ေပးစာ၊ ရင္ဖြင့္စာ၊ တုိင္ၾကားစာ ၈ ေစာင္ (၁၁-၂-၂၀၁၂)

အမ်ဳိးသားလႊြတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးလွေဆြမွ
ရခိုင္လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ႀကိမ္းေမာင္း

၉-၂-၂၀၁၂ ေန႔ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းဥပေဒၾကမ္းကို ေဆြးေႏြးစဥ္ မေကြးတိုင္းမဲဆႏၵယ္ အမွတ္ (၁၂)၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးလွေဆြ (ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီ) က “အခု က်ေနာ္ ေျပာတာဟာ ပါတီကိုယ္စား ေျပာတာပါ” ဟု အစခ်ီၿပီး “ရခိုင္ကိုယ္စားလွယ္ ၅ ဦး ေျပာရင္ ၅ ဦးလုံး လွ်ပ္စစ္ေတာင္းတယ္၊ ေက်ာက္ျဖဴ လူထုအစည္းအေ၀းမွာတုန္းကလည္း ေရႊဂက္စ္က လွ်ပ္စစ္မရရင္ လူထုဆႏၵျပမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ မိုးကုတ္က ေက်ာက္ထြက္လို႔ မိုးကုတ္ကို ေပးရမလား၊ ေရနံေခ်ာင္းက ေရနံထြက္လို႔ ေရနံေခ်ာင္းကို ေပးရမလား၊ ကိုယ့္ေဒသထြက္တိုင္း ေပးရမလား” လို႔ ေနာက္လွည့္ လက္ျပၿပီး ေဒါမာန္အျပည့္နဲ႔ ေျပာသြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ဆိုတာဟာ ပါတီစည္း႐ုံးေရး စင္ျမင့္မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲမ်ားကလည္း (ပါတီစြဲ၊ လူမ်ိဳးစြဲ၊ ေဒသစြဲ၊ ၀ါဒစြဲ၊ ဘာသာစြဲ) မထားဖို႔ အျမဲေျပာေနတဲ့ၾကားက ပါတီကိုယ္စား ေျပာတာပါဆိုၿပီး ေဒသအက်ိဳးအတြက္ တင္ျပေနၾကတဲ့ ရခိုင္လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြကို မဆီမဆိုင္ ေပၚတင္ႀကီး ႀကိမ္းေမာင္းတာကို အံ့ၾသမိပါတယ္။ ပိုၿပီး အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက ဒီလိုရမ္းကားတဲ့ လုပ္ရပ္ကို လႊတ္ေတာ္နာယကႀကီးက ဘာမွ ၀င္မတားတာပါပဲ။ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီေခတ္မွာ သခင္ဖိုးလွႀကီး ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ေရနံေျမသပိတ္ ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ ေရနံတူးတဲ့ ေရနံလုပ္သားေတြ မီးခြက္ထြန္းဖို႔ ေရနံေတာင္မရွိေအာင္ ဆင္းရဲၾကလို႔ သပိတ္တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ျမန္မာတမ်ိဳးသားလုံးရင္ထဲမွာ ဒီေရနံေျမသပိတ္တိုက္ပြဲကို မတရားမႈကို ဆန္႔က်င္တဲ့ လုပ္ရပ္အျဖစ္ ဂုဏ္ယူစြာျဖင့္ သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလို လႊတ္ေတာ္မွာ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက်က် တင္ျပေဆြးေႏြးေနၾကတာကို အဏာရွင္ဆန္ဆန္ က်င့္သုံးလိုတဲ့အေပၚ က်ဳပ္ျဖင့္ ျမင္ရတာ ရင္ေလးမိပါတယ္။

အမည္မေဖၚလိုသူ 

လႊတ္ေတာ္ေစာင့္နတ္တဦး

AK ကုမၸဏီ ၀န္ထမ္းမ်ား အေကာက္အစား ပိုမိုမ်ားျပားေန

ျမ၀တီ-ဘာအံကားလမ္းေပၚရိွ ညီေနာင္ရႊာတြင္ ေကက္ခံေနေသာ AK ဂိတ္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းက စၿပီး အေကာက္အစား ပိုမိုမ်ားျပားလာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ AK တာ၀န္ယူစဥ္အခ်ိန္က ကာတစင္းလွ်င္ ၂,၀၀၀ က်ပ္သာ ေကာက္ခံခဲ့ေသာ္လည္း ယခုလွ်င္ ၄,၀၀၀ က်ပ္သို႔ ေျပာင္းလဲေကာက္ခံကာ အတင္းအက်ပ္ ျပဳလုပ္လ်က္ရိွပါတယ္။ AK Co.LTD လမ္းလုပ္ငန္းမ်ားအား ျပန္လည္အပ္ႏွင္းလိုက္ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း က်န္ရိွေနေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားက ၿမိဳ႕နယ္စည္ပင္နဲ႔ ပူေပါင္းကာ ေကာက္ခံမႈမ်ားရိွေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာက္ခံေသာ ပိုက္ဆံ ၄,၀၀၀ က်ပ္အား ျဖတ္ပိုင္းေတာင္းခံရာ ေပးေဆာင္ျခင္းမရိွဘဲ ႐ိုင္းျပစြာ ဆက္ဆံျခင္းမ်ား ရိွေနပါတယ္။ ဘယ္ေကာင့္ကိုတိုင္တိုင္ ေစာက္ဂ႐ုမစိုက္ဘူး၊ ငါတို႔လည္း ပိုင္လို႔ လုပ္စားေနတာလို႔ ေျပာဆိုျခင္းမ်ား ရွိေနပါတယ္။ ယခု ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဘေလာ့မွတဆင့္ သက္ဆိုင္ရာ လူႀကီးမင္းမ်ား သိရိွႏိုင္ရန္ တင္ျပေပးေစလိုပါတယ္။

ko zay

ကရင္ျပည္နယ္ ဘားအံက စခန္းမွဴးနွင့္ ရဲမ်ားရဲ႕ မတရား႐ိုက္ႏွက္မႈ

ကရင္ျပည္နယ္ ဘားအံၿမိဳ႕နယ္ ေနာင္လံုတံတားေပၚတြင္ရွိေသာ ရဲဂိတ္ (၂၃.၁.၂၀၁၂) တြင္ ကားနံပါတ္ ၅၄၅၃ ဟိုင္းလက္ေပၚတြင္ ပါလာေသာ စပယ္ယာႏွစ္ဦးႏွင့္ ဒ႐ိုင္ဘာတို႔ကို တံတားေစာင့္ ရဲတပ္ရင္းမွ ဒု-လံုျခံဳေရးမွဴးႏွင့္ သူ႔တပည့္မ်ားက ေငြေၾကး မတရားေတာင္းခံပါသည္။ ကားသမားမ်ားအား ႏွမခ်င္း မစာနာစြာ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းသျဖင့္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားခဲ့ပါသည္။ ထိုကိစၥနွင့္ ပတ္သက္ကာ ၿမိဳ႕မရဲစခန္း (ဘားအံ) မွ စခန္းမွဴးႏွင့္ ဒု-ရဲအုပ္ျမင့္ဦးတို႔သည္ ကားအား စခန္းသို႔ သိမ္းကာ ကားသမားမ်ားကို မတရား ထိုးႀကိတ္႐ိုက္ႏွက္ပါေတာ့သည္။

ထိုညမွာပင္ ေနာင္လံုတံတားမွ ဒု-ရဲအုပ္ႏွင့္ ကားေပၚပါလာသည့္ ခရီးသည္မ်ားကို စစ္ေဆးေသာအခါ ကားသမားမ်ား မလြန္ေၾကာင္း သိမွ ထိုးႀကိတ္မႈကို ရပ္လိုက္ပါသည္။ ဒီမိုကေရစီဆိုသည္မွာ ထိုကဲ့သို႔ မတရားအုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ေခၚပါသလား။ ကရင္ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေဇာ္မင္း (သူက ဦးသန္းေရႊ အမ်ိဳးေလဗ်) က မတရား ေငြေကာက္ခံထိုင္းတာလား၊ သူပဲ ပိုက္ဆံရရင္ၿပီးေရာ ေအာက္ေျခကို မသိဟန္ျပဳတာလား၊ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ေပၚလစီလား။

ထိုကဲ့သို႔ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္ကာ မင္းမဲ့စ႐ိုက္ဆန္ဆန္ ခ်ိဳးေဖာက္ေနေသာ စခန္းမွဴးႏွင့္ နယ္ထိန္းတို႔အား ထိေရာက္စြာ အေရးယူေပးပါရန္ တင္ျပအပ္ပါသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ က်န္းမာပါေစလို႔ ...

poat lay

Cleaning Government ႏွင့္ ဖံြ႔ၿဖိဳးလာဦးမည့္ ျမ၀တီကုန္သြယ္ေရးဇုန္

က်ေနာ္သည္ ယေန႔ ၃-၂-၂၀၁၂ ရက္ေန႔တြင္ သူငယ္ခ်င္းတဦးမွ အလုပ္ကိစၥအတြက္ ေခၚသျဖင့္ ျမ၀တီၿမိဳ႕သို႔ လုိင္းကားျဖင့္ တက္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ယင္းေန႔တြင္ (သုံးရက္တခါ တက္ေနက် ျဖစ္ေသာ) ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ယာဥ္တန္းရွိသျဖင့္ ပထမအသုတ္အေနျဖင့္ ေအာက္ဘိုတဲစခန္းတြင္ ၃ နာရီခန္႔ ရပ္နားခဲ့ရပါသည္။ ထပ္မံၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ အလယ္ဘိုတဲ အေရာက္တြင္လည္း ရပ္နားခဲ့ရပါသည္။ အလယ္ဘိုတဲမွ ညေနငါးနာရီခဲြခန္႔တြင္ ျပန္လည္လႊတ္ေပးရာ ၇ နာရီ ၄၅ မိနစ္ခန္႔တြင္ ျမ၀တီ ကုန္သြယ္ေရးဇုန္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ဇုန္အေရာက္တြင္ Custom မွ မင္းတုိ႔ကား ဘာတင္လာသလဲ ဟုေမးရာ ကားဒ႐ိုင္ဘာမွ ျမ၀တီေမြးျမဴေရးဇုန္သုိ႔ ပို႔ရန္ ဆန္ကဲြအိတ္ ၂၀ တင္လာေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ထိုအခါ Custom က ပိုက္ဆံသုံးေထာင္ေပးပါ၊ မေပးရင္ မလႊတ္ေပးႏုိင္ဘူးဟု ေျပာပါသည္။ ထုိအခါ ကားသမားမွ Custom အား ပိုက္ဆံသုံးေထာင္ ေပးၿပီး ဆက္ထြက္ရန္ ျပင္ရာ ထိုအခ်ိန္တြင္ တာ၀န္က်ေသာ (ကုန္သြယ္ေရးဇုန္ သဃၤန္းညီေနာင္ဘက္အျခမ္း) မွ ဒု-တပ္ၾကပ္တဦးမွ ေသနတ္ကိုင္ကာ ေျပးလာၿပီး မင္းတုိ႔ကား ေဘးကပ္ရပ္ထား၊ မီးပိတ္ထား ငါ လုံျခံဳေရးတာ၀န္က်တာ မင္းတို႔ ဟိုေကာင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေပးလဲ၊ ငါ့ကိုလည္း အဲဒီေလာက္ေပး၊ မေပးရင္ မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဟု ေျပာပါသည္။ ကားသမားမွ ဆရာ က်ေနာ္တုိ႔ တန္ဆာခ တအိတ္ ၈၀၀ ပဲရပါတယ္ ဆရာ၊ ႏွစ္ေထာင္ယူပါ ဟုေျပာရာ ပိုက္ဆံႏွစ္ေထာင္အား ေကာက္ပစ္ၿပီး ရင့္ရင့္သီးသီး ဆဲဆိုပါသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ပညာတတ္ၿပီး အလြန္ေၾကာက္တတ္ၾကေသာ Custom ႏွင့္ immigration တို႔မွ ေျပးလာၿပီး ထုိရဲအား ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ဒီကား လႊတ္ေပးလုိက္ရန္ ေျပာဆုိပါသည္။ ထိုအခါ ထိုဒု-တပ္ၾကပ္မွလည္း ငါလည္း တာ၀န္ရွိတဲ့ေကာင္ မေပးရင္ မသြားနဲ႔ဟု ေျပာၿပီး တနာရီနီးပါးခန္႔ ရစ္ထားျခင္းကို ခံရပါသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ထိုရဲ (ကုန္သြယ္ေရးဇုန္ သဃၤန္းညီေနာင္ဘက္ အျခမ္းတြင္) Custom+ရဲ (၆,၀၀၀ က်ပ္)၊ (ကုန္သြယ္ေရးဇုန္ ျမ၀တီဘက္အျခမ္း) ရဲအား ၂,၀၀၀က်ပ္ ေပးခဲ့ရပါသည္။ မင္းတို႔ မေပးခ်င္လွ်င္ ၆ နာရီမထိုးမီ ကုန္သြယ္ေရးဇုန္အား ေရာက္ေအာင္လာဟု ဆုံးမၾသ၀ါဒေပးျခင္းလည္း ခံခဲ့ရပါသည္။ (သူ႔အေဖလာလုိ႔ လမ္းပိတ္ထားတာ သိသိႀကီးႏွင့္ ေသနတ္ကိုင္ၿပီး ေငြေတာင္း ဓျမတုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။) ထိုအခ်ိန္တြင္ တဖဲြ႔လုံးမွာ မူးယစ္ေနၿပီး ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျပန္သြားသည္မွာ အိမ္ေတာင္ ျပန္မေရာက္ေသးေသာအခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနမႈအား ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ သက္ဆုိင္သူမ်ား သိေစရန္ တင္ျပအပ္ပါသည္။ တလမ္းလုံးတြင္လည္း ထိုဆန္ကဲြအိတ္ ၂၀ ျဖင့္ လမ္းတံတားေၾကး ႏွစ္ဆႏွင့္ ၾကံဳဆုံလာသမွ် လမ္းေပၚရွိ ဂိတ္အားလုံးအား ဂိတ္ေၾကးႏွစ္ဆ ေပးေဆာင္ခဲ့ရပါသည္။ ဆရာသမားမ်ားမွ ဆန္ကဲြႏွင့္ဆန္ အတူတူပဲဟု ဆုံးမသင္ၾကားေပးမႈမ်ားအားလည္း ခံခဲ့ရပါသည္။ စာေရးသူမွ ယခုေမးျမန္းခြင့္ရမည္ဆုိလွ်င္ ထုိပုဂိဳလ္မ်ားအား ဆန္ကဲြေကၽြးလွ်င္ စားမလားဟု ေမးခ်င္ပါသည္။ ေနာက္ၿပီး ျမ၀တီသုိ႔ တက္သေလာက္ ဆန္/ဆန္ကဲြအားလုံးမွာ တဘက္ႏိုင္ငံသုိ႔ သြားသည္ဟု သူတုိ႔မွ သတ္မွတ္လွ်င္ ျမ၀တီၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားမွာ ဆန္မစားဘူးလားဟုလည္း ေမးျမန္းခြင့္ရမည္ဆုိလွ်င္ ဒီေနရာမွ ေမးျမန္းခ်င္ပါသည္။ စာေရးသူမွာ ထုိအခ်ိန္တြင္ ကင္မရာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါက စာေရးသူအား ခ်က္ျခင္းေသဒဏ္ေပးမည့္ အေနအထားအထိ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ပါသည္။

shwe mintharrexpress

ထိုင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာရဲ႕ဒုကၡ

က်ေနာ္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္ပါ။ က်ေနာ္က ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားတေယာက္ပါ။ အလုပ္သမားလက္မွတ္လည္း ရိွပါတယ္။ အလုပ္သမားလက္မွတ္မၿပီးဘူးတဲ့၊ ပတ္စပို႔ လုပ္ရမယ္ ဆိုၿပီးေျပာ ျပန္တယ္။ က်ေနာ့္မွာ ေငြမရိွလို႔ သူငယ္ခ်င္ထံက ေခ်းငွားၿပီး ပတ္စပို႔ လုပ္ရျပန္ပါတယ္။ ကုန္လိုက္တဲ့ေငြ ေသာက္ေသာက္လဲပဲ။ ဘန္ေကာက္ပြဲစားဒဏ္ခံ လြတ္မယ္ၾကံ႐ံုရိွေသးတယ္။ တခါ မဲေစာက္မွာ ထိျပန္ၿပီ။

အျဖစ္က ဒီလိုပါ။ ေရႀကီးလို႔ ျမန္မာကို ျပန္ေတာ့ ပြဲစားက တေထာင္ေနရာမွာ ၁၃၀၀ ေတာင္းျပန္တယ္။ ေပးၿပီးေတာ့အထြက္ တုံးထုေပးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ျမန္မာျပည္ ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ယခုအခ်ိန္ထိ ေငြကုန္ၿပီး အခက္ခဲမရိွပါဘူး။ ျပန္အတက္မွာ ျပႆနာ စေတာ့တာပဲ။ က်ေနာ္ ဘန္ေကာက္ျပန္ဖို႔ ထိုင္းလဝကမွာ အဝင္တံုးေပးပါလို႔ ေျပာေတာ့ တံတာဖြင့္ၿပီတဲ့၊ ျမန္မာဘက္က အဝင္အထြက္တံုးသြားယူပါတဲ့၊ တခါ သြားယူရပါတယ္။ ယူၿပီး ျပန္လာေတာ့ တခါ ေထာေလာ ၃၈ လို႔ ေခၚတဲ့ ေနထိုင္ခြင့္စာရြက္ ေတာင္းျပန္တယ္။ က်ေနာ္လည္း ထိုစာရြက္ကို ေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္စာရြက္က ၂၅၄၇ ႏွစ္ စာရြက္ျဖစ္လို႔တဲ့ သက္တမ္ကုန္ၿပီတဲ့။ ၂၅၅၄ စာရြက္မဟုတ္လို႔ မလုပ္ေပးဘူတဲ့။ အက်ိဳအေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ့လည္း လက္မခံဘူး။ ဒီစာရြက္က ဘန္ေကာက္မွာ သြားေတာင္းရမျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာလည္းမရဘူး။ က်ေနာ့္လို တျခားလူေတြကိုလည္း ေျပာလႊတ္လိုက္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ထိုအမ်ဳိးသမီး ဖုန္ေကာက္ဆက္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔နားကို ျမန္အမ်ိဳးသားဆံပင္ေနာက္စည္းထားတဲ့ လူတေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ သူက အက်ိဳးအေၾကာင္မေမးဘဲ က်ေနာ္ လုပ္ေပးမယ္၊ တေယာက္ ၄၅၀ ေပးရမယ္ ေျပာၿပီး လာေခၚသြားတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဘာလုပ္ရမယ္မသိေတာ့ ေပးလိုက္ေတာ့ ၁၀ မိနစ္ပဲ ၾကာတယ္၊ အားလံုၿပီးသြားတယ္။ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္က (၁၂-၂-၂၀၁၂) ေနလည္ ၁ နာရီ ၄၅ မိနစ္ပါ။ ေျပာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ပိန္ပိန္ေသးေသးေလးပါ။ ဒီလိုျဖစ္ရပ္ဟာ နယ္စပ္ေဒသမွာ မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နယ္စပ္ေရးရာ ေကာ္မတီနဲ႔ တာဝန္ရိွသူ နယ္စပ္ေရးရာဝန္ထမ္းမ်ား အျမန္ဆံုး ေျဖရွင္းေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။

ပဲခူးသား ႏုိင္ဝင္း

ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမွာ အမိန္႔ဆိုတာ ရွိေသးလား

မြန္ျပည္နယ္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ စားဖိုေဆာင္သီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်သူမ်ားအသင္း၏ အသင္းဝင္ခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာတြင္ အမိန္႔ႏွင့္ ၫႊန္ၾကားခ်က္ဆိုသည္ကို ေတြ႔ရွိရသည့္အတြက္ မြန္ျပည္နယ္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕မွ အသင္းဝင္မ်ား အားလုံးနီးပါးသည္ အဆိုပါ အသင္းဝင္ေလွ်ာက္လႊာေဖာင္ကို မျဖည့္စြက္ရဲဘဲ ရွိေနၾကပါသည္။ ယခင္ ၂၀၀၇/၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဤအသင္းကို တည္ေထာင္စဥ္က မြန္ျပည္နယ္အတြင္း ရာသီဥတုႏွင့္ ေရေျမအေနအထားေၾကာင့္ ၾကက္သြန္စိုက္ပ်ိဳးရန္ အခက္အခဲရွိသည္ကို အသင္းဝင္မွ အသင္းသားမ်ား သိရွိေသာ္လည္း အသင္းမွ တာဝန္ရွိသူမ်ားက အမိန္႔ႏွင့္ ၫႊန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ဖိအားေပး၍ အတင္းစိုက္ခိုင္းသည့္အတြက္ ဆုံး႐ံႈးမႈမ်ား ၾကဳံေတြ႔ခဲ့ဖူးသည္။ စိုက္ပ်ိဳးစရိတ္ဆိုၿပီး အသင္းသားမ်ားထံမွ တဦးလွ်င္ သံုးသိန္း မထည့္မေနရ ထည့္ရပါသည္။ ထည့္ဝင္ခဲ့သည့္ ေငြမ်ားကို ယခုအခ်ိန္ထိ ရွင္းတမ္း မထြက္၊ ဘာမွလည္း ျပန္မရၾကပါ။ ယခုအစိုးရလက္ထက္တြင္ မည္သူ၏ အမိန္႔ႏွင့္ ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကို အသင္းဝင္မ်ား လိုက္နာရဦးမည္နည္း။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတြင္ အမိန္႔ၫႊန္ၾကားခ်က္ ဆိုတာရွိေသးလား။ ဤေလွ်ာက္လႊာကို မည္သူေရးၿပီးထုတ္တာလဲ ဆိုေသာ အခ်က္မ်ားကို အမ်ားသိေစရန္ႏွင့္ ရွင္းလင္းေျဖၾကားေပးပါရန္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးထံသို႔ တင္ျပအပ္ပါသည္။

(အသင္းဝင္ေလွ်ာက္လႊာကို ပူးတြဲတင္ျပအပ္ပါသည္)

အသင္းဝင္တဦး

က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးသို႔ ေပးစာ

ေဆး႐ံုတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရန္ႏွင့္ ျပင္ပေဆးခန္းမ်ားတြင္ ေဆးခန္းမထိုင္ေစရန္ ညြန္ၾကားခ်က္ေပးသည္ဟု ၾကားသိရပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းအား က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းတဦးအား ေမးၾကည့္ရာ “ဟုတ္တယ္ဗ် ေဆး႐ံုအုပ္က အစည္းအေ၀းမွာ ေျပာလိုက္တာကို လိုက္နာရမယ္ဆိုၿပီး လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတာ၊ အမ်ားအျမင္မွာေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္ ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေပးပါ။ အခုလက္ရွိမွာ ႏုိင္ငံေတာ္က ေပးတဲ့လစာက ျပန္တန္း၀င္အရာရွိမွ တသိန္းေလာက္ရွိတာ။ အဲဒီတသိန္းက ကားရွိတဲ့သူဆို ဆီဖိုးေပါ့။ ကားမရွိတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ လမ္းစရိတ္ေတာင္ မရဘူး။

ဒါကို မစဥ္းစားေပးဘဲနဲ႔ အျပင္ေဆးခန္း မထိုင္ရဘူးတို႔၊ အခ်ိန္မွန္ရမယ္တို႔ ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္လို႔မွ မျဖစ္နိုင္ဘူးဗ်။ တခုရွိတာက ၀န္ႀကီးေကာ သူ၀န္ႀကီးမျဖစ္ခင္က အျပင္ေဆးခန္း မထို္င္ခဲ့ဘူးလား ဆိုတာပဲ။ အခုလူႀကီးျဖစ္မွ အရင္ဘ၀ေတြကို ေမ့ပစ္ၿပီး ေပၚလစီအတိုင္း လိုက္လုပ္ေနလို႔ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ သိပ္မကိုက္ညီဘူးထင္တယ္ဟု ေ၀ဖန္ေျပာဆိုသံ ၾကားခဲ့ရပါသည္။

အျခား၀န္ထမ္းတဦးမွလည္း က်ေနာ္တို႔ ေဆးခန္းထိုင္တယ္ဆိုတာက မျဖစ္မေနထိုင္မွ ျဖစ္မယ့္အေျခအေန မို႔လို႔ပါ။ လစာနဲ႔ မေလာက္ဘူးေလ။ ဒီၾကားထဲ ဆရာ၀န္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္နဲ႔ညီေအာင္ ေနရေသးတယ္။ ၀တ္ရေသးတယ္။ မိသားစုကလည္းရွိေတာ့ လစာနဲ႔ ဘယ္လိုမွမဆင္မေျပဘူး။ တကယ္သာ အဆင္ေျပေနရင္ ဟိုေျပးဒီေျပးနဲ႔ ဘယ္ေဆးခန္းမွ မထိုင္ေတာ့ဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆး လစာတခုတည္း စားခ်င္ၾကတာခ်ည္းပဲေပါ့ဗ်ာ ဟု ရင္တြင္းစကားကို ဖြင့္ဟခဲ့ျပန္ပါသည္။ ထုိသို႔ ေျပာဆိုေနရာအနီးတြင္ရွိေသာ လူတဦးမွာ မင္းတို႔၀န္ႀကီးကို ေမးလိုက္စမ္းပါ၊ သူေကာ လစာနဲ႔ပဲ စားသလား ဆိုတာကိုဟု ထပ္မံျဖည့္စြက္ ေပးလိုက္ပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလိုက္သည္မွာ မ်ားမၾကာလွေသးပါ။ အထက္လူႀကီးမ်ားမွ ဒီမုိကေရစီေအာ္ေနေသာ္လည္း ေအာက္ပိုင္းလူမ်ားမွာ အာဏာရွင္စနစ္တြင္ အသားက်ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပဳျပင္မႈမ်ား အလြန္လိုအပ္ေနပါေၾကာင္း အာဏာရိွ လူႀကီးမ်ားအား ေၾကာက္ေနစရာမလိုဘဲ အမွန္တရားကို ျမင္သာေအာင္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေျပာဆိုရန္ လိုအပ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

ဝိုင္းမိုးစက္

ျမ၀တီ-ဘားအံလမ္းမွ ဒုကၡအဖံုအဖံု

သို႔ .../

ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးႏွင့္တကြ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အလုပ္သမားအက်ိဳးေဆာင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား။

ယေန႔ ႏိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တႏုိင္ငံလံုးအတိုင္အတာႏွင့္ ေဖာ္ေဆာင္ေနသည္ကို ျပည္သူတဦးအေနႏွင့္ ေထာက္ခံပါသည္။ က်ေနာ့္အေနႏွင့္ ကရင္ျပည္နယ္တြင္ ေနထိုင္ၿပီး မိသာစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္ ျမ၀တီ-ဘားအံ-ေမာ္လၿမိဳင္ ကားေျပးဆြဲေနသူတဦး ျဖစ္ပါသည္။ ျမ၀တီ-ဘားအံလမ္းခရီးတြင္ ေတာင္ေပၚေတာင္ေအာက္ လမ္းတေလွ်ာက္ လမ္းမ်ားမွာ အလြန္ပင္ ဆိုး၀ါးလွပါသည္။ (ပံုပါအတိုင္း) ျမ၀တီေတာင္ေပၚ လမ္းခရီတေလွ်ာက္တြင္ အနည္းဆံုး တလကို ကား ၃ စီးခန္႔ ေခ်ာက္ထဲက်၍ ခရီးသည္မ်ား အသက္ဆံုး႐ံႈးရသလို ကုန္ပစၥည္းမ်ား ဆံုး႐ံႈးမႈႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရပါသည္။ ထိုသို႔ ခရီးလမ္းဆိုးေပၚတြင္ သက္စြန္ဆံဖ်ား လုပ္ကိုင္ကာ မိသာစုစား၀တ္ေနေရအတြက္ ရွာေဖြေနရေသာ္လည္း လမ္းေၾကးေကာက္ခံေနၾကေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွာ တရားမ၀င္ ေငြေၾကးေတာင္းခံေနသည့္အတြက္ ကုန္သယ္ႏွင့္ ကားသမားမ်ား ဒုကၡမ်ိဳးစံုကို ရင္ဆိုင္ေနရပါသည္။

ေပးရေသာ လမ္းေၾကးမ်ားမွာ ကုန္သြယ္ဇံုတြင္ Haiace-HaiLux ကားကို က်ပ္ ၂၀,၀၀၀၊ အထက္ AK ဂိတ္တြင္ ၂,၅၀၀။ တံတားႀကိဳးတြင္ ၁၄,၅၀၀။ ေကာ့ကရိတ္တြင္ ၈,၀၀၀။ ဂ်ိဳင္းတံတားတြင္ ၆,၀၀၀။ ဘားအံ၀င္ေၾကး ၅,၀၀၀ စုစုေပါင္း အသြားအျပန္ တေခါက္တြင္ က်ပ္ ၁၅၅,၀၀၀ ကုန္က်ေနပါသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ လမ္းစဥ္မွာ ျပည္သူလူထု စား၀တ္ေနေရးဖူလံုေစရန္ႏွင့္ အလုပ္အကိုင္ရရွိရန္ ေဖာ္ေဆာင္ေနခ်ိန္တြင္ ယခုလို လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ တရားမ၀င္ ေငြေၾကးေကာက္ခံမႈမ်ားမွာ မရွိသင့္ေတာ့ေပ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနႏွင့္လည္း မိမိျပည္နယ္တြင္ ေနထိုင္ေသာ လူထုအေပၚတြင္ မတရားလုပ္ေဆာင္ေနမႈမ်ားကို လူထုကိုယ္စား ဦးေဆာင္ေျဖရွင္း ေပးမွသာလွ်င္ လူထုၾကည္ညိဳေလးစားေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔အစည္းတရပ္ ျဖစ္လာေပမည္။ သို႔ပါ၍ ကရင္ျပည္နယ္တြင္ ၾကံဳေတြ႔ေနရေသာ ျပည္သူလူထု၏ အခက္အခဲမ်ားကို သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ား ၀ိုင္း၀န္းေျဖရွင္းေပးၾကပါရန္ ေလးစားစြာျဖင့္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။

ေလးစားစြာျဖင့္ ...

ဖိုးခြား