ႏႈတ္မိန္႔အရ ႏႈတ္မိန္႔အရ ဟုဆိုကာ

ေဒါင္းတမန္

ႏႈတ္တရာ စာတလံုး ဆိုေသာ ဆို႐ိုးစကား ရိွသည့္အတိုင္း စကား ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ေျပာေျပာ စာတလံုး ေရးသား မွတ္တမ္းတင္ျခင္းေလာက္ အကိ်ဳးမရိွပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ မိမိတို႔ ေလးနက္ေစခ်င္သည့္ ကိစၥမ်ားကို စာတတန္ ေပတဖြဲ႕ ေရးသား၍ မွတ္တမ္းတင္ျခင္း၊ ေျပာၾကားျခင္း၊ ခိုင္းေစျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ မိန္႔ခြန္းကဲ့သို႔ေသာ သမိုင္း၀င္မည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပၾကျမဲ၊ ျပည္သူတရပ္လံုးႏွင့္ ဆိုင္ေသာ အေရးႀကီး အမိန္႔မ်ားကိုလည္း သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပၾကရျမဲ ျဖစ္ပါသည္။ ယုတ္စြအဆံုး ဌာနတခုအတြင္း ဌာနတြင္း ၀န္ထမ္းမ်ားသာ သိရန္လိုသည့္ အမိန္႔မ်ဳိး ျဖစ္လွ်င္ေတာင္ ဌာနတြင္းအမိန္႔အျဖစ္ ထုတ္ျပန္ၾကရပါသည္။

ယခု နအဖေခတ္က်မွပင္ ဘယ္ေခတ္ ဘယ္တိုင္းျပည္တြင္မွ မၾကားဖူးခဲ့သည့္ ႏႈတ္မိန္႔ဆိုေသာ စကားလံုး ေခတ္စားလာျခင္းမွာ ဘ၀င္မက်စရာ ေကာင္းလွပါသည္။

ထိုႏႈတ္မိန္႔ဆိုေသာ စကားလံုး၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာကို လိုက္ၾကည့္ေသာ္ နအဖ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ထင္ရာ အမိန္႔ေပးတတ္ေသာ အေလ့အထေၾကာင့္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။

နအဖ၀န္ႀကီးတိုင္းလိုလို တိုင္းခန္းလွည့္လည္ စားေသာက္ျခင္းကို အလြန္ ၀ါသနာပါၾကပါသည္။ ထိုသို႔ လွည့္လည္ရာတြင္လည္း မိမိနားမလည္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘဲ ေပါက္ကရ အမိန္႔မ်ားကို ေပးေလ့ရိွသည္မွာ အမ်ားသိၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအမိန္႔ ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားသည္ တရား၀င္စာျဖင့္ ထုတ္ျပန္ရန္ မသင့္ေလ်ာ္ေလာက္ေအာင္ ေပါက္ကရမ်ား ျဖစ္ေနတတ္ေပရာ စာျဖင့္ ထုတ္ျပန္သည္ကို ေတြ႕ရမည္ မဟုတ္ေပ။ ေနာက္မွ လိုက္ပါလာေသာ ဌာနဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္း အႀကီးအကဲကသာ စာအုပ္ေလးတအုပ္ႏွင့္ လိုက္မွတ္ထားၿပီး ေနာင္အခါ သူ႔ထက္ ငယ္သည့္ ၀န္ထမ္းအား ၀န္ႀကီး၏ႏႈတ္မိန္႔အရဟု တဆင့္ျပန္ခိုင္းျခင္းမ်ဳိးသာ ေတြ႕ရပါမည္။

အထက္ပါ ျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္ပါက အမိန္႔ေပးသူ အေနျဖင့္ အျမတ္ႏွစ္မ်ဳိး ထြက္သည္ကို ေတြ႔ရပါမည္။ (၁) မိမိ၏ အမိန္႔ မွန္ကန္စြာ အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ မိမိ၏ ၫႊန္ၾကားမႈ မွန္ကန္ေၾကာင္း ပဏာယူႏိုင္ပါသည္။ (၂) မိမိ၏ အမိန္႔ မွားယြင္းသြားပါက မွတ္တမ္းအေထာက္အထား မက်န္သည့္အတြက္ သူတပါးအေပၚ အျပစ္ပံုခ်ရန္ လြယ္ကူပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ နအဖေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား ႏႈတ္ျဖင့္သာ လက္လြတ္စပယ္ အမိန္႔ေပးေသာ မေကာင္းသည့္ အက်င့္ဆိုး စြဲျမဲလာၿပီး အခိုင္းခံ ၀န္ထမ္းမ်ားကလည္း လိုက္၍ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးၾကျခင္းျဖင့္ ႏႈတ္မိန္႔အရ ဆိုေသာ မမွန္မကန္ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္မ်ားကို ေတြ႕လာရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ကာလတုန္းကဆိုလွ်င္ ပုဒ္မ(၁၄၄)ထုတ္ျပန္ျခင္း၊ ေန၀င္မီးၿငိမ္းအမိန္႔ ထုတ္ျပန္ျခင္းကဲ့သို႔ ျပည္သူအမ်ား သိရမည့္ အေရးႀကီး အမိန္႔မ်ားကိုပင္ သတင္းစာ၊ ေရဒီယိုတို႔မွ တရား၀င္ ထုတ္ျပန္ျခင္း မရိွဘဲ ထိုဥပေဒမ်ား၏ အာဏာကို မလိမ့္တပတ္လုပ္ၿပီး အသံုးခ်ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ထိုဥပေဒမ်ားသည္ ႏႈတ္မိန္႔ျဖင့္ေပး၍ က်င့္သံုးသင့္သည့္ ဥပေဒမ်ား မဟုတ္ေပ။

ယခုရက္ပိုင္းတြင္လည္း နအဖအစိုးရသည္ တရား၀င္ထုတ္ျပန္ျခင္းမရိွဘဲ ႏႈတ္မိန္႔ဟူေသာ စကားျဖင့္ ျပည္သူကို ေသြးတိုးစမ္းခဲ့သည့္ အလုပ္ႏွစ္ခုကို လုပ္ခဲ့ပါသည္။

ပထမကိစၥမွာ ေလာင္စာဆီခြဲတမ္းကို ေနာက္ထပ္ ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အေျခအေန မဟန္လွ်င္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႔ရေအာင္ တရား၀င္ မေၾကညာခဲ့ေပ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းကဲ့သို႔ ျပန္ေပၚေပါက္လာမည္ကို စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ထိုႏႈတ္မိန္႔ကို ျပန္႐ုပ္သိမ္းၿပီး ေလာင္စာဆီကို ေလွ်ာ့မေပးပါဟု ထိုအခါမွ တရား၀င္ ေဖာ္ျပေလသည္။

ဒုတိယကိစၥမွာ ၿဂိဳလ္တုစေလာင္းမ်ားကို အခြန္ ၁၀ သိန္းေကာက္ယူမည္ ဆိုေသာ ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအမိန္႔ကို မည္သူက လက္မွတ္ထိုးၿပီး ထုတ္ျပန္သည္ဟု တရား၀င္ မသိရေသးေခ်။ သို႔ေသာ္ နအဖ၏ ေအာက္ဆြဲ ေအာက္ေျခ အာဏာပိုင္မ်ား၊ ၀န္ထမ္းမ်ားက စေလာင္းရိွေသာ ျပည္သူမ်ားကို အက်ပ္ကိုင္ျခင္း၊ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ေနၾကေၾကာင္း စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ ၾကားေနရပါသည္။

မတရားသျဖင့္ အမိန္႔ေပးျခင္းကို တရား၀င္ မေၾကျငာဘဲ ႏႈတ္မိန္႔အရဟု ဆို႐ံုမွ်ျဖင့္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္သင့္ၾကပါသလား။ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြကေရာ ၿငိမ္ခံၾကရပါမည္လား။

ဘုရင္တို႔၏ အမိန္႔ဟူသည္ ထြက္ၿပီးဆင္စြယ္ ျပန္၀င္သည္ မရိွသကဲ့သို႔ တသမတ္တည္း ျဖစ္ရပါမည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း အမိန္႔တခု ထုတ္မည္ၾကံတိုင္း မွန္၏၊ မမွန္၏။ ေတာ္၏၊ မေတာ္၏ အဖန္ဖန္ ခ်င့္ခိ်န္ျပီးမွ ထုတ္သင့္ပါသည္။

ယခုမူ နအဖအစိုးရသည္ မတရားေသာ အမိန္႔မ်ားကို စိတ္႐ူးေပါက္တိုင္း ႏႈတ္မိန္႔ဟု ခိုင္းေစၿပီး တာ၀န္မယူလိုသည့္ သေဘာျဖင့္ တရား၀င္ မထုတ္ျပန္ျခင္း၊ အေျခအေန မဟန္ပါက ျပန္ေလွ်ာ့ႏိုင္ရန္ လိပ္ေခါင္းကဲ့သို႔ ၀င္ႏိုင္ထြက္ႏိုင္ေသာ ႏႈတ္မိန္႔မ်ားကိုသံုးၿပီး ျပည္သူမ်ားကို တျဖည္းျဖည္း တင္းက်ပ္ေနျခင္းမွာ ေယာက္်ားေကာင္းတို႔၏ လုပ္ရပ္ႏွင့္မတူဘဲ မိန္းမလ်ာမ်ားထက္ပင္ ႐ြံရွာဖြယ္ ေအာက္လမ္းနည္းမ်ား သံုးေနသည့္ အေနအထားကို ေရာက္ေနေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

ေဒါင္းတမန္