ဘာတုန္းဟဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး

ေဇာ္မင္း

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ညစ္နည္းတေထာင္ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး ၿပီးသြားလို႔ ၾကံ႕ဖြတ္ပါတီက ေနရာေပါင္း (၈ဝ) % ေက်ာ္နဲ႔ အႏုိင္ရရိွသြားတယ္လို႔ ေျပာေနၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အခုအထိ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးတာ (၉) ရက္ ေတာင္ ရိွသြားေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ျပည္သူေတြ တိတိက်က် မသိရေသးပါဘူး။ လူထုဆီက ထြက္ လာတဲ့ အသံကေတာ့ ဒီေလာက္ေတာင္ ညစ္တဲ့ဟာ သူတို႔ပဲ ႏုိင္မွာေပါ့ဆိုတဲ့ အသံမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာ ေလာဆယ္မွာေတာ့ အစိုးရသစ္လည္း မဖြဲ႔ႏုိင္ေသးဘူးဆိုေတာ့ နအဖတို႔ပဲ အာဏာကို ဆက္လက္ကုိင္စြဲက်င့္ သံုးေနပါတယ္။

ထူးျခားတာတခု ေတြ႔လာရတာကေတာ့ အစိုးရသစ္ မဖြဲ႔ရေသးေပမယ့္ ထုိင္းႏုိင္ငံအေျခစိုက္ အႀကီးစားစက္မႈ လုပ္ငန္း ကုမၸဏီႀကီးေတြက သူတို႔ရဲ႕ စက္႐ံုႀကီးေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံ တနသၤာရီတုိင္းအထဲက ထားဝယ္ေဒသ ဘက္မွာ တည္ေဆာက္မယ္လို႔ တရားဝင္ ေျပာၾကားလုိက္ပါတယ္။ ဥေပဒသေဘာအတုိင္းဆိုရင္ ေရြးေကာက္ ပြဲအၿပီး ေပၚထြက္လာမယ့္ အစိုးရသစ္နဲ႔သာ ဒီလိုႀကီးမားတဲ့ စီးပြားေရးကိစၥမ်ားကို ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္သင့္ ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အာဏာတကယ္ရိွသူက ဘယ္သူလဲဆိုတာ ဒီေနရာမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏုိင္ပါ တယ္။

ထားဝယ္ေဒသဘက္မွာ တည္ေဆာက္မယ့္ အႀကီးစားစက္မႈလုပ္ငန္း ကုမၸဏီမ်ားထဲမွာ ထုိင္းႏုိ္င္ငံက PTT လို႔ ေခၚတဲ့ ေရနံစိမ္းကေန အျခားေရနံေလာင္စာမ်ား ထုတ္လုပ္တဲ့ အဖြဲ႔ႀကီး ပါဝင္ပါတယ္။ အဲသည့္ ကုမၸႀကီးဟာ ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္နဲ႔ ေရနံဆုိင္ရာ ဓာတုေဗဒပစၥည္းမ်ား ထုတ္လုပ္ပါတယ္။ တခါ အႀကီးစားစက္႐ံုမ်ားနဲ႔ ဘိလပ္ ေျမ ထုတ္လုပ္ေနတဲ့ Siam Cement Group ဆိုတာကလည္း ထားဝယ္ဘက္မွာ စက္႐ံုေတြ တည္ေဆာက္ ပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ကုမၸဏီတခုကေတာ့ အမည္ေဖာ္ျပမထားတဲ့ သံမဏိနဲ႔ သံမဏိဆက္စပ္ပစၥည္းမ်ား ထုတ္ လုပ္တဲ့ ဂ်ပန္ကုမၸဏီတခုျဖစ္ပါတယ္။

ဆိုေတာ့ကာ အဲသလို အႀကီးစားစက္မႈလုပ္ငန္းေတြ ထားဝယ္မွာ လာေရာက္တည္ေဆာက္တဲ့အခါ ထုိင္းနဲ႔ ျမန္မာႏွစ္ႏုိင္ငံအၾကားမွာ လမ္းေတြ၊ တံတားေတြနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ အေဆာက္အဦေတြ တည္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ လိုလာပါတယ္။ အဲသလို ေဆာက္လုပ္ဖို႔ တာဝန္ယူထားတဲ့ ကုမၸဏီႀကီးကေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံအေျခစုိက္ Italian Thai Development ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ဟာ (၁ဝ) ႏွစ္စာ စီမံကိန္းအတြက္ ျမန္မာအာဏာ ပုိင္ေတြနဲ႔ သေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစီမံကိန္း ပထမအဆင့္အတြက္ က်သင့္တဲ့ ေငြတန္ဖိုး ဟာ အေမရိကန္ေဒၚလာ (၈) ဘီလီယံ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚလာသန္းေပါင္း (၈ဝဝဝ) ရိွပါတယ္။ ဒီစီမံကိန္းၿပီးစီးတဲ့ အထိ ကုန္က်မယ့္ စုစုေပါင္းေငြတန္ဖိုးကေတာ့ အေမရိကန္ေဒၚလာ (၅၈) ဘီလီယံ ျဖစ္ပါတယ္။

ထုိင္းအေျခစိုက္ အႀကီးစားစက္မႈလုပ္ငန္းကုမၸဏီႀကီးေတြ ဘာျဖစ္လို႔ ျမန္မာျပည္ကို အလံုးအရင္းနဲ႔ ဝင္လာၾက တာလဲ။ ပထမအခ်က္ကေတာ့ ထုိင္းနဲ႔ ျမန္မာဟာ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္လုိ႔ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးမွာ လြယ္ကူ တယ္။ ထားဝယ္မွာကလည္း ပင္လယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း တည္ေဆာက္မွာဆိုေတာ့ အေနာက္ဘက္ကေနလာ မယ့္ ပင္လယ္ကူး ကုန္တင္သေဘၤာမ်ားအေနနဲ႔ မလကၠာေရလက္ၾကားကို အခ်ိန္အကုန္ခံၿပီး ျဖတ္သြားစရာ မ လိုေတာ့ပါဘူး။ ထားဝယ္ဆိပ္ကမ္းမွာတင္ ကုန္တင္ကုန္ခ်လုပ္ႏုိင္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ သေဘၤာေတြမွာ ေလာင္ စာဆီ ေခၽြတာရာေရာက္ၿပီး ေငြေၾကးအရလည္း ဥပမာဆိုရရင္ သေဘၤာတစင္းဟာ ဆီေလာင္စာဖိုး ေဒၚလာ တသိန္းေလာက္ သက္သာသြားမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္းမွာ ေနာက္ထပ္ အႀကီးစားစက္မႈလုပ္ငန္းေတြ ထူေထာင္ဖို႔ ေတာင္ပုိင္းက ထုိင္းျပည္သူေတြက အႀကီးအက်ယ္ ကန္႔ကြက္လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိင္းအစိုးရကိုယ္တုိင္ကလည္း သူ႔ႏုိင္ငံအတြင္းမွာ ေနာက္ထပ္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိခုိက္မွာကို မလိုလားတဲ့အတြက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာတခု ေျပာပါ့မယ္။ “မဲ့တဖြတ္” ဆိုတဲ့ ေခ်ာင္ဘူရီၿမိဳ႕နယ္အတြင္းက ေက်းရြာအနီးမွာ ေရနံဓာတုေဗဒ ပစၥည္းမ်ား ထုတ္လုပ္တဲ့ စက္႐ံုႀကီးတခု ရိွေနပါတယ္။ အဲဒီစက္႐ံုကထုတ္လႊတ္တဲ့ အခုိးအေငြ႔ေတြေၾကာင့္ ၿပီး ခဲ့တဲ့ (၁ဝ) ႏွစ္အတြင္း “မဲ့တဖြတ္” ေက်းရြာက ရြာသားအမ်ားအျပား ကင္ဆာေရာဂါရၿပီး အေတာ္မ်ားမ်ား ေသ ဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ရြာထဲမွာ လူမေသဖူးတဲ့အိမ္ဆိုတာ မရိွသေလာက္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ကင္ဆာေရာဂါကို ဆက္ လက္ခံစားေနရတဲ့ ရြာသားမ်ား အမ်ားအျပား ရိွေနဆဲပါ။ အဲဒီအတြက္ ရြာသားမ်ားနဲ႔ စက္႐ံုပုိင္ရွင္ ကုမၸဏီတို႔ အၾကားမွာ တရားတေဘာင္ျဖစ္ေနတာလည္း ႏွစ္ေတြမနည္းေတာ့ပါဘူး။ Mae Ta Phut Case လို႔ဆိုလုိက္ရင္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ လူတုိင္းသိတဲ့ ကိစၥႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ေတာ့ အႀကီးစားစက္မႈ လုပ္ငန္းေတြက စြန္႔ ပစ္သြန္ထုတ္လုိက္တဲ့ အညစ္အေၾကးမ်ားေၾကာင့္ ေခ်ာင္းေျမာင္းေတြ ညစ္ပတ္ပ်က္စီးလို႔ ေဒသခံေတြရဲ႕ ေရခ်ဳိ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းေတြ ပ်က္စီးခဲ့ရပါတယ္။ စက္႐ံုႀကီးမ်ားရိွေနတဲ့ ေဒသတဝိႈက္က လယ္ကြင္းေတြလည္း ဓာတု ေဗဒဓာတ္သင့္ကုန္လို႔ စုိက္ပ်ဳိးေရးသမားေတြ ဆံုး႐ံႈးရတာေတြဟာလည္း မနည္းလွပါဘူး။

အဲသလို အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ အလားတူ စက္႐ံုႀကီးမ်ား ထပ္မံတည္ေဆာက္ဖို႔ ထုိင္းအစိုးရကလည္း တြန္႔ ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ျဖစ္ေနသလို ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္းက ျပည္သူမ်ားပါ မလိုလားဘဲ အႀကီးအက်ယ္ ကန္႔ကြက္ ေနတာမို႔ ျမန္မာျပည္က ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတည္ရိွမယ့္ ထားဝယ္ေဒသဟာ အႀကီးစားစက္မႈကုမၸဏီႀကီးမ်ားအ တြက္ ပစ္မွတ္ေကာင္း ျဖစ္ေနရတာပါ၊

အထက္က ေျပာျပခဲ့တဲ့ သတင္းမ်ားနဲ႔ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ အျဖစ္ေလးတခုလည္း ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုဝင္ ဘာလ (၇) ရက္ေန႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေတာ့ ႏုိဝင္ဘာလ (၈) ရက္ေန႔မွာ ျမန္မာျပည္က စီးပြား ေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးတဦးျဖစ္တဲ့ ကေမၻာဇ ဦးခင္ေရႊ (ေခၚ) ေဒါက္တာခင္ေရႊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာ တယ္လို႔ၾကားသိရပါတယ္။ သူရဲ႕ ပီအိပ္ခ်္ဒီ ေဒါက္တာဘြဲ႔ဟာ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေဒါက္တာဘြဲ႔သာျဖစ္ၿပီး တခ်ဳိ႕ ကလည္း ႏုိင္ငံျခားတကၠသိုလ္တခုကေန ပုိက္ဆံေပးၿပီး ဝယ္ထားတဲ့ ဟန္ျပေဒါက္တာဘြဲ႔ႀကီးသာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။ ေရာက္လာရတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ ထုိင္းအေျခစုိက္ အႀကီးစား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားနဲ႔ လာေရာက္ေတြ႔ဆံုတယ္လို႔ ၾကားသိရပါတယ္။

အဲဒီအစည္းအေဝးမွာ ဦးခင္ေရႊက သူဟာ အခုဆိုရင္ ျပည္သူေတြက မဲနဲ႔ ေရြးခ်ယ္လုိက္တဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စား လွယ္ (ၾကံ႕ဖြတ္အမတ္) ျဖစ္သြားၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါသတဲ့။ ထုိင္းစီးပြားေရးသမားမ်ားက အစိုးရဖြဲ႔ရင္ ဦးခင္ေရႊ ဘယ္ရာထူးမ်ဳိးရႏုိင္သလဲလို႔ ေမးၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲေတာ့ ဦးခင္ေရႊက သူအေနနဲ႔ အနည္း ဆံုး ဒုတိယသမၼတဆိုလား၊ ဒုတိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုလား အဲသလို ရာထူးမ်ဳိးကို ရလိမ့္မယ္လို႔ အေျဖ ျပန္ေပး တယ္လို႔ ၾကားရပါတယ္။ တဆက္ထဲမွာလည္း ဦးခင္ေရႊက ခင္ဗ်ားတို႔ ထုိင္းကုမၸဏီႀကီးေတြ ျမန္ျမန္လာၿပီး ရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏွံၾက၊ မဟုတ္ရင္ တ႐ုတ္ကုမၸဏီေတြက အားလံုး လက္ဝါးႀကီးအုပ္သြားလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး အၾကံေပး တယ္လို႔လည္း သိရပါေသးတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ေနာက္တရက္မွာ ဘန္ေကာက္ကို ခ်က္ခ်င္းထြက္လာၿပီး အခုလို စီးပြားေရးကိစၥေတြ လုပ္ တာဟာ စစ္အစိုးရက မ်က္ႏွာသာေပးထားလို႔သာ လုပ္ႏုိင္တယ္ဆိုတာကို အထင္အရွားျမင္ရပါတယ္။ ေနာက္ အစိုးရသစ္ ဖြဲ႔လာမယ့္အခ်ိန္မွာလည္း အနာဂတ္မွာ တကယ္တမ္း အာဏာရိွမွာကေတာ့ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးသာျဖစ္ တယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူျငင္းႏုိင္မွာလဲ။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္က ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ေရရွည္မွာ အဲသလို ႏုိင္ငံျခား ရင္းႏီွးျမဳပ္ႏွံမႈျဖစ္တဲ့ အႀကီးစား စက္မႈလုပ္ငန္းႀကီးေတြေၾကာင့္ ကုိယ့္တုိင္းျပည္က သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ေတြ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးမယ္။ ေဒသခံေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးကို ထိခုိက္မယ္ဆိုတာေတြအတြက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာဆိုတင္ျပႏုိင္ခြင့္ မရိွ ေသးတာကိုလည္း ဝမ္းနည္းဖြယ္ျမင္ရပါတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံကေတာ့ ဒီမိုကေရစီ အထုိက္အေလ်ာက္ ထြန္းကား တဲ့ ႏိုင္ငံဆိုေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရဟာ ႏုိင္ငံသားျပည္သူေတြရဲ႕အသံကို နားေထာင္ရပါတယ္။ ႏုိင္ငံသားေတြ ေတာင္းဆိုတာကို ျပည္ငဲ့ၾကည့္ရပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာျပည္အေျခအေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ကြာဟေနသလဲဆို တာကို ထင္ဟပ္ျပသရာလည္း ေရာက္ပါတယ္။

ၾကံ႕ဖြတ္အမ်ားစု အမတ္ေတြရယ္၊ စစ္ဗိုလ္ေတြရယ္ ေပါင္းၿပီး အစိုးရသစ္ ဖြဲ႔မယ္ဆိုရင္ ေမးရမယ့္ ေမးခြန္းတခု ကေတာ့ သူတို႔မွာ ႏုိင္ငံရဲ႕သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ မပ်က္စီးေအာင္ ထိန္းသိမ္းဖို႔ ခုိင္ခံ့တဲ့ ေပၚလစီေတြရိွရဲ႕လား ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ဆိုၿပီးလုပ္ရင္း သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ေတြ ေဒ သခံ ျပည္သူေတြ အႀကီးအက်ယ္ ထိခုိက္တာမ်ဳိးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ လူနည္းစုသာ အက်ဳိးခံစားရပါတယ္။ အဲသည္ ေတာ့ ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကိုလုပ္မယ္ဆိုရင္ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အမွားေတြကို အစိုးရလုပ္မယ့္သူေတြ က သင္ခန္းစာယူဖို႔ အမွန္တကယ္ ဆႏၵရိွရဲ႕လား ဆိုတာကလည္း ေမးထုိက္တဲ့ ေမးခြန္းလို႔ ဆိုပါရေစ။

ေဇာ္မင္း
(၁၆) ရက္၊ ႏုိဝင္ဘာလ၊ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္