သမိုင္းေပးတာဝန္

သမိုင္းေပးတာဝန္

ေဇာ္ဝင္း (၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း)

သင့္မိတ္ေဆြအေပၚမွာ ျပဳတဲ့ မတရားမႈကို ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္သလို လ်စ္လ်ဴျပဳရင္ အဲဒီမတရားမႈဟာ တေန႔မွာ သင့္အေပၚ ေရာက္လာပါလိမ့္္မယ္။ မတရားမႈတခုကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ က်ဴးလြန္ခြင့္ရသြားခဲ့သူဟာ အစြယ္ကို ေသြးလူးသြားတဲ့ က်ားလို မတရားမႈကို အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ က်ဴးလြန္ပါလိမ့္မယ္။

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲက လူတေယာက္အေပၚမွာ အစိုးရကိုယ္တိုင္က ဒါမွမဟုတ္ တျခားတစုံတေယာက္က က်ဴးလြန္တဲ့ မတရားမႈဟာ အဲဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းဝင္ အားလုံးနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ မတရားမႈကို ကာကြယ္ဖို႔ တိုက္ဖ်က္ဖို႔ဟာ လူတိုင္းမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။ အဲသလို တိုက္ဖ်က္ဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ရင္ တျခားသူေတြအေပၚမွာပါ မတရားမႈကို ဆက္လက္ က်ဴးလြန္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ဒီေန႔မွ သိရတဲ့ အသစ္အဆန္းမဟုတ္ဘူး။ သမိုင္းတေလွ်ာက္လုံးမွာ ကမၻာတလႊား ႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပားမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရဖူးတဲ့ သင္ခန္းစာပါ။

တိုင္ယီ ဘိနပ္စက္႐ုံမွာ အလုပ္သမားေတြ လုပ္ခတိုးျမႇင့္ရရွိေရး၊ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး ရရွိေရးအတြက္ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ၾကတာ အားလုံးအသိပါ။

တကယ္ေတာ့ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံ၊ ဘိနပ္ခ်ဳပ္စက္႐ုံေတြဆုိတာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံက စက္႐ုံေတြတင္မကပါဘူး။ ကမၻာတလႊားမွာပါ လူ႔အခြင့္အေရး၊ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးေတြ ခ်ဳိးေဖာက္လြန္းၾကတဲ့အတြက္ နာမည္ပ်က္နဲ႔ ေက်ာ္ၾကားၾကပါတယ္။ ဥေရာပကုမၸဏီၾကီးေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ GAP၊ Nike၊ Adidas တို႔လို ကုမၸဏီၾကီးေတြေတာင္မွ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးေတြကို ခ်ဳိးေဖာက္ၾကလြန္းလို႔ ကမၻာတလႊားမွာ လူ႔အခြင့္အေရး ေဆာင္ရြက္သူ၊ အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္သူေတြက ဝိုင္းဝန္း ကန္႔ကြက္ၾကတာ၊ အလုပ္သမားေတြက ဆႏၵျပေတာင္းဆိုၾကတာဟာ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါပါ။ ဂါးဒီးယန္းတို႔လို၊ ဘီဘီစီတို႔လို ထိပ္တန္းမီဒီယာႀကီးေတြ ထဲမွာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ပါခဲ့ဖူးပါတယ္။ တ႐ုတ္ကုမၸဏီေတြကေတာ့ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးကို ေဖာက္ဖ်က္ၾကတဲ့အထဲမွာ တျခားကုမၸဏီေတြထက္ နာမည္ပိုပ်က္ပါတယ္။

“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေဝဖန္ရင္ စစ္အစိုးရအႀကိဳက္ ျဖစ္သြားမွာေပါ့ ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခဟာ မွန္ကန္တဲ့ ဆင္ေျခ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အေျခခံဥပေဒ အသက္ဝင္ေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္လို႔ သေဘာထားၿပီး စစ္အစိုးရဟာ တေန႔ ေရႊဥတလုံးက် ဥေပးမယ့္ ငန္းမႀကီးပမာ တယုတယ ေမြးျမဴထားခ်င္လာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးသိ္န္းစိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ထဘီကို အလံထူ၊ ႏိုင္ငံတကာကို ေခ်ာ့ျမႇဴၿပီး ျပည္သူကို ဖိႏွိပ္၊ ေဒၚစုက ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ဆိုတဲ့ ျဖစ္စဥ္ႀကီးကို က်ေနာ္တို႔ကလည္း လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမယ္ဆိုရင္ သားစဥ္ေျမးဆက္တိုင္ေအာင္ စစ္ကၽြန္အျဖစ္ ႏြံနစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။”

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံ၊ ဘိနပ္ခ်ဳပ္စက္႐ုံေတြမွာ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြေၾကာင့္ ျပႆနာတက္ၾကတာဟာ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါပဲ။ စက္႐ုံေတြမွာ အိုဗာတိုင္ေပးရမွာ ေၾကာက္လို႔ အေျခခံလစာကို မတန္တဆ ေလွ်ာ့ခ်ထားၾကတာကို အားလုံးအသိပါ။ ေစ်းကြက္ေပါက္ေစ်းအရ အေျခခံလစာ သိပ္နည္းေနရင္ အလုပ္သမားရွာမရမွာ စိုးတဲ့အတြက္ အေျခခံလစာအစား ခရီးစရိတ္၊ ရွားပါးစရိတ္၊ စားေသာက္စရိတ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြ နာမည္တပ္ေပးၿပီး အေျခခံလစာကိုေတာ့ ေလွွ်ာ့ထားၾကပါတယ္။ ဒီညစ္ကြက္ကလည္း လႈိင္သာယာမွာ လုပ္ေနက် ညစ္ကြက္ႀကီးလိုလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။

အလုပ္သမားေတြ အိမ္သာတက္ရင္ အလုပ္ခ်ိန္ေလ်ာ့မွာ စိုးလို႔ တေန႔ကို အိမ္သာ ဘယ္ႏွမိနစ္ပဲ တက္ရမယ္လို႔ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာလည္း အဲဒီစက္႐ုံေတြပါပဲ။ ေရေသာက္တာကို ဘယ္ႏွႀကိမ္ထက္ မပိုရလို႔ ကန္႔သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာလည္း ဒီစက္႐ုံေတြပါပဲ။ အလုပ္သမားကို အလုပ္မေပးႏိုင္လို႔ အားေနရင္ သူတို႔တာဝန္နဲ႔ မဆိုင္တဲ့ ၾကမ္းတိုက္ ျမက္ႏႈတ္ခိုင္းတာလည္း ဒီစက္႐ုံေတြပါပဲ။ ဒီလုပ္ရပ္ေတြဟာ အလုပ္သမားေတြကို လခေပး ငွားရမ္းခိုင္းေစတာနဲ႔ေတာင္ မတူေတာ့ပဘဲ လခေပးၿပီး ေက်းကၽြန္ငွားရမ္းထားတာနဲ႔ေတာင္ တူေနပါတယ္။

အလုပ္ခြင္အေျခအေနေတြလည္း ၾကည့္ၾကဦး။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သြပ္မိုးဂိုေဒါင္ႀကီးေတြပုံစံမ်ဳိး။ အင္မတန္ ပူေလာင္တဲ့ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္သမားေတြ ဘယ္လို အလုပ္လုပ္ေနရတယ္ဆိုတာ စာနာစဥ္းစားၾကည့္ၾကပါေတာ့။

အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ရက္နဲ႔ နာရီေတြကလည္း မတန္တဆ။ တလကို ၂၅ ရက္ ၂၆ ရက္ အလုပ္လုပ္ၾကရတယ္။ ညဥ့္နက္သန္းေကာင္ အလုပ္လုပ္ၾကရတယ္။ ၁၈၈၆ ခုနွစ္ကတည္းက တေန႔အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီထက္ မေက်ာ္လြန္ေရးကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ခ်ီကာဂိုမွာ ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ အလုပ္သမားေတြဟာ သားနဲ႔အမိ၊ ေမာင္နဲ႔ႏွမ ေတြ႔ဆုံခ်ိန္ေတာင္ မရေလာက္ေအာင္ အလုပ္ခြင္ရဲ႕ လခစား ကၽြန္စနစ္ယႏၱရားထဲမွာ ဘဝေတြ ကုန္လြန္ေနၾကရတုန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ တခ်ဳိ႕စက္႐ုံမွာ အိုဗာတိုင္ မဆင္းမေနရ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ဳိး ရွိေနျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕စက္႐ုံေတြမွာ အလုပ္သမားေတြကို အျမဲတမ္း လခစားဝန္ထမ္းအျဖစ္ မခန္႔ထားဘဲ ေန႔စားအျဖစ္ ခန္႔ထားၿပီး အခ်ိန္ပို မဆင္းရင္ အလုပ္ျဖဳတ္မယ္ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္မ်ဳိး သတ္မွတ္တယ္။ ေန႔စား အလုပ္သမားအျဖစ္ ခန္႔ထားၿပီး၊ ခြင့္ရက္ခံစားခြင့္ မေပးဘဲ ထားတာမ်ဳိးလည္း ရွိတယ္။

ဒီေလာက္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္တဲ့ ၾကားထဲမွာ ေနာက္ထပ္ လဲရာကို သူခိုးေထာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္က တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးမွာ အလုပ္ရွင္က အလုပ္ပိတ္ၿပီး အဲဒီပိတ္ရက္ကို လစာမေပးဘဲ ျဖတ္ေတာက္တဲ့လုပ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။

အလုပ္သမားညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဆိုသူကေရာ ဘယ္ဘက္က ရပ္တည္ပါသလဲ။ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္က အစိုးရ အလုပ္သမားအဖြဲ႔အစည္း ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္သာ ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ စက္႐ုံမွာအလုပ္လုပ္ခဲ့စဥ္က အလုပ္သမား႐ုံး အရာရွိ္နဲ႔ စကားေျပာခဲ့ဖူးျပီး သူတို႔သေဘာထားကို ထင္ထင္ရွားရွား သိခဲ့ရဖူးတယ္။ က်ေနာ္က စက္႐ုံရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈအပိုင္းမွာ တာဝန္ယူရတဲ့အတြက္ အလုပ္ရွင္ရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္လို႔ သေဘာထားၿပီး အလုပ္သမား႐ုံး အရာရွိက သူ႔ရပ္တည္ခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဆႏၵျပမႈေတြ ျဖစ္လာတိုင္းမွာ အလုပ္သမားေတြဘက္က ဘာလိုခ်င္သလဲ။ တေယာက္ေယာက္က တာဝန္ယူၿပီး ထြက္ေျပာလို႔ သူတို႔က ခိုင္းတယ္။ အဲဒီလူကို ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး အေရးယူတယ္။ ဖိႏွိပ္တယ္၊ ၿဖိဳခြဲတယ္။ ေခါင္းေဆာင္တဲ့သူ မရွိဘူးဆိုတာ ဟုတ္ကုိမဟုတ္ဘူး။ အျမဲတမ္း ေခါင္းေဆာင္ရွိတယ္။ အဲဒီေခါင္းေဆာင္ကို ေဖာ္ထုတ္အေရးယူရမယ္လို႔ သူတို႔ကို အထက္က ညႊန္ၾကားထားေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အဲဒီညႊန္ၾကားခ်က္ေတြကို ေပးတဲ့သူကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေဆြးေႏြးေနသူ ဦးေအာင္ၾကည္ကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို မတရား ဖိႏွိပ္ညႇင္းပန္းခံေနရတဲ့သူေတြဘက္မွာ အခု ကိုဖိုးျဖဴ၊ မစုစုေႏြး၊ ကိုဟန္ဝင္းေအာင္တို႔ ရပ္တည္ အကူအညီေပးၾကတယ္။ ဆြီဒင္ႏိုင္ငံက ဆြီဒင္ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔၊ ဆြီဒင္ ဆုိရွယ္ဒီမိုကရက္ လူငယ္အဖြဲ႔တုိ႔ကေတာင္ ႏိုင္ငံတကာေသြးစည္းညီညြတ္္မႈကို ျပသတဲ့အေနနဲ႔ စာနာေထာက္ခံေၾကာင္း စာေပးပို႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရွက္စရာေကာင္းတာက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္းႀကီးမ်ားအဖို႔မွာ ျမင္လ်က္ အကန္း၊ ၾကားလ်က္ အဆြံ႔၊ သိလ်က္ မဝံ့ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။

ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္ေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာက ဆုေပါင္း ရာခ်ီရထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီမိခင္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ သူ အာဏာရဖို႔ မဲဆြယ္တဲ့ အလုပ္ကိုပဲ လုပ္ေနပါတယ္။ သူ႔ကို အားေပးၾကတဲ့ ေသာင္းခ်ီတဲ့ လူပရိသတ္ႀကီးေရွ႕မွာ က်မကို မဲေပးရမယ္ေနာ္ ဒါပဲ ... ဆိုတဲ့ စကားမ်ဳိးေတြေလာက္ကိုပဲ မရွက္မေၾကာက္ ေျပာေနပါတယ္။ ဒါ … ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္တဲ့လား။ ဒါ … လူထုေခါင္းေဆာင္တဲ့လား။ ျပည္သူလူထုႀကီးက ခ်စ္လြန္းလို႔ အေမစု၊ အေမစု အေခၚခံရတဲ့သူ၊ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ ဆင္းရဲဒုကၡနဲ႔ ပရိေဒဝ ေသာကမီးေတြကို ၿငိႇမ္းသတ္ေပးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းခံရသူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးေတြမွာ တခြန္းတပါဒေတာင္ မဖြင့္မဟရဲတာက ဦးသိန္းစိန္ကို ေၾကာက္လို႔လား၊ ဦးသန္းေရႊကို ေၾကာက္လို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ အာဏာရမၼက္ ငမ္းငမ္းတက္ေနလို႔လားဆုိတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္ေနၿပီ။

ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘယ္ဘက္မွာ ရပ္ေနသလဲ၊ ဘယ္သူ႔ဘက္မွာ ရပ္ေနသလဲဆိုတာဟာ မျဖစ္မေန ေမးခြန္းထုတ္ရမယ့္ ပုစၦာတခုျဖစ္လာၿပီ။

ဦးသိန္းစိန္ဘက္က ရပ္မွာလား။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား ဆင္းရဲသား ျပည္သူလူထုႀကီးဘက္က ရပ္တည္မွာလား။

အာဏာရွင္ဘက္က ရပ္မွာလား၊ ဒီမိုကေရစီဘက္က ရပ္မွာလား။

“မေသခ်ာေပမယ့္ စြန္႔စားရမွာပဲ” ဆုိတဲ့ သူ႔ရဲ႕ လႊတ္ေတာ္တြင္းဝင္ၿပီး ဒီမိုကေရစီ ကံစမ္းမဲထိုးမယ့္ အစီအစဥ္ႀကီးအတြက္ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြရဲ႕အေရးကို စေတးလိုက္ေတာ့မွာလား။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္လိုက္လို႔ ဘာမွ ဆုံး႐ံႈးစရာမရွိပါဘူးဆုိတာ ဟုတ္ပါရဲ႕လား၊ ျပန္စဥ္းစားဖို႔သင့္ပါၿပီ။

အခုဆိုရင္ အလုပ္သမားအေရးကို ဥပေဒေၾကာင္းအရ တရားစြဲ ေျဖရွင္းၾကရမလို ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီအေျခအေနဟာလည္း အားရစရာ မရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ မရွိတာ အားလုံးအသိပါ။ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးကို ကာကြယ္တဲ့ ဥပေဒေတြလည္း လုံလုံေလာက္ေလာက္ မရွိပါဘူး။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ အစိုးရကိုယ္တိုင္က အလုပ္သမားေတြ၊ တက္ႂကြသူေတြကို ဖိႏွိပ္ညႇင္းပန္းေနတဲ့ အခ်က္ေၾကာင့္ တရားစြဲ ေျဖရွင္းနည္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ အခြင့္မသာတဲ့ နည္းလမ္းပါ။ တကယ္ေတာ့ အလုပ္သမားအေရးကို အလုပ္သမားေတြနဲ႔အတူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ILO၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီေရးေဆာင္ရြက္သူေတြ ဝိုင္းဝန္းပံ့ပိုးေတာင္းဆိုၾကမွ ေအာင္ျမင္မႈရမွာပါ။ အားလုံး တက္တက္ႂကြႂကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ရင္ တိုင္ယီ တခုတည္းအတြက္ မဟုတ္ဘဲ၊ အလုပ္သမားအားလုံးအတြက္ ေအာင္ပြဲရသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မပံ့ပိုးရင္ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ အေရျခံဳအစိုးရက အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဘဝပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဆီးၾကပါလိမ့္မယ္။

“လူ႔တေယာက္ရဲ႕တန္ဖုိးကုိ သမိုင္းက သူ႔ပုခုံးေပၚတင္ေပးလိုက္တဲ့ တာဝန္ကို ဘယ္ေလာက္ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္သလဲဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ တိုင္းတာရမွာပဲ” လို႔ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ အခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ သူ႔ပုခုံးေပၚကို သမိုင္းက တင္ေပးလိုက္တဲ့ တာဝန္ကို ဘယ္ေလာက္ ေက်ပြန္သလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာၿပီ။ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကို ကိုးကားလို႔ က်ေနာ့္ကို လက္ဝဲဆန္တယ္လို႔ တခ်ဳိ႕က ထင္ခ်င္ထင္ၾကမယ္။ အရင္ေဆာင္းပါးေတြမွာ လူထုလႈပ္ရွားမႈကို ေထာက္ခံလို႔ လက္ဝဲဆန္တယ္လို႔ ေဝဖန္တာမ်ဳိးကိုလည္း ၾကံဳခဲ့ရဖူးတယ္။ ကမၻာ့ျပည္သူလူထုႀကီးက လူထုလႈပ္ရွားမႈကို တက္တက္ႂကြႂကြ ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္မွာ လူထုလႈပ္ရွားမႈေျပာတိုင္း လက္ဝဲတံဆိပ္ ကပ္ေနတာကေတာ့ မဆလ ဆန္လြန္းတယ္။ မဆလ၊ နဝတ၊ နအဖ ကေန ၾကံ႕ဖြံ႔အထိ စစ္အာဏာရွင္အဆက္ဆက္ဟာ သူတို႔ကို ဆန္႔က်င္လာရင္ လက္ဝဲတံဆိပ္ ကပ္တာ ထုံးစံပဲ။ ဒီ့အတြက္ဘာမွ တုန္လႈပ္စရာမရွိဘူး။ လက္ဝဲဆန္တာ လက္ယာဆန္တာက အဓိက မဟုတ္ဘူး။ မွန္သလား၊ မွားသလား၊ တရားသလား၊ မတရားဘူးလား ဆိုတာကသာ အခရာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္လို႔မ်ား လူထုေခါင္းေဆာင္၊ အမ်ားၾကည္ညိဳေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဟာ လမ္းလြဲေပၚေရာက္ေနၿပီဆိုရင္ ဘာျဖစ္မလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လို ႐ုန္းကန္ၾကရမလဲ။ ဘယ္ေလာက္ အႏၱရာယ္ႀကီးမလဲ။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကဖို႔ လိုၿပီ။ ျပတ္ျပတ္သားသား ေဝဖန္ၾကဖို႔ လိုပါၿပီ။

က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးမွာ ေဝဖန္ေရး လိုအပ္ေနပါၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မို႔လို႔ မေျပာဝံ့၊ မဆိုဝံ့၊ မေဝဖန္ဝံ့ပါ ဆိုတဲ့ ႏုံခ်ာခ်ာ စိတ္ထားေတြကို က်ေနာ္တို႔ အဝင္ခံလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေဝဖန္ရင္ စစ္အစိုးရအႀကိဳက္ျဖစ္မယ္ ဆိုတဲ့ ေရွးဆန္တဲ့ အေတြးအေခၚကိုလည္း စြန္႔သင့္ၿပီ။ သိပါ၊ ျမင္ပါရက္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ မေျပာဘဲေနရင္ က်ေနာ္တို႔ပါ ေရာၿပီး တရားခံျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ ေနာင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ တာဝန္မေက်လို႔ က်ဳပ္တို႔ စစ္ကၽြန္ဘဝမွာ ေနရတယ္လို႔ ေနာက္မ်ဳိးဆက္က က်ေနာ္တို႔ကို လက္ညိႇဳထိုးတာ ခံရလိမ့္မယ္။ ေဒၚစု မွားရင္ ေဒၚစုကို ခ်စ္တဲ့ ျပည္သူလူထုပါ ေတြေဝယိမ္းယိုင္သြားလိမ့္မယ္။ ဒီအျဖစ္မ်ဳိးကို လက္ပိုက္ၾကည့္မေနၾကပါနဲ႔လို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို က်ေနာ္ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ အေရးပါတဲ့ ေနရာေတြမွာေရာက္ေနသူေတြ key players ေတြ stake holders ေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္အျမင္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်ျပၾကဖို႔၊ ႀကိဳက္မႀကိဳက္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ သမိုင္းမွာ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား မေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္လည္း သမိုင္းမွာ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ေျပာေရးဆိုခြင့္ကို တန္ဖိုးရွိရွိ အက်ိဳးရွိရွိ အသုံးခ်ေစခ်င္ပါတယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီစကားကို က်ေနာ္ ေျပာရပါသလဲ။ မၾကာခင္တုန္းက ဥပမာေလးတခုကို ျပန္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏိုဝင္ဘာတုန္းက ျဖစ္ရပ္ပါ။

အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရး မဝင္ေရး၊ မွတ္ပုံတင္ေရး မတင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မဲခြဲကာနီးအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရး၊ မွတ္ပုံတင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာဆိုေဝဖန္တဲ့အသံ သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မၾကားခဲ့ရပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာပါမည္လို႔ ဝန္ခံလက္မွတ္ထိုးမယ့္ လုပ္ရပ္ဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အညံ့ခံ အေလွ်ာ့ေပးတဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဝဖန္တာမ်ိဳး သိပ္ရွားပါးခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ အမ်ားအျပားဟာ ဝင္ေရး၊ တင္ေရး၊ အညံ့ခံေရးကို ေထာက္ခံေနၾကသလားလို႔ ထင္မွတ္စရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

(မွတ္ခ်က္။ ။ ဦးဝင္းတင္နဲ႔ စီအာပီပီ ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕က လူသိရွင္ၾကားမဟုတ္ေပမယ့္ အတြင္းႀကိတ္ ေဝဖန္ခဲ့တာမ်ဳိးေတာ့ ရွိခဲ့တယ္လို႔ ၾကားရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္မွန္သလဲ၊ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ ေဝဖန္ခဲ့သလဲေတာ့ မသိရပါ။)

ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွာ မဲခြဲဆုံးျဖတ္အၿပီး၊ မွတ္ပုံတင္ေရး၊ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရး ဆုံးျဖတ္ခ်က္က်အၿပီးမွာ ေၾကညာခ်က္ေတြ အမ်ားအျပား ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ အဲဒီေၾကညာခ်က္ေတြအရ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုဟာ ဝင္ေရး၊ တင္ေရးကို မႏွစ္သက္ၾကဘူးဆိုတာ ေတြ႔လာရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က မႀကိဳက္ေၾကာင္း အတိအလင္း ေျပာၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ မႀကိဳက္ေပမယ့္ ေဒၚစုကိုေတာ့ ဝန္းရံသြားမယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔ (အဲဒီတုန္းက မင္းကိုႏိုင္တို႔ မလြတ္ေသး)၊ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစု ( အသွ်င္ဂမၻီရ မလြတ္ေသး)၊ ဗကသအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ေက်ာ္ကိုကိုတို႔ မလြတ္ေသး)၊ ဗကသႏိုင္ငံျခားေရးေကာ္မတီ၊ လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ၊ SNLD၊ မြန္၊ ရခိုင္ အပါအဝင္ စီအာပီပီအဖြဲ႔ဝင္ ပါတီမ်ား၊ ျပည္ပအေျခစိုက္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစုံ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ... စသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဝင္ေရး၊ တင္ေရးကို သိပ္မႏွစ္သက္ၾကတာ ေတြ႔လာရပါတယ္။

အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ေတြကို ဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ သူတို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ေႏွာင့္ေႏွးခဲ့ၾကသလဲ။ သူတို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ေစာေစာစီးစီး ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆို ေဝဖန္ဖို႔ ဝန္ေလးခဲ့ၾကသလဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူထုဟာ ေခါင္းေဆာင္မႈ လိုအပ္ေနပါတယ္။ မဲမခြဲခင္မွာ ေခါင္းေဆာင္အားလုံးရဲ႕ ေဆြးေႏြးေဝဖန္ အၾကံေပးတင္ျပမႈေတြ လိုအပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ လူထုေရွ႕ေမွာက္မွာ ႏိုင္ငံေရးအျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ရွင္းလင္းခ်ျပဖို႔ လိုအပ္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဝင္ေရး၊ တင္ေရးကို မႏွစ္သက္ၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သူတို႔သေဘာထားကို လူထုသိေအာင္ ခ်ျပႏိုင္ခဲ့ရင္၊ ေစာေစာစီးစီး ခ်ျပဖို႔ ရွင္းလင္းေျပာျပဖို႔ မပ်က္ကြက္ခဲ့ရင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အတြင္း မဲခြဲတဲ့အခါ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ တမ်ဳိးတဖုံ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ သမိုင္းဟာ တမ်ဳိးတဖုံ ေျပာင္းလဲေကာင္း ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေစာေစာတုန္းက ေျပာခဲ့တာပါ။ ခင္ဗ်ားေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္ သမိုင္းကို အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစႏိုင္သလို၊ ခင္ဗ်ား မေျပာျဖစ္လိုက္တဲ့ စကားတခြန္းေၾကာင့္လည္း သမိုင္းကို အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားေစႏိုင္ပါတယ္။

ခုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္အသီးသီးဟာ အေျပာသိပ္ေနာက္က်ခဲ့ၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မို႔ မေဝဖန္ရဲတာ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတခ်က္မ်ား ပါေနခဲ့ေလမလားလို႔ သံသယဝင္မိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ႏိုင္ငံတကာ ေထာက္ခံမႈ၊ လူထုေထာက္ခံမႈ သိပ္ႀကီးပါတယ္။ ဒီေထာက္ခံမႈ အရွိန္အဝါကို မလြန္ဆန္ရဲလို႔မ်ား မေဝဖန္ခဲ့ၾကသလားလို႔ သံသယဝင္မိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လူအမ်ား ေထာက္ခံတိုင္း မွန္တယ္လို႔ အခါခပ္သိမ္းမွာ တရားေသ ယူဆလို႔ မရပါဘူး။ လူအမ်ား ေထာက္ခံေပမယ့္ မွားေနတဲ့ ကာလမ်ဳိးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ မ်ားတိုင္းလည္း မမွန္သလို နည္းတိုင္းလည္း မမွားပါဘူး။ ဒီလိုေျပာလိုက္လို႔ လူအမ်ားရဲ႕ဆႏၵကို ဆန္႔က်င္ၿပီး ဇြတ္လုပ္ဖို႔ ေျပာေနတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ လူအမ်ားကို အမွန္ေရာက္လာေအာင္ အခ်ိန္ယူၿပီး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ စည္း႐ုံးယူရမယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

လူမ်ားစု လူထုႀကီးဆိုတာ မွန္ကန္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈ လိုပါတယ္။ ရွင္းလင္းေျပာၾကားေပမယ့္သူ လိုအပ္ပါတယ္။ လူထုကို အၿပိဳင္အဆိုင္ စည္း႐ုံးတင္ျပမႈေတြလုပ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ စည္း႐ုံးဦးေဆာင္မႈ မရွိရင္ လူထုရဲ႕ အားေပးေထာက္ခံမႈေတြဟာလည္း ယာယီအားျဖင့္ ခၽြတ္ေခ်ာ္တိမ္းမွားမႈေတြ၊ ေခတ္ေနာက္က်မႈေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။

ဥပမာတခ်ဳိ႕ ေျပာရရင္ လူမ်ားစုလူထုႀကီးမွာ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲတဲ့ ကိုႀကီးေက်ာ္၊ မႏွဲေလး ကိုးကြယ္မႈမ်ဳိးေတြ ရွိတတ္တာမ်ဳိးပါ။ ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုဘ႐ူႏိုက ေနကို ကမၻာက ပတ္တယ္၊ ကမၻာႀကီး လုံးတယ္ ေျပာခဲ့တာကိုလည္း လူအမ်ားစု လူထုႀကီးက ခ်က္ခ်င္း မေထာက္ခံခဲ့ပါဘူး။ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲတဲ့ ကိုယ္က်ဳိးရွာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကိုသာ ေထာက္ခံခဲ့ၾကလို႔ ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုဘ႐ူႏိုဟာ အသတ္ေတာင္ ခံခဲ့ရဖူးပါတယ္။

ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကိဳကာလမွာ ဂ်ာမန္ေတြအေပၚမွာ မဟာမိတ္အင္အားစုေတြက ဗာဆိုင္းစာခ်ဳပ္နဲ႔ မတရား ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဟစ္တလာဟာ ဗာဆိုင္းစာခ်ဳပ္ကို စကၠဴစုတ္လို သေဘာထားခဲ့တဲ့အတြက္ ဂ်ာမန္ျပည္သူေတြက တခဲနက္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ မဲေပးေရြးေကာက္ခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္ ၿဗိတိန္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အပါအဝင္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕ကေတာင္ ဟစ္တလာကို ေလးစား႐ုံသာမက အထင္ႀကီး အားက်ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔ ေဟာလီးဝုဒ္ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ျပေနသလို အဲဒီေခတ္မွာ ဟစ္တလာကို လူတိုင္းက အ႐ူးလို႔ ထင္ေနတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။

အဲဒီတုန္းက ဟစ္တလာနဲ႔ နာဇီဝါဒဟာ ကမၻာ့ျပည္သူေတြကို ဒုကၡအႀကီးအက်ယ္ေပးမယ္ဆိုတာ လူထုက ႀကိဳတင္မသိျမင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဟစ္တလာရဲ႕အႏၱရာယ္ကို ေထာက္ျပေဝဖန္ခဲ့သူေတြလည္း ရွိေတာ့ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက တခ်ဳိ႕အခ်ိန္ေတြမွာ အမွန္တရားဘက္မွာ ေထာက္ခံသူ လူနည္းစုသာရွိတဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိး ၾကံဳရတတ္ပါတယ္။ အဲသလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ လူနည္းစုအတြက္ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အေျခအေနဟာ ခက္ခဲက်ပ္တည္းတတ္ပါတယ္။ စိတ္ထိခိုက္နာက်င္စရာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲသလို အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းမ်ဳိးကို သည္းခံၿပီး စိတ္ရွည္ရွည္ ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ျဖတ္ေက်ာ္မႈမ်ဳိးသာ မလုပ္ၾကရင္ အေတြးအေခၚမွားေတြဟာ ကာလရွည္ၾကာ သရဖူေဆာင္းသြားၾကမွာပါ။

ဒီေန႔အခ်ိန္အခါမွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ တိုင္ယီ အလုပ္သမားအေရး ဥေပကၡာျပဳမႈ၊ ေရြးေကာက္ကိုယ္စားလွယ္ ေရြးခ်ယ္ရာမွာ ဒီမိုကေရစီနည္းမက်တဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြ၊ ကိုယ္စားလွယ္ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ အေရးမႀကီးပါဘူး ... ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ပါတီက ဟုတ္မဟုတ္ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္ဆိုၿပီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို လက္ညိႇဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ေတြခ်ည္းပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာေတြ၊ ပါတီျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းရာမွာ အၿပိဳင္မထားတဲ့ (ဥကၠဌနဲ႔ အတြင္းေရးမွဴးအဖြဲ႔) အာဏာရွင္စနစ္ဆီ ဦးတည္သြားႏိုင္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံ ပုံေဖာ္မႈေတြြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥကို အစိုးရဘက္က ၾကားဝင္ေပးဖို႔ မေတာင္းဆိုလို႔ ဘာမွ လုပ္လို႔မရပါဘူးဆိုၿပီး လက္ပိုက္ၾကည့္ေနတာေတြ၊ အစိုးရ အလိုေတာ္ရိ ကရင္သစၥာေဖာက္ ဗုိလ္ထိန္ေမာင္အဖြဲ႔နဲ႔က်မွပဲ တိုင္းရင္းသားေတြကို အလြန္ခ်စ္တဲ့ပုံနဲ႔ အတင္းဖက္ျပေနတာေတြ၊ လူထုတရပ္လုံးရဲ႕ အႀကီးအက်ယ္ ေထာက္ခံမႈရေနပါရက္နဲ႔ မဲထည့္ရမယ္ေနာ္ ဆိုတာထက္ ဘာတခုမွ ပိုၿပီး စည္း႐ုံးလမ္းညႊန္မႈ မျပဳလုပ္တာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘဝင္မက်သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္ဘက္မွာ လူနည္းစုျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ထုတ္မေျပာသူေတြလည္း အမ်ားအျပား ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘဝင္မက်ရင္ ဘဝင္မက်ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုၾကဖို႔သင့္ပါၿပီ။

ဒီအေျခအေနကို ဒီအတိုင္း ဆက္လႊတ္ထားရင္ ဗုိလ္သိန္းစိန္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ဟာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးလုပ္သြားၿပီး တိုင္းရင္းသားေတြကို ဥေပကၡာျပဳထားတယ္၊ ေခ်ာင္ထိုးထားတယ္လို႔ တိုင္းရင္းသားေတြက တေန႔မွာ ထင္ျမင္လာႏိုင္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေဝဖန္ရင္ စစ္အစိုးရအႀကိဳက္ ျဖစ္သြားမွာေပါ့ ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခဟာ မွန္ကန္တဲ့ ဆင္ေျခ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အေျခခံဥပေဒ အသက္ဝင္ေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္လို႔ သေဘာထားၿပီး စစ္အစိုးရဟာ တေန႔ ေရႊဥတလုံးက် ဥေပးမယ့္ ငန္းမႀကီးပမာ တယုတယ ေမြးျမဴထားခ်င္လာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးသိ္န္းစိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ထဘီကို အလံထူ၊ ႏိုင္ငံတကာကို ေခ်ာ့ျမဴၿပီး ျပည္သူကို ဖိႏွိပ္၊ ေဒၚစုက ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ဆိုတဲ့ ျဖစ္စဥ္ႀကီးကို က်ေနာ္တို႔ကလည္း လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမယ္ဆိုရင္ သားစဥ္ေျမးဆက္တိုင္ေအာင္ စစ္ကၽြန္အျဖစ္ ႏြံနစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။

စစ္အစိုးရအႀကိဳက္ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မေျပာမဆို မေဝမဖန္ဘဲထားရင္ အေျခအေနဟာ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္နဲ႔ တေန႔တျခား ပိုၿပီး ေဝးကြာလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ တာဝန္သိသိနဲ႔ ေဝဖန္အၾကံျပဳၾကဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း သမိုင္းေပးတာဝန္တရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဇာ္ဝင္း (၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း)