တားမရတဲ့ ဒီလိႈင္းလံုးမ်ား

တားမရတဲ့ ဒီလိႈင္းလံုးမ်ား

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း

ဗမာျပည္မွာ အလုပ္သမားသပိတ္၊ လယ္သမားတိုက္ပြဲနဲ႔ လွ်ပ္စစ္ရရွွိေရး ၿမိဳ႕ေနလူထုလႈပ္ရွားမႈမ်ား တခုၿပီးတခု၊ တေနရာၿပီးတေနရာ ေပၚေပါက္ေနပါတယ္။ တားမႏိုင္ဆီးမရ ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ ေဖ်ာင္းဖ်လို႔လည္း မရဆိုတဲ့ စကားကိုေတာင္ ထပ္ျဖည့္လိုက္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ (လုပ္ငန္းရွင္ေတြကို မေဖ်ာင္းဖ်ဘဲ အလုပ္သမားေတြကိုပဲ ေဖ်ာင္းဖ်ေနသူေတြ ရွိေနလို႔ပါ)။

ဒါေပမယ့္ တကယ့္အေျခအေနက ၾကည့္ေသာသူျမင္၏ လို ႔ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္အစိုးရက မ်က္ႏွာလႊဲေနပါတယ္ (သူတို႔ႏွင့္ မဆိုင္ေလဟန္)။ မၾကည့္လို႔ မျမင္ဘူးေပါ့။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေ၀းက ေရွွာင္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ရဲ႕မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ မျမင္ေတာ့ မသိရပါ။ သူတို႔ ေျပာတဲ့အထဲမွာေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေတြ တခြန္းမွ မပါပါ။ တခ်ဳိ႕က ျမင္လည္းျမင္ ေခါင္းထဲမွာလည္း လက္ကနဲ အၾကံေပၚလာပါတယ္။ ထမင္းထုတ္ေပး၊ ေရသန္႔ဘူးေပး ပေရာဂ်က္ အျမတ္ထုတ္ကြက္လို႔ တန္းျမင္တယ္။ အားလံုးနဲ႔မတူ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီလႈပ္ရွားမႈေတြကို ဗမာျပည္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္အျဖစ္ ၾကည့္ျမင္ၾကပါတယ္။ အားတက္ၾကပါတယ္။ အားေပးၾကပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ ဒီတိုက္ပြဲေတြ အဆက္မျပတ္ ေပၚေပါက္ေနတာ အခ်ိဳ႕ေသာ မ်က္ေစ့တိမ္ကြယ္ေနသူေတြအတြက္ေတာ့ အေရးစိုက္စရာမလိုတဲ့ အေသးအမႊားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမင္တတ္သူေတြအတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို အေမွာင္ထဲမွာ ေပၚထြက္လာတဲ့ အားတက္စရာ အလင္းေရာင္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္္။ ဒီလို အားတက္ၾကတယ္ဆိုရာမွာ တို႔အမ်ိဳးသားေတြကို လိမ္ညာလို႔ မရဘူး၊ ေျခာက္လွန္႔လို႔ မရဘူး၊ ငါတို႔ မ်က္ေစ့မလည္ဘူးဆိုတဲ့ အသံမ်ားကိုပါ ၾကားေနရသကဲ့သို႔ ရွိပါတယ္။

တကယ္က်ေတာ့ အခု ဗမာျပည္ တနံတလ်ားမွာ ေတြ႔ျမင္ေနရတာဟာ ဗမာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးသင္တန္းတခုလို႔ မွတ္သားသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီေန႔အခါ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ လမ္းမေပၚတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေခတ္ကုန္ၿပီလို႔ ဆိုခ်င္သူ၊ ငါတို႔မွ ဦးမေဆာင္ရင္ လူထုလႈပ္ရွားမႈ မေပၚႏိုင္ဘူးလို႔ အထင္ရွွိေနသူ၊ လူထုႀကီးဟာ ေၾကာက္ေနတယ္လို႔ ထင္ေန၊ ေျပာေနသူေတြကို လံုး၀မွားေၾကာင္း ဒီတိုက္ပြဲေတြက ေထာက္ျပလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူထုရဲ႕ တကယ့္လက္ေတြ႔ အေနအထားကို ဆုပ္ကိုင္မိပါမွ လုပ္ငန္းစဥ္၊ လမ္းစဥ္ေတြ ခ်မွတ္တာ မွန္ကန္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ဗိုလ္သိန္းစိန္အစိုးရ ဖန္တီးထားတဲ့ “အေျပာင္းအလဲ” ေအာက္မွာ ပထမဆံုး ေပၚေပါက္တဲ့ လူထုေတြရဲ႕ စိန္ေခၚမႈျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ သံဃာ့အေရးအခင္းေပၚလာေတာ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားေရာ မီဒီယာသမားမ်ားပါ အံ့အားသင့္ျခင္းမက သင့္သြားၾကရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္မစဥ္းစားမိေၾကာင္းလည္း ၀န္ခံၾကရပါတယ္။ အခုလည္း “အေျပာင္းအလဲ” ျဖစ္ေပၚေနခ်ိန္မွာ ၁၈ ရာစုႏွစ္က လစာအေရအတြက္မ်ိဳးကေန မေျပာင္းလဲတဲ့အတြက္ ဆႏၵျပပြဲေတြ ဆက္တိုက္ေပၚလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မထားေၾကာင္း ၀န္ခံရမယ္ ထင္ပါတယ္။ တျခားမေျပာနဲ႔ ဗိုလ္သိန္းစိန္အစိုးရေတာင္မွ ဒါေလာက္ ဇြဲနဲ႔ မာန္နဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ မေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ခဲ့လို႔ ဘယ္လို အေရးယူလုပ္ကိုင္ရမွန္း မသိဘဲဲျဖစ္ေနၿပီး အက်ပ္ေတြ႔ေနတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ဒီလိုအေနအထားေတြမွာ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ သူတို႔ရဲ႕လက္သံုးစကား “ဗကပလက္ခ်က္” ဆိုတာမ်ိဳးေတာင္ အခုမေျပာႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီေန႔အခ်ိန္အခါမွာ ဒီ “အေျပာင္းအလဲ” ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး တိုး၍ ခ်မ္းသာၾကဦးမွာဟာ န၀တ-နအဖ လက္ထက္မွာ ေကာင္းစားခ်မ္းသာေနခဲ့သူေတြသာ ျဖစ္တယ္။ တိုး၍ ဆင္းရဲဦးမွာဟာလည္း န၀တ-နအဖ လက္ထက္မွာ တေလွ်ာက္လံုး ဆင္းရဲမြဲေတေနခဲ့သူေတြသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သံသယျဖစ္စရာ မလုိပါဘူး။ ဒါကို “အေျပာင္းအလဲ” လို႔ သမုတ္ေနၾကတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေျပာင္းလဲတာက အဲဒီ တိုး၍ ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးတလံုးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္မၾကာခင္မွာဆိုရင္ အေနာက္ႏိုင္ငံက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ လွိမ့္၀င္လာႏိုင္စရာ အေၾကာင္းေတြ ရွိေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီလို ၀င္လာၿပီဆိုရင္ ဗမာျပည္သားေတြထဲက ဘယ္သူေတြသာ အက်ိဳးအျမတ္ရွွိမယ္ဆိုတာ အထူးေျပာေနစရာ မလိုပါဘူး။ အေနာက္တိုင္းက လုပ္ငန္းရွွင္ေတြနဲ႔ အလုပ္သမားေတြအၾကား ျပႆနာေပၚရင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ စစ္အစိုးရက ဘယ္သူ႔ဘက္ ပါမယ္ဆိုတာ ေဗဒင္ေမးစရာမလိုဘူး ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆႏၵျပပြဲဇာတ္လမ္းဟာ ေငြေရာင္ပိတ္ကားႀကီးေပၚမွာ ဆက္လက္႐ႈစားပါလို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ပါတယ္။

မ်က္ေမွာက္ ဗမာျပည္ရဲ႕ အဓိကပဋိပကၡဟာ ဒီဆႏၵျပလူထုနဲ႔ တေျပးတည္း ခံစားေနရတဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးက တဘက္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္အစိုးရက တဘက္၊ ဒီႏွစ္ဘက္အၾကားက ပဋိပကၡျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အခု ဒီအေရးအခင္းေတြက အတည္ျပဳ ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ စစ္အစိုးရက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၀ါဒျဖန္႔ေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္ထဲက ပဋိပကၡဆိုတာေတြဟာ အဓိကပဋိပကၡ မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အစိုးရဟာ အဲဒီလႊတ္ေတာ္ထဲက အတိုက္အခံျပဳမႈကို ေသနတ္နဲ႔ပစ္ လူစုခြဲခဲ့တဲ့ ရခိုင္စစ္ေတြက ဆႏၵျပမႈေလာက္ မစိုးရြံ႕တာလည္း ေသခ်ာပါတယ္။

အခုအထိေတာ့ ဒီသပိတ္ေတြကို ဦးသိန္းစိန္ စစ္အစိုးရက ဘယ္လို သေဘာထားတယ္ဆိုတာ တခြန္းမွ တရား၀င္ ေျပာၾကားျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ ႏွာေစးဟန္ေဆာင္ေနျခင္းဟာ ဒီေန႔ သူတို႔ရဲ႕ နည္းဗ်ဴဟာျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ဒီလႈပ္ရွားမႈေတြထဲ ၀င္မပါဖို႔ သတိေပးတာ၊ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ဆႏၵျပသူေတြကို ႐ိုက္တာ-ဖမ္းတာတို႔ကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ တကယ့္ ေပၚလစီ သေဘာထားျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ဖြတ္ၿမီးနဲ႔ ဖြတ္ကို ခ်ည္ထားသလုိ ဗိုလ္သိန္းစိန္စစ္အစိုးရကို သူ႔၀ါဒျဖန္႔ခ်က္ေတြနဲ႔ ျပန္တုပ္ေႏွာင္ထားႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒင္းတို႔တေတြ ငါး႐ိုးမ်က္လက္တိုျဖစ္ေနတာ အမွန္ပါပဲ။

ဦးသိန္းစိန္စစ္အစိုးရက ဘယ္လိုပဲ အေၾကာင္းျပျပ ဒီေန႔ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ စားသံုးသူ ျပည္သူေတြ နစ္နာဆံုး႐ံႈးတာေတြ အားလံုးဟာ န၀တ-နအဖအပါ ဒီေန႔ ဗိုလ္သိန္းစိန္တို႔အထိ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ရဲ႕ တာ၀န္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ရွင္းပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသာမက စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးနယ္ပယ္ေတြမွာပါ သူတို႔ထိပ္သီးေတြနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ အၿမီးစား ေခါင္းစား မုိက္ေဖာ္ဆုိးဘက္ေတြခ်ည္း အေခါင္အၫြန္႔ စားရေအာင္ ဖန္တီးထားတဲ့စနစ္ေၾကာင့္ ဒီေန႔ ဒီျပႆနာေတြ ေပၚေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို ဗိုလ္သိန္းစိန္အစိုးရ တျဖည္းျဖည္း ပြင့္သထက္ပြင့္က်လာေနခ်ိန္မွာ သူတို႔ဟာ ျပည္သူလူထုအၾကားမွာ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡေတြ၊ အဓိက႐ုဏ္းေတြ ဖန္တီးေဖာ္ထုတ္ၿပီး ကုိယ္လြတ္ ႐ုန္းထြက္သြားမယ့္ အႏၱရာယ္ကို သတိျပဳရပါမယ္။ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ဗိုလ္ေန၀င္းအပါ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ဟာ ဒီလို ညစ္တီးညစ္ပတ္လုပ္ၾကတဲ့ အစဥ္အလာအထင္အ႐ွား ႐ွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တဘက္က ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံု စတင္ အရွိန္ယူေနခ်ိန္မွာ စစ္အစိုးရက ေတာင္ႀကီးလို ၿမိဳ႕ေတြမွာ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး အဓိက႐ုဏ္းေတြ ဖန္တီးလိုက္ေတာ့ ႐ႈပ္ေထြးမႈဟာ မဆိုစေလာက္ ခဏေလးသာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ အေရးအခင္းႀကီး အရွိွိန္ရ ႀကီးထြားခဲ့ပါတယ္။ ဗမာျပည္သားေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအသိကို က်ေနာ္တို႔ ယံုပါတယ္။

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း

(ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မွ ...)