ကမၻာေပၚမွာ
ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့လူဟာ
ေဘာလံုးသင္းတစ္သင္းစာေလာက္မွ
ရွိရဲ႕လား
မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး … တဲ့။
ဘယ္သူဟာ
ပန္းသီးတစ္လံုးကို စားၿပီး
နယူတန္လို ေတြးေခၚမိပါသလဲ
မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး … တဲ့။
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို နားေထာင္ရင္း
ဘယ္သူဟာ
ကမၻာသစ္ေစမယ့္ သီအိုရီရဖူးလို႔လဲ
မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး … တဲ့။
တစ္ကိုယ္လံုး တစ္ဘ၀လံုး စုပ္ယူ
ကိုယ့္ကို မေသ႐ံု ေမြးျမဴထားတဲ့လူေတြ
ရွိေနၿပီ
မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး … တဲ့။
မည္သူမဆိုေပါ့
အရာအားလံုးကို မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘူး
တစ္ခုခု လြဲေခ်ာ္ေနတဲ့အေၾကာင္း
ေျပာျပခ်င္တယ္
မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး … တဲ့။
ကမၻာေပၚမွာ
ဘယ္အရာမဆို ညာလို႔ရေပမယ့္
အစာအိမ္ကို ညာလို႔မရတဲ့အေၾကာင္း
ေျပာျပခ်င္တယ္
မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး … တဲ့။
လူတိုင္းလူတိုင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ
ပင္လယ္ရွိတယ္
လူေတြဟာ
ဒီပင္လယ္ကို က်ယ္ျပန္႔ေအာင္
နက္႐ႈိင္းလွပေအာင္
မစီးဆင္းတတ္ၾကဘူး
မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး … တဲ့။
မစဥ္းစားျခင္းေသတၱာတစ္လံုး ရွိခဲ့တယ္
ဘာကိုမွ မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူးတဲ့
ဂ်င္းေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကို လက္ႏိႈက္
မစဥ္းစားျခင္းေသတၱာဟာ
ေလခြၽန္ၿပီးေနေလရဲ႕။ ။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
Friday, August 22, 2008
မစဥ္းစားျခင္းေသတၱာ (ကဗ်ာ)
Posted by ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ at 1:15 PM
Labels: ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment