ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

စစ္တပ္ထဲမွာ ...
ကလိုေစးထူး
(Mizzima ၀က္ဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္)

ျမန္မာျပည္မွာ ယေန႔ ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနကို ေကာင္းမြန္တဲ့ အေနအထား တရပ္ဆီ ေရာက္လာေအာင္ ဘက္ေပါင္းစုံက စဥ္းစားၾကပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာကမွ စဥ္းစားမိၾကတာ တခုကေတာ့ `စစ္တပ္ကို ျပည္သူ႔ ဘက္ေတာ္သား ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတဲ့နည္း´ ပါပဲ။ စစ္တပ္သာ လူထုဘက္ ပါလာရင္ အာဏာရွင္ဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ရပ္တည္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ယုံၾကည္ ၾကပါတယ္။
စစ္တပ္ကို ျပည္သူဘက္ ပါလာေအာင္ ႀကိဳးစားတာကို `စိတ္ကူးယဥ္တယ္´ လို႔ တခ်ိဳ႔က သတ္မွတ္ေကာင္း သတ္မွတ္ႏိုင္ေပမယ့္ အဲဒါဟာ သိမ္ေမြ႔စြာ ႀကိဳးစားလုိ႔ ရႏိုင္တဲ့ အရာတခု ဆိုတာကုိ က်ေနာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္။
လူတဖက္သားကို ကုိယ့္ဘက္ ပါလာေအာင္ စည္း႐ုံး ဆြဲေဆာင္တဲ့ ေနရာမွာ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ ရိွႏိုင္မလဲ၊ သူ လက္ရိွ ခံစားေနရတာက ဘာေတြ ျဖစ္ႏိုင္မလဲ၊ သူ ျဖတ္သန္းခဲ့တာက ဘာေတြ ျဖစ္မလဲ ဆိုတာကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ အရင္ ေလ့လာဖုိ႔ လုိမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
လူျမင္ကြင္းမွာေတာင္ မေရွာင္၊ ရက္ရက္စက္စက္ ပက္ပက္စက္စက္ ႐ုိက္ႏွက္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္အရာေတြက တြန္းအား ေပးေနခဲ့သလဲ…၊ သာမန္အားျဖင့္ ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထား႐ုံနဲ႔ လုံေလာက္ေနတဲ့ ကိစၥကို အဲဒီလို အၿငိဳးတႀကီးပုံစံနဲ႔ ကန္ေက်ာက္ ႐ိုက္ႏွက္ရေလာက္ေအာင္ သူတို႔ရဲ့ စိတ္ေတြ ခက္ထန္ ၾကမ္းတမ္းေနရျခင္းရဲ့ အရင္းခံက ဘာေတြ ျဖစ္ႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို က်ေနာ္ ဆန္းစစ္ ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ `စစ္တပ္ထဲမွာ…´ ဆုိတဲ့ စစ္တပ္ထဲက အဆင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ရပ္တည္ ရွင္သန္ရတဲ့ စစ္သားေတြရဲ့ ဘဝေတြ အေၾကာင္းကို က်ေနာ္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတာ၊ က်ေနာ္ ေလ့လာ သိရိွခဲ့ရတာေတြနဲ႔ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ စစ္သည္ေတာ္မ်ားရဲ့ ရင္ဖြင့္ခ်က္ေတြအေပၚ အေျခခံၿပီးေတာ့ တင္ဆက္ ေဖာ္ျပသြားပါမယ္။
စစ္တပ္ထဲမွာ…
(အျခားအဆင့္)
ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ့ လက္ရိွ ဖြဲ႔စည္းပုံအရ ေျခလ်င္/ေျချမန္ တပ္ရင္း တခုရဲ့ အင္အားဟာ ၈၁၆ ဦး ရိွရပါတယ္။ သေႏၶစစ္သည္ ၇၈၆ ဦး၊ တြဲဖက္ စစ္သည္ ၃၀ ဦး လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာ ရိွတဲ့ ဘယ္စစ္တပ္ထဲမွာမွ သတ္မွတ္ ဖြဲ႔စည္းပုံ အတုိင္း ျပည့္မီတဲ့ အင္အား မရိွၾကပါဘူး။ စစ္စည္းကမ္း အင္မတန္ ေကာင္းမြန္ပါတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခံထားရတဲ့ တပ္ရင္းမွာေတာင္မွ အလြန္ဆုံး ရိွတဲ့ အင္အားဟာ ၄၀၀ ၀န္းက်င္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။
တပ္ရင္းေတြ အဲဒီလို အင္အား မရိွရတဲ့ အခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ရိွပါတယ္။ တခ်က္ကေတာ့ ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက တပ္ရင္း အသစ္ေတြကို ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ား ဖြင့္လွစ္လြန္းမႈေၾကာင့္ နဂို ရိွႏွင့္ၿပီးသား တပ္ရင္း အေဟာင္းေတြထဲက စစ္သည္ေတြကို ခြဲေဝထုတ္ႏႈတ္ ေနရာခ် ေပးရတာေၾကာင့္ပါ။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ျပဳန္းတီး အင္အားေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ေျပး၊ ေသဆုံး၊ က်ဆုံး၊ ေပ်ာက္ဆုံး ဆိုတဲ့ ျပဳန္းတီး အင္အားေလးမ်ိဳး အနက္ အဓိက အမ်ားဆုံးကေတာ့ စစ္ေျပး အင္အားပါပဲ။
အင္အား မရိွေတာ့ အင္အား ရိွလာေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး သုံးၾကရပါတယ္။ သာမန္အားျဖင့္ စစ္တပ္ထဲ ဝင္ဖို႔ ဆြယ္ယူျခင္း၊ ဗဟုသုတ နည္းပါးၿပီး ေဝးလံေခါင္သီတဲ့ ရြာငယ္ေတြမွာ အတင္းအဓမၼ လူစု ေကာက္ခံျခင္း၊ ထင္ရွားတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြက ရထားဘူတာ၊ ကားဂိတ္၊ သေဘၤာဆိပ္ေတြမွာ စစ္သား စုေဆာင္းေရး တာဝန္က်ေတြက အသက္မျပည့္ေသးသူ ကေလး သူငယ္မ်ား၊ အိမ္ေျပး လူငယ္မ်ားနဲ႔ အေျခအေနမဲ့မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ စုေဆာင္းျခင္း၊ အျခားနည္းေတြနဲ႔ စုေဆာင္းျခင္းတုိ႔နဲ႔ အင္အားတုိးေအာင္ စုေဆာင္း ၾကပါတယ္။
လူထုက စစ္တပ္ကို `ခ်ဥ္´ ေနတဲ့ ဒီေခတ္မွာ သာမန္အားျဖင့္ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ စစ္တပ္ထဲကို ဝင္လာတဲ့ အျခားအဆင့္ စစ္သားက အင္မတန္ နည္းလြန္းလွတာေၾကာင့္ က်ေနာ္အထက္က ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ နည္းေတြနဲ႔ စစ္သား စုေဆာင္းေရး လုပ္ၾကတာေၾကာင့္ စစ္တပ္ထဲကို စ႐ိုက္ေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ လူေပါင္းစုံ ေရာက္သြားၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ အထဲမွာ တခါတရံမွာ ဝရမ္းေျပး ရာဇဝတ္ လူဆိုးေတြေတာင္ ပါသြားတတ္ပါေသးတယ္။
ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ ေရာက္လာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အတင္းအဓမၼ ဆြဲသြင္းလုိ႔ ေရာက္လာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အျခားအဆင့္ စစ္သားေလာင္းေတြကို ပုံစံေပးဖို႔ အရင္ဆုံး ေစာင့္ေနတာကေတာ့ `စစ္သား စုေဆာင္းေရးတပ္´ ပါပဲ။ အဲဒီ တပ္ဝင္းထဲကုိ ေရာက္သြားၿပီ ဆိုတာနဲ႔ သူတုိ႔ အရင္ဆုံး လုပ္တာကေတာ့ ဆံပင္ ညွပ္ပစ္တာပါ။ ဆံပင္ ညွပ္တယ္ ဆုိရာမွာ ႐ုပ္ရွင္ထဲက မင္းသားေတြလို ၾကည့္ေကာင္း႐ုံ ညွပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ မညီမညာ၊ မသပ္မရပ္ ေရွ႕တလက္မ ေနာက္ေျပာင္ ဆံပင္ပုံစံ ညွပ္ပစ္တာပါ။ `စစ္သားဆံပင္ပုံ ညွပ္တာ´ လို႔ ေျပာၾကေပမယ့္ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ စိတ္ေျပာင္းၿပီး ျပန္ထြက္ေျပးတဲ့ လူေတြကို အဲဒီ ဆံပင္ ပုံစံေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ျပန္လည္ ဖမ္းမိေစဖုိ႔ ရည္ရြယ္လိုရင္းလဲ ပါပါတယ္။
အျပင္မွာ အရပ္သားဘဝ၊ ေက်ာင္းသားဘဝနဲ႔ ေနသားက်လာတဲ့ လူေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို အဓိက ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔ အစပ်ိဳးလိုက္တဲ့ အရာကေတာ့ စစ္သားေတြရဲ့ အဆဲအဆိုနဲ႔ ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ စ႐ိုက္ပါပဲ။ အျပင္ေလာကမွာ ဆိုရင္ ဘာမဟုတ္တဲ့ အျပစ္လုိ႔ ယူဆၾကတဲ့ အျပစ္ ေသးေသးေလးအတြက္ မိဘက အျမတ္တႏိုးထား၊ ခ်စ္သူက အျမတ္တႏိုးထားတဲ့ ပါးကို `ေျဖာင္း´ ခနဲေနေအာင္ အ႐ိုက္ခံရ၊ မေအေတြ ႏွမေတြ ရစရာမရိွေအာင္ အသားလြတ္ အဆဲခံလိုခံရ စတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေတြက အရပ္သားေတြ အတြက္ အ့ံအားသင့္တႀကီး ျဖစ္သြားေစတဲ့ အျပင္ စိတ္ကိုပါ ခ်က္ခ်င္း သိမ္ငယ္ သြားေစလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီလို အသားလြတ္ အဆဲအဆို၊ အ႐ိုက္အႏွက္ ခံရတာျခင္း အတူတူထဲကမွ တခ်ိဳ႔ အတန္းပညာ အတန္အသင့္ ရိွသူနဲ႔ တာဝန္ခံေတြက မ်က္စိက်သူ တခ်ိဳ႔က စစ္သားေလာင္း အခ်င္းခ်င္း ျပန္ကြပ္ကဲရတဲ့ Leader တာဝန္ အေပးခံရတာေတြ ရိွပါတယ္။ အ႐ိုက္ခံ၊ အဆဲခံေနရတဲ့ အေျခအေနကေန ကုိယ္က ႐ိုက္ရ၊ ဆဲရတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္သြားၿပီ ဆိုရင္ပဲ အဲဒီ အရသာကို အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ခံစားတတ္ သြားပါတယ္။ အရသာ ေတြ႔သြားပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိ ေၾကာက္လို႔ တုန္ယင္ေနတဲ့ လူတေယာက္ကို ပိုေၾကာက္လာေအာင္ သေဟာက္သဟမ္း လုပ္ရင္းနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ စိတ္ေတြက အဲဒီ လူေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ အစပ်ိဳးမွန္းမသိ အစပ်ိဳးခဲ့ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ အဲဒီလူေတြ တပ္သားသစ္ သင္တန္းကို ေရာက္သြားၿပီ ဆုိရင္ပဲ… `သင္တန္း ဖြင့္ပြဲမွာ ေလ့က်င့္ေရး တပ္မွဴးက မိန္႔ခြန္း ေျပာတယ္။ မင္းတုိ႔ ေအာက္မွာ ေျမႀကီးပဲ ရိွေတာ့တယ္ ဆိုတာ မွတ္ထားၾကတဲ့။ စစ္ထဲကုိ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ပဲ ေရာက္လာ ေရာက္လာ မင္းတုိ႔ လက္ရိွ ေရာက္ေနတဲ့ ဘဝကို အေကာင္းဆုံးလုိ႔ မွတ္ယူၿပီးေတာ့ သင္တန္းကုိ ၿပီးဆုံးေအာင္ တက္ၾကတဲ့´
စစ္သားတေယာက္ရဲ့ အဆြယ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ အသက္မျပည့္ခင္ စစ္ထဲဝင္သြားလို႔ ပင္ေလာင္းၿမိ့ဳက
အမွတ္(၄) ေလ့က်င့္ေရးတပ္ အထိ ေငြအား၊ လူအားနဲ႔ မရမက ျပန္ထုတ္ယူခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ့္ ညီက သူ႔အေတြ႔အႀကဳံကို ျပန္ေျပာျပပါတယ္။
ဟိုးအရင္ကေတာ့ တပ္သားသစ္ သင္တန္းကာလကို ရက္သတၱပတ္ (၂၄) ပတ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္းမွာ (၁၆) ပတ္သာ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ (၁၆) ပတ္ အတြင္းမွာ တပ္သားသစ္ေတြဟာ စစ္သင္တန္းက နည္းနည္း အလုပ္ၾကမ္းက မ်ားမ်ား လုပ္ၾကရပါတယ္။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ သူတုိ႔ကုိ `သင္တန္းသားေတြ´ ဆုိၿပီး အလြန္ႏွိမ္တာနဲ႔ ညေနတိုင္းနဲ႔ စေနေန႔တုိင္းမွာ ေခတ္သစ္ ကၽြန္မ်ားသဖြယ္ ဘယ္ဌာနအတြက္ ခြဲတမ္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္၊ ဘယ္ဗိုလ္ႀကီးအိမ္မွာ ကူလုပ္ဖုိ႔ ခြဲတမ္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္၊ ဘယ္ဆရာႀကီး အိမ္အတြက္ ခြဲတမ္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ စသျဖင့္ ခြဲတမ္းခ် ခိုင္းေစျခင္း ခံရတာပါ။ တခါတရံမွာဆိုရင္ တခ်ိဳ႔ တပ္သားသစ္ေတြကုိ သင္တန္းခ်ိန္ ဖ်က္ၿပီးေတာ့ေတာင္ ဝါးခုတ္၊ ထရံယက္ အစရိွတာေတြ ခိုင္းေစၿပီးေတာ့ စီးပြားျဖစ္ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
အဲဒီလိုမ်ိဳး အရာရာတုိင္းမွာ ေအာက္က်ေနာက္က် ခံရ၊ အႏိွမ္ခံရတာ ၾကာလာေတာ့ တပ္သားသစ္ေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ တခုခုကို ေပါက္ကြဲပစ္ခ်င္တဲ့ အငုပ္စိတ္က စၿပီး အေျခ တည္လာပါေတာ့တယ္။ သာဓကအားျဖင့္ ေျပာရရင္ တပ္သားသစ္ အခ်င္းခ်င္း အုပ္ခ်ဳပ္ရ လြယ္ကူေအာင္ ခန္႔အပ္ထားတဲ့ တပ္သားသစ္ တပ္စုမွဴး၊ တပ္ခြဲမွဴး ေတြဟာ သင္တန္းနည္းျပ စစ္သားေတြထက္ေတာင္ အ႐ိုက္အႏွက္မွာ ပိုလက္သံေျပာင္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေထာင္ဝါဒါ၊ ေထာင္တန္းစီးေတြရဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ တူမလားပါပဲ။
ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္းေတြရဲ့ အင္မတန္မွ မွားယြင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တခုကို တင္ျပခ်င္ပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တပ္သားသစ္ေတြထဲက စစ္တပ္ထဲကို ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္မံ ဝင္လာသူ စစ္ေျပးမ်ားကို ေနရာ ေပးတာပါပဲ။ စစ္တပ္ထဲက ထြက္ေျပးလိုက္၊ စစ္တပ္ထဲကိုပဲ ျပန္ဝင္လိုက္ လုပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ စစ္စည္းကမ္းအရ အေရးယူရမယ့္အစား အင္အား လုိအပ္ခ်က္ကိုပဲ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ျပန္လည္ လက္ခံေသးတဲ့အျပင္ အဲဒီလူေတြကုိ အေဆာင္မွဴး၊ တပ္စုမွဴး အျဖစ္ပါ ေနရာေပး တာဝန္ ခန္႔အပ္လိုက္တာဟာ စစ္သားေတြရဲ့ စိတ္ကို ပိုမိုခက္ထန္ လာေစတဲ့ အစပ်ိဳးခ်က္ တခ်က္ပါပဲ။ ေနရာရခိုက္မွာ ကုိယ့္ေအာက္က လူကို မ်ားမ်ား ႏွိပ္ကြပ္ေလေလ ကုိယ္က ပုိသက္သာေလေလဆုိတဲ့ မေကာင္းတဲ့ အေျခခံစိတ္က အဲဒီက စပါတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ စစ္သင္တန္းက နည္းနည္း၊ ဖက္ထိပ္က မ်ားမ်ား (ဖက္ထိပ္ဆုိတာဟာ စစ္တပ္ထဲမွာ အင္မတန္ လူသိမ်ားတဲ့ အေခၚအေဝၚတခုပါ။ ျပင္သစ္ ဘာသာစကားက ဆင္းသက္လာၿပီးေတာ့ Fatigue `ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္´ လို႔ အဓိပၸာယ္ ရပါတယ္) နဲ႔ ရက္သတၱပတ္ ၁၆ ပတ္တာ စစ္သင္တန္း ၿပီးသြားေတာ့ တပ္သားသစ္ကေန တပ္သားအျဖစ္နဲ႔ တာ၀န္က်ရာ တပ္ရင္း အသီးသီးကုိ ေရာက္သြားၾကတယ္ ဆိုပါေတာ့…။
***
ဘေလာ့ဂ္တခုမွာ ေရးထားတာကုိ ေတြ႔လိုက္ပါတယ္။ `တပ္မေတာ္ ပ်က္ေၾကာင္း ၾကည္းသုံးေသာင္း´ တဲ့။ က်ေနာ္ ေလ့လာထားဖူး သေလာက္ကေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ အတန္ငယ္ လိုေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ စကားရဲ့ အေျခခံက စစ္တပ္ထဲကုိ ေနာက္က်မွ ဝင္လာတဲ့ လူေတြကုိ ႏွိမ္တဲ့ သေဘာပါ။ စကားအမွန္က `တပ္မေတာ္ ပ်က္ေၾကာင္း တဝမ္းပူ မ်ဥ္းေစာင္း ၾကည္းသုံးေသာင္း´ ပါ။ အဲဒီလို ေခၚရျခင္းက ဒီလိုပါ။
ဟိုးအရင္က အျခားအဆင့္ေတြအတြက္ ကုိယ္ပုိင္အမွတ္က ဂဏန္း ေျခာက္လုံးအထိ ရိွပါတယ္။ ဥပမာ တပ္သား ေမာင္ျဖဴ၊ ကုိယ္ပိုင္ အမွတ္ ၄၅၆ ၇၈၉ …။
အဲဒီလုိနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္ အမွတ္ေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေရွ႕ကို ေရာက္လာေတာ့ ကုိယ္ပုိင္အမွတ္ ၉၉၉ ၉၉၉ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဂဏန္း ခုႏွစ္လုံးအထိ သတ္မွတ္ရဖုိ႔ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကုိယ္ပိုင္အမွတ္ကို ဂဏန္း ခုႏွစ္လုံး မျဖစ္ေစခ်င္တာနဲ႔ တ-၀၀၀၀၁ ကေန အစျပဳၿပီးေတာ့ သတ္မွတ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ တ ရဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ တပ္မေတာ္ ပါ။ အဲဒီလို ကုိယ္ပိုင္အမွတ္ တ- နဲ႔ စတဲ့ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြနဲ႔ ျပန္တမ္းဝင္ အမွတ္ ၾကည္း/၃၀၀၀၀ ေနာက္ပိုင္း အရာရိွငယ္ေတြကို `စစ္တပ္ဖ်က္မယ့္ ေကာင္ေတြ´ လုိ႔ ႏွိမ္ေျပာရင္းန႔ဲ `တပ္မေတာ္ ပ်က္ေၾကာင္း တဝမ္းပူ မ်ဥ္းေစာင္း ၾကည္းသုံးေသာင္း´ ဆုိတဲ့ စကား စစ္တပ္ထဲမွာ ေပၚလာတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
တပ္သားသစ္ သင္တန္းဆင္းလုိ႔ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔ေတြ အသီးသီးကို ေရာက္သြားတဲ့ စစ္သား လက္သစ္ကေလးေတြဟာ တပ္ရင္းေရာက္ေတာ့လည္း အႏွိမ္ခံရတာပါပဲ။ ဆရာကလည္း ႏွိမ္၊ ဆရာႀကီးကလည္း ႏွိမ္၊ ဗိုလ္ႀကီးကလည္း ႏွိမ္ ေနာက္ဆုံး… ကုိယ္ပိုင္နံပါတ္ အရပါ အႏိွမ္ခံရပါတယ္။ အဲ… သူတို႔ကလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စစ္သက္ေလးေတြ ရင့္လာတဲ့အခါ သူတို႔ေနာက္က ဂ်ဴနီယာ စစ္သားေတြကုိ သူတို႔ အႏွိမ္ခံခဲ့ရတုန္းက အတုိင္း ဆက္ႏွိမ္ျပန္တာပါပဲ။ စစ္စည္းကမ္း ေသဝပ္မႈ ရိွေအာင္ ဒီနည္းကို သုံးတာလုိ႔ ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ စစ္စည္းကမ္း ျပင္ပကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး `အမိန္႔နာခံမႈ´ ဆုိတဲ့ တပ္မေတာ္ အား ဆယ္ပါးထဲက အခ်က္တခ်က္ကို အဆင့္ဆင့္ အလြဲသုံးစား လုပ္ၾကတဲ့အခါမွာ ဘယ္သူ႔ကုိ ျဖစ္ရမွန္းမသိတဲ့ ေဒါသကုိယ္စီက စစ္သားေတြရဲ့ ရင္ထဲမွာ တစတစနဲ႔ ကိန္းေအာင္း လာပါေတာ့တယ္။
အျခားအဆင့္ စစ္သည္ကေန ျပန္တမ္းဝင္ အရာရိွျဖစ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္း သုံးမ်ိဳး ရိွတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့…
(၁) စစ္သက္ငါးႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ တပ္ၾကပ္ အဆင့္ရိွသူ၊ အသက္(၂၈) ႏွစ္ေအာက္ စစ္သည္မ်ား၏ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း ေျဖဆိုခြင့္။
(၂) စစ္သက္ ရွစ္ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရး အဆင့္ရိွသူ၊ အသက္ (၂၈) ႏွစ္ေအာက္ စစ္သည္မ်ား၏ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း ေျဖဆိုခြင့္။
(၃) တပ္သားအဆင့္မွ ဒုတပ္ၾကပ္၊ တပ္ၾကပ္၊ တပ္ၾကပ္ႀကီး၊ ဒုအရာခံဗိုလ္၊ အရာခံဗိုလ္ စသျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ ရာထူး တက္သြားၿပီး ဗုိလ္ႀကီး အဆင့္တြင္ ဂိတ္ဆုံးေသာ အရာရိွအိုမ်ား။
အထက္ပါ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ျပန္တမ္းဝင္ အရာရိွ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆိုေပမယ့္ တကယ့္တကယ္တမ္း အျခားအဆင့္ကေန ျပန္တမ္းဝင္ အရာရိွ ျဖစ္သြားၾကတဲ့ အရာရိွေတြန႔ဲ စစ္တကၠသိုလ္ဆင္း အရာရိွေတြရဲ့ ၾကားမွာ ခြဲျခား ခံရမႈေတြက ရိွေနျပန္ပါတယ္။ (ဒီအေၾကာင္းကို `အရာရိွမ်ား´ အပိုင္းမွာ ဆက္လက္ တင္ျပပါမယ္)။
အျခားအဆင့္ စစ္သည္တေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပင္ ထက္ျမက္ေနပါေစ၊ အရာရိွ တေယာက္ရဲ့ မလို မုန္းထားမႈကို ခံရရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ရာထူး တိုးျမွင့္ခံရျခင္း မရိွပါဘူး။ အရာရိွနဲ႔ အဆင္မေျပလို႔ ရာထူးတိုးတာ ဆုိင္းင့ံခံရတဲ့ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြ စစ္တပ္ထဲမွာ မနည္းလွပါဘူး။
ဒီၾကားထဲ စစ္တပ္ထဲကလည္း ထြက္ခ်င္တိုင္း ထြက္လုိ႔က မရ။ (စစ္တပ္ထဲမွာ ငါးႏွစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ၿပီးရင္ ထြက္ခြင့္ ရိွတယ္လို႕ သတ္မွတ္ခ်က္ ရိွေပမယ့္ တကယ္တမ္းမွာ တပ္က ထြက္ခြင့္ မေပးၾကပါဘူး)။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ မေနခ်င္တဲ့ စစ္တပ္ထဲမွာ မထူးႀကဳံးႀကဳံးၿပီး ေနေနရတဲ့ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြ တေန႔တျခား ပိုပို မ်ားလာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္ထဲမွာ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ဟာ ျပန္တမ္းဝင္ အရာရိွေတြရဲ့ အျဖည့္ခံ သက္သက္သာ ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ တပ္ရင္းမွဴးအိမ္မွာ တပ္ရင္းမွဴးကေတာ္ အဝတ္အစားက အစ ေလွ်ာ္ဖြတ္ေပးရတဲ့ စစ္သား၊ ဗိုလ္မွဴးအတြက္ အရက္ ဝယ္ေပးရတဲ့ စစ္သား၊ ဗိုလ္ႀကီးအတြက္ အေပ်ာ္မယ္ ရွာေပးရတဲ့ စစ္သား စသျဖင့္ စစ္စည္းကမ္းနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္တဲ့ အလုပ္ေတြမွာ တရားမဝင္စြာနဲ႔ အႏိွမ္ခံ အနင္းခံ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြဟာ စစ္တပ္ထဲမွာ မေပ်ာ္ေမြ႔ၾကေပမယ့္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ မ်ိဳးစုံေၾကာင့္ ဆက္ေနၾကရရင္းနဲ႔ အမ်ိဳးအမည္ ေပါင္းစုံေသာ ထြက္ေပါက္မဲ့ မေက်နပ္မႈေတြက သူတို႔ရဲ့ ရင္ထဲကို ကိန္းေအာင္းေနခဲ့ပါတယ္။
စစ္တပ္ထဲမွာ…
(အရာရိွမ်ား)
ျမန္မာျပည္ စစ္တပ္မွာ ဒုတိယ တပ္ၾကပ္အဆင့္ကေန အရာခံဗိုလ္ အဆင့္အထိကို ျပန္တမ္းမဝင္ အရာရိွမ်ားလို႔ သတ္မွတ္ၿပီးေတာ့ ဒုတိယဗိုလ္မွ အထက္အဆင့္ကိုေတာ့ ျပန္တမ္းဝင္ အရာရိွလို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲမွာကေတာ့ ဒုတိယ ဗိုလ္ကေန အထက္ကို ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ `အရာရိွ´ လို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။
စစ္တပ္ထဲမွာ စစ္ဗိုလ္ ျဖစ္နည္းေတြကေတာ့…
(၁) စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းမ်ားမွ တဆင့္ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ခြင့္။
(၂) အလုပ္သင္ဗိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းမ်ားမွ တဆင့္ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ခြင့္ (အခုေတာ့ အဲဒီသင္တန္းေတြ မရိွေတာ့ပါဘူး)။
(၃) ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းမ်ားမွ တဆင့္ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ခြင့္။
စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းကုိ ယခင္ကေတာ့ ေလးႏွစ္တက္ေရာက္ ေစခဲ့ေပမယ့္ ယခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သုံးႏွစ္သာ တက္ေရာက္ေစပါတယ္။ သင္တန္းဆင္းရင္ ဘြဲ႔ရတေယာက္အျဖစ္ ပညာ အဆင့္အတန္း သတ္မွတ္ေပးၿပီးေတာ့ ဒုတိယဗိုလ္ ရာထူးေပးပါတယ္။ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းအတြက္ ပညာ အရည္အခ်င္း သတ္မွတ္ခ်က္ အေျခခံပညာ အထက္တန္းကို (က) အဆင့္မွ ေအာင္ျမင္ရပါမယ္။ (တပ္မေတာ္ ေဆးတကၠသိုလ္၊ အင္ဂ်င္နီယာ တကၠသိုလ္၊ အစရိွတဲ့ စစ္တကၠသိုလ္ေတြကုိေတာ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဝင္ခြင့္အမွတ္ကို မွီရပါတယ္။)
အလုပ္သင္ဗိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းကိုေတာ့ တႏွစ္ခြဲ တက္ေရာက္ရပါတယ္။ သင္တန္းဆင္းရင္ အလုပ္သင္ဗိုလ္ အျဖစ္နဲ႔ ေျခလ်င္/ေျချမန္ တပ္ရင္းေတြမွာ ကိုးလတာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္၊ အဲဒီေနာက္ တပ္စုမွဴး သင္တန္းကို ထပ္မံ တက္ေရာက္ၿပီးမွ ဒုတိယဗိုလ္ ရာထူးကုိ ရပါတယ္။ အဲဒီ သင္တန္းဆင္း စစ္ဗိုလ္ေတြကိုေတာ့ ဘြဲ႔ရအျဖစ္ သတ္မွတ္ မေပးပါဘူး။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အဲဒီ သင္တန္းေတြကို ဆက္လက္ မေခၚယူေတာ့ဘဲ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းသား ေတြကိုသာ အရင္ကထက္ အေရအတြက္ တုိးျမွင့္ေခၚယူခဲ့ပါတယ္။
ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းမွာ တပ္ၾကပ္ သို႔မဟုတ္ တပ္ၾကပ္ၾကီး စာေရးမ်ားမွ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္း တက္ေရာက္ခြင့္ ရသူေတြနဲ႔ အသက္ (၂၅) ႏွစ္ေအာက္ ဘြဲ႔ရ အရပ္သားမ်ားက ဗိုလ္သင္တန္းေျဖဆို ေအာင္ျမင္ၿပီး ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္း တက္ေရာက္ခြင့္ ရသူေတြ တက္ေရာက္ၾကပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ ခၽြင္းခ်က္ စစ္ဗိုလ္ေတြကေတာ့ `အျခားအဆင့္´ မွာ က်ေနာ္ တင္ျပခဲ့တဲ့ တပ္သားအဆင့္ကေန တဆင့္ျခင္းစီ ရာထူး တိုးသြားၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္မွာ ဂိတ္ဆုံးတဲ့ လုပ္သက္ရင့္ စစ္ဗိုလ္ႀကီးမ်ားပါပဲ။
***
စစ္တပ္ထဲမွာ အရာရိွမ်ားရဲ့ ရာထူး တိုးျမွင့္ပုံနဲ႔ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြရဲ့ ရာထူး တုိးျမွင့္ပုံကေတာ့ ကြာျခားပါတယ္။
အရာရိွ တေယာက္ဟာ တစုံတရာ စစ္စည္းကမ္း ေဖာက္ဖ်က္မႈ တခုခု က်ဴးလြန္တာ မရိွခဲ့ရင္၊ တနည္းအားျဖင့္ ျပစ္မႈ တခုခုကို က်ဴးလြန္ျခင္း တစုံတရာ မရိွခဲ့ရင္ ဒုတိယဗိုလ္ လုပ္သက္ တႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္တဲ့အခါ ဗိုလ္အဆင့္ကို တုိးျမွင့္ခံရပါတယ္။ ဗုိလ္လုပ္သက္ သုံးႏွစ္ ျပည့္တာနဲ႔ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ကို အလိုအေလ်ာက္ တုိးျမွင့္ခံရပါတယ္။ ဗိုလ္ႀကီးလုပ္သက္ ခုႏွစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အသက္ေလးဆယ္ မျပည့္ေသးခဲ့ရင္ တပ္ခြဲမွဴး/ ဗိုလ္မွဴး ဗုိလ္မွဴး(ဗိုလ္ႀကီး) အျဖစ္ ေျခလ်င္/ေျချမန္ တပ္ရင္းတခုခုမွာ တႏွစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္မွဴးအဆင့္ကို တိုးျမွင့္ခံရပါတယ္။
စစ္သားအလုပ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အသက္အႏၱရာယ္ နီးတဲ့အလုပ္၊ သူတကာထက္ ပိုမိုပင္ပန္းရတဲ့ အလုပ္လို႔ သာမန္အားျဖင့္ သိထားၾကေပမယ့္ ပင္ပန္းၾကတာျခင္း အတူတူ အခြင့္အေရး နည္းပါးလွတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အခြင့္အေရး လုံးဝ မရိွတာက အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြသာ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အရာရိွေတြ အတြက္ကေတာ့ ရာထူး ႀကီးလာေလေလ ရလာမယ့္ စည္းစိမ္ ဥစၥာေတြက မ်ားလာေလေလ၊ အခြင့္အေရးေတြက တုိးလာေလေလ ပါပဲ။
သာမန္အားျဖင့္ ဗိုလ္ၾကီးအဆင့္ မေရာက္ေသးသူ စစ္ဗိုလ္ေပါက္စေတြအတြက္ တပ္ထဲက လာဘ္လာဘ ဝင္လမ္းက နည္းလွပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ကို ေရာက္လုိ႔ တိုင္း/တပ္မေတြမွာ စစ္ဦးစီး အရာရိွ (တတိယတန္း) ေနရာကို ရၿပီ ဆုိတာနဲ႔ သူတုိ႔အတြက္ ေငြဝင္လမ္းက စပါေတာ့တယ္။ အရပ္ဘက္နဲ႔ ဆက္ဆံရမႈ မ်ားေလေလ၊ ေငြဝင္ မ်ားေလေလပါပဲ။ အလြန္ေသးငယ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ နယ္ၿမိ့ဳကေလးမွာေတာင္ ေမွာင္ခိုဆိုင္ကယ္ေတြ၊ ကားေတြ တင္သြင္းတဲ့ လူေတြဆီက ေအးဓျမ တိုက္တဲ့ ဝင္ေငြနဲ႔ ဗ်ဴဟာ႐ုံးက စစ္ဗိုလ္မ်ား အလြန္အင္မတန္ ေငြထြားၾကပါတယ္။
***
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း ျမန္မာစစ္တပ္ကို ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေနာက္ပုိင္း ႏွစ္မ်ားမွာ စစ္ဗိုလ္အလုပ္ကို လူငယ္ေတြ စိတ္ဝင္စားမႈ ပုိမ်ားလာတာကို သတိထားမိပါတယ္။ အရပ္ဘက္ေက်ာင္းေတြကို မၾကာခဏဆိုသလို ပိတ္ထားၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းေတြကိုလည္း ဟိုေရႊ႕၊ ဒီေျပာင္း (၁၉၉၆ ခုႏွစ္တုန္းကဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ၿမိဳ႔ေလးရဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ တကၠသိုလ္အဆင့္ စာေမးပြဲေတြ က်င္းပသြားဖူးပါတယ္) နဲ႔ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္လြန္းလွေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ ေက်ာင္းပိတ္မခံရတဲ့၊ အခ်ိန္တန္ရင္ ဘြဲ႔လည္းရ၊ ရာထူးလည္းရတဲ့ စစ္ဗိုလ္ အလုပ္ကို လူငယ္ေတြက မ်က္စိက်ခ်င္ လာၾကပါတယ္။ လက္ရိွ တပ္မေတာ္ရဲ့ အခန္းက႑က တုိင္းျပည္မွာ ဗိုလ္က်ႏိုင္မႈ အင္အား ႀကီးလာေလေလ စစ္ဗိုလ္ေတြ မ်က္ႏွာပန္း ပြင့္ေလေလ ျဖစ္ေနတာကလည္း စဥ္းစားစရာ အခ်က္တခ်က္ပါပဲ။
`ငါနဲ႔ တႏွစ္ထဲ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ ေကာင္ကြာ၊ ေဆးေက်ာင္းအမွတ္ မီတာလည္း အတူတူပဲ၊ သူက စစ္ေဆးေက်ာင္း ဝင္ခြင့္ရတယ္၊ ငါက အျပင္ေဆးေက်ာင္း တယ္တယ္၊ အခု သူက ဗိုလ္သင္တန္းဆင္းလုိ႔ ႏွစ္ပြင့္လဲရ၊ ဆရာဝန္ ဘြဲ႔လဲရ၊ င့ါမွာေတာ့ အခုမွ တတိယႏွစ္ ေဆးေက်ာင္းသားတဲ့၊ ဘယ္လုိလုပ္ ေက်ာင္းက ၿပီးႏိုင္မလဲ၊ ေက်ာင္းေတြကို အားအားရိွ ပိတ္ပဲ ပိတ္ေနတာကိုး´
ရန္ကုန္ကုိ ေရာက္ခိုက္မွာ အကိုဝမ္းကြဲ ေဆးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားက အဲဒီလို ေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာပုိင္ေတြဟာ လူငယ္ေတြကို အဲဒီလို ျဖစ္ေအာင္ကို တမင္ လုပ္ယူခဲ့တာပါပဲ။ အျပင္ေလာကမွာ အရပ္သား ပညာတတ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပါးလ်ားလာေအာင္ လုပ္ယူရင္းနဲ႔ စစ္တပ္ထဲကို လူငယ္ေတြ မ်ားမ်ား ေရာက္လာေစတဲ့ နည္းကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဆြဲေဆာင္ ယူခဲ့တာပါပဲ။ အခုဆိုရင္ တပ္မေတာ္ စစ္တကၠသိုလ္၊ တပ္မေတာ္ ေဆးတကၠသိုလ္၊ တပ္မေတာ္ အင္ဂ်င္နီယာ တကၠသိုလ္၊ တပ္မေတာ္ သူနာျပဳ တကၠသိုလ္၊ တပ္မေတာ္ နည္းပညာ တကၠသိုလ္ အစရိွသျဖင့္ အသက္ ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ဆိုင္ရာ လူငယ္ေတြ မ်က္စိက်ေလာက္တဲ့ တကၠသိုလ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို တပ္မေတာ္ အမည္နဲ႔ ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။
အေကာင္းဘက္က ေတြးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စစ္တပ္ထဲမွာ ပညာတတ္ေတြ မ်ားလာေတာ့ ဆင္ျခင္တုံတရား ရိွသူ ပညာတတ္လူငယ္ စစ္ဗိုလ္ေလးေတြ မ်ားလာေလေလ ေနာင္အနာဂတ္ စစ္တပ္အတြက္ ပိုေကာင္းလာမယ္လို႔ ေတြးစရာ ရိွေပမယ့္ `စစ္ဗိုလ္ကြ၊ သူ႔ကုသိုလ္နဲ႔ သူျဖစ္လာတာ၊ ဘာမွ မနာလိုမရိွနဲ႔၊ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္လုိ႔ရတာ မဟုတ္ဘူး´ ဆုိတဲ့ အျမင္မ်ိဳးရိွတဲ့ စစ္ဘိုေပါက္စေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ပိုမ်ားလာရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္ အနာဂတ္အတြက္ ရင္ေလးစရာ ေကာင္းပါတယ္။ `အာဏာ´ ဆိုတဲ့ အရာက လူမိုက္ေတြလက္ထဲ ေရာက္သြားရင္ ဘယ္ေလာက္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ လက္ရိွ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံ အေျခအေနက သက္ေသပါပဲ။
စစ္တပ္တြင္းမွာ အရာရိွ အခ်င္းခ်င္း တရားဝင္ မဟုတ္ေပမယ့္ မသိမသာ ခြဲျခားထားမႈကို တင္ျပခ်င္ပါ
အဲဒါကေတာ့ အျခားအဆင့္ကေန ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းကို တက္ေရာက္ခြင့္ ရၿပီးေတာ့ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ခြင့္ ရသူေတြနဲ႔ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းဆင္းေတြ အၾကား ကြာျခားမႈပါပဲ။
အျခားအဆင့္ကေန စစ္ဗိုလ္ျဖစ္သူမ်ားဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘြဲ႔ရသူေတြ မဟုတ္တာ မ်ားပါတယ္။ တပ္ၾကပ္ၾကီး စာေရး တခ်ိဳ႔ကေန ဗိုလ္သင္တန္း ေအာင္သူမ်ား တခ်ဳိ႕နဲ႔ အသက္(၂၅) ႏွစ္ေအာက္ ဘြဲ႔ရ၊ အရပ္သားမ်ားမွ ဗိုလ္သင္တန္း ေအာင္သူမ်ားသာ ဘြဲ႔ရေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အရာရိွငယ္ ဘဝမွာ အဲဒါေတြက မသိသာေသးေပမယ့္ ဗိုလ္မွဴး အဆင့္ကို ေရာက္ရင္ေတာ့ `တပ္ရင္းမွဴး သင္တန္း´ တက္ခြင့္အတြက္ `တကၠသုိလ္ တခုခုမွ ဘြဲ႔ရရိွၿပီးသူ ျဖစ္ရမည္´ ဆိုတဲ့ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္က အျခားအဆင့္မွ စစ္ဗိုလ္ ျဖစ္လာသူ အမ်ားစုကို ဗိုလ္မွဴး ဘဝမွာတင္ ရာထူး ရပ္သြားေစတဲ့ အဓိက အခ်က္ပါပဲ။ စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း ဆင္းေတြကေတာ့ အဲဒီအတြက္ မပူမပင္ရစြာနဲ႔ပဲ ရာထူး အဆင့္ဆင့္ကို တက္ခြင့္ လမ္းက ျဖဴးေနပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ တကယ့္ တကယ္တမ္း ေသေရးရွင္ေရး စစ္ဆင္ေရး ေနရာေတြကို သြားေရာက္ရတဲ့ အရာရိွငယ္ အမ်ားစုဟာ အျခားအဆင့္မွ ဗိုလ္သင္တန္း ေအာင္လာတဲ့ အရာရိွ အမ်ားစု ျဖစ္ေနၾကတာပါပဲ။ စစ္တကၠသိုလ္ဆင္း အရာရိွေတြကေတာ့ ေရွ႕တန္းထြက္ရလည္း ခဏပါပဲ။ အခ်ိန္တန္ရင္ တုိင္း/တပ္မေတြမွာ စစ္ဦးစီး အရာရိွအျဖစ္ ေလ်ာေလ်ာရွဴရွဴ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခြင့္ ရၾကတာလဲ စစ္တကၠသိုလ္ဆင္း စစ္ဗိုလ္ေတြက ပုိမ်ားတယ္လို႔ သိရိွရပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ အေဝးသင္ တတိယႏွစ္ ေျဖဆိုရစဥ္တုန္းက သိကၽြမ္း ခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ သဃၤန္းညီေနာင္ အေျခစိုက္ တပ္ရင္းတရင္းမွ စစ္ဗုိလ္ တဦးက သူ အေဝးသင္ လာေျဖခိုက္မွာ အခုလို ရင္ဖြင့္ခဲ့ပါတယ္…
`တကယ္ေတာ့ကြာ၊ ငါတို႔ အျခားအဆင့္က စစ္ဗိုလ္ေတြ ဆိုတာက စစ္တုရင္ခုံက နယ္႐ုပ္ေလးေတြနဲ႔ အတူတူပါပဲကြာ၊ ဘုရင္ႀကီး ေကာင္းစားဖို႔ ခ်ေကၽြး ခံရလိုခံရ၊ တခါတေလ ဘီးေရွာ့တို႔၊ ျမင္းတို႔ ေနရာေကာင္း ရဖို႔အတြက္ ခ်ေကၽြးခံရလို ခံရ၊ ကံအင္မတန္ေကာင္းလုိ႔ ဟိုးဘက္ထိပ္ ေရာက္သြားတဲ့ နယ္႐ုပ္ တ႐ုပ္တေလကသာ ပါဝါတခုခု တိုးရသြားသလိုပါပဲ။ အျခားအဆင့္ တေယာက္ကုိ စစ္ဗိုလ္ရာထူး ေပးတယ္ဆုိတာ သူမ်ား မေနခ်င္တဲ့ ေနရာ၊ သူမ်ား မသြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြအတြက္ ကြက္လပ္ ျဖည့္ခ်င္တာပါပဲ´
တပ္တြင္း အေျခအေန
သံဃာ့ ကံေဆာင္သပိတ္နဲ႔ လူထုဆႏၵျပပြဲေတြကုိ စစ္တပ္က ပစ္ခတ္အၾကမ္းဖက္ ၿဖိခြင္းခဲ့စဥ္တုန္းက တခ်ိဳ႔က အဲဒီ စစ္သားေတြထဲက စစ္သားတခ်ိဳ႔ စစ္ဖိနပ္ မစီးဘဲ သာမန္ ေျခညွပ္ ဖိနပ္ေတြကိုသာ စီးထားၾကတာကို `အဲဒီလူေတြ စစ္သားအစစ္မွ ဟုတ္ပါေလစ´ လို႔ ဒြိဟစိတ္ ဝင္ခဲ့ၾကတာကို သတိထားမိပါတယ္။
က်ေနာ့္ အျမင္အရ သုံးသပ္ၾကည့္ရရင္ေတာ့ အဲဒီ စစ္သားတခ်ိဳ႔ စစ္ဖိနပ္ စီးမထားရျခင္းရဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ႏွစ္ခ်က္ကို စဥ္းစားလုိ႔ရပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့…
ပထမတခ်က္ကေတာ့ ဆႏၵျပပြဲေတြကို ႏွိမ္နင္းဖုိ႔အတြက္ တာဝန္ ယူထားၾကတဲ့ စစ္တပ္ေတြ အားလုံးဟာ သူတို႔ တည္းခိုတဲ့ ေနရာေတြမွာ အၿမဲတေစလုိလို Standby အျဖစ္နဲ႔ အဆင္သင့္ အေနအထားမွာ ရိွေနၾကရပါတယ္။ တခါတရံမွာ သူတုိ႔ရဲ့ နားေနခ်ိန္၊ ထမင္းစားခ်ိန္ ေရာက္တဲ့အခါ ပူျပင္းလွတဲ့ ျမန္မာျပည္ ရာသီဥတုနဲ႔ သိပ္အဆင္မေျပလွတဲ့ စစ္ဖိနပ္ေတြကို ခဏတာျဖစ္ျဖစ္ ခၽြတ္ထားတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ခၽြတ္ထားၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္တဲ့ ညွပ္ဖိနပ္ကို ဝတ္ဆင္ထားခိုက္မွာ အထက္အမိန္႔အရ ဆႏၵျပပြဲေတြကို ႏွိမ္နင္းဖုိ႔ အျမန္ဆုံး ထြက္ခြာရေတာ့ စစ္ဖိနပ္ကို ျပန္မစီးအားေတာ့ဘဲ အခ်ိန္တိုတြင္း တန္းစီ၊ လူစစ္ၿပီး အခင္းျဖစ္ရာကို ေရာက္ေအာင္ သြားၾကတဲ့အတြက္ သူတို႔ ေျခေထာက္ေတြမွာ ေျခညွပ္ဖိနပ္ေတြ စီးလ်က္သား ျဖစ္ေနၾကတာပါ။
ဒုတိယ တခ်က္ကေတာ့ တခ်ိဳ႔ စစ္သားေတြဆီမွာ စီးစရာ စစ္ဖိနပ္ မရိွတာပါပဲ။ စစ္ေရးျပ ဖိနပ္၊ ေတာစီး ဖိနပ္ အစရိွတဲ့ စစ္ဖိနပ္ ႏွစ္မ်ိဳးအနက္ ဘယ္စစ္ဖိနပ္မွ စီးစရာ မရိွတဲ့အတြက္ တခ်ိဳ႔ စစ္သားေတြရဲ့ ေျခေထာက္မွာ ေျခညွပ္ ဖိနပ္ေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတာပါ
စစ္သားတေယာက္ စစ္ဖိနပ္ကေလးမွ မရိွဘူးလားလို႔ ေမးစရာရိွပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ စစ္ထဲကို ဝင္ၾကသူတိုင္းအတြက္ စစ္အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္း အစုံအလင္ကို တပ္က ထုတ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ စစ္ပစၥည္း တခုျခင္းအလိုက္ သက္တမ္း သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ လဲလွယ္ေပးရမယ့္ စည္းကမ္းလဲ စစ္တပ္ထဲမွာ ရိွၿပီးသားပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ေျခအဆင့္ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ အေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီ စစ္ပစၥည္းေတြကို ေရာင္းစားပစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္ပစၥည္း ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ ဘယ္ေလာက္ႀကီးတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ မဂၤလာဒုံ ေစ်းထဲက စစ္ပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္ေတြက သက္ေသပါပဲ။ ေငြသာ ေပးႏုိင္ရင္၊ ဘာသက္ေသ အေထာက္အထားမွ မရိွဘဲနဲ႔ စစ္တပ္သုံး ပစၥည္းေတြကို အဲဒီေစ်းမွာ အလိုရိွသေလာက္ ဝယ္ယူႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ စစ္သား အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စစ္ဝတ္ခ်ပ္တန္ဆာ မစုံမလင္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး စစ္ဖိနပ္ စီးစရာေတာင္ မရိွေတာ့တဲ့ စစ္သား ျဖစ္ရေတာ့တာပါပဲ။
စစ္တပ္က စားစရာရိကၡာ၊ သုံးစရာ လစာ ေပးထားပါလ်က္နဲ႔ ေအာက္ေျခ စစ္သားေတြက သူတို႔ရဲ့ စစ္အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြကို ေရာင္းစားပစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ နဂိုကတည္းကိုက ဘာခံယူခ်က္မွ မရိွဘဲ အေၾကာင္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ စစ္တပ္ထဲ ေရာက္လာသူ စစ္သားေတြက စဥ္းစားဆင္ျခင္ဉာဏ္ နည္းလွစြာနဲ႔ စစ္ပစၥည္း ေရာင္းစားလုိ႔ ရတဲ့ေငြစ တခ်ိဳ႔နဲ႕ မူး႐ူးေပ်ာ္ပါး ေသာက္စားလိုတာက တခ်က္၊ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ရိကၡာနဲ႔ လစာေတြကို အထက္ အရာရိွ တခ်ိဳ႔က ရသင့္တဲ့အတုိင္း မေပးဘဲ ခိုးယူ ျဖတ္ေတာက္ၿပီး ကုိယ္က်ိဳးအတြက္ အသုံးခ်ၾကတာေၾကာင့္ စစ္ပစၥည္းေရာင္းလုိ႔ ရတဲ့ ေငြစေလးနဲ႔ လတ္တေလာ အဆင္ေျပသြားရင္ ၿပီးေရာ ဆုိၿပီး ေရာင္းစား ပစ္ၾကတာပါပဲ။
က်ေနာ္ စစ္ဆင္ေရး အထမ္းသမား ေပၚတာအျဖစ္ လိုက္သြားခဲ့ရစဥ္ တုန္းကဆိုရင္ အေပၚပုိင္းမွာ စစ္အက်ၤီ၊ ခါးေအာက္ပိုင္း က်ေတာ့ အရပ္ဝတ္ အားကစား ေဘာင္းဘီတို၊ ထုိင္း ညွပ္ဖိနပ္နဲ႔ ေရွ႕တန္းလိုက္ၾကတဲ့ စစ္သားေတြကို ေတ႔ြခဲ့ရဖူးပါတယ္္။
စစ္တပ္က ေပးတဲ့ ရိကၡာက တကယ့္ အတိအက်ဆိုရင္ စားဖို႔ လုံေလာက္ပါတယ္။ အာဟာရလည္း ျပည့္ဝပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တပ္ထဲက တာဝန္ရိွသူေတြရဲ့ အဆင့္ဆင့္ ျဖတ္ေတာက္ လာဘ္စားမႈရဲ့ ဒဏ္ေတြကို ခါးစည္းခံရၿပီး အစားအစာ မဝမလင္၊ အဝတ္အစား မေတာက္မေျပာင္နဲ႔ လူေတာမတိုး ျဖစ္ၾကရတာကေတာ့ ေအာက္ေျခအဆင့္ စစ္သားအမ်ားစုပါပဲ။ က်ေနာ့္ညီေလး တက္ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ တပ္သားသစ္ သင္တန္းမွာ ဆုိရင္ သင္တန္းသား တပ္သားသစ္ေတြဟာ အၿမဲတမ္းလုိလို ဆာေလာင္ ေနၾကပါတယ္တဲ့။
လစာနဲ႔ ရိကၡာစာရင္းကို အထက္ဌာန အဆင့္ဆင့္ကို တင္ျပတဲ့အခါ စည္းကမ္းပ်က္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ အခ်င္းခ်င္း စည္းဝါး ႐ိုက္ၿပီးေတာ့ တပ္တြင္းမွာ အမွန္တကယ္ရိွတဲ့ အင္အားထက္ ပိုမို တင္ျပ ေတာင္းခံေပမယ့္ ေအာက္ေျခကိုက်ေတာ့ အဲဒီ ရိကၡာနဲ႔ လစာေတြကို လုံလုံေလာက္ေလာက္ ျပန္မေပးတာဟာ အႀကီးမားဆုံး တပ္တြင္း ျခစားမႈႀကီး ျဖစ္သလို တပ္မေတာ္အတြက္ သုံးစြဲတဲ့ တုိင္းျပည္ရဲ့ ဘ႑ာေတာ္ကိုလည္း လြန္စြာမွ ျပဳန္းတီးေစပါေတာ့တယ္။
စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ခြင့္ မရိွတဲ့ အျခားအဆင့္ စစ္သည္တေယာက္ အဖုိ႔ စစ္မႈထမ္းသက္ ၾကာျမင့္လာျခင္း၊ ရာထူး တိုးျမွင့္ျခင္းဟာ သူ႔ဘဝရဲ့ တိုးတက္မႈကို ဘာမွ အာမခံခ်က္ မေပးႏိုင္ေပမယ့္ စစ္ဗိုလ္ အရာရိွတေယာက္ စစ္တပ္ထဲမွာ ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် ရာထူးေတြ ျမင့္ျမင့္ လာေလေလ၊ ဝင္ေငြလမ္း ေျဖာင့္လာေလေလ ျဖစ္ေနတာဟာလည္း စစ္တပ္ထဲက အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြအတြက္ စိတ္ဓာတ္ ပ်က္ျပားေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္း တရပ္ပါပဲ။
အျခားအဆင့္ စစ္သည္ တေယာက္အဖို႔ စစ္တပ္ထဲကေန ထြက္ခြင့္ရဖို႔ဆိုတာ အလြန္ ခက္ခဲပါတယ္။ စစ္သက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာျမင့္ၾကာျမင့္ ခိုင္းေစဖို႔အတြက္ အားအင္ ရိွေနေသးတယ္လို႔ ယူဆေနေသးသေရြ႕ ဘယ္အျခားအဆင့္ စစ္သည္ကုိမွ သူတို႔ရဲ့ တပ္မွဴးေတြက စစ္တပ္က ထြက္ခြင့္ကို အသာတၾကည္ မေပးၾကပါဘူး။ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ၿပီး ဘယ္လိုမွ ခိုင္းေစလို႔ မေကာင္းေတာ့တဲ့အခါ၊ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါလုိမ်ိဳး ကူးစက္ေရာဂါ စြဲကပ္တဲ့ အခါနဲ႔ ေရွ႕တန္း စစ္ဆင္ေရးမွာ ဒဏ္ရာရလုိ႔ ေျချပတ္လက္ျပတ္ ျဖစ္လာတဲ့ စစ္သည္မ်ိဳးက ထြက္ခြင့္တင္တဲ့ အခါမွသာလွ်င္ ေလွ်ာေလွ်ာရွဴရွဴနဲ႕ ထြက္ခြင့္ရပါတယ္။
စစ္ဗိုလ္ေတြအတြက္ကေတာ့ အသက္ ၆၀ ျပည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရာထူး ရိွသူဟာ ၆၅ ႏွစ္အထိ တပ္မေတာ္မွာ တာဝန္ထမ္းခြင့္ ရိွတယ္လို႔ သတ္မွတ္ေသးတဲ့ အျပင္ စစ္တပ္ရဲ့ ရာထူး အႀကီးျမင့္ဆုံး ပုဂိၢဳလ္ကိုယ္တုိင္က အသက္ ၇၀ ေက်ာ္လြန္သည့္ တုိင္ေအာင္ စစ္တပ္က မထြက္ဘဲ ခပ္တည္တည္နဲ႔ စစ္စည္းကမ္းေဖာက္လုိ႔ စစ္စည္းစိမ္ကို ခံစားေနဆဲပါပဲ။
တနည္းနည္းနဲ႔ စစ္တပ္က ထြက္ခြင့္ ရၾကျပန္ေတာ့လည္း စစ္မႈထမ္းေဟာင္းျခင္း အတူတူ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းႀကီးေတြက အရပ္ဘက္ ဌာနဆိုင္ရာေတြမွာ ဘာမွမသိ မတတ္လည္း ညႊန္မွဴးေတြ ညႊန္ခ်ဳပ္ေတြ ျဖစ္လိုျဖစ္နဲ႔ ဆက္လက္ ေကာင္းစားေနၾကေပမယ့္ အျခားအဆင့္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြ အတြက္ကေတာ့ အခြင့္အေရးေတြက နည္းပါးလြန္းလွပါတယ္။ ရင္နင့္စရာ ေကာင္းတာကေတာ့ လူစည္ကားရာ ေနရာေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္ေလ့ရိွတဲ့ စစ္ျပန္ ဒုကိၡတ သူဖုန္းစားေတြပါပဲ။ ျပည္သူေတြက နဂိုကတည္းကမွ စစ္တပ္ကို မုန္းရတဲ့အထဲ စစ္တပ္ထဲမွာ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္မိလို႔ ဒုကိၡတ ျဖစ္ရေတာ့လည္း တပ္ကထြက္ၿပီး ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ေနရတဲ့ ဘဝပါ။
***
ျပည္သူႏွင့္ စစ္တပ္
တကယ္ေတာ့ စစ္သားဆိုတာဟာ ျပည္သူထဲက ျပည္သူပါလို႔ အားလုံးက နားလည္ ထားၾကၿပီးသားပါပဲ။ အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လူတစုက `တပ္မေတာ္သာ အမိ၊ တပ္မေတာ္သာ အဖ´ လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး စစ္တပ္ကို သူတုိ႔ကုိယ္က်ိဳးအတြက္ လက္ကုိင္တုတ္ အျဖစ္အသုံးခ်ေနေပမယ့္ တပ္မေတာ္ရဲ့ မိဘဟာ ျပည္သူေတြပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြဟာ ဒီအခ်က္အလက္ကို ေကာင္းေကာင္း နားလည္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ျပည္သူထဲက ျပည္သူ႔စစ္သားနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ့ အမိအဖ ေမာင္ႏွမ ျပည္သူေတြကို ေသြးကြဲေအာင္ စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။ တပ္သားေတြကို သတင္းမီဒီယာ အေမွာင္ခ်ျခင္း၊ ျပည္သူနဲ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ မူ၀ါဒကို ထပ္ခါတလဲလဲ နားရည္၀ေအာင္ ႐ိုက္သြင္းထားျခင္း စတဲ့ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ျပည္သူနဲ႔ စစ္တပ္ကို တသီးတျခားစီ ျဖစ္ေအာင္ စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။
ထင္ရွားတဲ့ အခ်က္အလက္ တခုကို တင္ျပရမယ္ဆိုရင္ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ စစ္တပ္ေတြထဲမွာ `စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ´ ဆုိၿပီးေတာ့ အဆင့္ဆင့္ ေကာ္မတီေတြ ဖြဲ႔စည္းပါတယ္။ ဥပမာ တပ္မေတာ္ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ၊ တိုင္းစည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ၊ တပ္မ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ၊ တပ္ရင္းစည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ၊ တပ္ခြဲ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ စသျဖင့္ ေအာက္ေျခအဆင့္အထိ အဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႔စည္းပါတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး စစ္သားမယားေတြကိုပါ `ရဲေမ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ´ ဆုိၿပီးေတာ့ လင္ေယာက္်ားရဲ့ ရာထူးအလိုက္ အဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႔စည္းၾကပါတယ္။ အဲဒီ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီေတြရဲ့ အဓိက ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ `တပ္မေတာ္ မူဝါဒ´ လို႔ အမည္ခံထားတဲ့ `လက္ရိွ အာဏာရွင္ေတြရဲ့ မူဝါဒ´ ကို တပ္တြင္း အဆင့္ဆင့္ ႐ိုက္သြင္းတာပါ။
ဥပမာအားျဖင့္… `ေက်းဇူးကန္းၾကသူမ်ားသို႔´ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါး တပုဒ္မွာ က်ေနာ္ တင္ျပခဲ့ဖူးတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကို အမည္ရင္းအတုိင္း မေခၚေစဘဲ `ေဒၚစုၾကည္၊ စုၾကည္၊ ဘိုကေတာ္ စုၾကည္´ စသျဖင့္ ေခၚေဝၚရမယ္ဆိုတဲ့ တပ္တြင္း ညႊန္ၾကားခ်က္ဟာ တပ္ရင္းတခုရဲ့ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးမွာ ေျပာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လို႕ သိရိွရပါတယ္။
အလြန္တရာ ဆိုးဝါးလြန္းတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ စားဝတ္ေနေရး က်ပ္တည္းမႈ၊ ႏိုင္ငံရဲ့ ခၽြတ္ၿခဳံက်မႈေၾကာင့္ မခံမရပ္ႏိုင္လို႔ လမ္းေပၚထြက္ၿပီး ဆႏၵျပၾကတဲ့ ျပည္သူေတြကို `အဲဒါ ဗကပေတြ၊ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ´ လို႔ အယုံသြင္း ေသြးထိုးၿပီး အမုန္းစိတ္ သြင္းေပးတာပါ။ နဂိုကတည္းကမွ တပ္တြင္း ျခစားမႈေတြေၾကာင့္ ေအာက္ေျခအဆင့္ စစ္သည္ေတြရဲ့ ဘယ္သူ႔ကို ေပါက္ကြဲရမွန္း မသိတဲ့ ေဒါသတရားေတြက အဲဒီမွာတင္ သူတို႔ကို ဘာမွ ျပန္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ သူတို႔ရဲ့ အမိအဖ ျပည္သူေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ေခ်မႈန္းျခင္းနဲ႔ ေဖာက္ခြဲ ပစ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။
ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရး ထြက္တဲ့အခါ စစ္ဆင္ေရး နယ္ေျမမွာ `ေတြ႔တဲ့လူကို အစိတ္သားက အစ မခ်န္ထားနဲ႔´ ဆိုၿပီးေတာ့ သူပုန္၊ အရပ္သားမေရြး ေခ်မႈန္းေစသလို အဲဒီ `အစိတ္သားကအစ ခ်န္မထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္´ ကို ဆႏၵျပပြဲေတြကို ေခ်မႈန္းတဲ့ ေနရာအထိ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ယူႀကဳံးမရ ျဖစ္စရာ ေကာင္းလွတဲ့ ေသြးထြက္ သံယိုမႈေတြက ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ အက်ည္းတန္လွစြာနဲ႔ ေပၚေပါက္ လာရပါေတာ့တယ္။
***
နိဂုံး…
တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္ဆိုတာဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ မရိွမျဖစ္ ဆိုတာကို လူတုိင္းက လက္ခံ ထားၾကၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ မရိွမျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းဟာ တုိင္းျပည္ကို ကာကြယ္ဖုိ႔နဲ႔ ျပည္သူလူထု အက်ိဳးစီးပြားကုိ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစုရဲ့ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။
ျဖစ္ၿပီးခဲ့တဲ့ ပစ္ခတ္ ႏွိမ္နင္းမႈေတြမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ စစ္သားတုိင္းဟာလည္း အခုလို ရက္စက္မႈႀကီးကို အားလုံးက သေဘာတူေနၾကမယ္လို႔ က်ေနာ္ မယုံၾကည္ပါဘူး။ လူစိတ္အျပည့္နဲ႔ ျပႆနာ တခုကို ျငင္သာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ နည္းနဲ႔ ပူးေပါင္း အေျဖရွာလိုတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ အခ်ိဳ႔နဲ႔ ျပည္သူကုိ မရက္စက္ခ်င္တဲ့ ေအာက္ေျခ စစ္သားေတြ တပ္မေတာ္ထဲမွာ ရိွေနၾကအုံးမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
အဓိက အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္က မိမိဆႏၵကုိ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြကို `အၾကမ္းဖက္ ဆူပူလိုသူေတြ´ လို႔ စစ္သားေတြက ထင္ျမင္ေနတာကို ဖယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ပါပဲ။ အဲဒီ အျမင္ေတြကုိ စစ္သားေတြရဲ့ အေတြးထဲက ဖယ္ထုတ္ပစ္ႏိုင္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးစားႏိုင္တဲ့ ေန႔မွာ တပ္မေတာ္ကို ကုိယ္က်ိဳးအလို႔ငွာ အသုံးခ်ေနတဲ့ လူတစုကို က်ေနာ္တို႔ ေအာင္ျမင္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။

ကလိုေစးထူး