နတ္မစိမ္းဘဲ အယူတိမ္းၾကျခင္း

ေရ၀တီ

ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြတဦးနဲ႔ ညစာစားၾကရင္း သူေျပာလိုက္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို နားေထာင္လိုက္ေတာ့ ရင္ထဲမွာ ပ်ဳိ႕တက္လာၿပီး အန္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာမိပါတယ္။ သူကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ ဘာမွေရးႀကီးခြင္က်ယ္ မဟုတ္သလို ႐ုပ္ရွင္ကားတကားအေၾကာင္း ေျပာသလို ပံုမွန္ေျပာေနက်ပံုစံနဲ႔ ေျပာျပတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အျဖစ္ က ႐ုပ္ရွင္ကားမဟုတ္သလို ႐ုပ္ရွင္ကားတကား ျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာင္ အေတာ္ေအာ္ဂလီဆန္ခ်င္စရာ ျပကြက္တ ကြက္မ်ဳိး ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ စာလံုးေတြနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ ေရးခ်င္စိတ္ေပါက္လာမိပါတယ္။

ဒီေန႔ ၂၈ စက္တင္ဘာ၂၀၀၈ မွာ ကြၽန္မရဲ႕ မိတ္ေဆြက အယ္လ္ေအၿမိဳ႕က ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာေက်ာင္းတ ေက်ာင္းကို နံနက္ပိုင္းသြားပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ က်င္းပတဲ့ ေမြးေန႔ပြဲအလွဴရွိလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ဗုဒၶ ဘာသာျမန္မာေက်ာင္းက မၾကာေသးခင္ကမွ ေနရာေျပာင္းသြားလို႔ လမ္းမွာ လမ္းမွားတဲ႔အတြက္ မနက္ တုန္းက ကားေပၚကေန ကြၽန္မဆီ ဖုံးဆက္ေမးလို႔ အြန္လိုင္းကေနေတာင္ ကြၽန္မလိပ္စာသစ္ ရွာေပးလိုက္ရ ပါေသးတယ္။ ပြဲမွာ လူအေတာ္စည္ပါတယ္တဲ့။ စားၾကေသာက္ၾက တီးၾကဆိုၾကရင္း စင္ေပၚက ႐ုတ္တရက္ ေၾကညာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ သူလည္း ႐ုတ္တရက္ေတာ့ အလြန္ေၾကာင္အန္းအန္း ျဖစ္သြားတယ္ တဲ့။

အဲဒီစကားက ဘာလဲဆိုေတာ့ ဒီေန႔က်င္းပတဲ့ ဗုဒဘာသာျမန္မာေက်ာင္းက ေမြးေန႔ပြဲက ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွား မႈေတြ မပါပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ မပတ္သက္ပါဘူး ဆိုတာပါပဲ။ မိုက္ခြက္ကို ကိုင္ခဲေျပာတဲ့ လူႀကီးမင္းက ေမြးေန႔ရွင္ရဲ႕ အမ်ိဳးသား ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ လူေတြကလည္း ျပာျပာသလဲ ေခြးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ၾကည့္ၾက၊ ေတာင္ေတာင္ေျမာက္ေျမာက္ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာလည္းႏွံ႔ေရာ သူ႔ဆီမွာ အဲဒီမ်က္လံုးေတြအားလံုး လာေပါင္းဆံုၾကပါတယ္တဲ့။ သူ၀တ္ထားတာက အနီေရာင္ေတာက္ေတာက္ေပၚမွာ အ၀ါေရာင္စာလံုးႀကီးႀကီးနဲ႔ Free Burma ဆိုတဲ့ စာေရးထားတဲ့ အက်ႌ၊ သူေဆာင္းထားတာက အက်ီနဲ႔ဆင္တူ Free Burma ဦးထုပ္။ (အယ္လ္ေအမွာ ခုခ်ိန္ေန႔ခင္းပိုင္းဆို ေနျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူပါတယ္)။

ကြၽန္မက ေမးၾကည့္ပါတယ္။ အဲဒီလို မိန္းမေမြးေန႔မွာ ႏိုင္ငံေရးမပါပါဘူးလို႔ဆိုတဲ့ လူႀကီးမင္းက အသက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိၿပီလဲဆိုေတာ့ တတိယအရြယ္နီးပါး ရွိေနၿပီတဲ့။ ကြၽန္မရဲ႕ မိတ္ေဆြကို ဘာျပန္ေျပာ လိုက္သလဲ ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္လိုက္သလဲ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ သူက ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ‘ ဘာမွမေျပာပါဘူး ဗ်ာ။ သူူတို႔ေၾကာက္တဲ့ အက်ီ ကြၽန္ေတာ္က ၀တ္သြားမိတာကိုး။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူတို႔အဲေလာက္ ေၾကာက္လိမ္႔မယ္ မထင္လို႔ပါ။ ေနာက္ဆို ကြၽန္ေတာ္ ၀တ္တာစားတာ ဆင္ျခင္ရမယ္။ အံ့ၾသတာတခုေတာ့ ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ပြဲကို ဘာအေႏွာက္အယွက္မွမေပးဘဲ ဘာလို႔ အဲဒီလိုစင္ေပၚတက္ ေၾကညာတဲ့အထိ အသည္းအသန္ ျဖစ္သြားသလဲဆိုတာ’တဲ့။ သူက သူ႔ရဲ႕ ေျပာေနက်ဟန္ပန္အတိုင္း ျပံဳးုၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာပါတယ္။ (မဲ့ျပံဳးမဟုတ္သလို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အျပံဳးမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါ။ သူစကားေျပာရင္ ျပံဳးေနက် ပံုမွန္အျပံဳးမ်ိဳးသာ ျဖစ္ပါတယ္)

‘အဲဒါနဲ႔ အကိုျပန္လာေရာလား’ ကြၽန္မက ေမးေတာ့ ‘ကြၽန္ေတာ္လည္း ထျပန္ရေကာင္းမလား စဥ္းစားေသး တယ္။ လူေတြကလည္း ဟိုဟိုဒီဒီ ၾကည့္ၾကတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ေလ သူမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က ေႏွာက္ယွက္ ဖို႔လာတာ မဟုတ္သလို စီးပြားလာရွာတာလည္း မဟုတ္ဘူးေလ။ လူမႈေရးကိစၥေတြ လုပ္ေနက်အတိုင္း လုပ္ ေနတာ။ ဒါနဲ႔ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ၿပီးမွ ျပန္လာပါတယ္’ တဲ႔။

ကြၽန္မ ေတြးၾကည့္မိတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ သံုးေနက် ‘ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးတာပါပဲကြာ’ ‘ေနပါေစေတာ့’ စတဲ့ စကားလံုးမ်ား …။ ေနာက္ၿပီး ဉာဏ္မီသေလာက္ စဥ္းစားမိတာေတြပါ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ အေမရိ ကားေရာက္ ေရႊ႕ေျပာင္းျမန္မာအေမရိကန္ေတြအေၾကာင္း …။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဆိုတာ (သူတပါးကို မထိခိုက္ရင္္) လြတ္လပ္စြာေျပာဆို၊ လြတ္လပ္စြာေရးသားႏိုင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတဲ့။ ျမန္မာအခ်ဳိ႕ အေမရိကားကို ေရႊ႕ေျပာင္းလာတာ တတိယအရြယ္ေရာက္တဲ့အထိ ႏွစ္ ေတြလည္း မနည္းၾကာျမင္႔လာၾကၿပီိ။ ဒီပံုအတိုင္းဆို (သူတပါးကို မထိခိုက္လွွ်င္) ဦးထုတ္အက်ီ လြတ္လပ္စြာ ၀တ္ဆင္ခြင့္ ရွိတယ္ဆိုတာကို ဒီေန႔ထိ လက္မခံႏိုင္ၾကေသးတဲ့ ျမန္မာအေမရိကန္ေတြ ရွိေသးတယ္လို႔ ယူဆ လိုက္ရမွာေပါ႔ေနာ္။ ေနာက္တခုက ‘ႏိုင္ငံေရး’ ‘ႏိုင္ငံေရးသမား’ ဆိုတာကို ‘ရာဇ၀တ္မႈ’ ‘ရာဇ၀တ္ေကာင္’ ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ သိပ္မသဲကြဲၾကေသးတာလား။ မသဲကြဲခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကတာလား။

ကမၻာ႔ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲေနပံုအေၾကာင္း ေန႔စဥ္အာ႐ံုထားတဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုလို ကမၻာ့ထိပ္ သီးႏိုင္ငံမွာ အ႐ိုးေဆြးေနေအာင္ အသက္ဆက္ေနထိုင္ခဲ့ၾက လက္ရွိေနထိုင္ေနၾကၿပီး ‘ႏိုင္ငံေရး’ဆိုတဲ့ စကား လံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို ဘယ္လိုမ်ား နားလည္လက္ခံခဲ့ၾကသလဲ။ ကိုယ္႔နည္းကိုယ္ဟန္နဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသလဲ ကြၽန္မအလြန္သိခ်င္ပါတယ္။ Free Burma ဆိုတဲ့စာလံုးနဲ႔ အနီေရာင္ကိုျမင္တာနဲ႔ ပ်ာပ်ာ သလဲ ခါးခါးသီးသီးကို ေယာက္ယက္ခတ္သြားရတဲ႔အေၾကာင္းက ဘယ္လိုအာေမဋိတ္မ်ဳိး ရြတ္ဆိုရမွန္း မသိရ ေလာက္ေအာင္ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္္အံ့ၾသရပါတယ္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ‘ႏိုင္ငံေရး’ ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကိုသိသိ မသိသိ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို တစိုက္ မတ္မတ္ ယံုၾကည္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဥပမာ - အတိုက္အခံဘက္ကို ေထာက္ခံသူေတြရွိသလို စစ္အစိုးရကို ႏွစ္ႏွစ္ ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ယံုၾကည္သူေတြ လက္ခံသူေတြလည္း ရွိမွာပါပဲ။ လူတဦးခ်င္းစီရဲ႕ ခံယူခ်က္နဲ႔ဆိုင္တာမို႔ ဒါဟာ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ တိုက္ခိုက္စြက္ဖက္စရာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘာကိုယ္ပိုင္ခံယူခ်က္ တခုတေလမွမရွိဘဲ ‘ျမန္မာျပည္ မျပန္ရဘဲေနမယ္။ ေၾကာက္စရာႀကီး’ ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးေတြ ေျပာတတ္ၾကတဲ့ လူေတြထဲမွာ အေမ ရိကားမွာ ႏွစ္ခ်ဳိ႕အရိုးေဆြးေအာင္ေန စီးပြားေရးအရလည္း အဆင္ေျပ၊ ႏိုင္ငံသားေတြလည္း ျဖစ္ၿပီးသား၊ ဘ၀ ကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ အေျခခ်ၿပီးသား တတိယအရြယ္ ဇရာေထာင္း ျမန္မာအေမရိကန္မ်ား ေတြ ပါေနတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခံစားလို႔မရတဲ့ ကိစၥပါ။

သူတို႔ဟာ ကြၽန္မတို႔ အရြယ္ေတြကို မ်ဳိးဆက္ႏွစ္ဆက္စာေလာက္ ႏွစ္ျပန္ေမြးလို႔ရၿပီး ကြၽန္မတို႔ထက္ ဘ၀အ ေတြ႔အၾကံဳေရာ ဥာဏ္ပညာအရည္အခ်င္းေရာ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အသ္ိပညာေတြပါ သာလြန္လိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္မက ယံုၾကည္ပါတယ္။ (လူတေယာက္ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ဖြ႔ံၿဖိဳးမႈဟာ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ၊ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္မႈနဲ႔ အထိုက္အေလ်ာက္ ဆိုင္တယ္လို႔ ၾကားဖူးလို႔ပါ။) သူတို႔ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာ လူငယ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးကို ဦးေဆာင္သင္ျပႏိုင္မယ္လို႔လည္း ေလးေလးစားစား ယံုၾကည္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကိုယ္တိုင္လူပံုအလည္မွာ စင္ေပၚတက္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းဟာ ဘာကိုရည္ရြယ္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာထိ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိတယ္၊ တဘက္သားကို ဘယ္လိုအက်ိဳးဆက္ သက္ ေရာက္မႈရွိမယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို အဲဒီလိုအသက္အပိုင္းအျခားနဲ႔ (ေ႐ႊ႕ေျပာင္းအဆင့္ေက်ာ္လြန္ၿပီး) ျမန္မာအေမ ရိကန္ လူႀကီးမင္းမ်ားဟာ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ နားလည္ၿပီးသား ျဖစ္လိမ္႔္မယ္ဆိုတာ အားလံုးသိၿပီးသား ကိစၥ မ်ိဳးပါ။

ကြၽန္မ တခုေမးခ်င္ပါတယ္။ ‘ႏိုင္ငံေရး’ ‘ႏိုင္ငံေရးသမား’ ဆိုတဲ့ စကားေတြၾကားရင္ ႏွာေစးခ်င္သလို ရင္က်ပ္ ခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေလ့ရွိတဲ့ ‘ႏိုင္ငံေရးေတြနဲ႔ မပတ္သက္ဘူး’ ဆိုတဲ့ စကားကို ဖက္ရွင္တခုလို ကြမ္းငံုသလို ငံုငံုထားၿပီး လူမ်ားၿပီဆို ျပစ္ကနဲ ေထြးေထြးထုတ္ျပတတ္တဲ့ လူႀကီးမင္းမ်ားကိုပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုတာနဲ႔တြဲၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းကို ၾကားဖူးၾကသလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုတာကို ၾကားဘူးပါသလား။ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုတာ နဲ႔တြဲၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုတာကို ၾကားဘူးပါသလား။

အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြဟာ အတြင္း၀န္႐ံုးမွာ စီးပြားရွာရင္း ႐ုတ္တရက္ ေသဆံုးသြားတာမဟုတ္ဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးအတြက္ အစည္းအေ၀းထိုင္ရင္း သူတပါး လုပ္ၾကံခံသြားရတယ္ဆိုတာေလာက္ကို ေရာ နားစြန္နားဖ်ားေလာက္ ၾကားဘူးပါသလားလို႔ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့အပတ္က ႏွစ္၂၀ ၾကာ ေထာင္ထဲကလြတ္လာ တဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာက ဆုေတြ၀ိုင္းေပးၾကတဲ့ အသက္ ၈၀ အရြယ္ ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္ဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ဒီေန႔ထိႏိုင္ငံေရးသမားပါတဲ့။ ျမန္မာအေမရိကန္မ်ား အလြန္ပတ္သက္ခ်င္ၾကတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္၊ ေကာင္စီလူႀကီး ကစလို႔ အထက္လႊတ္ေတာ္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္မင္းမ်ားဟာလည္း ‘ႏိုင္ငံေရး’နဲ႔ အကြၽမ္းတ၀င္မရွိတဲ့ သူ တဦးမွမရွိၾကပါဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပံု တီရွပ္မ်ားကို အလြန္ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ၀တ္ေလ့ရွိတဲ့ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အသက္ ၇ ႏွစ္အရြယ္ တူကေလး ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ထိခိုက္သြားရပါတယ္။ ‘သား ေနာက္ဆိုရင္ ဘြားဘြားစုနဲ႔ ေဒါင္းပံုပါတဲ့ တီရွပ္ေတြ၀တ္ေတာ႔ဘူးတဲ့’ ‘ဘာျဖစ္လို႔လဲ သားရဲ႕’လို႔ ေမးေတာ့ ‘ဟာ အန္တီကလဲ။ ဟိုဦးဦးလို လူေတြ၀ိုင္းၾကည့္ခံရရင္ ရွက္စရာႀကီး’တဲ့။ ကြၽန္မ ႐ုတ္တရက္ ဆြံ႔အသြားရပါတယ္။ ကေလးေလးက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ေမြးထားတဲ့ ပထမမ်ိဳးဆက္ ျမန္မာအေမရိကန္ကေလး ...။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရးခဲ့တဲ့ Freedom from Fear စာအုပ္နဲ႔ ျပည္တြင္းမွာ ျပည့္လွ်ံက်ၿပီး ျပည္ပက ဒီေျမေပၚမွာ စတင္ပ်ံ႕က်ဲစျပဳလာတဲ့ အေၾကာက္တရားမ်ိဳးေစ႔ေတြ …။

ဒီအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တခ်ဳိ႕ကလည္း ဒီလိုသံုးသပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ့ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာေက်ာင္းမွာ လုပ္တဲ့ အလွဴဆိုေတာ့ ေက်ာင္းရဲ႕မူ၀ါဒနဲ႔ မကိုက္ညီလို႔ ေနမွာေပါ့တဲ့။ ကြၽန္မကေတာ့ အဲဒီဗုဒၵဘာသာ ျမန္ မာေက်ာင္းက သာသနာ့အႏြယ္၀င္ သူေတာ္စင္မ်ားကို မသိဘူး မျမင္ဘူးတာမို႔ ဘာမွမေျပာလိုပါဘူး။ ဗုဒၶက ‘ငါ့သာသနာေျမမွာ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ရ။ ငရဲအိုး ေဇာက္ထိုးက်မယ္’လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မေဟာထားတဲ့အတြက္ ကမၻာမွာ သာသနာျပဳေနတဲ့ အေမရိကားေရာက္ ဗုဒၵဘာသာ(ျမန္မာ) သာသနာ႔အႏြယ္၀င္ သူေတာ္စင္ေတြမွာ အဲဒီလိုအေတြးမ်ိဳး ရွိလိမ့္မယ္လည္း မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္မမိတ္ေဆြက သာသနာ့ေျမမွာ အရက္ ေသာက္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ဆဲေရးေနတာမ်ဳိးမွ မဟုတ္တာ။

ဗုဒၶဘာသာတိုင္း အေျခခံသိၾကတဲ့ ငါးပါးသီလမွာ မုသာ၀ါဒကံဆိုတာ အမွန္တရားကိုေဖ်ာက္ၿပီး လိမ္လည္ ေျပာဆိုျခင္းပါတဲ့။ သူတပါးအက်ိဳးအျပစ္ကို မရည္ရြယ္ဘဲ အမွန္ကို အမွန္ေျပာၿပီး အမွားကို အမွားေျပာဆိုတာ လည္း မုသာ၀ါဒကံ ေစာင့္ထိန္းရာ ေရာက္ပါတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ဆန္႔က်င္ရင္ေတာ့ မုသာ၀ါဒကံ ထိုက္ပါတယ္တဲ့။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၂၀၀၇ က ခုလိုစက္တင္ဘာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ ဖိနပ္မပါဘဲ လမ္းေလွွ်ာက္ၿပီး ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ဘာလက္နက္တခုမွမပါ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ေမတၱာပို႔ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ စစ္စစ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခံယူထားတဲ့ ျမန္မာစစ္အာဏာပိုင္ေတြက မ်က္ရည္ယိုဗံုးခြဲ၊ ဦးေခါင္းေျပာင္ ေျပာင္ကို တုတ္နဲ႔ ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္၊ ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္၊ ေသနတ္နဲ႔ ရက္ရက္စက္စက္ အနီးကပ္ကို ပစ္ ၿပီး ၿဖိဳခြဲခဲ့ဖူးပါတယ္။

ခ်က္ခ်င္း ပ်ံလြန္ေတာ္မမူတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကိုလည္း ေထာင္ထဲမွာ လူမဆန္စြာ ႏွိပ္စက္၊ အတင္းအဓမၼ သကၤန္းဆြဲခြၽတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေအာ္ဂလီဆန္စရာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးကိစၥဟာ အျခားဘာသာ၀င္ေတြပါ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ခံစားရၿပီး တကမၻာလံုးလည္း ပ်က္ပ်က္ထင္ထင္ သိၿပီးသားကိစၥပါ။ အဲဒီကိစၥအတြက္ ပီနန္ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးပညာ၀ံသ ကိုယ္တိုင္ဦးေဆာင္ၿပီး ‘သာသနာ့ဥေသွ်ာင္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သံဃာအဖြဲ႔အ စည္းႀကီး’ ကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ေဟာဒီအယ္လ္ေအေျမမွာပဲ တရား၀င္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။

သာသနာ႔ဥေသွ်ာင္ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးဟာ ဒီေန႔ထိ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ လက္တြဲၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရး ကိစၥမွန္သမ မၿငိဳမျငင္ တာ၀န္ထမ္းေနပါတယ္။ (ျမန္မာဗုဒဘာသာမွာ ဘိကၡဴနီ အမ်ိဳးသမီးရဟန္းေတာ္ မ်ားသာ ရွိခဲ့ရင္ ဘိကၡဴနီ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး ရဟန္းေတာ္မ်ားအဖြဲ႔ဆိုတာ ေပၚေပါက္လာခဲ့ဦးမွာပါ) အဲဒီသာ သနာ့ဥေသွ်ာင္ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးကပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာပို႔လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဟန္း ေတြ ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံရ အၿဖိဳခြဲခံခဲ့ရတဲ့ စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔ကို သကၤန္းေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးခဲ႔ပါတယ္။

မႏွစ္က ဒီအခ်ိန္ဆို ကမၻာအရပ္ရပ္မွာ ျမန္မာျပည္က အႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ ၀မ္းနည္းျခင္း အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ အနီေရာင္တီရွပ္ေတြ တပတ္ေလာက္ ၀တ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၀မ္းပန္းတနည္းနဲ႔ ဆုေတာင္း ပြဲေတြ မီးထြန္းပြဲေတြ က်င္းပခဲ့ၾကတယ္။ ဘာသာႀကီး ၄ ရပ္က ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း အဖိႏွိပ္ခံ ဗုဒၶဘာသာ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ မိမိတို႔ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာအလိုက္ ဆုေတာင္းေပးခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ မိတ္ေဆြကလည္း သကၤန္းေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ႏွစ္ပတ္လည္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ အနီေရာင္ Free Burma တီရွပ္ကို သတိတရနဲ႔ တပတ္ေလာက္ ၀တ္ပစ္လိုက္မယ္ စိတ္ကူးထားဟန္တူပါတယ္။ အဲဒီသာ သာနာ့ေျမ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာေက်ာင္းကို ကြၽန္မမိတ္ေဆြ Free Burma တီရွပ္၀တ္သြားတဲ႔ေန႔က ၂၈ စက္တင္ ဘာ၂၀၀၈ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶသာ ဒီေန႔ထိ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိဦးမယ္ဆိုရင္ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘယ္လိုတရားေတာ္ ေတြ ေဟာၾကားေတာ္မူမလဲ ကြၽန္မ အလြန္သိခ်င္ပါတယ္။

ေရ၀တီ
၂၉ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၈
နံနက္ ၃ နာရီ ၄၅ မိနစ္