စစ္အာဏာရွင္တို႔ရဲ႕ ဒုတိယမၸိ ငရဲလမ္းစဥ္

စစ္အာဏာရွင္တို႔ရဲ႕ ဒုတိယမၸိ ငရဲလမ္းစဥ္

ေဇာ္ဝင္း (၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း)

လူေတြရဲ႕ ကိုးဆယ့္ကိုးရာခိုင္ႏႈန္းဟာ သူတို႔ဘဝမွာ ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရခဲ့ၾကဘူး။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း မေရြးခ်ယ္ရဲၾကဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၉၉ % ေသာ လူေတြအတြက္ ဘာသာတရား ဆိုတာဟာ သူတို႔ဘဝမွာ ျပဌာန္းေပးခံလိုက္ရတဲ့အရာ ျဖစ္လာတယ္။

လူတေယာက္မွာ ေမြးလာကတည္းက အျပဌာန္းခံလိုက္ရတဲ့ အခ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္။ ေမြးလာတဲ့ ကေလးတေယာက္ဟာ သူ ဘာလူမ်ဳိးျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိဘူး။ သူ႔မွာ အသားအေရ ဘာေရာင္၊ ဆံပင္ဘာေရာင္၊ မ်က္လုံးဘာေရာင္ဆိုတာကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိဘူး။ ေယာက္်ားျဖစ္ခ်င္သလား၊ မိန္းမျဖစ္ခ်င္သလား ဆိုတာလည္း သူ႔မွာ ေရြးပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး။ အေဖ ဘယ္သူ အေမဘယ္သူ ဆိုတာလည္း သူ႔မွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရဘူး။ သူ ဘယ္ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတာလည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးမွာဆိုရင္ ဆင္းရဲသား၊ သူေဌးဆိုတာကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရဘူး။ လူတေယာက္ဟာ ေမြးလာကတည္းက ဆင္းရဲသားအျဖစ္ ဒါမွမဟုတ္ သူေဌးအျဖစ္ ေမြးလာၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေတြအားလုံးဟာ လူတေယာက္ဘဝမွာ ေမြးရာပါ အျပဌာန္းခံလုိက္ရတဲ့ အရာေတြလို႔ ေခၚ တယ္။ လူ႔ရဲ႕ မူလသဘာဝ ျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္ျခင္းဆိုတဲ့ ေမြးရာပါ ပိုင္ဆိုင္ပစၥည္းနဲ႔ အတူတူ ပါလာတဲ့ ေမြးရာပါ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြလည္း ျဖစ္တယ္။ အဲသလို အျပဌာန္းခံရတဲ့ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြထဲမွာ ေစာေစာက ေျပာသလို ဘာသာေရးဟာလည္း တခုအပါအဝင္ပဲ။ လူေတြရဲ႕ ၉၉ % ဟာ လူမွန္းသိတတ္ၿပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္တည္းမွာ သူတို႔မွာ ကိုးကြယ္စရာ ဘာသာတခု အလိုလို ရွိေနၿပီးသား ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ၾကရတယ္။ ဒါဟာ ၉၉% ေသာ လူေတြ ၾကံဳေတြ႔ရင္ဆိုင္ၾကရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ပဲ။

လူတေယာက္ကို အဲသလို ေမြးကတည္းက ပါလာတဲ့ အျပဌာန္းခံ အခ်က္ေတြေၾကာင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံမယ္၊ အေရးယူ အျပစ္ေပးမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအေရးယူ အျပစ္ေပးမႈ၊ ခြဲျခား ဆက္ဆံမႈဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ တရားမွ်တတဲ့ လုပ္ရပ္ ျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။

လူတေယာက္ဟာ ေမြးကတည္းက မိန္းမအျဖစ္နဲ႔ ေမြးလာတယ္။ မိ္န္းမအျဖစ္နဲ႔ ေမြးလာလို႔ သူ႔ကို ခြဲျခားဆက္ဆံမယ္။ သူ႔ကို အခြင့္အေရးတခုခု ဆုံး႐ံႈးေစမယ္ဆိုရင္ တရားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား။ ဘယ္လိုမွ တရားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္စရာ မရွိဘူး။ ဒီလိုပဲ လူတေယာက္ကို ေမြးရာပါ မည္းလာတဲ့ အသားေၾကာင့္ တျခားလူေတြထက္ အႏွိမ္ခံရမယ္၊ အခြင့္အေရး တန္းတူမရဘဲ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရမယ္ဆိုရင္ တရားပါ့မလား။ ဒါလည္း မတရားဘူး။ အလားတူပဲ လူတေယာက္ဟာ မိခင့္႐ိုးရာ၊ ဖခင့္အစဥ္အလာကို လိုက္ၿပီး မိ႐ိုးဖလာလိုက္ၿပီးယူလာတဲ့ ဘာသာတရားေၾကာင့္ အျပစ္တင္ အေရးယူခံရရင္ တရားမွ်တတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ တရားမွ်တတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး။

“တကယ္ေတာ့ ဒါေတြအားလုံးဟာ အစိုးရရဲ႕ လက္ခ်က္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေတြအားလုံးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ အစိုးရက အဓိက လက္သည္ပါ။ အစိုးရလက္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း အစိုးရအၾကံသာျဖစ္ေၾကာင္းကို အရင္ေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေထာက္ျပသုံးသပ္ျပခဲ့ၿပီးၿပီမို႔ ဒီေဆာင္းပါးမွာ အက်ယ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ အစိုးရဟာ သူ အာဏာတည္ျမဲဖို႔၊ အတိုက္အခံဒီမိုကေရစီသမားေတြကို ေသြးခြဲဖို႔၊ ဒီမိုကေရစီသမားေတြနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာအၾကားမွာ သပ္လွ်ိဳဖို႔၊ သူတို႔ စစ္အာဏာရွင္အင္အားစုေတြကို ဗုဒၶဘာသာေတြ ေထာက္ခံလာဖို႔အတြက္ ငရဲ မေၾကာက္ ၊ သံသရာ မေၾကာက္ဘဲ ေမွာက္ေမွာက္မွားမွား ေဆာင္ရြက္ေနတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။”

ခုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ မြတ္စလင္တခ်ဳိ႕ဟာ ဘာမွ အျပစ္မရွိရွာဘဲ မြတ္စလင္ျဖစ္ျခင္းသက္သက္ေၾကာင့္ အသတ္ျဖတ္ခံခဲ့ၾကရတယ္။ အနည္းဆုံး မိတၳိလာၿမိဳ႕မွာ ေသဆုံးခဲ့ၾကရတဲ့ မြတ္စလင္အမ်ားစုဟာေတာ့ျဖင့္ရင္ ဘာမွ အျပစ္မရွိဘဲ ေသဆုံးခဲ့ရသူေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ တိတိက်က် ဆိုႏိုင္တယ္။ ေတာင္ကုတ္မွာ အသတ္ခံခဲ့ရတဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာေရးဆရာ ဆယ္ေယာက္ဟာလည္း အျပစ္မရွိဘဲ အသတ္ခံခဲ့ရသူေတြလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ တခ်ဳိ႕က ေျပာၾကလိမ့္မယ္။ မသီတာေထြးကို မြတ္စလင္ေတြက သတ္လို႔ အဲဒီ မြတ္စလင္ေတြကို သတ္ခဲ့ၾကတာ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီ မြတ္စလင္ ၁၀ ေယာက္ေသတာဟာ တရားတယ္လို႔ ...။ မိတၳီလာမွာ ဘုန္းႀကီး ဦးေသာဘိတ အသတ္ခံရလို႔ မြတ္စလင္ ၄၃ ေယာက္အသတ္ခံရတာလည္း တရားတယ္လို႔ ...။ အဲဒီလို ေျပာဆိုခ်က္ ယူဆခ်က္ေတြဟာ တရားမွ်တရဲ႕လား အာဃာတတရားေတြကို ေဘးဖယ္ထားၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မွ်မွ်တတ စဥ္းစားၾကဖို႔ သင့္ပါၿပီ။ မသီတာေထြးကို သတ္တဲ့သူဟာ လူသတ္သမားျဖစ္တယ္။ အဲဒီလူသတ္သမားက မသီတာေထြးကို သတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သူနဲ႔ အေရာင္အေသြးတူ၊ လူမ်ဳိးတူ၊ ဘာသာတူတဲ့ လူေတြကို လိုက္သတ္တာဟာ တရားတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး။ ဘုန္းႀကီး ဦးေသာဘိတကို သတ္တဲ့လူဟာ လူသတ္သမား ျဖစ္တယ္။ ဘုန္းႀကီး ဦးေသာဘိတ အသတ္ခံရတဲ့အတြက္ သူနဲ႔ ဘာသာတူတဲ့ လူ၊ အေသြးအေရာင္တူတဲ့ လူေတြကို လုိက္သတ္တာဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ တရားမွ်တတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး။ ဒါဟာ သဘာဝမက်တဲ့ ေယဘုယ်ျပဳမႈ ျဖစ္တယ္။ အာဃာတ အေျခခံတဲ့ ေယဘုယ်ျပဳမႈ ျဖစ္တယ္။ အမုန္းအေျခခံတဲ့ ေယဘုယ်ျပဳမႈ ျဖစ္တယ္။ လူလူခ်င္းအၾကားမွာ အားလုံးလူေတြပါလား ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီး လူလူခ်င္းကို ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ ၊ ဂိုဏ္းခြဲမႈ ၊ သင္းခြဲမႈ ျဖစ္တယ္။ ဂိုဏ္းခြဲ သင္းခြဲရာမွာလည္း အမုန္းစိတ္ အေျခခံၿပီး ဂိုဏ္းခြဲတဲ့ ခြဲျခားမႈ ျဖစ္တယ္။ ခင္ဗ်ားကို ေခြးတေကာင္က ကိုက္မယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒါကို အာဃာတထားၿပီး ျမင္ျမင္သမွ် ေခြးေတြကို လိုက္သတ္ရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စိတ္အေနအထားဟာ ပုံမွန္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါ့မလား။ လူကို မဆိုထားနဲ႔၊ ေခြးကိုေတာင္ ဒီလို ေယဘုယ်ျပဳရင္ မတရားပါဘူး။

တကယ္ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလုံးဟာ လူေတြသာျဖစ္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလုံးဟာ ဒီေလာကႀကီးထဲမွာ ဧည့္သည္ပမာ ေခတၱခဏ အလည္ေရာက္လာၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္ေလာက္အသက္ရွည္ရွည္ ဒီေန႔ေခတ္မွာ လူတေယာက္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ ေနရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိဘူး။ အမ်ားစုဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၊ ၈၀ ၾကာရင္ ဒီေလာကထဲက ျပန္ထြက္ခြာသြားၾကရမယ့္သူေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီေလာကကို ေရာက္လာၾကတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလုံးဟာ ဘဝကို ျမတ္ႏိုးၾကတယ္။ အသက္ရွင္ခ်င္ၾကတယ္။ ခံစားတတ္ၾကတယ္။ နာက်င္မွာ အသတ္ခံရမွာကို ေၾကာက္တတ္ၾကတယ္။ ဒီလို သဘာဝရွိတဲ့ လူသားခ်င္းအတူတူ သူလည္းလူ ငါလည္းလူပါလားလို႔ သေဘာမထားဘဲ၊ သူတို႔က မြတ္စလင္တအုပ္စု၊ ငါတို႔က ဗုဒၶဘာသာတအုပ္စု၊ သူ႔အုပ္စုက လူေတြက ငါ့အုပ္စုကို ဘယ္လို မတရားလုပ္တယ္။ သူ႔အုပ္စုက ငါ့အုပ္စုကို ဘယ္လို က်ဴးေက်ာ္တယ္။ သူ႔အုပ္စုက လူေတြကို ဘယ္လို ထိန္းခ်ဳပ္ရမယ္၊ ဘယ္လို တုတ္ေႏွာင္ကန္႔သတ္ရမယ္၊ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚအားလုံးဟာ ငါတေကာေကာ ေကာတဲ့ ဝါဒမဟုတ္ရင္ ဘာဝါဒလို႔ ေခၚဆိုၾကမလဲ။ ဘာသာဆိုတာ တခုနဲ႔ တခု ကြာၾကတာခ်ည္းပဲ။ ဘာသာဝင္တိုင္းကလည္း ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္မွ အမွန္လို႔ ထင္ၾကတာခ်ည္းပဲ။ ဒီကြဲျပားမႈဟာ သဘာဝတရားျဖစ္တယ္။ ဒီကြဲျပားမႈဟာ သဘာဝတရား ျဖစ္သလို ဒီလူေတြအားလုံးဟာ လူေတြခ်ည္းပဲ ဆိုတဲ့ တူညီမႈလည္း ရွိၾကတယ္။ အဲဒီတူညီမႈဟာလည္း သဘာဝတရားပဲ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ၾကဖို႔ လိုတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ မတူရင္ ရန္သူလို႔ သေဘာထားတဲ့ အယူအဆဟာ အလြန္ေသးသိမ္တဲ့့ အယူဝါဒျဖစ္တယ္။ ငါ့လူမ်ဳိးမွ တကယ့္လူ၊ ငါ့ဘာသာမွ တကယ့္ဘာသာ ဆိုတဲ့ အယူဟာ အတၱဝါဒျဖစ္တယ္။ အနတၱဝါဒနဲ႔ ဆန္႔က်င္ပါတယ္။ ဒီ့ထက္ ပိုၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေျပာရရင္ ငါ့လူမ်ဳိးမွ တကယ့္လူ၊ ငါလူမ်ဳိးကို ခ်စ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ဝါဒဟာ နာဇီဝါဒ ၊ ဖက္ဆစ္ဝါဒျဖစ္တယ္။ ကိုယ္နဲ႔ မတူတဲ့လူကို ကန္႔သတ္ရမယ္၊ ထိန္းခ်ဳပ္ရမယ္လို႔ ယူတဲ့ အယူအဆဟာ ရန္ကိုေမြးတဲ့ အယူအဆျဖစ္တယ္။ ေဒါသကို ျဖစ္ေစတဲ့ အယူျဖစ္တယ္။ ဒီအယူဟာ ဓားေတြ လွံေတြထက္ အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ အယူအဆျဖစ္တယ္။ အဲဒီအယူအဆေၾကာင့္ လူ႔အသက္မ်ားစြာ ေသေၾကဆုံး႐ံႈးေစႏိုင္တယ္။ ေသလည္း ေသခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္။

ကုိယ္လည္းလူ၊ သူလည္းလူ လူလူခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားဖို႔ လိုတယ္။ သူ႔မွာလည္း ငါ့လို အေသြးနဲ႔ အသားနဲ႔ပါလားလို႔ စာနာနားလည္တတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ လူတဖက္သားကို ဒုကၡေရာက္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵသေဘာတရားဟာ သူေတာ္ေကာင္းတရား မဟုတ္ဘူး။ မြတ္စလင္ရယ္၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ရယ္ မဟုတ္ဘူး၊ အားလုံးကို ေမတၱာတရား ထားအပ္တာခ်ည္းပါပဲ။

ခုေန ျမတ္စြာဘုရားရွင္သာရွိရင္ မြတ္စလင္ေတြကို ဘယ္လို သေဘာထားမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ယူဆၾကပါသလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဘုရားရွင္သာရွိရင္ ဘုရားရွင္ဟာ မြတ္စလင္ေတြကုိလည္း ရင္ဝယ္သားသဖြယ္ သေဘာထားလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားရဲ႕လမ္းစဥ္ပဲ။ ဘုရားရွင္ဟာ ဒီလမ္းစဥ္အတိုင္း တသမတ္တည္း က်င့္သုံးေပလိမ့့္မယ္။ ဒါဟာ သူေတာ္ေကာင္းလမ္းစဥ္ပဲ။ သူေတာ္ေကာင္း မွန္သမွ် ဒီလမ္းစဥ္ကို က်င့္သုံးၾကလိမ့္မယ္။ လူတဖက္သားကို ေစတနာထားတာ ေကာင္းစားေစခ်င္တာ မုဒိတာပြားတာဟာ သူေတာ္ေကာင္းလမ္းစဥ္ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒီလမ္းစဥ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ကို ေျပာရရင္ လူတဖက္သားကို ပ်က္စီးေစခ်င္တာဟာ သူယုတ္မာလမ္းစဥ္ပဲ။ ဒီေနရာမွာ လူတဖက္သားဆိုတာဟာ မိမိမဟုတ္တဲ့ တျခားလူအားလုံးကို ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ မြတ္စလင္ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ခရစ္ယာန္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္ျဖစ္ လူဟာလူပဲ။ အဲဒီလူအားလုံးကို ဆိုလိုတယ္။ ဗုဒၶဘာသာကို ပ်က္စီးေစခ်င္တဲ့လူမွ သူယုတ္မာ၊ တျခားဘာသာဝင္ေတြကို ပ်က္စီးေစခ်င္တဲ့သူေတြေတာ့ သူယုတ္မာအျဖစ္က လြတ္ေစလို႔ ဘုရားရွင္က သေဘာပိုက္ေတာ္မူလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ သူ႔သာသနာကို ကာကြယ္ဖို႔ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ တျခားဘာသာဝင္ေတြ အသတ္ျဖတ္ခံေနရတာကို ဘုရားရွင္သိရင္ ဝမ္းေျမာက္ေတာ္မူလိမ့္မယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ မထင္ဘူး။

အခု ဆရာေတာ္ဦးဝီရသူ ဘယ္လိုလူလဲဆိုတာ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားၾကဖို႔ သင့္ပါၿပီ။ ဂိုဏ္းဂဏ အျမင္ေတြ ခြာ၊ သူ႔လူ ငါ့လူဆိုတဲ့ အစြဲေတြ ခြာၿပီး ဦးဝီရသူ ဘယ္လိုလူဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ သူဟာ သူယုတ္မာလား၊ သူေတာ္ေကာင္းလားဆိုတာ အားလုံး ထင္ထင္ရွားရွား ေတြးေခၚႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။

ဦးဝီရသူ မႏၱေလးမွာ ေဟာတဲ့ တရားဗီဒီယိုေခြတေခြကို ေထာက္ျပပါရေစ။ မႏၱေလးမွာ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တုန္းက ေဟာခဲ့တဲ့ အေခြလို႔ ဗီဒီယိုကလစ္ တင္ေပးတဲ့ ဒီမိုဖက္တီးက ေရးထားတဲ့ ကလစ္ကေလးပါ။ အဲဒီအထဲမွာ ဘာေျပာထားသလဲဆိုေတာ့ မႏၱေလးမွာ ကုလားေတြ စားစရာမရွိေအာင္ တပည့္ေတာ္ လုပ္ျပမယ္တဲ့။ စားစရာတင္ မဟုတ္ဘူး၊ မႏၱေလးမွာ ကုလားေတြ ေနစရာမရွိေအာင္လည္း တပည့္ေတာ္ လုပ္ျပမယ္တဲ့။ ကုလားေတြဟာ ငါတို႔ရန္သူဆိုတဲ့ အမုန္းစိတ္ ဂိုဏ္းဂဏစိတ္ကေလးကို ခြာၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ ဒါ သူေတာ္ေကာင္းတရားလား၊ ဒါ သူေတာ္ေကာင္းစကားလား ဆိုတာ ...။ သူတပါးကို ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ျပမယ္လို႔ ႀကိမ္းဝါးတဲ့သူ ၾကံစည္တဲ့သူဟာ သူယုတ္မာလား၊ သူေတာ္ေကာင္းလား၊ ခင္ဗ်ားတို႔ အစြဲေတြ ခြာၿပီး အေလးအနက္ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ သူေျပာေနတဲ့သူဟာ တခ်ဳိ႕လူေတြ ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္ထားၾကတဲ့ ကုလားမဟုတ္ဘဲ ခင္ဗ်ားတို႔ မိသားစုသာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဦးဝီရသူကို ဘယ္လိုထင္ၾကမလဲ။ သူေတာ္ေကာင္းလို႔ မွတ္ယူႏိုင္ၾကပါ့မလား။ ဒီကုလားေတြ စီးပြားပ်က္ဖို႔ ဒီကုလားေတြဆီမွာ ေစ်းမဝယ္ဖို႔ ဦးဝီရသူဟာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ဝါဒျဖန္႔ ေျပာဆိုပါတယ္။ ကုလား မေကာင္းတာ၊ ကုလား မုဒိန္းက်င့္တာေတြကို စုစည္းၿပီး ျပသပါတယ္။ အဲသလိုျပၿပီး ကုလားမွန္သမွ် အတူတူ၊ မြတ္စလင္မွန္သမွ် အတူတူ၊ မြတ္စလင္မွန္သမွ် တို႔ရန္သူဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ပြားမ်ားလာေအာင္ ေမြးျမဴေပးေနပါတယ္။ ေယဘုယ် ျပဳေပးေနပါတယ္။ ဒီလိုေဟာေျပာမႈ ေတြေၾကာင့္ အသိဥာဏ္နည္း မိုက္မဲတဲ့ တခ်ဳိ႕ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အမုန္းတရား ကိန္းဝပ္သြားပါ တယ္။ အဲဒီအမုန္းတရားေၾကာင့္ တုတ္၊ ဓားလက္နက္ကိုင္ၿပီး လူသတ္ပါတယ္။ ဦးဝီရသူေဟာတဲ့တရားဟာ တုတ္၊ ဓားလက္နက္ထက္ အႏၱရာယ္ပိုႀကီးပါတယ္။ ဦးဝီရသူ က်ဴးလြန္တဲ့ အျပစ္ဟာ တုတ္၊ ဓားကိုင္သူထက္ အျပစ္ပိုႀကီးပါတယ္။ မိတၳီလာမွာ လူ ၄၃ ေယာက္ကို သတ္တဲ့ အဓိက တရားခံဟာ ဦးဝီရသူပါပဲ။ ဦးဝီရသူကို ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ သံဃာအျဖစ္ မသတ္မွတ္တာ ၾကာပါၿပီ။ ဦးဝီရသူလို လူယုတ္မာကို လူသတ္သမားေျပာလို႔ ကြ်န္ေတာ္ငရဲ မက်ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ယံုၾကည္စိတ္နဲ႔ အခုလို ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာေနတာပါ။ ယုံၾကည္မႈ အျပည့္ရွိလို႔ ဒီစကားကို ဆိုတာပါ။ ကိုယ့္စရဏတရားကိုယ္ ကိုယ္ယုံၾကည္ပါတယ္။ ကိုယ့္ေမတၱာတရားကိုယ္ ကိုယ္ယုံၾကည္ပါတယ္။ လူသားအားလုံးအေပၚမွာထားတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ေမတၱာ၊ ကြ်န္ေတာ့္ေစတနာကို ႐ိုး႐ိုးသားသားပဲ ကြ်န္ေတာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဦးဝီရသူလိုလူမ်ဳိးထက္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္က်င့္တရားက ပိုၿပီး ျမတ္တယ္လို႔ ႐ိုး႐ိုးသားသားပဲ ယုံၾကည္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္တခ်ဳိ႕ဟာ မသီတာေထြးကို မြတ္စလင္က မုဒိန္းက်င့္ေတာ့ ဒါ မြတ္စလင္ေတြက မုဒိန္းက်င့္တာပဲ မြတ္စလင္ေတြဟာ မုဒိန္းေကာင္ေတြပဲကြလို႔ ေယဘုယ်ျပဳၿပီး မြတ္စလင္ေတြကို သတ္တာကို လက္ခုပ္တီးၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္တခ်ိဳ႕ဟာ ဦးေသာဘိတကို မြတ္စလင္တခ်ိဳ႕က သတ္ေတာ့ ဒါ မြတ္စလင္ေတြသတ္တာပဲ မြတ္စလင္အားလုံး အတူတူပဲ၊ မြတ္စလင္ေတြကို လက္စားေခ်ရမယ္လို႔ သေဘာထားၿပီး ကေလးလူႀကီးမေရွာင္ မြတ္စလင္ ၄၃ ေယာက္ (ဒါ အစိုးရစာရင္းပါ၊ ဒီ့ထက္ပိုမ်ားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။) ကို လက္စားေခ် သတ္ျဖတ္ပါတယ္။ မြတ္စလင္ေတြကို ဒီလို ေယဘုယ်ျပဳ သတ္ျဖတ္ခဲ့ေပမယ့္ ဦးဝီရသူကို ဗုဒၶဘာသာအၾကမ္းဖက္မႈရဲ႕ မ်က္ႏွာလို႔ တိုင္းမ္မဂၢဇင္းက ဆိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာအားလုံးကို ေယဘုယ်ျပဳေျပာဆိုရမလားဆိုၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးတခ်ဳိ႕ပါမက်န္ ဆတ္ဆတ္ခါ နာက်င္ၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားလည္း ဆင္ျခင္ေတာ္မူၾကပါဘုရား၊ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာတခုလုံးကို အၾကမ္းဖက္ဝါဒလို႔ တိုင္းမ္မဂၢဇင္းက ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဦးဝီရသူဟာ ဗုဒၶဘာသာအၾကမ္းဖက္မႈရဲ႕ မ်က္ႏွာလို႔ ဆိုတာပါ။ ေနာက္ဆုံး ဗုဒၶဘာသာကို ဆိုခဲ့ရင္ေတာင္မွ ဦးဝီရသူလို သူတပါး ပ်က္စီးေၾကာင္း ေျပာတဲ့သူေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ နာမည္ပ်က္ရတယ္ဆိုတာ ႏွလုံးသြင္းၿပီး ေနာင္ဒီလို မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုကာကြယ္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားဆင္ျခင္သင့္ပါၿပီဘုရား။

ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရး အမုန္းမီးဆိုတာ ပြားရလြယ္ေပမယ့္ ၿငိႇမ္းသတ္ရ ခက္တတ္ပါတယ္။ ဘာသာေရး လူမ်ဳိးေရး အမုန္းမီးသာ ႀကီးထြားလာၿပီဆိုရင္ တိုင္းျပည္လည္း သိကၡာက်၊ ဘာသာလည္း သိကၡာက်႐ံုသာမက၊ အင္မတန္ ဆိုးဝါးတဲ့ လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရး အဓိက႐ုဏ္းႀကီးေတြ ေပၚထြက္တတ္ပါတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ ဗမာျပည္မွာရွိတဲ့ မြတ္စလင္ေတြထဲမွာ အၾကမ္းဖက္သူ၊ အေသခံဗုံးခြဲသူဆိုတဲ့ အစြန္းေရာက္သမိုင္း မရွိဘူးေသးပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ အၾကမ္းဖက္မႈဆိုတာ စစ္ရဲ႕ တစိတ္တေဒသ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အဆက္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးကို ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့အခါ စစ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕အဆက္အျဖစ္ ေပၚထြက္လာတတ္ပါတယ္။ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈ ဆိုတာကေတာ့ စစ္ရဲ႕အဆက္ပါ။ စစ္ကို စစ္ခ်င္း၊ အင္အားကို အင္အားခ်င္း မယွဥ္သာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာက မေျပလည္ေသးရင္ ထြက္ေပၚလာတတ္တဲ့ စစ္ပြဲႀကီးရဲ႕ အဆက္ျဖစ္ပါတယ္။ ေခ်ာင္ပိတ္အ႐ိုက္ခံရတဲ့သူေတြဟာ စစ္ကို စစ္ခ်င္း၊ အင္အားကို အင္အားခ်င္း မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့အခါ အေသခံၿပီး အၾကမ္းဖက္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ မြတ္စလင္ေတြကို ေခ်ာင္ပိတ္႐ိုက္ရင္ တေန႔မွာ သူတို႔ဟာ ဒီနည္းကို သုံးမလာဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ အာမမခံႏိုင္ပါဘူး။ ကို္ယ့္အႏၱရာယ္ကိုယ္ ျမင္ၾကပါ။ ကိုယ့္သားသမီးေျမးျမစ္ကို ခ်စ္ခင္ၾကပါ။ သူမ်ားကို သတ္ခ်င္ျဖတ္ခ်င္တာခ်ည္း ေတြးရင္ မွားပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္ကခ်ည္း သတ္ခြင့္ရလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ၾကပါနဲ႔။ ဝဋ္ဆုိတာ လည္တတ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ တဖက္သတ္ ရာသက္ပန္ အႏိုင္ရ႐ိုး မရွိပါ။ ဒီတိုင္းျပည္မွာ မရွိခဲ့ဖူးတဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြသာ အစပ်ိဳး ေပၚေပါက္လာခဲ့ရင္ ေနာင္လာေနာက္သား မ်ဳိးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာအထိ ဒုကၡပင္လယ္ေဝၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအေျခ၊ အဲဒီအဆင့္ထိေရာက္လာရင္၊ ဗုဒၶဘာသာေရာ၊ မြတ္စလင္ေရာ ဘာသာႏွစ္ခုစလုံး အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေရာက္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ ခ်င့္ခ်ိ္န္သုံးသပ္ၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ မဲကိုေမွ်ာ္ၿပီး ေခါင္းေရွာင္ေနတာေတြကိုလည္း ရပ္တန္းက ရပ္ၿပီး သတၱိရွိရွိ တာဝန္ယူၾကဖို႔လည္း သင့္ပါၿပီ။

တကယ္ေတာ့ ဒါေတြအားလုံးဟာ အစိုးရရဲ႕ လက္ခ်က္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေတြအားလုံးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ အစိုးရက အဓိက လက္သည္ပါ။ အစိုးရလက္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း အစိုးရအၾကံသာျဖစ္ေၾကာင္းကို အရင္ေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေထာက္ျပသုံးသပ္ျပခဲ့ၿပီးၿပီမို႔ ဒီေဆာင္းပါးမွာ အက်ယ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ အစိုးရဟာ သူ အာဏာတည္ျမဲဖို႔၊ အတိုက္အခံဒီမိုကေရစီ သမားေတြကို ေသြးခြဲဖို႔၊ ဒီမိုကေရစီသမားေတြနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာအၾကားမွာ သပ္လွ်ိဳဖို႔၊ သူတို႔ စစ္အာဏာရွင္အင္အားစုေတြကို ဗုဒၶဘာသာေတြ ေထာက္ခံလာဖို႔အတြက္ ငရဲ မေၾကာက္ ၊ သံသရာ မေၾကာက္ဘဲ ေမွာက္ေမွာက္မွားမွား ေဆာင္ရြက္ေနတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔သာ ငရဲ မေၾကာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားအျပားကိုလည္း ငရဲက်ေအာင္ အျပစ္က်ဴးလြန္ေအာင္ ေျမႇာက္ေပးဆြေပးေနပါတယ္။ ဒါေတြအားလုံးကို သူတို႔အာဏာရေရး တခုတည္းအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနတာပါ။ သူတို႔ အာဏာရေရးအတြက္ ငရဲလည္း မေၾကာက္ ၊ သံသရာလည္း မေၾကာက္၊ လူ႔အသက္ လူ႔အေသြး မ်ားစြာကို စေတးရမွာကိုလည္း မေၾကာက္ဘဲ ရက္ရက္စက္စက္ ယုတ္ယုတ္မာမာ ျပဳမူေနတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ အာဏာတခုတည္းကို မက္ေမာ၊ ေမာဟေတြဖုံး၊ အသိဥာဏ္ အမိုက္ေမွာင္ႀကီးက်ျပီး ငရဲလမ္းစဥ္ကို လိုက္တာဟာ တကယ္ေတာ့ ဒါပထမအႀကိမ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ပထမအႀကိမ္က သံဃာေတြကို သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ပါ။ အခုတႀကိမ္က ဒုတိယမၸိ ငရဲလမ္းစဥ္ပါ။

ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္အားလုံး ေမတၱာတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး ငရဲကို ေရွာင္ရွားၾကပါစို႔။ မြတ္စလင္ေတြကို ရင္ဝယ္သားသဖြယ္ ေမတၱာပြားမ်ားၾကပါစို႔။ လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ၊ ဘာသာေပါင္းစုံ၊ ဒီမိုကေရစီသမားအားလုံး စည္းလုံးညီညြတ္ၾကပါစို႔။

လူအခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ ...

ေဇာ္ဝင္း (၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း)
၂၈၊ ဇြန္၊ ၂၀၁၃