ေခ်းလို ေသးလို ရြံရွာေအာ့အန္ခ်င္စရာ ဥပေဒၾကမ္း

ေအာင္မ်ဳိးထြန္း
(Aungmyo Tun’s Facebook Status)

“ညီေလး ေရာ့၊ အကိုၾကီး အင့္” ဆိုျပီး ေဘာ္လီေဘာပုတ္ေနၾကတဲ့ “ဘာသာသာသနာနဲ ့ စပ္လ်ဥ္းတဲ့ ဥပေဒ ၄ ရပ္” ျပဌာန္းႏိုင္ေရး သမၼတနဲ ့ လႊတ္ေတာ္ ကစားပြဲက ဒီေန ့မွာေတာ့ လူထုၾကားထဲ ေရာက္လာခဲ့ပါျပီ။ အဆိုပါ ဥပေဒ ၄ ခုမွာ (၁) ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ကူးေျပာင္းျခင္း (၂) လူဦးေရတိုးပြားမႈႏႈန္း ထိန္းညွိျခင္း (၃) လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္း (၄) တလင္တမယားစနစ္ က်င့္သံုးျခင္းတို ့ျဖစ္ျပီး အစိုးရပိုင္သတင္းစာမ်ားကေန ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ကူးေျပာင္းျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္မ်ား (မူၾကမ္း) ကို အမ်ားျပည္သူတို ့ သိရွိရန္နဲ ့ အၾကံေပးႏိုင္ရန္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ရက္မ်ားမွာလည္း ဥပေဒအမွတ္ ၂၊ ၃၊ ၄ ကို ဆက္လက္ ေဖာ္ျပလာႏိုင္ပါတယ္။

ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ကူးေျပာင္းျခင္းဆိုင္ရာဥပေဒမွာေတာ့ ဘာသာမဲ့အျဖစ္မွ၄င္း၊ မိမိကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတခုခုမွ၄င္း အျခားကိုးကြယ္ရာဘာသာတခုခုသို႔ ကူးေျပာင္းခ်င္တဲ့အခါ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ရမယ့္အခ်က္ေတြကို အသိေပးထားတာပါ။ ပုဆိုးတခါ ျပင္၀တ္သလို၊ ထဘီတခါျပင္၀တ္သလို အလြယ္တကူ ကူးေျပာင္းဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အဆိုပါဥပေဒထဲမွာ ပါ၀င္တဲ့ “မွတ္ပံုတင္ေရးအဖြဲ ့” ရဲ ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရရွိမွသာ ဘာသာကူးေျပာင္းႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္ပံုတင္ေရးအဖြဲ ့မွာ အဖြဲ ့၀င္ (၇) ဦး ပါရွိျပီး ဥကၠဌ ျမိဳ ့နယ္သာသနာေရးမွဴးအပါအ၀င္ ျမိဳ ့နယ္ လ၀က ဦးစီးမွဴး၊ ျမိဳ ့နယ္ ဒု ေထြ/အုပ္မွဴး၊ ျမိဳ ့နယ္ ေထြ/အုပ္မွဴးက ေရြးခ်ယ္တဲ့ ရပ္မိရပ္ဖ ႏွစ္ဦး၊ ျမိဳ ့နယ္အမ်ိဳးသမီးေရးရာအဖြဲ ့ဥကၠဌနဲ ့ ျမိဳ ့နယ္ပညာေရးမွဴးက တာ၀န္ေပးထားတဲ့ ပညာေရး၀န္ထမ္းတဦးတို ့ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဖြဲ ့ရဲ ့အတြင္းေရးမွဴးရာထူးကို ျမိဳ ့နယ္ပညာေရးမွဴးရဲ ့လူက တာ၀န္ယူပါတယ္။ ဘာသာကူးေျပာင္းျခင္းဆိုင္ရာ မွတ္ပံုတင္ေရးအဖြဲ ့မွာ အစိုးရအဖြဲ ့ ၀န္ၾကီးဌာန (၄) ခုတိတိနဲ ့ အစိုးရနဲ ့နီးစပ္တဲ့ အရပ္ဖက္အဖြဲ ့အစည္းတခု ပါ၀င္ေနတာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဒီအဖြဲ ့ရဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြဟာ သမၼာသမတ္က်စြာ လြတ္လပ္မႈရွိပါ့မလားလို႔ ေမးခြန္းထုတ္စရာပါပဲ။

ဘာသာကူးေျပာင္းလိုတဲ့အခါ အဆိုပါအဖြဲ ့မွ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လိုအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္မ်ား ပါ၀င္တဲ့ ေလွ်ာက္လႊာမွာ ဘာသာေျပာင္းလိုသူက ေရးသားျဖည့္စြက္ရပါမယ္။ အဆိုပါ ျဖည့္စြက္ရန္ အပိုဒ္ (ဂ) အပိုဒ္ခြဲ (၉) မွာ “ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ကူးေျပာင္းလိုသည့္ အေၾကာင္းအရင္း” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတခုကို မျဖစ္မေန ျဖည့္စြက္ဖို ့လိုပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကူးေျပာင္းလိုတဲ့ ဘာသာအေပၚ အမွန္တကယ္ သက္၀င္ယံုၾကည္ျခင္း ရွိ/မရွိ နဲ ့စပ္လ်ဥ္းျပီး မွတ္ပံုတင္ေရးအဖြဲ ့ရဲ ့ ေမးျမန္းမႈကို ခံယူရပါလိမ့္မယ္။ ဒီလို စစ္ေဆးေမးျမန္းတဲ့အခါ ျခိမ္းေျခာက္၊ ေသြးေဆာင္၊ ႏိုင္လိုမင္းထက္ျပဳက်င့္၊ ၾသဇာလႊမ္းမိုးျခင္းေတြကို အဆိုပါ အဖြဲ ့၀င္မ်ားဘက္က ေရွာင္က်ဥ္ရမယ္ ဆိုေပမယ့္ အာဏာပိုင္မ်ားဆိုတဲ့ အသိဟာ ေျဖဆိုရေတာ့မယ့္ ဘာသာကူးေျပာင္းလိုသူတဦးအတြက္ အက်ဥ္းအက်ပ္ျဖစ္ေစသလို လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလိုျခင္းအတြက္ အကန္ ့အသတ္မ်ား ရွိလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ မိမိကူးေျပာင္း၀င္ေရာက္လိုတဲ့ ဘာသာတရားရဲ ့ အႏွစ္သာရ၊ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္း၊ ကြာရွင္းျခင္း၊ ပစၥည္းခန္းခြဲေ၀ျခင္း၊ အေမြခံျခင္းနဲ ့ သားသမီးမ်ား အုပ္ထိန္းျခင္းဆိုင္ရာ ဓေလ့မ်ားကို ဘာသာေျပာင္းခ်င္သူအေနနဲ ့ ဂဃနဏ သိရွိသေဘာေပါက္ထားရန္ လိုအပ္ျပီး ဒီကိစၥမွာ အခက္အခဲျဖစ္ေနပါက မွတ္ပံုတင္ေရးအဖြဲ႔၀င္မ်ား ကူညီေျဖရွင္းေပးရန္ဆိုတဲ့အခ်က္လည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ လက္ရွိ ကိုးကြယ္ခံယူထားတဲ့ ဘာသာတရားသို ့ ၀င္ေရာက္လာစဥ္က ယင္းကိစၥကို အေရးတၾကီးအခ်က္အျဖစ္ အသိမျပဳ၊ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ထား၊ စည္းမ်ဥ္းမရွိခဲ့ေပမယ့္ ဘာသာကူးေျပာင္းလိုတဲ့အခါ “မင္းတို ့ဒါေတြ သိထားမွ ဘာသာေျပာင္းခြင့္ျပဳမယ္” ဆိုတဲ့ အမိန္႔ဒီဂရီက တရားပါ့မလား ေမးခြန္းတခုျဖစ္လာပါတယ္။

အဆိုပါ ဥပေဒ အခန္း (၅) မွာ မည္သူမွ် ဘာသာသာသနာကို ေစာ္ကားရန္၊ အၾကည္အညိဳပ်က္ေစရန္၊ ဖ်က္ဆီးရန္ သို ့မဟုတ္ အလြဲသံုးစားျပဳလုပ္ရန္အၾကံျဖင့္ ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ကူးေျပာင္းရန္ ေလွ်ာက္ထားျခင္း မျပဳရ၊ ေငြေၾကးအေႏွာင္အဖြဲ ့ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းျခင္း မရွိေစရ ဆိုတဲ့ တားျမစ္ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပထားျပီး ဘာသာကူးေျပာင္းလိုသူကို မည္သူမွ် ဟန္ ့တား ပိတ္ပင္ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းမ်ား မျပဳရ ဆိုျပီးလည္း ေရးသားထားပါတယ္။ တားျမစ္ခ်က္မ်ား ေဖာက္ဖ်က္သူကို ျပစ္ဒဏ္အျဖစ္ အမ်ားဆံုး ေထာင္ဒဏ္ ( ၂) နွစ္အျပင္ ဒဏ္ေငြ က်ပ္ ႏွစ္သိန္းထက္ မပိုေသာေငြကို ေပးေဆာင္က်ခံရမယ္လို ့ျပဌာန္းထားပါတယ္။

ဗမာျပည္မွာ မွီတင္းေနထိုင္ၾကသူ အမ်ားစုက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ သမၼတနဲ ့ လႊတ္ေတာ္က ျပည္သူလူထုၾကား ခ်ျပလိုက္တဲ့ ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ကူးေျပာင္းျခင္းဆိုင္ရာဥပေဒဟာ တည့္တည့္ေျပာရရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက အျခား အစၥလာမ္ဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာမ်ားသို ့ ကူးေျပာင္းတဲ့အခါ အရင္လို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လြယ္လင့္တကူ မျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ အတားအဆီး ခံကတုတ္ေတြကို ပစ္ခ်လိုက္တဲ့သေဘာျဖစ္ျပီး ဒီဥပေဒရဲ ့ပစ္မွတ္က ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရသစ္လက္ထက္မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ ့ (မဘသ) ရဲ ့ ေၾကြးေၾကာ္သံ၊ အႏွစ္သာရ၊ ရည္မွန္းခ်က္နဲ ့ သံတူေၾကာင္းမကြဲ အဓိပၸာယ္ခ်င္း နီးစပ္လွတာ သတိခ်ပ္မိပါတယ္။

ဘာသာတရားကိုးကြယ္မႈဟာ လူသားတေယာက္ရဲ ့ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ပါ။ မိမိကိုးကြယ္လိုရာ ဘာသာကို လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိသလို ဒီဘာသာကို မၾကိဳက္ရင္ မၾကိဳက္ေၾကာင္း စာတေစာင္ ေပတဖြဲ ့ေရးလို ့ သံေတာ္ဦးတင္စရာ မလိုအပ္ပါ။ အျခားဘာသာတရား တခုခုကို ကူးေျပာင္းတဲ့ အခါမွာလည္း ပါရဂူတန္း စာေမးပြဲေျဖဆိုသလို ဘာေၾကာင့္ ဘာအတြက္ ေမးခြန္းေတြကို ေျဖဆိုေနစရာ မလိုအပ္ပါဘူး။ အဲဒီလို လုပ္ထားတဲ့ ဘာသာတရားမ်ားကိုလည္း “အက်ဥ္းက်ခံဘုရားမ်ား” လို ့ သတ္မွတ္ပါတယ္။ လူသားဘ၀ ျဖစ္တည္ေနသမွ် ရွိရွိသမွ် ဘာသာအားလံုးသို႔ ကူးေျပာင္းခံယူစမ္းသပ္ခြင့္ အလြယ္တကူရွိရမွာ ျဖစ္သလို ဘယ္ဘာသာတခုခုကိုမွ် မကိုးကြယ္ မယံုၾကည္ခြင့္လည္း ျပဳရပါမယ္။ ဒါဟာ လူသတၱ၀ါရဲ ့ ေမြးရာပါ ရပိုင္ခြင့္ပါ။

တကယ္ေတာ့ ဘုရားေတြဆိုတာ လူသားျဖစ္စဥ္ ႏွစ္ေပါင္း (၉) သန္းနဲ ့ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ ေပၚလာတာ ဘာမွ မၾကာေသးပါ။ လူကအရင္ ဘုရားကေနာက္ ဆိုတာ သတိျပဳဖို ့လိုပါတယ္။ လူမရွိဘဲ ဘုရားေတြသာ ရွိေနရင္ အလကားပါဘဲ။ လူသားရဲ ့အႏွစ္သာရထက္ ဘယ္အရာကိုမွ ဦးစားေပးဖို ့ရန္အေၾကာင္း မရွိပါ။ အဆိုးဆံုးက မိမိရဲ ့ကိုးကြယ္ရာဘာသာတရားကို အာဏာပိုင္၊၊ အစိုးရနဲ ့ ဥပေဒမ်ားက ေပးအပ္ထားတဲ့ စာရင္းထဲ ေရြးခ်ယ္ေနရတဲ့အျဖစ္ဟာ တကယ့္ကို အျမီးအေမာက္မတည့္တဲ့ကိစၥျဖစ္ျပီး သူတို ့ရဲ ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွ၊ အသိအမွတ္ျပဳမွ ဘာသာတရားတခုခုကို ယံုၾကည္ခြင့္ ကိုးကြယ္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာ လူ ့ဂုဏ္သိကၡာနဲ ့ မညီညြတ္တဲ့အတြက္၊ ေမြးရာပါ လူ ့အခြင့္အေရးကို ခ်ိဳးေဖာက္ခံေနရတယ္လို ့ ယူဆတဲ့အတြက္ ဒီဥပေဒၾကမ္းကို ေခ်းလို ေသးလို ရြံရွာေအာ့အန္ခ်င္စရာအျဖစ္ သေဘာထားပါေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ျပဳလိုက္ရပါတယ္။ ။