စိန္တံုးႀကီးနဲ႔ ဖက္ရွင္မမ

စိန္တံုးႀကီးနဲ႔ ဖက္ရွင္မမ

ယာမားရွီး

ဖက္ရွင္မမ ဆိုတာက ဒီနယ္တ၀ိုက္မွာ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ အလွမယ္တဦး။
ခ်စ္သူ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနေရာ။

သူကို႔ တကယ္ခ်စ္ေနတာက ေမာင္လုထူ။ ႐ိုးတယ္။ ပြင့္လင္းတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနတတ္တယ္။ အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးတယ္။ ခြန္အားဗလ ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆင္းရဲတယ္။

ထူးဆန္းတာက ဖက္ရွင္မမ ကလည္း သူ႔ကို ခ်စ္သတဲ့ဗ်။

လုထူကို မမ သိပ္ခ်စ္တယ္။
လုထူက မမကို ခ်စ္တာ မမသိတယ္။
လုထူကို ဆင္းရဲတြင္းက လြတ္ေအာင္ မမ ႀကိဳးစားေပးမယ္။
မမကို လုထူက ခ်စ္သူအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ေပးထားေတာ့ မမကလည္း လုထူရဲ႕အခ်စ္ကို အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။
လုထူအခက္အခဲေတြ မမကို ေျပာ။ ဒါမွ ေျဖရွင္းေပးလို႔ ရမွာေပါ့။

ရႊန္းရႊန္းေ၀ေနေရာ။

ေမာင္လုထူကလည္း မမမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္လို႔ေပ်ာ္ေနေရာ။

*******

စိန္တံုးႀကီး ဆိုတာက ဒီနယ္ပိုင္ႀကီး။ နာမည္အရင္းက စိန္တုံး။ နယ္ပိုင္ႀကီးျဖစ္သြားေတာ့ နယ္သူသားေတြက ေလးစားသမႈနဲ႔ ႀကီး ထည့္ေခၚတာပါ။
စိန္တံုးက မ်ဳိးနဲ႔ ႐ိုးနဲ႔ ခ်မ္းသာတာ။

*******

စိန္တံုးႀကီး ေပၚလာတဲ့ ဇာတ္လမ္းက ဒီလို …

သူ႔အေဖက ေရႊတံုးႀကီး။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာ။
မဟုတ္တာေတြ အကုန္လုပ္ၿပီး ေသသြားတာ။
ခ်မ္းသာတယ္ဆိုေတာ့။ လူမိုက္ေတြ အမ်ားႀကီး ေမြးထားႏိုင္တယ္။
မ်က္လံုးစိမ္းစိမ္း ေခြးႀကီးတေကာင္ကိုလည္း ပိုင္ေသးတယ္။ ေခြးႀကီးက ဗလေကာင္းၿပီး လူေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ကိုက္တတ္တယ္။

ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ေနၿပီ။ ေမာင္လူထုရဲ႕ ဘိုးဘြားပိုင္လယ္ေျမေတြကို ဦးေရႊတံုး အတင္းသိမ္းလို႔ ျပန္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတာကို ေခြးႀကီးနဲ႔ ကိုက္ခိုင္းတာ။ ေမာင္လူထု စုတ္ျပတ္သတ္သြားတာေပါ့။ ဘိုးဘြားပိုင္ ေျမယာေတြကို ငါက တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေပးေနတာကြ။ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတာကြလို႔ အျမဲၾကံဳး၀ါးေနတာ။
အခ်ိန္တန္ရင္ ျပန္ေပးမွာေပါ့လို႔ ေျပာေလ့ရွိတယ္။

ေမာင္လုထူကို ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးသူဆိုၿပီး ဖမ္းလိုက္ လႊတ္လိုက္ လုပ္ေနတာေပါ့။

ကိုယ့္ပစၥည္း ကိုယ္ျပန္ေတာင္းတာ မတရားဘူး။ အဆိုးျမင္၀ါဒီတဲ့။ ေကာင္းေရာ။

ကိုယ္ပိုင္တဲ့ လယ္ေျမေတာင္ ကိုယ္ျပန္ရပိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ ေမာင္လုထူ ဆင္းရဲတာ ဆန္းသလား။

သူ႔ေခြးႀကီးေလာက္ေတာင္မွ ေမာင္လုထူကို တန္ဘိုးမထား။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူရဲေကာင္း ဖက္ရွင္မမက ေမာင္လုထူကို သနားသြားတယ္။
ေမာင္လူထုကို ကယ္တင္မယ္ေပါ့။ ဆင္ဖမ္းမယ္။ က်ားဖမ္းမယ္ ေျပာတာေပါ့။
ေမာင္လူထု ဘ၀ကို စာနာပါသတဲ့။ ေမာင္လုထူလက္ထဲ သူ႔ပိုင္ေျမေတြ ျပန္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ကတိေတြ အထပ္ထပ္ေပးခဲ့တယ္။ ေမာင္လုထူကိုလည္းသိပ္ခ်စ္သတဲ့။

နယ္ပိုင္ႀကီးေရြးပြဲ သူ၀င္မယ္တဲ့။ နယ္ပိုင္ႀကီးျဖစ္မွ ေမာင္လူထုကို ကယ္ႏုိင္မွာတဲ့။ ဆင္းရဲတြင္းက လြတ္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ေပးမွာတဲ့။

သူ၀င္ၿပိဳင္တယ္။ ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္မွန္းမသိ။ ေနာက္ဆံုး နယ္ပိုင္ႀကီးက ေရႊတံုးႀကီးသား စိန္တံုးျဖစ္သြားသတဲ့။

နယ္သူနယ္သားေတြ မေက်နပ္လို႔ ၀ိုင္းကန္႔ကြက္က်လည္း … သမိုင္းလိုအပ္ခ်က္အရ နယ္ပိုင္ ဆက္ခံရတာတဲ့။ ၾကက္မတြန္လို႔ မိုးမလင္းဘူးဆိုၿပီး မမကို ဖယ္ရွားပစ္တယ္။

ဖက္ရွင္မမကို မဲေပးခဲ့တဲ့ ေမာင္လူထုနဲ႔ ေဘာ္ဒါေတြ ပန္လန္လက္ (ပက္လက္လန္) ကုန္ေရာ။

ကံဆိုးတဲ့ မမ ဆိုၿပီး သနားေနၾကေရာ။

ဒီလိုနဲ႔ နယ္ပိုင္ႀကီး စိန္တံုးႀကီး ေပၚလာတာ။

စိန္တံုးႀကီးက သိပ္ေတာ္တာဆိုၿပီး (နယ္ပိုင္လုပ္တာ) တႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးဘူး ခ်ီးက်ဴးခံရတယ္။ ဘာေတြ ေတာ္မွန္းေတာ့မသိ။

*******

ဒါေပမယ့္ ဖက္ရွင္မမပဲေလ။
ဘယ္ရမလဲ။ စိန္တံုးႀကီးအုပ္စုကို အျခားနယ္ေတြနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးလိုက္တယ္။ စိန္တံုးႀကီးတို႔ လာဘ္ပိတ္သြားတယ္။

ေနာက္ေတာ့ …
ဆန္းတယ္ဗ်ာ။ စိန္တံုးႀကီးက ေမာင္လုထူကို သနားတယ္။ သူ႔ဟာေတြ ျပန္ေပးရေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ပိုင္ရွင္အစစ္ကို ေလးစားပါတယ္တဲ့။

မမကိုလည္း သနားသတဲ့။ တူတာေတြ တြဲလုပ္ၿပီး မတူတာေတြ ေဘးဖယ္ထားမယ္တဲ့။

လုထူက မမကို သတိေပးတယ္။

စိန္တံုးႀကီးကို သတိထားဖို႔။
သူ သိပ္လည္တာေနာ္။
ေရႊတံုးႀကီးရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသားေနာ္ မမ။
သိပ္အေရာမ၀င္နဲ႔ေပါ့။

မမက ေအးပါ ေအးပါတဲ့။ စိတ္ခ်ပါတဲ့။

*******

ဒီလိုနဲ႔ ဟိုလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုး စိန္တံုးႀကီး ဖက္ရွင္မမကို ေကာက္ယူပစ္လိုက္ေရာ။

လုထူမွာ ေႏြေခါင္ေခါင္ မိုးႀကိဳးပစ္ထည့္သလို ခံစားရတယ္။
ယံုၾကည္ထားသမွ်ေတြ အခုေတာ့ သဲထဲေရသြန္သလို။
ရည္းစားလူလု အူႏုၾကံ႕ခတ္သလို။
အို ... အသည္းထဲက အတြင္းေၾက။

*******

ေတြးရင္းေတြးရင္း ေမာင္လုထူ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆိုးလာတယ္။
ဖက္ရွင္မမက ေမာင္ေလးအတြက္ပဲကြယ္။
မမကို နားလည္ပါေနာ္။ ဆိုၿပီး ငိုျပတယ္။
လယ္ေျမေတြ ျပန္ကို ရေစရမယ္ ဆိုၿပီး ကတိေပးပါတယ္။
လုထူလည္း ႀကိဳးစားေပါ့လို႔ ဆိုတယ္။
မ်က္လံုးစိမ္း ေခြးႀကီးကိုလည္း ယဥ္ေက်းေအာင္ လုပ္ေပးဦးမွာတဲ့။

ေမာင္လုထူ မမကို ခ်စ္ေနေသးသေရြ႕ မမက အျမဲႀကိဳးစားေပးေနမွာတဲ့။

*******

ယူတာက ယူေပါ့ဗ်ာ။
အခုဟာက စိန္တံုးႀကီးရဲ႕ ဒုတိယမယား ဆိုေတာ့ ဘယ္လို ခံစားရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ေမာင္လုထူ ေတြးေနမိတယ္။

“ဒါက ေမာင္ေလးအတြက္ပဲကြယ္။ စိတ္ရွည္မွေပါ့။ မမနဲ႔ ပူးေပါင္းမွေပါ့”

ခ်စ္တဲ့အတြက္ ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။ ရင္ထဲကေတာ့ မေက်နပ္။

*******

“ဘႀကီးေအာင္ ညာတယ္။ အဲေလ ... မမ ညာတယ္”
ေမာင္လုထူ ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။
တေန႔ မမကို ျပန္ရေအာင္ လုပ္မယ္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ လယ္ေျမေတြ ျပန္ရေအာင္လည္း နယ္ပိုင္ႀကီးဆီမွာ အေရးဆိုရဦးမယ္။

မမက ဘယ္လိုကူညီမလဲ။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ နယ္ပိုင္ႀကီးေပးတဲ့ ရာထူးရသြားသူ။
မ်က္လံုးစိမ္းနဲ႔ ေခြးကလည္း မာန္ဖီလို႔ ေကာင္းတုန္း။

*******

အခ်စ္ဆိုတာ တခါတေလ အသံုးမက်ေသာ အရာတခုျဖစ္တယ္လို႔ ေမာင္လုထူ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ မမကို ဆံုးရႈံးလိုက္ရေပမယ့္ အခ်စ္ကေတာ့ ရွင္သန္ေနဆဲ ...။

(ျပည္တြင္းျဖစ္ အေပါစား အခ်စ္၀တၳဳတပုဒ္ၿဖစ္တဲ့ စာေရးဆရာမႀကီး အိုပန္းခ်ယ္ရီအြန္အြန္ေမာဇာျခည္ရဲ႕ “ေထြလီေပြလီ ရႈပ္တယ္ ... လူညာေတြၾကားက ဖက္ရွင္မမရယ္” ဆိုေသာ ဘုတ္အုတ္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို မွီျငမ္းေရးသားအပ္ပါ၏။)

ယာမားရွီး

၉-၅-၂၀၁၂