ပဒုိမန္းရွာ

ပဒိုမန္းရွာ
ထြန္းျမင့္ေအာင္ (၈၈- မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား)
(မဇၩိမ၀က္ဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)

သူဟာ သေဘာထားႀကီးသူ ျဖစ္တယ္။ အျမင္က်ယ္တယ္။ ၆၂ ခုႏွစ္မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္တ့ဲ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္ခ့ဲေသးတယ္။ သူ႔သတင္းက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္မွာေရာ၊ ၿမိဳ႕စြန္ၿမိဳ႕သစ္က ေစ်းေတြ ကားဂိတ္ေတြမွာေရာ စုတ္တသပ္သပ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ႏွေျမာမဆံုး ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။

သူက လူမ်ဳိးေရး တယူသန္ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ မတရားမႈမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ဒူးမေထာက္ခဲ့ဘူး။ အဖိႏွိပ္ခံေတြဘက္က တေလွ်ာက္လံုး ရပ္တည္တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုလားသူ တဦးလည္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူလိုခ်င္တ့ဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက တနပ္စား အခြင့္အေရးေတြနဲ႔ အလဲအလွယ္ လုပ္ထားတ့ဲ တမြန္းတည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ စစ္မွန္တ့ဲ ထာဝရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ တန္းတူညီတူရွိမႈ၊ အျပန္အလွန္ ေလးစား အသိအမွတ္ျပဳမႈ၊ ျမင့္ျမတ္တ့ဲ အေပးအယူေတြနဲ႔ ေအးအတူပူအမွ် ေနထိုင္မႈ စတာေတြ အေပၚမွာပဲ ေပါက္ဖြားရွင္သန္ ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္သူ ျဖစ္တယ္။

သူ႔ရဲ႕ အနိစၥတရားဟာ ကရင္တမ်ဳိးသားလုံးအတြက္ ဧရာမ ဆုံး႐ႈံးမႈႀကီးတင္ ဘယ္ကမလဲ၊ ျပည္ေထာင္စု တမ်ဳိးသားလုံးအတြက္ အစားထိုးမရတ့ဲ အေျမာ္အျမင္ႀကီးတ့ဲ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တေယာက္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားျခင္းပါပဲ။

ဒီမိုကေရစီေရး၊ စစ္မွန္တ့ဲ ျပည္ေထာင္စုေပၚထြန္းေစတ့ဲ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြေအာက္မွာ အမ်ိဳးသားေသြးစည္း ညီၫြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အဲဒါဟာ ဆရာမန္းအတြက္ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးရဲ႕ အေကာင္းဆံုး ဂုဏ္ျပဳေတး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ထြန္းျမင့္ေအာင္
(၈၈- မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား)