လိပ္ျပာလွေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း

ေရးျဖစ္ခဲ့ေသာ ျမားနတ္ေမာင္ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာစကား (၁၃)

လိပ္ျပာလွေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

က်ေနာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ “ႀကီးသူကို ႐ုိေသ၊ ရြယ္တူကို ေလးစား၊ ငယ္သူကို သနား” ဟူေသာ ဆို႐ိုးစကား ရွိခဲ့သည့္အတိုင္း အစဥ္အဆက္ ျပဳမူေျပာဆို ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္မွာ အလြန္ပင္ က်က္သေရမဂၤလာရွိလွေပသည္။ ျမင္ေတြ႔ရသည္မွာလည္း စိတ္ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕စရာ ေကာင္းလွေပသည္။

သို႔ေသာ္ ယခုအခါတြင္မူကား ထုိထိုေသာ လွပသည့္ က်ေနာ္တို႔၏ စိတ္လိပ္ျပာေလးမ်ားသည္ ဘယ္ဆီသို႔ ၀ဲပ်ံပုန္းလွ်ဳိး ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္ၾကၿပီလဲမသိ။ ေန႔စဥ္ ၀မ္းသမုဒၵရာ၏ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းေသာ လိႈင္းတံပိုးမ်ားထဲ၌ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေနၾကစဥ္တြင္ က်ေနာ္တို႔ အစဥ္အဆက္ က်င့္သံုးခဲ့ၾကေသာ ထိုဆို႐ိုးစကားအား ေမ့ေပ်ာက္စျပဳလာသည္ကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ ေတြ႔ျမင္ေနရေပသည္။ အားလံုးဟု မရည္ညႊန္ေသာ္လည္း အမ်ားစုက ေမ့ေပ်ာက္စျပဳလာသည္ကို ေတြ႔ရသည့္အခါ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မႈ ျဖစ္မိေပသည္။

*****

ဥပမာအားျဖင့္ ...

ဘတ္စကားေပၚသို႔ သံဃာေတာ္မ်ား ႂကြလာသည္။
ထိုင္ခံုမွ ထေပးဖို႔ က်ေနာ္တို႔ ၀န္ေလးေနၾကေပၿပီ။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကေပၿပီ။

အဘိုးအို၊ အဘြားအိုမ်ား တက္လာသည္။
ကိုယ္ရထားသည့္ ေနရာေလးအတြက္ က်ေနာ္တို႔ မသိက်ဳိးကၽြံျပဳရက္ေနၾကေလၿပီ။

ကိုယ္၀န္ေဆာင္အမ်ဳိးသမီးမ်ား၊ ကေလးငယ္ခ်ီပိုးထားသည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား တက္လာသည္။
က်ေနာ္တို႔ ေနႏိုင္ေတာ္မူအားရက္ၾကေလၿပီ။

ေရာဂါသည္မ်ား ...၊ ကေလးငယ္မ်ား ... စသည္၊ စသည္ျဖင့္ ...။ က်ေနာ္တုိ႔ ...။

ထိုထိုေသာ ျမင္ကြင္းမ်ားအတြက္ အံ့ၾသ၀မ္းနည္းျဖစ္ရေလသည္။

*****

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုတြင္ ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္း မဖြံ႔ၿဖိဳး မႂကြယ္၀ေသးလင့္ကစား၊ ၀မ္းသမုဒၵရာထဲတြင္ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ လက္ပစ္ကူးခတ္ေနၾကရလင့္ကစား အစဥ္အလာေကာင္းမ်ားကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္သည့္ လိပ္ျပာလွေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ က်က္သေရမဂၤလာႏွင့္ ျပည့္စံုၿပီး ေနေပ်ာ္ေသးသည့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္ေနဦးမည္ဟု ယံုၾကည္မိပါသည္။

(ျမားနတ္ေမာင္မဂၤလာမဂၢဇင္း၊ မတ္လ၊ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္)