လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ား ျပည္ပေရာက္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အလုပ္သင့္ဆုံးအလုပ္မွာ ...

ထြန္းေအာင္ေက်ာ္

(ေရးသူအာေဘာ္သာျဖစ္သည္)

က်ေနာ္ ေနာ္ေဝးႏိုင္ငံ၊ ေအာ္စလိုၿမိဳ႕တြင္ ဥေရာပေရာက္ျမန္မာမ်ား ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲကို တက္ေရာက္ၿပီး ေနာက္ နယ္စပ္ေဒသတုိင္းရင္းသားမ်ား၏ ညီညြတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ဖယ္ဒရယ္ေကာင္စီ (United Nationalities Federal Council) ကို ဖြဲ႔စည္းေၾကာင္း သတင္းထြက္လာခဲ့ျပန္သည္။ ျပည္တြင္းတြင္ လည္း နအဖက စစ္အာဏာရွင္ တည္တံ့ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားေနခဲ့သည္။ ထိုအေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ျခဳံငုံသုံးသပ္ ၿပီး က်ေနာ့္အျမင္ကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။

တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေရး

တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေရးသည္ တပ္ေပါင္းစုမ်ားဖြဲ႔ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈမ်ား သာ အတိတ္က ရွိခဲ့ေပသည္။ National Democratic Front (NDF) သည္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အ ဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ တပ္ေပါင္းစုျဖစ္သည္။ Democratic Alliance of Burma (DAB) ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီး (မဒတ) သည္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ တပ္ေပါင္းစု (NDF) ႏွင့္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (ABSDF) အပါအဝင္ ျမန္မာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားပါဝင္ သည့္ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔သည့္ တပ္ေပါင္းစုတခုအျဖစ္ ABSDF ဖြဲ႔စည္းၿပီး မေရွးမေႏွာင္း ေပၚေပါက္လာခဲ့ေသာ အ ဖြဲ႔ႀကီးျဖစ္သည္။ ေနာင္ ၁၉၉၀ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား နယ္စပ္သို႔ ထြက္ေျပးလာၿပီးေနာက္ ၁၉၉၀ ေ႐ြး ေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ခုတုံးလုပ္၍ အမတ္ (၁၀) ေယာက္ေက်ာ္ႏွင့္ NCGUB အစိုးရဖြဲ႔ေသာအခါ ထုိအစိုးရကို ထိန္းညိႇရန္ အမ်ဳိးသားေကာင္စီ (NCUB) National Council of Union of Burma ဆိုသည့္ တပ္ေပါင္းစုတခု ထပ္ေပၚလာျပန္ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ NCUB တြင္ NLD (LA), MPU တို႔ ထည့္ေပါင္းၿပီး NCGUB မွ ႏႈတ္ထြက္ သြားခဲ့သည္။ NCUB ႏွင့္တခါ ၈၈ အုပ္စုတို႔ျဖင့္ Seven Alliance ကို ထပ္ဖြဲ႔ျပန္သည္။

ေနာင္ ဟန္ေညာင္ေ႐ႊ NCGUB ၏ ဥေရာပကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံရၿပီးေနာက္ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့မႈ မ်ားကို ရရွိလာသည့္အခါ ၎ရရွိေသာ ေထာက္ပံ့မႈမ်ားျဖင့္ ENC (Ethnic Nationalities Council) ဆိုသည့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားေကာင္စီကို တည္ေထာင္၍ NCGUB မွ ခြဲထြက္ တစင္ေထာင္ၿပီး တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႔လာခဲ့ ျပန္သည္။

ထုိသို႔ တပ္ေပါင္းစုမ်ား မႈိလိုေပါက္လာခဲ့ေသာ္လည္း အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ၾက၊ ၎တပ္ေပါင္းစုမ်ားတြင္ အဖြဲ႔သီးသီး သည္ ေဒြးေယာယွက္တင္ပါဝင္လ်က္ရွိသည္။ တပ္ေပါင္းစုနာမည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ေနေသာ္လည္း ပါဝင္သည့္ အ ဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ တူညီေနၾကသည္၊ ပါဝင္ေနၾကသည္။ အဓိကျပႆနာမွာ တပ္ေပါင္းစု မ်ား ေဖာင္းပြလာေနျခင္းျဖစ္သည္။

ပထမဆုံးလုပ္ရမည့္ အလုပ္မွာ ထိုေဖာင္းပြ ေဖာင္းကာလာေနေသာ တပ္ေပါင္းစုမ်ားကို က်စ္လစ္ခိုင္မာေသာ တပ္ေပါင္းစုတခုတည္းျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေရးပင္ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ေလာက္က မဲေဆာက္ေရာက္ စဥ္ ဖဒိုမန္းရွာမွ ဖိတ္ၾကားသျဖင့္ NCUB အစည္းအေဝးသို႔ ဧည့္သည္အျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့ဖူးသည္။ အၾကံ ဉာဏ္ေပးပါဆိုသျဖင့္ NCGUB သည္ အလုပ္မျဖစ္သည့္ ဟန္ျပအစိုးရသာျဖစ္သည္၊ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အ မတ္မ်ားသက္သက္ႏွင့္သာ အစိုးရဖြဲ႔ရမည္၊ အျပင္လူ ပါခြင့္မရဆိုသည္မွာ အဓိပၸာယ္မရွိ၊ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ ပြဲရလဒ္ကို ကိုင္စြဲ၍ အစိုးရဖြဲ႔ခြင့္ရွိျခင္းကို မျငင္းလိုေသာ္လည္း ထုိေ႐ြးေကာက္ပြဲႏိုင္ အမတ္မ်ားသက္သက္ သာ အစိုးရအဖြဲ႔အတြင္း ပါရမည္ဆိုသည္မွာ ျခံခတ္ထားသည့္ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ႏုိင္ငံေရးျဖစ္သည္။

NCGUB သည္ အစိုးရအဂၤါႏွင့္ မညီ၊ NCGUB ကို တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္းရန္လိုသည္။ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားပါ ပါဝင္ဖို႔လိုသည္။ ထုိ႔ျပင္ NCGUB အစိုးရတြင္ ကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမ၊ ကိုယ္ပိုင္ တပ္ရွိရမည္၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားအားလုံး စုစည္း၍ ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ကို ထူေထာင္ သင့္သည္ဟု အၾကံဉာဏ္ေပးခဲ့ဖူးပါသည္။ အစည္းအေဝး တက္ေရာက္လာၾကေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္မ်ား အမ်ားစုက က်ေနာ္ တင္ျပသည္ကို ေထာက္ခံေဆြးေႏြးၿပီး NCGUB မွ ေဒါက္တာစန္းေအာင္တို႔က သူတို႔ရပ္တည္ခ်က္ကို ခုခံကာကြယ္ခဲ့ၾကပါသည္။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ က်ေနာ့္အၾကံေပးခ်က္ကို အမ်ားက လက္ခံ ခဲ့သည္။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ႀကိဳးစားမႈမ်ား

၎ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္ကို အေျခခံ၍ NCGUB ကို တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္းေရးအဆိုကို ဒပ္ဗလင္တြင္ ေဆြးေႏြးၾကရာ၌ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကို ပ်က္ျပယ္သြားမည္ဟု အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ NCGUB အတြင္း ၁၉၉၀ ေ႐ြး ေကာက္ခံမဟုတ္သည့္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ပါဝင္မႈကို အေၾကာက္အကန္ ျငင္းဆန္ၿပီး မဲခြဲဆုံး ျဖတ္ရသည့္ အေျခအေနထိ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရၿပီး တိုးခ်ဲ႕သင့္သည္ဟူသည့္ဘက္မွ အႏိုင္ရရွိသြားခဲ့သည္။ တိုး ခ်ဲ႕ရန္ ေကာ္မီတီဖြဲ႔စည္းေပးခဲ့ၿပီး မတုိးခ်ဲ႕ဘဲ အခ်ိန္ဆြဲေနခဲ့သည္မွာ ယေန႔အထိျဖစ္သည္။

ယခုအခါ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္သြားၿပီးျဖစ္သည္။ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမည္မွ်ပင္ ညစ္ေစ၊ ၂၀၁၀ ေ႐ြး ေကာက္ခံ အမတ္မ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ နအဖႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္အႏုိင္ရလာသည့္ ဖိႏွိပ္မႈမ်ား ၾကားမွ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရသည့္ တိုင္းရင္းသားအမတ္မ်ားႏွင့္ အတိုက္အခံအမတ္မ်ားကို တရားမဝင္ဟု မေျပာႏုိင္ ေခ်။ ၎တို႔သည္ ျပည္သူမွ အမွန္တကယ္ ေ႐ြးေပးလိုက္သည့္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ထုိအခါ ၁၉၉၀ ကို အေသ ဆုပ္ကိုင္၍ ျပည္ပတြင္ ငါးေယာက္တပိုင္း အစိုးရသည္ တန္ဘိုးမဲ့ အစိုးရျဖစ္လာသည္။ အဓိပၸာယ္မရွိေတာ့ဟု ျမင္သည္၊ ဖ်က္သိမ္းဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။

လပိုင္းေလာက္က နယ္စပ္ကရင္နီျပည္နယ္တြင္ ၁၉၉၀ အမတ္မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား စုေဝး ၍ လႊတ္ေတာ္တရပ္ဖြဲ႔စည္းသည္ဟု ၾကားသိရသည္၊ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ထပ္ ဘာသံမွ် ဆက္လက္မၾကားရ ေတာ့ေခ်။ ယခုလ ေဖေဖၚဝါရီ (၁၇) ရက္ေန႔တြင္ ညီညြတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ဖယ္ဒရယ္ေကာင္စီ (United Nationalities Federal Council) ကို ဖြဲ႔စည္းေၾကာင္း သတင္းထြက္လာခဲ့ျပန္သည္။ ၎အဖြဲ႔တြင္ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ပါဝင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္၊ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးစုတို႔ ပါဝင္မႈမရွိေၾကာင္း ေတြ႔ရျပန္သည္။ ၎ UNFC သည္ NDF ႏွင့္ တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔မ်ား ေပါင္းထားသည့္ တပ္ေပါင္းစုတခုျဖစ္သည္။ မူလ NDF ကလည္း ဆက္လက္ ရွိေနသည္။

NCUB ဖြဲ႔စည္းစဥ္ကလည္း ၎တြင္ NDF, DAB, MPU, NLD(LA) တို႔ ပါဝင္သည့္ ပိုမိုက်ယ္ျပန္သည့္ တပ္ ေပါင္းစုျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ မူလဖြဲ႔ထားေသာ တပ္ေပါင္းစုမ်ားျဖစ္သည့္ NDF, DAB တို႔ကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့ျခင္းမ ရွိသျဖင့္ ပိုမိုမ်ားျပားေသာ တပ္ေပါင္းစုမ်ားျဖစ္လာၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရ ပိုမို႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။

အဓိကျပႆနာမွာ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးက ႐ိုးသားစြာ တပ္ေပါင္းစုမ်ား ေဖာင္းပြေနျခင္းမွာ မျဖစ္သင့္ေတာ့ ေၾကာင့္ တပ္ေပါင္းစုတခုတည္းကိုသာ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဦးတည္ဖြဲ႔စည္းဖို႔လိုေၾကာင္း ဝန္ခံဖို႔လိုသည္။

ပထမအဆင့္အေနႏွင့္ NDF, DAB, NCUB, Seven Alliance, UNFC, Ethnic Nationalities Council (ENC) တို႔ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ဖို႔ လိုသည္။ မိမိေနရာေပ်ာက္မည္စိုးသည့္ အေခ်ာင္သမားစိတ္၊ ေဖာက္ျပန္ေရးသမားစိတ္ ရွိသူတို႔ကို ရွင္းထုတ္ပစ္ရမည့္ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ လူမ်ဳိးစုတဖြဲ႔ခ်င္းကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္သည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအားလုံးကို ဖိတ္ၾကား၍ တပ္ေပါင္းစုကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ မဟုတ္ဘဲ မိမိလူမ်ဳိး၊ မိမိအ ဖြဲ႔အစည္းကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္တက္ေရာက္ၿပီး ညီလာခံႀကီးတရပ္ကို က်င္းပရမည္။ ထိုညီလာခံႀကီးမွ တခုတည္းေသာ က်စ္လစ္ခိုင္မာသည့္ တပ္ေပါင္းစုႀကီးကို ဖြဲ႔စည္းရမည္။ ထိုတပ္ေပါင္းစုႀကီး ကို ယွဥ္ၿပိဳင္၍ တပ္ေပါင္းစု ေနာက္တခု ထပ္မဖြဲ႔ရန္ ျပင္းထန္တိက်သည့္ မူဝါဒကို ခ်မွတ္၍ တပ္ေပါင္းစုႀကီးၿပိဳ ကြဲရန္ ၾကံ႐ြယ္သူမွန္သမွ်ကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းရဲရမည္။ ထိုမွသာ အေခ်ာင္သမားမ်ား၊ ေနရာသမားမ်ား ရန္မွ ကာကြယ္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

ထိုမွတဆင့္ ထိုညီလာခံမွ အမ်ားေ႐ြးခ်ယ္မႈျဖင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၊ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တတ္သိပညာရွင္မ်ားျဖင့္ NCGUB ေနရာတြင္ အစားထုိးႏုိင္မည့္ တုိက္ပြဲဝင္အ စိုးရတရပ္ကို ဖြဲ႔စည္းၿပီး ထိုအစိုးရေအာက္တြင္ ျပည္ေထာင္စုတပ္ကို တည္ေထာင္ရမည္။ ထုိျပည္ေထာင္စု တပ္သည္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုအားလုံးကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အနာဂတ္တပ္မေတာ္ သေႏၶတည္ သည့္ တပ္အျဖစ္ ရည္မွန္းခ်က္ထားရွိရမည္။ ျပည္ေထာင္စုတပ္သို႔ ပူးေပါင္းလာရန္အတြက္ သန္းေ႐ႊလက္ ေအာက္ခံ တပ္မ်ားအတြက္လည္း လမ္းဖြင့္ေပးသည့္ အစီအစဥ္မ်ား၊ ႀကိဳဆိုေရး၊ ေနရာခ်ထားေရးကိစၥမ်ား အ ထိပါ ျပင္ဆင္ထားရမည္။

ထိုအဆင့္ျဖစ္လာလွ်င္ ျပည္တြင္းရွိ ကြန္ရက္အသီးသီးခ်ိတ္ဆက္မႈျဖင့္ ျပည္သူ႔အုံႂကြမႈႀကီးျဖစ္လာသည့္အခါ ျပည္ေထာင္စုတပ္မွ မိမိေနရာေဒသအသီးသီးမွ ထုိးစစ္ဆင္ၿပီး ျပည္တြင္းလႈပ္ရွားမႈကို မၿဖိဳခြဲႏုိင္ရန္ ဟန္႔တား ႏိုင္ရမည္။ ျပည္သူ႔ရင္ခြင္သို႔ ဝင္လာသည့္ ျပည္ခ်စ္တပ္မေတာ္သားမ်ားကို ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆို၍ ေၾကးစား တပ္မ်ားကို ျပတ္ျပတ္သားသား တိုက္ခိုက္ၾကရမည္။

တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစုႀကီးမွ ဖြဲ႔စည္းေပးလိုက္ေသာ စင္ၿပိဳင္အစိုးရသည္ ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသ တြင္ အင္အားအႀကီးဆုံးႏွင့္ တပ္ေထာက္ခံမႈရွိသည့္ အစိုးရျဖစ္လာမည္။ ဤကဲ့သို႔ ညီညီညြတ္ညြတ္ လုပ္ႏုိင္ ၾကလွ်င္ ျပည္သူ႔အုံႂကြႀကီးကို ဦးေဆာင္ရာတြင္ NLD ပါတီႏွင့္တြဲ၍ ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။

မျဖစ္ႏုိင္သည္မရွိ၊ ျဖစ္ေအာင္မလုပ္ေသးသျဖင့္ မျဖစ္ေသးျခင္းျဖစ္သည္။ ယေန႔ မတ္ ၄, ၅ ရက္တြင္ ဖို႔ဒ္ဝိန္း ၿမိဳ႕တြင္ ညီလာခံတခုကို လုပ္ၾကဦးမည္။ ထိုညီလာခံမွ လႊတ္ေတာ္တရပ္ ဖြဲ႔စည္းလာရန္ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္း သိရသည္။ လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိသူမ်ား လုပ္ႏိုင္လွ်င္ ကန္႔ကြက္ရန္ မရွိပါ။ သို႔ရာတြင္ တင္ျပထားသည့္အတိုင္း လုပ္ စားတပ္ေပါင္းစုမ်ားကို အရင္ဖ်က္သိမ္းၿပီး တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစု ေဖာ္ေဆာင္ေရးမရွိဘဲႏွင့္ ျပဳလုပ္ၾက လွ်င္ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ရန္ အလွမ္းေဝးေနဦးမည္ျဖစ္သည္။ NCGUB အဖြဲ႔အစည္းသည္ တိုးခ်ဲ႕ရန္လည္းေကာင္း၊ တည္ရွိရန္လည္းေကာင္း မရွိသင့္ေတာ့ေခ်။ NCGUB အား ကြ်ႏု္ပ္တို႔မွ အသိအမွတ္မျပဳေတာ့သည္မွာ ႏွစ္ကာ လပင္ ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း တရားဝင္ အသိအမွတ္မျပဳေတာ့ေၾကာင္း ယခုဖို႔ဒ္ဝိန္းအစည္းအေဝးမွ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကလွ်င္ အမႈိက္တခု ရွင္းသြားႏုိင္ပါသည္။ ထုိမွတဆင့္ တပ္ေပါင္းစုမ်ားအားလုံး ဖ်က္သိမ္းၿပီး တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစုႀကီးျဖင့္ ညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ၿပီး ေရွ႕တလွမ္းတိုးသင့္ပါသည္။

ထိုအခါ တပ္ေပါင္းစုမွ တခုတည္းေသာ ႏုိင္ငံျခားဆက္ဆံေရး႒ာန၊ ဘ႑ာေရး႒ာန၊ ႏုိင္ငံေရး႒ာန၊ စီးပြားေရး ႒ာန၊ က်န္းမာေရး႒ာန၊ ပညာေရး႒ာနတုိ႔ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး ကြ်မ္းက်င္သူမ်ား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက သာ ေနရာယူရမည္ဆိုသည့္ မူကို ပယ္ၿပီး တကယ္သိ၊ တကယ္တတ္၊ တကယ္နားလည္သည့္သူမ်ားကို ေ႐ြး ခ်ယ္ခန္႔ထားျခင္းျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာ ေထာက္ခံမႈ၊ စည္းစနစ္က်မႈ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာရွိမႈတို႔ျဖင့္ ၿပီးျပည့္စုံေသာ စင္ ၿပိဳင္အစိုးရတရပ္္ ေပၚေပါက္လာႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။

တဖက္မွလည္း တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားကို ပူးေပါင္း၍ မိမိတျပည္ေထာင္လြတ္လပ္ေရးထက္ စု ေပါင္းအားျဖင့္ တႏိုင္ငံလုံးလြတ္ေျမာက္ေရးဆိုသည့္ အမ်ဳိးသားရည္မွန္းခ်က္ကို မူခ်၍ ျပည္ေထာင္စုတပ္မ ေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္၍ တိုက္ပြဲဝင္မွ ႏုိင္မည္ဆိုသည့္ အျမင္ႏွင့္ ယုံၾကည္ခ်က္ရွိဖို႔လိုသည္။ နအဖတပ္ တြင္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ပါဝင္သည္။ ဗမာလူမ်ဳိးသက္သက္ႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းမဟုတ္သည္ကို သတိျပဳ သင့္သည္။ က်စ္လစ္ခိုင္မာေသာ တခုတည္းေသာ တပ္ေပါင္းစုေအာက္တြင္ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ စင္ၿပိဳင္အစိုးရ ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္သည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ထိေရာက္စြာ ထိုးစစ္ဆင္ႏိုင္ေသာ အင္အားစုႀကီး ျဖစ္လာလိမ့္မည္။

မႈိလိုေပါက္ေနေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးစုံ၊ တပ္ေပါင္းစုမ်ဳိးစုံတို႔မွ ငါးပြက္ရာ ငါးစားခ်ေနသည့္ (Proposal) ပ႐ိုပို ဆယ္ႏုိင္ငံေရးဘဝမွ ႐ုန္းထြက္ၿပီး (All inclusive) အမ်ားပါဝင္ ပတ္သက္ေသာ အစိုးရတရပ္အျဖစ္ ႏိုင္ငံျခား ေထာက္ပံ့ေငြမ်ားကို စနစ္တက်ရယူၿပီး အသုံးစရိတ္၊ ကုန္က်ေငြ၊ ရေငြတို႔ကို အမ်ားျမင္သာေအာင္ ေဖာ္ျပရင္း အမ်ားလက္ခံေသာ စင္ၿပိဳင္အစိုးရဘဝမွ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေထာက္ခံမႈအျပည့္ႏွင့္ တိုက္ႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႐ိုးသားစြာျဖင့္ ကိုယ္က်ဳိးမဖက္ဘဲ အမုန္းခံ တင္ျပလိုက္ပါသည္။

ထြန္းေအာင္ေက်ာ္