ပံုမေ၀းဘူး ေရာက္လုပါၿပီ

ျမင့္သိန္းၾကဴး

ရက္မ်ားမၾကာမီက စကၤာပူ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းလည္းျဖစ္၊လတ္တေလာ စီနီယာ၀န္ႀကီးလည္းျဖစ္တဲ့ မစၥတာ ဗိုလ္ေျခာက္ေထာင္ အဲ ... အမည္ရင္းက ဂိုခ်ဳပ္ေတာင္လို႔ထင္ပါရဲ႕၊ ျမန္မာျပည္ကို လာသြားသတဲ့။ ျမန္မာျပည္ က သူတို႔နဲ႔ပုလင္းတူဘူးဆို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဆီက နမူနာယူစရာရွိတာယူဖို႔ လာတာျဖစ္မွာပါ။ သူတို႔လည္း ဘာထူး လို႔လဲ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လုပ္ၿပီးမွ ခုတခါ စီနီယာ၀န္ႀကီးလုပ္ျပန္သတဲ့။

သူ႔အရင္က ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဆိုတဲ့ လီကြမ္ယူးဆိုတာလည္း အဲလိုုပဲ။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ႐ိုးအီၿပီး ၀သြားေအာင္ လုပ္ၿပီးမွ စီနီယာ၀န္ႀကိးဆိုၿပီး တခါျပန္လာတာပဲမဟုတ္လား။ ဒါဟာ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ မေသမခ်င္း အ လုပ္အေကြၽးျပဳခ်င္လို႔ပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ေလာက္ေတာ္တဲ့သူ စကၤာပူမွာ မရွိေတာ့လို႔ပဲလား။ ျမန္မာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြလို ထိုင္ၿပီးရင္ ထမေပးခ်င္လို႔ပဲလား။ ဒါဟာ ေနာက္လူကို အလွည့္မေပးခ်င္တဲ့သေဘာ၊ အာဏာ ကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ သေဘာပဲေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ပုလင္းတူဘူးဆို႔လို႔ ေျပာရတာပါ။

အဲဒီ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္ေျခာက္ေထာင္က ျမန္မာျပည္လာတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ ဖိတ္လို႔တဲ့။ ျမန္မာျပည္ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာက သူတို႔ကုိ ဖိအားေပးတဲ့အတြက္ လူၾကားေကာင္းေအာင္ နည္းနည္းပါးပါး ေျပာဖို႔ ဆိုဖို႔ပဲ ေနမွာေပါ့။ တကယ့္ကို လူၾကားေကာင္း႐ံုေလးပါ။ အတိုက္အခံေတြ ေတာင္းဆိုထားတာကို အေလးအ နက္ထားေျပာဆိုတာ တခုမွမရွိပါဘူး။ စစ္အစိုးရက လုပ္မယ္လုိ႔ေျပာထားတဲ့ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ေထာက္ ခံတာနဲ႔ ဘာထူးလဲ။ ႏိုင္ငံတကာက လက္ခံႏိုင္တဲ့ မွ်တတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္သာေျပာေပမယ့္ အဲဒီ လိုမွ်တတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲျဖစ္ေအာင္ အတိုက္အခံေတြ ေတာင္းဆိုတာ လိုက္ေလွ်ာဖို႔ နအဖကို မေျပာခဲ့ဘူး။

အမ်ဳိးသားျပန္လည္ညီညႊတ္ေရးအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မပါလို႔ မျဖစ္ဘူးလို႔ ေျပာေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ကို မတရားဖမ္းၿပီး ေထာင္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာကိုေတာ့ ဒါဟာ ျပည္တြင္းေရးသာ ျဖစ္သတဲ့။ ဒါ့ ေၾကာင့္ ဦး၀င္းတင္က ျပည္တြင္းေရးထက္ပိုတဲ့ ထူးျခားတဲ့ အျမင္မ်ဳိးနဲ႔ ၾကည့္ဖို႔လိုေၾကာင္း ေျပာတာပါ။ ၀ိနည္း လြတ္႐ံု ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ေနတာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူၾကားေကာင္း႐ံုေလးသာ လုပ္ေဆာင္ေနတာ လို႔ေျပာရတာပါ။

ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မဲဆြယ္စည္း႐ံုးခြင့္ျပဳမွသာ မွ်တတဲ့ေ႐ြးေကာက္ပြဲျဖစ္မယ္လို႔ ေျပာတာမ်ဳိး ၾကားမိျပန္ေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ စကားမ်ဳိးမဟုတ္ေပမယ့္၊ သံတမန္နည္းနဲ႔ ႏွစ္ဘက္လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ ေျပာဆို သြားတာလို႔ ယူဆၿပီး အေကာင္းျမင္လိုက္ပါတယ္။ နဂိုက သူတို႔အေပၚျမင္ထားတဲ့ က်ေနာ့္အျမင္ေတာ့ ေျပာင္း ေတာ့ ေျပာင္းလဲမသြားေသးဘူး။ သူတို႔ဟာ အမွန္တရားကို ထုတ္မေျပာရဲဘူး။ အေၾကာင္းရွိလိမ့္မယ္။

အမွန္ေတာ့ သူတို႔ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ပါတီ အာဏာရလာမွာ လိုလားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အသံုးမက်တဲ့ စစ္အစိုးရ ျပဳတ္မက်ရေအာင္သာ က်ားကန္ေပးလိုတာပါ။ ျမန္မာျပည္ဟာ ကမၻာ့ အတိုင္းအတာထိ သယံဇာတ ေပါႂကြယ္၀တယ္လို႔ ေျပာခ်င္မွေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ေဒသအတြင္းမွာေတာ့ သယံဇာ တ ေပါႂကြယ္၀တယ္လို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားအားလံုးဟာလည္း လူညံ့ေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ ကမၻာေက်ာ္ ကမၻာသိ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ေတြ ပညာရွင္ေတြလည္း ေပၚထြန္းတယ္။ ဒီေတာ့ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ လူသားအရင္းအျမစ္လည္းရွိတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔အနစ္နာခံတဲ့၊ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအေပၚ ေစတနာထားတဲ့၊ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ အစိုးရသာတက္လာ ရင္ မၾကာခင္ ေဒသတြင္းမွာ ထိတ္တန္းကို ေရာက္ႏိုင္တာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲပါ။

ဒီအျဖစ္မ်ဳိးကို သူတို႔လို လားခ်င္မွ လိုလားမယ္၊ ပုထုဇဥ္ေတြကိုး။ ဒါမွမဟုတ္ ယုတ္ညံ့တဲ့အစိုးရကို တပည့္အ ျဖစ္ေမြးၿပီး ဆရာႀကီးလုပ္ခ်င္ေနလုိလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒီလိုဆရာႀကီးလုပ္ေတာ့ သူတို႔ဘာအက်ဳိးရွိမွာလဲ ေမး စရာရွိတယ္။ ဒီလိုအေျပာမ်ဳိးဟာ ကေလးဆန္တယ္၊ အေျခအျမစ္မရွိဘူး စသည္ျဖင့္ ဆိုခ်င္ဆိုၾကမယ္။ ဒါေပ မယ့္ ယုတၱိယုတၲာကင္းမဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ စစ္အစိုးရျပဳတ္မက်ရင္ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ သယံဇာတကို ေစ်းခ်ဳိ ခ်ဳိနဲ႔ရတာေပါ့။

ဟိုတေလာက ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ျမန္မာႏိုင္ငံဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္ေတာ့ ထိုင္း ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးေဟာင္းက အဘီဆစ္ကို သတိေပးတာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ သယံဇာတ ေပါႂကြယ္၀တဲ့ ႏိုင္ငံ ျဖစ္လို႔ သတိထားဆက္ဆံဖို႔ ေျပာဆိုတာဟာ လက္ေတြ႔ထင္ရွားတဲ့ သာဓကပါ။ ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ ဆင္ နအဖနဲ႔ေပါင္းၿပီး အက်ဳိးစီးပြားျဖစ္ထြန္းေအာင္ လုပ္သြားခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း အမ်ားအသိပါ။ တပည့္ေမြး ၿပီး ဆရာႀကီးလုပ္ခ်င္ေနလို႔ ဆိုတဲ့စကားကိုလည္း ေသးသိမ္တဲ့ စကားလို႔ ယူဆၾကခ်င္ယူဆၾကမယ္။ ဒါေပမယ့္ အမိုက္တိုက္ဖုံးလြမ္းေနတဲ့ လူဆိုး၊ လူမိုက္တသိုက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ဆူဒန္၊ ေျမာက္ကိုရီးယား၊ အီရန္၊ ခ်ာတူးလန္အျဖစ္ က်န္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ စတာေတြကို ပလဲနံပသင့္ေအာင္ေပါင္း၊ ၾသဇာေညာင္းေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက သာဓကပါ။

က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ အျပစ္မဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြအေပၚ၊ လက္နက္ဆိုလို႔ အပ္တိုေတာင္မပါတဲ့ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူေတြအေပၚ၊ ေမတၲာ၀ါဒီ ဘုရားသားေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြအေပၚ၊ ညစ္ခ်င္ တိုင္းညစ္ ယုတ္ခ်င္တိုင္းယုတ္ေနတဲ့ နအဖရဲ႕လုပ္ရပ္ဟာ “ျပည္တြင္းေရးသက္သက္လို႔ေျပာတဲ့ ဒီလိုလူမ်ဳိးေတြ ကို၊ စကၤာပူႏိုင္ငံကို ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ေျပာေျပာ အထင္မႀကီးဘူး။

ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားမထိခိုက္သမွ် ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္လုပ္ ငါနဲ႔မဆိုင္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ဟာ သာမန္လူသား တိုင္းမွာေတာင္ မရွိပါဘူး။ ဒီလိုလူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ေဘးအိမ္မွာ တာ၀န္မဲ့တဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးက မူးယစ္ရမ္း ကားၿပီး အျပစ္မဲ့တဲ့ သားမယားကို ႐ုိက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ေနရင္လည္း ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူးဆိုၿပီး တာ၀န္မဲ့ရပ္ၾကည့္ေန မယ့္ လူစားမ်ဳိးေတြပါ။ ဒီလိုလူေတြကို အဖက္လုပ္ၿပီး ေ၀ဖန္၊ ေရးသား ေျပာဆိုေနတာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္းပါ။

ဒီေတာ့ ကိုယ့္စခန္း ကိုယ္ေရာက္ေအာင္ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သာ ေလွ်ာက္ရမွာပါ။ လူဆိုတာ ကိုယ္အဘိဓမၼာနဲ႔ ကိုယ္ေနၾကေတာ့ မေကာင္းေသာ္လည္း၊ မျမင့္ျမတ္ေသာ္လည္း အျပစ္ဆိုဖြယ္ရာ မရွိေပဘူး။ ဒီလိုလူေတြ၊ ဒီလို ႏိုင္ငံေတြေၾကာင့္ ငါတို႔ ဒီမိုကေရစီရဖို႔ ဒီေလာက္ခက္ခဲေနတယ္ ေျပာရေအာင္ကလည္း သူတို႔ႏိုင္ငံေတြက ကိုယ့္ႏိုင္ငံထက္ ဒီမိုကေရစီရွိတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြေလာက္မွ ကိုယ္တို႔ ဒီမိုကေရစီလမ္းစဥ္ကို အားမေပး ဘူး ေျပာရေအာင္ကလည္း ဟိုတေလာက စာေရးသူတေယာက္ ေထာက္ျပသလို ျပင္သစ္ရဲ႕ တိုတယ္လ္ေရနံ ကုမၸဏီကလည္း ျမန္မာျပည္ထဲမွာပဲ ရွိေသးတယ္။ စစ္အစိုးရအတြက္ ၀င္ေငြမ်ားစြာ ရရွိေစတဲ့ ကုမၸဏီေပါ့။ အ ေမရိကားရဲ႕ Chevron ကုမၸဏီကလည္း ဒီမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေနဆဲတဲ့။

အာရွထိပ္သီး နိပြန္ႀကီးကလည္း အေပ်ာ့ဆြဲပါပဲ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ သတင္းေထာက္တေယာက္ ပစ္သတ္ခံထားရ တာေတာင္ အသည္းမနာႏိုင္ဘူး ေျပာရမလား။ ကမၻာေပၚမွာ အႀကီးဆံုး ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့ ကုလားႀကီးကေကာ ဘာထူး။ သူေဌးျဖစ္ ေနာက္က်မွာစိုးလို႔နဲ႔တူရဲ့။ တ႐ုတ္နဲ႔အၿပိဳင္ ခြက္ေစာင္းခုတ္ေနၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္သူ႔ အျပစ္ဆိုရမလဲ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ မဟုတ္လား။ ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈပဲေပါ့။

ျခံဳေျပာရရင္ ကိုယ့္လူမ်ဳိးတမ်ဳိးလံုး အသိဉာဏ္ႏုံနဲ႔လို႔ ဒီဘ၀ေရာက္ၾကရတာ။ ကိုယ္စီတာ၀န္ယူမႈ နည္းခဲ့ၾကလို႔ ဒီလိုျဖစ္ၾကရတာ။ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္သေလာက္၊ ႏိုင္သေလာက္၊ ပိုင္သေလာက္ တာ၀န္ယူခဲ့ၾကရင္၊ မဟုတ္တာမ လုပ္ မမွန္တာမေျပာ၊ အတိုင္းအတာတခုအထိ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ႏုိုင္ၾကမယ္၊ နအဖရဲ႕ အမိန္႔အာဏာ၊ ခိုင္းေစသမွ် မမွန္ရင္ ေခါင္းငံု႔မခံ ျငင္းဆန္ၾကမယ္ဆိုရင္ နအဖ ဒီေလာက္သက္ဆိုးရွည္စရာမရွိဘူး။

ဒါေပမယ့္ သာမန္ျပည္သူ သာမန္၀န္ထမ္းမေျပာနဲ႔ ထိပ္တန္းပညာရွင္ဆိုတဲ့ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းႀကီးေတြကေတာင္ ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ နအဖ အႀကိဳက္ လိုက္လုပ္ေနတယ္။ နအဖ ခိုင္းသမွ် မေကာင္း မမွန္မွန္းသိရက္နဲ႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ျငင္းဆန္ၿပီးထြက္လာခဲ့တဲ့ ထိပ္တန္း၀န္ထမ္းႀကီးဆိုတာ မေတြ႔ဖူးဘူး။ မွန္မွန္ မွားမွား အ သက္ (၆၀) ျပည့္လို႔ေတာင္ မနားခ်င္ေသးဘဲ Extension ဆိုၿပီး ဆက္လုပ္ေနတဲ့ လူႀကီးေတြပဲ ေတြ႔တယ္။ ၀န္ ထမ္းဟာ အေရးႀကီးဆံုးပဲ၊ အစိုးရရဲ႕ ေဒါက္တိုင္ပါ။ အခုခ်ိန္မွေတာ့လည္း ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း အျပစ္ဖို႔မေန သင့္ ေတာ့ဘူး။ အႏွစ္ (၄၀) ေက်ာ္ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေၾကာင့္လို႔ပဲယူဆၿပီး ျပည္ဖံုး ကား ခ်ရေတာ့မယ္။ ဆက္ၿပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္ အေျဖရွာေနရင္ ၾကက္ဥနဲ႔ ၾကက္မ ဘယ္ဟာက အစ၊ ရွာမရသ လိုုျဖစ္မယ္။

ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ေရွ႕ေရွာက္လွမ္းရမွာက တလမ္းထဲပဲရွိတယ္။ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ဆီ အေရာက္ခ်ီတက္ဖို႔ပဲ။ သ ေဘာမကြဲဘဲ အားလံုးစိတ္တူကိုယ္တူ ရိွဖို႔လိုတယ္။ ညီၫြတ္ဖို႔လိုတယ္။ အသက္အရြယ္အရ၊ အေတြ႔အၾကံဳအရ ဘ၀ေပးအေျခအေနအရ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ တာ၀န္ယူမႈပမာဏ၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ ကြာခ်င္ကြာႏိုင္ေပ မယ့္ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ ေရာက္ခ်င္စိတ္ရွိမႈမွာေတာ့ တူညီရပါမယ္။

တခ်ဳိ႕က ႐ံုးထဲကေန ဆႏၵျပမႈကို ေထာက္ခံတယ္၊ တခ်ဳိ႕က ႐ံုးေအာက္လမ္းေပၚေရာက္တယ္၊ တခ်ဳိ႕က ေရွ႕ တန္းက ဆႏၵျပတယ္။ တခ်ဳိ႕ အေသခံတယ္။ တခ်ဳိ႕ ေထာင္ထဲ၀င္၀ံ့တယ္။ တခ်ဳိ႕ ႏိုင္ငံျခားထြက္ေျပးၿပီး သူတို႔ နည္း သူတို႔ဟန္နဲ႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က နအဖခိုင္းတာ မလုပ္တဲ့နည္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္တယ္။ တခ်ဳိ႕က မ ေပါင္းဘူး၊ တခ်ဳိ႕က မတရားတဲ့အမိန္႔ မနာခံဘူး၊ တခ်ဳိ႕ ဘုရားမွာဆုေတာင္းတယ္၊ တခ်ဳိ႕က ေမတၲာပို႔လမ္း ေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ဆႏၵေဖၚထုတ္တယ္။ အၾကမ္းမဖက္ အႏုနည္းနဲ႔ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ၀င္ၾကတယ္။

တခ်ဳိ႕က ေတာင္းလို႔မရ၊ ခ်မွရမယ္ဆိုၿပီး လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ၀င္ၾကတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ နည္း လမ္းေပါင္းလည္း စံုၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ အႏုနည္းကပဲ ေပ်ာ့လို႔လား။ အၾကမ္းနည္းကပဲ ေလ်ာ့လို႔လား။ ဘယ္ လမ္းကိုစြန္႔ၿပီး ဘယ္နည္းကို က်င့္ရမလဲ။ ဒါဆို ဘယ္လမ္းက သင့္လို႔လဲ။ ဘယ္အက်င့္က ျမင့္လို႔လဲ။ က်ေနာ့္ အျမင္ကေတာ့ ကိုယ္သန္ရာလမ္းနဲ႔ ကိုယ္စြမ္းသေလာက္ဟာ အမွန္ဆံုး၊ အသင့္ဆံုးပဲ။

ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ ေရာက္ခ်င္စိတ္ရွိဖို႔သာ ပဓာန။ ညီၫြတ္ဖို႔သာ အဓိက။ သူမွားတယ္၊ ကိုယ္မွန္တယ္ မလုပ္ ဖို႔၊ သူသာတယ္၊ ကိုယ္နာတယ္မရွိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ တိုက္ပြဲရွည္ၾကာတာနဲ႔အမွ် သေဘာထားကြဲျပားလာ ၾကတာ စည္းလံုးမႈေလ်ာ့ရဲလာတတ္တာဟာ သဘာ၀ပါ။ တခ်ဳိ႕က ပန္းတိုင္အေရာက္ ဇြဲမေလ်ာ့ဘဲ ခ်ီတက္လို တယ္။ တခ်ဳိ႕က အသာေမွ်ာၿပီး ကမ္းေဘးကပ္ခ်င္တယ္။ တခ်ဳိ႕က ေနာက္ျပန္လွည့္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒီလူေတြကို စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းၿပီး ေဖးမကူညီသင့္တယ္။ မရေတာ့လည္း သူတို႔သေဘာေပါ့။ သူတို႔သေဘာထား အမ်ားသိ ေအာင္ ဖြင့္ခ်တာလည္း အျပစ္ဆိုစရာ မရွိပါဘူး။

သို႔ေသာ္ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ အေရးအသားမ်ဳိးနဲ႔ သိကၡာခ် ေစာ္ကားတာမ်ဳိးေတာ့ မျပဳသင့္ဘူး။ ဒီအျပဳအမူ ဟာ ကိုယ့္အသားကိုယ္လွီးတာနဲ႔ တူတယ္။ ျပင္ပေရာဂါပိုး ၀င္လာႏိုင္တယ္။ ဖတ္ရတဲ့သူအဖို႔လည္း ႏွလံုးမသာ မယာျဖစ္ရတယ္။ သေဘာထားအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိတာ ေဖၚျပသင့္တယ္ဆိုေပမယ့္ အမ်ားလည္း အက်ဳိးမရွိ၊ ကိုယ့္အ ခ်င္းခ်င္းလည္း စည္းလံုးမႈၿပိဳကြဲတာပဲ အဖတ္တင္တယ္ဆိုရင္ ဖြင့္မျပတဲ့ မူကိုပဲ ကိုင္စြဲလိုတယ္။

နအဖအစိုးရကို ဆြဲလွဲဖို႔ဆိုတာ လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ ဘယ္ရမလဲ။ သူက လက္ရွိအာဏာလက္၀ယ္ကိုင္ထားသူ၊ လက္ထဲမွာ ေသနတ္နဲ႔။ ဒီမိုကေရစီသမားေတြက လက္နက္မဲ့၊ ဒါေပမယ့္ အားေလ်ာ့စိတ္ပ်က္စရာမဟုတ္ပါ။ လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ဖို႔ပဲလိုပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ သိုင္း၀ိုင္းမႈက အရင္တုန္းကနဲ႔မတူေအာင္ ရရွိေနတာ ပါပဲ။ ညီၫြတ္မႈရွိရင္ ျမန္ျမန္ေရာက္မယ္။ ေဒ၀ဒတ္ကို ေျမမ်ဳိတာဟာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဆႏၵအရ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔အကုသိုလ္က သူ႔ကိုၿဖိဳလွဲသြားတာပါ။ ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔ အားထုတ္မႈပါတဲ့ ဒီအေရးအခင္းဆိုရင္ ...

ပံုမေ၀းဘူး ေရာက္လုပါၿပီ။

ျမင့္သိန္းၾကဴး
၁၇-၆-၂၀၀၉