ဖေယာင္းတိုင္ ဒီမိုကေရစီ၊ စားအုန္းဆီ ဒီမိုကေရစီ
ေဇာ္၀င္း (၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း)
ဟုတ္ပါရဲ႕ ...
က်မတုိ႔မွာ ေခါင္းေဆာင္မရွိဘူး
က်မတုိ႔မွာ က်မတုိ႔ပဲရွိတယ္ ...
ေခါင္းေဆာင္မရွိတဲ့ က်မတုိ႔ေလးေတြက
ေခါင္းမရွိတဲ့ လူေတြကို ေအာ္ေျပာလိုက္တဲ့အသံ
ကမၻာကို ခါညံသြားခဲ့တယ္ ...။
(ကဗ်ာဆရာ ရြက္သစ္ရဲ႕ “က်မတို႔မွာ ေခါင္းေဆာင္မရွိဘူး၊ ရွင္တို႔မွာ ေခါင္းမရွိဘူး” ကဗ်ာမွ …)
ေမွာင္မိုက္တဲ့ လႈိင္သာယာရဲ႕ ညဘက္ေတြ။ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ဖေယာင္းတိုင္မီးေတြေအာက္က လူမသိသူမသိ နာက်င္ခဲ့ရတဲ့ ဘဝေတြ …။ အဲသလိုညေတြမွာ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္အထိ အိမ္ျပန္မလာႏိုင္ၾကေသးတဲ့ မိဘေတြကို ကေလးငယ္ေတြက အိပ္ငိုက္ရင္း ေစာင့္ဆိုင္းၾကရတယ္။ ညဥ့္နက္ေပမယ့္ မအိပ္ႏိုင္ၾကေသးဘူး။ မနက္ျဖန္မနက္ ေက်ာင္းေစာေစာတက္ဖို႔ မပူပန္ႏိုင္အားဘူး။ အေမ ျပန္လာမွ ထမင္းခ်က္ရမွာ …၊ အေဖျပန္လာမွ ထမင္းစားရမွာမို႔ သူတို႔ မအိပ္ႏိုင္ၾကေသးဘူး။ သူတို႔ ဗိုက္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ဆာေလာင္ေနသလဲ ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိဘဲ အေမွာင္ထဲမွာ ေနရတာ စိတ္ညစ္ညဴးၿပီး အားငယ္စရာေကာင္းတယ္။ ဒါကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကတယ္။ ဗိုက္သိပ္ဆာၿပီး စားစရာမရွိတာဟာ အဲဒီအေမွာင္ထက္ အမ်ားႀကီး ပိုၿပီး စိတ္ညစ္ညဴးၿပီး အားငယ္ေစတတ္တယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ၾကံဳဖူးသူ၊ သိဖူးသူ သိပ္ရွိခ်င္မွရွိမယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ အဲဒီ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ ငိုက္ေနတဲ့ကေလးေတြဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ သားသမီးဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ရင္မွာ ဘယ္လိုခံစားၾကရမလဲ။ ခုေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးသမားမွ သူတို႔ကို ဂ႐ုမစိုက္ၾကဘူး။ သူတို႔ဘဝကို မေလ့လာၾကဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီမိသားစုထဲက ကေလးမေလးေတြက စက္႐ံုတြမွာ လစာတိုးေရး ဆႏၵျပေတာ့ နာနာက်င္က်င္ ေအာ္ၾကတယ္။ “က်မတို႔မွာ ေခါင္းေဆာင္မရွိဘူး” တဲ့။
အဲသလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ လွ်ပ္စစ္မီးထိန္ထိန္သာတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရြာဆိုတဲ့ ဘက္မွာေတာ့ ညဘက္ အေပ်ာ္က်ဴးရာက ျပန္လာတဲ့ အမ်ဳိးေကာင္းသားသမီးေတြဟာ တေဟးေဟး တဝါးဝါး ေအာ္ဟစ္ၿပီး သိန္းေထာင္ခ်ီတန္တဲ့ ကားႀကီးေတြနဲ႔ အိမ္ျပန္လာၾကတယ္။ ဟိုလႈိင္သာယာက ကေလးေတြ ေစာင့္ေနတဲ့ အေဖတို႔ အေမတို႔ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘတ္စ္ကားႀကီးနဲ႔ တေရြ႕ေရြ႕ ခရီးႏွင္တုန္း။ ရန္ကုန္မွာ ဗိုလ္သန္းေရႊအိမ္ဘက္ကို ျပန္ဖို႔အတြက္ အထူးေဖာက္ေပးထားတဲ့ ရွားရွားပါးပါး ကတၱရာဆီေတြ အျပည့္နဲ႔ နက္ေမွာင္ေနတဲ့ လမ္းတလမ္းကို လူအမ်ား သိၾကတယ္။ အဲဒီလမ္းေပၚကေန ညဘက္မွာ တဝူးဝူး၊ တဝါးဝါးနဲ႔ အေပ်ာ္က်ဴးၿပီး အိမ္ျပန္လာၾကတဲ့ ဗိုလ္သန္းေရႊသမီးေတြနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သားသမီးေတြရဲ႕ အသံေတြကို လူအမ်ားအျပား ၾကားဖူးၾကတယ္။ ေၾကာက္ၾကလြန္းလို႔လည္း ေဝးေဝးကေန ေရွာင္ၾကတယ္။
“စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ လူထုကို ၿငိမ္သက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အားကိုးရွာပါတယ္။ မိုးခ်ဳန္းသလို ၾကံဳးဝါးၿပီး ေထာင္ထဲက ထြက္လာတဲ့ ကိုဇာဂနာဟာ ေဒၚစုနဲ႔ ေတြ႔ၿပီးေနာက္ သမၼတႀကီးမွ သမၼတႀကီး ျဖစ္သြားတာကို သူတို႔ သတိထားမိမွာပါ။ လိုအပ္ရင္ ဓားဆြဲထုတ္မယ္ဆိုၿပီး ေထာင္ကေန ႀကိမ္းေမာင္းထြက္လာတဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ရဲ႕ ဓားဟာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခၚၿပီး မန္းမႈတ္လိုက္တဲ့ေနာက္မွာ ဘုရားပြဲက က်န္ေက်ာင္းဓား ျဖစ္သြားတာကို သူတို႔သိမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူလူထုႀကီးကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဟန္႔ေနတဲ့ၾကားက လမ္းေပၚထြက္လာတာကို ေတြ႔ရတဲ့အခါ သူတို႔ တုန္လႈပ္လာပါတယ္။”
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာပဲ ထူးကုမၸဏီက ေတဇရဲ႕သားေတြက ႏိုင္ငံျခားက မိန္းမေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးတဲ့ ဓာတ္ပုံေတြကို ႐ိုက္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ အင္တာနက္မွာ တင္မယ္။ လမ္ေဘာ္ရဂီးနီးဆိုတဲ့ ကမၻာ့အေကာင္းဆုံးကားႀကီးေရွ႕မွာ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္မယ္။ အင္တာနက္မွာ တင္မယ္။
ဒါေတာင္မွ ခ႐ိုနီေတြ လိုအပ္ေနေသးတယ္လို႔ ေျပာသူကေျပာရဲ႕။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ ေနာက္ဆုတ္သြားမွာစိုးလို႔ လႈိင္သာယာက ကေလးမေလးေတြ ပါးစပ္ကို လိုက္ပိတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသူက ႀကိဳးစားရဲ႕။ အလုပ္သမားနဲ႔ အလုပ္ရွင္ၾကားမွာ ၾကားေနမယ္လို႔ ေျပာသူကေျပာရဲ႕။ ေျပာလည္း ေျပာရဲၾကပါေပရဲ႕။ အာဂဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္းႀကီးေတြပါကလား။ အင္မတန္ ဘက္လိုက္မႈကင္းၿပီး သမာသမတ္က်တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးေတြပါလား ဟ႐ို႕ ...။
အဲသလို ညဘက္ေတြမွာ ေရေပၚဆီေတြရဲ႕ သားသမီး၊ အမ်ဳိးေကာင္းသားသမီးဆိုသူေတြက ညဥ့္နက္သန္းေခါင္အထိ အားအားယားယား ပိုက္ဆံမယူဘဲ အလကား ဖာခံထြက္ေနခ်ိန္မွာ လႈိင္သာယာက ကေလးမေတြခမ်ာ အပ်ဳိစင္ဘဝကို ဝမ္းစာအတြက္ ေရာင္းစားၾကရတယ္။ အပ်ဳိစင္ ပါကင္ေဖာက္ရင္ ဘယ္ေစ်းရတယ္ဆိုတာ ဒီစစ္အစိုးရနဲ႔ ၾကံ႕ဖြတ္အရပ္သား အေယာင္ေဆာင္ အစိုးရလက္ထက္ေတြက်မွ ေပၚလာတဲ့ မၾကားဝံ့မနာသာ ေစ်းကြက္။ အဲဒါကို ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လို႔ ဆိုခ်င္ေသးသလဲ။ ဒီကေလးမေလးေတြရဲ႕ အပ်ဳိစင္ဘဝကို ေငြသိန္းခ်ီေပးၿပီး ေပ်ာ္ပါးႏို္င္တာ ဘယ္လိုလူေတြလဲ။
က်မတို႔ေတြထဲက တခ်ဳိ႕
ငတ္လာရင္ ဖာခံစားခဲ့ရေပမယ့္
ရွင္တို႔လို တိုင္းျပည္ကို လည္ပင္းညႇစ္ ခိုးမစားခဲ့ဘူး ...။
က်မတို႔ရသမွ် လစာေငြဟာ
ထမင္းနပ္မွန္ဖို႔ပဲ ေတြးႏိုင္ခဲ့တာပါ
ရွင္တို႔ ျခစ္ေကာက္ေနတဲ့ အခြန္ဘ႑ာေတြလို
သားေျမးတီတြတ္ ၀လင္ေရး၊
ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းထားေရး၊
စိန္စီလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေရးနဲ႔
လူသတ္လက္နက္၀ယ္ေရး ေတြးေတာင္မသိခဲ့ပါဘူး
တကယ့္တခုတည္းပါ
ထမင္းနပ္မွန္ဖို႔ဆိုတဲ့ တခုတည္းပါရွင္ ...။
(ရြက္သစ္ရဲ႕ ကဗ်ာမွ ...)
လိႈင္သာယာက ကေလးမေလးေတြက တေန႔မွာ အလုပ္ခ်ိ္န္ ၁၂ နာရီထက္ မပိုဖို႔ ေတာင္းဆိုသတဲ့။ တေန႔ကို အလုပ္ခ်ိန္ ၁၀ နာရီထက္ မပိုဖို႔ ေတာင္းဆိုသတဲ့။ ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား။ ဒီေတာင္းဆိုသံကို နားနဲ႔ မေထာင္ၾကနဲ႔။ ရင္နဲ႔ ခံစားၾကည့္ၾကပါ။ သူ႔တို႔ဘဝေတြဟာ ဒီစက္႐ံုႀကီးေတြပဲလား။ ဒီစက္႐ံုႀကီးေတြထဲမွာပဲ သူတို႔ဘဝ ကုန္ဆုံးရေတာ့မလား။ သူတို႔ခ်ဳပ္တဲ့ အထည္၊ သူတို႔လုပ္တဲ့ ဆံပင္တု၊ သူတို႔လုပ္တဲ့ ဘိနပ္ေတြဟာ ဥေရာပနဲ႔ ေျမာက္အေမရိကရဲ႕ ေစ်းလမ္းမႀကီးေတြေပၚမွာ စတိုးဆိုင္အႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ ေရာင္းတဲ့အခါ သိန္းဆယ္ဂဏန္းကေန သိန္းရာဂဏန္းအထိ ရပါတယ္။ သူတို႔ လုပ္ခ ဘယ္ေလာက္ရၾကသလဲ။ တေန႔ကို ၈ နာရီ အလုပ္လုပ္၊ ၈ နာရီ အနားယူ၊ ၈ နာရီ ေလ့လာ အပန္းေျဖဖို႔ ေရာဘတ္အိုဝင္ အဆိုျပဳခဲ့တာ ၁၈၁၇ ခုႏွစ္။ ဂ်နီဗာ စာခ်ဳပ္အရ တေန႔အလုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီထက္ မေက်ာ္ရလို႔ သတ္မွတ္ခဲ့တာက ၁၈၆၆ ခုႏွစ္။ ကဲ … ေျပာၾကစမ္းပါ။ ကမၻာႀကီး ျပားသြားၿပီ၊ လူတိုင္း တာထြက္တူေနၾကၿပီ၊ လယ္ဗယ္ဂေရာင္း ျဖစ္ေနၾကၿပီ ဆိုသူေတြ ေျပာၾကစမ္းပါ။ အခု က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးဟာ ကမၻာနဲ႔ယွဥ္ရင္ ဘယ္ေခတ္ေလာက္ကို ေရာက္ေနၿပီလဲဆိုတာ …။
“လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒေတြက မရွိ။ မလိုအပ္တဲ့ ဥပေဒေတြက အျပည့္။ ပညာမတတ္ရွာတဲ့ အလုပ္သမေတြကို ပညာတတ္ႀကီးမ်ားက အၾကံေပးၾကပါတယ္။ ဥပေဒနဲ႔ ညီေအာင္ လုပ္ၾကပါတဲ့။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေပးတဲ့ ေကာင္းေသာအၾကံဟာ ဥပေဒနဲ႔အညီ အငတ္ခံဖို႔လား။ ဒီမုိကေရစီသမားမွန္ရင္ တရားသည္ျဖစ္ေစ၊ မတရားသည္ျဖစ္ေစ ဥပေဒမွန္သမွ် လိုက္နာရမယ္လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာတယ္။ ဥပေဒနဲ႔အညီဆိုရင္ ဒီမွာ ငတ္ေတာ့မယ္။ ငတ္မယ့္ ဥပေဒကို နာခံရမယ့္ အတူတူဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီကို မလိုခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာလာရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲ။”
ဒီစက္႐ံုက အလုပ္သမားေတြဟာ အိမ္သာတက္ရင္ ဘယ္ႏွခါတက္ရမယ္ဆုိတာ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိသတဲ့။ အိမ္သာကို အႀကိမ္ေရ ပိုတက္ရင္ လစာျဖတ္သတဲ့။ ေရေသာက္ခ်င္ရင္ တေန႔ ဘယ္ႏွခါဆိုတာ သတ္မွတ္ထားသတဲ့။ အႀကိမ္ေရ ပိုရင္ လစာျဖတ္သတဲ့။ ညဘက္ အခ်ိန္ပိုလုပ္ရင္း အိမ္ျပန္ဖို႔ ဘတ္စ္ကား မရေတာ့တဲ့အခါ စက္႐ံုထဲမွာပဲ ညအိပ္လိုက္ရသတဲ့။ ႏို႔စို႔ကေလးကို အိမ္မွာ ထားခဲ့ၿပီး စက္႐ံုမွာ အထည္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ကေလးအေမဟာ အိမ္မျပန္ႏိုင္တဲ့ညမွာ ဘယ္လိုအိပ္ေဆးနဲ႔ ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္ရမလဲ။ အၾကံေပးၾကစမ္းပါ။ ဘယ္မွာလဲ လူ႔အခြင့္အေရး။ ဘာတဲ့လဲ လူ႔အခြင့္အေရး။ ဒါေတြဟာ ဇာတ္နာေအာင္ ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ တကယ့္ဘဝထဲမွာ ဒီ့ထက္ဆိုးတာေတြ တပုံတပင္။ သြားၾကည့္ၾကပါ။ ေမးၾကည့္ၾကပါ။ စုံစမ္းၾကည့္ၾကပါ။ ဒါေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ ျဖစ္ေနသလဲ။ ဒါေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲ။ School of Assassins လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ေရးသင္တန္းေက်ာင္းလို႔ ကမၻာ့လူ႔အခြင့္အေရးေလာကမွာ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ အေမရိကန္တို႔ရဲ႕ Fort Benning သင္တန္းေက်ာင္းႀကီးက ဆင္းလာသူ အလုပ္သမားဝန္ႀကီး ဗိုလ္ေအာင္ၾကည္ ဒါေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲ။ School of Assassins မွာ ဒါေတြ သင္ခဲ့သလား။ ဒါမွမဟုတ္ ၾကံ႕ဖြတ္ပါတီ သင္တန္းေက်ာင္းမွာ ဒါေတြကို သုေတသနလုပ္ၿပီးပါၿပီလား။
ေခါင္းမရွိေတာ့ ျပန္မစဥ္းစားႏိုင္ထင္ပါ့
က်မတို႔ဘ၀ေတြကို လႈိင္သာယာ
ရွင္တို႔ ပို႔ခဲ့တာကို၊
အထည္ခ်ဳပ္ေတြ ရွင္တို႔ တည္ခဲ့တာကို၊
စက္မႈဇုန္ေတြ ရွင္တို႔ ေဆာက္ခဲ့တာကို၊
အရသာက ရွင္တို႔လွ်ာေပၚမွာ
ဘ၀နာတာက က်မတို႔ပါရွင္ ...။
အခုၾကည့္ ...
အိပ္ခ်္အိုင္ဗြီေရာဂါသည္နဲ႔ အဆင္းရဲဆံုး ကေလးငယ္ေတြကို
လႈိင္သာယာမွာ ေမြးတယ္
(ဒါ ရွင္တို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူးလား)
ဒုစ႐ိုက္ အထူေျပာဆံုးနဲ႔ ပ်ံက်ေတြ အေပါဆံုးကို
လႈိင္သာယာမွာ ေဖြးေနတယ္
(အဲဒါ ရွင္တို႔နဲ႔ တကယ္မဆိုင္ဘူးလား)
(ရြက္သစ္ရဲ႕ ကဗ်ာမွ ...)
စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔ထားတာ ျပည္သူေတြ နာသတဲ့။ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံုတြ မလာႏိုင္ေတာ့ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ၿပီး ငတ္ၾကသတဲ့။ ေကာင္းလွပါေပရဲ႕၊ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိသံေတြ။ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံုေတြ ရွိေတာ့ေရာ တကယ္တမ္း ေကာင္းစားၾကတာက ဘယ္သူေတြပါလဲ။ အလုပ္သမေလးေတြအတြက္ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံုတြ ရွိေစခ်င္လွပါတယ္လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေနတာ ဒီလိုလုပ္ဖို႔လား။ အလုပ္သမားေတြအတြက္ ဘာဥပေဒမ်ား ခင္ဗ်ားတို႔ ျပဌာန္းၿပီးပါၿပီလဲ။ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကေရာ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုဥပေဒေတြ ျပင္ဆင္ထားပါသလဲ။ အနိမ့္ဆုံးလစာ သတ္မွတ္ခ်က္က ဘယ္ေလာက္ပါလဲ။ တေန႔ အမ်ားဆုံးအလုပ္ခ်ိန္ သတ္မွတ္ခ်က္က ဘယ္ေလာက္ပါလဲ။
လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒေတြက မရွိ။ မလိုအပ္တဲ့ ဥပေဒေတြက အျပည့္။ ပညာမတတ္ရွာတဲ့ အလုပ္သမေတြကို ပညာတတ္ႀကီးမ်ားက အၾကံေပးၾကပါတယ္။ ဥပေဒနဲ႔ ညီေအာင္ လုပ္ၾကပါတဲ့။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေပးတဲ့ ေကာင္းေသာအၾကံဟာ ဥပေဒနဲ႔အညီ အငတ္ခံဖို႔လား။ ဒီမုိကေရစီသမားမွန္ရင္ တရားသည္ျဖစ္ေစ၊ မတရားသည္ျဖစ္ေစ ဥပေဒမွန္သမွ် လိုက္နာရမယ္လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာတယ္။ ဥပေဒနဲ႔အညီဆိုရင္ ဒီမွာ ငတ္ေတာ့မယ္။ ငတ္မယ့္ ဥပေဒကို နာခံရမယ့္ အတူတူဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီကို မလိုခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာလာရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲ။
အလုပ္သမားေတြကို ေၾကညာခ်က္ထုတ္ၿပီး စာတတန္၊ ေပတတန္နဲ႔ သတိေပးၾကတယ္။ အၾကမ္းမဖက္ၾကနဲ႔တဲ့။ ဒီအမ်ဳိးသမီး အလုပ္သမေလးေတြ လက္ထဲမွာ နံပါတ္တုတ္ေတြ ကိုင္လာတာမ်ား ျမင္မိၾကပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္တဲ့လူကို ခဲနဲ႔ ျပန္ေပါက္တာဟာ အၾကမ္းဖက္မႈလုပ္တာပဲ ဆိုတဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးကို ေၾကာက္ၿပီး ေသြး႐ူးသြးတန္း ေျပာေနၾကတာပါလား။ ဗမာျပည္ရဲ႕ ဟိုးေရွးေခတ္က သမိုင္းေတြထဲအထိ ျပန္လွန္ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵျပမႈ သမိုင္းတေလွ်ာက္မွာ လူထုရဲ႕သေဘာနဲ႔ ဆူပူအၾကမ္းဖက္ခဲ့တာ တခါမွ မရွိဖူးဘူး။ အစိုးရက သိကၡာခ်တဲ့ ၈ ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ ကမၻာ့လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္၊ စံထိုးၾကည့္ရင္ သူမတူေအာင္ စည္းကမ္းေသဝပ္တဲ့ အေရးေတာ္ပုံႀကီးလို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဒီေလာက္ ပမာဏႀကီးမားတဲ့ လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးဟာ ဒီေလာက္ စည္းကမ္းေသဝပ္တာမ်ဳိး ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ မရွိခဲ့ဘူး။ အစိုးရမရွိ၊ ဥပေဒမရွိတဲ့ ကာလမွာ ျပည္သူက ကိုယ့္ဖာသာ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး ဒီေလာက္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့တာ အင္မတန္ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ စစ္အစိုးရ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ျပတဲ့ ေခါင္းျဖတ္သတ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြဟာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ဆြေပး၊ စေပးလို႔ ျဖစ္လာတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြပါ။ စစ္အစိုးရရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး စကားေတြကို သံေယာင္လိုက္ၿပီး အၾကမ္းမဖက္ပါနဲ႔လို႔ လာေျပာတာဟာ ဘယ္သူ႔ကို မ်က္ႏွာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ။ ဘယ္သူ႔ဘက္မွ ဘက္မလိုက္ဘဲ ၾကားေနေၾကာင္း ျပသခ်င္လို႔တဲ့လား။ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားမွာ စိုးလို႔တဲ့လား။ ဒီေလာက္ တဘက္သတ္ မတရားခံရသူေတြဘက္မွာ ဘာ့ေၾကာင့္ ျပတ္ျပတ္သားသား မရပ္ရဲၾကတာလဲ။ ေရနံေျမသပိတ္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့တုန္းက ကိုဗဟိန္းတို႔ ၾကားမေနခဲ့ၾကတာကိုမ်ား ေခတ္ေနာက္က်တယ္ ထင္ေသးသလားလို႔ ေမးပါရေစ။
ျပည္သူေတြ အခုလို ဒုကၡေရာက္ၾကခ်ိန္မွာ သူတို႔အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြက တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ သစ္ေတြ ေျပာင္ေအာင္ ခုတ္၊ ငါးေတြ ေျပာင္ေအာင္ ဖမ္း၊ ေက်ာက္ေတြ ကုန္ေအာင္ ေရာင္းၿပီး ဇိမ္နဲ႔ ၿငိမ့္ေနၾကတယ္။ ျပႆနာျဖစ္လာေတာ့ သူတို႔နဲ႔ မဆုိင္ဘဲ အလုပ္သမားနဲ႔ အလုပ္ရွင္ ျပႆနာဆိုတဲ့ အခ်ဳိးမ်ဳိး ခ်ဳိးၾကတယ္။ လမ္းတျခမ္းခင္း ေအာင္သိန္းလင္းလိုလူကေတာင္ အလုပ္သမားေတြကို လာၿပီး ျဖန္ေျဖတယ္လို႔ လုပ္လိုက္ေသးတယ္။ ဒါေတြကို သူတို႔လုပ္ထားတာ မဟုတ္သလိုလို …။ ဒါေပမယ့္ ေအာင္သိန္းလင္းလို လူညစ္ပတ္ကေတာင္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ လာၿပီး ျဖန္ေျဖေဖာ္ရခ်ိန္မွာ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လာၾကည့္ေဖာ္္ မရတာဟာလည္း အင္မတန္ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရ … လိႈင္သာယာကို ဘာလို႔ မလာခ်င္တာလဲ။ ဖုန္ထူလို႔လား၊ ကားၾကပ္လို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဦးသိန္းစိန္ အထင္မွားမွာ စိုးလို႔လားဗ်ာ။ အလုပ္သမားအေရးဟာ ILO မွာ ေျဖရွင္းရမယ့္အရာ မဟုတ္ဘူး။ လိႈင္သာယာမွာ ေျဖရွင္းရမယ့္အရာ။ ILO မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိဘူးဆိုတာ မသိတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားကို ကယ္ပါ ယူပါ လုပ္ရတာ အက်င့္ပါေနသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ILO အဆင့္ေလာက္နဲ႔မွပဲ စကားေျပာခ်င္တာလား။
တခ်ိန္က ခ႐ိုနီေတြၾကားမွာ ေတာ္ေတာ္ေခတ္စားတဲ့ စကားတခြန္း ရွိခဲ့တယ္။ ကုန္ပစၥည္းအသစ္ တီထြင္ထုတ္လုပ္တာ ခပ္ညံ့ညံ့ စီးပြားေရးသမားတဲ့။ တကယ္ေတာ္တဲ့ စီးပြားေရးသမားက ရွိၿပီးသားကို ေရာင္းစားသတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ အေတာ္ဆုံးဆိုတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြဟာ ဓာတ္ေငြ႔ေတြကို ထုတ္ေရာင္းစားလိုက္တာ တႏွစ္တႏွစ္ကို ေဒၚလာသန္းေထာင္ခ်ီၿပီး ေငြေတြရၾကတယ္။ ႏွစ္စဥ္ ဓာတ္ေငြ႔ေတြ ထုတ္ေရာင္းစားခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္ေလာက္ ၾကာၿပီ။ ရာစုတမတ္က်ဳိးခဲ့ၿပီေလ။ ဒီကာလေတြမွာ ျပည္သူေတြကို အေမွာင္ထဲမွာ ထားခဲ့တယ္။ အင္မတန္ ေျပာင္က်ၿပီး အင္မတန္ ရက္စက္တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ဳိး။ အင္မတန္ လူမဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္၊ တာဝန္မဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ပါ။ ဘယ္သူေသေသ ငေရႊမာၿပီးေရာ လုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ပါ။
“စနစ္မေကာင္းလို႔ ျဖစ္ရတာပါ ေျပာၿပီး မေကာင္းတဲ့စနစ္ကို ေထာက္ခံေနတာကို လူထုက စိတ္မရွည္ေတာ့လို႔ အခုလို လမ္းေပၚထြက္လာၾကတာပါ။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ မေကာင္းလို႔၊ ဒီမိုကေရစီ မရွိလို႔ ျဖစ္ေနရတာပါလို႔ ေျပာၿပီး ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ပါမည္လို႔ ဝန္ခံလက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ NLD အေပၚမွာ လူထုဟာ လုံးလုံးယုံၿပီး ပုံအပ္ထားတဲ့ အေျခအေန မဟုတ္ေတာ့တာကို ဖေယာင္းတိုင္လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ အလုပ္သမားအေရးေတြက ျပေနပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ လိမ္လုံးညာလုံးကို ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေခါင္းညိတ္လက္ခံၾကေပမယ့္ လူထုက အယုံအၾကည္မရွိလို႔ အခုလို အေရးဆိုေနၾကတာပါ။”
အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဖေယာင္းတိုင္မီးထြန္းၿပီး ေတာင္းဆိုၾကသူေတြကို အားေပးေထာက္ခံတယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့။ အားေပးတာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူအားေပးပုံက သူနဲ႔ မဆိုင္သလို ေဘးကထိုင္ အားေပးတဲ့ပုံပါ။ ေဘာလုံးပြဲမွာ ကိုယ့္အသင္းကို ပြဲၾကည့္စင္ေပၚက လက္ခုပ္တီး အားေပးတဲ့ ပုံမ်ဳိးပါ။ သူ႔ပါတီကို ဘာမွ ဝင္ေရာက္ကူညီခိုင္းတာ မရွိဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ ဖေယာင္းတိုင္တတိုင္ မထြန္းခဲ့ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ သူ႔အိမ္မွာ မီးမပ်က္လို႔ ဝင္ၿပီး ဆႏၵမျပခဲ့တာလား လို႔ေတာင္ ေမးရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဒီမိုကေရစီ ေနာက္မွလုပ္ လွ်ပ္စစ္မီးသာ အရင္ေပးဆိုတဲ့ မႏၱေလးက ဆႏၵျပသူရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္ထဲက စာကိုေတာင္ ေဝဖန္လိုက္ပါေသးတယ္။ သူ ေဝဖန္ခဲ့တာက “ဆိုင္းဘုတ္ထဲမွာလား၊ ပါးစပ္က ေႂကြးေၾကာ္တာလား မသိဘူး။ ေရဒီယိုထဲကေန ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မၾကားလိုက္ဘူး” လို႔ စကားခံၿပီးမွ ေဝဖန္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူေဝဖန္မယ္ဆိုရင္ သိေအာင္ အရင္ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဖုန္းတခ်က္ေတာင္ ေကာက္လွည့္ဖို႔ မလိုပါဘူး။ သူ႔ေအာက္က လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကို တခ်က္ေလာက္ ခုိင္းလိုက္ရင္ ဓာတ္ပုံနဲ႔တကြ ရႏိုင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မေလ့လာဘဲ ေထာင္မေၾကာက္၊ တန္းမေၾကာက္ လမ္းေပၚထြက္ ေတာင္းဆိုသူကို ပါးစပ္ဖ်ားကေလးနဲ႔ လြယ္လြယ္ အျပစ္တင္သြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆႏၵျပသူရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္စာသားဟာ သိပ္အႏွစ္သာရ ျပည့္ဝပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီစကားေတြကို အသံေကာင္းဟစ္ၿပီး ေၾကာင္သူေတာ္ လုပ္မေနနဲ႔၊ ျပည္သူကို တကယ္ေစတနာထားရင္ လက္ေတြ႔လုပ္လို႔ရတဲ့ လွွ်ပ္စစ္မီးသာ အရင္ေပးလို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။
ေပါင္မုန္႔မရွိရင္ ကိတ္မုန္႔စား
လွ်ပ္စစ္မီးမလာရင္ ဖေယာင္းတုိင္ထြန္း
၂၁ ရာစု ေမရီအင္တိြဳင္းနက္ေလသံလာမပစ္နဲ႔
ငါတုိ႔လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္
မႏွစ္သိမ့္ပါနဲ႔
ကတိက၀တ္ေတြ မေပးပါနဲ႔
ငါတုိ႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္
“ဒီမုိကေရစီအရင္ မီးလာေပးပါ” ျပည္သူ႔အသံ
ေနာက္ကြယ္အနက္ေတြ ရွိေနတာ ဘာလို႔နားမလည္သလဲ
စနစ္ကုိက မေကာင္းတာပါ ေျပာရင္း အဲဒီစနစ္ထဲ ပုိးဖလံမီးတုိးတုိး၀င္
ဟုတ္ကုိမဟုတ္ေသးဘူး
ငါတုိ႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္
ေျပာတုိင္းယုံတဲ့ ပုတ္သင္ညိဳေတြလို
တဟုတ္ဟုတ္နဲ႔ ဟုတ္မေနေတာ့ဘူး
ငါတုိ႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္
(မ်ဳိးေတဇာေမာင္ရဲ႕ “ငါတို႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္” ေကာင္းကင္မဂၢဇင္းမွ ...)
စနစ္မေကာင္းလို႔ ျဖစ္ရတာပါ ေျပာၿပီး မေကာင္းတဲ့စနစ္ကို ေထာက္ခံေနတာကို လူထုက စိတ္မရွည္ေတာ့လို႔ အခုလို လမ္းေပၚထြက္လာၾကတာပါ။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ မေကာင္းလို႔၊ ဒီမိုကေရစီ မရွိလို႔ ျဖစ္ေနရတာပါလို႔ ေျပာၿပီး ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ပါမည္လို႔ ဝန္ခံလက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ NLD အေပၚမွာ လူထုဟာ လုံးလုံးယုံၿပီး ပုံအပ္ထားတဲ့ အေျခအေန မဟုတ္ေတာ့တာကို ဖေယာင္းတိုင္လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ အလုပ္သမားအေရးေတြက ျပေနပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ လိမ္လုံးညာလုံးကို ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေခါင္းညိတ္လက္ခံၾကေပမယ့္ လူထုက အယုံအၾကည္မရွိလို႔ အခုလို အေရးဆိုေနၾကတာပါ။ လူထုဟာ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တခြန္းတပါဒမွ အျပစ္တင္စကား မေျပာၾကေပမယ့္ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေဖာက္ၿပီး ကိုယ့္တပ္ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ ေခါင္းေဆာင္ခ်ီတက္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပသလိုက္ၿပီ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာၿပီး မွတ္ပုံတင္ခဲ့တဲ့ေနာက္၊ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ပါမယ္ဆိုၿပီး က်မ္းက်ိန္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ လူထုရဲ႕ဆႏၵသေဘာထားေတြနဲ႔ ပိုၿပီး ေဝးကြာလာတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း သူေျပာတဲ့စကားထဲမွာ လူထုရဲ႕ဘဝနဲ႔ နီးစပ္တာဆိုလို႔ မၾကာခင္တုန္းက သာေကတမွာ တခါပဲ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ျပည္သူလူထုေတြ စားအုန္းဆီ စားေနရတာကို က်မ စိတ္မခ်မ္းသာဘူးတဲ့။ ဒါဟာ လူထုဘဝကို တကယ္ခံစားၿပီး ေျပာတဲ့စကားပါ။ ဒါကို တကယ္လုပ္ႏိုင္ရင္ တကယ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္ အဲဒါဟာ တကယ့္ႏိုင္ငံေရးပါ။ ကဲ ... ဒီအေျပာတခြန္းေတာ့ ႀကိဳက္ျပီ။ ဒါေပမယ့္ အေျပာနဲ႔ မဟုတ္၊ အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပလိုက္ပါ။ မဟုတ္ရင္ ဖေယာင္းတိုင္လႈပ္ရွားမႈေနာက္မွာ စားအုန္းဆီလႈပ္ရွားမႈ လိုက္လာမယ္။ လူထုက ေျပာမယ္။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ဒီမိုကေရစီ ေျပာမေနနဲ႔၊ လွ်ပ္စစ္မီးေပး။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ဒီမိုကေရစီ မေျပာနဲ႔၊ ေျမပဲဆီေပး။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ဒီမိုကေရစီ ေျပာမေနနဲ႔။ ဆန္ေစ်း ေလွ်ာ့ေပး။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ဒီမိုကေရစီ မေျပာနဲ႔၊ ငါတို႔လယ္ေတြ ျပန္ေပး။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ဒီမိုကေရစီ ေျပာမေနနဲ႔။ ငါ့ႏိုင္ငံ ျပန္ေပး ... ...။
“အစဥ္အလာအားျဖင့္ကေတာ့ ကမၻာ့ႏို္င္ငံေရးမွာေရာ၊ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးမွာပါ ေခါင္းေဆာင္ေတြက လူထုကို ႏိႈးေဆာ္ၾကရပါတယ္။ ျပည္သူလူထု ႏိုးထေလာ့၊ ဆင္းရဲသားတို႔ ႏိုးထေလာ့ ဆိုတဲ့ အသံေတြနဲ႔ ...။ အခုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ျပည္သူေတြကို လုိက္ဆြဲေနၾကတဲ့ ေခတ္ႀကီးဆိုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လႈပ္ႏႈိးၾကရေတာ့မယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏိုးထၾကေလာ့။ အိပ္မက္ ဆက္မမက္ၾကနဲ႔ေတာ့။ ဗိုလ္သိန္းစိန္ေပးတဲ့ အိပ္မက္မွာ ေမ်ာပါၿပီး ဗိုလ္သိန္းစိန္ေရွ႕မွာ ကာဆီးကာဆီး လုပ္မေနနဲ႔ေတာ့။”
စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ လူထုကို ၿငိမ္သက္ေအာင္လုပ္ဖို႔အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အားကိုးရွာပါတယ္။ မိုးခ်ဳန္းသလို ၾကံဳးဝါးၿပီး ေထာင္ထဲက ထြက္လာတဲ့ ကိုဇာဂနာဟာ ေဒၚစုနဲ႔ ေတြ႔ၿပီးေနာက္ သမၼတႀကီးမွ သမၼတႀကီး ျဖစ္သြားတာကို သူတို႔ သတိထားမိမွာပါ။ လိုအပ္ရင္ ဓားဆြဲထုတ္မယ္ဆိုၿပီး ေထာင္ကေန ႀကိမ္းေမာင္းထြက္လာတဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ရဲ႕ ဓားဟာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခၚၿပီး မန္းမႈတ္လိုက္တဲ့ေနာက္မွာ ဘုရားပြဲက က်န္ေက်ာင္းဓား ျဖစ္သြားတာကို သူတို႔သိမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူလူထုႀကီးကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဟန္႔ေနတဲ့ၾကားက လမ္းေပၚထြက္လာတာကို ေတြ႔ရတဲ့အခါ သူတို႔ တုန္လႈပ္လာပါတယ္။
ဒီလို တုန္လႈပ္လာတဲ့အတြက္ သူတို႔သုံးေနက် နည္းေဟာင္းၾကီးကို ထုတ္သုံးပါတယ္။ အဲဒါက ကုလား-ဗမာ အဓိက႐ုဏ္းပါ။ ဗမာျပည္မွာ အေရးႀကီးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေပၚလာတိုင္း ကုလား-ဗမာ ျပႆနာ ေပၚတတ္တာ ထုံးစံတခုလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အျမဲတမ္း ဒီလို ျဖစ္ေနမွေတာ့ တိုက္ဆိုင္မႈ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာ အထူးေျပာေနစရာ မလိုပါဘူး။
အခုဆိုရင္ အစိုးရသတင္းစာေတြထဲမွာ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတြထဲမွာ ဒီသတင္းကိုပဲ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ ေျပာျပေနပါတယ္။ ရပ္ထဲရြာထဲမွာေရာ၊ အင္တာနက္ေပၚမွာပါ အစိုးရရဲ႕ ဒလွ်ိဳဒလန္ေတြဟာ ေျခခ်င္းလိမ္ေနပါတယ္။ မူဆလင္ဆန္႔က်င္ေရးကို အမ်ားဆုံးနဲ႔ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့သူေတြဟာ အင္တာနက္ေပၚမွာဆိုရင္ ႐ုရွားေရာက္စစ္သားေတြက အမ်ားစုဆိုတာ အားလုံးသတိထားမိၾကမွာပါ။ တကယ္တမ္း ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲလိုခ်င္ေတာ့လည္း လဝက ဗိုလ္ခင္ရီပဲ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြကို ကတိေတြေပးၿပီး မဲဆြယ္သြားခဲ့တာကိုလည္း အားလုံးသတိထားမိၾကမွာပါ။ ဒါဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ အစိုးရဆင္ထားတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ပါ။
ျပည္သူလူထုရဲ႕ ျပႆနာက လွ်ပ္စစ္မီးျပႆနာ၊ အလုပ္သမားအေရးျပႆနာပါ။
အစဥ္အလာအားျဖင့္ကေတာ့ ကမၻာ့ႏို္င္ငံေရးမွာေရာ၊ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးမွာပါ ေခါင္းေဆာင္ေတြက လူထုကို ႏိႈးေဆာ္ၾကရပါတယ္။ ျပည္သူလူထု ႏိုးထေလာ့၊ ဆင္းရဲသားတို႔ ႏိုးထေလာ့ ဆိုတဲ့ အသံေတြနဲ႔ ...။ အခုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ျပည္သူေတြကို လုိက္ဆြဲေနၾကတဲ့ ေခတ္ႀကီးဆိုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လႈပ္ႏႈိးၾကရေတာ့မယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏိုးထၾကေလာ့။ အိပ္မက္ ဆက္မမက္ၾကနဲ႔ေတာ့။ ဗိုလ္သိန္းစိန္ေပးတဲ့ အိပ္မက္မွာ ေမ်ာပါၿပီး ဗိုလ္သိန္းစိန္ေရွ႕မွာ ကာဆီးကာဆီး လုပ္မေနနဲ႔ေတာ့။ ေခါင္းေဆာင္ေတြခင္ဗ်ား … သင္တို႔ အိပ္မက္မက္ေနခ်ိန္မွာ ကေလးေတြ ထမင္းငတ္ေနတာကို သတိရပါ။ ျပည္သူေတြ စားအုန္းဆီစားေနရတာကို သတိရပါ။ လွ်ပ္စစ္မီး မရွိတဲ့ အေမွာင္ထုႀကီးၾကားက ၿမိဳ႕ရြာမ်ားစြာကို သတိရပါ။
ငါတုိ႔ ထြက္လာမယ့္လမ္းဟာ
အခုမွ ျဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူး
အစဥ္အလာနဲ႔ လမ္း
ေအာင္ဆန္းလမ္း
ေအာင္ေက်ာ္လမ္း
ဗဟိန္းလမ္း
ခြပ္ေဒါင္းအစစ္ေတြ ပ်ံတဲ့လမ္း
ငါတုိ႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္
ငါတုိ႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္
စကားကတိေတြ
တရားမဲ့အသိေတြ ဆြဲစုတ္
ငါတုိ႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္။ ။
ကဗ်ာဆရာ မ်ဳိးေတဇာေမာင္
ေဇာ္ဝင္း (၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း)
Posts
15 comments:
you are the best man! carry on.
Are u all happy if our country full of blood.?
ခုငါေတြ႕ၿပီ ေခါင္းမရွိတဲ့ေကာင္ကို ဒီေဆာင္းပါးေရးတဲ့ေကာင္ ဒီေကာင္ ဖင္ထဲကထြက္လာတဲ့အၾကံ လက္ကခ်ေရးတာ ေခါင္းမ၇ွိေတာ့ သူရူးလို႕ ရူးမွန္းမသိ ၿပည္သူကို သစ္စာေဖာက္မိေနမွန္းမသိ သနားစရာသတ၀ါတစ္ေကာင္ ၿဖစ္ေနတာ၊ တုိ႕တစ္မိသားစုလုံး ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းဆန္ဒၿပခဲ့ၾကတယ္ ဒါတို႕လုပ္သင့္တာ လုပ္ၾကတာ ဆန္ဒၿပၾကတဲ့ထဲမွာ NLD ေတြလည္းအမ်ားၾကီး အေမစုကို ခ်စ္တဲ့ NLD ကို ေထာက္ခံတဲ့သူေတြအမ်ားၾကီး NLD နဲ႕ အေမစုကို အားမကိုးရလို႕ လမ္းေပၚထြက္လာၾကတာ မဟုတ္ဘူး လူၾကီးေတြက သူတို႕အလုပ္ သူတို႕လုပ္ေနၾကတယ္ ငါတို႕လည္း သူတို႕ ကို ယုံၾကည္တယ္ အေမစုနဲ႕ NLD ကို ေထာက္ခံတယ္ ဆက္ ၀န္းရံမယ္ ၂၀၁၅ မွာလည္း NLD ကိုပဲ မဲထည့္မယ္ ၿပည္သူေတြက လုပ္သင့္တာ လုပ္ေနၾကတာ သူတို႕တာ၀န္ေက်ေအာင္လုပ္ေနၾကတယ္ အေမစုနဲ႕ အတိုက္ခံပါတီေတြကလည္း သူတို႕ ေဘာင္ထဲက သူတို႕ တတ္ႏိုင္သေလာက္ သူတို႕ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ေက်ေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီဆိုဒ္က ေခါင္းမရွိ လြမ္းေဆြနဲ႕ ဒီလိုေဆာင္းပါးေရးတဲ့ ၈၈ ဆိုသူေခါင္းမရွိတဲ့ေကာင္နဲ႕ ဒီလို ၿပည္တြင္းက တစ္ကယ္လုပ္ေနသူေတြ နဲ႕ ၿပည္သူေတြကို ရန္တိုက္ေပး အတင္းတုတ္ မေကာင္းၿမင္၀ါဒေတြနဲ႕ ေဘးက လိုက္ေဟာင္ေနသူမ်ားကို ရိုးရိုးသားသားေမးခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ားတို႕ မရွက္ၾကဘူးလားဗ်ာ၊ တစ္ၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕ခင္ဗ်ားတို႕ မ်က္ႏွာနဲ့ သိပ္ခါက ခ်ီးတုုံးတစ္တုံးေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိၿဖစ္လာေနတာ တစ္ကယ္ႏွေၿမာမိတယ္
dr lun swe,i know u hate NLD,so i never look ur website again,so stupid
A very good analytic article. It reflected some forgotten parts that really happening.
ဒါေပမဲ ့ေဘးကလူတစ္ေယာက္ အေနနဲ ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ကာ..အဲဒါေတြ အားလံုး က လဲ ဟုတ္ေနတာပဲ ဟုတ္ဘူးလား..မင္းတို ့မမွန္ဘူးလို ့ညင္းႏိုင္လား...
၁။ ေဒၚစုုအပါအ၀င္ ၈၈ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ုုပ္ေတြ၊ ေထာင္ေတြ တိုုက္ပိတ္ေတြ မ၀င္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကိုုယ္ခ်င္းစာတယ္။
၂။ စစ္အာဏာရွင္က ခြင့္ျပုုထားလိုု. နိုုင္ငံျခားထြက္ခြင့္ရတယ္။ ျမန္မာျပည္ အနွံ.သြားခြင့္ရတယ္။
၃။ သူတိုု.မ႒ကိုုက္တာ သြားလုုပ္ရင္ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ အကုုန္ရပ္သြားမယ္။ စစ္အာဏာရွင္မ်က္နွာကိုု ႒ကည့္ေနရတာ။ စစ္အာဏာရွင္ ဟေပးထားတဲ့ လမ္းေ႒ကာင္းေပၚဘဲ သြားလိုု.ရတယ္။
၄။ ျပည္သူနဲ. စစ္အာဏာရွင္႒ကားမွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ. တံတိုုင္းေနရာမ်ိုုး ေရာက္လာ႒ကျပီ။ Buffer zone ေပါ့။ စစ္အာဏာရွင္အတြက္ နိုုင္ငံတကာနဲ. ျပည္သူရဲ့ တိုုက္ခုုိက္မွုုက အကာအကြယ္ေပးတဲ့ ႒ကားခံတံတိုုင္းဘ၀ကိုု ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ေန႒ကျပီ။
၅။ စစ္အာဏာရွင္ ေပးတဲ့ ဒီမိုုကေရစီဘဲရမယ္။ ကဘာ့ ဒီမိုုကေရစီနိုုင္ငံေတြရဲ့ စံနဲ့ညီတာရဘိုု. ေလာေလာဆယ္ အေ႒ကာင္းမရိွဘူး။ ကိုုယ္ကတိုုက္ယူျပီး မနိုုင္ေသးေတာ့၊ ေပးတာကိုုယူ တျဖည္းျဖည္းနဲ. ေျပာင္းယူနိုုင္မဲ့ အိမ္မက္ေလးနဲ. ႒ကိုုးစားေန႒ကျခင္းျဖစ္တယ္လိုု. ျမင္တယ္။
၆။ ျပည္သူေတြက ခံစားေနရတာ ႒ကာျပီ။ လတ္တေလာ အခက္အခဲေတြ မရွင္းေပးနိင္ရင္ ရတဲ့အေပါက္က ထိုုးထြက္ေတာ့မယ္။ လက္တေလာ အခက္အခဲေတြ ရွင္းဘိုု.က၊ နိုုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဌာနဆိုုင္ရာေရး၊ လူမွုုေရး၊ ပညာေရး၊ တရားဥပေဒစိုုးမိုုးေရး ေတြကိုု မေျပာင္းနိုုင္သေရြ. ေရွ.တိုုးလိုု. ရမွာမဟုုတ္ဘူး။
၇။ တိုုက္ပြဲ႒ကားက ေခါင္းေဆာင္သစ္ေတြေပၚလိမ့္မယ္။ အရင္တုုန္းက ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြလိုုဘဲ အသတ္ခံရမယ္။ ေထာင္က်မယ္။ အနိွပ္စက္ခံရမယ္။ ဒီသံသရာ ျပန္လည္မယ္။
၈။ ကိုုယ္ကတိုုက္ယူရဲတဲ့ သတ္တိ မရွိေသးသေရြ. ဒီသံသရာထဲဘဲ လယ္ေနမွာဘဲ။ သူမ်ားေပးတဲ့ ဒီမိုုကေရစီနဲ. ဘဲ ေရာင့္ရဲရမွာဘဲ။
လက္က်န္ဘ၀ေတာင္ ေပးဆပ္မယ္ေျပာေနတာ တကယ္လို႕ ဆူပူၾကလို႕ မထိန္းႏုိင္လို႕စစ္အာဏာသိမ္းရင္...ဘယ္သူကယ္မွာလဲ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ...တကယ္သိခ်င္တယ္...
ေဆာင္းပါးရွင္ေရးတာေတြဟာမွန္သင့္သေလာက္မွန္ေပမဲ့ ေဒၚစုကိုဦးတည္ၿပီးတိုက္ခိုက္ေနသလိုပါဘဲဗ်ာ။ကိုယ္ၿဖစ္ ခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြကိုတေနရာထဲကြက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့မေျပာ သင့္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။နိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာကိုယ္ ေျပာခ်င္တာေတြစြတ္ေျပာေနလို႔မရသလို၊လုပ္ခ်င္တာေတြ ကိုလည္းတေယာက္ထဲစြတ္လုပ္လို႔မရဘူးဆိုတာကိုေတာ့
သေဘာေပါက္ေစခ်င္တယ္။
လက္ခံႏိုင္တဲ့ ေဆာင္းပါးေကာင္းတစ္ခုဆိုတာ ေသခ်ာေတြးျကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္..ဖတ္ရွဴသူေတြက ေခါင္းရိွပါတယ္..မွန္မမွန္ ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တာမို႕ သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္တဲ့သူေတြက ကိုယ့္အျမင္ကိုျပန္ေရးႏိုင္သားပဲ..ျပန္တင္ျပမႈမရိွပဲ ထစ္ခနဲရိွ ဆဲတဲ့သူနဲ႕ ကိုယ့္အျမင္ကို လြတ္လပ္စြာတင္ျပသူအေပၚ ႏိႈင္းျကည့္ရင္ေတာ့..အင္း ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ျမန္မာမွာေမြးဖြားဖို႕ အခ်ိန္လိုပါေသးတယ္..
ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ေနၾကတယ္လို ့ပဲ ယူဆရပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ လုပ္ရ မယ့္ အလုပ္သူလုပ္ေနတာေတြ ့တာပါပဲ။ သူ ့အသက္အရြယ္နဲ ့လူသားတေယာက္အေနနဲ ့ ကေတာ့ အေကာင္းဆံုးနဲ ့အစြမ္းကုန္ပဲ လို ့ယူဆပါတယ္။ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို ့၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြကလည္း သူတို ့ အလုပ္သူတို ့လုပ္ေနတာေတြရပါတယ္။ သူ တို ့လည္းတႏိုင္ငံလံုးလွည့္ျပီးသြားေနတာအခ်ိန္ေတာင္ေလာက္ၾကပါရဲ ့လား။
အဲဒီလုိပဲ မ်ိဳးဆက္သစ္ေက်ာင္းသားေတြကလည္းသူ တို ့အလုပ္သူတုိ ့လုပ္ေနတာ ဟိုကသည္က သမဂၢေတြအသီးသီးေပၚလာေနတာေတြ ့ရပါတယ္။ အားလံုးႏိုင္သေလာက္အားနဲ ့၀ိုင္းတြန္းေနၾကတာေတာ့ အထင္အရွားပါပဲ။
တဆက္တည္းေျပာရရင္ေတာ့ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြကလည္း သူ ့အလုပ္သူလုပ္တာပါပဲ။ေဇာ္၀င္းဆိုတဲ့ ၈၈ေက်ာင္းသားကလည္း သူေရးေနက် အတိုင္းေရး တာပါပဲ။ (သူက ကိုမင္းကိုႏိုင္တို ့လို ၈၈မ်ိဳး ဆက္နဲ ့ ဘာကြာသလဲေတာ့မသိဘူး။ အလုပ္ လုပ္ တဲ့၈၈မ်ိဳးဆက္နဲ ့ခုလိုမ်ိဳးေတြေရးတဲ့၈၈မ်ိဳး ဆက္ ဆိုျပီး ကြာျခားပံုရပါတယ္)
ဒါနဲ ့ပဲ အားလံုးပဲေဟာင္းႏြမ္းလြန္း လို ့ေဆာင္းပါး ရွည္ၾကီးကိုျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါတယ္။ေဇာ္၀င္း ေရး တဲ့ေဆာင္းပါးေတြ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါတယ္။ အပ်င္းေတာ့ေျပပါတယ္။
ေလာကဇာတ္ခံုေပၚက ဇတ္ရုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။ မင္းသားကမင္းသား၊လူၾကမ္းကလူၾကမ္း။သူဆိုင္ရာဆိုင္ရာကျပၾကတာေပါ့။
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြကေတာ့ ဒီဇတ္မွာ ဂံုးရုပ္ဗ်ား။
က်ဳပ္ေျပာလို ့ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂံုးရုပ္ျဖစ္ေနတယ္ လို ့မယံုနဲ ့။
တျခား ၃ ေယာက္ ၄ ေယာက္ေလာက္ေမးၾကည့္ျပီး မွယံု။ ငါ့ဇတ္ရုပ္က ဒီဇတ္မွာ ဂံုးရုပ္လားလို ့။ စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကြန္ျပဴတာ နဲ ့ လူထုတိုက္ပြဲျဖစ္ေအာင္လွံဳ ့ေဆာ္ေနတဲ ့ ေတာ္လွန္ေရး သမားၾကီး လိုလို၊ႏိုင္ငံေရးပေရာ ဟိတ္ၾကီး လိုလိုဘာလိုလိုေတြတလြဲေလွ်ာက္ထင္မေနနဲ ့ဦး။
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြလုပ္ခဲ့တဲ ့လုပ္ေနတဲ ့ အလုပ္ေတြက ဇတ္ထဲမွာဆို အဲဒါ ဂံုးရုပ္ လုပ္တဲ ့အလုပ္ဗ်ား။ (သတင္းေလးေတြစုေပးတာကလြဲလို ့ေပါ့)
ဒီကြန္မင့္ကိုေရးသူကလည္း ယခင္ ကေရးခဲ့ဖူး သည့္အတိုင္း ယခုလည္း ကြန္မင့္ေရးျခင္းအလုပ္ကို အားအားယားယားလုပ္ျခင္းပါပဲ။
Zaw Win/ Than Chaung, I want you to go back Burma and do it as what you said to others.
ပုဆိုးၿခုံၾကားက လက္သီးၿပတဲ့ေကာင္ေတြပဲ။ တခၽက္ တခၽက္ ထထေဟာင္ေနတယ္။ ေက်ြးတာေလးစားေပးတာေလးယူၿပီးၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘူး။ေတာင္းစားေနရတဲ့့ဘဝကေနလြတ္ေအာင္လို႕ဝင္တုိက္မယ္မဆင္းစားဘူး။ ေခြးဇာတ္ခင္းဖို႔ပဲ စဥ္းစားေနပါလား ေမာင္ေဇာ္ဝင္း/ ေမာင္သံေခ်ာင္းေရ
လြဏ္းေဆြေရ၊ မဆဲေတာ့ပါဘူးကြာ။ လက္ေညာင္းလုိ ့။ မင္းတုိ ့ဘာေရးေရး ေဒၚစုနဲ ့ ျပည္သူ၊ ျပည္သူနဲ ့ NLD ဘယ္ေတာ့ ေသြးကြဲမွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ စိတ္ခ်ေနလုိက္။
ေဆာင္းပါးကုိျပီးေအာင္ဖတ္...ကြန္မန္႔ေတြကုန္ေအာင္
ဖတ္လိုက္ေတာ့........အင္းးးးးးးးးးးးး
စိတ္ညစ္တယ္..။
(ဒီကြန္မန္႔ေရးသူကလည္းသူလုပ္ေနက်အတိုင္း
အားအားယားယားေခါင္းရႈပ္ေနျခင္းပါပဲ။ သူေခါင္းရွိလား
မရွိလားေတာ့..ခဏေနဦး ။ စမ္းၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္)
Post a Comment