အန္ကယ္နဲ႔ က်ေနာ္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ …
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
အိပ္မက္မက္တတ္ခဲသည့္ က်ေနာ္ စက္တင္ဘာ ၇ ရက္ေန႔ နံနက္အေစာပိုင္းက မက္ေတာင့္မက္ခဲ အိပ္မက္တခု ျမင္မက္ခဲ့သည္။ အိပ္မက္ထဲတြင္ က်ေနာ္ ေတြ႔ခဲ့ရသူမွာ မၾကာေသးမီ ၾသဂုတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔က က်ေနာ္တို႔အား ႏႈတ္မဆက္ဘဲ ႐ုတ္တရက္ ခြဲခြာသြားခဲ့သည့္၊ က်ေနာ္က “အန္ကယ္” ဟု ရင္းရင္းႏီွးႏီွး ေလးေလးစားစား ေခၚေျပာေလ့ရွိသည့္ သတင္းစာဆရာႀကီး ဦးေသာင္း၀င္း ေခၚ ဆရာေသာင္း၀င္းဗိုလ္ ျဖစ္ေနသည္။ ကြယ္လြန္ၿပီး ၁၅ ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ အန္ကယ္ က်ေနာ့္ကို အိပ္မက္လာေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေျပာႏိုင္မည္ထင္သည္။
ထူးဆန္းသည္က အန္ကယ့္ကို အိပ္မက္ထဲမွာ က်ေနာ္ ျမင္ခဲ့ရသည့္ ေနရာႏွင့္ အန္ကယ္ ၀တ္ဆင္ထားသည့္ အက်ႌျဖစ္သည္။ အန္ကယ့္ကို က်ေနာ္ ျမင္ေတြ႔ရသည့္ ေနရာက က်ေနာ္ အလည္အပတ္ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ရွိ က်ေနာ္၏ (ဖခင္ဘက္မွ) အဘိုးအဘြာမ်ား ေနထိုင္ခဲ့ရာ ေရွးေဟာင္း တထပ္တိုက္အိုႀကီး (ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာေပတိုက္ေဟာင္း) ၏ ေရွ႕တြင္ျဖစ္သည္။
၃ ခန္းတြဲ တိုက္အိုႀကီး၏ ညာဘက္အစြန္ခန္းေရွ႕တြင္ က်ေနာ္ ထြက္ရပ္ေနတုန္း ဆိုင္ကယ္တစီး “၀ူး” ဆို ထိုးဆိုက္သံ ၾကားရသည့္အတြက္ က်ေနာ္ ဘယ္ျပန္လွည့္အၾကည့္တြင္ အန္ကယ္က က်ေနာ့္ကို ေက်ာေပးလ်က္ အလယ္ခန္း သံဘာဂ်ာတံခါးနား မ်က္ႏွာကို ကပ္၍ တိုက္ထဲသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္ရ၏။ က်ေနာ္ အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္ရႊင္သြားၿပီး “အန္ကယ္ … က်ေနာ္ ဒီမွာ အန္ကယ္” ဟု ၀မ္းသာအားရ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္အသံကို အန္ကယ္ ၾကားပံုမေပၚ။ လွည့္မၾကည့္။ သံဘာဂ်ာတံခါးမွေန၍ တိုက္ထဲသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ျမဲၾကည့္ေန၏။ အန္ကယ့္ဒီဇိုင္းက က်ေနာ္ ယခု အိမ္ေနရင္း ၀တ္ဆင္ေလ့ရွိသည့္ ေကာ္လာပါ အေရာင္လြင့္ လက္တိုအက်ႌ အစိမ္းကြက္ေလးရယ္၊ သူ အိမ္ေနရင္း ၀တ္ဆင္ေလ့ရွိသည့္ အကြက္စိတ္စိတ္ ပုဆိုးေဟာင္းေလးရယ္ ျဖစ္သည္။ ယခုလို ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ဒီဇိုင္းမ်ဳိးႏွင့္ အန္ကယ့္ကို အျပင္မွာ မေတြ႔ရဖူး၍လည္း က်ေနာ့္မ်က္စိထဲ အျမင္ဆန္းေနသည္။ က်ေနာ္ ထပ္၍ ေအာ္ေျပာေသာ္လည္း အန္ကယ္ မၾကား။ ခဏအၾကာတြင္ အန္ကယ္က ေစ့ထားသည့္ သံဘာဂ်ာတံခါးကို အလယ္မွ ဆြဲမဖြင့္ဘဲ ဒီအတိုင္း တိုး၀င္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ကို က်ေနာ္ ရပ္ၾကည့္ကာ အံ့ၾသမွင္တက္မိေန၏။ ထိုသို႔ မွင္တက္မိေနစဥ္ အခိုက္အတန္႔မွာပင္ က်ေနာ့္ေရွ႕မွ အန္ကယ္ ရိပ္ကနဲ ျပန္ျဖတ္သြားၿပီး ၀ူးကနဲ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းထြက္သြားသံ ၾကားလိုက္ရ၏။ ထို႔ေနာက္ အိပ္ရာမွ ႐ုတ္တရက္ ႏိုးထလာခဲ့သည့္ က်ေနာ္ ျပန္အိပ္မရဘဲ နဖူးေပၚ လက္တင္ရင္း အန္ကယ့္အေၾကာင္းေတြ စဥ္းစားခန္း၀င္ေနမိေတာ့၏။ အျပင္ဘက္တြင္ကား နံနက္ေစာေစာ အေမွာင္ထုက တအိအိ ပိက်ေနဆဲ …။
*******
အန္ကယ္ႏွင့္ က်ေနာ္ ေရစက္ဆံုခဲ့ပံုေတြက က်ေနာ့္အေနႏွင့္ အိပ္မက္တခု ျမင္မက္မည္ဆိုလွ်င္လည္း မက္ေလာက္စရာ အေၾကာင္းတရားေတြ ရွိခဲ့သည္မို႔ အိပ္မက္မက္ခဲ့ျခင္းအေပၚ က်ေနာ္ ထူးၿပီး အံ့ၾသတာမ်ဳိးမျဖစ္မိ။
အန္ကယ္ မဲေဆာက္သို႔ ေရာက္ကာစ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ေလာက္ကျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က က်ေနာ္ တလၾကာ တုပ္ေကြးမိၿပီး အစားပ်က္ အေသာက္ပ်က္ႏွင့္ ခပ္ေမ်ာ့ေမ်ာ့ျဖစ္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အန္ကယ္ ေရာက္လာၿပီဟု အန္ကယ့္သမီး မေအးမာ ဖုန္းဆက္၍ က်ေနာ္ ႏံုးခ်ိခ်ိအေနအထားႏွင့္ပင္ ကဗ်ာဆရာေမာင္လြမ္းဏီ+မေအးမာ (VOA သတင္းေထာက္) တို႔၏ ေနအိမ္သို႔ ဆိုင္ကယ္စုတ္ေလးကို ႀကိဳးစားေမာင္းႏွင္ကာ အေရာက္လာခဲ့၏။ အန္ကယ့္ကို ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း က်ေနာ့္မ်က္စိထဲ ဖ်တ္ကနဲ ေျပးျမင္မိသည္က ကြယ္လြန္သူ KNU အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးေဟာင္း ဖဒိုမန္းရွာလားဖန္း၏ မ်က္ႏွာ …။ သို႔ေသာ္ အန္ကယ္က ဆရာမန္းရွာထက္ ပို၍ ဂိုင္းေကာင္းေကာင္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္ေမာင္း ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းမို႔ ဆရာမန္းရွာ၏ အစ္ကိုႀကီးဟု မသိသူမ်ားကို မိတ္ဆက္ေပးလွ်င္ ယံုၾကမည္ပင္ဟု က်ေနာ့္စိတ္ထဲေတြးရင္း ျပံဳးေနမိသည္။
ထိုေန႔က တုပ္ေကြးမိ၍ မေသာက္တာ ရက္အနည္းငယ္ၾကာၿပီျဖစ္သည့္ က်ေနာ္ ဆရာေမာင္လြမ္းဏီတို႔၏ ေနညိဳခ်ိန္ ဗီအိုင္ပီ၀ိုင္းတြင္ စတိသေဘာ ၀င္ေမာ့ၿပီးမွ အန္ကယ္ရွိရာ အိမ္မဘက္ခန္းသို႔ ကူးၿပီး စကားစျမည္ေျပာရင္း အန္ကယ့္ကို ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အန္ကယ္က ျပည္တြင္းမွာကတည္းက က်ေနာ့္နာမည္ႏွင့္ ဘေလာ့ကို မည္သို႔မည္ပံု ရင္္းႏွီးခဲ့ရေၾကာင္း ေျပာျပရင္း လူခ်င္း စတင္ နီးစပ္သြားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၂ ရက္ခန္႔အၾကာတြင္ ယမကာမီွ၀ဲျခင္းအမႈကို က်ေနာ့္အေၾကာင္းႏွင့္က်ေနာ္ ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ လံုး၀ ရပ္နားလိုက္ေတာ့သည္။ တံုးတိ ရပ္နားလိုက္၍လားမသိ၊ နာက်င္ကိုက္ခဲမႈေ၀ဒနာေတြကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ က်ေနာ္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ထိုသို႔ သူနဲ႔က်မွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဆိုသလို အန္ကယ္နဲ႔ စေတြ႔ခ်ိန္ေလာက္မွစ၍ အန္ကယ္ ကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ က်ေနာ္ အရက္ လံုး၀ မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ျခင္းသည္လည္း ေနာင္တြင္ အန္ကယ္နဲ႔ က်ေနာ္ စကားစပ္မိတိုင္း အမွတ္တရ ေျပာဆိုစရာ အေၾကာင္းအရာေလးတခု ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
အန္ကယ္ႏွင့္ စတင္သိကၽြမ္းၿပီးေနာက္ပိုင္း ၂၀၁၂ စက္တင္ဘာလဆန္းအထိ မဲေဆာက္တြင္ ရွိေနခဲ့သည့္ ဆရာေနမ်ဳိးေအး (မဲေဆာက္ CDC ေက်ာင္းမွ ဒု-ေက်ာင္းအုပ္၊ ကာတြန္းဆရာ၊ စာေရးဆရာ၊ အယ္ဒီတာေဟာင္း)၊ က်ေနာ္ႏွင့္ အန္ကယ္တို႔ သံုးဦးသား ထံုေထာင္းထဲရွိ မင္းသားႀကီးႏွင့္ ျမတ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တို႔တြင္ တပတ္လွ်င္ ဆရာေနမ်ဳိးေအး ေက်ာင္းအားသည့္ စေန၊ တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္ အနည္းဆံုး ဆံုျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ တခါတခါ ဆရာေနမ်ဳိးေအးက ေက်ာင္းဖြင့္ရက္တြင္ပင္ “ခင္ဗ်ားတို႔ ေရာက္ေနၾကၿပီလား” ဟု ဖုန္းလွမ္းထိုးၿပီး သူ၏ ဆိုင္ကယ္အမဲေလးကို ခပ္သြက္သြက္ ေမာင္းႏွင္လာကာ အခ်ိန္ရသေလာက္ကေလး ေလလာကန္တတ္ေသးသည္။
က်ေနာ္ႏွင့္ အန္ကယ္ကေတာ့ နံနက္ဆို ဖုန္းဆက္ခ်ိန္းဆိုၿပီး မင္းသားႀကီး၊ ျမတ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ႏွင့္ အန္ကယ့္အိမ္ … စသည့္ တေနရာရာမွာ ဆံုျဖစ္ျမဲဆိုပါေတာ့့။ တခ်ဳိ႕ရက္မ်ားတြင္ က်ေနာ္ အိပ္ရာမႏိုးမီ သို႔တည္းမဟုတ္ အိပ္ရာထဲ ပ်င္းေၾကာဆြဲေနခ်ိန္တြင္ အန္ကယ့္ထံမွ ဖုန္း၀င္လာတတ္၏။ ဖုန္းကို နားအနီး ကပ္လိုက္သည္ႏွင့္ “ႏိုးၿပီလား” ဆိုသည့္ ခပ္ၾသၾသ အသံလံုးႀကီးႀကီးႏွင့္ ေမးျမန္းသံကို ၾကားရတတ္ျမဲ။ က်ေနာ္က “ဟုတ္ကဲ့ အန္ကယ္” ဟု ျပန္ေျပာသည္ႏွင့္ အန္ကယ့္ထံမွ ျပန္ၾကားရေလ့ရွိသည့္ အသံမ်ားက “ႏိုးရင္ အိမ္မွာ လာစား … ပဲျပဳတ္နဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ထားတယ္” “ႏိုးရင္ အိမ္မွာ လာစား … နံျပားနဲ႔ မလိုင္ ၀ယ္ထားတယ္” “ႏိုးရင္ အိမ္မွာ လာစား … မုန္႔ဟင္းခါး ခ်က္ထားတယ္” “ႏိုးရင္ အိမ္မွာ လာစား … ၀က္နံ႐ိုးဟင္း ခ်က္ထားတယ္” “ႏိုးရင္ အိမ္မွာ လာစား … ၀က္သားၾကံမဆိုင္ ခ်က္ထားတယ္” “ႏိုးရင္ အိမ္မွာ လာစား … ဆရာႀကိဳက္တဲ့ ၀က္သားအာလူးဟင္း ခ်က္ထားတယ္” “ႏိုးရင္ အိမ္မွာ လာစား … ဆရာႀကိဳက္တဲ့ ဘဲဥ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ ခ်က္ခိုင္းထားတယ္” “ႏိုးရင္ အိမ္မွာ လာစား … … ဆရာႀကိဳက္တဲ့ အာလူးကက္သလိပ္ မေဌးကို လုပ္ခိုင္းထားတယ္” စသည္ စသည္ျဖင့္ တခါတမ်ဳိး မ႐ိုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ …။
အန္ကယ္ ဖုန္းမေခၚသည့္ နံနက္ခင္းမ်ားတြင္လည္း ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးသည္ႏွင့္ က်ေနာ္က “အန္ကယ္ … က်ေနာ္ မင္းသားႀကီးကို ထြက္လာၿပီ” ဟုဆိုလွ်င္ အန္ကယ္က “ေကာင္းၿပီ အခု လာခဲ့မယ္” ဟု မဆိုင္းမတြ ေျပာဆိုျမဲ၊ မ်ားမၾကာမီ မင္းသားႀကီးဆိုင္သို႔ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းလာကာ စမတ္က်က် ၀တ္စားဆင္ယင္မႈႏွင့္ ေရာက္လာတတ္ျမဲ၊ က်ေနာ္ႏွင့္ ေရာက္တတ္ရာရာေတြ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးတတ္ျမဲ …။
ရံဖန္ရံခါ ညေနခင္းမ်ားတြင္ ဂေရ႕စ္၊ ကြမ္တံု၊ ေပါ့အိုင္းစာေသာက္ဆိုင္ႏွင့္ ၾကက္ေပါင္းဆိုင္ဟု က်ေနာ္ႏွင့္ အန္ကယ္တို႔ ေခၚေ၀ၚသည့္ မဲေဆာက္ တ႐ုတ္ဘံုေက်ာင္းႏွင့္ မနီးမေ၀းမွ အမည္မသိ ထိုင္းစားေသာက္ဆိုင္တို႔တြင္လည္း အန္ကယ္က ေကၽြးလိုက္၊ က်ေနာ္က ေကၽြးလိုက္ႏွင့္ ႏွစ္ဦးသား တပတ္တခါေလာက္ ဆံုျဖစ္တတ္ၾကေသးသည္ (အန္ကယ္ ပိုက္ဆံ အတင္းထုတ္ရွင္းသည္က မ်ားပါသည္)။ ဆရာေနမ်ဳိးေအး ရွိစဥ္ကလည္း အန္ကယ္က သူ၏ အပတ္စဥ္ အာရ္အက္ဖ္ေအ အသံလႊင့္ေဆာင္းပါးအတြက္ စာမူခေရာက္တိုင္း က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ဦးထံ “ဒီေန႔ ၀မ္းႏႈတ္ထားၾက၊ ညေန ဆံုမယ္ ဟဲ ဟဲ” ဟု ဖုန္းဆက္ သတိေပးတတ္ၿပီး တ႐ုတ္အစားအစာမ်ား ေရာင္းခ်သည့္ ဂေရ႕စ္ႏွင့္ ကြမ္တံုစားေသာက္ဆိုင္တို႔တြင္ တလွည့္စီ ေကၽြးေမြးတတ္ျမဲျဖစ္သည္။ ဒီၾကားထဲ ကပၸီဘန္႔မွ စ်ာန္ဆရာေလး၏ ေနအိမ္ႏွင့္ ဖိုးထူးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္တို႔တြင္လည္း ေလကန္ရင္း ေ၀ဖန္ရင္း တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း ရံဖန္ရံခါ အခ်ိန္ျဖဳန္းတတ္ၾကေသးသည္။
လူခ်င္းဆံုသည္ႏွင့္ အန္ကယ္ႏွင့္ က်ေနာ့္တို႔အၾကား ျမန္မာ့အေရး၊ ကမၻာ့အေရး၊ မဲေဆာက္အေရး၊ အန္ကယ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ ျပည္တြင္းမွ စစ္အုပ္စုဗီအိုင္ပီေလာက၊ အန္ကယ္ႏွင့္က်ေနာ္ က်င္လည္ခဲ့သည့္ မီဒီယာေလာက၊ အန္ကယ္ သိကၽြမ္းခဲ့သည့္ ဂီတေလာက၊ ႐ုပ္ရွင္ေလာက၊ အားကစားေလာက၊ ခ႐ိုနီေလာကႏွင့္ အျခားအျခားေသာ ေလာကသားေတြအေၾကာင္း တေန႔တမ်ဳိး မ႐ိုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေျပာမကုန္ ေဆြးေႏြးမကုန္၊ အန္ကယ့္ဆီက သိခ်င္တာေတြ ေမးမကုန္ေအာင္ ရွိခဲ့ေလသည္။
အန္ကယ္က စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းလက္ထက္မွသည္ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္ ၀င္ေရာက္ခါနီးအခ်ိန္အထိ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ နီးပါး လူႀကီးခရီးစဥ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို အနီးကပ္ လိုက္ပါ သတင္းယူေပးခဲ့ရသူ ၀ါရင့္ဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္ႀကီး ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ အန္ကယ္ႏွင့္ ဆံုျဖစ္သည့္အခါ စစ္အာဏာရွင္ ဗီအိုင္ပီပုဂၢိဳလ္ေတြအေၾကာင္း တစြန္းတစ ၾကားရတတ္၏။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ ၾကားရတတ္သည္မွာ အန္ကယ္က စိတ္လိုလက္ရ စတင္ေျပာျပျခင္းမ်ဳိးထက္ က်ေနာ္တို႔က ကိုယ္သိခ်င္သည့္ စစ္ဗီအိုင္ပီပုဂၢိဳလ္ေတြအေၾကာင္းကို ေမးႏိုင္လြန္း၍ ေျပာျပျခင္းမ်ဳိးသာျဖစ္၏။ ေျပာျပသည့္အခါတြင္လည္း အန္ကယ္က စစ္ဗီအိုင္ပီပုဂၢိဳလ္ေတြအေၾကာင္း အတိုက္အခံအသိုင္းအ၀ိုင္း သေဘာက် မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရလုပ္ၿပီး အားနည္းခ်က္ ပိုပိုသာသာ အားသားခ်က္ လွ်ဳိလွ်ဳိသာသာ ေျပာျပျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ သူနဲ႔ ပတ္သက္ဆက္ဆံၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပံုမ်ားကိုသာ သတင္းသမားပီပီ အပိုဆာဒါးမပါ ေဖာက္သည္ခ်ျခင္းမ်ဳိးျဖစ္၏။
အထူးသျဖင့္ အန္ကယ္သည္ ပုဒ္မ ၁၇ (၁) (မတရားအသင္းႏွင့္ ဆက္သြယ္မႈပုဒ္မ) ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ စီရင္ခ်က္ခ်မွတ္ခံရသည့္ (ABSDF တပ္ဖြဲ႔၀င္ သမီးျဖစ္သူႏွင့္ ဆက္သြယ္မႈပုဒ္မျဖင့္ ရာထူးမွ ထုတ္ပယ္ခံရကာ အေရးယူအျပစ္ေပးခံရသည့္) ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္မတိုင္မီအခ်ိန္အထိ ထိုစဥ္က ျမန္မာျပည္သူလူထု ပို႔သသည့္ေမတၱာကို အႀကီးအက်ယ္ ခံယူေတာ္မူေနေသာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း ဦးေက်ာ္ဆန္း၏ အနီးအပါးတြင္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား သတင္းတာ၀န္မ်ားႏွင့္ လူႀကီးခရီးစဥ္တာ၀န္မ်ားကို ေန႔ညမဟူ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္ဆန္းႏွင့္ ဆက္စပ္ပတ္သက္ခဲ့သည္မ်ားကို ေျပာျပရာတြင္လည္း …။
(ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္)
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
Posts
2 comments:
အားေပးေနပါတယ္ ဆရာလြဏ္း
I think this dream mean to follow his way and you have to continue your activity in the country again.Carry on Dr Lwan.
Cause we are not done everythings yet.Don't for get you are the one for our revolution.
Take care your health and take care our peoples.
Thank a lot and god bless u to syay lone life.
Post a Comment