လင္ကြန္းကြန္တီနင္တယ္ကား စီးၾကမလား

လင္ကြန္းကြန္တီနင္တယ္ကား စီးၾကမလား

ေမာင္သာခ်ဳိ

(မူရင္းသတ္ပံုႏွင့္ စာစီစာ႐ိုက္အတိုင္း 7Day News Journal ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

(တစ္)

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၄ ရက္က ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ထဲတြင္ ေလဖိအားနည္းရပ္၀န္းတစ္ခု စတင္ျဖစ္ေပၚေနခဲ့ရာက ေနာက္တစ္စတစ္စ အားေကာင္း၍လာခဲ့ရာ ေမလ ၂ ရက္၌ ဟိုင္းႀကီးကၽြန္းကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားခဲ့ၿပီး တစ္နာရီကို မိုင္ ၅၀၊ ထို႔ေနာက္ မိုင္ ၆၀၊ ထို႔ေနာက္ မိုင္ ၇၀၊ ထို႔ေနာက္ မိုင္ ၁၂၀ ႏႈန္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ ကၽြဲႏြား၊ လယ္ယာ ေျမာက္ျမားလွစြာတို႔အား ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သည့္ နာဂစ္မုန္တိုင္းႀကီး၏ အလြန္၌ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ားအက်ဳိး သယ္ပိုးပံုတခ်ဳိ႕ကိုၾကည့္ကာ ကမၻာက Nargis Industries ဟု ေခၚေ၀ၚလိုက္ပံုက စိတ္ထိခိုက္ဖို႔ ေကာင္းလွပါသည္။ နာဂစ္အင္ဒတ္စထရီတဲ့။ ေအာ္ နာဂစ္စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားတဲ့လား။ မုန္တိုင္းကိုအေျချပဳကာ ေပၚေပါက္ထြန္းသစ္လာၾကသည့္ NGO, INGO အသီးသီး၌ ရာထူးရာခံ လုပ္ကြင္းလုပ္ကြက္ ပေရာဂ်က္ (Project) အမ်ဳိးမ်ဳိးတြင္ ခြင္မ်ားထည့္ကာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေရႊတဲြလဲေငြတဲြလဲျဖစ္သြားသူမ်ားကို ရည္ၫႊန္း၍ သည္ Nargis Industries ဆိုေသာ စကားလံုးသံုးႏႈန္းလိုက္ပံုရပါသည္။

ေျပာရလွ်င္ NGO, INGO စသည့္ Non Governmental Organization တို႔ International Non Governmental Organization တို႔အေပၚ၌ ျမန္မာႏိုင္ငံအပါအ၀င္ ကမၻာ့ေျခကုန္လက္ပန္းက်ရာ ေနရာအသီးသီးရွိ လူမ်ားက တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ စိတ္တိုင္းမက်ခဲ့ၾကတာ ၾကာလွပါၿပီ။

ေငြ ၁၀၀ တန္ ပရဟိတလုပ္ငန္းတစ္ခု၌ ကာယကံရွင္ ျပည္သူမ်ားထံသုိ႔ ၄၀ ေရာက္ေသာ္ ကံေကာင္းလို႔ဟု NGO သမား ေလးငါးေျခာက္ေယာက္ေလာက္က ရင္ဖြင့္လာေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသရပါသည္။ ၆၀ က အမ်ားအက်ဳိးသယ္ပိုးသူတို႔၏ စရိတ္စကတဲ့။

Laptop Computer ကေလးနဲ႔မွ၊ i-pad ကေလးနဲ႔မွ၊ Land Cruiser ကားကေလးနဲ႔မွ၊ အဲကြန္းေလးနဲ႔မွ၊ ၀ီစကီကေလးနဲ႔မွ စသည္စသည္ျဖင့္ သာမညတို႔ကို စိန္စီေလသမွ် အဓိကတို႔ ပိန္လွီသြားၾကရစၿမဲျဖစ္သည္မွာ မဆန္းၾကယ္လွပါ။ ရပ္ကြက္ဆြမ္းေလာင္းဓမၼာ႐ံုကေလး၏ အစည္းအေ၀းကအစ ၾကယ္ေလးငါးပြင့္ ဟိုတယ္ႀကီးမ်ားထဲက Forum မ်ား၊ Work shop မ်ား၊ Seminar မ်ားအဆံုး စရိတ္စကေတြ ဘယ္ေလာက္သံုးလို႔ စကားလံုးရဲတိုက္ႀကီးမ်ား ဘယ္ေလာက္ေဆာက္ေနခဲ့ၾကသလဲဆိုတာ ကာယကံရွင္မ်ားက ပိုလို႔သိၾကပါလိမ့္မည္။

(ႏွစ္)

အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ဘ၀ကိုထိုးေကၽြးသူ မာသာထရီဆာ၌ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ၿငိတာကေလးတစ္ခု ရွိပါသည္။

Agnes Gouxha Bojaxhin ဟူသည့္ အမည္ရင္းကိုျဖတ္ကာ အဂၢနက္(Agnes)ဟု အလြယ္ေခၚခဲ့ၾကေလသည့္ မာသာထရီဆာ၊ ၁၉၁၀ ၾသဂုတ္ ၂၇ ရက္၌ ေမြးခဲ့ေလသည္။ မာသာထရီဆာ၊ ယူဂိုဆလပ္ႏိုင္ငံ စေကာ့ပ္ယီၿမဳိ႕သူ မာသာထရီဆာ၊ အယ္လ္ေဘးနီးယားလူမ်ဳိး မာသာထရီဆာ၊ ၁၉၇၉ ဒီဇင္ဘာ ၁၀ ၌ ေနာ္ေ၀ႏိုင္ငံ ေအာ္စလိုၿမဳိ႕တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဗယ္ဆုယူခဲ့သူ မာသာထရီဆာ၊ ၁၉၉၇ စက္တင္ဘာ ၆ ၌ လူ႔ဘ၀၏ ေနာက္ဆံုး၀ါက်ကို ခ်ေရးထားပစ္ခဲ့သူ မာသာထရီဆာ။

သူကဇာတိေျမကို စြန္႔ခြာခဲ့ကာ ကမၻာတစ္၀န္းက အငတ္မ်ား၊ မိမဲ့ဘမဲ့မ်ား၊ မိဘစြန္႔ပစ္မ်ား၊ အႏူမ်ား၊ ေအ့ဒ္စ္ေ၀ဒနာရွင္မ်ား၊ ကာလသား ေရာဂါသည္မ်ား၊ အေျခအေနမဲ့မ်ား၊ ကိုယ္အဂၤါခ်ဳိ႕တဲ့သူမ်ားအားလံုးကို ကယ္တင္ခဲ့ရာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ ၅၀ ေက်ာ္မွာ ဒုကၡသည္စခန္းေပါင္း ၅၀၀ တဲ့။ ဒါေတြက စာအတန္အသင့္ဖတ္႐ံုမွ်ႏွင့္ လူတိုင္းလိုလို သိရွိထားႏိုင္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ား။

ကၽြန္ေတာ္က မာသာထရီဆာ၏ထံသုိ႔ ေမာ္ေတာ္ကားႀကီးတစ္စီး ေရာက္ရွိလာပံုကို စိတ္၀င္စားမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

တစ္ေန႔ အိႏိၵယႏိုင္ငံ ကာလကတၱားအေျခစိုက္ ခရစ္ယာန္သီလရွင္မႀကီး မာသာထရီဆာ (Mother Teresa)ထံသို႔ ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စီး ေရာက္ရွိ၍လာပါသည္။ ႏွယ္ႏွယ္ရရ ကားေတာ့မဟုတ္။ ဇိမ္ခံကား။ လင္ကြန္းကြန္တီနင္တယ္အမ်ဳိးအစား ဇိမ္ခံကား။ သည္ကားကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးသူက ဗာတီကန္ၿမဳိ႕က ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးပဲျဖစ္ပါသည္။ အမ်ားအက်ဳိးသယ္ပိုးသူ မာသာထရီဆာတစ္ေယာက္ တစ္ေနရာကတစ္ေနရာသုိ႔ အလြယ္တကူ သြားလာႏိုင္ေစရန္အလို႔ငွာ ေမတၱာလက္ေဆာင္ေပးသည့္ ေမာ္ေတာ္ကား။

စီးပစ္လိုက္မွာေပ့ါ။ ၿမဳိ႕ကို တစ္ပတ္ပတ္ပစ္လိုက္မွာေပ့ါ။ ဒါက ကၽြန္ေတာ့္လို အႏုညာတတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကူးပါ။

သို႔ေသာ္ မာသာထရီဆာကေတာ့ ရွင္းေသာစိတ္ (Clear Mind)ရွိသူ ျဖစ္ပါသည္။ ထို လင္ကြန္းကြန္တီနင္တယ္ဇိမ္ခံကားကို သူမစီးပါ။ ခ်က္ခ်င္းေရာင္းကာ ရလာသည့္ ေငြသားအားလံုးကို သူ႔ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားအတြက္ လိုအပ္ရာရာ ေဆး၀ါးပစၥည္း စားကုန္ေသာက္ကုန္မ်ား ၀ယ္ယူျဖည့္တင္းျခင္းျဖင့္ အဲသည့္ဇိမ္ခံကားကို စာရင္းအျပတ္ရွင္းထည့္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

သူ ပရဟိတကိစၥေဆာင္ရြက္ပံု၊ သူ NGO လုပ္ငန္း စီမံခန္႔ခဲြပံုက ကုိယ့္အတြက္ နည္းပါးႏိုင္သမွ်နည္းပါးေစၿပီး အျခားသို႔ ျဖည့္တင္းႏိုင္သမွ် ျဖည့္တင္းေစသည့္ နည္းလမ္းႏွင့္ စရဏပါလား။

သည္လိုအမ်ဳိးသမီးႀကီး အနိစၥေရာက္ေတာ့ တစ္ကမၻာလံုး မ်က္ရည္က်ၾကတာ ဘာမ်ားဆန္းၾကယ္ပါသလဲ။

(သံုး)

အခု နာဂစ္(၂၀၀၈)အလြန္ သည္ဘက္ႏွစ္မ်ား၌ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ ပရဟိတအလုပ္မ်ား ေတာ္ေတာ္ကေလး လုပ္ေဆာင္လာၾကသည္ကို ၾကည္ႏူးစဖြယ္ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။

ေဘးဒုကၡေရာက္သူတို႔ မ်ားေလေလ က႐ုဏာႀကီးသူတို႔ မ်ားေလေလျဖစ္ၿမဲဓမၼတာဟု သေဘာေပါက္ရပါသည္။

သို႔ေသာ္ အမ်ားအက်ဳိးသယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ရင္းႏွင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ကယ္တင္ရွင္စိတ္၀င္လာကာ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလိုေသာဘက္သို႔ ယိမ္း၍ႏဲြ႕၍ ပါသြားမွာကိုျဖင့္ စိုးရိမ္စရာျဖစ္ပါသည္။

အေစာင့္အေန ထူထပ္ၾကပ္မတ္စြာခ်ထားသည့္ အခန္းတြင္းက ပရဟိတသမား၊ ေလေအးေပးစက္ဖြင့္ထားသည့္ အခန္းတြင္းက မထြက္သည့္ ပရဟိတသမား၊ ပေရာဂ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးအတြက္ တစ္မိသားစုလံုး ျပည္ပထြက္ကာ သင္တန္းေတြ လွိမ့္တက္ခ်င္ေနသည့္ ပရဟိတသမား၊ လူထုကို အသိဉာဏ္ျမႇင့္ေပးဖို႔အတြက္ ငါတို႔ေတြ ကမၻာေက်ာ္တကၠသိုလ္မ်ားရွိရာဆီ ဦးစြာသြားတက္ဦးမွပါေလဆုိသည့္ ပရဟိတသမား စသည္စသည္ျဖင့္ ေလာကႀကီးက ေထြးကာ႐ႈပ္ကာ ပုပ္၍ပြ၍။

လင္ကြန္းကြန္တီနင္တယ္ဇိမ္ခံကားႀကီး မာသာထရီဆာ၏ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ေရာက္ရွိလာသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ေသာ္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ စီးမလား (သို႔မဟုတ္) ေရာင္းပစ္မလား။

နည္းနည္းကေလးအခ်ိန္ယူၿပီး စဥ္းစားၾကရေအာင္။ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေျဖဖို႔က်ေတာ့ ခက္တယ္မဟုတ္လား။ ။

ေမာင္သာခ်ဳိ