မုသားႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပုံ

ဦးေအာင္ခင္

တ႐ုတ္-ျမန္မာ ဆရာတပည့္ဆုိသလုိ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ ဗမာစစ္တပ္ဟာ လိမ္ညာ၀ါဒျဖန္႔တဲ့ ေနရာမွာနဲ႔ သ တင္းထိန္ခ်န္ကြယ္၀ွက္တဲ့ ေနရာမွာ အေတာ္တူပါတယ္။ တိဘက္ျပည္က ဖိႏွိပ္မႈေတြကုိ တ႐ုတ္ျပည္တြင္းမွာ မသိရပါဘူး။ ဆုိင္ကလုန္းမုန္တုိင္း ဒုကၡသည္သတင္းကုိ ဗမာစစ္အစုိးရက ဖုံးဖိဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနတုန္း တ႐ုတ္ေျမ ငလ်င္သတင္းကုိ လြတ္လပ္စြာ သတင္းပုိ႔ခြင့္ရတာမို႔ ဗမာစစ္အစုိးရ ၀ုိင္းဆဲတာခံရၿပီး တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ကုိ ၀ုိင္း၀န္းခ်ီးက်ဴးၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေျမငလ်င္ေၾကာင့္ အစုိးရအေဆာက္အဦေတြမၿပိဳဘဲ ေက်ာင္းေတြသာ ၿပိဳက်ပ်က္စီးတာကုိ မေက် နပ္လုိ႔ ဆႏၵျပတဲ့ ေက်ာင္းသားမိဘေတြကုိ ရဲက ႏွိမ္နင္းတားျမစ္တာကုိၾကည့္ရင္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ ေပးတဲ့ လြတ္လပ္မႈဟာ ယာယီ၀ါဒျဖန္႔မႈသာ ျဖစ္ေနတာ ထင္ရွားတယ္။

ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပုံနဲ႔ လူအမ်ားအျပား အသတ္ခံရတာေတြကုိ ျပည္သူေတြ ေမ့ေပ်ာက္သြားေအာင္ ႀကိဳးစားတဲ့ေနရာမွာ ဗမာစစ္တပ္နဲ႔ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ဟာ လုပ္နည္းကုိင္နည္းခ်င္း တူေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာလည္း ၀ါဒျဖန္႔တာကုိ ဦးစားေပးတဲ့အတြက္ လက္ေတြ႕ဘ၀နဲ႔ တျခားစီ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ရိကၡာရွားပါးေနတဲ့သတင္းကုိ ထိန္ခ်န္ကြယ္၀ွက္လုိ႔ သန္းနဲ႔ခ်ီေသဆုံးတဲ့ သာဓကေတြ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ရွိတယ္။ အခုလည္း ဆန္ရွားမယ့္ကိစၥကုိ ဗမာစစ္အစုိးရက ကြယ္၀ွက္ၿပီး လိမ္ညာ၀ါဒျဖန္႔ေနတာေၾကာင့္ ျပည္သူအမ်ား အျပား ငတ္ေသႏုိင္တယ္။ ေရာဂါနဲ႔ ရိကၡာရွားပါးမႈကုိ လြတ္လပ္စြာ သတင္းျဖန္႔ႏုိင္တဲ့ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံမွာသာ ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္တယ္။

လိမ္ညာ၀ါဒျဖန္႔တာကုိ အင္တုိက္အားတုိက္ လုပ္ေနတဲ့ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအေၾကာင္း “မုသားႏုိင္ငံေတာ္” The Empire of Lies ဆုိတဲ့အမည္နဲ႔ အေမရိကန္မွာ မၾကာမီက စာအုပ္ ထုတ္ေ၀တယ္။ ျပင္သစ္စာေရးဆရာ ဂုိင္းဆားမန္ (Guy Sorman) ေရးတဲ့ ကုိယ္ေတြ႕ မွတ္တမ္းကုိ ဘာသာျပန္ၿပီး အဂၤလိပ္လုိ ထုတ္ေ၀တာပါပဲ။ ျပည္တြင္းျပည္ပက ဒီမုိကေရစီသမားနဲ႔ သတင္း ဆရာေတြကုိ ေတြ႕ဆုံေမးျမန္း ေရးသားထားတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာ့အေျခအေနနဲ႔ အေတာ္
တူတယ္။

တ႐ုတ္ျပည္ ထႂကြႏုိးၾကားလာရင္ တကမၻာလုံး တုန္လႈပ္သြားလိမ့္မယ္လုိ႔ ျပင္သစ္အာဏာရွင္ နပုိလီယံက ေျပာဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀ါဒျဖန္႔မႈကုိ အဓိကထားၿပီး က်န္းမာေရးနဲ႔ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ဂ႐ုမစုိက္တဲ့ တ႐ုတ္ျပည္ကုိ အေနာက္တုိင္း ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြက မႈစရာ မလုိဘူးလို႔ ဂိုင္းဆားမန္က သုံးသပ္တယ္။ ၀ါဒျဖန္႔လမ္းစဥ္က်င့္သုံးတဲ့ တ႐ုတ္ျပည္မွာ အမွန္ တရားကုိ သိႏုိင္ဖုိ႔ ခက္ခဲတယ္တဲ့။

ဥပမာေဆးကုလုိ႔မရတဲ့ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ေရာဂါဆုိးျဖစ္ေနတာကုိ ၁၉၉၄ မွာ ဆရာ၀န္အခ်ဳိ႕ သိေပမယ့္ တ႐ုတ္အစုိးရက ထိပ္တန္းလွ်ဳိ႕၀ွက္လုပ္ထားပါတယ္။ မတတ္ႏုိင္ေတာ့မွ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ေရာဂါျဖစ္ပြားေနတာကုိ ၀န္ခံပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ အစုိးရရဲ႕ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါကာကြယ္ေရးစီမံကိန္း အႀကီးအက်ယ္ေအာင္ျမင္ေနေၾကာင္း လုပ္ႀကံ၀ါဒျဖန္႔ပါေတာ့တယ္။ ဗမာစစ္အစုိးရကလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။

တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္အာဏာရွင္စနစ္မွာ မေက်နပ္မႈကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္းမရွိတဲ့အတြက္ ဆႏၵျပပြဲေတြ မၾကာခဏျဖစ္ပြားပါတယ္။ ၂၀၀၄ မွာ ဆႏၵျပပြဲေပါင္း (၇) ေသာင္းေက်ာ္ရွိၿပီး ဆႏၵျပသူ (၄) သန္း နီးပါးရွိတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္က လူထုဆႏၵျပပြဲ (၁) ေသာင္းေလာက္သာ ရွိတာမုိ႔ မေက်နပ္သူ (၇) ဆ တုိးလာတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔မေက်နပ္မႈကုိ တရားဥပေဒအရ လုံေလာက္စြာ မေျဖရွင္းႏုိင္သမွ်ကာလပတ္လုံး ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပပြဲေတြ ရွိေနမွာပါပဲ။ လူမုိက္ငွားၿပီး ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပပြဲကုိ ႏွိမ္နင္းတာမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ေနတာမုိ႔ ဆႏၵျပပြဲကေန ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကုိ ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္မယ့္ အလားအလာ မရွိေသးပါဘူး။ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီသေဘာတရား မျပန္႔ပြားရေအာင္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက စီစဥ္ထားပါတယ္။ တ႐ုတ္ဒီမုိကေရစီ စကၠဴျဖဴ စာတမ္းကုိ ၂၀၀၅ ေအာက္တုိဘာလမွာ ထုတ္ျပန္ပါတယ္။ အႏွစ္သာရကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဦးေဆာင္မႈ ေအာက္မွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ပါပဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကုိ မွတ္တမ္းတင္တဲ့ စာတမ္းမုိ႔ ျပည္သူေတြ သိန္းခ်ီေသဆံုးရတဲ့ အမွားမ်ဳိးကုိ ကြယ္၀ွက္ထားပါတယ္။ ဒီမုိ ကေရစီစနစ္မ်ဳိးစံုထဲမွာ တ႐ုတ္ဒီမုိကေရစီဟာ အေကာင္းဆံုးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီကိစၥမွာ သူမ်ားကုိ အတုယူစရာ မလုိပါဘူးတဲ့။

ဒီပုံစံအတုိင္း ဗမာစစ္အစုိးရကလည္း စစ္ဗုိလ္ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ အားလံုး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တာကုိ ဒီမုိကေရစီ အစစ္အမွန္ျဖစ္တယ္လုိ႔ အေျခခံဥပေဒေရးၿပီး ၀ါဒျဖန္႔ေနပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကုိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပစ္သတ္ေနတဲ့ ဗမာစစ္တပ္ရဲ႕ လုပ္ရပ္မွန္သမွ် အားလံုးေကာင္းပါသည္ဆုိၿပီး ၀ါဒျဖန္႔တဲ့အလုပ္ဟာ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ရဲ႕ ၀ါဒျဖန္႔လမ္းစဥ္နဲ႔ အတူတူပါပဲ။ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီလုပ္သမွ် မွန္တယ္လုိ႔ ေျပာသလုိ ဗမာစစ္တပ္လုပ္သမွ် မွန္တယ္လုိ႔ ၀ါဒျဖန္႔တာပါပဲ။

လူလတ္တန္းစား အရင္းရွင္ေလးေတြ မ်ားလာရင္ လြတ္လပ္မႈကုိ လုိခ်င္ၾကမွာမုိ႔ ဒီမုိကေရစီ ေတာင္းဆုိမႈေတြ ရွိလာႏုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိၾကေပမယ့္ တ႐ုတ္ျပည္က လူလတ္တန္းစားဟာ ဒီမုိကေရစီကုိ အေထာက္အကူ မျပဳဘူးလုိ႔ ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ ေမာ္ယူရွီက ဆုိပါတယ္။ လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္ၿပီး ႀကိဳးစားလုိ႔ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာတာမဟုတ္ဘဲ ပါတီနဲ႔နီးစပ္လုိ႔ ေငြရွိလာတဲ့ ေခတ္ပ်က္သူေဌးေတြဟာ ဒီမုိကေရစီကုိ အေထာက္အကူမျပဳပါဘူး။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ အရင္းရွင္ အစစ္အမွန္ အနည္းငယ္သာရွိၿပီး ေခတ္ပ်က္သူေဌးက မ်ားတယ္။ အလြယ္ဆံုး သူေဌးျဖစ္နည္း ကေတာ့ ဘဏ္ကေငြေခ်းၿပီး ျပန္မဆပ္တဲ့ နည္းပါပဲ။ အဆက္အသြယ္ေကာင္းတဲ့ ဂြမ္စိ (Guanxi) ကသာ ဘဏ္မွာ ေငြေခ်းႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေခ်းေငြ (၅) ရာခိုင္နႈန္း ဘဏ္အမႈထမ္းကုိေပးရၿပီး ပါတီေကဒါကုိ (၁၅) ရာခုိင္ႏႈန္းေပးရလုိ႔ ေငြေခ်းသူဟာ (၈၀) ရာခုိင္ႏႈန္းသာ ရရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါတီနဲ႔ ေျပလည္ေနသမွ် ျပန္ဆပ္စရာ မလုိေတာ့ အျမတ္ခ်ည္းေပါ့။ ေခတ္ပ်က္သူေဌးကုိ အခ်ိန္ မေရြး ပါတီက ဖ်က္ဆီးပစ္ႏုိင္တာမုိ႔ လူလတ္တန္းစား အရင္းရွင္ ေပါက္စလုိ႔ မေခၚႏုိင္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္က ေခတ္ပ်က္သူေဌးကလည္း စစ္ဗုိလ္ကပ္ဖားနဲ႔ ဘိန္းေမွာင္ခို ဘ၀ကလာတာမုိ႔ ဒီမုိကေရစီကုိ အေထာက္အကူ မျပဳပါဘူး။

အေႂကြးမဆပ္ႏုိင္တဲ့လုပ္ငန္းကုိ ေငြထုတ္ေခ်းထားတဲ့ ဘဏ္ေတြ ခၽြတ္ၿခံဳက်ရင္ေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဒုကၡေရာက္သြားႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ၀င္ေငြက ေခ်းေငြထက္ အဆမတန္ မ်ားျပားေနတာမုိ႔ ျပႆနာမျဖစ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ပါတီရဲ႕ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတုိင္း ေငြ ထုတ္ေခ်းလုိ႔ ျပႆနာျဖစ္တဲ့ ဘဏ္အခ်ဳိ႕ကုိ ဗဟုိဘဏ္ႀကီးက ၀င္ကယ္ထားပါတယ္။ ျပည္သူ လူထုအေနနဲ႔ ဒီဘဏ္ေတြမွာပဲ ေငြစုၾကရပါတယ္။ ဒီစုေငြေတြကုိ ျပန္ထုတ္လုိ႔ မရဘူးဆုိရင္ ျပည္သူ႔အံုႂကြမႈနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရပါလိမ့္မယ္တဲ့။ တ႐ုတ္ေတြဟာ လြတ္လပ္မႈကုိ အဆံုးခံႏုိင္ေပမယ့္ ေငြကုိေတာ့ အဆံုးခံမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေမာ္ယူရွီက ဆုိပါတယ္။ ဒီအျဖစ္မ်ဳိး မေရာက္ေအာင္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ႀကိဳးစားေနပံုရပါတယ္။

အဂတိလိုက္စားမႈနဲ႔ အာဏာအလဲြသံုးစားလုပ္မႈ ကင္းရွင္းေအာင္ မိမိကုိယ္မိမိ ထိန္းခ်ဳပ္ရမယ္လုိ႔ ပါတီစည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးေကာ္မရွင္က ဆုိေပမယ့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္မ်ဳိးစံုရတဲ့ ပါတီ၀င္ဟာ အလဲြသံုးစား လုပ္ခ်င္စိတ္ ပုိမ်ားပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး၊ စီးပြားေရးနဲ႔ အလုပ္အကုိင္ရရွိေရး စတာေတြကုိ လက္ကုိင္ထားတဲ့ အရာထမ္းအဖုိ႔ လာဘ္မစားဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ အဂတိလုိက္စားမႈေပါင္း (၁၆၀,၀၀၀) ေက်ာ္ ရွိတဲ့အနက္ (၆,၀၀၀) ေက်ာ္သာ အျပစ္ဒဏ္ခံရပါ တယ္။ ပါတီ၀င္ (၅၀,၀၀၀) ကုိ စစ္ေဆးၿပီး (၉၀၀) ကုိသာ အျပစ္ေပးပါတယ္။ ပါတီ၀င္ သန္း (၆၀) ေက်ာ္မွာ (၉၀၀) သာ လာဘ္စားတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာျဖစ္ေနပါတယ္။ တ႐ုတ္ေကဒါနဲ႔ ဗမာစစ္ ဗုိလ္ဟာ အတူတူပါပဲ။

လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈကုိ တုိက္ဖ်က္ေနတဲ့ ပါတီ၀င္ေတြကပဲ လာဘ္စားေနတာကုိ ႏုိင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြက သိပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ စီးပြားေရးလုပ္ရင္ ပါတီ၀င္ကုိ လာဘ္မထုိးလုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ အေနာက္တုိင္း ကုမၸဏီေတြကလည္း လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈဟာ တ႐ုတ္ဓေလ့ ထုံးစံလုိျဖစ္ေနၿပီလုိ႔ ဆုိၾကပါတယ္။ လုပ္႐ုိးလုပ္စဥ္ ဗ်ဴ႐ုိကေရစီ ယႏၲရားအတုိင္း လုိက္လုပ္ေနရင္ အလြန္ၾကန္႔ၾကာတာမုိ႔ ေနာက္ေဖးေပါက္က ၀င္ၿပီး လာဘ္ထိုးရတာလုိ႔ ဆင္ေျခေပးၾကပါတယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတြင္းမွာ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ၿပီး ဒီမုိကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းဖုိ႔ဆုိတာဟာ စိတ္ကူးယဥ္ အဆင့္က တက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ပါတီဟာ ကုိယ့္ေသတြင္း ကုိယ္တူးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခြင့္ထူးခံစားေနရတဲ့ ပါတီေကဒါနဲ႔ စစ္ဗုိလ္ေတြဟာ သူတုိ႔အက်ဳိးစီးပြားကုိ ထိခိုက္မယ့္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ဳိးကုိ လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိတုိင္းျပည္မ်ဳိးမွာ အဂတိလုိက္စားတဲ့ ဓေလ့ ရွင္သန္ႀကီးထြားတယ္လုိ႔ ဂုိင္းဆားမန္က သံုးသပ္ပါတယ္။ ဗမာစစ္တပ္နဲ႔ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဟာ အခြင့္ထူးခံ လူနည္းစုကုိဖန္တီးၿပီး အၿမဲတမ္း အာဏာရေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဖိႏွိပ္ခံလူမ်ားစုကုိ အားေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ႏုိင္မွသာ “မုသားႏုိင္ငံေတာ္” နိဂံုးခ်ဳပ္ၿပီး ဒီမုိကေရစီ ထြန္းကားႏုိင္မယ္လုိ႔ “ဂုိင္းဆားမန္” နိဂံုးခ်ဳပ္ထားပါတယ္။

(ေခတ္ၿပိဳင္၀က္ဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)