‘သမၼတႀကီးကို ယံုတယ္’ ႏွင့္ ျမန္မာ့အေရး ေတာင္ေတာင္အီအီ ေတြးျဖစ္ ေတာျဖစ္ စဥ္းစားျဖစ္သည္မ်ား (၂)

‘သမၼတႀကီးကို ယံုတယ္’ ႏွင့္ ျမန္မာ့အေရး ေတာင္ေတာင္အီအီ ေတြးျဖစ္ ေတာျဖစ္ စဥ္းစားျဖစ္သည္မ်ား (၂)

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

သ႐ုပ္ေဖာ္ ကာတြန္း - ဟန္ေလး

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေဟာင္း ဦးသန္းေရႊ ဦးေဆာင္တဲ့ ကာ/လံုစစ္အုပ္စု (ရဲွဒိုးစစ္အစိုးရ) ၀င္ေတြဟာ စစ္ယူနီေဖာင္းေတြနဲ႔ ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ အေျခအေနမဟန္ေတာ့လို႔သာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီးမွာ န၀တ/နအဖေခတ္နဲ႔ မတူေတာ့တဲ့ ေျပာင္းလဲအုပ္ခ်ဳပ္မႈတခုကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ စတင္ျပဳလုပ္ေပးၿပီး ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီကို ခ်ီတက္ေနသေယာင္ေယာင္ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ျပခဲ့ေပမယ့္ ဒီကေန႔အထိ သူတို႔ေခါင္းေတြထဲမွာ စြဲျမဲေနဆဲ အေတြးအေခၚက ဗမာျဖစ္ေစ၊ တုိင္းရင္းသားျဖစ္ေစ၊ အျခားမည္သည့္လူမ်ဳိးျခား ႏိုင္ငံသားပဲျဖစ္ေစ သူတို႔စစ္လူတန္းစား စစ္အႀကီးအကဲေတြ ခြင့္ျပဳတဲ့ ေဘာင္အတြင္းမွာပဲ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို တည္ေဆာက္ၿပီး သူတို႔ေပးသေလာက္နဲ႔ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ရမယ့္ပံုမ်ဳိး မွတ္ယူထားဆဲပဲဆိုတာ သိသာထင္ရွားပါတယ္။ အလြယ္ေျပာရရင္ “ငါတို႔ေပးသေလာက္ ဒီမိုကေရစီပဲ မင္းတို႔ ရမယ္။ ဒီ့ထက္ ပိုလိုခ်င္ရင္ေတာ့ နာဖို႔ျပင္” ဆိုတဲ့ စစ္က်င့္ စစ္ၾကံ စစ္မာန္မေပ်ာက္တဲ့ အေပါက္မ်ဳိးနဲ႔ အေပၚစီးကေန ခပ္ရင့္ရင့္ ကိုင္တြယ္ခ်င္ေနတုန္းပဲ ဆိုတာကို အပိုင္း (၁) မွာ ေရးျပခဲ့တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအရ သံုးသပ္လို႔ ရပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သူတို႔ေျပာင္းလဲအုပ္ခ်ဳပ္ပံုက ဦးေန၀င္း ေတာ္လွန္ေကာင္စီ (စစ္အစိုးရ) ကေန အရပ္သားအေယာင္ေဆာင္ မဆလစစ္အစိုးရဆီ ေျပာင္းလဲခဲ့သလိုမ်ဳိး နအဖစစ္အစိုးရကေန အရပ္သားအေယာင္ေဆာင္ ၾကံ႕ဖြံ႔စစ္အစိုးရအျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲလုိက္တာပါပဲ။ နည္းနည္းကြာတာက ဦးေန၀င္းက ကိုယ္တုိင္ ပုဆိုးနဲ႔ေခါင္းေပါင္း လဲ၀တ္ၿပီး မ်က္ေႏွာင္ေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ မဆလတပါတီစနစ္ရဲ႕ သမၼတ ဆက္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ ပိုၿပီး ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားတဲ့ ဦးသန္းေရႊကေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ သမၼတ ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘဲ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ သူ႔ၾသဇာခံ ဦးသိန္းစိန္ကို ႐ုပ္ေသးသမၼတအျဖစ္ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ တြန္းတင္ၿပီး ဟန္ျပ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီနစ္နဲ႔ ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္ေစခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ကြားျခားတဲ့တခ်က္က ဦးေန၀င္းရဲ႕ မဆလစစ္အစိုးရ တက္ခါစမွာ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ျပည္တြင္းဖိအားေတြက ေျပာပေလာက္ေအာင္ က်ေရာက္မေနခဲ့လို႔ အေျပာင္းအလဲလုပ္ မ်က္လွည့္ျပမႈအတြက္ ဦးေန၀င္းရဲ႕ မဆလအစိုးရအေပၚမွာ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး သိပ္ႀကီးႀကီးမားမား မရွိခဲ့ေပမယ့္ အခု ဦးသန္းေရႊတို႔ရဲ႕ ႐ုပ္ေသးၾကံ႕ဖြံ႔အစိုးရ ေျပာင္းလဲအုပ္စိုးမႈ စတင္ခ်ိန္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ျပည္တြင္းဖိအားေတြက အထြဋ္အထိပ္မွာ ရွိေနတာမို႔ ေတာ္ေတာ့္ကို က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲ ေရာက္ေနခ်ိန္လို႔ ေျပာရမွာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ဦးသန္းေရႊတို႔အေနနဲ႔ သူတို႔အေပၚ က်ေရာက္ေနတဲ့ ဖိအားေတြ တေျဖးေျဖး ေလ်ာ့သြားေစဖို႔ ႐ုပ္ေသးအရပ္သားအစိုးရကို ဒီမိုကေရစီအစိုးရနဲ႔တူၿပီး ႏိုင္ငံတကာက လက္ခံလာအာင္ ႏုိင္ငံေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရးနဲ႔ သတင္းမီဒီယာနယ္ပယ္ေတြမွာ သူတို႔ေလွ်ာ့ေပးႏုိင္သေလာက္ တရစ္ခ်င္း တရစ္ခ်င္း သတိနဲ႔ ေလွ်ာ့ေပးၿပီး သူတို႔အေပၚ ပိတ္ဆို႔ထားမႈေတြနဲ႔ တထစ္ခ်င္း တထစ္ခ်င္း အလဲအလွယ္လုပ္ယူေနခဲ့တာပါ။ အဲသလို အလဲအလွယ္လုပ္ယူရာမွာ ဦးသိန္းစိန္ ႐ုပ္ေသးအစိုးရကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ အျပည့္အ၀ ေပးမထားဘဲ ေနာက္ကြယ္မွာရွိတဲ့ ဦးသန္းေရႊ ဦးေဆာင္တဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြနဲ႔ အဖြဲ႔၀င္ ၁၁ ဦးပါ ကာ/လံုစစ္အုပ္စုက ေခါင္းေအးေအးထား စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၿပီး သူတို႔ ဆံုးျဖတ္တဲ့အတိုင္း ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးေရး၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔စည္းခြင့္ျပဳေရးနဲ႔ စည္း႐ံုးေဟာေျပာခြင့္ေပးေရး၊ သတင္းမီဒီယာထိန္းခ်ဳပ္ထားမႈ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးေရးေတြကို ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက တသေ၀မတိမ္း ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာရရင္ ေကာင္းေတာ့မေကာင္းဘူး၊ ဘာနဲ႔ တူေနလဲဆိုေတာ့ ဦးသိန္းစိန္တို႔ ၾကံ႕ဖြံ႔အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ေတြ လုပ္ကိုင္ေနရပံုက နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြမွာရွိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြ၊ စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ ေနာက္ကြယ္က သူေတာင္းစားဂိုဏ္းေတြ ၿခိမ္းေျခာက္ခိုင္းေစထားလို႔ တာ၀န္အရ လိုက္လံေတာင္းရမ္းေပးေနရတဲ့ ႐ုပ္ရည္သနားကမား ကေလးငယ္မ်ားရဲ႕ ျဖစ္အင္လိုပါပဲ။ ႏုိင္ငံတကာမွာ ႐ုပ္ျပနည္းနည္းေကာင္းဦးမယ့္ပံုေပၚတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြကို ေရွ႕ထြက္ခိုင္းၿပီး ေနာက္ကြယ္က ကာ/လံုအဖြဲ႔က လူဆိုးဓားျပဂုိဏ္းအႀကီးစားသာသာ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ ကာ/လံု (ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ) ဆိုတာထဲက ‘ႏိုင္ငံေတာ္’ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အနက္အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုရမယ္ဆိုရင္ အဲဒီ ‘ႏိုင္ငံေတာ္’ ဆိုတာဟာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစံု အတူတကြ ယွဥ္တြဲေနထိုင္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ကို ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘဲ “ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၃ ႏွစ္ေက်ာ္ န၀တ/နအဖ စစ္အုပ္စု၀င္ေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကာလအတြင္း လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ဳိးစံု၊ စစ္ရာဇ၀တ္မႈမ်ဳိးစံု က်ဴးလြန္ၿပီး တိုင္းျပည္ဘ႑ာေတြကို မေတာ္မတရား ရယူသြားခဲ့ၾကတဲ့ ဦးသန္းေရႊနဲ႔ အေပါင္းအပါ စစ္အုပ္စု၀င္ေတြ၊ သူတို႔နဲ႔ ေပါင္းစားၿပီး ႀကီးပြားခ်မ္းသာေနတဲ့ ေခတ္ပ်က္သူေဌးေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြား” လို႔ အဓိပၸာယ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ‘အက်ဳိးစီးပြား’ ႀကီး (သူတို႔အေခၚ ‘ႏိုင္ငံေတာ္’ ႀကီး) လံုလံုျခံဳျခံဳ ဆက္ရွိေစေရး အကာအကြယ္ေပးႏုိင္ဖို႔ သက္သက္အတြက္သာ အဖြဲ႔၀င္ ၁၁ ဦးပါတဲ့ အဲဒီ ကာ/လံု ဆိုတာႀကီးကို ဦးသန္းေရႊ အလိုက် ဖြဲ႔စည္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ လံုျခံဳေရးအတြက္ အကာအကြယ္ေပးဖို႔ ဖြဲ႔ထားတဲ့ အတုိင္ပင္ခံေကာင္စီမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ သူတို႔အခြင့္အေရး၊ သူတို႔အက်ဳိးစီးပြားေတြကို ထိပါးလာမယ့္ မည္သည့္အသင္းအဖြဲ႔၊ မည္သူ႔ လူပုဂၢိဳလ္ကိုမဆိုု ေနာက္ကြယ္ကေန ဆက္လက္ ႏွိပ္ကြပ္ေျခမႈန္းဖို႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ စစ္ေကာင္စီပဲျဖစ္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဆိုရရင္ သူတို႔က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ျပစ္မႈေတြအတြက္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ အေရးယူမခံရေရး၊ သူတို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ အသိမ္းအဆည္းမခံရေရးနဲ႔ အနာဂတ္မွာလည္း သူတို႔စစ္အုပ္စုနဲ႔ အေပါင္းအပါ ေခတ္ပ်က္သူေဌးေတြ စီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာ ဆက္လက္ၿပီး လက္၀ါးႀကီးအုပ္ႏုိင္ေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္ကိုပါ ဆက္လက္ႀကိဳးကိုင္ျခယ္လွယ္ႏိုင္ေရးအတြက္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့တဲ့ ကာ/လံုပါ။

ေျပာရရင္ စစ္ယူနီေဖာင္းႀကီးေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ အေျခအေန မဟန္ေတာ့လို႔သာ ကန္႔လန္ကာေနာက္ထဲကို ၀င္သြားခဲ့ရေပမယ့္ ဦးသန္းေရႊနဲ႔ သူ႔ၾသဇာခံ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပါင္းအပါတစုဟာ အာဏာကို စြန္႔ခ်င္တဲ့ အရိပ္အေယာင္ လံုး၀ကို မေတြ႔ရပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ အဲသလို ေသခ်ာေပါက္ ေျပာႏိုင္တာလဲဆိုေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥေပဒမွာ “ႏိုင္ငံေတာ္၏ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑တြင္ တပ္မေတာ္က ပါ၀င္ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေရးကို အစဥ္တစုိက္ ဦးတည္သည္္” ဆိုသည့္ အခ်က္ကို အတင္းအဓမၼ အႏိုင္က်င့္ ျပဌာန္း အတည္ျပဳခဲ့တဲ့အျပင္ လက္ရွိမွာလည္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေနာက္ကြယ္ကေန ဆက္လက္ ႀကိဳးကိုင္ျခယ္လွယ္ဆဲျဖစ္တဲ့ အေထာက္အထားေတြကို ေတြ႔ေနရၿပီျဖစ္လို႔ပါပဲ။ ဟန္ျပ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ေနာက္ကြယ္ကေန စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဒီဇိုင္းသစ္တမ်ဳိးနဲ႔ ဆက္လက္ ႀကိဳးကိုင္ခ်င္ေနဆဲပဲဆိုတာ ၾကံ႕ဖြံ႔႐ုပ္ေသးအစိုးရ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေစ့ငုၾကည့္ရင္ အားလံုး သတိျပဳမိၾကမွာပါ။

သူတို႔ အဲသလို ဘာလို႔ ဆက္ၿပီး ႀကိဳးကိုင္ႏုိင္တာလဲ ဆိုတာကလည္း ရွင္းပါတယ္။ အခုသြားေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲဆိုတာက ဦးသန္းေရႊက သူကိုယ္တိုင္ ေရွ႕ထြက္မင္းသား ဆက္လုပ္ဖို႔ အေျခအေနမေပးေတာ့လို႔ သူအာဏာရွိတုန္းမွာ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုအခင္းအက်င္းကို ညစ္နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ အေသအခ်ာ တည္ၿပီးမွ ေနာက္ဆုတ္ေပးခဲ့တဲ့ အေျပာင္းအလဲဆိုေတာ့ ေနာက္ကြယ္ကေန သူ စိတ္ႀကိဳက္ ဆက္ျခယ္လွယ္ႏုိင္တာ မဆန္းဘူးလို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ အတိုက္အခံေတြဘက္က ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ သူ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚမွာ ဆက္ရွိေနဖို႔ မျဖစ္ေတာ့ေအာင္ေလာက္ပဲ ဖိအားေပးႏုိင္ခဲ့ၿပီး အာဏာလက္မဲ့ျဖစ္သြားေအာင္မွ ျဖဳတ္မခ်ႏုိင္ခဲ့ပဲကိုး။ အဲဒီေတာ့ အာဏာလက္ရွိဘ၀နဲ႔ ကန္႔လန္႔ကာ ေနာက္ကြယ္ကို ၀င္ေရာက္သြားတဲ့ အာဏာရွင္ ဦးသန္းေရႊကပဲ ျခယ္လွယ္ျမဲ ျခယ္လွယ္ေနတာကို ေရွ႕ထြက္႐ုပ္ေသး ဦးသိန္းစိန္အစိုးရေရာ၊ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြပါ ဆက္ခံေနၾကရတာေပါ့ေလ။ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားစရာေတာ့ သိပ္မရွိပါဘူး။

အာဏာဆိုတဲ့ အရာမ်ဳိးကလည္း ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္အာဏာရွင္မွ လြယ္လြယ္နဲ႔ လက္လႊတ္ခဲ့႐ိုး ထံုးစံမရွိခဲ့ေလေတာ့ ဦးသန္းေရႊတို႔အေနနဲ႔ သူတို႔မွာရွိတဲ့ အေမွာင္က်ေနဆဲ အေတြးအေခၚ၊ သူတို႔မွာရွိေနဆဲ မေတာ္ေလာဘေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ေနာက္ကြယ္ကေန ဆက္လက္ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္ေနတာကိုလည္း လြန္တယ္လို႔ေတာ့ မဆိုသာေပဘူး။ အာဏာဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္တံုအသိတရားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့ လူမ်ဳိးေတြအတြက္ မစြန္႔ခ်င္စရာ၊ မစြန္႔ႏိုင္စရာ သည္းေျခႀကိဳက္ပစၥည္းႀကီးတခု ျဖစ္ေနေပတာကိုး။ အတိုက္အခံဘက္က ဦးသန္းေရႊတို႔လို မေတာ္ေလာဘမ်ဳိးရွိတဲ့ လူေတြဆိုရင္လည္း ဦးသန္းေရႊတို႔ေနရာမွာဆို သူတို႔လိုပဲ မိုက္မိုက္မဲမဲ စဥ္းစားၿပီး သူတို႔ထက္ေတာင္ ႏွစ္ျပန္သံုးျပန္ဆိုးတဲ့ ကိုသာဆိုးေတြ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အတိုက္အခံအဖြဲ႔အစည္းေတြအတြင္းမွာလည္း ၂၃ ႏွစ္တာ ကာလအတြင္းမွာ ဦးသန္းေရႊတို႔နဲ႔အၿပိဳင္ အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းက ကိုယ္ရထားတဲ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ ေနရာေလးေတြ ေပ်ာက္မသြားေအာင္ ကလိန္ကက်စ္နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ အုပ္စုဖြဲ႔ ေနရာယူ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားၾကတဲ့ သတင္းပလင္းမ်ဳိးေတြက မၾကားခ်င္မွအဆံုးမို႔လို႔ပါပဲ။ ဥပမာအားျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးဆူနာမီလိႈင္း ထိမွန္ၿပီး စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားရတဲ့ ေ၀းလြင့္ေပ်ာက္ကြယ္အစိုးရ (ယခင္အေ၀းေရာက္အစိုးရ) ဆိုသဟာကိုပဲ ၾကည့္ေပါ့။ ၂၃ ႏွစ္လံုးလံုး ဒီလူ ဒီလူေတြခ်ည္းပဲ။ ဒါဟာ အာဏာရဲ႕အရသာကို နည္းနည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ မ်ားမ်ားပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမည္းစမ္းဖူးတဲ့ ေလာဘသားေကာင္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ အာဏာကို လက္မလႊတ္ခ်င္တဲ့ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ သေဘာသဘာ၀ေတြမို႔ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ထူးၿပီး မအံ့ၾသမိပါဘူး။

ဒီေနရာမွာ ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ေစာေမာင္ကိုေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အနည္းငယ္ေသာ ခ်ီးက်ဴးစကားေလး ဆိုခ်င္မိတာ ရွိပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ေစာေမာင္က ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးမွာ ႏုိင္တဲ့ပါတီကို အာဏာလႊဲအပ္ၿပီး စစ္တပ္လ်ားကို ျပန္မယ္လို႔ ႐ိုး႐ိုးသားသားေျပာဆိုခဲ့ျခင္းဟာ သူ႔အေနနဲ႔ တကယ္ပဲ အာဏာေလာဘကို သတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားျခင္း၊ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေတာ္မွာ တပ္မေတာ္ အမွန္တကယ္ ေနရမယ့္ ေနရာမွန္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းနဲ႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူေတြ တိုးတက္ရာတိုးတက္ေၾကာင္း အက်ဳိးစီးပြားကို အမွန္တကယ္ လိုလားျခင္းတို႔ေၾကာင့္သာ ထိုအခ်ိန္က ပါ၀ါအာဏာအရွိဆံုး သူ႔အေနနဲ႔ အဲသလုိ စကားမ်ဳိးကို ယတိျပတ္ ေျပာထြက္ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ ခ်ီးက်ဴးစကား ဆိုခ်င္မိတာပါ (သေဘာမတူႏုိင္ရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ၾကပါ)။

လက္ရွိ အာဏာခ်ဳပ္ကိုင္ထားဆဲ ဦးသန္းေရႊနဲ႔ ကာ/လံုစစ္အုပ္စု၀င္ေတြအေနနဲ႔လည္း အာဏာရွင္ဦးေန၀င္း အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ၂၆ ႏွစ္နဲ႔ သူတို႔ စစ္အုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ၂၃ ႏွစ္တာကာလအတြင္း တိုင္းျပည္ စုတ္ျပတ္ပ်က္စီးခဲ့ရတဲ့ အမွားေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကို အမွန္အကန္ သံုးသပ္၊ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကေန စစ္တပ္ရဲ႕အခန္းက႑ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာ့ခ်ဆုတ္ခြာဖို႔ ေျခလွမ္းေနတဲ့ အရိပ္အေယာင္မ်ဳိး ေတြ႔ရတယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဦးသန္းေရႊတို႔ကိုလည္း ဦးေစာေမာင္နည္းတူ ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုမိဖို႔ ပါးစပ္ယားလာေကာင္း ယားလာႏိုင္သလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဂငယ္ေကြ႔ ေကြ႔ၿပီး ၾကံ႕ဖြတ္႐ုပ္ေသးအစိုးရနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခ်င္တဲ့ နည္းဗ်ဴဟာလည္း အလုပ္ျဖစ္ဖို႔ လမ္းစ ရွိေကာင္းရွိႏုိင္တယ္လို႔ လက္ခံမိမွာပါ။ အခုအေနအထားကေတာ့ အဲသလိုမဟုတ္ဘဲ အပိုင္း (၁) မွာ သံုးသပ္ခဲ့သလို ဦးသန္းေရႊ ဦးေဆာင္တဲ့ ကာလံုစစ္အုပ္စု (ရွဲဒိုးစစ္အစိုးရ) ကပဲ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဒီဇိုင္းသစ္တမ်ဳိးနဲ႔ ဆက္္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္ဆိုတာကို ဘြင္းဘြင္းႀကီး ေတြ႔ျမင္ေနရၿပီမို႔ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို စိတ္တထင့္ထင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္လို႔ မရေတာ့ဘဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ နည္းဗ်ဴဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ ေအာင္ျမင္ႏုိင္မလဲ၊ ေအာင္ျမင္ဖို႔ အလားအလာေကာ ရွိမွရွိေသးရဲ႕လား ဆိုတာေတြကို အျပဳသေဘာ ဆန္းစစ္ ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပၿပီး ကိုယ္ျမင္တာကို ျမင္တဲ့အတိုင္း အၾကံျပဳခ်င္မိတဲ့ အေနအထားကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီလို အျပဳသေဘာ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္မႈကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ထပ္ခါထပ္ခါ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုေနတဲ့ “သမၼတႀကီးကို ယံုတယ္ … သမၼတႀကီးကို ယံုတယ္” ဆိုတာကပဲ စတင္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။

(ဆက္ပါမယ္)

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ