အေ၀းက ေပးစာတေစာင္

ယာေတာက သာေျဗာ

ကိုဟိုဒင္းေရ …

က်ေနာ္တို႔ ဗမာႏိုင္ငံသားေတြ အစြမ္းျပရမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္လာျပန္ပါေပါ့လားဗ်ာ။

မ်က္စိလည္မသြားနဲ႔ ဦးေနာ္ မိတ္ေဆြႀကီး။ က်ေနာ္ဆိုလိုတာက နအဖက်င္းပေတာ့မယ့္ လူထုဆႏၵခံယူပြဲႀကီးကို ေျပာတာ။ ဘာတဲ့၊ ေမလထဲမွာ က်င္းပမယ္ဆို မဟုတ္လား။ နအဖတို႔မ်ား လုပ္ခ်လိုက္တာ၊ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒဆိုတာကို ေၾကေတာင္ မေၾကညာရေသးဘူး၊ အတည္ျပဳဖို႔ အစီအစဥ္ ေၾကညာေနၿပီ။ ကေလးမေမြးခင္ကတည္းက သူ႔အတြက္ ပခက္တင္ပြဲ ဖိတ္စာကမ္းေနတာနဲ႔ မတူဘူးလား။ တနည္းေျပာရရင္ ဗမာျပည္သားေတြဟာ သတို႔သားမ်က္ႏွာေတာင္ မျမင္ရပဲ အေပးစားခံရမယ့္ သေဘာဗ်။ ေနာက္ၿပီး ဖြဲ႔စည္းပံုမွ အတည္မျပဳရေသးဘူး၊ အဲဒီအထဲက ျပ႒ာန္းတဲ့အတိုင္း ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်င္းပဖို႔ ရက္သတ္မွတ္ေနၿပီ။ ငါဘုရင္- ခုတင္ကို ဘယ္ႏွစ္ပတ္ ပတ္ ပတ္၊ ပတ္လို႔ရတယ္ဆိုၿပီ းလုပ္ေနၾကတာေတြပဲ။ သူတို႔နဲ႔ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာလုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး။

ဒီတပြဲမွာ နအဖဟာ ဘယ့္ကေလာက္ အပိုင္တြက္ထားသလဲဆိုရင္ လူထုကို ႏွစ္လပဲ အခ်ိန္ေပးၿပီး အျပတ္လုပ္ဖို႔ ျပင္ထား႐ံုမက ေနာက္ေျခလွမ္းအတြက္ေတာင္ စီမံကိန္းကို ေၾကညာလိုက္ေသးတယ္။ သူတို႔ဘက္က ဘာေတြ၊ ဘယ္လို ျပင္ဆင္ထားတယ္ေတာ့ မေျပာႏိုင္ဘူး၊ လုပ္ပံုေတြကေတာ့ ပံုမွန္မဟုတ္တာ အမွန္ပဲဗ်။ ဒီေန႔လို လူတကာက သူတို႔ကို မုန္းတီးမွန္းသိရက္နဲ႔ အခုလို ေၾကညာလိုက္ေတာ့ လူထုအေပၚ အထင္ေသးလွခ်ည့္လားလို႔ ေတြးရေတာ့မွာေပါ့ဗ်ာ။

တကယ္က ဒီစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ဗမာျပည္က ျပည္သူေတြရဲ႕ သေဘာထားကို မသိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔လက္ထဲမွာ ဘာ၀ွက္ဖဲ ရွိတယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔က မသိဘူး။ ဒီလိုအေျခအေနမွာ သူတို႔ဘက္က တင္လာတဲ့ ကိစၥဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ ကံၾကမၼာကို အဆံုးအျဖတ္ေပးမယ့္ ကိစၥျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြပါ စစ္သံဖေနာင့္ေအာက္မွာ ျပားျပား၀ပ္ ေနရမယ့္ ကိစၥျဖစ္တယ္။ အရင္ကေတာ့ သူတို႔စစ္တပ္ထဲမွာ ေအာက္ေျခ တပ္သားေတြက အထက္အရာ႐ွိေတြကို ဘာမွ လွန္မေျပာႏိုင္ဘဲ ျပားျပား၀ပ္ေနရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ႐ွိခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ တႏိုင္ငံလံုး၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအားလံုး ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ စစ္ဗိုလ္ေတြကို ျပန္မလွန္ဘဲ ျပားျပား၀ပ္ေနရမယ့္ အေနအထားျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုနဲ႔ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြအဖို႔ ေျပာရရင္ ဒီတပြဲဟာ အသည္းခ်င္း ေပါက္ရမယ့္ပြဲပဲဗ်။ ဒီပြဲမွာ တခ်က္ေတြေ၀ရင္ တသက္ေ၀ေလေလ လုပ္ေနရမွာ။ ေနာက္ၿပီး ေနာင္လာေနာက္သားေတြကလည္း က်ေနာ္တို႔တေတြ ဒီအခြင့္အေရး ရခဲ့ရက္သားနဲ႔ သူတို႔ကိုပါ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ေက်းကြၽန္အျဖစ္ ထားခဲ့ရေကာင္းလားလို႔ အျပစ္တင္ၾကမွာ။ က်ေနာ္တို႔တေတြ သူတို႔ကို ေကာင္းေမြ ေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒီကိစၥကိုပါ ေျဖရွင္းေပးခဲ့ႏိုင္သင့္တယ္ဗ်။

တကယ္ေတာ့ဗ်ာ၊ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြဟာ မဲထည့္တယ္ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေတြ႔အၾကံဳလည္းရွိ၊ သတၱိလည္းရွိ၊ တီထြင္မႈလည္းရွိၾကပါတယ္။ အေရးႀကီးတာ သူတို႔ကို မွန္ကန္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈတခု၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေပးဖို႔ပဲဗ်။ က်န္တာကို သူတို႔ဖာသာသူတို႔ လုပ္တတ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ေတာ့ ယံုၾကည္တယ္။
ဗမာျပည္ရဲ႕ ေခတ္သစ္သမိုင္းမွာ အင္မတန္ အေရးပါၿပီး ထူးျခားတဲ့ ၁၉၆၀ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၉၀ခုႏွစ္တုန္းက ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြကိုပဲ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ပါဗ်ာ။ ဒီႏွစ္ပြဲစလံုးဟာ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္နဲ႔ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈကို ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူလူထုေတြ ျပတ္ျပတ္သားသားေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေအာင္ပြဲခံ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ တကယ္ဆိုရင္ ၁၉၅၆ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာကိုပဲ ျပည္သူေတြဟာ သူတို႔အစြမ္းကို စျပခဲ့ၿပီလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဖဆပလ၊ စစ္တပ္နဲ႔ ျပဴေစာထီးေတြကေန အမ်ိဳးမ်ိဳးညစ္ပတ္၊ သတ္ျဖတ္တဲ့ အၾကားကပဲ အတုိက္အခံေတြကို အင္တိုက္အားတိုက္ မဲေပးခဲ့ၾကသဗ်။ အမတ္အေရအတြက္ အေနနဲ႔ေတာ့ ဖဆပလက အမ်ားႀကီး သာတာေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္ စုစုေပါင္းရတဲ့ မဲအေရအတြက္က်ေတာ့ ဖဆပလက ၁၇သိန္းေက်ာ္၊ အတိုက္အခံေတြက ၁၅သိန္းေက်ာ္ ရခဲ့ၾကတယ္ဗ်။ အမတ္အေရအတြက္မွာ ပမညတဆိုတဲ့ အဓိက အတိုက္အခံပါတီက ၄၆ေနရာပဲ ရေတာ့ ၁၄၄ ေနရာရခဲ့တဲ့ ဖဆပလေခါင္းေဆာင္ေတြက ဟားၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ဖဆပလကြဲလို႔ အစိုးရျပန္ဖြဲ႔ၾကေတာ့ အဲဒီ အမတ္ ၄၆ဦးကပဲ အဆံုးအျဖတ္ ေပးခဲ့တာဟာ သမိုင္းရဲ႕ ေလွာင္ေျပာင္မႈတခုသဖြယ္ ေျပာစမွတ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ။

ေနာက္တခါ ဖဆပလကြဲၿပီးတဲ့ေနာက္ စစ္တပ္က ပထမဆံုးအႀကိမ္ အာဏာသိမ္းၿပီး က်င္းပေပးတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာက်ေတာ့ လူထုဟာ (အဲဒီတုန္းက အသံုးအႏႈန္းအတိုင္း ေျပာရရင္) အသဲၾကားက မဲျပားေတြနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ မလိုလားေၾကာင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ေဖာ္ျပလိုက္ၾကတယ္ဗ်။ တကယ္က်ေတာ့ အဲဒီတုန္းက တည္ျမဲနဲ႔ သန္႔႐ွင္းအၾကားမွာ မူ၀ါဒအရ တယ္ၿပီးကြာျခားလွတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈဆိုတာလည္း ဘယ္ဘက္မွ သိပ္ကင္းၾကတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ (အဲဒီတုန္းက သူတို႔ခ်င္း ေညာင္ျမစ္ တူးၾကတဲ့ စာေတြ သတင္းစားေတြထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ရတာကို ခင္ဗ်ားလည္း မွတ္မိမွာေပါ့) ဒါေပမယ့္ တည္ျမဲ-ဆိုရွယ္လစ္-ဗိုလ္ေန၀င္း စစ္အုပ္စုဆိုတဲ့ ႀတိဂံဆက္စပ္မႈဟာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရဲ႕ အ႐ံႈးအႏိုင္ကို ျပ႒ာန္းသြားတယ္လို႔ ေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။ အျပတ္အသတ္ပါပဲ။ အဲဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ စစ္တပ္က ေသနတ္ေထာက္ မဲေပးခိုင္းမႈေတြ အၾကားကပဲ ပထစ(သန္႔ရွင္း)က အမတ္ေနရာေပါင္း ၁၅၉ေနရာ၊ ဖဆပလ(တည္ျမဲ)က အမတ္ေနရာေပါင္း ၄၂ေနရာရခဲ့ၾကၿပီး ၁၉၅၆ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတုန္းက အဓိကအတိုက္အခံ အင္အားႀကီးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပမညတ ကေတာ့ တေနရာမွ မရခဲ့ဘူးဗ်။

က်ေနာ့္ တဦးခ်င္းအေနနဲ႔ အခုျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ အဲဒီတုန္းက တကယ္လို႔သာ ဖဆပလ(တည္ျမဲ)ဟာ အာဏာသိမ္းစစ္အုပ္စုနဲ႔ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းရွိခဲ့ရင္ ဒီေလာက္အျပတ္အသတ္ ျဖစ္ေကာင္းမွျဖစ္မယ္၊ တန္းတူေလာက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးမိေနတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မဲေပးသူလူထုဟာ မဲအေရအတြက္ ျပားမထြက္ေအာင္ စုၿပီးပံုေအာတန္ရင္ ေအာရမယ္ ဆိုတာကို နားလည္ေနတာပဲဗ်။

ျပည္သူလူထုရဲ႕ အဲဒီလို တုန္႔ျပန္လုိက္မႈေၾကာင့္ မွတ္ေလာက္သားေလာက္တဲ့ အလွည့္အေျပာင္းႀကီးႏွစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တခုက ဆိုရွယ္လစ္စစ္အုပ္စုနဲ႔ ဖဆပလကို လူထုအၾကားမွာ ပြင့္က်သြားေစခဲ့တယ္။ တခ်ိန္က အ႐ွိန္ၾသဇာ အင္မတန္ ႀကီးမားလွတဲ့ ဖဆပလ ဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္ခံုေပၚမွာ အမည္းစက္ေတြနဲ႔ ေခ်ာင္ထဲေရာက္သြားေတာ့တာပဲဗ်။ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကာလမွာ ျပန္ပြဲထုတ္လို႔ေတာင္ မရေတာ့သေလာက္ပဲ မဟုတ္လား။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ စစ္အုပ္စုထဲမွာ ကြဲထြက္သြားတာ ျဖစ္တယ္။ အာဏာကို တနည္းနည္းနဲ႔ ျပန္ယူဦးမယ္လို႔ သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားတဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းဟာ သူ႔အနာဂတ္အတြက္ အ႐ွည္ေမွ်ာ္ၿပီး တခိ်န္က သူ႔ကို ဒီေနရာေရာက္ေအာင္ ပုခံုးနဲ႔ ထမ္းတင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ၀င္ စစ္ဗိုလ္ေတြကို တပ္ထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းဟာ သူ႔စစ္အုပ္စုအဖို႔ အရင္လူ၊ အရင္မူေတြနဲ႔ ဆက္သြားလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး စစ္အုပ္စု ထိပ္ပိုင္းမွာ မ်က္ႏွာသစ္ အမ်ားအျပားတင္ၿပီး ဆို႐ွယ္လစ္ စကားေတြနဲ႔ စခန္းသြားေတာ့တာပဲေလ။
အလားတူပဲ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းေတာ့ အမ်ားသိၿပီးလိုမို႔ က်ေနာ္အက်ယ္မေရးေတာ့ပဘူး။ ဒီမွာလည္း လူထုႀကီးကမဲေပးပစ္လိုက္တာ စစ္အုပ္စုထဲမွာကြဲထြက္သြားၿပီး ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႔အ႐ွိန္ၾသဇာေတြ ေန၀င္ သြားေတာ့တယ္ မဟုတ္လားဗ်ာ။

ဒီတခါ နအဖရဲ႕ ဆႏၵခံယူပြဲမွာလည္း လူထုဟာ မဲကေလးထည့္႐ံုနဲ႔ စစ္အစိုးရကို တုန္ခါသြားေစႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ထံုးကို ႏွလံုးမူၿပီး အစြမ္းျပၾကရေတာ့မယ္ထင္တယ္ ကိုဟိုဒင္းေရ။ ကမၻာမွာ ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကားမႈ၊ ႏိုင္ငံေရးအသိနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ တျခားဘယ္ႏိုင္ငံသားေတြထက္မွာ မနိမ့္ဘူးလို႔ က်ေနာ္မၾကာခဏ ေျပာေလ့ရွိတယ္ဗ်။ ဒါဟာလည္း က်ေနာ္တို႔ နိုင္ငံကိုက လြတ္လပ္ေရးရတယ္ဆိုကတည္းက ႏိုင္ငံေရးမတည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲေတြ အဆက္မျပတ္ ဆင္ႏႊဲေနၾကရတာနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ဆိုင္တယ္လို႔ ထင္တာပဲ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ၊ အခုတခါမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႀကီးျမတ္၊ ဂုဏ္ေျပာင္မႈကို ေဖာ္ျပၾကဦးမယ္လို႔ပဲ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္ မိတ္ေဆြႀကီးေရ …

ဘယာေဘး ကြာေ၀းၾကပါေစ …
ယာေတာကသာေျဗာ