ေမွ်ာ္ၾကဦးမလား အိုဘားမား

ေမွ်ာ္ၾကဦးမလား အိုဘားမား
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
(၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္မွ ...)

ႏို၀င္ဘာ (၄) ရက္ေန႔က က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္သမၼတ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ လူမည္းသမၼတေလာင္း အိုဘားမား အႏိုင္ရေတာ့ ျမန္မာအတိုက္အခံတခ်ဳိ႕ ၀မ္းသာအားရ ႀကိဳဆိုၾက၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ အားကိုးတႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကတာေတြကို ေလလိႈင္းေတြထဲမွာ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ နာမည္မွာ ‘ဘားမား’ ပါလို႔ ‘ဘားမားအေရး’ ကို အရင္သမၼတေတြထက္ပိုၿပီး စိတ္၀င္တစား ကိုင္တြယ္ေလမ လားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္မႈနဲ႔ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၈၈ အေရးအခင္း ၿပီးကတည္းကေန ေရတြက္ရင္ အခုေ႐ြးေကာက္ခံရတဲ့ သမၼတသစ္ အိုဘားမားအထိဆို အေမရိကန္သမၼတ ေလးဆက္ေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ။ ကမၻာႀကီးကို ရီပတ္ဘလီကင္နဲ႔ ဒီမိုကရက္သမၼတေတြသာ တလွည့္စီ အုပ္စိုးသြား တယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြအဖို႔မွာေတာ့ အေမရိကန္ ဟိုေန႔၀င္တိုက္ႏိုး၊ ဒီေန႔၀င္တိုက္ႏိုး ေမွ်ာ္ရင္းေမွ်ာ္ရင္း စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈကို ပိုပိုခံၾကရ၊ ဆင္းရဲတြင္း ပိုပိုနက္ၾကရဆိုတဲ့ အေျခအေနဆိုးေတြနဲ႔ သာ တိုးခဲ့ၾကရပါတယ္။

ရီပတ္ဘလီကင္သမၼတ စီနီယာေဂ်ာ့ဘုရွ္ (၄) ႏွစ္တဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့ ဒီမိုကရက္သမၼတ ကလင္တန္က (၈) ႏွစ္၊ ၿပီးေတာ့ ရီပတ္ဘလီကင္သမၼတ ဂ်ဴနီယာေဂ်ာ့ဘုရွ္က (၈) ႏွစ္နဲ႔ အုပ္စိုးလာလိုက္တာ ေပါင္းၾကည့္ လိုက္ရင္ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ၾကာျမင့္လာတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲနဲ႔ အၿပိဳင္ပါပဲ။ အႏွစ္ (၂၀) အတြင္း မွာ အေမရိကန္ဟာ အေရွ႔ဥေရာပႏိုင္ငံေတြကို ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းႏိုင္ေအာင္ အားေပးကူညီတယ္။ မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈ၊ ေငြမည္းခ၀ါခ်မႈေတြေၾကာင့္ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ပနားမား က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ႏိုေရးဂါးကို အင္အားသံုး ၀င္ဖမ္းၿပီး အေမရိကန္ကို ေခၚသြားတယ္။ က်ဴးေက်ာ္ခံရတဲ့ ကူ၀ိတ္ ႏိုင္ငံဘက္ကေန အီရတ္ကို ၀င္တိုက္ ေပးတယ္။ ၉/၁၁ မွာ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ခံလိုက္ရေတာ့ ဘင္လာဒင္ ကို ခိုလံႈခြင့္ေပးထားတဲ့ အာဖဂန္နစၥတန္ကို ၀င္တိုက္ၿပီး တာလီဘန္ေတြကို ေမာင္းထုတ္တယ္။ ဟာမစ္ကာ ဇိုင္းကိုတင္ၿပီး ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူေျပာင္းေအာင္ ပံုေအာကူညီတယ္။ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ ခုိေအာင္း တယ္လို႔ယူဆတဲ့ ဆူဒန္လိုႏိုင္ငံကိုလည္း အလစ္အငိုက္ ဗံုး၀င္ၾကဲခ်င္ၾကဲပစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဓာတုလက္နက္ အေၾကာင္းျပၿပီး အီရတ္ကို ၀င္တုိက္၊ အာဏာရွင္ ဆဒမ္ဟူစိန္ကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး အီရတ္ႏိုင္ငံကို ဒီမိုကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းေအာင္ အလံုးအရင္းနဲ႔ ကူညီတယ္။

တကယ္ေတာ့ အာဖဂန္နစၥတန္ႏိုင္ငံဟာ ပထ၀ီအေနအထားအရ ႐ုရွား၊ တ႐ုတ္ အင္အားႀကီးႏွစ္ႏိုင္ငံနဲ႔ နယ္ နမိတ္ခ်င္း ပိုနီးစပ္တဲ့ ႏိုင္ငံပါ။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္ဟာ သူ၀င္တိုက္ခ်င္ၿပီဆို ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ၀င္ တိုက္တာပါပဲ။ ၀င္တိုက္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ တခုတည္းေသာ ဟိုက္ပါပါ၀ါလည္း သူ႔မွာရွိေနတာကိုး။ အီရတ္ကို ၀င္ တိုက္ၿပီး ဆဒမ္ဟူစိန္ကို ျဖဳတ္ခ်တုန္းကလည္း က်န္တဲ့အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြ တားျမစ္တာကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ၿဗိ တိန္နဲ႔ေပါင္းၿပီး တိုက္ပစ္တာပါပဲ။ တခုေတာ့ရွိပါတယ္။ အေမရိကန္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ၀င္တိုက္တဲ့ ႏိုင္ငံ ေတြကေတာ့ သူ႔ရဲ႕လံုျခံဳေရးနဲ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို တိုက္႐ိုက္ (သို႔မဟုတ္) သြယ္၀ိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ ထိပါးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ဆီက ဗိုလ္သန္းေ႐ႊကိုက်ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုးသြမ္းရက္စက္ေနေန အေမရိကန္အေနနဲ႔က ‘အိမ္က်ယ္’ လို႔ပဲ ယူဆဟန္တူပါရဲ႕။ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊတို႔ စစ္အုပ္စုက ျပည္သူလူထုကို လူမဆန္ေအာင္ ဖိႏွိပ္ရက္ စက္ သတ္ျဖတ္ေနေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕လံုျခံဳေရးနဲ႔ အက်ဳိးစီးပြားေအာင္ ထိပါးႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားမရွိဘူးလို႔ အေမရိကန္က ယူဆေတာ့ စစ္အုပ္စုက အကာအကြယ္ေပးထားတဲ့ ဘိန္းဘုရင္ ေလာ္စစ္ဟန္တို႔၊ မႏွစ္ကမွ ကြယ္လြန္သြားခဲ့တဲ့ ခြန္ဆာတို႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ႏိုေရးဂါးလို ၀င္မဖမ္းေလဘူး။ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြကိုသာ မက သံဃာေတာ္ေတြကိုပါ ရက္ရက္စက္စက္ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္တာကို အေထာက္အထားေတြ ခိုင္ ခိုင္လံုလံုနဲ႔ ေတြ႔ေနေပမယ့္လည္း နအဖစစ္အုပ္စုကို ၀င္မတိုက္ေခ်ဘူးေပါ့။ အေမရိကန္ဟာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရ စီအေရးမွာ လူႀကီးတေယာက္လို မေကာင္းတတ္လို႔ ၀င္ဟန္႔တဲ့ သေဘာမ်ဳိးေလာက္သာ ကူညီေနတာကို ေတြ႔ ရပါတယ္။

အေမရိကန္အေနနဲ႔ စစ္အစိုးရကို စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔ၿပီး လက္နက္အေရာင္းအ၀ယ္ မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ဟန္႔တား ေပးတာလည္း ထိေရာက္သင့္သေလာက္ ထိေရာက္တဲ့ အကူအညီေပးမႈပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လတ္တေလာ ျမန္မာ ျပည္မွာ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔က အလွ်ံအပယ္ ထြက္ေနေလေတာ့ စီပြားေရးပိတ္ဆို႔ထားေပမယ့္လည္း စစ္အုပ္စု အတြက္ အသက္႐ွဴေပါက္က ရွိေနပါတယ္။ နအဖလုိ ေခါင္းမာတဲ့ စစ္အုပ္စုမ်ဳိးက စီးပြားေရးအရ ပိတ္ဆို႔အေရး ယူတဲ့ ျပစ္ဒဏ္မ်ဳိးေလာက္နဲ႔ ဆင္းေျပးမွာ မဟုတ္တဲ့အျပင္ တ႐ုတ္၊ အိႏိၵယလို အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြနဲ႔ အာဆီ ယံႏိုင္ငံေတြက သဘာ၀သယံဇာတ အရင္းအျမစ္ေတြ အေခ်ာက္ႏႈိက္ရဖို႔အေရး စစ္အုပ္စုကို ၀ိုင္းၿပီးမ်က္ႏွာခ်ဳိ ေသြး က်ားကန္ေပးေနေလေတာ့ တုတ္ျပေရးမူနဲ႔ အင္အားသံုးအေရးယူမွသာ အဖိႏွိပ္ခံျမန္မာျပည္သူေတြကို ကယ္တင္ႏိုင္မယ့္ အေနအထား ျဖစ္ေနပါတယ္။

အဲဒီလို အင္အားသံုး၀င္ေရာက္ဖို႔ ဆိုတာကလည္း အခုအခ်ိန္မွာ ျဖစ္လာႏိုင္ေခ် မရွိေတာ့တာကို နာဂစ္မွာက တည္းက သင္ခန္းစာရခဲ့ပါၿပီ။ တကယ္ဆုိရင္ နာဂစ္တုန္းက အေမရိကန္စစ္သေဘၤာေတြအေနနဲ႔ အင္အားသံုး ၀င္ေရာက္ကူညီရင္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအားလံုးက ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႀကိဳဆိုၾကမွာျဖစ္တဲ့အျပင္ နအဖ စစ္တပ္အေနနဲ႔လည္း ခုခံႏိုင္တဲ့ အေနအထား လံုး၀မရွိပါဘူး (လက္နက္ရွိတယ္ပဲထားဦး စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ခုခံ တိုက္ေပးမယ့္ စစ္သားမရွိတာကို ဆိုလိုတာပါ။ နအဖစစ္သား ရာႏႈန္းျပည့္နီးပါးက ငတ္လို႔ စစ္တပ္ထဲ၀င္တဲ့ သူေတြခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ အေမရိကန္ တကယ္အင္အားသံုး၀င္ေရာက္ရင္ အခ်ိန္တိုအတြင္း အားလံုးအညံ့ခံၾက မွာ ကို ျပည္သူေတြအားလံုးက သိေနၿပီးသားပါ)။ အင္အားသံုး၀င္ေရာက္မယ့္ အေနအထားကလည္း စစ္အုပ္စု က ျပည္သူေတြဆီ အကူအညီေတြ မေရာက္ေအာင္ ရက္ရက္စက္စက္ က်ဴးလြန္ေနတဲ့ အေျခအေန (Crime against Humanity) ကို စစ္ေရးနည္းနဲ႔ ၀င္ေရာက္အကာအကြယ္ေပးေရး (Responsibility to Protect) အာတူးပီအရ ၀င္ေရာက္မွာဆိုေတာ့ တ႐ုတ္၊ အိႏိၵယနဲ႔ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြလည္း ဘာမွမေျပာသာတဲ့ အေနအ ထားပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တ႐ုတ္ကလည္း တိဗက္အေရးအခင္းကို ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ႏွိမ္နင္းထားတဲ့အျပင္ ဇီခြၽမ္ ငလ်င္ဒဏ္လည္း ခံထားရေလေတာ့ သူ႔အနာနဲ႔သူ မလႈပ္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားပါ။

အဲဒီလုိအေျခအေနမ်ဳိးမွာ စစ္သေဘၤာေတြ လာကပ္တာဆိုေတာ့ လူတသိန္းခြဲေသၿပီး ႏွစ္သန္းခြဲဒုကၡ ေရာက္ ေနတာကို အကူအညီေတြ ေပးမ၀င္ဘဲ မ်က္ကြယ္ျပဳ လ်စ္လ်ဴရႈထားတဲ့ ဗိုလ္သန္းေရႊတေယာက္ ေၾကာက္႐ြံ႔ၿပီး ေငါက္ကနဲ ထလာေတာ့တာေပါ့။ အကူအညီကိစၥ အာဆီယံနဲ႔ပဲ လုပ္ပါရေစလို႔ေျပာၿပီး ဘန္ကီးမြန္းကို မ်က္စိ ပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္ ထြက္ေတြ႔ရတယ္။ ျမစ္၀ကြၽန္းေပၚကမ္း႐ိုးတန္းနား စစ္သေဘၤာကပ္႐ံုေလးေတာင္ ျမန္မာ ျပည္သူေတြ အရမ္း၀မ္းသာၿပီး ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားပံုေထာက္ရင္ တကယ္သာ အင္အားသံုး ၀င္ကူညီလို႔ကေတာ့ ဆိုဖြယ္ရာမရွိ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲအထိပါ တက္လွမ္းႏိုင္မယ့္ အေနအထားပါ။ ဒါကို အေမရိကန္က ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ၀င္မကူညီဘဲ ဟန္ေရးေလာက္သာျပၿပီး ျပန္ထြက္သြားခဲ့ေလေတာ့ ျမန္ မာျပည္သူေတြအတြက္ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ဳိး ေနာက္ထပ္တစ္ခါ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ပဲ ဆိုရပါ ေတာ့မယ္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ေျပာရရင္ အေမရိကန္မွာ ဘယ္သမၼတပဲတက္တက္ ျမန္မာ့အေရးကို ကုိယ္ထိလက္ေရာက္၀င္ ကူညီမယ့္ အေနအထားမရွိလို႔ ေမွ်ာ္လည္း လည္ပင္းရွည္ ေခါင္းေညာင္း႐ံုပဲရွိမွာပါ။ အထက္မွာ တင္ျပခဲ့တဲ့ အ ေျခအေနေတြကို ျခံဳငံုသံုးသပ္ၾကည့္ရင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိျမင္ႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ ၀င္ကူညီဖို႔အေရးမွာ အေမရိကန္အတြက္ အၾကမ္းဖက္အႏၱရာယ္တို႔ ေရနံအက်ဳိးစီးပြားတို႔လို အ ရင္းခံအေၾကာင္းတရားေတြ ရွိမေနတဲ့အျပင္ ကမၻာ့စီးပြားေရး အႀကီးအက်ယ္ အက်ပ္ဆိုက္ေနတဲ့ ဧရာမျပႆ နာႀကီးက သမၼတသစ္ အိုဘားမားကို ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ အလုပ္ေပးဦးမွာမို႔ တက္လာလာခ်င္း တျခားကိစၥ ေတြကို အလ်င္စလို ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ႏိုင္ဦးမယ့္ အေနအထားမရွိပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ အိုဘားမားအေနနဲ႔ အီရန္၊ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏ်ဴကလီးယားျပႆနာ၊ အေရွ႔အလယ္ပိုင္းျပႆနာ၊ အာဖန္ဂန္နစၥတန္နဲ႔ အီရတ္တို႔မွာ စစ္ ကြၽံေနတဲ့ ျပႆနာနဲ႔ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္ခံရမႈလို အႏၱရာယ္ေပါင္းစံုကိုလည္း ဦးစားေပး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရ မယ့္ အေနအထားမွာ ရွိေနတဲ့အတြက္ ျမန္မာျပည္အေရးကိုေတာ့ အရင္သမၼတေတြလိုပဲ ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်လိုက္၊ စိုးရိမ္းမကင္းျဖစ္မိေၾကာင္း ေျပာဆိုလိုက္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္၊ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးလုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္နဲ႔ပဲ ၿပီးသြားဖုိ႔ မ်ားေနပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ နာ မည္မွာ ‘ဘားမား’ ပါတဲ့ အိုဘားမားကို ဆက္ေမွ်ာ္ၿပီး ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ေနရင္ အိုဘား မား ဆင္းသြားတဲ့အခါ ‘အားေရး ဘား ဘား … အိုဘားမား … ဘာမွလည္း မကူညီသြားပါလား’ လို႔ ဆလံသၾက ရဖို႔ရွိပါေၾကာင္း သတိေပးေခါင္းေလာင္း ထိုးလိုက္ရပါတယ္။

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ