ဟိုတယ္ (ကဗ်ာ)

ဟိုတယ္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ကိုက္ဖဲ့ၿပီးစ
ဖရဲသီးအ၀ါလုိ
‘လ’ႏွယ္
အခ်ဳိရည္ေတြ တစက္စက္႐ႊဲက်
အေစ့ေတြကေတာ့ အျဖဴစၾကယ္ေတြ
ဗရပြၾကဲ
ပိုးသားအိအိ တိမ္တိုက္ေတြ
စိတ္ေလလြင့္ၾက
ဆင္ျခင္တံုငွက္ေတြ
ငါ့ခႏၶာထဲက ပ်ံထြက္ကုန္ၾက
သူတို႔ေတာင္ပံ႐ိုက္ခတ္သံေတြဟာ
ေႁမြတြန္သံေတြ ျဖစ္သြားၾကၿပီး
ႏိုက္ကလပ္တစ္ခုမွာ
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ မူးယစ္ကခုန္ေနသူေတြလို
ကခုန္ေနၾက
ဘ၀ကို
အက်ႌခြၽတ္သလို ခြၽတ္ခ်လို႔မရတဲ့ည
ဘ၀ကို
ေျခအိတ္စြပ္သလို စြပ္ခ်လို႔မရတဲ့ည
ညကညကို ျပန္မ်ဳိလို႔မရတဲ့ည
ဘယ္လိုမွ ေရေရာေသာက္လို႔မရတဲ့ည
အဲဒီညေတြဟာ
ဟိုတယ္ထဲ ခုန္ေပါက္၀င္သြားတဲ့အခါ
ဟိုတယ္ေတြက လက္လြတ္ထြက္ေျပးလာ
ညေတြဟာ
ဟိုတယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္