Tuesday, August 10, 2010
လူၫြန္႔ခူးခ်ိန္
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္မရွိမႈေတြ ခံတြင္းေတြ႔လွလြန္းၿပီ
စိတ္ရဲ႕လန္းဆန္းမႈေတြ ခ်ဥ္ဖတ္အိုးထဲေခြေခါက္
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ကိစၥေတြခ်ည္းပဲ ပန္း၀င္ကုန္ၾကသလိုလို
ဟုတ္စ ...။
ဒီမွာ နာတာရွည္ဆင္းရဲျခင္းကို
သီဟရာဇာ ပၪၥငါးပါး က်ဳိေသာက္လုိ႔လည္း
ေပ်ာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ ...။
အဲဒီမွာ အာလုတ္မက်င္းတဲ့ ပါးစပ္ေတြက
တေရးနိုးထ
ေျပာၾကတယ္ ...
သူတို႔ေျပာၾကတယ္......
ေျပာၿပီးရင္း ေျပာေနတဲ့ေကာင္ေတြၾကားက
ေျပာေျပာဆိုဆုိ ထေျပာ႐ံု အားမရလို႔
တခ်ဳိ႕ဆို ခုန္ေျပာၾကတယ္ ...။
ဖုန္ေတာင္မထပါဘူး
ဖုန္ ေလး တစက္ေတာင္ ထ မသြားပါဘူး
သို႔ေပသည့္ ေျပာၾကတယ္ ...။
ေရြးေကာက္ပြဲ ...
ဒီမိုကေရစီ ...
... စသည္ျဖင့္ ...။
ဘိုင္စကုတ္လက္မွတ္ တန္းစီရင္း
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္မညစ္နဲ႔ သိပ္ခ်စ္တဲ့ တို႔ မင္းေနာက္မွာလို႔
တင္ကိုင္ ခါးကိုင္ လုပ္ၿပီး
ေၾကာ္ျငာအထိုးမွာ
အေမွာင္ထုအားကိုးနဲ႔
ရည္းစားကို
နသားပါးယားလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ လူပ်ိဳေပါက္ေလာက္ေတာင္
စြန္႔စားမႈမရွိတဲ့ အေျပာေတြနဲ႔ ေျပာၾကတယ္
အဲသလုိ အားကိုးေလာက္စရာေကာင္းပံုေတြနဲ႔ ...။
ဒီမယ္ ... လူၫြန္႔ခူးဖို႔ဆိုတာ
လိေမၼာ္သီးဆြတ္သလို မန္က်ည္းသီးလႈပ္သလို
လုပ္လို႔ရတဲ့အမ်ဳိးမွမဟုတ္တာ ကိုယ့္လူတို႔ရယ္ ...။
မင္းတို႔ခူးသမွ်
မိန္႔မိန္႔ႀကီးခြတုတ္မယ့္
အ၀ယ္ဒိုင္က
စတိုင္အျပည့္နဲ႔
ေအ့ကနဲ ...
ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ အရည္ေသြးျမင့္ ယမကာနဲ႔ ေဖာ္စပ္ထားတဲ့
ေလခ်ဥ္ကေလးေတာင္ တက္ေနေသး ။ ။
ကိုေမႊး
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
ေကာင္းလိုက္တဲ႔ကဗ်ာေလး။
မေကာင္းပါဘူး။ အတုႀကီး။။
ထပ္ေျပာမယ္ ကိုယ္က်႐ႈံးခဲတိုင္း အရာရာကုိ အေငၚမတူးနဲ႔။ ကိုယ္ေရြးခဲ့တဲ့လမ္းပါ။ ဘယ္သူမွ ရိုက္မပုတ္လိုက္ပါဘူး။
Post a Comment