ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္စာမူ (သို႔) တို႔ေက်ာင္းသားဖီလင္

ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္စာမူ (သို႔) တို႔ေက်ာင္းသားဖီလင္

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္းေတြ၊ စာႀကီးေပႀကီးေတြ မဖတ္ျဖစ္ေသးခင္ ခပ္ငယ္ငယ္အရြယ္က ေရႊေသြး၊ လွပ၊ ေတဇ၊ မိုးေသာက္ပန္း၊ တို႔ေက်ာင္းသားစာေစာင္ေတြဟာ က်ေနာ့္အတြက္ အသည္းစြဲစာေစာင္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ အေဖ အျပင္က ျပန္လာလို႔ လက္ထဲမွာ စာေစာင္အသစ္ေတြ ကိုင္လာရင္ ႏွစ္ႏွစ္ႀကီး ႏွစ္ႏွစ္ငယ္ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြ သူ အရင္ဖတ္မယ္၊ ငါ အရင္ဖတ္မယ္နဲ႔ ၀ိုင္းလုရင္း ရန္ျဖစ္ၾကလို႔ အ႐ိုက္ခံရတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းလည္း မနည္းဘူးေပါ့။

အဲဒီစာေစာင္ေတြထဲမွာမွ တို႔ေက်ာင္းသားစာေစာင္က အလယ္တန္းနဲ႔ အထက္တန္းအဆင့္ ေက်ာင္းသားေတြကို ပိုဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ စာေစာင္လို႔ ေျပာရမယ္။ တို႔ေက်ာင္းသားစာေစာင္ထဲမွာက လစဥ္ ဆုရစာစီစာကံုးေတြ ေဖာ္ျပတဲ့ “တို႔ေက်ာင္းသား ဆုရစာစီစာကံုး” က႑တခုပါတယ္။ တလကို ယွဥ္ၿပိဳင္ရမယ့္ ေခါင္းစဥ္အသစ္ သံုးခု ႀကိဳၿပီး ေဖာ္ျပေပးထားတယ္။ ေခါင္းစဥ္အားလံုးကိုျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ေခါင္းစဥ္ကိုျဖစ္ေစ ေရးသားေပးပို႔ ယွဥ္ၿပိဳင္လို႔ ရတယ္။

ျမန္မာတျပည္လံုးမွာရွိတဲ့ အလယ္တန္းအဆင့္၊ အထက္တန္းအဆင့္ ေက်ာင္းသားေပါင္းစံု ေပးပို႔ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့အထဲက တခ်ဳိ႕လေတြမွာ ဆုေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႔ရဲ႕ အႀကိဳက္ဆံုး ၁ ပုဒ္၊ တခ်ဳိ႕လေတြမွာ ၂ ပုဒ္၊ တခ်ဳိ႕လေတြမွာ ၃ ပုဒ္ေလာက္အထိ ေဖာ္ျပတယ္။ ဆုရွင္အမ်ားစုကေတာ့ ၇ တန္းကေန ၁၀ တန္းအရြယ္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ မ်ားတယ္။ ေဖာ္ျပတဲ့ ဆုရစာစီစာကံုးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာ နာမည္၊ အတန္း၊ ေက်ာင္း၊ ၿမိဳ႕နာမည္ေတြ ေဖာ္ျပေပးေတာ့ ကေလးသဘာ၀ ဆုရစာစီစာကံုးေတြကို ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္း ကိုယ္လည္း သူမ်ားေတြလို ကိုယ္ေရးတဲ့ စာစီစာကံုးေလး ေဖာ္ျပခံရခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚလာမိတယ္ေပါ့။

ဆုရွင္အေနနဲ႔ စာစီစာကံုးကို ေဖာ္ျပမခံရရင္လည္း လက္ေရြးစင္အဆင့္ (၁၀ ဦးလား ၁၅ ဦးလား အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိ) ၀င္သူေတြရဲ႕ နာမည္၊ အတန္း၊ ေက်ာင္း၊ ၿမိဳ႕နာမည္ေတြကို သီးျခားစုစည္းေဖာ္ျပေပးတယ္။ ဆုရွင္အျဖစ္ ေဖာ္ျပခံရတဲ့သူကိုေတာ့ စာတိုက္ကေန ဆုေငြ ၁၀၀ က်ပ္ ေပးပို႔ခ်ီးျမႇင့္တယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆုေငြ ၁၀၀ က်ပ္ဆိုတာ က်ေနာ့္အထင္ အခု ၃၀,၀၀၀ က်ပ္ေလာက္နဲ႔ ညီမလားပဲ။ အေတာ္ေလး သံုးရပါတယ္။ ႏွစ္ကုန္လို႔ ၁၂ လစာ ေပါင္းခ်ဳပ္ထုတ္ရင္ စာမူခ ၁၀၀ က်ပ္ ထပ္ရေသးတယ္။ အဲဒီအပုဒ္ကိုပဲ ၃ ႏွစ္စာ ေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ထုတ္လို႔ ထပ္ေဖာ္ျပခံရရင္ စာမူခ ၃၀၀ က်ပ္ ထပ္ရေသးတယ္။ ေျပာရရင္ ဆုရစာစီစာကံုး တပုဒ္ေဖာ္ျပခံရရင္ ဆုေငြ ၅၀၀ က်ပ္ေလာက္အထိ ရတဲ့သေဘာေပါ့။ ဆုေငြရခဲ့မႈကို အဓိက ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါ။ ကေလးဘ၀ မုန္႔ဖိုး ေဖာေဖာသီသီ သံုးစြဲခဲ့ရတာေလးကို ျပန္အမွတ္ရမိလို႔ ေျပာျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္က ဆုရွင္အျဖစ္ ၃ ႀကိမ္ ေဖာ္ျပခံရဖူးေတာ့ မုန္႔ဖိုး ၁,၅၀၀ ေလာက္ စီခဲ့တယ္ေပါ့။ တို႔ေက်ာင္းသားစာစီစာကံုးက႑မွာ ေလးထပ္ကြမ္းဆုရွင္က အႀကိမ္ေရ အမ်ားဆံုးဆုရသူပါပဲ။ ၅ ႀကိမ္ ဆုရတဲ့သူေတာ့ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ မရွိခဲ့ဘူးထင္ပါတယ္။

ကိုယ့္စာစီစာကံုးေလး ဆုရလို႔ ေဖာ္ျပခံရရင္ ဆုေငြ ၁၀၀ ရလို႔ ေပ်ာ္တာထက္ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ေမာင္စိန္ရဲ႕ ခ်စ္စဖြယ္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုနဲ႔ ေဖာ္ျပခံရတာကို ၾကည့္လို႔မ၀ ဖတ္လို႔မ၀ ျဖစ္ရတဲ့ ခံစားမႈက ဘာနဲ႔မွကို မလဲႏိုင္တဲ့ ဖီလင္တခုပါ။ အဲဒီလို ဆရာႀကီး ပန္းခ်ီေမာင္စိန္ရဲ႕ ခ်စ္စဖြယ္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုနဲ႔ ေဖာ္ျပခံရခ်င္လို႔ က်ေနာ္ ၈ တန္းႏွစ္ ပ်ဥ္းမနား ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူဘုရားပြဲက ျပန္အလာမွာ က်ေနာ္ စာစီစာကံုးတပုဒ္ ႀကိတ္ၿပီးေရးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ ေပးထားတဲ့ စာစီစာကံုးေခါင္းစဥ္က “ကၽြႏ္ုပ္အႏွစ္သက္ဆံုး ေတးတပုဒ္” တဲ့။

က်ေနာ့္အေဖက ပ်ဥ္းမနားသားဆိုေတာ့ ႏွစ္စဥ္ က်ေနာ္တို႔မိသားစု သီတင္းကၽြတ္ေက်ာင္းပိတ္တာနဲ႔ ပ်ဥ္းမနားႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူဘုရားပြဲကို အျမဲသြားတယ္။ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ၀တ္အသင္းလွည့္လည္တဲ့ ဓမၼာ႐ံုအသီးသီးက ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးမွာရွိတဲ့ နာမည္ႀကီးတီး၀ိုင္း၊ နာမည္ႀကီးအဆိုေတာ္ေတြ အားလံုးနီးပါးကို ငွားရမ္းၿပီး အလွျပကားေတြနဲ႔ ၃ ရက္တိတိ လွည့္လည္ေဖ်ာ္ေျဖတယ္။ က်ေနာ္ ၈ တန္းအရြယ္က ဧရာ၀တီကမ္းနံေဘးက အလြမ္းေတးသမားေလး အဆိုေတာ္ ‘မင္းေအာင္’ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ နာမည္ႀကီးေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ က်ေနာ္က သူ႔ရဲ႕ အလြမ္းသီခ်င္းမဟုတ္တဲ့ “နံနက္ခ်ိန္ခါ မဂၤလာေတး” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းနဲ႔ စာစီစာကံုးၿပိဳင္ပြဲကို ၀င္ၿပိဳင္ခဲ့တယ္ေပါ့။ ဆုရမယ္လို႔ေတာ့ လံုး၀ေမွ်ာ္လင့္မထားပါဘူး။ မေရးဘဲ မေနႏိုင္၊ မၿပိဳင္ဘဲ မေနႏိုင္လို႔သာ လက္ယားၿပီး ေရးသားေပးပို႔လိုက္တဲ့ သေဘာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အဲဒီ ‘နံနက္ခ်ိန္ခါ မဂၤလာေတး’ ဆိုတဲ့ မင္းေအာင္ရဲ႕ သီခ်င္းေလးအေၾကာင္း ေရးသားတဲ့ “ကၽြႏ္ုပ္အႏွစ္သက္ဆံုး ေတးတပုဒ္” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အမွတ္မထင္ က်ေနာ္ တို႔ေက်ာင္းသားစာစီစာကံုးဆုရွင္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္နဲ႔အတူ အျခားဆုရွင္တဦးလည္း ပူးတြဲေဖာ္ျပခံရတယ္လို႔ မွတ္မိေနတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၉ တန္းႏွစ္မွာ “က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး”၊ ၁၀ တန္းႏွစ္မွာ “ကထိန္ပြဲ” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြနဲ႔ ဆုရွႈင္အျဖစ္ ႏွစ္ႀကိမ္ထပ္ၿပီး ေဖာ္ျပခံရတယ္။

က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ႕ ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခံရတဲ့ စာမူလည္းျဖစ္၊ က်ေနာ္ အရမ္း႐ူးသြပ္စြဲလန္းခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ေမာင္စိန္ရဲ႕ သ႐ုပ္ေဖာ္လက္ရာနဲ႔ ေဖာ္ျပခံခဲ့ရတဲ့ အဲဒီ “ကၽြႏု္ပ္အႏွစ္သက္ဆံုး ေတးတပုဒ္” ဆိုတဲ့ စာစီစာကံုးေလးပါတဲ့ တို႔ေက်ာင္းသားစာေစာင္ကို အေဖ ၀ယ္လာတဲ့ေန႔က တေန႔လံုး တညလံုး ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာစီစာကံုးေလးနဲ႔ ဆရာႀကီး ပန္းခ်ီေမာင္စိန္ရဲ႕ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေလးကို ၾကည့္လို႔မ၀ ႐ႈလို႔မ၀ျဖစ္ရင္း အိပ္လို႔မေပ်ာ္ စားလို႔မ၀င္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဖီလင္ေလးက ဘာနဲ႔မွကို မတူတဲ့ ဖီလင္တခုျဖစ္တာကို အခုအခ်ိန္အထိ ျပန္လည္ လြမ္းဆြတ္ေနမိေသးေတာ့တယ္။

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ