ဒီမိုကေရစီ အသုဘ

ဒီမိုကေရစီ အသုဘ
ကိုေမႊး

ငုတ္ဆံုပစ္ လြမ္းခဲ့ၾကတာ
ေသျခင္းဆိုးနဲ႔ ေသသြားႏိုင္တယ္။

ေခတ္ကို ျဖစ္သလို ျဖတ္သန္းေနရင္
သံဃာစင္ပါေမွာက္မယ္ သိသိနဲ႔
ေနတတ္ စားတတ္ သိမ္ငယ္တတ္ေနၾကတုန္း ...။

ယဥ္ေက်းမႈအစိတ္သားဟာ
ပိတ္ကားေပၚမွာ ပိုပိုသာသာ
ေရထိုးလာခဲ့ ...
ငါတို႔ ဥေပကၡာကင္ဆာကလည္း
ကုရာမဲ့။

တခ်ဳိ႕လည္း
အေၾကာင္းအေပါင္းအေထြေထြနဲ႔
ေခါင္းေပါင္းေတြ ဖုန္ခါလို႔ ယံုစရာေတြ အေျပာၿပိဳင္ၾကဖို႔
အေၾကာေတြအကိုင္ခံၿပီး ယားလို႔ေတာင္ မကုတ္အားဆိုဘဲ။

ဒီၾကားထဲ
ခရစ္စတိုဖာကိုလံဘတ္နဲ႔ ေဂါက္႐ိုက္ဖုိ႔
ႏွလံုးသားအတြင္းတိမ္စြဲသူေတြက ပိုပိုသာသာ က်င္းေတြတူးၾက
တမလြန္ပါ စိတ္ခ်ရသေပါ့။

အရိပ္သံုးပါးနားမလည္
စကား၀ယ္ စကားေရာင္း ပညာရွင္ေတြမလည္း
သြက္လက္မႈေတြ ေျခႏႈတ္ေျခသိမ္းေႏွးေနပံုက
ဆင္အုိသစ္ဆြဲေနသလို ...။

ကိုယ့္ေက်ာ႐ိုးကိုယ္ ျပန္တြယ္ပတ္ရင္း
အၫြန္႔တလူလူျဖစ္ေအာင္ ႐ုန္းကန္ေနၾကရသူေတြမွာေတာ့
ကာကာလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ မီးဖိုေဘးက ဇြန္ပန္း႐ံုကေလးလို ...။

ျဖစ္စဥ္ေတြဟာ
ေဆးသားမတင္ရခင္
ေနေရာင္ေအာက္မွာ ဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ဖလင္ေခြလို
ဘာေတြပဲရွိခဲ့ ရွိခဲ့ ...။

ဇြန္းခက္ရင္းတစံုနဲ႔
ၿငိမး္ခ်မ္းေရးစကားေတြ သြားျဖဲ နားျဖဲ သြတ္သြင္းေနလိုက္ၾကတာ
ကိုလက္စထေရာေတြ မ်ားမ်ားၿပီး ဗိုက္ပူလာၾကတာေပါ့...။

အႏုလံုပဋိလံု ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တာ
ေလာကဓာတ္ပစၥည္းေတြနဲ႔ ရက္လုပ္ထားတဲ့
ဗန္းႀကီးထဲမွာ ... ...
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူး ပစ္ခ်ခဲ့ရၿပီးတဲ့ေနာက္
ဒါ ပထမဆံုးပဲ ...။

လြမ္းစရာ သတိရစရာေတြကို
ထိုင္ထိုင္လံုးလာခဲ့တာ ကိုယ့္မ်က္ရည္နဲ႔ျဖစ္လာတဲ့
အဲဒီ ကန္ေဘးမွာေပါ့
ဟုတ္ပ ... အဲဒီေလာက္စာလံုးေတြနဲ႔
က်ဳပ္ကုိယ္က်ဳပ္ ပစ္ပစ္ခ်ခဲ့တာလည္း မ်ားလွၿပီ။

ကိုယ့္အလြမ္းနဲ႔ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္း ကိုယ္ျပန္ကိုက္ရင္း
သက္ျပင္းေတြက မီဂါ၀ပ္တသန္းအားနဲ႔
ထိန္ထိန္ညီး ခမ္းနားသြားႏိုင္တယ္။

အဲသလုိနဲ႔ လြမ္းမိလြမ္းရာ လြမ္းေနလိုက္ၾကတာ
ေသျခင္းဆိုးနဲ႔ ေသပါေရာလား ...။ ။

ကိုေမႊး