ၾကံ႕ဖြံ႔အစိုးရ ဝကၤႏၱ

ၾကံ႕ဖြံ႔အစိုးရ ဝကၤႏၱ

ေဇာ္၀င္း (၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း)

ဒီေန႔ မဂၢင္ေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ေတြ အထုပ္ကေလး ကိုယ္စီဆြဲျပီး ေက်ာင္းေပၚက ဆင္းသြားၾကတာကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ စိတ္အထိခိုက္ရဆုံးပဲ။ သိပ္ရင္နာဖို႔ ေကာင္းတယ္။ သာသနာကို ေစာ္ကားလိုက္ျပန္ၿပီ။ သံဃာေတြကို ေစာ္ကားလိုက္ျပန္ၿပီ။ သံဃာေတြကို ေက်ာင္းက ေမာင္းထုတ္လိုက္ၾကၿပီ။ သူတို႔မွာ ဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲ။

မတရားမႈကို လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရင္ အဲဒီလက္ပိုက္ၾကည့္ေနသူဟာ မတရားမႈကို အားေပးတာနဲ႔ ဘာမွမထူးဘူး။ မတရားတာကို မတားျမစ္တဲ့အျပင္၊ မတရားတာကို မတရားဘူးလို႔မွ မေျပာရဲရင္ အဲဒီလို လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ တရားမွ်တမႈဟာ အႏၱရာယ္က်ေရာက္ေနၿပီလို႔ ဆိုရပါေတာ့မယ္။

ၾကံ႕ဖြံ႔စစ္အစိုးရရဲ႕လုပ္ရပ္ဟာ လူေတြ၊ သံဃာေတြကို နားလွည့္ပါး႐ိုက္တဲ့ လုပ္ရပ္ပဲ။ ၾကံ႕ဖြံ႔စစ္အစိုးရဟာ ရက္စက္႐ုံသာမက လွည့္ဖ်ားေကာက္က်စ္တတ္ေသးတယ္ ဆိုတာကို အခု မဂၢင္ေက်ာင္းျဖစ္ရပ္က သက္ေသခံပါတယ္။

ကဲ … အခု မဂၢင္ေက်ာင္းျဖစ္ရပ္မွာ ၾကံ႕ဖြံ႔အစိုးရရဲ႕ အရင္နဲ႔မတူ တမူထူးတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို ၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။

“မတရားအျပဳခံရတဲ့ ဆရာေတာ္ အသွ်င္ဂမၻီရနဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားဘက္မွာ အားလုံးရပ္တည္ အကာအကြယ္ေပးၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ သင့္မိတ္ေဆြအေပၚမွာျပဳတဲ့ မတရားမႈကို လ်စ္လ်ဴျပဳရင္ အဲဒီမတရားမႈဟာ သင့္အေပၚ ေရာက္လာပါလိမ့္္မယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲက လူတေယာက္အေပၚမွာ အစိုးရကိုယ္တိုင္က က်ဴးလြန္တဲ့ မတရားမႈဟာ အဲဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းဝင္ အားလုံးနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ မတရားမႈကို ကာကြယ္ဖို႔ တိုက္ဖ်က္ဖို႔ဟာ လူတိုင္းမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔လို၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔လို လူထုက အားထားယုံၾကည္ၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ ပိုၿပီးေတာ့ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေခါင္းေရွာင္မေနၾကပါနဲ႔။”

အမႈက ဘာမႈလဲဆိုေတာ့ ႐ိုး႐ိုးအရပ္သားစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ မဂၢင္ေက်ာင္း ခ်ိတ္ပိတ္ထားတာကို ဖြင့္တဲ့ အမႈပါ။ ပုဒ္မ ၁၄၅ တဲ့။ ျဖတ္သန္းသြားလာ ေနထို္င္ခြင့္မရွိတဲ့ အရပ္ကို က်ဴးေက်ာ္မႈတဲ့။ ဒီအမႈ ဒီပုဒ္မ အေၾကာင္းကို ၿပီးမွ ဆက္ေဆြးေႏြးတာေပါ့ေလ။

ထူးတာက သူတို႔တရားစြဲတာကို ႏိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက (မဟန) အဖြဲ႔က သိသြားၿပီး မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ရေအာင္ ၾကားဝင္ေဆာင္ရြက္ ေပးပါသတဲ့။ ဒီသံဃာေတာ္ေတြကို အခုပဲ လႊတ္ၿပီး အခုျပန္ဖမ္းရင္လည္း လူၾကားမေကာင္းဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ မဟနက ၾကားဝင္ရသတဲ့။

မဟနက သံဃာေတာ္ေတြကို လာေတြ႔ၾကဖို႔ ပင့္ဖိတ္လိုက္တယ္။ ဆရာေတာ္ ဦးဂမၻီရက သြားမေတြ႔ဘဲ ေရွာင္သြားတယ္။ ဆရာေတာ္တခ်ဳိ႕ သြားေတြ႔ပါတယ္။ သူတို႔ မဟနနဲ႔ ၾကံ႕ဖြံ႔အာဏာပိုင္ေတြဘက္ကေတာ့ ဆရာေတာ္ဦးဂမၻီရ ႂကြလာမွာပဲလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း အသွ်င္ဂမၻီရ နာမည္ကို ထိပ္က တပ္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္စာကို အသင့္႐ိုက္ထားခဲ့တယ္။ လက္မွတ္ထိုးမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေနရာမွာလည္း ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို ထိပ္က မထားဘဲ အသွ်င္ဂမၻီရ နာမည္ကို ေရွ႕က ထားၿပီး ေရးထား၊ ျပင္ထားခဲ့တယ္။

အဲဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္က ဘယ္လို ဆုံးျဖတ္ခ်က္လဲဆိုေတာ့ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ...

သံဃာေတာ္ေတြက ေက်ာင္းကေန ယာယီထြက္ေပးရမယ္။
ေက်ာင္းကို ခ်ိတ္ျပန္ပိတ္မယ္။
ခ်ိတ္ကို ျပန္ဖြင့္ေပးမယ္။
သံဃာေတြ သူတို႔ဘာသာ သကၤန္းျပန္ဝတ္တာ တရားမဝင္ဘူး။ တိုင္းသံဃနာယက က ျပန္ဝတ္ေပးမယ္။

အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ဒါပါပဲ။ ေက်ာင္းမွာ သံဃာေတြ ေနေနၾကၿပီ။ ၿပီးရင္လည္း ျပန္ဖြင့္ေပးမွာပဲ။ ဘာလို႔ ပိတ္လိုက္ ဖြင့္လိုက္ လုပ္ေနတာပါလဲ။ သံဃာေတာ္ေတြ သကၤန္းရုံၿပီး ဝတ္ၿပီးေနျပီ။ ဘာလို႔ ျပန္ဝတ္ဦး လုပ္ေနျပန္တာလဲ။ ဘာသေဘာလဲ။ ဒီလုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ႏိုင္ငံေရးကစားကြက္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါေနပါတယ္။ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကို ေစာ္ကားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ အမ်ားျပည္သူကို ေစာ္ကားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါေနပါတယ္။

ၾကံ႕ဖြ႔ံစစ္အစိုးရက သူတို႔တရားစြဲမွာကို မဟနကို ႀကိဳအသိေပးခဲ့ပါတယ္။ အရင္က ဘယ္တုန္းက ဒါမ်ဳိး အသိေပးခဲ့ဖူးလို႔လဲ။ ဦးဂမၻီရတို႔ကို ဖမ္းတုန္းကေရာ အသိေပးခဲ့သလား။ ေက်ာင္းတိုက္ကို ခ်ိတ္ပိတ္တုန္းကေရာ အသိေပးခဲ့သလား။ ဘုန္းႀကီးေတြကို စစ္ေၾကာေရးလုပ္တုန္းကေရာ အသိေပးခဲ့သလား။ ေငြၾကာယံကို ဝင္စီးၿပီး ဘုန္းႀကီးေတြကို ထိပ္ေပါက္ေခါင္းကြဲျဖစ္ေအာင္ ႐ိုက္တုန္းႏွက္တုန္းကေရာ မဟနဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခဲ့သလား။ ဘုန္းႀကီးေတြကို သကၤန္းဆြဲခၽြတ္တုန္းကေရာ မဟနကို ေခၚခၽြတ္ခိုင္းခဲ့သလား။ ဒါေတြ တခုမွ မလုပ္ခဲ့ဘူး မဟုတ္လား။ ေကာင္းၿပီ။ ဒါဆိုရင္ အခုမွ ႐ုတ္တရက္ ဘာ့ေၾကာင့္ လူလိုသူလို သိတတ္လာသလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ အခုမွ လိမၼာလာသလဲ။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ေၾကာ္ျငာထိုးေနသလို ေျပာင္းလဲလာတာလား။

မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကံ႕ဖြ႔ံအစိုးရဟာ (ေျပာင္) ေျဗာင္ရက္စက္တဲ့ အဆင့္ကေန၊ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာမႈ ထပ္ျဖည့္ က်င့္သုံးလိုက္တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကံ႕ဖြ႔ံအစိုးရရဲ႕ ေကာက္က်စ္လွည့္ဖ်ားတဲ့ ဝကၤႏၱလုပ္ရပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခြးအၿမီးလိုေကာက္၊ ျမစ္လိုေကာက္တဲ့ ၾကံ႕ဖြံ႔အစိုးရရဲ႕ ဝကၤႏၱလုပ္ရပ္ပါပဲ။

ဆရာေတာ္ အသွ်င္ဂမၻီရနဲ႔ ေရႊဝါေရာင္သံဃာေတာ္ေတြကို ၾကံ႕ဖြံ႔အစိုးရဟာ မလြဲမေရွာင္သာတဲ့ အဆုံးမွာ ေထာင္က လႊတ္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ လႊတ္ေပးခဲ့သလဲ။ အရင္ေဆာင္းပါးေတြမွာ ေရးခဲ့သလိုပါပဲ။ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ ႐ုတ္သိမ္းေစခ်င္လို႔၊ ႏို္င္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ လာၾကေစခ်င္လို႔၊ အိုင္အမ္အက္ဖ္နဲ႔ ကမၻာ့ဘဏ္ကေန ေခ်းေငြေတြ ရခ်င္လို႔၊ အဲဒီအခြင့္အေရးေတြကို ၾကံ႕ဖြံ႔အလိုေတာ္ရိ သူေဌးေတြနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္သားသမီးေတြကသာ ျမက္ျမက္ကေလး စားခ်င္ၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ အသွ်င္ဂမၻီရကိုဆိုရင္ ေထာင္ထဲမွာေတာင္ အၿငိႇဳးထား ႏွိပ္စက္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အေသလုပ္ခဲ့သလားလို႔ေတာင္ ေတြးေလာက္တဲ့ ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္းမႈမ်ဳိး လုပ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကို ဆရာေတာ္ရဲ႕ အစ္မေတာ္က ဖြင့္ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲသလို အၿငိႇဳးထားပါတယ္။ ဒါေပမယ္ သူတို႔ လိုခ်င္တာေတြကလည္း ရွိေန၊ လူထုကလည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးဖို႔ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ဖိအားေပးလာေတာ့ မလႊဲမေရွာင္သာ လႊတ္ေပးခဲ့ရပါတယ္။

အသွ်င္ဂမၻီရတို႔ကို လႊတ္ေပးေပမယ့္ သူတို႔ေက်ာင္းကိုေတာ့ ခ်ိတ္ပိတ္ထားတာကို ဖြင့္မေပးဘူး။ ဒါဟာ အရင္သံဃာေတြတုန္းက လုပ္သလို သူတို႔ လုပ္ေနက်အတိုင္း လုပ္တာပဲ။ ျပည္သူ႔အေရး ေဆာင္ရြက္တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ေနစရာမရွိေအာင္ လုပ္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရႊဝါေရာင္ဆရာေတာ္ေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္ ဆရာေတာ္ေတြပါ။ သာမန္ဆရာေတာ္ေတြ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က ေခါင္းေဆာင္ပီသတဲ့ လုပ္ရပ္ကို လုပ္လိုက္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ေက်ာင္းကို သူမ်ားက မတရား ပိတ္ထားတာကို ကိုယ့္ဘာသာ ဖြင့္ၿပီး ျပန္ဝင္လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း လုပ္ရပ္ကေလးပါ။ ကိုယ့္မွာ ေနစရာမရွိလို႔၊ အစိုးရကလည္း ဘာမွ စီစဥ္မေပးဘဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလို႔ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ တံခါးဖြင့္ၿပီး ဝင္ေနလိုက္တာပါပဲ။ ေျခာက္တိုင္း မေၾကာက္တတ္တာကိုသာ အျပစ္ဆိုခ်င္ရင္ ဆိုဖို႔ရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဦးသိန္းစိန္အဖို႔ရာမွာေတာ့ ေရႊဥၾကမ္းညပ္သည့္ပမာ ဆတ္ဆတ္ခါ နာတယ္။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံေရးအရ စိန္ေခၚတဲ့ လုပ္ရပ္လို႔ ျမင္တယ္။ အသွ်င္ဂမၻီရရဲ႕လုပ္ရပ္ကို ခြင့္ျပဳထားလိုက္ရင္ ၾကံ႕ဖြံ႔ သိကၡာက်တယ္လို႔ ထင္တယ္။ လူေတြေၾကာက္ေအာင္ သူတို႔ တသက္လုံး ရက္စက္မႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးသုံးၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့သမွ်ဟာ အသွ်င္ဂမၻီရ လုပ္ျပလိုက္တာနဲ႔ ငေပါႀကီး လုံးလုံးျဖစ္ရေတာ့မွာပဲလို႔ ေတြးပုံရတယ္။ အသွ်င္ဂမၻီရကို ျပန္ဖမ္းခ်င္လိုက္တာ လက္ကိုယားေနမွာ အမွန္ပဲ။ သူတို႔လက္က သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေသြးစြန္းဖူးတဲ့လက္ပဲ။ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ဖို႔ ဆိုတာေလာက္ကေတာ့ သိပ္ကို လက္ယဥ္ေနတယ္ဆိုတာ သံသယျဖစ္စရာမရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုလုပ္ရင္ သူတို႔အစီအစဥ္ေတြ ပ်က္ျပားလိမ့္မယ္။ အခုျပန္လႊတ္ေပးၿပီး အခုျပန္ဖမ္းရင္ လူၾကားမေကာင္းဘူး မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္၊ ႏိုင္ငံတကာကေရာ ျပည္သူေတြကပါ သူတို႔ကို ယုံၾကည္ၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုလည္း သူတို႔သိတယ္။ ဒီေတာ့ ဦးဂမၻီရနဲ႔ ေရႊဝါေရာင္ ဆရာေတာ္ေတြကို ႏိုင္ငံေရး ဦးခ်ဳိးဖို႔ရာ အကြက္ခ်စီမံပါေတာ့တယ္။ မဟနနဲ႔ လက္ဝါးခ်င္း႐ိုက္ စီစဥ္ပါေတာ့တယ္။ မဟနကို ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ပမာ ႀကိဳးဆြဲအသုံးခ်ပါေတာ့တယ္။ သံဃာအခ်င္းခ်င္း ရန္တိုက္ ဂိုဏ္းခြဲပါေတာ့တယ္။

အထက္မွာ ေျပာခဲ့သလိုပဲ ၾကံ႕ဖြံ႔၊ နအဖ စစ္အစိုးရသက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဘုန္းႀကီးသံဃာေတာ္ေတြကို ေစာ္ကားဖိႏွိပ္မႈ အေရးယူမႈေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ မဟနကို ဘယ္တုန္းကမွ အေရးလုပ္ အသိေပးခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ မဟနကလည္း ဒို႔ဘုန္းႀကီးေတြကို သတ္ေနတယ္၊ ဒို႔ဘုန္းႀကီးေတြကို ဖမ္းေနတယ္၊ ႐ိုက္ေနတယ္ ဆိုၿပီး တခါမွ ၾကားဝင္ေပးတာ၊ တာဝန္သိသိ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့တာ ဘာမွမရွိခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ အစိုးရက တရားစြဲမွာကို မဟနက မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ရေအာင္ ၾကားဝင္ေပးပါသတဲ့။ ၾကံ႕ဖြ႔ံအစိုးရရဲ႕ တခ်က္ခုတ္နဲ႔ သုံးေလးခ်က္ျပတ္ေအာင္ ၾကံစည္တဲ့ လုပ္ရပ္ပါ။ ၾကံ႕ဖြ႔ံအစိုးရကိုလည္း လူေတြ အ႐ိုအေသ မတန္ရေအာင္၊ မဟနလည္း နာမည္ေကာင္းရေအာင္၊ အသွ်င္ဂမၻီရလည္း ဦးက်ဳိးေအာင္ ဆိုတဲ့ သားေရႊအိုးထမ္း စီမံကိန္းႀကီး စီမံေဆာင္ရြက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အသွ်င္ဂမၻီရတို႔ကို ဒီေက်ာင္းမွာ ေနခြင့္ မေပးလို႔မျဖစ္ေတာ့ ေပးရေတာ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းတို႔ဘာသာ ဝင္ေနလို႔မရဘူး။ ဒို႔ ဖြင့္ေပးမွ ဝင္လို႔ရမယ္လို႔ အာဏာျပခ်င္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေက်ာင္းကေန ခဏ ထြက္ေပးရမယ္။ ခ်ိတ္ျပန္ပိတ္မယ္။ ၿပီးမွ ျပန္ဖြင့္ေပးမယ္။ ဒါမွ တရားဝင္မယ္လို႔ ပေလာင္းပလဲ လုပ္ပါတယ္။ ဒါက ႏိုင္ငံေရး ဦးခ်ဳိးတာ အာဏာျပတာ။ ဒါ့အျပင္ အသွ်င္ဂမၻီရတို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို တရားမဝင္ဘူး၊ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကေတာင္ မႀကိဳက္ဘူး ဆိုတာမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကို ဖိအားေပး အသုံးခ်လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံဃာအခ်င္းခ်င္း တိုက္ေပးလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေလာက္နဲ႔တင္ မေက်နပ္ေသးဘူး။ မဟနကိုလည္း လူ႐ိုေသေအာင္ အာဏာျပခိုင္းဦးမယ္လို႔ ၾကံစည္တယ္။ မဟနကို အေရာင္တင္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အသွ်င္ဂမၻီရတို႔ ကိုယ့္ဘာသာ သကၤန္းျပန္စည္းတာ၊ သိကၡာထပ္တာဟာ တရားမဝင္ဘူး။ တိုင္းသံဃနာယက က သကၤန္းစည္းေပးမွ တရားဝင္တာလို႔ ဆိုလိုက္ျပန္တယ္။

ဒီေနရာမွာ ေရွ႕ေနာက္မညီတာေတြ ရွိလာပါတယ္။ မဟန ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကိုလည္း ေမးခြန္းထုတ္စရာ ရွိလာပါတယ္။ သကၤန္းခၽြတ္တုန္းကေရာ၊ အသွ်င္ဘုရားတို႔ သကၤန္းခၽြတ္ခဲ့တာပါလား။ ဒါမွမဟုတ္ အသွ်င္ဘုရားတို႔ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံခဲ့ပါသလား။ အသွ်င္ဘုရားတို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါသလား။ ဒါ့အျပင္ အရင္သံဃာေတာ္ေတြ ေထာင္က ျပန္လြတ္လာတုန္းကေရာ အသွ်င္ဘုရားတို႔ တာဝန္သိသိနဲ႔ ေခၚၿပီး သကၤန္းျပန္စည္းေပးခဲ့ပါသလား။ ခုက်မွ ဘာေၾကာင့္ စိတ္ကူးေပၚလာပါသလဲဘုရား။ ဒီစည္းကမ္းက အသွ်င္ဂမၻီရတို႔ လြတ္မယ္ၾကားမွ ထုတ္လိုက္တာပါလား။ ေထာင္ထဲမွာ သံဃာေတာ္ေတြကို သကၤန္းဝတ္ခြင့္ မေပးတာကို အသွ်င္ဘုရားတို႔ ကန္႔ကြက္ခဲ့ဖူးပါသလား။ သံဃာေတာ္ေတြကို ေထာင္ထဲမွာ မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ ေျပာၿပီး ငါကိုင္တုတ္တာကို အသွ်င္ဘုရားတို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့ပါသလဲ။ သံဃာေတာ္ေတြကို ေထာင္ဝန္ထမ္းေတြက ပုံစံထိုင္ခုိင္းၿပီး နားရင္း႐ိုက္တာကို အသွ်င္ဘုရားတို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ လက္ပိုက္ၾကည့္ခဲ့ပါသလဲ။ ဒီသံဃာေတြကုိ သံဃာအတုေတြလို႔ စစ္အစိုးရက ေျပာေနတာေတြ၊ အခုမွ ကတုံးတုံးၿပီး ဘုန္းႀကီးေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ လူေတြလို႔ ေျပာတာေတြကို အသွ်င္ဘုရားတို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ပါသလဲ။ အခု ဒီဘုန္းႀကီးေတြဟာ သံဃာအစစ္ေတြဆိုတာ အသွ်င္ဘုရားတို႔ေရာ၊ အစိုးရကပါ ဝန္ခံလိုက္ၿပီ မဟုတ္ပါလား။ အတုေတြဆိုရင္ အသွ်င္ဘုရားတို႔ ဘာလို႔ သကၤန္းျပန္စည္းေပးမွာပါလဲ။

ၾကံ႕ဖြ႔ံစစ္အစိုးရအေနနဲ႔ေရာ ဒီသံဃာေတာ္ေတြဟာ သံဃာအစစ္မွန္း အစကတည္းကသိရင္ ဘာ့ေၾကာင့္ ျပည္သူကို လိမ္ညာခဲ့သလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ေထာင္ဝန္ထမ္းေတြကို သူတို႔က သံဃာမဟုတ္ဘူး ဆိုၿပီး သကၤန္းခၽြတ္ခိုင္းခဲ့သလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ကိုယ့္ဝန္ထမ္းေတြ ငရဲက်ေအာင္ လုပ္ခဲ့သလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီသံဃာေတြကို စစ္ေၾကာေရးမွာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္စီးခိုင္း၊ ဒိုက္ထိုးခိုင္းခဲ့သလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ေငြၾကာယံေက်ာင္းတိုက္ထဲဝင္ၿပီး ဘုန္းႀကီးေတြကို ႐ိုက္ႏွက္၊ ဘုရားဆင္းတုေတြ ႐ိုက္ခ်ဳိးတာမ်ဳိး လုပ္ခဲ့ပါသလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးအစစ္၊ သံဃာအစစ္ေတြကို သတ္ခဲ့ပါသလဲ။

အသွ်င္ဂမၻီရကို စာေပးပို႔ရာမွာလည္း မဂၢင္ေက်ာင္းကို မပို႔ဘဲ မိတၳီလာက မိဘအိမ္ကို ပို႔ခဲ့ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ အသွ်င္ဂမၻီရ မဂၢင္ေက်ာင္းမွာ ရွိတာကို သူတို႔သိလို႔ပဲ တရားစြဲမလို႔ လုပ္ေနဆိုမဟုတ္လား။ မာနေတြပါ။ တလြဲဆံပင္ေကာင္းတဲ့ စစ္ဗိုလ္မာနေတြပါ။ အသွ်င္ဂမၻီရတို႔ မဂၢင္ေက်ာင္းမွာ ေနတာကို အသိအမွတ္မျပဳတဲ့ သေဘာထားကို ေဖာ္ျပတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕တာဝန္မဲ့မႈဟာ ပိုၿပီး ေပၚလြင္လာျပန္တယ္။ မိဘအိမ္ဆိုတာ သံဃာေတာ္ေတြ တည္းခိုလို႔ရေပမယ့္ ေက်ာင္းထိုင္သီတင္းသုံးရာ အရပ္မဟုတ္ပါဘူး။ အသွ်င္ဂမၻီရမွာ မဂၢင္ေက်ာင္းမွာ မေနရင္ တျခားသင့္တင့္တဲ့ ေနစရာမရွိဘူးဆိုတာ သူတို႔သိေၾကာင္း ေဖာ္ျပရာေရာက္ပါတယ္။ အသွ်င္ဂမၻီရကို ေနစရာလည္း စီမံမေပး၊ မဂၢင္ေက်ာင္းကိုလည္း ပိတ္ထားတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ညစ္ပတ္မႈဟာ ေပၚလြင္ေနပါတယ္။ အသွ်င္ဂမၻီရကေတာ့ တရားဝင္ မူရင္းစာကို ယူဖို႔ မိတၳီလာကို ႂကြသြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္က သံဃာေတာ္ေတြဟာ ပိတ္ပင္ထားတဲ့ ေနရာကို တရားမဝင္ ဝင္ေရာက္ေနထိုင္တဲ့အတြက္ ဆိုၿပီး ရာဇဝတ္ျပစ္မႈနဲ႔ တရားစြဲထားပါတယ္။ ပုဒ္မ ၁၄၅ တဲ့။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက ပိတ္ထားတဲ့ ေနရာတဲ့။ ဒီေက်ာင္းကို ခ်ိတ္ပိတ္ထားတာကေရာ တရားဝင္ ပိတ္ထားတာဟုတ္ရဲ႕လား။ ဥပေဒနဲ႔အညီ ပိတ္တာ ဟုတ္ပါသလား။ ဘယ္တရား႐ုံးမွာ ဘယ္ဥပေဒနဲ႔ တရားစြဲဆိုၿပီး ပိတ္ခဲ့တာပါလဲ။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ကိုေရာ ေက်ာင္းကို ခ်ိတ္ပိတ္တဲ့အမႈအတြက္ စစ္ေဆးေမးျမန္းခဲ့ပါသလား။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဘာအမႈနဲ႔ ေက်ာင္းကို ခ်ိတ္ပိတ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို အသိေပးခဲ့ပါသလား။ လူတေယာက္၊ သံဃာတပါး ေနထိုင္တဲ့ အေဆာက္အဦကို ငါအစိုးရ၊ ငါအာဏာပိုင္ဆိုၿပီး ဥပေဒမဲ့ ပိတ္ခ်င္တိုင္း ပိတ္လို႔ရသလား။ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဦးသိန္းစိန္ ေျဖရွင္းဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘယ္သူက က်ဴးေက်ာ္တာလဲ။ သံဃာေတြက က်ဴးေက်ာ္တာလား၊ ခင္ဗ်ားတို႔က က်ဴးေက်ာ္ခဲ့တာလားဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားၾကပါဦး။

ဒါ့အျပင္ ၾကံ႕ဖြ႔ံစစ္အစိုးရရဲ႕ လုပ္ဇာတ္နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕အၾကံအစည္ကို ဘူးေပၚသလို ေပၚေစတဲ့ ေနာက္ထပ္ အခ်က္တခ်က္ ရွိပါေသးရဲ႕။ အဲဒါကေတာ့ တျခားမဟုတ္ဘူး။ ဆရာေတာ္ေတြကို မဟနက ဆင့္ေခၚတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္စာကို ႀကိဳတင္ ႐ိုက္ႏွိပ္ထားတဲ့ အခ်က္ပါ။ အထက္က ေပးလိုက္တဲ့စာကို ႐ိုက္ႏွိပ္ၿပီး အသင့္ထုတ္ယူလာတယ္ဆိုတာ သိပ္ထင္ရွားပါတယ္။ ဝန္ခံလက္မွတ္ထိုးမယ့္ စာထဲမွာ ဦးဂမၻီရ စေသာ သံဃာေတာ္မ်ားလို႔ ညႊန္းဆိုထားပါတယ္။ ဝန္ခံကတိ လက္မွတ္ေရးထိုးရမယ့္ ေနရာမွာလည္း ဦးဂမၻီရကို ထိပ္က တင္ထားပါတယ္။ ဦးဂမၻီရ မုခ်လာမယ္လို႔ သူတို႔က ထင္ထားတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ဦးဂမၻီရက သူတို႔ ဆင့္ေခၚတဲ့ေန႔မွာ ေရာက္မလာေတာ့ သူတို႔ ႀကိဳတင္ၾကံစည္ထားတာေတြဟာ ဘူးေပၚသလို ေပၚကုန္ပါတယ္။ သူတို႔ ဘယ္သူ႔ကို ၿငိႇဳးတယ္ဆိုတာလည္း ပိုၿပီး ထင္ရွားသြားပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဦးဂမၻီရကို ထိပ္က တင္ပါသလဲ။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကိုသာ ထိပ္က တင္ဖို႔ မသင့္ေပဘူးလား။ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း စဥ္းစားရင္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က ပိုၿပီး တာဝန္ရွိတယ္လို႔ စဥ္းစားဖို႔ မသင့္ေပဘူးလား။ ခုေတာ့ ဘယ္သူ႔အေပၚမွာ အာဃာတထားတယ္ဆိုတာ သိပ္ရွင္းသြားတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ စာႀကိဳ႐ိုက္လာေပမယ့္ ဆရာေတာ္ဦးဂမၻီရ ႂကြမလာရင္ စာကို ျပင္႐ိုက္လိုက္႐ုံသာ ရွိတာပ။ ကြန္ျပဴတာမွာ စာတေစာင္ ပရင့္ထုတ္ရတာ ဘာခက္တာလိုက္လို႔။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက စာက အထက္က လာတဲ့စာ ျဖစ္ေနတယ္။ မျပင္ရဲဘူး။ ဘယ္လိုပဲ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ထားထား၊ စစ္အစိုးရက စစ္အစိုးရပဲ။ အမိန္႔ကို တရားေသ မလိုက္နာဘဲ အေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပဳျပင္က်င့္သုံးရဲတဲ့ သတၱိ၊ သူတို႔ငယ္သားေတြမွာ မရွိဘူး။ အဲဒီအခြင့္အေရး ေပးမထားဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ေခါင္းေပါင္း ေပါင္းလိုက္ေပမယ့္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းက မေျပာင္းဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ေခါင္းေပါင္းေပါင္းထားတာဟာ ေခြးနဲ႔ ပါးခ်ပ္ မဟပ္သလို ျဖစ္ေနေလရဲ႕။

မဟနဆရာေတာ္ႀကီးေတြဟာ ႀကီးတဲ့အမႈကို ငယ္ေအာင္၊ ငယ္တဲ့အမႈကို ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့ ေစတနာ ရွိမယ္လို႔ေတာ့ ယုံၾကည္မိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဥကၠဌျဖစ္တဲ့ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ တပည့္သံဃာေတာ္ေတြအေပၚ ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵမ်ဳိး ရွိတယ္လို႔ သတင္းထြက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီျဖစ္စဥ္မွာ မဟနဟာ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ ႐ုပ္ေသးရုပ္ဆိုတာ အထင္အရွားေပၚ လြင္ပါတယ္။ ၾကံ႕ဖြ႔ံအစိုးရက မဟနကို လက္ကိုင္တုတ္သဖြယ္ အသုံးခ်ေနတယ္ ဆိုတာလည္း ထင္ရွားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားအေနနဲ႔ အေလးအနက္ ျပန္လည္သုံးသပ္သင့္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕မ်က္ႏွာ၊ ဒါယိကာ ျပည္သူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး အမွန္တရားဘက္ကေန မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္သင့္ပါၿပီ။ အသွ်င္ဘုရားတို႔ မွန္ရာေျပာရင္ ရာထူးျပဳတ္ခ်င္ျပဳတ္ပါမယ္။ သူတို႔ အသွ်င္ဘုရားတို႔ကို ေထာင္မခ်ရဲပါဘူးဘုရား။ တတိုင္းတျပည္လုံး အမ်ဳိးသားေရးကို ဝိုင္းဝန္းေဆာင္ရြက္ၾကရမယ့္ အခုလို ကာလမ်ဳိးမွာ အသွ်င္ဘုရားတို႔ဟာ အဓမၼေရွ႕မွာ အကာအကြယ္ေပးသူေတြ မျဖစ္ထိုက္ပါဘုရား။

တကယ္ေတာ့ အခုလို မတရားေစာ္ကား ဖိႏွိပ္ခံရတာမ်ဳိးဟာ ဒီသံဃာေတာ္ေတြသက္သက္နဲ႔သာ ဆိုင္တဲ့ ပုဂၢလိက ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ားျပည္သူနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ အေစာ္ကားခံရသူ ကာယကံရွင္ကိုသာမက အဲသလို ေစာ္ကားတဲ့ အျပဳအမူလုပ္ရပ္ကို ဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ လက္သင့္ခံလိုက္ရတဲ့ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကိုပါ ညိႇဳးႏြမ္းထိခိုက္ေစပါတယ္။ တခါ ေစာ္ကားတာကို ၿငိမ္ခံရင္ ေနာင္လည္း ထပ္ခါထပ္ခါ ေစာ္ကားေနဦးမွာပါပဲ။ ဒီ့ထက္ပိုဆိုးတာကေတာ့ အဲဒီ မတရားတဲ့လုပ္ရပ္ကို မွန္ေၾကာင္း တရားေၾကာင္း ေျပာၿပီး အေတြးအေခၚအရ ေရွ႕ေနလိုက္တဲ့ လုပ္ရပ္ပါ။ မတရားလုပ္ေနတဲ့သူေတြကို ေျပာင္းလာၿပီ၊ ေကာင္းလာၿပီ ေျပာေနတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြပါ။ ဒါေတြက ပိုလို႔ေတာင္ အႏၱရာယ္ႀကီးပါေသးတယ္။

အခုေလာေလာဆယ္မွာပဲ ဆရာေမာင္ဝံသက သူ႔ရဲ႕ “ဒီမိုကေရစီရၿပီလား” ေဆာင္းပါးမွာ ျမန္မာျပည္ဟာ ဒီမိုကေရစီ မရေသးေပမယ့္ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ေနၿပီတဲ့။ အခု ဒီေန႔လို လုပ္ရပ္မ်ဳိးေတြကို ဘာလို႔ ထည့္မေျပာ ထည့္မတြက္တာပါလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ဒါေတြကို သိသည့္တိုင္ေအာင္ ေကာင္းေသးတယ္၊ ေျပာင္းေနတယ္လို႔ ယူဆေနတာပါလား။ လူမဆန္တဲ့လုပ္ရပ္ အခု ၁၀၀ လုပ္ထားတဲ့ အထဲကေန ၅ ခု ၆ ခုကို သူတို႔ အက်ဳိးစီးပြားေမွ်ာ္ၿပီး ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းေပးလိုက္တာမ်ဳိးကို ဘာ့ေၾကာင့္ မွန္ကန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ေနျပီလို႔ ကာကြယ္ေျပာဆိုေနသလဲ။ ဒါဟာ လူထုကို အေတြးအေခၚအရ မႈိင္းတိုက္တဲ့လုပ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္ေစ့ထဲ သဲပက္တဲ့လုပ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရရဲ႕ မတရားတဲ့ အဓမၼလုပ္ရပ္ေတြကို မွန္ေၾကာင္း တရားေၾကာင္း ေရွ႕ေနလိုက္ေပးတဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာေနတာလဲ။ ဦးသိန္းစိိန္နဲ႔ နားလည္မႈလြဲမွာ စိုးလို႔လား။ သူတို႔ ေျပာေနၾကသလို ျပဳျပင္ေရးေတြ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားမွာ စိုးလို႔လား။ သတင္းသမားေကာင္း မွန္ရင္ မွန္တာကို မွန္တယ္လို႔ ေျပာရဲရမယ္။ မွားတာကို မွားတယ္လို႔ ရဲရဲ ေထာက္ျပရဲရမယ္။ ဟိုဟာျဖစ္မွာ စိုး၊ ဒီဟာျဖစ္မွာ စိုးေနရင္ အဲဒီစိုးရိမ္မႈအားလုံးဟာ ဘယာဂတိပဲ။ စိုးရိမ္မႈ၊ အက်ိဳးေမွ်ာ္မႈ တခုခုနဲ႔ ေရးသားရင္ အဂတိလိုက္စားတဲ့ သတင္းသမားလို႔ပဲ ေခၚရပါလိမ့္မယ္။ စစ္အစိုးရရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ မွန္ရာကို ေရးခြင့္မရဘူးဆိုရင္ နားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မမွန္တာကိုေတာ့ ေရးစရာမလိုဘူး ထင္ပါတယ္။ ထမင္းမစားရရင္ ရွိပေစ၊ သတင္းသမားသိကၡာကိုေတာ့ ႐ိုေသမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိး ရွိသင့္ပါတယ္။

ၾကံ႕ဖြံ႔စစ္အစိုးရဟာ အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲရမွာကို မလိုလားပါဘူး။ လူထုအားနဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားၾကမွာကိုလည္း ပိုစိုးရိမ္ပါတယ္။ အခုရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မႏၱေလးမွာ ဟိုေနရာ တရားမေဟာရ၊ ဒီေနရာ လူမစုရဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေရး ဦးခ်ဳိးတဲ့ လုပ္ရပ္ကို လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ႐ိုက်ဳိးပါတယ္။ လိုက္နာပါတယ္။ မတရားတဲ့ ဥပေဒကို ေခါင္းငုံ႔သည္းခံပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဒီလို ႏိုင္ငံေရး ဦးခ်ဳိးလို႔ ရေပမယ့္ ဦးဂမၻီရကို ႏိုင္ငံေရး ဦးခ်ဳိးလို႔ မရလိုက္ဘူး။ ဒါကို သူတို႔ ေက်နပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ထပ္ၿပီး ဖိႏွိပ္ဦးမွာပါ။ သူတို႔ ထပ္ၿပီး ေစာ္ကားဦးမွာပါ။ ဆရာေတာ္ဦးဂမၻီရက ...

“ခ်ိတ္ပိတ္တာကိုက မွားေနၿပီ သံဃာက ေက်ာင္းမွာ မေနလို႔ ဘယ္မွာ ေနရမလဲ။ ခ်ိတ္ပိတ္တာကိုက မွားေနတယ္။ ဒါဟာ လက္ခံရမယ့္ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ေၾကာင့္ လက္ခံလိုက္ရတာလို႔”

မိန္႔ပါတယ္။ အလြန္ျပတ္သားတဲ့ အာဇာနည္စကားမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမ်ဳိးကို ၾကံ႕ဖြံ႔အစိုးရဟာ အၿငိႇဳးထားဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ မတရားအျပဳခံရတဲ့ ဆရာေတာ္ အသွ်င္ဂမၻီရနဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားဘက္မွာ အားလုံးရပ္တည္ အကာအကြယ္ေပးၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ သင့္မိတ္ေဆြအေပၚမွာျပဳတဲ့ မတရားမႈကို လ်စ္လ်ဴျပဳရင္ အဲဒီမတရားမႈဟာ သင့္အေပၚ ေရာက္လာပါလိမ့္္မယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲက လူတေယာက္အေပၚမွာ အစိုးရကိုယ္တိုင္က က်ဴးလြန္တဲ့ မတရားမႈဟာ အဲဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းဝင္ အားလုံးနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ မတရားမႈကို ကာကြယ္ဖို႔ တိုက္ဖ်က္ဖို႔ဟာ လူတိုင္းမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔လို၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔လို လူထုက အားထားယုံၾကည္ၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ ပိုၿပီးေတာ့ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေခါင္းေရွာင္မေနၾကပါနဲ႔။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေရွ႕က ေခါင္းေဆာင္ေပးၾကမွာကို က်ေနာ္တို႔ လိုလားေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။

ေဇာ္ဝင္း (၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း)

၄ ရက္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၁၂