လစ္ဗ်ားသူပုန္နဲ႔ ျမန္မာသူပုန္ေတြ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုကြာေနသလဲ

လစ္ဗ်ားသူပုန္နဲ႔ ျမန္မာသူပုန္ေတြ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုကြာေနသလဲ

ထက္ေအာင္ေက်ာ္

လစ္ဗ်ားႏုိင္ငံရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ ထရီပုိလီဆီ သူပုန္တပ္ဖြဲ႔ေတြ ၀င္လာတာ၊ ေဒသခံေတြက ႀကိဳဆုိေအာင္ပဲြခံေနတာ ကုိ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ ျမန္မာအေတာ္မ်ားမ်ား တီဗီြကေန ၾကည့္ျဖစ္ၾကမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၂၃ ႏွစ္ၾကာ ဒီမုိကေရစီတုိက္ပဲြအတြင္း ပါ၀င္ေနၿပီး အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ျပည္ပကုိ ေရာက္ေနသူေတြ၊ အိမ္ နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြဆီ ေရာက္ေနသူေတြဆုိရင္ တီဗြီကုိ အေသအခ်ာၾကည့္ပီး Facebook,Twitter ေတြကေန သူ တုိ႔ရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကုိ ခ်က္ခ်င္းတင္ေနတာ သတိထားမိပါတယ္။ အဲဒီလုိလူေတြထဲ မွာ က်ေနာ္လည္း တဦးအပါ၀င္ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ပထမဆုံး ၀န္ခံလုိပါတယ္။

အာရပ္လႈိင္းစီးသူမ်ားနဲ႔ အာရပ္လႈိင္းကို ေဘးကေန ရပ္ၾကည့္ေနသူမ်ား

အေရွ႕အလယ္ပုိင္းမွာ လူထုံအုံႂကြမႈေတြျဖစ္ၿပီး တူနီးရွားကေန အီဂ်စ္အထိ အာဏာရွင္ေတြၿပိဳက်ၿပီး ဘာရိန္း၊ လစ္ဗ်ား၊ ေဂ်ာ္ဒန္ကေန ဆိီးရီးယားအထိ အာဏာရွင္တပုိင္း သမၼတေတြ၊ ဘုရင္ေတြ ရာထူးကေန ထြက္ရ ေတာ့မလုိျဖစ္ေနပါတယ္။ ၂၀၁၁ ႏွစ္ဆန္းပုိင္းမွာ စတင္လာခဲ့တဲ့ ဒီလူထုအုံႂကြမႈကုိ အာရပ္လႈိင္းလုိ႔ ျမန္မာစာ နယ္ဇင္းသမားတခ်ဳိ႕က ေခၚေ၀ၚၾကၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံဆီကုိလည္း ဒီလႈိင္းဂယက္႐ုိက္ႏုိင္တယ္လုိ႔ သူတုိ႔က ဆုိပါ တယ္။ အာရပ္စတုိင္ လူထုအုံႂကြမႈေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာျဖစ္လာေစဖုိ႔ တုိက္တြန္းနႈိးေဆာ္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ႏိႈး ေဆာ္ခ်က္ေတြကို ထုတ္ျပန္ၿပီး ဒီလႈပ္ရွားမႈကုိ အာရပ္လႈိင္းလႈပ္ရွားမႈ၊ ဒီလႈပ္ရွားမႈမွာ ပါ၀င္သူေတြကို အာရပ္ လႈိင္းစီးသူမ်ား ... စသျဖင့္ အမည္ေပးမႈေတြဟာလည္း အြန္လိုင္းကြန္ျမဴနတီမွာ အေတာ္လူသိမ်ားခဲ့ပါတယ္။

ဒီလုိအေျခေနမွာ လူထုဆႏၵနဲ႔ နုိင္ငံတကာေရစီးေၾကာင္းကို အာခံၿပီး ထြက္လာသူတဦးကေတာ့ အားလုံးသိတဲ့ အတုိင္း လစ္ဗ်ားေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ကဒါဖီပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ျပည္သူကုိ သူျပန္သတ္ေနတဲ့ ကဒါဖီကို ဘယ္လုိ အေရးယူမလဲဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကုလသမဂၢလုံျခံဳေရးေကာင္စီမွာ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးၿပီး တဲ့ေနာက္ ဒီသတ္ျဖတ္မႈေတြကို ၀င္ေရာက္တားဆီးဖုိ႔ အေနာက္အုပ္စုက အဆုိျပဳၿပီး ႐ုရွားနဲ႔ တ႐ုတ္တုိ႔က မ ကန္႔ကြက္ဘဲ ၾကားေနလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဆုံးျဖတ္ခ်က္က်တဲ့ေန႔ကစၿပီး ကဒါဖီရဲ႕တပ္ေတြကို ေနတုိးစစ္မ ဟာမိတ္အဖြဲ႔က ဗုံးၾကဲတုိက္ခုိက္ေတာ့တာပါပဲ။

ကုလသမဂၢနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြက ဒီလုိပါလာၿပီဆုိေတာ့ အေျခအေနဟာ ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းလဲသြား ၿပီး ဆႏၵျပသူေတြရဲ႕ စီးပြားေရးၿမိဳ႕ေတာ္ ဘန္ဂါဇီဟာ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ အတုိက္ခံအင္အားစုေတြရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ ျဖစ္လာၿပီး ၿမိဳ႕တြင္းရွိ ကဒါဖီသစၥာခံတပ္ေတြကို ေမာင္းထုတ္ပါေတာ့တယ္။ ေနတုိးေလယာဥ္ေတြက ကဒါဖီရဲ႕ တင့္ကားေတြကုိ ဗုံးၾကဲ၊ လစ္ဗ်ားသူပုန္ေတြက ေျမျပင္ကုိ တလက္မခ်င္း သိမ္းပုိက္၊ ဒီလုိနဲ႔ ေဖေဖာ္၀ါရီေႏွာင္း ပုိင္းကစၿပီး ခ်ီတက္လာလုိက္တာ အခု ၾသဂုတ္လ ၂၂ ရက္ေန႔မွာေတာ့ သူပုန္ေတြ ၿမိဳ႕ေတာ္ ထရီပုိလီအထိ ေရာက္လာၿပီး အခုလုိ ေအာင္ပဲြခံေနတာျဖစ္ပါတယ္။

လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးၿပီး အာဏာခဲြေ၀ေရး အယူအဆ ၂ ခု

အေရွ႕အလယ္ပုိင္းနဲ႔ လစ္ဗ်ားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ တုိးတက္မႈေတြကုိ အားက်မိတဲ့အေၾကာင္း “၈ ေလးလုံး ႏွစ္ပတ္ လည္နဲ႔ တေက်ာ့ျပန္ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရး” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ၈ ေလးလုံး ၂၃ ႏွစ္ျပည့္ေန႔မွာ က်ေနာ္ ကုိယ္တုိင္ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာသူပုန္ေတြနဲ႔ လစ္ ဗ်ားသူပုန္ေတြ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုကြာေနသလဲ ဆုိတာကို စဥ္းစားႏုိင္ဖုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါ တယ္။ အဲဒိီေဆာင္းပါးေရးၿပီး သတင္း ၂ ပတ္ေက်ာ္အၾကာမွာ သူပုန္ေတြက ၿမိဳ႕ေတာ္ကိုေတာင္ သိမ္းပုိက္ လုိက္ပါၿပီ။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ပါ၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျမန္မာသူပုန္လႈပ္ရွားမႈကေတာ့ အခု ၂၃ ႏွစ္ၾကာတဲ့အထိ ၿမိဳ႕ေတာ္ ကုိ သိမ္းပုိက္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ ကုိယ့္မိသားစုတခ်ဳိ႕ကုိေတာင္ ဒုကၡသည္စခန္းနဲ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္း ပုိ႔လႊတ္ ထားရတဲ့အေျခအေန ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိကြာျခားေနတာလဲ။

ဒီေမးခြန္းအတြက္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားကုိ အြန္လိုင္းကေန ေမးျမန္းၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီထဲက ထူးျခားတဲ့ ပထ မတုံ႔ျပန္ခ်က္တခုကေတာ့ “လစ္ဗ်ားသူပုန္ေတြကို တကမၻာလုံးက ေသနတ္ေတြ ၀ုိင္းေပးၾကတယ္။ ျမန္မာသူ ပုန္ေတြက်ေတာ့ ေသနတ္မေပးဘဲ ဂ်င္းရွပ္ကုိ လႊတ္လုိက္တယ္” တဲ့။ သူေျပာသြားတဲ့ ဂ်င္းရွပ္ဆုိတာကေတာ့ အႏုနည္းနဲ႔ အာဏာဖီဆန္ေရးသီအုိရီေတြကို မာနယ္ပုေလာအထိလာေရာက္ပုိ႔ခ်ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္က သေဘာ တရားဆရာတဦးပါ။ ၁၉၉၁ ဆိုဗီယက္ယူနီယံၿပိဳကြဲကာစကာလ ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပုိင္းမွာ ဗကပဆီကေန လူမ်ဳိးစုေတြက ခဲြထြက္ကာစမွာ အဲဒီလုိသင္တန္းေတြ မာနယ္ပုေလာနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ABSDF စခန္းေတြမွာ အ ေတာ္ေခတ္စားခဲ့ပါတယ္။ လုိ-တုိ-ရွင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးအစား လူထုုနည္းနဲ႔ အာဏာဖီဆန္ေရးဘက္ကုိ အဲဒီကာလက တိမ္းညြတ္ခဲ့တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ တိမ္းညြတ္ဖုိ႔ ဖိအားေပးခံခဲ့ရတယ္။ လမ္းျပခံခဲ့ရတယ္လုိ႔ ေျပာမယ္ဆုိေျပာလုိ႔ရနုိင္ပါတယ္။

ဒုတိယေျဖၾကားသူတဦးကေတာ့ “ျမန္မာနုိင္ငံမွာလည္း လစ္ဗ်ားလုိ ေရနံအႀကီးအက်ယ္ ထြက္ၾကည့္ပါလား။ ေနတုိးနဲ႔ အေနာက္နုိင္ငံေတြက ၀င္တုိက္ေပးပါလိမ့္မယ္” တဲ့။ ဒီအေျဖကေတာ့ ျမန္မာသူပုန္ေတြ ဘာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ စစ္ေရးအေထာက္ပ့ံမရတာလဲ ဆုိတဲ့အခ်က္ကို ေထာက္ျပသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တတိယေျဖ ၾကားသူတဦးကေတာ့ “ျမန္မာႏိုင္ငံက တ႐ုတ္ျပည္ေဘးနားမွာ ကပ္ၿပီးရွိေနတာဆုိေတာ့ ဘယ္အေနာက္ႏုိင္ငံ ကမွ လာမကူဘူး” တဲ့။ ဒါလည္းဟုတ္တာပါပဲ။ လုိ-တုိ-ရွင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာျဖစ္ေနတဲ့ ပဋိ ပကၡအေပၚ ႏိုင္ငံတကာက လစ္ဗ်ားေလာက္စိတ္၀င္စားမႈမရွိဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးကလည္း လစ္ ဗ်ားေလာက္အေရးမပါဘူး။ ဒီအတြက္ ဘယ္ႏုိင္ငံကမွ စစ္ေရးအရ အကူညီမေပးတာလုိ႔ ဆုိရမွာျဖစ္ပါတယ္။

လစ္ဗ်ားသူပုန္နဲ႔ ျမန္မာသူပုန္ေတြ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လုိကြာေနသလဲ

ဒီလုိမတူညီခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတာကုိ သိရက္နဲ႔ ခင္ဗ်ားက ဘာကုိ ေမွ်ာ္ေနတာလဲ။ စိတ္ကူးယဥ္ေန႐ုံ ထက္ပုိၿပီး လက္ေတြ႔က်တဲ့ အကူအညီ ဘာမ်ားရႏုိင္ဖြယ္ရွိေသးလုိ႔လဲလုိ႔ ကုိယ့္ဘာသာေမးခြန္းထုတ္မိပါ တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ မတူညီမႈေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့အတြက္ လစ္ဗ်ားလုိ ျမန္မာမွာ ထပ္တူ မျဖစ္ႏိုင္တာ ကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လစ္ဗ်ားမွာ ဒီေန႔ျဖစ္ေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကေန က်ေနာ္ တုိ႔ျမန္မာသူပုန္ေတြ ဘာမ်ားေလ့လာႏိုင္မလဲ ဆုိတာကေတာ့ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

လစ္ဗ်ားသူပုန္ေတြ ၿမိဳ႕ေတာ္ထရိပုိလီကုိ သိမ္းၿပီးခ်ိန္မွာ ပထမဆုံးထြက္လာတဲ့ ေမးခြန္းကေတာ့ ဒီသူပုန္ေတြ မွာ ႏိုင္ငံကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့စြမ္းရည္ ရွိရဲ႕လား။ အာဏာေလဟာနယ္ ျဖစ္ေနစဥ္ကာလမွာ ခိုးဆုိးလုယက္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာမလားဆုိၿပီး သတင္းေထာက္ေတြက ေမးခြန္းထုတ္ေနပါတယ္။ ဒုတိယေမးခြန္းကေတာ့ ဒီသူပုန္ ေတြဟာ အယူအဆမတူသူေတြ၊ ေနာက္ခံသမုိင္းေၾကာင္းမတူသူေတြ၊ မတူကြဲျပားတဲ့ ေတာင္ေပၚသားအုပ္စု ေတြ အားလုံးေပါင္းထားတဲ့အဖြဲ႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကဒါဖီကုိ တုိက္ေနစဥ္မွာ ညီညြတ္ေနေပမယ့္ ကဒါဖီအလြန္ ေခတ္မွာ အခ်င္းခ်င္း သေဘာထားကဲြမႈေတြ၊ အာဏာလုမႈေတြ ျဖစ္မလားဆုိၿပီးလည္း အကဲခတ္တခ်ဳိ႕က ေမးခြန္းထုတ္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာသူပုန္ေတြၾကားမွာေကာ ဒီလုိေမးခြန္းထုတ္သင့္တယ္ ထင္ပါသ လား။ ဒါမွမဟုတ္ မုန္႔ဆီေၾကာ္က ဘယ္နားမွန္းမသိ။ ႏႈတ္ခမ္းအနာနဲ႔ တည့္ပါ့မလားဆုိၿပီး ခင္ဗ်ားက စုိးရိမ္ ေနတယ္လုိ႔ စာဖတ္ပရိသတ္က ေ၀ဖန္ေလမလား။

က်ေနာ့္အေတြ႔အၾကံဳအရဆုိရင္ေတာ့ ဒီကိစၥဟာ ေဆြးေႏြးသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ “လိပ္ဥေသာင္နဲ႔ အဲဒီ ကမ္း႐ုိးတန္းက ရြာေတြကိုသိမ္းတာက လြယ္လြယ္ေလး။ အခုသိမ္း အခုရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိမ္းၿပီးရင္ ဘယ္ လို အုပ္ခ်ဳပ္ရမွန္းမသိလုိ႔” ဆုိတဲ့ ကရင္စစ္ဗုိလ္တဦးရဲ႕ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၂၀ နီးပါးက စကားကို က်ေနာ္ မွတ္မိေန ဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၁-၉၂ က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေခတ္ေကာင္းေနစဥ္က ဘိတ္-ထား၀ယ္ကား လမ္းေပၚက ပုေလာၿမိဳ႕နယ္တခြင္လုံးနီးပါးကုိ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ေကအန္ယူတပ္ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏုိင္ခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီလုိ အင္အားေကာင္းေနစဥ္ကာလမွာ ဒီေအဘီစစ္ေၾကာင္းမွာ ပါ၀င္တဲ့ အေရးပါတဲ့ ကရင္စစ္ဗုိလ္ တဦးက အခုလုိ ေျပာခဲ့တာပါ။ ဒါက အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စြမ္းရည္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္သင့္တဲ့ အပုိင္းျဖစ္ပါ တယ္။

စည္းလုံးညီညြတ္မႈအပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေတာခုိကာစ ကာလမွာ ေကအန္ယူနဲ႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီတုိ႔ ဘုရားသုံးဆူေဒသမွာ တုိက္ပၿဲြပီးတာ မၾကာေသးပါဘူး။ ရန္ကုန္နဲ႔ ျပည္ တြင္းမွာ ၈ ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံနဲ႔ လူထုအုံႂကြမႈေတြျဖစ္ေနစဥ္မွာ အဲဒီလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ လက္နက္ကုိင္လႈပ္ ရွားမႈ မဆက္စပ္ႏိုင္တဲ့အျပင္ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ နယ္ေျမလုပဲြ ႏႊဲေနၾကတဲ့ အေျခအေနပါ။

ေက်ာင္းသားေတြ ေထာင္ေသာင္းခ်ီ နယ္စပ္ေရာက္လာၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ လူမ်ဳိးစုေတြနဲ႔ ဗမာေတြရဲ႕ မဟာ မိတ္အဖြဲ႔ DAB ဒီမုိကရက္တစ္မဟာမိတ္အဖြဲ႔ဆုိတဲ့ တပ္ေပါင္းစုကုိ ဖြဲ႔ပါတယ္။ လူမ်ဳိးစုေတြဘက္မွာ နဂုိရွိၿပီး သားျဖစ္တဲ့ NDF ေခၚ အမ်ဳိးသားဒီမုိကရက္တစ္အင္အားစု၊ လက္နက္ကုိင္ ၁၀ ဖြဲ႔နဲ႔ လူမ်ဳိးစုမဟုတ္တဲ့ ဗမာ လက္နက္ကုိင္ေတြေရာ၊ လက္နက္မကုိင္တဲ့ အဖြဲ႔ေတြေရာ စုေပါင္းဖြဲ႔လုိက္တဲ့ မဟာမိတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၉၁ ၀န္းက်င္ စစ္အစိုးရဘက္ကေန အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ဖုိ႔ ကမ္းလွမ္းမႈေတြလည္း လုပ္ေရာ DAB, NDF ရဲ႕ မူ ၀ါဒေတြျဖစ္တဲ့ တဖြဲ႔ခ်င္း မေဆြးေႏြးဘူး။ တပ္ေပါင္းစုနဲ႔ပဲ ေဆြးေႏြးမယ္ဆုိတဲ့ မူေတြေဘာင္ေတြကို စြန္႔ၿပီး လူ မ်ဳိးစုတဖြဲ႔ခ်င္း စစ္အစိုးရနဲ႔ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္လုိက္ၾကတာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမ ဦးစီးတဲ့ ေကအန္ယူတဖြဲ႔ပဲ က်န္ပါ ေတာ့တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ တပ္ေပါင္းစုေတြ ဖြဲ႔လုိက္ဖ်က္လုိက္၊ အသစ္ထပ္ဖြဲ႔လုိက္နဲ႔ ဒီေန႔ NCUB ေခၚ အမ်ဳိးသား ေကာင္စီနဲ႔ အခုေနာက္ဆုံး လူမ်ဳိးစုေတြ ပါ၀င္တဲ့ United Nationalities Federal Council (UNFC) ေခၚ ‘ညီ ညြတ္ေသာတုိင္းရင္းသားမ်ား ဖက္ဒရက္ေကာင္စီ’ အထိျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႔ေတြၾကားမွာ ညီညြတ္ေရးဘယ္ ေလာက္ရွိသလဲဆုိတာကို တခ်ဳိ႕က ေမးခြန္းထုတ္ေနဆဲျဖစ္ေပမယ့္လည္း အခုခ်ိန္ထိေတာ့ တဖြဲ႔ခ်င္း မေဆြး ေႏြးဘူး၊ UNFC နဲ႔ပဲ ေဆြးေႏြးမယ္လုိ႔ ေကအုိင္အုိ အပါအ၀င္ ေဆြးေႏြးလက္စအဖြဲ႔ေတြက တင္းခံထားတာကုိ ေတြ႔ေနရပါတယ္။

ဒီလုိအေျခေနမွာ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြအနုိင္ရ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္က ေနျပည္ေတာ္အထိ သြားၿပီး အရပ္၀တ္ စစ္အစိုးရသမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ေတြ႔ဆုံလုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့ “ဗမာေတြ အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသြားၿပီလား၊ ငါတုိ႔ လူမ်ဳိးစုေတြခ်ည္းပဲ ဆက္တုိက္ရေတာ့မလား” ဆုိတဲ့ ေလသံ ေတြကလည္း နယ္စပ္တေက်ာမွာ ထြက္ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ ဒါေတြ ဒါေတြဟာ ဒီေန႔ ျမန္မာအတုိက္ခံအင္ အားစုေတြ၊ ျမန္မာသူပုန္ေတြရဲ႕စည္းလုံးညီညြတ္မႈအင္အားအေပၚ စမ္းသပ္ခ်က္၊ အကဲျဖတ္ခ်က္ေတြ ျဖစ္လာ ႏုိင္ပါတယ္။

ဆုိေတာ့ လစ္ဗ်ားသူပုန္ေတြဆီကေန ျမန္မာသူပုန္ေတြ ဘာမ်ား သင္ခန္းစာယူႏုိင္မလဲ။ အျမင့္ဆုံး ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ျဖစ္တဲ့ လစ္ဗ်ားလုိမ်ဳိး ျမန္မာမွာလည္း ေနတုိးက ၀င္တုိက္ေပးလိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ခဏ ထားၿပီး လစ္ဗ်ားသူပုန္ေတြလုိမ်ဳိး ငါတုိ႔သူပုန္ေတြ ညီညြတ္ေရးကုိ အေကာင္ထည္ေဖာ္သင့္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ က ျမင္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အတုိက္အခံေတြ၊ သူပုန္ေတြအားလုံး ညီၿပီး ႏိုင္ငံတ ကာအကူညီနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္သိမ္းပုိက္ေရး ဆုိတာကို ခဏေမ့ထားလုိက္ပါ။

အစိုးရက ကမ္းလွမ္းလာရင္ တဖြဲ႔ခ်င္း မေဆြးေႏြးဘူး။ တပ္ေပါင္းစုနဲ႔ပဲ ေဆြးေႏြးမယ္ဆုိတဲ့အခ်က္အေပၚ ညီ ညြတ္မႈျပဖုိ႔ လုိေနပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေတြ႔ဆုံတာဟာ ဗမာအခ်င္းခ်င္း ျပန္ ေပါင္းတာမဟုတ္ဘူး။ မတူကဲြျပားတဲ့ အေျခအေန၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြအရ နည္းလမ္းသစ္တခုအေနနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းမွ်သာျဖစ္တယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္အေပၚ ညီညြတ္မႈျပဖုိ႔ လုိေနပါတယ္။

ဒီညီညြတ္မႈ ၂ ခုကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မွသာ တပ္ေပါင္းစုျဖင့္ ေအာင္ပဲြခံေရးတုိ႔၊ လူထုတုိက္ပဲြနဲ႔ လက္နက္ကုိင္ တုိက္ပဲြ ေပါင္းစပ္ေရးတုိ႔ အပါအ၀င္ ျမန္မာအတုိ္က္ခံေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ေရွ႕တဆင့္ လမ္းစကုိ စတင္ေျခ လွမ္းႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ အၾကံျပဳတင္ျပအပ္ပါတယ္။

ထက္ေအာင္ေက်ာ္

(၂၂-၈-၂၀၁၁)

(ထက္ေအာင္ေက်ာ္ဘေလာ့ဂ္မွ ...)