ယံုၾကည္ျခင္း အနဂၢ

ယံုၾကည္ျခင္း အနဂၢ
ကိုေမႊး

ေအာ္… တခ်ဳိ႕အတိတ္ဆိုတာ
ငါ့ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပို္င္းသာ
ျဖစ္ခဲ့ရင္ေကာင္းမွာ
ျဖတ္ထုတ္ေပးခ်င္လြန္းလို႔ပါကြယ္ …။

ဒီလိုနဲ႔
ေဗဒါရီရဲ႕ဗူး ဘယ္သူေဖာက္ခဲ့ေဖာက္ခဲ့
ဟစ္တလာရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေမြးေလာက္မွ မထင္ရွားတဲ့ …
အတၱေလး တမွ်င္နဲ႔ ရင္ခုန္ခဲ့လိုက္တာ …
နာရီစင္ေပၚက ခုိကေတာင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ၿငီးျပသြားရဲ႕ …။

သုတ္သီးသုတ္ျပာနဲ႔
ဖိနပ္ေပၚမွာ ေခ်ာ္မလဲေအာင္ ေလွ်ာက္ခဲ့
ေတြေတြေ၀ေ၀နဲ႔ ႏွာသီးဖ်ားမွာ
ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ေတြကိုလည္း အမိအရဖမ္းခဲ့
သန္းမရွိတဲ့ မင္းဆံပင္ေတြၾကားမွာလည္း
ဖြဖြေလး ပိုက္စိတ္တိုက္ခဲ့
အမွန္တရားနဲ႔လည္း ဖြဲနုေတြ စားခဲ့…
ညေစ်းတန္း လက္သုတ္ဆိုင္မွာလည္း
အရက္ပုန္း တပန္းကန္လံုး ေမာ့ခဲ့
နာက်င္တတ္တဲ့ ေဟာဒီ စြပ္က်ယ္ေအာက္က
စူပါမင္း… ေလေလွ်ာ့ထားတဲ့ ရင္ဘံုဟာ
ခါးႀကိဳးတင္းေနတဲ့ ေမ်ာက္တေကာင္လိုလည္း ခုန္ခဲ့ ၿပီးေတာ့ တုန္ုခဲ့ …။

ညီမေလးရာ…
မင္းမလာခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္
ငါ့ဘ၀ကို စဥ့္အိုးေ႐ြးသလို လက္ဆစ္နဲ႔ မေခါက္ခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္
ငါ့က်ဳိးေၾကမႈေတြကို ကုန္လုဆဲ ေကာ္တဘူးနဲ႔ မျပဳျပင္ခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္
ငါ့ေမတၱာတရားကို ငါးဆယ္သားအေလးနဲ႔ မခ်ိန္တြယ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္
ငါ့ေအာ့အန္မႈေတြကို စာရင္းမျပဳစုရင္ ေကာင္းမယ္
ငါ့ဆံပင္ျဖဴ တပင္နွစ္ပင္ကို ေငြမွ်င္ ေတြလ႔ို ေထာပနာမျပဳခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္
ငါတခါမွ မေထာင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အလံတလက္ကို တိုင္တိုမွာ မလႊင့္ခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္…
ငါ့ပုတီးကို ခရီးကိုးပတ္ မထြက္ခိုင္းခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ္
ငါ့သံေခ်းတက္ ညိဳညစ္ေနတဲ့ ဘ၀သံတံခါးကို
အၾကင္နာတရားနဲ႔ မဖြင့္ခဲ့ရင္ ေကာင္းမယ ္…။

ဒါပါပဲ…
ဘ၀ဆိုတာ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္မွ
စည္းစိမ္ဆိုတာ အာမခံခ်က္ရွိမွ
အသက္ဆိုတာ အရွက္ကတၱီပါအဖံုးေလး ကာလို႔
အ႐ံႈးေပးလာရရင္ေတာင္ သိကၡာေလး ဖင္စီခံေလာက္နဲ႔
အေငြ႕ေလး တေထာင္းေထာင္း ထနိုင္ေသးမွ
ရွင္သန္ရက်ိဳးနပ္ခ်င္ၾကတဲ့ ေလာကမွာ …
ငါဟာ သူပုန္ပါကြယ္ …
အရာရာဟာ မဆီေလ်ာ္ အဆင္မသင့္မႈေတြနဲ႔
ယံုရာကို ႐ုန္းကန္ ကုန္းဆန္ဆန္ ေက်ာက္စရစ္ေတာမွာ
ပန္းဥယ်ာဥ္ေလ းပ်ိဳးခ်င္မိမွေတာ့
ထားခဲ့ေတာ့…သြားနွင့္ေတာ့ ဆိုတာကိုပဲ
အရြယ္လြန္ နွဲသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖားခုန္ညင္းပါးစပ္နဲ႔
အသြားတခုထဲကို ထပ္တလဲလဲ နရီမပါ စည္းမရွိဘဲ
အၿပီးထိ သီဖြဲ႕လိုက္ပါ့မယ္ …။

ညီမေလးရာ …
အနာဂတ္ဆိုတာ
ယံုၾကည္ရာ ျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့
သံလြင္ျမစ္ႀကီး မိုးေပၚဆြဲတင္ၿပီး ျဖဳတ္ခ်ရင္ေတာင္မွ
ငါ့ဟာနဲ႔ငါ ရပ္ေနပါရေစ ေျခြခ်လိုက္ပါ …
ယံုၾကည္ရာ … ေမတၱာ … သစၥာထန္းလက္ေအာက္
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ထိ ခိုရင္း …
မ်က္ရည္မဲ႔ သက္ျပင္းနဲ႔ …။ ။

ကိုေမႊး