ဘႀကီးေျပာင္ ညႇာတယ္

ဘႀကီးေျပာင္ ညႇာတယ္

စိန္သံလံုး

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္က “ဘႀကီးေအာင္ ညာတယ္” ဆိုတဲ့ သီခ်င္း ေခတ္စားၿပီး လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့ပါတယ္၊ သီခ်င္းစာသားကလည္း ေျပာင္ေျမာက္ပါတယ္၊ ဆရာႀကီး မင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးတပုဒ္ကို သီခ်င္းလုပ္ခဲ့တာပါ။

“အစမၿငီးေအာင္ ခ်ာခ်ာလည္ ... ဘႀကီးေအာင္ ညာပါတယ္” ဆိုတဲ့ စာသားေလးက မေမ့ႏိုင္စရာပါပဲ၊ ဆရာႀကီး မင္းသု၀ဏ္ ဇာတ္လမ္းထဲက လူငယ္ေလး ပန္းပုဆရာႀကီး ထုေနတဲ့ ပန္းပု႐ုပ္ကေလးကို လိုခ်င္လြန္းလို႔ ပိုက္ဆံစုေနတယ္၊ ဘႀကီးေအာင္ကလည္း ၿပီးရင္ ေပးမယ္လို႔ ေျပာထားတယ္။

အဲဒီပန္းပု႐ုပ္ကေလး ၿပီးသြားေတာ့ ၿမိဳ႕က အရာရွိတေယာက္ကို ေရာင္းလိုက္တယ္၊ အဲဒီ ပန္းပု႐ုပ္ကို စြဲလမ္းႏွစ္သက္ေနတဲ့ လူငယ္ေလးက သူမရလိုက္လို႔ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ထိခိုက္သြားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဘႀကီးေအာင္ သူ႔ကို ညာတယ္လို႔ ေျပာမိတာေပါ့။

“မင္းမွာ သစၥာ လူမွာ ကတိ” လို႔ ဆို႐ိုးစကား ရွိခဲ့တယ္၊ လူႀကီးလုပ္တဲ့သူက ပိုၿပီး ကတိတည္ရမွာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ လူႀကီးေတြ ကတိမတည္တာ၊ ကတိအတိုင္း ဆက္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ျခင္းမရွိတာေတြကေတာ့ မ်ားမွမ်ား။ သမၼတႀကီးနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႀကီးေတြကလည္း ကတိေတြ တခုၿပီး တခု ေပးေနတယ္၊ ပါတီဥကၠဌေတြကလည္း ကတိေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေပးေနတယ္။ အဲဒီကတိေတြအတိုင္းေကာ ျဖစ္ေနၿပီလား၊ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၿပီလား ဆိုတာကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ ျပည္သူေတြ အသိဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ... ဘႀကီးေျပာင္ ညႇာပါတယ္။

သမၼတႀကီးနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတြ႔ၿပီးၿပီ။ ဘာေတြေျပာၿပီး ဘာေတြ သေဘာတူထားၾကတယ္ ဆိုတာေတာ့ ထုတ္မေျပာၾကဘူး၊ ဘယ္လို အေပးအယူေတြ ရွိတယ္ဆိုတာမ်ဳိးကေတာ့ ပြင့္လင္းမႈ ထင္သာျမင္သာ မရွိဘူး။ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ ပြင္းလင္းျမင္သာမႈရွိဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာ လူတိုင္း သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းလို႔ ရတယ္ဆိုတာမ်ဳိး မသိရေလေတာ့လည္း ... ။

ဒါေပမယ့္ ... ဘႀကီးေျပာင္ ညႇာပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆိုတာ ျပည္သူက အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စနစ္ပါ၊ ျပည္သူေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရမရေတာ့ မသိဘူး။ အစိုးရအဖြဲ႔၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အေရးႀကီးတဲ့ ၀န္ႀကီးဌာနေတြမွာ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ထားတဲ့ တပ္မေတာ္ အရာရွိႀကီးေတြပဲ ေနရာယူထားတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ၊ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေတြ ပါ၀င္တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔၊ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးေတြကို ၾကည့္ရင္ တတ္သည္ျဖစ္ေစ မတတ္သည္ျဖစ္ေစ ၀န္ႀကီးေတာ့ ျဖစ္တာပဲ။ အရပ္သား၀န္ႀကီးေတာ့ နည္းနည္းပါတာေပါ့၊ အားလံုးေပါင္းရဲ႕ ရာခိုင္ႏႈန္း နည္းနည္းေလးေလ၊ ၁၀ ေယာက္ မျပည့္ဘူး။

အဲဒီေတာ့ ေျပာင္းလဲတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုလက္ခံရမွာလဲ၊ ညႊန္ခ်ဳပ္၊ ညႊန္မွဴးေတြကလည္း တပ္ထြက္ေတြ မ်ားတယ္ေလ။ အရပ္သားစစ္စစ္ ပညာရွင္ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေတာ္ ေနရာမရေပမယ့္ စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးလို႔ေတာ့ ေျပာတာပဲ၊ အရင္လူနဲ႔ ေနာက္လူ အတူတူပါပဲကြယ္လို႔ သီခ်င္းဆိုရမလိုပဲ၊ လႊတ္ေတာ္ထဲက အေရးႀကီးတဲ့ ေကာ္မရွင္၊ ေကာ္မတီ ဥကၠဌ ေနရာေတြမွာလည္း အရင္လူေတြပဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ရင္ သိႏိုင္တာေပါ့။ ၀န္ႀကီးျပဳတ္ေတြက မ်ားသား ...။

စိုးရိမ္ဖို႔ေကာင္းတာ တခုက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ တပ္မေတာ္က ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း (တမတ္သား) ပါေနတာက စိုးရိမ္စရာပါ၊ ဒု-သမၼတ ၃ ေယာက္ ေရြးတဲ့ ခြဲတမ္းထဲမွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က ၁ ဦး၊ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္က ၁ ဦး၊ တပ္မေတာ္သား ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းက ၁ ဦး ေရြးၾကတယ္။

သမၼတ ေရြးေတာ့ ၃ ဦးထဲက တဦးကို ေရြးရတာ။ အဲဒီသမၼတ အနားယူရင္ က်န္းမာေရးအရ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ရင္ ဒု-သမၼတ (၁) သမၼတ ျဖစ္မွာ။ တပ္မေတာ္သား ခြဲတမ္းနဲ႔ ေရြးထားတဲ့ ဒု-သမၼတကို သမၼတအျဖစ္ ေရြးရင္ တရားပါ့မလား၊ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကို ေရြးတုန္းက ဒု-သမၼတ (၁) က တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ သီဟသူရ ဦးတင္ေအာင္ျမင့္ဦး ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဦးသိန္းစိန္ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ နားရင္ သူပဲ သမၼတႀကီး ျဖစ္ရမွာ။

ဒီေတာ့ ျပည္သူက ေရြးတာ မဟုတ္တဲ့ အလြယ္တကူ ယူထားတဲ့ ခြဲတမ္းက သမၼတ ျဖစ္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလဲ၊ ဒု-သမၼတ ၃ ေယာက္ထဲက တပ္မေတာ္ခြဲတမ္းက သမၼတျဖစ္သြားရင္ေကာ ဘယ္လိုရွင္းၾကမွာလဲ။ ျပည္သူက ေရြးထားတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဒါကို ဒီမိုကေရစီက်င့္ထံုးလို႔ ေျပာမလား။ ျပည္သူေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမွာ တပ္မေတာ္ မပါေစခ်င္ဘူး၊ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ နီးပါး အာဏာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္လာတဲ့ တပ္မေတာ္ပံုစံကိုလည္း မႀကိဳက္ဘူး။

ဒါေပမယ့္ ... ဘႀကီးေျပာင္ ညႇာပါတယ္။

ျပည္တြင္းမွာ အစိုးရကို ေ၀ဖန္ဆန္႔က်င္တဲ့ စကား လံုး၀ မဟရဲတဲ့ ပါတီေခါင္းေဆာင္တဦးဟာ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ရင္ေတာ့ ရင္ဖြင့္ပါေလေရာ။ ဒီေတာ့ ဘယ္လို နားလည္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ျပည္တြင္းက ကိစၥေတြမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့ျခင္း မရွိလို႔ အားမလို အားမရ ျဖစ္ေနရတဲ့အထဲ ဆုေတြက တဆုၿပီးတဆု ရရွိေနေပမယ့္ ...၊ နာတာရွည္ ႏွာေစးေနတယ္လို႔ အေျပာခံရေပမယ့္ ...

ျပည္ပမွာေတာ့ ရင္ေတြ အစြမ္းကုန္ဖြင့္ေနပါလား။ လက္ခုပ္သံေတြ ဆူညံေနပါေရာလား။

ဒါေပမယ့္ ... ဘႀကီးေျပာင္ ညႇာပါတယ္။

တယ္လီဖုန္းကိစၥ၊ ၁၅၀၀ တန္ ဖုန္းကိစၥ ေတာ္ေတာ္ေလး စဥ္းစားရခက္ပါတယ္၊ ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးနဲ႔ အက်ဳိးတူ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ ဆန္ခါတင္ ကုမၼဏီ ၁၂ ခုကို အတိအက် ေရြးခဲ့ၿပီးၿပီ။

အဲဒီ ေရြးခဲ့တဲ့ ကုမၼဏီ ၁၂ ခုထဲမွာ မပါ၀င္တဲ့ တပ္မေတာ္ပိုင္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္း (MEC TEL) က စီဒီအမ္ေအ ၈၀၀ မဂါဟက္ မိုဘိုင္းဖုန္း နက္၀ပ္စ္တာ၀ါတိုင္ တည္ေဆာက္ခြင့္ရသြားတယ္။ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီေတြ SECOND OPERATOR ေရြးပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း မရွိဘဲ SECOND OPERATOR လို လုပ္ပိုင္ခြင့္ရသြားတာ အံၾသေလာက္ပါရဲ႕။

တာ၀ါတိုင္ ၂၈၂ ကို ခ်က္ခ်င္း တည္ေဆာက္လို႔ မရဘူးဆိုတာ လူတိုင္း သိပါတယ္။ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း လုပ္လို႔မရဘူး၊ တယ္လီဖုန္း ဆက္သြယ္ခ ေကာက္ခံခြင့္၊ ႀကိဳတင္ေငြျဖည့္ကတ္ ေရာင္းခ်ခြင့္ေတြကို MEC ဆိုတဲ့ တပ္မေတာ္ပိုင္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းက ရသြားတာ ႐ိုးသားမႈရွိရဲ႕လား၊ ထင္သာျမင္သာ ပြင့္လင္းမႈရွိရဲ႕လား၊ စဥ္းစားစရာေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ရာဂဏန္းရွိတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ ကုမၼဏီေတြလို ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္စရာမလိုဘဲ MEC အခြင့္ထူးခံ ျဖစ္သြားတာဟာ ဒီမိုကေရစီတဲ့လား။ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခဲ့တာက ဘယ္သူေတြ အက်ဳိးရွိဖို႔လဲ၊ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနတာကို ျပည္သူေတြက မသိဘူး ထင္လို႔လား။

ဒါေပမယ့္ ... ဘႀကီးေျပာင္ ညႇာပါတယ္။

ေနရာတိုင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၊ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ၿပီး အခြင့္အေရးေတြ ရေနၾကတာ ျမင္လို႔ မေကာင္းပါဘူး၊ စစ္အစိုးရကေန အရပ္သားအစိုးရလို႔ နာမည္ ဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း၊ ေဘာင္းဘီ ဘယ္လိုခၽြတ္ခၽြတ္၊ အရင္လူေတြပဲ ေကာင္းစားေနတာေတြ ျမင္ရေတြ႔ရေတာ့လည္း ေျပာစရာ ဆိုစရာေတြ မ်ားမ်ားလာတယ္။

လယ္သမားေတြ လယ္သိမ္းခံရ၊ မိဘဘိုးဘြားပိုင္ေျမေတြ မတရား အႏိုင္က်င့္ခံရလို႔ ဒို႔ဘိုးဘြား အေမြအႏွစ္မို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေပလို႔ ေအာ္လို႔ မရေတာ့ဘူး၊ အလုပ္သမားေတြလည္း အလုပ္ရွင္ေတြရဲ႕ ေခါင္းပံုျဖတ္မႈ၊ ႏွိပ္စက္မႈ၊ ဖိႏွိပ္မႈ၊ မတရားလုပ္မႈေတြနဲ႔ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ရဘဲ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ေနရတာနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနတယ္။ တာ၀န္ရွိတဲ့ လူႀကီးေတြက ခံုသမာဓိ ဆံုးျဖတ္ေပးလည္း အလုပ္ရွင္ေတြက ဂ႐ုေတာင္မစိုက္ဘူး၊ အခုထိ ေျဖရွင္းရ ခက္တုန္း ...။

လက္ပံေတာင္းေတာင္ေၾကးနီစီမံကိန္း နယ္ေျမက ျပႆနာကလည္း တ႐ုတ္ကုမၼဏီနဲ႔ ေဒသခံ ျပႆနာထက္ (လံုထိန္းရဲနဲ႔ ေဒသခံ ျပႆနာ) ျဖစ္လာတယ္။ ကူညီပါရေစဆိုတဲ့ ရဲေတြက လယ္သမားေတြကို ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ေနၿပီ။ ဘုန္းႀကီးေတြကို မီးေလာင္ဗံုးနဲ႔ ပစ္တဲ့ကိစၥကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အေရးယူျခင္း မရွိခဲ့တဲ့အျပင္ ရဲေတြကို အားမငယ္ဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့တဲ့ စကားကေတာ့ ကမၻာေက်ာ္သြားပါၿပီ။ ရဲေတြကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ အႏိုင္က်င့္ေနတုန္းပါပဲ။

မအူပင္ မလက္တိုက ရဲေတြ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္ႏွက္ၾကတာ ႐ုပ္သံမွတ္တမ္း ၾကည့္ၾကရမွာပါ။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ေၾကးနီစီမံကိန္းက ရဲေတြကေတာ့ ၀မ္ေပါင္ကုမၼဏီအတြက္ပဲ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတာပါ။ ၀မ္ေပါင္ကလည္း ဘယ္လိုတာ၀န္ယူထားမလဲ။ ေငြေတြ ဘယ္လိုေပးထားမလဲ ဆိုတာေတာ့ မသိရေပမယ့္ ရဲတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ၀မ္ေပါင္ကုမၼဏီက (ေန႔တြက္ေပးတဲ့ ေငြနဲ႔ စားရတယ္) ဆိုပဲ။ သူ႔ဆန္စားေတာ့လည္း ရဲၾကေပါ့။

မၾကာေသးခင္ကပဲ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္း ေနမ်ဳိးဇင္ကို ရဲေတြ လာဘ္စားတယ္ ေျပာလို႔ ေထာင္ ၃ လ ခ်လိုက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး မတရားလုပ္တဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ လာဘ္မစားတဲ့ ရဲ ရွာေပးႏိုင္လို႔လား။ ရဲစခန္းကို ေရာက္ခဲ့တဲ့သူတိုင္း ရဲနဲ႔ ဆက္ဆံသူတိုင္း ကိုယ္ေတြ႔ေတြ ရွိတယ္၊ သိပ္ၿပီး လူေကာင္းေယာင္ မေဆာင္ၾကနဲ႔။ ဒီၾကားထဲ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးကိုယ္တိုင္က ပုဒ္မ ၄၀၁ (၁) အရ လႊတ္ေပးခဲ့တဲ့ ေနမ်ဳိးဇင္ကို ေထာင္ေႂကြးက်န္ ၆ ႏွစ္ ထပ္ၿပီး ခ်လိုက္သတဲ့ဗ်ာ။ သူလည္းပဲ ရဲေတြအထက္က လူႀကီးဆိုေတာ့ ရဲကို ထိေတာ့ နာတာေပါ့။ ျမန္မာျပည္မွာ ဥပေဒအထက္မွာ ဘယ္သူေတြ ရွိသလဲဆိုတာ သိၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဥပေဒအထက္မွာ ေဒါက္တာဆိတ္ဖြား ရွိတယ္ေနာ္။

ဒါေပမယ့္ ... ဘႀကီးေျပာင္ ညႇာပါတယ္။ အစမၿငီးေအာင္ ခ်ာခ်ာလည္ေနပါၿပီ။

စိန္သံလံုး