“ဟုတ္ေယာင္ေယာင္ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္”

ဟုတ္ေယာင္ေယာင္ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္သည္ေတြနဲ႔ အေတြ႔အျပဳ မ်ားလာတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာခ်င္တာေလးေတြ အနည္းအက်ဥ္း ရွိလာတယ္။ တခ်ိန္တုန္းကမ်ားဆို ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားသူေတြအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားတေယာက္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာဖို႔အေရး စစ္အစိုးရလက္ကိုင္တုတ္ေတြရဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္စက္ကြင္း လြတ္မလြတ္ကို က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္ ခ်က္ကင္လုပ္ရတာအေမာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျခံထဲ သံ႐ံုးကား ဘယ္ႏွစီး ၀င္တာက အစ၊ သံ႐ံုးနဲ႔ ဆက္သြယ္တာ အလယ္၊ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၀င္တဦး လမ္းေဘး ေသးပန္းတာအဆံုး မွတ္တမ္းတင္ေနခဲ့တဲ့ ကာလတုန္းကေပါ့။

အခုေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဦးသန္းေရႊႀကီးက ဗ်ဴဟာေျပာင္း၊ ကစားကြက္ေျပာင္းလိုက္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျခံထဲကို ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္သည္ေတြ၊ သတင္းေထာက္ေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ၀င္ခြင့္ေပးလိုက္႐ံုမက ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ အလည္အပတ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံတကာက ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ပါ ေဆြးေႏြးခြင့္၊ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္ခြင့္၊ ျခံထဲ လမ္းေလွ်ာက္ စကားေျပာဆိုခြင့္ေတြပါ ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။

ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္သည္ေတြ၊ သတင္းေထာက္ေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတြ႔ခြင့္၊ ဆံုခြင့္၊ သတင္းစာရွင္းလင္းခြင့္ေတြ ရၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းကမွ အက်ဥ္းေထာင္ေတြက လြတ္ေျမာက္လာၾကတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကိုလည္း ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္သည္ေတြ၊ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ေတြက ေတြ႔ၾက၊ ဆံုၾက၊ ေမးျမန္းၾက ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ ေတြ႔လာရတယ္။ အခုလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႔ခြင့္၊ ဆံုခြင့္၊ ေမးျမန္းေဆြးေႏြးခြင့္ေတြ ရလာတာဟာ အရင္ကထက္စာရင္ ပိုမိုပြင့္လင္းလာမႈအျဖစ္ အေကာင္းဘက္က ႀကိဳဆိုရမွာပါ။

ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ... ဘာ ‘အာဏာ’ မွ မရွိေသးဘဲ ေပးဆပ္ခဲ့မႈေတြအတြက္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈ၊ ျပည္သူလူထုက ၾကည္ညိဳေလးစားတဲ့အတြက္ အရွိန္အ၀ါႀကီးမႈဆိုတဲ့ ‘ၾသဇာ’ ေလာက္သာ ရွိေသးတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၀င္ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ႏို္င္ငံျခားသားဧည့္သည္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ပိုပိုမ်ားလာၿပီး ကိုယ့္လူထုနဲ႔ ထိေတြ႔တဲ့အခ်ိန္ ပိုပိုနည္းလာသလို ေတြ႔ျမင္လာရတယ္။ ဒါသည္ပင္လွွ်င္ ဦးသန္းေရႊႀကီးရဲ႕ ဗ်ဴဟာအသစ္မ်ားလားလို႔ က်ေနာ္ ေတြးေနမိတယ္။ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၀င္ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေအာက္ေျခလူထု ထိေတြ႔ဆက္ဆံခ်ိန္ နည္းသထက္နည္းေအာင္ ကြင္းဆက္ျဖတ္တဲ့ နိႆရည္းသစ္တခုေပါ့။

အဲသလို ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ မၾကာခဏ ထိေတြ႔ဆက္ဆံ စကားေျပာလာရေတာ့ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၀င္ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ တိုက္ပြဲဆိုတာႀကီးကို ေမ့ေလ်ာ့သြားၿပီး အာဏာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ စဥ္းစားပံု စဥ္းစားနည္းကားေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနမွာကို စိုးတာပါ။ ေနာက္တခ်က္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ဆိုတဲ့ စိတ္ႀကီး၀င္မႈေတြ ပိုပိုမ်ားလာၿပီး တကယ္ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ေအာက္ေျခလူထုနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရမွာကို ေမ့ေလ်ာ့ကုန္မွာ စိုးတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲေခါင္းေဆာင္ေတြအေပၚ ဦးသန္းေရႊႀကီး စမ္းသပ္ေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္ေပးထားတဲ့ ဗ်ဴဟာသစ္က လက္ေတြ႔ ဘာအာဏာမွ မရွိ၊ ဘာလုပ္ပိုင္ခြင့္မွ မရွိတဲ့ “ဟုတ္ေယာင္ေယာင္ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္” ပါ။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲက မၿပီးဆံုးေသးပါ။ အဲဒီ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ တိုက္ပြဲကို ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ လူထုေတြ တက္ညီလက္ညီ ေရွ႕ဆက္ေနမွာစိုးလို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အဲသလို ဟုတ္ေယာင္ေယာင္ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္မွာ သာယာေနၾကေအာင္မ်ား ဦးသန္းေရႊႀကီးက ဂြင္ဆင္ေပးထားေလသလားလို႔ စဥ္းစားေနမိတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လည္း “ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ဆႏၵျပတဲ့ ေနရာတိုင္း သြားဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး” ဆိုတဲ့ အေျပာမ်ဳိးေတြ၊ “မိုးထိမိုးမိနဲ႔ ဆားလင္းႀကီးကို မသြားႏိုင္တာ ႏိုင္ငံျခားဧည့္ေတြနဲ႔ အလုပ္အရမ္း႐ႈပ္ေနလို႔” ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခမ်ဳိးေတြ၊ “အခုအခ်ိန္က ‘ခြပ္’ ရမယ့္အခ်ိန္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ‘က’ ရမယ့္အခ်ိန္” ဆိုတဲ့ သံုးသပ္ခ်က္မ်ဳိးေတြ ထြက္ေပၚလာတာလို႔ ထင္မိတယ္။

လြန္တာရွိ ၀ႏၵာမိပါ။

အားလံုးသို႔ ေလးစားစြာျဖင့္ …
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
နံနက္ ၂း၃၃ နာရီ
၁၄-၉-၂၀၁၂