အမ်ိဳးသားေရး (ကဗ်ာ)

အမ်ဳိးသားေရး
ေတာ္ကီ

ငါ့ညီေမာင္ပ်င္း၊ ေျဗာင္လစ္ျခင္း
သက္ျပင္းကိုခ်၊ ထရမလို
ထိုင္မလိုနဲ႔၊ လိမ္ခဲ့သမွ်
ဖုံးမရေသာ္၊ ကုန္းမွေပၚၿပီ
ေအာ္ဂလီဆန္၊ ဖာေလသံနဲ႔
ထန္လိုက္ေပ်ာ့လိုက္၊ ေကြ႕၀ိုက္လိမ္ညာ
ဗလာေသာက္ရွက္၊ ရတက္မေအး
စစ္ေခြးလိမ္ညာ၊ ယုတ္ကမ္းပါရဲ႕။

ငါ့ညီေမာင္ပ်င္း၊ ေျဗာင္လစ္ျခင္း
မင္းျမင္ရက္ရင္၊ ေသာင္ျပင္ကိုၾကည့္
ေသသည့္အေလာင္း၊ ေထာင္ေသာင္းမက
ငတ္ေနၾကတဲ့၊ အားမဲ့ျပည္သူ
ကူသူမရွိ၊ ေသမည့္ေန႔အား
ထိုင္ေစာင့္စားရင္း၊ အားငယ္ျခင္းနဲ႔
ဆံုးခဲ့သမွ်၊ သမီးလွပ်ိဳ
ေရစိုအေလာင္း၊ အေခါင္းမပါ
ေမ်ာခ်င္ရာေမ်ာ၊ ေတြးေတာေၾကကြဲ
ေျဖလဲမရ၊ ဒီဘ၀ေတြ
သိန္းခ်ီေနၿပီ၊ မ်က္ရည္ျမစ္ျဖစ္
မင္းတို႔နစ္မယ္၊ ေနကြယ္ခ်ိန္ဟာ
နက္ျဖန္ခါလား၊ စဥ္းစားထုပ္ပိုး
ေခြးသူခိုးလို၊ ျခံစည္း႐ိုးခြ
ထိုင္ျပမလား၊ ေျပးမလား။

ငါ့ညီေမာင္ပ်င္း၊ ေျဗာင္လစ္ျခင္း
ခ်င္းမိုင္၊ မဲေဆာက္၊ နယူးေယာက္မွာ
၀ါရွင္တန္နဲ႔၊ ဘန္ေကာက္ရဲ႕ည
သိပ္လွေနတုန္း၊ ျဗဳန္းဆို မုန္တိုင္း
လူသတ္လိႈင္းလံုး၊ သိမ္းက်ဳံးသတ္ျဖတ္
ငတ္ေသာသူမ်ား၊ ဆင္းရဲသားတုိ႔
အားကိုးရာမဲ့၊ ေသခဲ့ရၿပီ
တတ္နိုင္သမွ်၊ ၀ိုင္းကူၾက။

ငါ့ညီေမာင္ပ်င္း၊ ေျဗာင္လစ္ျခင္း
ကျမင္းမသား၊ ပေရာ့ဂ်က္ၾကားထဲ
အမဲလိုက္သလို၊ ဟိုသည္လက္ျဖန္႔
တပ္လွန္႔ေတာင္းရမ္း၊ ခ်မ္းသာသမွ်
ေ၀မွ်လွဴဒါန္း၊ ျပည္သူ႔၀မ္းတြက္
ငဲ့ကြက္ညႇာတာ၊ အားထုတ္ပါဟ
ငါတို႔ျပည္သူ၊ လူစဥ္မမီ
ငတ္ၾကၿပီ။

ငါ့ညီေမာင္ပ်င္း၊ ေျဗာင္လစ္ျခင္း
မင္းတို႔အျဖစ္၊ ဆန္းစစ္ျပန္ၾကည့္
ျမင္မိေစေၾကာင္း၊ အေလာင္းတို႔ၾကား
ဠင္းတနားသို႔၊ ငါတို႔ျမင္မိ
ရွက္ပါ၏။ ။

ေတာ္ကီ