တာ၀န္ရွိသူေတြရဲ႕စကား ... ေျပာခ်င္ရာ ေျပာလို႔ရပါသလား ...

တာ၀န္ရွိသူေတြရဲ႕စကား ေျပာခ်င္ရာ ေျပာလို႔ရပါသလား

ေမာင္ေမာင္ဘု

လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာခြင့္ေရးခြင့္ေလးေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ ရေနၾကၿပီဆိုေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာ၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးေနၾကတာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ေကာင္းပါတယ္။
ေနာင္ဆို စာေပစိစစ္ေရး မရွိေတာ့ဘူးဆိုတာ ၾကားေနရပါတယ္။ မီဒီယာဥပေဒႀကီး မၾကာမီ
ေပၚလာေတာ့မယ္ ဆိုေနၾကတယ္။ လူထု ေရးဆြဲတာလား၊ လူတစု ေရးဆြဲတာလားေတာ့မသိ။
လူတစုအတြက္ပဲ မီဒီယာကို အသံုးျပဳမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီ မက်ႏုိင္။ မီဒီယာသမားေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္မယ့္ ဥပေဒဆိုရင္ သြားၿပီ ဒီမိုကေရစီ ...။

အခုတေလာ ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္ရတာ တမ်ိဳးပဲ။ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာတာ ဒီမိုကေရစီလားဆိုၿပီး
အထင္မွားႏုိင္တယ္။ တခ်ဳိ႕ဂ်ာနယ္ပါ ေျပာဆိုခ်က္ေတြမွာ စဥ္းစားစရာေလးေတြ ျဖစ္လာတယ္။

အရင္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြတုန္းကဆိုရင္ ...

ဂ်ာနယ္တခုမွာ အရင္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြတုန္းကဆို ေျမသိမ္းၿပီးရင္ ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္ ေပးတာမဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့စကားကို ကုမၸဏီတခုမွ တာ၀န္ရွိသူတဦးက ေျပာၾကားသြားတာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ေျမသိမ္းၿပီးရင္ ေလ်ာ္ေၾကးေတာ့ ေပးရမွာပဲ။ ဒီတာ၀န္ရွိသူက နားမလည္တာလား။ အရင္ေခတ္ကိုပဲ လြမ္းေနသလားေပါ့။ ဒီေျမေတြက အစိုးရက ပိုင္ဆိုင္ၿပီးသားဆိုၿပီး ထပ္ေျပာေသးတယ္။ ဒီေျမေတြေပၚမွာ လုပ္မယ့္အလုပ္က ဘီယာဆိုင္ႀကီးေတြ၊ ကစားကြင္းႀကီးေတြ၊ စတိုးဆိုင္ႀကီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အရာ၊ ကိုယ့္စီးပြားေရးေၾကာင့္ နစ္နာမယ့္ လူေတြရွိရင္ ေလ်ာ္ေၾကး ေပးကို ေပးရမယ္ဆိုတာ နားလည္သင့္ပါတယ္။ ဒီစကားေတြ ၾကားမိေတာ့ စိတ္ထိခိုက္မိတယ္။ မေတာ္ေလာဘေတြ ထားေနတုန္းပဲ ဆိုၿပီး ...။ ဒီမိုကေရစီကို နည္းနည္းေလးေတာင္ မသြားရေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ အာဏာရွင္ေခတ္ေဟာင္းကို တမ္းတသံေလး ပါေနသလို ...။

လူသတ္မႈမွသည္ လူေသမႈ

ေနာက္ဂ်ာနယ္တေစာင္မွာေတာ့ ထြက္ဆိုေပးမယ့္ မ်က္ျမင္သက္ေသ မရွိေသးလို႔ အမႈကို တရားစြဲဖို႔ မလြယ္ေသးဘူး ဆိုၿပီး ဥပေဒသားတေယာက္က ေျပာၾကားသြားတာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဒီမႈခင္းကေတာ့ တိုင္းသိျပည္သိ ကမၻာသိ မႈခင္း။ ခရီးသြား ၁၀ ဦးကို ကားေပၚက ဆြဲခ်ၿပီး သတ္တဲ့အမႈ။ ေသသြားတာ ၁၀ ေယာက္။ အုပ္စုနဲ႔ အၾကမ္းဖက္သတ္တာ ထြက္ဆိုေပးမယ့္ မ်က္ျမင္သက္ေသမရွိဘူး ဆိုေတာ့ တမ်ိဳးႀကီးပဲ။

ကားေပၚမွာလည္း ကားဆရာနဲ႔ စပယ္ယာေတြ မပါတာမဟုတ္။ တျခားခရီးသည္ေတြေကာ။
ေနာက္ဆံုး ဘယ္သူမွ ထြက္ဆိုမေပးရင္ေတာင္မွ ခြဲစိတ္စစ္ေဆးေပးတဲ့ ဆရာ၀န္နဲ႔ ရဲသက္ေသေတြရဲ႕ ထြက္ဆိုခ်က္ေတြအရ တရားစြဲလို႔ ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ တရားစြဲဖို႔ ခက္ေနတယ္လို႔ ေျပာေနတာလဲဆိုတာ နားမလည္။ ထူးဆန္းေနသလိုပဲ။ ပါတီတခုကလည္း လူသတ္မႈကို လူေသမႈအေနနဲ႔ တရားစြဲေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတယ္ ဆိုတာပါ ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ပိုထူးဆန္းသြားျပန္ေရာ။ တရားစီရင္ေရးကို ဒီပါတီက ပိုင္တာလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ တရားစြဲဖို႔ ခက္ေနတယ္ ဆိုတာထက္ ဘယ္သူ႔ကို တရားစြဲရမလဲဆိုတာ စစ္ေဆးေဖာ္ထုတ္ေနတုန္း ဆိုၿပီး ေျပာပါက ပိုမိုနားေထာင္ ေကာင္းလိမ့္မယ္။ သတင္းေရးသူ နားလည္မႈလြဲ ေရးသားတာလား ဆိုၿပီး ထင္မိပါတယ္။

အေရအတြက္နဲ႔ အရည္အခ်င္း

ဖတ္မိတဲ့ ဂ်ာနယ္တေစာင္မွာလည္း က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ ဆရာ၀န္ သင္တန္းသားဦးေရ ေလွ်ာ့လက္ခံမယ္ ဆိုၿပီး ေဖာ္ျပပါတယ္။ အဲဒီမွာ တာ၀န္ရွိသူတေယာက္က ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ အေရအတြက္ထက္ အရည္အခ်င္းကို ဦးစားေပးမယ္ဆိုေတာ့ သင္တန္းသားဦးေရကို တ၀က္ေလာက္ ေလွ်ာ့လက္ခံမွာတဲ့။ ဒါဆို စနစ္မွားႀကီးတုန္းက ဆရာ၀န္ေတြ အရည္အခ်င္းမရွိသလို ျဖစ္မေနဘူးလား ဆိုၿပီး ဆြဲေတြးမိတယ္။ အေရအတြက္ အရည္အခ်င္းေတြ ထည့္မေျပာဘဲ ဆရာ၀န္ေလာင္းေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေလ့က်င့္ေပးႏုိင္ဖို႔ဆိုတာ ထည့္ေျပာရင္ ပိုေကာင္းမွာပါ။

စာနာစိတ္ထား ေျပာေစခ်င္

သူတပါးကို ေ၀ဖန္ၿပီး အပုပ္ခ်ခ်င္လို႔ ဒီေဆာင္းပါး ေရးတာမဟုတ္။ လူထုဖတ္ေနတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ဒီမိုကေရစီက်က် ေျပာေစခ်င္လို႔ပါ။ ကိုယ္လိုရာ ဆြဲေျပာမယ္၊ တဘက္သူေတြ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ စနစ္ေဟာင္းနဲ႔ ျခားမယ္မထင္။ ဒီမိုကေရစီ အားနည္းေနေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီလို ျဖစ္တတ္ေပမယ့္ စနစ္ေဟာင္းႀကီးက အေတြးအေခၚေတြ မစြန္႔ႏုိင္ၾကေသးတာ ေတြ႔ေနရတယ္။

ဒီမိုကေရစီလို႔ ဆိုေနတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲမွာ အေျပာအဆိုက အစ ဒီမိုကေရစီ မက်ပါက
ေ၀းေနဦးမယ့္ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ေနမယ္။ တဦးခ်င္းက ဒီမိုကေရစီစိတ္ထားႏုိင္မွ အဆင္ေျပမွာ။
ဂ်ာနယ္သတင္းအယ္ဒီတာမင္းမ်ားလည္း သတင္းျဖစ္ရင္ၿပီးေရာ ဆိုၿပီး ဂ်ာနယ္ေတြမွာ
လူထု အေလးမထားတဲ့ လူေတြရဲ႕စကားကို ဆင္ျခင္တင္ေပးသင့္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ဖတ္ရတဲ့သူေတြ ရင္ဆို႔မယ္။ အမွန္သိတဲ့ လူေတြက ကဲ့ရဲ႕ၾကလိမ့္မယ္။

အခုေတာ့ ေခတ္ေဟာင္းကို တမ္းတ ငိုေႂကြးသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ တဘက္သားကို စာနာမႈမထား ေျပာေနၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျပည္သူလူထုကို။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ စာနာမႈအေပၚ မူတည္ပါတယ္ဟု ...။ ။

ေမာင္ေမာင္ဘု