သန္းေခါင္ကိုေက်ာ္ျဖတ္၍ အ႐ုဏ္ဦးဆီသို႔ ...

ခင္ေမာင္ခန္႔

ခုတေလာ သတင္းေလာကမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးအတြက္ အျငင္းပြားစရာ ယူဆ ခ်က္တရပ္ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႔မွာ လြတ္လပ္ေရးရရွိခဲ့တဲ့ Timor Lest ႏိုင္ငံရဲ႕ သမၼတႀကီး ရာမို႔စ္ေဟာ္တာ(Ramos Horta)က ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီေဖၚေဆာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ လို႔ စစ္အစိုးရအေပၚမွာ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔အေရးယူတဲ့ကိစၥကို သူ႔အေနနဲ႔ လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း၊ လက္ရွိႏိုင္ငံေရး ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ စစ္တပ္ကို ေနရာေပးရမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ စီးပြား ေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာေအာင္ အရင္လုပ္ၿပီးမွသာ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မွာျဖစ္ တဲ့အေၾကာင္း အယူအဆတခုကို တင္ျပလာပါတယ္။ ဒီအယူဆက အသစ္မဟုတ္ေသာ္လည္းပဲ အေရွ႕တီေမာ သမၼတလို ႏိုဘယ္လ္ဆုုုရခဲ့တဲ့ သူတဦးက ေျပာလာတယ္ဆိုေတာ့ ျပန္ၿပီးသံုးသပ္ၾက ေဆြးေႏြးၾကတာေတြကို ေတြ႔လာရပါတယ္။

ေတာ္လွန္ေရးကာလ အႏွစ္ ၂၀ ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ျပည္သူေတြလည္း ေခ်ကုန္လက္ပန္းက်၊ ျပည္တြင္းက ႏိုင္ ငံေရးအင္အားစုေတြလည္း ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကေအာင္ ေခ်မႈန္းခံခဲ့ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ နာတာရွည္ေရာဂါ ႀကီးတစ္ခုလိုျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းကို ကုစားဖို႔ ေဆးမွီးတိုေတြကို ဟိုက၊ ဒီက ေျပာလာၾက သလို ျပည္တြင္းမွာလည္း အယူအဆေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီထဲကမွ အေရွ႕တီေမာသမၼတႀကီး တင္ျပလာတဲ့ အယူအဆကို အဓိကထားၿပီး ေဆြးေႏြးတင္ျပလိုပါတယ္။ ဒါကလည္း သမိုင္းမွာ တခ်က္မွားတာ နဲ႔ တသက္လံုးခံစားသြားရမယ့္ အေနအထားကို ေရာက္သြားမွာ စိုးရိမ္လို႔ပါပဲ။

ပထမဦးစြာ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္္တခုကိုေျပာရရင္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားနဲ႔ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးက တပ္မ ေတာ္ကို ဘယ္တုန္းကမွ မပစ္ပယ္ခဲ့တဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုရင္ တပ္မေတာ္ အေပၚ သံေယာဇဥ္လည္းရွိ ေလးစားမႈလည္းရွိခဲ့တာပါ။ ဒီကေန႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ ဘံုရည္မွန္းခ်က္က စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးသာျဖစ္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္မွာ မူလက တည္းက ေနရာရွိၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္၊ ျပည္သူလူထုအားလံုးရဲ႕ အသက္အိုးအိမ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အတြက္ သီးျခားဖြဲ႔စည္းထားေသာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔စည္းျဖစ္သည္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္အရ သူ႔ေန ရာနဲ႔သူ ဂုဏ္သိကၡာရွိၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ အရင္လုပ္ၿပီးမွသာ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အယူဆျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္ေန၀င္းအစိုးရ တက္လာၿပီး စစ္အာ ဏာရွင္စနစ္နဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္္ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒေပါင္းစပ္ၿပီး ဆိုရွယ္လစ္လူ႔ေဘာင္သစ္ကို တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ အ မွားေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဘာျဖစ္သြားခဲ့သလဲ။ ဘယ္လိုကေသာင္းကနင္းနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းခဲ့ရသလဲ။ ေနာက္တခါ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ စစ္တပ္က အာဏာထပ္ဆင့္သိမ္းခဲ့ၿပီး အမ်ဳိးသားအက်ိဳးစီးပြားတို႔ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးတို႔ စတဲ့ စတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔ လမ္းေတြတံတားေတြ ေဆာက္ခ်င္သလို ေဆာက္၊ ၿမိဳ႕သစ္ေတြကို ျဖစ္သလို ၾကံဳသ လိုေဖာ္ၿပီး ထင္တိုင္းၾကဲခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ မ်က္ေမွာက္မွာ ျပည္သူေတြဘာျဖစ္သြားသလဲ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ သယံဇာ တေတြကို ထင္သလို ခ်ေရာင္းၿပီး အာဏာသက္ရွည္ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဘယ္သူေတြ အက်ိဳးရွိခဲ့သလဲ ရွင္းေနတာပါပဲေလ။

အဲ့ဒီေတာ့ ဒီလိုစီမံခန္႔ခြဲမႈ ညံ့ဖ်င္းၿပီး ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀နဲ႔ဆႏၵကို ေလးစားရေကာင္းမွန္းမသိတဲ့ သူေတြရဲ႕ လက္ထဲကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြ ထိုးအပ္ရေလာက္ေအာင္ မမိုက္မဲသင့္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ စစ္အာ ဏာရွင္မ်ားဟာ အမိန္႔အာဏာေတြ မၾကာခဏ ထုတ္ျပန္ၿပီး ျပည္သူေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ ခ်ယ္မႈေတြ လုပ္ေလ့ရွိေပမယ့္ အစိုးရကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာမႈမရွိတာကို ေတြ႔ရပါ တယ္။ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္မရွိတာ၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမရွိတာ၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈညံ့ဖ်င္းတာေတြေၾကာင့္ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးနဲ႔ ခရီးသြားလာေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေအာင္ျမင္မႈမရွိဘဲ ႏိုင္ငံတကာရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားက ေနာက္ျပန္ ဆုတ္သြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ေခါင္းမာၿပီး ကိုယ္ထင္ရာကိုယ္ လုပ္ေလ့ရွိေပမယ့္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔တာကိုေတာ့ ေၾကာက္ပါတယ္။ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေၾကာင့္ နအဖနဲ႔ အက်ိဳးတူစီးပြားျဖစ္ေနတဲ့ ကုမၼဏီေတြ အထိနာတ့ဲအ တြက္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔အေရးယူတာေတြ ႐ုတ္သိမ္းေပးဖို႔ မၾကာခဏ ေတာင္းဆိုတာေတြကိုၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါ တယ္။ အေရွ႕တီေမာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈကာလတုန္းက အေမရိကန္အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာကေန အင္ဒိုနီးရွားအစုိးရကို စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔အေရးယူတာေတြ အရွိန္တိုးျမႇင့္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။

ေနာက္တစ္ခုက စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြ ႐ုပ္သိမ္းေပးရင္ နအဖက ဘာေတြလိုက္ေလ်ာမလဲ၊ ထင္သာျမင္သာ တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအရ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို လုပ္ႏိုင္သလားဆိုတာ ေရေရရာရာ မသိရတဲ့အတြက္ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈရွိေနတာကမွ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ဖို႔အတြက္ တြန္းအားကိုျဖစ္ေစပါေသးတယ္။ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔တာ ေၾကာင့္ လူထုကို အနည္းငယ္ ထိခိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အေျပာင္းအလဲျဖစ္ဖို႔အတြက္က ပိုၿပီးအဓိက ဆိုတာ လူထုအေနနဲ႔ သိရပါမယ္။ စီးပြားေရးသက္သက္တိုးတက္လာ႐ုံနဲ႔ ျပႆနာေတြ ေျပလည္သြားဖို႔ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္တာပါပဲ။ ဘ၀မွာ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ ၃ ခ်က္ရွိပါတယ္။

၁။ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လုိအပ္ခ်က္မ်ား
၂။ အသိပညာ အတတ္ပညာပိုင္းဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္မ်ား
၃။ စိတ္ခံစားမႈပိုင္းဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္မ်ား

၁။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာလိုအပ္ခ်က္မ်ားကေတာ့ စား၀တ္ေနေရးလိုအပ္ခ်က္မ်ားျဖစ္တဲ့ ေနအိမ္၊ တိုက္တာ၊ လမ္း၊ တံတား ... စတဲ့အရာေတြ၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးနဲ႔ စက္မႈထုတ္ကုန္ေတြ၊ ယာဥ္၊ ရထား၊ ေလယာဥ္ပ်ံ ... စတဲ့အရာေတြ၊ ဆက္သြယ္ေရးကရိယာမ်ားနဲ႔ ေဆး၀ါးပစၥည္းေတြ ... စသည္တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

၂။ လူမႈအေဆာက္အအံုႀကီး တခုလံုးကို စံနစ္တက် ပဲ့ကိုင္ေမာင္းႏွင္သြားႏိုင္ဖို႔အတြက္ အသိပညာ၊ အတတ္ပ ညာ၊ အေတြးအေခၚဗဟုသုတေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီအရာေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔အတြက္ တကၠသိုလ္၊ ေကာ လိပ္မ်ား၊ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ား၊ အျပန္အလွန္ အခ်က္အလက္မ်ား ဖလွယ္ႏိုင္ေရးအတြက္ သတင္း လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ နည္းပညာမ်ား၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျမႇင့္တင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ အခြင့္အလမ္းမ်ား၊ အ သက္အိုးအိမ္နဲ႔ ပစၥည္းဥစၥာပိုင္ဆိုင္မႈတို႔ကို ကာကြယ္ေရးအတြက္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးဆိုင္ရာ နည္းနာမ်ားနဲ႔ လံုျခံဳေရး အစီအမံမ်ား ... စတဲ့အရာေတြကေတာ့ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာပိုင္းဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားျဖစ္ပါ တယ္။

၃။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ားအားလံုးကို ဦးေဆာင္ဦး႐ြက္ျပဳေနတာကေတာ့ စိတ္ပါပဲ။ ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြ ျပည့္စုံေန ေပမယ့္ စိတ္က အက်ဥ္းက်ေနတာ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေနရတာေတြ၊ ႐ုပ္၀ထၳဳပစၥည္းေတြ မျပည့္စံုေပမယ့္ လည္း ေလာကႀကီးနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေနတာေတြကိုၾကည့္ရင္ ဘ၀ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္မ်ားထဲမွာ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္း ေျမ႕မႈကလည္း အေရးပါတဲ့ အခ်က္တခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ႏိုင္ငံတစ္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ကို တြက္ခ်က္သုေတသနျပဳတဲ့အခါမွာ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ားအျပင္ စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ႕မႈမ်ားကိုလည္း ထည့္ သြင္းဆံုးျဖတ္ၾကရပါတယ္။ လူတိုင္းလူတိုင္း တရားမွ်တမႈနဲ႔ မတရားမွဳေတြကို ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္ဖို႔၊ ဒီအရာေတြက ငါတို႔ရဲ႕အခြင့္အေရးေတြပါလားလို႔ သိျမင္ႏိုင္ဖို႔၊ မိမိနဲ႔တကြ ႐ုပ္ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုး တိုးတက္ႀကီးပြားေရးအ တြက္ စနစ္တက် ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္တတ္ဖို႔၊ အေတြ႔အၾကဳံေတြကို ေလ့လာသင္ယူတတ္တဲ့ အေလ့အထေတြ ရွိဖို႔ .. စသည္အားျဖင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအသိပညာဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈေတြရွိမွသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုလံုး ၿငိမ္းခ်မ္း ေပ်ာ္႐ႊင္စြာျဖင့္ ေရရွည္တည္တံ့ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

အားလံုးကိုျခံဳၿပီးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ စီးပြားေရးဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ဖုိ႔ဆိုတာထက္ အသိပညာ အတတ္ပညာနဲ႔ အေတြး အေခၚဗဟုသုတမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တဲ့ အေျခခံလုိအပ္ခ်က္မ်ားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ တည္ေဆာက္ႏိုင္မွ သာ ေရရွည္တည္တံ့တဲ့ အက်ဳိးစီးပြားကို ရရွိႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈျဖစ္စဥ္မွာ ျပည္ သူလူထုအားလံုးပါ၀င္မႈနဲ႔ အခြင့္အေရး၊ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေ၀ဖန္သံုးသပ္တဲ့ အေလ့အက်င့္၊ လူတဦးခ်င္းစီရဲ႕ လြတ္ လပ္ခြင့္၊ အမွားအမွန္ကို ခြဲျခားေစႏိုင္တဲ့ အသိအျမင္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ... အစရွိတဲ့ အေျခခံေတြကိုသာ အရင္ဆံုး တည္ ေဆာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ စီးပြားေရးတိုးတက္ဖို႔ကသာ အေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္တယ္၊ ေနာက္မွ က်န္တာေတြကို တဆင့္ၿပီးတဆင့္ သြားမယ္ဆိုၿပီး စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ေနရာေပးလိုက္ရင္ စီးပြားေရးအာ ဏာရွင္စနစ္ပါ ထပ္ေပၚလာၿပီး ဘယ္ေသာအခါမွ စစ္ကြၽန္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာကို လူတိုင္းလူတိုင္း နားလည္သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပႆနာဟာ ခက္ခဲတယ္ဆိုတာကို ႏိုင္ငံတိုင္းက နားလည္ၾကပါတယ္။ ျပႆနာေတြက သူတို႔ ဆီိ ႐ိုက္ခတ္လာမွာကို ေၾကာက္တာရယ္၊ ဘံုအက်ိဳးစီးပြားခ်င္း မတူညီတာရယ္ေၾကာင့္လည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ လက္တြန္႔ေနတတ္ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားအၾကားမွာ ညီညြတ္တဲ့ သ ေဘာထားျဖစ္ေပၚလာဖို႔ဆိုတာ ဆက္ဆံေရးအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ ကာလေတြမွာေတာင္ ရဖို႔ခက္ခဲပါတယ္။ ျပည္ပဖိအားေတြထဲမွာ အေမရိကန္က ဦးေဆာင္ၿပီးလုပ္တဲ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈမ်ားက စစ္အစိုးရကို အထိနာ ေစခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေဒသတြင္းက ႏိုင္ငံေတြက ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈ အားနည္းေနသမွ်ေတာ့ စစ္ အစိုးရက ေခါင္းမာေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

သမၼတသစ္ အိုဘားမား တက္လာတာကို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားက အေကာင္းဖက္က ႐ႈ ျမင္ၾကေသာ္လည္း မ်ားမ်ားစားစား ေမွ်ာ္လင့္လို႔ မရဘူးဆိုတာကိုလည္း သိထားရပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ျမန္မာျပည္သူလူထုကသာ ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ျပည္ပ ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာရွိၾကတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားအေနနဲ႔ ကိုယ့္အခန္း၊ ကိုယ့္အကြက္ကိုသာ အျဖစ္ရွိ ေအာင္ စနစ္တက် လုပ္သင့္ပါတယ္။ ဘံုရည္မွန္းခ်က္ တူညီေနေပမယ့္ လုပ္ရပ္ေတြမွာ ကြဲျပားျခားနားတတ္ တာမို႔ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ ညီညြတ္ေရးရဖို႔ ခက္ပါတယ္။ ေ၀လငါးဖမ္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြကို ေဆြးေႏြးေနတာနဲ႔ပဲ ေ၀ လငါးက သေဘၤာကိုမ်ဳိသြားတဲ့ ဥပမာလို ရန္သူက လက္ဦးသြားႏိုင္ပါတယ္။

အဓိကအခ်က္က လက္ရွိမွာ ျပည္သူေတြက ဘာေတြလုပ္ႏိုင္သလဲ၊ ဘာေတြကို မလုပ္ႏိုင္ဘူးလဲ၊ အားနည္း ခ်က္၊ အားသာခ်က္၊ အခြင့္အလမ္းနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြက ဘာေတြျဖစ္မလဲ၊ တခုနဲ႔တခု ဘယ္လိုခ်ိတ္ဆက္မ လဲ၊ ျပည္တြင္းက အင္အားစုေတြကို ဘယ္လိုပံ့ပိုးမႈေတြ ေပးရမလဲ ... စတဲ့အခ်က္ေတြေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ေရရာ ေသခ်ာတဲ့ မူ၀ါဒတခုကို အျမန္ဆံုးခ်မွတ္ရေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။

နိဂုံးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေျပာလိုတာကေတာ့ ဘ၀ရဲ႕အေမာေတြ၊ မြန္းၾကပ္မႈေတြ၊ သိမ္ငယ္မႈေတြနဲ႔အတူ တို႔ပါထိပါမ်ား ေတာ့ ပိုးနသန္ေကာင္ေလးေတြလို ေခြေခါက္ေနရတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ အခက္အခဲေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေသြး ထဲအသားထဲက နားလည္ခံစားမိပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံး နားလည္ထားရမွာက အ႐ုဏ္ ဦးကိုေရာက္ဖို႔အတြက္ သန္းေခါင္ယံကို ျဖတ္ေက်ာ္ရမယ္ဆိုတာပါပဲ။ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေတြၾကားက ေန ၾကံ႕ၾကံ႕ခံထားၾကပါ၊ စနစ္တက် ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ၾကပါ၊ အနာဂတ္ကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားၾကပါ ျပတ္ ျပတ္သားသား တိုက္ပြဲ၀င္ၾကပါလို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။

အားလံုးကိုေလးစားလ်က္ ...
ခင္ေမာင္ခန္႔