အယ္ဒီတာေၾကးစားႀကီးမ်ားနဲ႔ စားၿပီးနားမလည္ အယ္ဒီတာမ်ား သိေစဖို႔ ေပးတဲ့ စာ (ရြာ့အျပင္က စပ္စု)

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြရဲ႕ ျမားနတ္ေမာင္ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာစကား အပိုင္း (၂) ‘ေၾကးစားစိတ္ဓာတ္’ ဆိုတဲ့ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကို ဖတ္ၾကည့္မိၿပီး ေရးခ်င္စိတ္နည္းနည္းေပၚတာနဲ႔ ဒီစာကို ေရးျဖစ္သြားတာပါ။ စာေပ ေလာက၊ အားကစားေလာက၊ အႏုပညာေလာကမွာ ေအာင္ျမင္လာၿပီး အခေၾကးေငြ ခံစားခြင့္ရွိလာတဲ့ နာမည္ ေက်ာ္ေၾကးစားေတြရဲ႕ဘ၀ကို ေဖာ္ျပထားၿပီး တခဏတာ မွားယြင္းမႈေတြေၾကာင့္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈခံရတာေတြ ေရး ထားတာကို ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြရဲ႕အာေဘာ္မွာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ က်ေနာ့္ဘ၀နဲ႔ ယွဥ္ၿပီး အနည္းအက်ဥ္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဟာ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာေတာ္ လွန္ေရးမတိုင္ခင္ ျပည္သူ႔သတင္းေထာက္ (အခေၾကးေငြ ရတယ္ဆိုတာ မသိခဲ့၊ သိခဲ့လည္း မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ သတင္းပြဲစား) လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ စက္တင္ဘာ သံဃာအေရးအခင္းျဖစ္ေတာ့ ကိုယ့္ေဒသက အျဖစ္မွန္ေတြကို ျပည္ပမီဒီယာေတြကတဆင့္ ျပည္သူသိေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဆုလာဘ္အျဖစ္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ၀ ရမ္းေျပးဖိုးသိန္းဘဲြ႔ကို ခ်ီးျမႇင့္ခံရၿပီးသကာလ ကိုယ္ပိုင္တယ္လီဖုန္းလည္း အသိမ္းခံရၿပီး သားတကြဲ မယားတ ကြဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

၀ါသနာဆိုတာ စြန္႔ဖို႔ခက္သား၊ ငယ္ငယ္ လူမွန္းသိတတ္စကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္မွာ အိမ္လည္သြား ရင္ သူတို႔အိမ္မွာ ဘာရွိတယ္၊ ဘာျဖစ္ေနတယ္၊ ဘာေတြေျပာေနၾကတယ္ဆိုတာ ကစားေနရင္းကို အာ႐ံုက ထားတတ္တဲ့အက်င့္၊ စပ္စုတဲ့အက်င့္ေၾကာင့္ ရပ္ကြက္ထဲ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို သိေနတတ္တယ္။ လူ ႀကီးေတြက ေျပာတယ္။ မင္းမို႔ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ သိတတ္တယ္တဲ့။ က်ေနာ္ သတင္းေထာက္ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ငယ္ဘ၀ပါ။ ေျပာရင္ လမ္းလြဲကုန္ေတာ့မယ္။ ထားလိုက္ပါေတာ့။

က်ေနာ္ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလဆန္းပိုင္းကတည္းက သံဃာအေရးခင္းျဖစ္ေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ ပတ္ေျပးေနရ ၿပီး ရသမွ် အဆက္သြယ္နဲ႔ သတင္းေတြ ျပည္ပမီဒီယာကို ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ လကုန္ေလာက္မွာေတာ့ ျပည္ပကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ျပည္ပေရာက္ၿပီး ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြေျပာတဲ့ ေၾကးစားသတင္းေထာက္တေယာက္ ျဖစ္လာ တယ္ေပါ့ဗ်ာ။

ဒီမွာ ဆက္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ အာေဘာ္ထဲမွာ အာဆင္္နယ္ကို ႐ံႈးလို႔ ဖာဂူဆန္ရဲ႕ ဖိ နပ္ပ်ံစာမိတဲ့ ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္း၊ ပရိတ္သတ္ အားေပးမႈက်လာလို႔ ထုတ္ေ၀သူရဲ႕ မ်က္ႏွာသာေပးမႈမခံရတဲ့ အ ႏုပညာသမားေတြကို ဥပမာေပး ခိုင္းႏိႈင္းထားပါတယ္။ က်ေနာ္က ေအာင္ျမင္တဲ့ ေၾကးစားသတင္းေထာက္ တ ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္သတင္းေတြ အမွားမရွိေအာင္ လူထုအက်ိဳးျပဳသတင္းေထာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ေနတုန္း ပရိသတ္ရဲ႕ အားကိုးမႈရကာရွိေသး၊ ျဗဳန္းဆို အလုပ္ျဖဳတ္ခံရတဲ့သူပါ။

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြေျပာတဲ့ ႐ံႈးနိမ့္ခဲ့လို႔ ပရိသတ္အားေပးမႈက်လို႔ က်ေနာ္ အလုပ္ျဖဳတ္ခံခဲ့ရတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ႀကိဳးစားတင္ျပခ်င္ခဲ့တဲ့ လူထုဘ၀အေျခအေနသတင္းေတြ၊ ဒီမိုကေရစီေရး လူ႔အခြင့္အေရး ... စတဲ့ သ တင္းေတြကို ေၾကးစားအယ္ဒီတာေတြက အေၾကာင္းျပခ်က္ ခိုင္လံုေအာင္မေပးဘဲ ေခ်ာင္ထိုးခံခဲ့ရတာေတြကို လွ်ာရွည္တတ္ၿပီး မခံခ်င္စိတ္ႀကီးတဲ့ က်ေနာ္က ဘာလို႔လဲ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ ... စတဲ့ ဘ (၆) လံုးနဲ႔ ေမးလို႔တဲ့။

က်ေနာ္ သိလိုက္ရပါၿပီ။ ျပည္ပကေန ေအာ္ေနသူေတြဟာ ျမန္မာျပည္က နအဖနဲ႔ စာေပစိစစ္ေရးကိုေတာ့ ေ၀ ဖန္အျပစ္ရွာ ေရးေနၾကေပမယ့္ သူတို႔ကို ေ၀ဖန္လာၿပီ၊ သူတို႔ကို ထိလာၿပီဆိုရင္ မခံခ်င္ၾကဘူးဆိုတာ သိလိုက္ ရပါၿပီ။ အမွန္တရားနဲ႔ လြတ္လပ္မႈအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနပါတယ္ ဆိုသူေတြက မွန္တာေျပာရင္ ရြာျပင္ထုတ္ တယ္ေတာ့္လို႔ ေအာ္ငိုလိုက္ရမလား၊ ျမန္မာျပည္ကို ဒီမိုကေရစီ ယူေပးမယ္လို႔ ေအာ္ေနသူေတြဆီမွာ က်ေနာ္ တို႔ ေျပာခ်င္တာေတြ၊ ေျပာပိုင္ခြင့္ေတြ မရွိဘူးလား။

မီဒီယာကို ဆက္သြယ္ေျပာမိလို႔ က်ေနာ့္လို ျပည္ေျပးျဖစ္သူ ဘယ္ႏွေယာက္ရွိမလဲ။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ႏွစ္ ေထာင္ေက်ာ္ထဲက ေထာင္က်သူေတြဟာ ငါတို႔မီဒီယာနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္လို႔ ေထာင္က်တယ္၊ ငါတို႔ေၾကာင့္ ေထာင္ က်တာ ဘယ္ႏွေယာက္ရွိေနၿပီလဲ ဆိုတာကို ဘယ္မီဒီယာက ထုတ္ေျပာရဲလဲ။ ျပည္ပမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သ တင္းေထာက္ရဲ႕ မိသားစုေတြ အတြင္းမွာ ဖမ္းခံရတာ ဖိႏွိပ္ခံေနရတာ ဘယ္မီဒီယာကမွ ေအာ္မေပးဘူး။ ေအာ္ ရင္ ပိုနာသြားမွာစိုးလို႔ တိတ္တိတ္ေန လူမသိေစနဲ႔တဲ့။ က်န္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကကလူေတြျဖစ္ၾကည့္ မလုပ္ပါနဲ႔ ဦးလို႔ ေတာင္းပန္ထားတာေတာင္ သူ႔ထက္ငါ ဦးေအာင္ လက္သံေျပာင္ျပလိုက္ၾကတာ၊ တကယ့္ အာဂသတၱိ ေတြ။

ကိုယ့္မီဒီယာသမားအခ်င္းခ်င္း ျပန္သတ္ေနတာ၊ ဒါ ျပည္သူကို အက်ိဳးျပဳမယ့္ မီဒီယာလား။ စတုတၳမ႑ိဳင္နဲ႔ တိုင္းျပည္ကို တည့္မတ္ေအာင္ လုပ္မယ့္သူေတြလား။ အတြင္းမွာ သတင္းေပးရသူက ခက္ခက္ခဲခဲ ရွာေပးၿပီး နာမည္မေပၚဘဲ ေထာင္က်ေနသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ အျပင္မွာရွိတဲ့ အဲဒီလို ေထာင္ႏႈတ္ခမ္းေလွ်ာက္ၿပီး သတင္း ေပးသူေတြေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ဌာနေတြ သိၾကမွာပါ။ မီဒီယာေၾကာင့္ နအဖ တြန္႔သြားတာေတြရွိသလို မီ ဒီယာက ေဖာ္ေကာင္လုပ္လို႔ ေထာက္လွမ္းေရးမလိုတဲ့ အမႈေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။

က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ဗ်ာ၊ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးမွာ ေရာက္ေနတဲ့ အယ္ဒီတာေၾကးစားႀကီးေတြအတြက္ ေရာ မီဒီယာဆိုတာ ဘက္မွ်ရမယ္ဆိုတဲ့ စာၿပီးနားမလည္ အယ္ဒီတာေတြအတြက္ကိုပါ က်ေနာ္တို႔လို သတင္း ေထာက္ အစုတ္ပလုတ္ေတြက ျပည္သူေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတတီး ထိေတြ႔ေအာင္ အျမဲႀကိဳးစားၿပီး ရင္တြင္းခံစား ခ်က္ေတြကို ႏိႈက္လို႔ရသေလာက္ ကေလာ္ထုတ္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးအတြက္၊ သတင္းဌာနအတြက္ လုပ္ေပးေန တာပါ။ ဒါကို စစ္တပ္ဘက္က တုန္႔ျပန္ခ်က္မရလို႔၊ ဌာနဆိုင္ရာက သိခ်င္လာေမးပါေျပာတဲ့ အသံေလာက္နဲ႔ မ လံုေလာက္လို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ သတင္းေတြကို ေခ်ာင္ထိုးခံရတာ ျပည္သူအတြက္ အရမ္းနစ္နာ ပါတယ္။ ဒါေတြကို ဒီလိုမျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ေျပာတဲ့ သတင္းေထာက္ကို အလုပ္ျဖဳတ္လိုက္တာဟာလည္း မွန္ကန္ တဲ့ အယ္ဒီတာေတြလားလို႔ မေလာက္ေလးမေလာက္စား က်ေနာ္က မ၀ံ့မရဲနဲ႔ ေမးပါရေစ။

ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံႀကီးေတြက မီဒီယာေပတံနဲ႔ တိုင္းၿပီး သတင္းတိုင္း ဘက္မွ်ေအာင္ အဲဒီအယ္ဒီတာေတြကိုယ္တိုင္ လုပ္ခဲ့ၾကသလား။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီကို မႈန္မႈန္ေတာင္ မျမင္ရေသးတဲ့ႏိုင္ငံက အာဏာရွင္ေတြကို ေတာ္လွန္ေနတာပါ။ နိဂံုးခ်ဳပ္အားျဖင့္ေျပာရရင္ က်ေနာ္ ေၾကးစားမီ ဒီယာသမား လံုးလံုးမဟုတ္ပါ။ စစ္တိုက္ေနတဲ့ သတင္းသမားတေယာက္ပါ။

စစ္တိုက္သလို သတင္းေတြ ေရးေနမည္။

အမွန္တရားမ်ား အျမန္ေပၚထြန္းပါေစ ...
ရြာ့အျပင္က စပ္စု