ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

ရင္နင့္ရေသာ ဟာသမ်ား
ေဒါင္းတမန္

(၁)
ဗားေတာ့ဗရက္က ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။
“ေတာေတာင္ ေရေျမ သဘာ၀ အေၾကာင္းပဲ ေျပာေနတာဟာ
ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြကို
လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ရက္စက္ရာ ေရာက္ပါတယ္။

ရယ္ေမာေနတဲ့ သူဟာလည္း
ေခတ္ရဲ႕ ၀ါးမ်ိဳမတတ္ တက္လာတဲ့ အသံေတြကို
မၾကားေသးသူသာ ျဖစ္တယ္” … တဲ့။

ဗားေတာ့ဗရက္ဟာ က်ေနာ္တို႔ ခံစားေနရတာေတြကို ႀကိဳျမင္ၿပီး ကဗ်ာေရးခဲ့ ေလသလား လို႔ေတာင္ ထင္ရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ဘာမွ မဆန္းပါဘူး၊ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၇၀ေက်ာ္က နာဇီစစ္တပ္ေအာက္ ဂ်ာမနီျပည္သူေတြ ခံစားခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡနဲ႔ တထပ္တည္း က်ေနာ္တို႔ အခု ခံစားေနရတာ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ႔ကဗ်ာေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ ဘ၀နဲ႔ ထပ္တူက်ေနတာေပါ့။

က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ရယ္စရာေတြ ၾကံဖန္ရွာၿပီး စိတ္သက္သာေအာင္ ေနၾကရမွျဖစ္မယ္။ မဟုတ္ရင္ ေတြ႕ျမင္ေနရတဲ့ စက္ဆုပ္စရာ၊ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြက ခဏတျဖဳတ္ေတာင္မွ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကရင္။ ဘ၀ေရွ႕ဆက္ႏိုင္ဖို႔ ခြန္အားေတြ ေပ်ာက္ကုန္မယ္ မဟုတ္လား။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ဟာသ႐ုပ္ရွင္ေတြ ၾကည့္၊ ဟာသ၀တၳဳေတြ ဖတ္၊ အၿငိမ့္ေတြၾကည့္နဲ႔ ယာယီထြက္ေပါက္ ရွာၾကရတာ မဆန္းပါဘူး။ ျပက္လံုးတခုကို ၾကည့္ၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရယ္ေမာလိုက္ရရင္ ခဏေတာ့ ရင္ထဲမွာ ေပါ့သြားတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဟာသတိုင္းကေတာ့ လူေတြကို အျမဲေပ်ာ္ေစႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေခတ္ဆိုးႀကီးထဲ ႏိုင္ငံပ်က္ႀကီးထဲ ေၾကကဲြစရာ အျဖစ္ေတြထဲက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ရင္နင့္ရေသာ ဟာသမ်ားလည္း ရွိေနလို႔ပဲေပါ့။

(၂)
ဇာဂနာရဲ႕ အခု ေရပန္းစားေနတဲ့ ျပက္လံုးကို ထြက္ထြက္ခ်င္း ကြၽန္ေတာ္ မဖတ္ခဲ့ရပါ။ အင္တာနက္ ခဏပ်က္ေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက သူဖတ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ေဖာက္သည္ခ်ဖို႔ က်ေနာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္ပါတယ္။

“ေဟ့ေကာင္ႀကီး၊ ၾကားၿပီးၿပီလား၊ ဇာဂနာ႔ ဟာသအသစ္ တအားေကာင္းတယ္”
“ဟင့္အင္း၊ ေျပာစမ္းပါဦး”
“ဇာဂနာ ေထာင္က လြတ္ေတာ့ ဘုရားရွိခိုးနည္း အသစ္ ရလာသတဲ့”
“ဘယ္လိုတဲ့လဲ”
“ဗုဒံ သရဏံ ဂစၦာမိ
ဓမံၼ သရဏံ ဂစၦာမိ
သံဃံ သရဏံ ဂန္းစာမိ” တဲ့ကြ
“ဘယ္လို ဘယ္လို
သံဃံ သရဏံ ဂန္းစာမိ
သံဃံ သရဏံ ဂန္းစာမိ
သံဃံ သရဏံ ဂန္းစာမိ
ဟားဟား ၊ ေကာင္းလိုက္တဲ့ စိတ္ကူးကြာ”
“ေအး၊ ဒီလူႀကီး ေခါင္းကေတာ့ကြာ ဇ၀နဥာဏ္ ရႊင္သလားေတာ့ မေမးနဲ႔ေဟ့”
“ေက်းဇူးပဲ သူငယ္ခ်င္း၊ ငါလည္း အင္တာနက္ေကာင္းမွ ျပန္ဖတ္လိုက္ဦးမယ္”

အဲဒီျပက္လံုးကို တေန႔လံုး တစိမ့္စိမ့္ ျပန္ေတြးေနမိပါတယ္။ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတာက အဲဒီျပက္လံုး တခုတည္းက ရသအမိ်ဳးမိ်ဳးကို ေပးေနတာပါပဲ။
ပထမ ဇာဂနာရဲ႕ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ သေရာ္ခ်က္ကို ႏွစ္သက္ ရယ္ေမာရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ဆံုးခဲ့တဲ့ သံဃာေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြကို သတိရျပန္ေတာ့ ရင္ထဲမွာ ဆို႔နင့္သြားရျပန္တယ္။ သာသနာဖ်က္ေတြ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိတဲ့အခါက်ေတာ့ စက္ဆုပ္ ေဒါသျဖစ္ရျပန္ေရာ။

ဒါေၾကာင့္ ဒီျပက္လံုးေလးကို ရင္နင့္ရေသာ ဟာသတပုဒ္လို႔ ဆိုလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

(၃)
ေနာက္ ဟာသေလး တပုဒ္ကေတာ့ ဒီလိုပါ။
ပိုးေကာင္သားေလးက ပိုးေကာင္အေဖကို ေမးတယ္တဲ့။

“ေဖေဖ၊ ပန္းသီးထဲမွာ ေနရရင္ ေကာင္းသလားဟင္”
“ေကာင္းတာေပါ့ သားရယ္”
“လိေမၼာ္သီးထဲမွာ ေနရင္ေကာဟင္”
“ပိုေကာင္းတာေပါ့ သားရယ္”
“အဲဒါဆို က်ေနာ္တို႔ ေနာက္ေခ်းပံုထဲမွာ ဘာလို႔ ေနေနရတာလဲဟင္”

အေဖက ဘာျပန္ေျပာသလဲ ဆိုေတာ့ …
“သားရယ္ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ သူ႔ကံၾကမၼာနဲ႔သူ ဆိုတာရိွတယ္ကဲြ႕။ ေနာက္ၿပီး အေလးထား ျမတ္ႏိုးအပ္တဲ့ အမိႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးဆိုတာ ရိွေသးတယ္ေလကြယ္” တဲ့။

မိတ္ေဆြတို႔ေကာ ဒီဟာသေလးကို ဘယ္လိုခံစားရပါသလဲ။ က်ေနာ္ေတာ့ ဖတ္ၿပီးတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာတဲ့ ယေန႔အထိ ရင္ထဲနင့္ေအာင္ စြဲ၀င္ထိခိုက္ ေနရတုန္းပါပဲဗ်ာ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဘ၀မွာ ကိုယ့္အနာဂတ္ကို ကိုယ္တိုင္ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ မရိွေသးတဲ့၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ ကိုယ္ ဂုဏ္ယူႏိုင္ျခင္း မရိွေသးတဲ့ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ရင္နင့္ရေသာ ဟာသတပုဒ္ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။

ေဒါင္းတမန္