အရိပ္ေႁခြသစ္ပင္ (ကဗ်ာ)

အရိပ္ေႁခြသစ္ပင္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

အရိပ္ေႁခြသစ္ပင္ဟာ
ကမၻာေပၚမွာ တစ္ပင္တည္းရွိတယ္

အရိပ္ေႁခြသစ္ပင္ဟာ
သစ္ရိပ္ေတြ မေႁခြဘူး
အရိပ္ေတြသာ ေႁခြေႁခြခ်ေပးေနတယ္

သူေႁခြခ်တဲ့ အရိပ္ထဲမွာ
ဆန္းသစ္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြပါတယ္
ပန္းသစ္ေ၀ေ၀ မနက္ခင္းေတြပါတယ္
႐ႊန္းလက္၀င္းပတဲ့ သစ္သီးေတြပါတယ္
ျပန္က်မိုးစက္ေတြပါတယ္

ဘာျဖစ္လို႔မ်ား
သူက အရိပ္ေတြ ေႁခြလိုက္တိုင္း
အဲဒါေတြက ပါ၀င္ေနရတာလဲ
ငါစဥ္းစား
ငါ့မွာ စဥ္းစားျခင္းဘူတာ
ဆိုက္ကပ္ကပ္ေနမိ
ငါ့မွာ
ထထ ပ်ံ၀ဲေနမိ
ငါ့မွာ
သီခ်င္းထထ ေအာ္ဟစ္ဆိုမိ
ဘာျဖစ္လို႔ပါလိမ့္
ငါစဥ္းစား
ငါေတြးၾကည့္
ငါသိခ်င္မိ
ထူးဆန္းလွရဲ႕
ဒီအရိပ္ေႁခြသစ္ပင္အေၾကာင္း
သူကေတာ့ ဘာသိဘာသာပဲဲ
အရိပ္ေတြပဲ ေႁခြေႁခြခ်ေပးေန
ငါစူးစမ္း
ငါမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး
ဒါနဲ႔ ငါဟာ အရိပ္ေႁခြသစ္ပင္ဆီသြားကာ
သြားကိုင္တြယ္ၾကည့္မိ
ငါသိလိုက္ရၿပီ
သူ႔တကိုယ္လံုးမွာ
ႀကီးေပါင္းတက္ ဒဏ္ရာေတြခ်ည္း ႏိုင္းခ်င္း
ကမၻာေပၚမွာ ဒဏ္ရာရ သစ္ပင္ေတြေလာက္လွတာ
ဒဏ္ရာရ သစ္ပင္ပဲရွိ
ေၾသာ္ …
ဒါေၾကာင့္ သူက အရိပ္ေတြ ေႁခြေပးႏိုင္တာကိုး ။ ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္