ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ ခင္ဗ်ား …
ဒီေဆာင္းပါးက ႐ြက္မြန္မွာေတာ့ ထည့္သြင္း ေဖၚျပထားပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ႐ြက္မြန္ကို လာမလည္ျဖစ္တဲ့ စာဖတ္သူမ်ား ဖတ္ဖို႔အတြက္လည္း ဆႏၵရိွေနေတာ့ ဆရာ့ဘေလာ့ဂ္မွာ ထည့္သြင္းေဖၚျပဖို႔ လွမ္းပို႔လုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေလးစားလ်က္ …
ေဇာ္မင္း
ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လဲ
ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဆန္းစစ္ၾက၊ ေ၀ဖန္ၾက၊ သံုးသပ္ၾက၊ ေထာက္ျပၾကတာေတြ ဒီရက္ပုိင္းအတြင္းမွာ ေတြ႕ရဖတ္ရပါတယ္။ မိမိရဲ႕ အျမင္ေတြကို မိမိ႐ႈေထာင့္ကေန အဲသလို တင္ျပၾကတာ တင္ျပခြင့္ ရိွပါတယ္။ ဒါဟာ လူတုိင္းမွာ ရိွတဲ့အခြင့္အေရးပါ။ မိမိအေတြးအျမင္ကို လြတ္လပ္စြာ တင္ျပထုတ္ေဖၚ ေျပာဆိုျခင္းဆိုတာ ဒီမိုကေရစီမွာ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အၾကံျပဳလိုတာ တခုရိွပါတယ္။ ဒါကဘာလဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံတခုရဲ့ အေျခအေန အရပ္ရပ္ကို တင္ျပတယ္ ဆိုေတာ့ သက္ဆုိင္တဲ့ အေျခအေန အရပ္ရပ္ အားလံုးကို ထည့္သြင္း တြက္ခ်က္ တင္ျပႏုိင္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ ကိုယ္လိုတဲ့ အခ်က္ေလးေတြကိုပဲ ထည့္သြင္း ေထာက္ျပ တင္ျပျခင္းဟာ မျပည့္စံုတဲ့ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ေလ့လာတာမ်ဳိး ျဖစ္ေနတတ္ပါ တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဘက္လုိက္ၿပီး ေ၀ဖန္ တင္ျပတာမ်ဳိးေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ဘက္မလုိက္တဲ့ ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္မႈေတြေတာင္ အထက္က တင္ျပသလို တစံုလံုးကို ျခံဳငံုၿပီးမွ မတင္ျပရင္ ထြက္လာတဲ့ ေလ့လာဆန္းစစ္မႈဟာ တဘက္ဘက္ကို ဘက္လုိက္သလို ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပုိင္းက ထြက္လာတဲ့ စာေရးသူ (ဦး)ေက်ာ္၀င္းရဲ႕ စာတမ္းကို ဘေလာ့ေတြကေနတဆင့္ ဖတ္ရပါတယ္။ ဦးေက်ာ္၀င္းဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ နာမည္ႀကီးတဲ့ စာေရးသူတဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ စာေရးသူဟာ သူ႔စာမ်ားေၾကာင့္ ၀ိတ္ရိွသူ၊ ၀ိတ္ႀကီးသူတဦး ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔ရဲ႕ စာတမ္းကို ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ စာေရးသူဟာ သူလိုတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကိုသာ အဓိကထား ေဖၚျပထားၿပီး ထည့္သြင္း စဥ္းစားတြက္ခ်က္ရမယ့္ အျခားအခ်က္ေတြကို လွစ္လ်ဴ႐ႈထားခဲ့တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
စာတမ္းရွင္ ေက်ာ္၀င္းရဲ႕ ေကာက္ခ်က္ေတြကို ျပန္ၾကည့္လုိက္ရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲ တစ္ဆို႔ ေႏွာင့္ေႏွးေနတာ အတုိက္ခံမ်ားေၾကာင့္လို႔ စြပ္စြဲထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အတိုက္ခံေတြ ည့ံဖ်င္းတယ္လို႔ တုိက္႐ိုက္ေျပာထားတဲ့ စာတမ္းတခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ အတုိက္ခံအုပ္စုေတြ ပါတီေတြမွာ အားနည္းခ်က္ ရိွေနတယ္။ အားနည္းေနတဲ့ အခ်က္ေတြက ဘာေတြ ဘာေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို စနစ္တက် ေထာက္ျပဖို႔ သင့္ပါတယ္။ အခုေတာ့ အဲသလို မဟုတ္ဘဲ ၀ါးလံုးရွည္နဲ႔ သိမ္းရမ္းသလို တင္ျပထားကို ေတြ႕ရပါတယ္။ စစ္တပ္က တသက္လံုး လုပ္လာခဲ့တဲ့ အခ်င္းအရာေတြကိုေတာ့ သေဘာေလာက္သာ ေျပာထားၿပီး ပိုအေရးႀကီးတဲ့ တင္ျပရမယ့္ အခ်က္ေတြကိုေတာ့ မတင္ျပဘဲ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္က ကမ္းလွမ္းလာရဲ႕သားနဲ႔ အတုိက္ခံေတြက တေလွ်ာက္လံုး ျငင္းဆန္ပုတ္ခ်ခဲ့တယ္လို႔ သူရဲ႕စာတမ္းက အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္ေနပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲနဲ႔ ေ၀းေနေသးတယ္ဆိုတာ အတုိက္ခံမ်ား စစ္တပ္နဲ႔ အေပးအယူ မလုပ္တတ္လို႔ ျဖစ္ရတာ မဟုတ္ပါ။ ဒီတခ်က္တည္းနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်တဲ့အတြက္ သူရဲ႕စာတမ္းဟာ မျပည့္စံုတဲ့အျပင္ တန္ဖိုးလည္း နည္းသြားရပါတယ္။
ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္ေတြထဲမွာ အတုိက္ခံေတြ စစ္တပ္နဲ႔ အေပးအယူ မလုပ္တတ္လို႔ဆိုၿပီး တင္ျပတာ တခ်က္တည္းမဟုတ္ပဲ တေလွ်ာက္လံုး ျဖစ္တည္လာခဲ့တဲ့ တျခား အေျခအေနေတြကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားေျပာဆိုဖို႔ အထူးလိုပါတယ္။
ျပန္ၾကည္လုိက္ရင္ ေတြ႕လာခဲ့ရတဲ့ ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ရမယ့္ အေျခအေနအဖံုဖံုက …
၁။ စစ္တပ္ဟာ ေျမေပၚအတုိက္ခံေတြ အားနည္း ခ်ိနဲ႔သြားေအာင္ လုပ္လာခ့ဲတာ ၁၉၆၂ စစ္အာဏာ သိမ္းၿပီးကတည္းက ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာဟာ ေသနတ္ေျပာင္း၀က လာတယ္ ဆိုတဲ့မူကို ဆုပ္ကိုင္ထားႏုိင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္း ရိွထားပါ တယ္။ အတုိက္ခံေတြ ဘာမွလုပ္မရေအာင္ ဖန္တီးထားတာကိုလည္း ထည့္တြက္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ေသးေသးမႊားမႊား လုပ္ေနတာကိုေတာင္ ဖမ္းေနတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးကို အတုိက္ခံေတြ ျပည္တြင္းမွာ ရင္ဆုိင္ေနရတာ အားလံုးသိပါတယ္။
၂။ ၁၉၆၂ ကတည္း ပညာေရးစနစ္ ပ်က္စီးယိုယြင္းလာျခင္း။ ဒီမိုကေရစီ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ လုိအပ္တဲ့ အေတြးအျမင္ အယူအဆမ်ားကို ပညာေရးစနစ္အတြင္းမွာ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအတြက္ ျပဌာန္းေလ့လာခြင့္ မေပးထားျခင္း။ အခုဆို (၄၆) ႏွစ္တုိင္လာပါၿပီ။
၃။ စာေပ၊ အႏုပညာနဲ႔ သတင္းမီဒီယာ ေလာကမွတဆင့္ လူထုဆီကို ဒီမိုကေရစီ အေတြးအျမင္မ်ား သြယ္၀ိုက္၍ေတာင္ မျဖန္႔ျဖဴးေပးႏုိင္ျခင္း။ ရက္ရက္စက္စက္ ဖိႏိွပ္ခံထားရလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ စာတမ္းရွင္ ေက်ာ္၀င္းဟာ သူကိုယ္တုိင္ စာေရးဆရာတဦးျဖစ္လို႔ လူေတြရဲ႕ မ်က္ေစ့ေတြ နားေတြကို ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့အတြက္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဒီဆိုးက်ဳိးေတြကို ပိုနားလည္သူ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
၄။ ၁၉၆၂ ကတည္း ျမန္မာျပည္ဟာ စီးပြားေရး တစတစနဲ႔ ပ်က္လာခဲ့တာကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔ လိုပါတယ္။ စီးပြားေရး က်ဆင္းလာတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ ထမင္းငတ္ေနတဲ့ ျပည္သူ၊ ပညာတပုိင္းတစ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ေတြကို ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈမပါဘဲ ဘယ္လို အျပည့္အ၀ ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ ဒါကိုသိလို႔ စစ္တပ္က အေရးႀကီးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အခုအထိ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အတုိက္ခံေတြကို အားနည္းေအာင္ လုပ္ထားျခင္းဆိုတဲ့ နံပါတ္ (၁)အခ်က္နဲ႔ အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။
၅။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈေၾကာင့္ ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ဒီမိုကေရစီလို႔ တင္စားခံရတဲ့ အိႏိၵယႏုိင္ငံမွာေတာင္ ဆင္းရဲသားအမ်ားစုဟာ သူတို႔ အခြင့္အေရးေတြအတြက္ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဥပေဒအက်ဳိးေဆာင္ အဖြဲ႕ေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႕ေတြကို အားကိုးေနရတုန္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲမဲြေတမႈနဲ႔ ခြဲျခားခံရျခင္းတို႔ဟာ ဆက္စပ္ေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ လူထုအားကိုးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတာ သတိျပဳဖို႔လိုပါတယ္။
၆။ ျမန္မာျပည္ဟာ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ေနထိုင္တဲ့ တုိင္းျပည္ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရကတည္းက ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသားေရးၿပိဳကြဲမႈဟာ အခုအထိ အဆံုးမသတ္ႏုိင္ေသးပါ။ အဲဒီေတာ့ အမ်ဳိးသားခ်င္း ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ၿပီး ဒို႔စစ္တပ္က စည္းကမ္းျပည့္၀တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေဖၚေဆာင္ ေပးေနတယ္။ စကားမမ်ားနဲ႔ ဒို႔ေျပာသလို လုပ္ဆိုၿပီး ဗိုလ္က်တဲ့ အျပဳအမူေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ လုပ္ၿပီးလည္း မတည္ၿငိမ္မႈေတြကို ေျမေပၚေျမေအာက္ နယ္ပယ္ေတြမွာ ဆက္လက္ ရင္ဆုိင္ရမွာပါ။ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ (အပစ္ရပ္ႏွင့္ အပစ္မရပ္ေသးသည့္) အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအတြင္း ကုိင္စြဲထားသည့္ လက္နက္အေရအတြက္ဟာ ရွစ္ေသာင္းႏွင့္ တသိန္းအၾကားမွာ ရိွေနတယ္လို႔ တခ်ဳိ႕က ခန္႔မွန္းပါတယ္။
၇။ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးအရ ျမန္မာျပည္ ပတ္ပတ္လည္က ႏုိင္ငံေတြက အစိုးရေတြဟာ လူထုက ဒီမိုကေရစီနည္းအရ ေ႐ြးေကာက္ထားတဲ့ အစိုးရမ်ား မဟုတ္ပါ။ တ႐ုတ္၊ လာအို၊ ဗီယက္နမ္၊ မေလးရွား၊ စကၤာပူ၊ ဘ႐ူႏုိင္း။ အရင္ကဆိုရင္ ထုိင္း၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဖိလစ္ပုိင္၊ ကေမၻာဒီးယား တို႔လည္း ပါခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ဟာ အဲသလို အ၀န္းအ၀ုိင္းမွာ ေနလာခဲ့ရတာ ႏွစ္ငါးဆယ္နီးေနပါၿပီ။ အဲဒီေတာ့ ႏွစ္ဆယ္ရာစု ေႏွာင္းပုိင္းကာလမ်ားမွာ အေရွ႕ဥေရာပက တုိင္းျပည္ေတြမွာ ျဖစ္တည္ခဲ့တဲ့ ကတၱီပါေတာ္လွန္ေရးမ်ဳိး ျမန္မာျပည္အတြက္ ရိွမလာျခင္းက ဆန္းတယ္လို႔ မဆိုႏုိင္ပါ။ သင္ခန္းစာယူႏုိင္သည့္ အခ်က္မ်ားမွလြဲ၍ ထိုႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ျမန္မာျပည္အေျခအေနဟာ ထပ္တူမက်ႏုိင္ပါ။
၈။ လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာရပါလွ်င္ ျမန္မာျပည္တြင္ ဘာလြတ္လပ္ခြင့္မွ မရိွပါ။ ေျပာေရးဆိုခြင့္၊ ေ၀ဖန္ခြင့္၊ မိမိဆႏၵကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ထုတ္ေဖၚခြင့္။ ထို႔ထက္ဆိုရပါက ေျမယာပုိင္ဆုိင္ခြင့္၊ ပုဂၢလိက ပုိင္ဆုိင္မႈ အခြင့္အေရး၊ မိမိႏွစ္သက္ရာ ေဒသတြင္ အေျခခ်ေနထုိင္ခြင့္၊ မိမိႏွစ္သက္ရာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ခရီးသြားလာခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ပံုႏိွပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္ ဘာဆိုဘာမွ မရိွပါ။ နည္းနည္းေလး ဟေပးထားသည့္ အေျခအေနေတာင္ မရွိပါ။ ထိုအေျခအေနမ်ားကို အနည္းငယ္မွ်ေတာင္ ဖြင့္မေပးဘဲ ဘယ္လိုလုပ္၍ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈကို လုပ္မည္နည္း။
၉။ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ယခင္က စစ္အာဏာရွင္မ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ အုပ္စိုးခဲ့သည္။ ထိုသို႔အုပ္စိုးေနသည့္ ကာလမ်ား အတြင္း၌ပင္ ၁၉၅၇ ကတည္းက စီးပြားေရး စတင္ေကာင္းလာခဲ့သည္။ ဂ်ီဒီပီ တႏွစ္လွ်င္ ၇ရာခိုင္ႏႈန္း မွန္မွန္တိုးတက္ လာေနသည္မွာ အဲသည့္ႏွစ္မ်ားကတည္းက။ သတင္းမီဒီယာမ်ား အဲသည့္ေခတ္ကတည္းက အေတာ္ေလး စတင္ လြတ္လပ္လာခဲ့သည္။ လူေတြ ေျပာေရးဆိုခြင့္ ရိွလာခဲ့သည္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရမ်ားကေတာ့ စီးပြားေရး ေကာင္းေအာင္လည္း ဦးမေဆာင္ႏုိင္၊ လြတ္လပ္မႈကိုလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးျခင္း၏ အုတ္ျမစ္ဆိုသည္ကို မသိ။ သူတို႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္မွာ ႏွစ္ေတြမနည္းေတာ့။
ျပန္ေကာက္ရပါက ျမန္မာျပည္တြင္ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈ တစ္ဆို႔ေနျခင္းသည္ အတုိက္ခံ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ဟု စြပ္စြဲပါက လံုးလုံးမွားသည့္ ခ်ဥ္းကပ္မႈျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းရန္အတြက္ အထက္တြင္ တင္ျပထားသည့္ လိုအပ္သည့္ လကၡဏာမ်ား တုိင္းျပည္အတြင္း တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳး မလာခဲ့ျခင္းကသာ အဓိကျပႆနာ ျဖစ္သည္။ ထိုလိုအပ္ေသာ အရင္းအျမစ္က်ေသာ လကၡဏာမ်ား တိုးတက္မလာျခင္းသည္ (၄၆)ႏွစ္ေက်ာ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနဆဲ ျဖစ္ေသာ စစ္တပ္အစိုးရ၏ တာ၀န္သာ ျဖစ္သည္။ ဘာမွ လြတ္လပ္မႈမရိွသည့္ စစ္ဖိနပ္သံခြာ ေအာက္တြင္ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳး၍ ဒီမိုကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းသြားေသာ တုိင္းႏုိင္ငံဟူ၍ တႏုိင္ငံမွ မရိွေသးပါ။
ပါေမာကၡ အမာတရာဆန္၏ ခ်ဥ္းကပ္မႈအရ ျပန္လည္တင္ျပရပါက တုိင္းျပည္တျပည္ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔အတြက္ မလြတ္လပ္သည္မ်ား (unfreedoms) ကို တခ်ပ္ျခင္း တလႊာျခင္း အရင္ဖြင့္လွစ္သြားဖို႔ လိုသည္ဟု ဆိုထားပါ တယ္။ ဘာတခုမွ မလြတ္သည့္ အေျခအေနေအာက္တြင္ ဒီမိုကေရစီလည္း ျဖစ္မလာပါ။ ဆင္းရဲတြင္းကလည္း လြတ္ေအာင္ မ႐ုန္းႏိုင္ပါ။ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ လူတန္းစားက ဒီသေဘာကို နားလည္သည့္ လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လြတ္လပ္ျခင္း တံခါးမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားက တခ်ပ္ျခင္း တလႊာျခင္း စတင္ဖြင့္လွစ္ေနပလား ဆိုတာကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း တံခါးမ်ားအားလံုး ပိတ္ထားဆဲ။ ျမန္မာျပည္ရိွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၌ တိုးတက္ဖို႔အတြက္ လြတ္လပ္မႈ လိုတယ္ဆိုတာကို လက္မခံေသာ သူေတြက အမ်ားစု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အစိုးရ၏ စီးပြားေရးစနစ္ကို ေ၀ဖန္ေထာက္ျပခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္ထြန္းသည္ပင္ ျပဳတ္သြားခဲ့တာ မွတ္မိၾကဦးမွာပါ။
တံခါးမ်ားကို ပိတ္ထားသေ႐ြ႕ တုိက္ပြဲမ်ားကေတာ့ ရိွေနဦးမွာ မလြဲပါ။ တုိက္ပြဲ၀င္သူမ်ားမွာ အျပစ္ရိွသည္၊ မပါးနပ္၊ နည္းနာ မကြၽမ္းက်င္ဟု စာတမ္းရွင္ ေက်ာ္၀င္းလို စြပ္စြဲမည့္သူမ်ား ေပၚလာတာကိုလည္း ေတြ႕ရဦးမွာပါ။ ျဖစ္ႏုိင္ပါက ျမန္မာျပည္သူေတြလည္း အေရွ႕ဥေရာက ႏုိင္ငံေတြလို ေခ်ာေမြ႕စြာ အသြင္ကူးေျပာင္းျခင္းကို လိုးလာမွာ အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အုပ္စိုုးသူေတြ ကိုယ္တုိင္က စကားေျပာလိုစိတ္ မရိွသေ႐ြ႕ တုိက္ပြဲေတြက ေနရာအႏွံ႔မွ ပံုစံမ်ဳိးစံုျဖင့္ ၀ီေခၚ၍ လာေနဦးမွာပင္ …။
ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
၁၈၊ ၀၃၊ ၂၀၀၈
Posts
No comments:
Post a Comment