ေမာင္ေမာင္သိုက္ကို က်ေနာ္ သိတယ္

ေမာင္ေမာင္သိုက္ကို က်ေနာ္ သိတယ္

ေမာင္ၿငိမ္းေအး

“သိရင္ ... စိတ္ဆင္းရဲရတတ္တယ္” တဲ့
သိပ္မွန္တာပဲ။

၅.၈.၂၀၁၁ ည
www.drlunswe.blogspot.com ကို click လိုက္ေတာ့
႐ုတ္တရက္ အေပၚေသြး ၁၈၀
ေအာက္ေသြး ၁၂၀ ျဖစ္ခဲ့။

ပန္းခ်ီေမာင္ေမာင္သိုက္ (၆၆) ႏွစ္ဆိုတဲ့ သတင္းဟာ
ေမာ္ဒန္ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး
ယူက်ံဳးမရမႈေတြ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ မိုးတိမ္။

ကိုသိုက္
ခင္ဗ်ား ဗ်ာ ခင္ဗ်ား
ဒီလိုလုပ္ဖို႔ေတာ့ မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ
အ႐ူးတေယာက္ ႐ူးေနာက္သြားသလို တဖြဖြ ရြတ္
က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ကိုယ္ထဲက ကၽြတ္တယ္။

ကိုသိုက္က ပန္းခ်ီဆရာပါ
ပန္းခ်ီဆြဲတာေပါ့
ပန္းခ်ီဆရာအားလံုး ပန္းခ်ီဆြဲေပမယ့္
ဆြဲတဲ့ပန္းခ်ီဆရာတိုင္း ၾကယ္ပြင့္မျဖစ္
ကိုသိုက္က ျဖစ္တယ္ ... လင္းတယ္ ... ေတာက္ပတယ္
“ေမာင္ေမာင္သိုက္” ... တဲ့
ဘယ္ေလာက္မိုက္သလဲ။

ကိုသိုက္ ေရးတဲ့ မိန္းကေလးပံုေတြကို ျမင္တိုင္း
ကၽြန္ေတာ္ ေရသိပ္ငတ္တယ္
(မိတ္ေဆြ ... ဖိုမကိစၥေတြ မပါဘူးေနာ္)
မိန္းကေလးပံု ေရးရတာ
ပန္းခ်ီမွာ အခက္ဆံုးမဟုတ္လား
ခါး..တင္..ရင္..မ်က္ႏွာ..ပခုံး
အျပံဳး..အေျပ..အတင္း..အရင္း
ဆယ္စုႏွစ္သံုးခုေက်ာ္အတြင္း
ဝတၳဳစာအုပ္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ထင္းတယ္
မဂၢဇင္းသ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေတြတိုင္းမွာ ဝင္းတယ္။

ကိုသိုက္ေၾကာင့္
မိန္းမေတြကို (တဏွာရာဂ) မပါဘဲ
ရဲရဲၾကည့္တတ္လာတယ္
သဲသဲကြဲကြဲ ျမင္တတ္လာတယ္
မိန္းမေတြကို သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ခ်စ္တတ္သြားတာ
မဂၤလာပဲဗ်ာ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ကိုသိုက္ရဲ႕အခန္းကေလးက
အလင္းေရာင္ငတ္ရွာေပါ့
ေဆးမ်ဳိးစံုရနံ႔ေတြကလည္း
တသင္းသင္းေဟာင္လို႔
မဂၢဇင္းအတြက္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုသြားယူတဲ့ က်ေနာ့္ကို
ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္းလို မ်က္မွန္ေပၚက ေက်ာ္ၾကည့္
ေရွာင္ကြန္နရီလို ပခံုးတြန္႔ျပၿပီး
“ကိုယ့္ညီ ... ၾကည့္ထိုင္ကြာ” တဲ့
အားနာတတ္တဲ့ ပန္းခ်ီတခ်ပ္ပါပဲေလ။

Digital နည္းပညာေတြ
နာဇီစစ္တပ္လို ျဖစ္လာေပမယ့္
လက္ကိုပဲ အားရတယ္ဗ်ာ
စက္မွာက အသည္းႏွလံုးမရွိ
လက္က ခံစားခ်က္ကို သိသတဲ့
လက္ကို ခ်စ္တဲ့ ေမာင္ေမာင္သိုက္
လက္ကို ပိုက္ၿပီး ... သြားၿပီ။ ။

(ကိုသိုက္ ... ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ပါေစ)

ေမာင္ၿငိမ္းေအး