ပုန္းခိုက်င္းထဲက ေငြရတု

ဓာတ္ပံု-ကိုလတ္

ပုန္းခိုက်င္းထဲက ေငြရတု
ေအာင္ေ၀း

‘က်ေနာ္သည္ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးအတြက္ အႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ လုပ္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ ဖဆပလ အစိုးရ၏ ႀကိဳးတိုက္ထဲ ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေပသည္ …’ တဲ့။
အတိအက်ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ကာနယ္ခ်စ္ေကာင္း ေရးခဲ့သည့္ စာသားေတြကို က်ေနာ္ ျပန္စဥ္းစား ႐ြတ္ဆို ေနမိပါသည္။
က်ေနာ္သည္ေကာ …။ ျမန္မာျပည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ ကဗ်ာဆရာ လုပ္ခဲ့တာ အခု ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလဆိုရင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ကဗ်ာဆရာသက္ (၂၅)ႏွစ္ တင္းတင္း ျပည့္သည့္အခ်ိန္၊ က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္ ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ … လား … လား ငါ ပုန္းခိုက်င္းတခုထဲ ေရာက္ေနတာပါလား။
က်ေနာ္၏ ကဗ်ာဆရာသက္ ေငြရတုသဘင္မွာ သမိုင္း၏ ကံစီမံရာအတိုင္း ပုန္းခိုက်င္းထဲက ေငြရတုသဘင္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၇ ၾသဂုတ္-စက္တင္ဘာ အေရးအခင္း ေခ်မႈန္းခံရၿပီးသည့္ အခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ခဲ့ရပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲမွာလည္း က်ေနာ္ ပုန္းခိုက်င္းေတြ တခုၿပီးတခု ေျပာင္းေ႐ႊ႕ၿပီး ပုန္းေအာင္ခဲ့ရ သည္။ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္မွာလည္း ပုန္းခိုက်င္းထဲမွာပဲ ေနခဲ့ရသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း ေရာက္ေတာ့လည္း လံုျခံဳေရးအရ ပုန္းခိုက်င္းထဲကကို မထြက္ရေတာ့ပါ။
နအဖ စစ္အာဏာရွင္အုပ္စု၏ အစိုးရအၾကမ္းဖက္၀ါဒ (State Terrorism) ေအာက္မွ က်ေနာ္ ထြက္ ေျပး လြတ္ေျမာက္ခဲ့ပါၿပီ။ သို႔ရာတြင္ အေျခအေနအရ ပုန္းခိုက်င္းထဲကေတာ့ က်ေနာ္ မလြတ္ေျမာက္ေသးပါ။
ယခု ပုန္းခိုက်င္းထဲတြင္ တကိုယ္ေတာ္ တိတ္တဆိတ္ က်င္းပရေသာ က်ေနာ္၏ ကဗ်ာဆရာသက္ ေငြရတု သဘင္ကေတာ့ အသံတိတ္ ႐ုပ္ရွင္ပမာ စိတ္ကူး႐ုပ္ပံုေတြ၊ အေတြး နိမိတ္ပံုေတြႏွင့္သာ က်င္းပခဲ့ရေလသည္။
ေၾသာ္ ‘မိေက်ာင္းၾကည္းတင္ ႏွစ္ကာလမ်ား’ (My miserable years) ပါလား။

က်ေနာ္၏ ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္စာမူမွာ ၁၉၈၂ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလထုတ္ မိုးေ၀စာေပမဂၢဇင္း (အယ္ဒီတာခ်ဳပ္-နတ္ႏြယ္)ပါ။ ‘မိုးေရထဲက ၀တၳဳ’ကဗ်ာ ျဖစ္သည္။ ထိုကဗ်ာႏွင့္ က်ေနာ္ စာေပေလာကထဲ ၀င္ေရာက္ခဲ့သည္။ ယေန႔ ကဗ်ာဆရာသက္ (၂၅)ႏွစ္ ျပည့္ၿပီ။
က်ေနာ္၏ ကဗ်ာအမ်ားစုမွာ Anti-government ကဗ်ာမ်ားျဖစ္ရာ စစ္အစိုးရ စာေပစိစစ္ေရး အရာရွိ မ်ားက မႏွစ္ၿမိဳ႕ မလိုလားၾကပါ။ အျမဲ ႏွိပ္ကြပ္ေနၾကပါသည္။ က်ေနာ့္မွာ ကဗ်ာဆယ္ပုဒ္ေရးလွ်င္ အနည္းဆံုး ငါးပုဒ္ ေျခာက္ပုဒ္ အျဖဲခံေနရသည္။ အပိတ္ခံေနရသည္။

မဆလ စစ္အစိုးရ ျပဳတ္မက်ခင္ ၁၉၈၆-၈၇ ေလာက္တုန္းက က်ေနာ္ စာေပစိစစ္ေရး ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး ႐ံုးခန္းထဲက ‘လ်ဳိ႕၀ွက္အဆင့္’ စာတမ္းတခုကို အလစ္ ခိုးယူလာခဲ့ဖူးသည္။ စာတမ္းမွာ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ ဗဟိုသုေတသနဌာနႀကီးက ကဗ်ာဆရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ လ်ဳိ႕၀ွက္အစီရင္ခံစာ ျဖစ္ေနသည္။
မဆလ သုေတသနအရာရွိေတြက က်ေနာ္တို႔ ကဗ်ာဆရာေတြကို အမ်ဳိးအစား (၆)မ်ဳိး (၇)မ်ဳိး ခြဲျခား ေဖာ္ျပထားသည္။ ဖတ္ၾကည့္သည့္အခါ က်ေနာ့္ကို အမ်ဳိးအစား ႏွစ္ခုတြင္ ထည့္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ပထမတမ်ဳိးက က်ေနာ့္ကို ‘ေတာေမွ်ာ္ ကဗ်ာဆရာမ်ား’ ဆိုသည့္ အစုတြင္ ထိပ္ဆံုးက ထည့္ထားသည္။ က်ေနာ္၏ ကဗ်ာအမ်ားစုသည္ ဗကပတမ္းခ်င္းမ်ား ျဖစ္သည္ဟု မွတ္ခ်က္ေပးထားသည္။ ေကာင္းဗ်ား။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို ‘အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္လြမ္း ကဗ်ာဆရာ’ အစုတြင္လည္း ထည့္ထားျပန္သည္။ မွတ္ခ်က္က က်ေနာ္၏ လြတ္လပ္ ကဗ်ာ၊ ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ားသည္ (ကာရန္မပါသျဖင့္) အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈကို ဖ်က္ဆီးၿပီး အေနာက္ဟန္ကို အထင္ႀကီးေနသည္ဟူ၍။ ေကာင္းလွင့္တည္း။
ထိုစဥ္က က်ေနာ္ခိုးထုတ္ခဲ့ေသာ ထိုလ်ဳိ႔၀ွက္စာတမ္းကို က်ေနာ္တို႔ ကဗ်ာဆရာေတြ လ်ဳိ႕လ်ဳိ႕၀ွက္၀ွက္ မိ တၱဴပြားၿပီး တႏိုင္ငံလံုးသို႔ ျဖန္႔ေ၀ေပးခဲ့ပါသည္။

က်ေနာ္ မွတ္မိပါေသးသည္။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီး ၿပီးစ၊ NLD ပါတီေထာင္ၿပီးစ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္၏ ဧရာ၀တီတိုင္း (အေနာက္ျခမ္း)ခရီးစဥ္ကို က်ေနာ္ စီစဥ္ရပါသည္။ (အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေထာင္ေထာင္ခ်င္းတုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ဦးတင္ဦးႏွင့္ က်ေနာ္ ဧရာ၀တီတိုင္းအတြင္းကို ေရွ႕ေျပးစည္း႐ံုးေရး ဆင္းခဲ့ၿပီးပါၿပီ)
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခရီးစဥ္အတြက္ က်ေနာ္ ကဗ်ာရွည္ တပုဒ္ေရးၿပီး ထိုစဥ္က ျပန္ၾကားေရး တာ၀န္ခံ မင္းသားႀကီး ဦးေအာင္လြင္ထံကို တင္ျပပါသည္။ မင္းသားႀကီးက ဆရာဦး၀င္းတင္ထံ တင္ျပ အတည္ျပဳခ်က္ယူၿပီး ထုတ္ေ၀ခြင့္ ျပဳလိုက္ပါသည္။
ထိုကဗ်ာကို အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ပန္းခ်ီဆရာတဦးက အဖံုးႏွင့္ အတြင္းဒီဇိုင္း က်က်နနလုပ္ၿပီး အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဗဟိုရန္ပံုေငြ အေနႏွင့္ ထုတ္ေ၀ေရာင္းခ်ခဲ့ရာ ျမန္မာတျပည္လံုး ပ်ံ႕ႏွံ႔ ေရာက္ရွိသြားပါသည္။ (အဖြဲ႕၀င္အားလံုး ကိုယ့္စရိတ္ကိုယ္ စားၿပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနသည့္ ထိုအခ်ိန္မွာ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဗဟိုက ထိုကဗ်ာအတြက္ က်ေနာ့္ကို ဥာဏ္ပူေဇာ္ခ က်ပ္ႏွစ္ေသာင္း ခ်ီးျမႇင့္ရာ ခရီးစဥ္တြင္ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕အေရာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရွ႕ေမွာက္မွာပင္ ယာမာဂူခ်ီ၏ လက္ထဲသို႔ က်ေနာ္ ထည့္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါသည္)

ထိုကဗ်ာစာအုပ္ကို ဧရာ၀တီတိုင္းခရီးစဥ္မွာ ေရာက္ေလရာ ၿမိဳ႕တိုင္း႐ြာတိုင္းမွာ အခမဲ့ေ၀ငွ လက္ကမ္းခဲ့ပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခရီးစဥ္ မၿပီးဆံုးခင္ ပုသိမ္မွာ က်ေနာ္ႏွင့္ NLD လူငယ္အခ်ဳိ႕ကို ဖမ္းၿပီး ပုသိမ္ေထာင္ထဲ ထည့္လို္က္ပါသည္။ ယမန္ႀကီးႏွစ္ပတ္ႏွင့္ ႏွစ္ရက္ျပည့္ေတာ့ အာမခံႏွင့္ ျပန္လႊတ္လိုက္ပါသည္။ အာဏာဖီဆန္မႈႏွင့္ ႐ံုးတင္ တရားစြဲထားပါသည္။
ထုိအမႈ တရားဆိုင္ေနရစဥ္ ၁၉၈၉ အာဇာနည္ေန႔ အေရးအခင္းတြင္ က်ေနာ္ ပုဒ္မ ၅(ည)ႏွင့္ ေထာင္တ ႏွစ္က်ပါသည္။
အာဏာဖီဆန္မႈကို တရားစီရင္သည့္အခါ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ တိုင္းတရား႐ံုးတြင္ တရားသူႀကီးက ‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ’ဟု ေႂကြးေၾကာ္သည္မွာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ဂါရ၀တရားအရ ျဖစ္သျဖင့္ အျပစ္ မယူထိုက္ပါ။ သို႔ ရာတြင္ ျဖန္႔ေ၀ခဲ့ေသာ (က်ေနာ္၏) ကဗ်ာစာအုပ္ပါ …
‘မဆလတေခတ္မွာ
႐ြတတ ျဖစ္သူေတြ
ေနရစ္ခဲ့ၾကေတာ့။
ၿငိမ္ပိတေခတ္မွာ
ၿငိမ္ၾကည့္ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြ
ေနရစ္ခဲ့ၾကေတာ့။
ေ႐ြးေကာက္ပြဲဆိုတာလည္း
ေခြးခေလာက္ဆြဲသလိုပါပဲ’
… စသည့္ စာသားမ်ားသည္ ဆူပူမႈကို လံႈ႕ေဆာ္ ဖန္တီးေနသျဖင့္ဆိုၿပီး ေထာင္ဒဏ္(၆)လ ခ်မွတ္လိုက္ပါသည္။

က်ေနာ့္မွာ ေထာင္ထံုးစံ ေနာက္တမႈ ႐ံုးထြက္ရသျဖင့္ ထိုစဥ္က သံေျခက်င္းႀကီး ခတ္ခံထားရရာ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ ဒီမိုကေရစီ လူထုပရိသတ္က က်ေနာ္တို႔ကို အခ်ဳပ္ကားေပၚ ျပန္မတင္ခင္ က်ေနာ့္ကို လူေတြ ၀ိုင္းအံု ေပြ႕ခ်ီပင့္ေျမႇာက္ ကာ ‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ’ဆိုၿပီး အခ်ဳပ္ကား အတင္းေမာင္းေျပး ထြက္သြားသည္ အထိ ေႂကြးေၾကာ္ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကပါသည္။
ဤသို႔လွ်င္ မဆလႏွင့္ မဆလလက္သစ္ စစ္အစိုးရေတြက ေပးခဲ့သည့္ ‘ဘြဲ႕’ေတြ က်ေနာ့္မွာ မ်ားစြာရခဲ့ ေလသည္။
ဒီဘက္ေခတ္မွာ က်ေတာ့ေကာ …။
က်ေနာ္ ၁၉၉၁ တတိယအႀကိမ္ ေထာင္က ျပန္ထြက္လာၿပီး စာျပန္ေရးမည္ ျပဳေသာအခါ စာေပစိစစ္ေရးက NLD ႏွင့္ ကင္းရွင္းေၾကာင္း ေထာက္ခံစာ တင္ျပဖို႔ ေတာင္းဆိုပါသည္။ က်ေနာ္တို႔မွာ ထိုစဥ္က ၵ NLD ဗဟိုေကာ္မတီေလာင္း စာရင္းထဲမွာ လ်ာထားခံရသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ရာ က်ေနာ္ ဗဟိုေကာ္မတီလမ္းႏွင့္ ကဗ်ာဆရာလမ္း လမ္းႏွစ္သြယ္အနက္ တခုခုကို ဆံုးျဖတ္ေ႐ြးခ်ယ္ ရေတာ့မည္ျဖစ္ရာ က်ေနာ္ ကဗ်ာဆရာလမ္းကို ေ႐ြးၿပီး NLD က ေတာင္းပန္ ႏႈတ္ထြက္လိုက္ပါသည္။
ဒါလည္း စစ္အစိုးရ ေပးလိုက္တဲ့ ဘြဲ႕တခုပါပဲ။

၁၉၉၈ ဆရာျမသန္းတင့္ မကြယ္လြန္ခင္က ဆရာသည္ သူရလာခဲ့ေသာ သတင္းတခုကို က်ေနာ့္အား တိုးတိုးတိတ္တိတ္ “စာေပစိစစ္ေရး႐ံုး လ်ဳိ႕၀ွက္ဖိုင္ထဲမွာ Black Lists ဆိုၿပီး စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာ စာရင္းလုပ္ ထားတာ ရန္သူနံပါတ္(၁) ျမသန္းတင့္၊ ရန္သူနံပါတ္(၂) ေအာင္ေ၀း ဆိုၿပီး ပါတယ္”ဟု ေျပာျပပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာက ကိုေအာင္ေ၀းအတြက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္ဟု ေျပာပါသည္။
ရန္သူဆန္႔က်င္ခံရျခင္းသည္ ကိစၥဆိုးမဟုတ္၊ ကိစၥေကာင္း ျဖစ္သည္ မဟုတ္လား။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ က်ေနာ့္ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြ အပိတ္ခံရ၊ အပယ္ခံရေတြ မ်ားလာသည္။ လံုးခ်င္းစာမူအခ်ဳိ႕လည္း စာေပစိစစ္ေရးက ခြင့္မျပဳပါ။ ယခု က်ေနာ္ တိုင္းျပည္ကို စြန္႔ခြာလာတဲ့အခ်ိန္မွာ မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြ အလြမ္းေျပၾကည့္ဖို႔ ထုတ္ေ၀ၿပီး ကဗ်ာေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္ လံုးခ်င္း (၁၉)အုပ္သာ ခ်န္ထားႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
က်ေနာ္တို႔ စုေပါင္းစီစဥ္သည့္ ႏွင္းကႀကိဳး၊ အျဖဴေရာင္သက္တံ၊ ၀န္တင္လိပ္ျပာ စေသာ Combination Art, Poetry Performance ပြဲမ်ားလည္း ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္စြာ တားျမစ္ပိတ္ပင္ ျခင္း ခံရပါသည္။
စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ားတြင္လည္း က်ေနာ္တို႔ အမည္ပါ၍ တခ်ဳိ႕ၿမိဳ႕နယ္ အာဏာရွင္ေတြက ပြဲမိန္႔ခြင့္မျပဳ ၾကပါ။

မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္ ေလွာင္ေျပာင္ခံခဲ့ရေသာ အျဖစ္တခုလည္း ရွိခဲ့ပါသည္။
က်ေနာ္ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာအျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ေသာ ကြာလတီ မဂၢဇင္းတေစာင္တြင္ ‘ေအးေန၀င္း’၏ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ကို က်ေနာ္ပံုႏွိပ္ ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။ ထိုအတြက္ စာေပစိစစ္ေရး ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး ဗိုလ္မွဴးက က်ေနာ့္ကို ေခၚယူ ႀကိမ္းေမာင္းခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေအးေန၀င္း အဖမ္းခံရေသာအခါ ၃၃လမ္း ေလထန္ကုန္းတြင္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက က်ေနာ္၀င္လာလွ်င္ “ေအးေန၀င္း ဆရာလာၿပီ”ဟု က်ီစယ္ ေနာက္ေျပာင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ေအးေန၀င္းသည္ နအဖကို အာဏာသိမ္းရန္ ၾကံစည္သူ ျဖစ္ပါသည္။
ထားပါေတာ့ေလ၊ ဒါေတြ ျပန္ေျပာေနရင္ ကုန္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
အခု က်ေနာ္ရဲ႕ ပုန္းခိုက်င္းထဲက တခုေသာ ေငြရတု သဘင္ကေတာ့ စိတ္အေတြးေတြနဲ႔ပဲ အနာဂတ္ လူထုေအာင္ပြဲကို အိပ္မက္မက္ရင္း …
ဒီေငြရတုသဘင္မွာ (က်ေနာ္ မညာပါဘူး) က်ေနာ္ အတမ္းတမိဆံုးသူဟာ က်ေနာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ရဲေဘာ္မ (Comrade in love) ျဖစ္တဲ့ ‘ယာမာဂူခ်ီ’ကိုပါ။ သူ႔ကို က်ေနာ္သတိရတယ္။ သူ႔အတြက္ ဂ်ဴးလိယက္ဖူးခ်စ္ရဲ႕ ကဗ်ာေလး က်ေနာ္႐ြတ္ဆိုလိုက္တယ္။
‘ေမာင့္ဂူစတီနာေရ …
ေႏြဦးသစ္ရဲ႕ တနံနက္မွာ
တို႔ ျပန္ဆံုေတြ႕ ၾကမယ္ေနာ္’

ေအာင္ေ၀း
၂၃-၁၁-၀၇