လုကို ခ်စ္မလား၊ ထုကို ခ်စ္မလား၊ ပုကို ခ်စ္မလား … မေခ်ာျပည္သူ (အခ်စ္ ဇာတ္လမ္း ႐ုိး႐ုိးေလးတပုဒ္)

လုကို ခ်စ္မလား၊ ထုကို ခ်စ္မလား၊ ပုကို ခ်စ္မလား … မေခ်ာျပည္သူ

(အခ်စ္ ဇာတ္လမ္း ႐ုိး႐ုိးေလးတပုဒ္)

ယာမားရွီး

အခန္း (၁)

ေခ်ာျပည္သူ

ဒီၿမိဳ႕မွာ ေခ်ာျပည္သူက အလွဆံုး။ ခ်မ္းသာတယ္၊ ပညာတတ္တယ္၊ ခ်စ္သူ၀ိုင္းတာမဆန္း။ မေခ်ာျပည္သူကို ထူးထူးျခားျခားကို ခ်စ္ေနတဲ့ လူသံုးေယာက္ကေတာ့ ေမာင္အာကာလု၊ ေမာင္ဗလာထုနဲ႔ ေမာင္မာပု ဆိုတဲ့ ညီ အစ္ကို သံုးေယာက္။ အရင္က သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ ညီအကိုေတြ။ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္အတြက္နဲ႔ စိတ္၀မ္းကြဲ ကုန္ေရာ ...။

ကြဲလည္း ကြဲစရာေလ။ ေခ်ာျပည္သူက လံုးႀကီးေပါက္လွ။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေရေဆးငါး။ ေျခတလွမ္း ေဒၚလာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ တန္တယ္။ ႐ႈိက္ဖိုႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္။ ခုႏွစ္ေဆာင္တိုက္ခန္း မီးမထြန္းဘဲ လင္းတယ္။ ခံတြင္းရနံ႔ကလည္း ၾကာညိဳနံ႔သင္း။ တင္စားစရာ စကားလံုးမ႐ွိ။ အလွက်က္သေရ အေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုသူ။ ျမင္ သူတိုင္း သြားရည္ယို။

ဘာဘူ၊ မာမြတ္၊ ေခၚေတာ၊ ေပါက္ေဖၚ၊ အေရွာင္၊ ၀က္ႀကီး ဒီကာလသားေတြက အေခ်ာင္ႏႈိက္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒီေကာင္႐ုပ္ေတြက ေခ်ာျပည္သူနဲ႔ လံုးလံုးမတန္။ လု၊ ထု၊ ပု ညီအကို သံုးေယာက္ကေတာ့ ဒီေကာင္ေတြကို ၾကည့္လို႔မရ။

ေခ်ာျပည္သူ အပ်ိဳေဖာ္၀င္စတုန္းကဆိုရင္ ခ်ာလီနဲ႔ တိုယိုတာ ဆိုတဲ့ ငနဲသားေတြက အခ်စ္ကို အၾကမ္းဖက္ ယူခဲ့ၾကေသးတယ္။ အပ်ဳိရည္မပ်က္လို႔သာ ေတာ္ေသး။ ေခ်ာျပည္သူကလည္း စိတ္ကစားတဲ့ အ႐ြယ္ကိုး။ ေခ်ာျပည္သူရဲ႕ဖခင္ ဦးတိုင္းေက်ာ္က လံုး၀သေဘာမတူ။

လု အကိုႀကီးက ဦးေဆာင္ၿပီး ၿမိဳ႕လူထုနဲ႔ေပါင္းကာ ခ်ာလီနဲ႔ တိုယိုတာတို႔ကို ေမာင္းထုတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ တခါတေလ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္လာၿပီး ေခ်ာျပည္သူကို မ်က္စလာလာပစ္ျပေနတတ္တယ္။ လုုညီအစ္ကိုေတြကို ေၾကာက္လို႔ ေျပးရတာ အခါခါ။
 
အခန္း (၂)

ေမာင္အာကာလု

ေခ်ာျပည္သူကို သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ ဆိုခဲ့တဲ့သူ။ ေခ်ာျပည္သူဘ၀ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ကယ္တင္ခဲ့တဲ့သူ ဆိုၿပီး အျမဲ ေႂကြးေၾကာ္ေနသူ။ ခ်ာလီနဲ႔ တိုယိုတာတို႔ကို ဦးေဆာင္ႏွင္ထုတ္ခဲ့သူ။ မေခ်ာျပည္သူအတြက္ သူရဲေကာင္းေပါ့။

ဒါေပမယ့္ေလ မေခ်ာျပည္သူ သူ႔ကို သိပ္မခ်စ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ သူက ေခ်ာျပည္သူ႔႐ုပ္ကိုပဲ ပိုင္ခ်င္ၿပီး အသည္း ႏွလံုးကို သူူမလိုခ်င္။ ေခ်ာျပည္သူ႔အလွ၊ ေခ်ာျပည္သူ႔ဘ၀ကို ျပၿပီး လူတကာကို ႂကြားခ်င္တယ္။ ေခ်ာျပည္သူ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္လည္း ဂ႐ုမစိုက္။ ေခ်ာျပည္သူ႔ရဲ႕ကဗ်ာေလးေတြကို နားမေထာင္။ ေခ်ာျပည္သူ ေတးဆို ရင္ နားခါးတယ္ဆိုၿပီး လွည့္ထြက္သြားသူ ေမာင္လု။ ေခ်ာၿပည္သူ လမင္းႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ခ်င္ တယ္ဆိုရင္ အ႐ူးမဆိုၿပီး ေျပာေသးတယ္။ သူက ေခ်ာျပည္သူရဲ႕ ဓနကို ပိုစိတ္၀င္စားတာပါ။

အခုလည္းၾကည့္ေလ။ ေခ်ာျပည္သူကို ကာကြယ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး လူဆိုးေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး ေခ်ာျပည္သူ႔ အိမ္ ပတ္ပတ္လည္ကို အုတ္တံတိုင္းေတြခတ္၊ အေစာင့္အက်ပ္ေတြခ်။ ဦးတိုင္းေက်ာ္ေတာင္ တားလို႔မရ။ သူ႔ညီ ေလးေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕လူထုက ေျပာလည္းမရ။

ဘယ္တားလို႔ရမလဲ။

“က်ဳပ္ ေခ်ာကို ခ်စ္လို႔ဗ်။ ေခ်ာကို ဘယ္သူမွ မထိၾကနဲ႔။ ဟိုေကာင္ေတြ ရန္ကလည္း မေသးဘူးမဟုတ္လား။ ေခ်ာကို ဒုကၡေပးမယ့္ လူတိုင္း က်ဳပ္ရန္သူ။ ေခ်ာဘ၀ တိုးတက္ေအာင္ က်ဳပ္အမ်ားႀကီး လုပ္ေပးႏုိင္တယ္။ ေမာင္ထု၊ ေမာင္ပုတို႔လည္း သူ႔အခ်စ္ကို လိုခ်င္ရင္ က်ဳပ္နဲ႔ ၿပိဳင္ၾကေပါ့။ ေခ်ာကေတာ့ က်ဳပ္ကိုပဲ ေရြးထားၿပီ ေနာ္။ အၾကမ္းဖက္လာလုရင္ေတာ့ ေခါင္းနဲ႔ကိုယ္ အိုးစားကြဲသြားမယ္ေနာ္။”

ဓားႀကိမ္း၊ တုတ္ႀကိမ္းႀကိမ္း။

ေခ်ာျပည္သူဘ၀ မလြတ္လပ္။ ခ်စ္ခ်င္တဲ့လူ ခ်စ္လို႔မရ။ သူ႔ကိုပဲ ခ်စ္ရမယ္ဆိုပဲ။ ေမာင္ထု၊ ေမာင္ပုတို႔ ေခ်ာ ျပည္သူ အနားကပ္လာရင္ သိပ္မႀကိဳက္။ ငါက အစ္ကိုအႀကီးဆံုးကြ။ ေခ်ာျပည္သူက ငါနဲ႔ အသင့္ေတာ္ဆံုး။ ေခ်ာျပည္သူကလည္း ေၾကာက္လို႔ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္း။ ေၾသာ္ ... အခ်စ္ဇာတ္ၾကမ္းေလးေပါ့။

အခန္း (၃)

ေမာင္ဗလာထု

ေမာင္လုကို အစ္ကိုႀကီးမို႔လို႔သာ သည္းခံေနတာ။ သူက တခါတခါ အစ္ကိုႀကီးရဲ႕တပည့္ေတြနဲ႔ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြား တတ္သူ။ ေခ်ာျပည္သူရဲ႕ဘ၀ကို လြတ္လပ္ေစခ်င္လို႔ဆိုၿပီး အခ်စ္အတြက္ အသက္ပင္ေသေသဆိုၿပီး တိုက္ပြဲ ၀င္ေနသူတဦး။ ေမာင္လုက ပိုက္ဆံေတြ ပံုေပးလိုက္ေတာ့ ၿငိမ္သြားျပန္ေရာ။ သူက တမ်ိဳး။ တခါတခါ အလစ္ ေဆာ္လိုက္ရင္ ေမာင္လု ခံေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစ္ကိုႀကီးကိုေတာ့ ဘယ္ယွဥ္လို႔ရမလဲ။ ေမာင္ပုနဲ႔ ၿမိဳ႕လူထု မွာ စိတ္မသက္သာ။

တခါက ေမာင္လုကို ေလးဂြနဲ႔ ေခ်ာင္းၿပီးပစ္ေတာ့ ေယာကၡမေလာင္းႀကီး ဦးတိုင္းေက်ာ္ကို သြားထိၿပီး နဖူးကြဲ သြားတယ္။ ေခ်ာျပည္သူ႔အခ်စ္ကို ရဖို႔ သူ႔အေဖေခါင္းကို ေလာက္စာလံုးနဲ႔ ေဆာ္သလို ျဖစ္ေနေရာ။ ေခ်ာျပည္ သူမွာ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ခက္ၿပီ .. ဒီလူ ႐ုပ္ေလးသနားကမားနဲ႔ အရင္က ေခ်ာျပည္သူ ရင္ခုန္ခဲ့ေသးတယ္။ အခုေတာ့ ရင္တုန္ေနရၿပီေပါ့။ ေမာင္ထု ရန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း ...

“ေခ်ာျပည္သူကို ကိုယ္အခ်စ္ဆံုး၊ ေလွနံသံုးဘက္ေတာ့ မနင္းနဲ႔ေနာ္၊ နင္းခ်င္းနင္း ကိုယ့္ဘက္ကိုသာ နင္း လိုက္စမ္းပါ ေခ်ာျပည္သူ၊ ေခ်ာအတြက္ အသက္ေသတဲ့အထိ အစ္ကိုႀကီးလုကို ဆက္တိုက္ခိုက္သြားမယ္”

ေၾသာ္ .. ေျပးရတာလည္း ခဏခဏ။ အစ္ကိုႀကီးလုက သံလက္သီးစြပ္ၿပီး လိုက္လိုက္ထိုးတာေနာ္။ ေခ်ာျပည္ သူလည္း ရင္ေမာ။ ၿမိဳ႕လူထုလည္း စိတ္ေမာ။ ဦးတိုင္းေက်ာ္ကေတာ့ သူ႔ေခါင္းက ဒဏ္ရာေဟာင္းေလးကို ပြတ္ရင္း ...

“ဒီေကာင္ ငါ့သမက္ျဖစ္လာလို႔ကေတာ့ သူ႔ေခါင္းကို ငါ့တုတ္ေကာက္ႀကီးနဲ႔ အားရပါးရကို ႐ုိက္ခြဲပစ္ဦးမွာ” လို႔ ႀကိမ္းေနေလရဲ႕။

အခန္း (၄)

ေမာင္မာပု

အငယ္ဆံုး ညီေလး ေမာင္ပု။ အစ္ကိုႀကီးေတြရဲ႕ အထုကို ခဏခဏခံရသူ။ ေမာင္ပုက သူတို႔လိုမၾကမ္း။ ေခ်ာ ျပည္သူ႔ ဘ၀ကို စာနာတယ္။ သူ႔အလွကို ျမတ္ႏုိးတယ္။ သူ႔ရဲ႕လြတ္လပ္ခြင့္ကို ေလးစားတယ္။ ေခ်ာျပည္သူ ခ်စ္တဲ့လူကို ေ႐ြးပါေစဆိုၿပီး သေဘာထားႀကီးတယ္။ အစ္ကိုႀကီးေတြ တိုက္ၾကခိုက္ၾကတာကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတယ္။

ညီအစ္ကိုခ်င္း ျပန္လည္သင့္ျမတ္တာကို လိုလားတယ္။ စိတ္ရွည္တယ္။ လုပ္သင့္တဲ့ဟာ လုပ္ေနတယ္။ ေခ်ာ ျပည္သူ စာေရးဖို႔၊ ပန္းခ်ီဆြဲဖို႔၊ ေတးဆိုဖို႔ ရသေလာက္ ဖန္တီးေပးတယ္။ ႐ႈခင္းလွလွေလးေတြ လိုက္ျပတယ္။ သီခ်င္းေကာင္းေလးေတြ ရွာေပးတယ္။ ေခ်ာျပည္သူ စကားေျပာတာေတြကို နားေထာင္ေပးတယ္။ လမင္း ႀကီးကို အတူတူၾကည့္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ဖူးတယ္။

အစ္ကိုႀကီး ခြင့္ျပဳသေလာက္ေပါ့။ စိတ္မၾကည္ရင္ ေမာင္ပုမွာ အခန္းထဲ ပိတ္ေလွာင္ထားတာ ခံရေသးတယ္။ မင္းက အခ်စ္အေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္နားလည္သလဲဆိုၿပီး အဆူခံထိေလ့႐ွိတယ္။ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာ မင္းနဲ႔ မ ဆိုင္ဆိုၿပီး ေဘးဖယ္ခံထားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခ်ာျပည္သူကို ခ်စ္တဲ့အတြက္ အရာရာကို သည္းခံခဲ့ပါတယ္။


အခန္း (၅)

ေခ်ာျပည္သူ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿခင္း

တေန႔ ... ေခ်ာျပည္သူ အႀကီးအက်ယ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေရာ ...။ ေမာင္ပု ဆရာ၀န္ကို ေျပးေခၚေပးတယ္။ ေမာင္လုက ခြင့္မျပဳ။ ေဆးပညာ နည္းနည္းတတ္ေတာ့ ဆရာ၀န္ေတြကို သိပ္အားမကိုး။ သူကိုယ္တိုင္ ကု မယ္ဆိုတယ္။ ေမာင္ပုကို ႏွင္ထုတ္လိုက္တယ္။ မေတာက္တေခါက္ဆိုေတာ့ ေခ်ာျပည္သူ ပါးတျခမ္း႐ြဲ႕သြား တယ္။ ဆရာ၀န္ေတြလည္း ေလျဖန္းေလျဖတ္တာေတြ မႏုိင္ပါဘူးလို႔ အရွက္ေျပေျပာတယ္။ ေခ်ာျပည္သူရဲ႕ က်န္းမာေရး အစစအရာရာ တိုးတက္ေနေၾကာင္း ၿမိဳ႕လူထုကို အသိေပးတယ္။

ေမာင္ထုကေတာ့ ေမာင္လုကို မေက်နပ္ျဖစ္ၿပီး ညညဆိုရင္ ေမာင္လုအိမ္ကို ခဲနဲ႔  လာလာထုေနေရာ။ ေခ်ာ ျပည္သူမွာ ေတးလည္း မဆိုႏုိင္၊ ပန္းခ်ီလည္း မေရးႏုိင္၊ ကဗ်ာလည္း မသီႏုိင္ေတာ့။ အလွလည္း ပ်က္။ စိတ္ ဓာတ္က်ၿပီး အခန္းေအာင္းေနေတာ့တယ္။

အခန္း (၆)

အခ်စ္ဇာတ္လမ္းရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲမ်ား

ေမာင္ပုမွာ ၀မ္းနည္းပက္လက္။ ေခ်ာျပည္သူကို ဘယ္လိုကူညီရင္ ေကာင္းမလဲဆိုၿပီး သူလုပ္ႏုိင္တဲ့ အလုပ္ ေလးေတြ လုပ္ေနေရာ။ ေမာင္လုနဲ႔ ေမာင္ထုတို႔ တေယာက္ကို တေယာက္ အျပစ္ဖို႔ ရန္ျဖစ္ေနၾကဆဲ။ ေဆာ္ ၾကႏွက္ၾက။ ေမာင္ထုက ေခ်ာျပည္သူအတြက္ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္မယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ေနဆဲ။ ေမာင္လုက ေတာ့ ...

“ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာမွမတတ္ပါဘူး။ ေခ်ာျပည္သူ ေနေကာင္းလာေအာင္ က်ဳပ္ပဲတတ္ႏုိင္တယ္။ က်ဳပ္ပဲကယ္ႏုိင္ တယ္။ အႀကိမ္ႀကိမ္လည္း ကယ္ဖူးတယ္ေလ။ က်ဳပ္သာ ေခ်ာျပည္သူကို ယူထိုက္တဲ့လူပါ။ ေမာင္ထုက လူ ၾကမ္း၊ ေမာင္ပုက စိတ္ႏုတယ္။ ဒီေကာင္ေတြမွာ ေခ်ာျပည္သူ႔ဘ၀ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တဲ့ အရည္အခ်င္း မ႐ွိပါဘူး။”

ေၾသာ္ … ေခ်ာျပည္သူ ဘ၀ဆိုးေလစြ။ ေမာင္ပုကိုေတာ့ ဆရာႀကီး လုပ္လြန္းတယ္ဆိုၿပီး ေခ်ာျပည္သူဆီ လာ ခြင့္မျပဳေတာ့။

အခန္း (၇)

မေခ်ာျပည္သူမွ ...

အာကာလုကို ေရြးမလား၊
ဗလာထုကို ခ်စ္ႏုိင္မွာလား၊
မာပုကိုပဲ ေမွ်ာ္ေနရမလား ဆိုတာကို စာဖတ္သူမ်ား ဆံုးျဖတ္ေပးၾကပါရန္ ...။     ။

(ျပည္တြင္းျဖစ္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတခုကို ဖတ္မိၿပီး ကသိကေအာင့္ ျဖစ္လာသျဖင့္ သေရာ္စာဆန္ဆန္ ၀တၳဳ တပုဒ္ကို ေရးထုတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မည္သူ႔ကိုမွ မရည္႐ြယ္ပါ။)

ယာမားရွီး