လိုအပ္ေနသည့္ ညီၫြတ္ေရး

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွ ႐ုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးစားေနၾကေသာ ျပည္ပျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ား၊ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအၾကားတြင္ ေတာင္းဆိုသံတခုကို မၾကာခဏ ၾကားရေလ့ရွိသည္။ “ညီၫြတ္ ေရးက အေရးႀကီးတယ္၊ ညီၫြတ္ေရး တည္ေဆာက္ၾကပါ” ဟူသည့္ ေတာင္းဆိုသံပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေတာင္း ဆိုသံမ်ား ပြက္ေလာညံေနသည္ကို ေထာက္႐ႈျခင္းအားျဖင့္ ျပည္ပျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားအ ၾကား၊ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအၾကား ညီၫြတ္မႈမရွိၾကေၾကာင္း တပ္အပ္ေသခ်ာ ေျပာ၍ရေပသည္။ ယေန႔အထိ ျမန္ မာ့ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲကို အဆံုးမသတ္ႏိုင္ဘဲ ၾကန္႔ၾကာေနျခင္းသည္ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ျခင္းမရွိမႈက အဓိကအေၾကာင္းတခ်က္ျဖစ္သည္ ဟူ၍လည္း ေတာင္းဆိုသူတို႔က ယူဆေနၾကေပသည္။

ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲရာတြင္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ညီၫြတ္ေရး လိုအပ္သလဲ၊ ညီၫြတ္မႈေၾကာင့္ မည္ကဲ့သို႔ ေသာ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိခဲ့သည္လဲ ဆိုသည္ကို အတိတ္သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားအား လွန္ေလွာၾကည့္႐ႈပါက အ ထင္အရွား ေတြ႔ျမင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ မေ၀းေသးေသာ အတိတ္သမိုင္းတြင္ပင္ ျမန္မာျပည္သူလူထုသည္ မိမိ တို႔အေပၚ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်ခဲ့သည့္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔အား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္သည့္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ႏွင့္အတူ တိုင္းရင္းသားျပည္သူတရပ္လံုးက အသက္၊ ေသြး၊ ေခြၽး ေပးဆပ္၍ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ခုခံေတာ္လွန္ၿပီး ျမန္မာ့ေျမေပၚမွ ေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တို႔ထံမွ လြတ္လပ္ေရးကို အရယူရန္အတြက္ ညီၫြတ္ေရးအင္အားကို ျပသႏိုင္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္သည့္ ဖလပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးက ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး ညီၫြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္အစိုးရအေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဆက္ လက္ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ရန္ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ရျခင္းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္သည့္ ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီး၏ ေနာက္တြင္ တိုင္းရင္းသားျပည္သူလူထုတရပ္လံုး ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ရွိ ေနၾကသည္ကို နားလည္သေဘာေပါက္သြားျခင္းက အေၾကာင္းတခ်က္ျဖစ္ေပသည္။ ညီၫြတ္မႈအင္အားျဖင့္ ‘ရရင္ရ၊ မရရင္ခ်’ ေတာ့မည္ကို သိသြားသည့္အတြက္လည္း ျမန္မာျပည္မွ ထြက္ခြာရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ သည္။

ထိုသို႔ေသာ အတိတ္သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမွ အားက်အတုယူဖြယ္ နာမူနာယူစရာမ်ားရွိေနလင့္ကစား ျမန္မာ့ဒီမိုက ေရစီေရးတိုက္ပြဲ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ၾကာလာသည့္ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ျပည္ပရွိ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ ႏွစ္ ေယာက္ရွိလွ်င္ သံုးဖြဲ႔ျဖစ္ေနေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအၾကားတြင္ ညီၫြတ္ေရးတည္ေဆာက္ႏိုင္မႈ မရွိသည့္အ တြက္ ျပည္တြင္းရွိ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားထံ ထိေရာက္သည့္ ပံ့ပိုးကူညီမႈမ်ား ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ျခင္းမရွိ သည္ကို ေတြ႔ရေပသည္။ ထုိ႔အတြက္ ညီၫြတ္ေရး မတည္ေဆာက္ႏုိင္ျခင္း၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို မိမိအေန ႏွင့္ တဦးခ်င္းအျမင္ျဖင့္ ရွာေဖြဆန္းစစ္ၾကည့္မိေပသည္ (က်ေနာ္၏ အျမင္ကို သေဘာတူသူ ရွိေကာင္းရွိမည္ ျဖစ္သလို သေဘာမတူသူ ရွိပါကလည္း လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲႏိုင္ပါသည္။ သေဘာထားကြဲလြဲသူ မ်ား လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ေျပာဆိုလာမည္ကိုလည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႀကိဳဆိုပါသည္)။

ပထမဦးစြာ ဦးေဆာင္မႈအပိုင္းကို သံုးသပ္ရာတြင္ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ၌ ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးကဲ့သို႔ တခု တည္းေသာ ညီၫြတ္သည့္ တပ္ေပါင္းစုကို မေတြ႔ရဘဲ ေလွႀကီးေပၚတြင္ ေလွကေလးေတြ တင္လိုက္၊ ေလွက ေလးေပၚတြင္ ေလွႀကီးေတြ ျပန္ေတြ႔ရလိုက္ႏွင့္ ရယ္ေမာစရာ ကေမာက္ကမျဖစ္ေနသည့္ အေနအထားကိုသာ ေတြ႔ေနရေပသည္။ ထို႔အျပင္ …

(၁) ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ား၊ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားထံမွ အေထာက္အပံ့ရသည့္ အကူအညီမ်ားကို ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲအ တြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ အသံုးခ်ျခင္းမျပဳႏိုင္ဘဲ ဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑ကို အုပ္စီးထားၾကသည့္ လက္တ ဆုပ္စာ လူတခ်ဳိ႕က ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ အလြဲသံုးစားျပဳလုပ္ၾကျခင္း (၀ါ) ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ လုပ္ေဆာင္ေနသူတခ်ဳိ႕က ဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑မ်ားကို အုပ္စီးထားၾကျခင္း၊

(၂) ဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑ကို ရယူထားၾကသူမ်ားသည္ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမရွိ ေအာက္ေျခလူထုႏွင့္ ထိ ေတြ႔ဆက္စပ္မႈ (ေအာက္ေျခလူထုကို စည္း႐ံုးလုပ္ေဆာင္မႈ) မရွိသေလာက္ နည္းပါးလွျခင္း၊ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ အ နစ္နာခံ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား မေတြ႔ရသေလာက္ နည္းပါးျခင္း၊

(၃) “တူရာကို တြဲလုပ္မည္၊ မတူရာကို ခြဲလုပ္မည္” ဆိုသည့္မူႏွင့္ ခ်ီတက္ေနၾကေသာ္ျငား ‘၀ါးေစ ေ၀စား’ သည့္ အလုပ္မ်ားတြင္သာ တူညီေနၾကၿပီး စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အပိုင္းတြင္ မတူညီသည္က မ်ားသည့္အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးခရီး ထင္သေလာက္ မေပါက္ေရာက္ႏိုင္ျခင္း၊

(၄) က်ယ္ျပန္သည့္ စည္း႐ံုးေရးအျမင္ျဖင့္ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိဘဲ မာဖီးယားဆန္ဆန္ အုပ္စုဖြဲ႔၊ ဂိုဏ္းဖြဲ႔ ၍ ေ၀စုခြဲသည့္ ကန္႔သတ္ႏိုင္ငံေရးမ်ဳိး လုပ္ေဆာင္ေနၾကျခင္း၊

(၅) ဦးေဆာင္မႈက႑ကို ရယူထားၾကသူမ်ားအေနႏွင့္ လူထုအင္အားကို အခိုင္အမာ တည္ေဆာက္ရမည့္အ စား ႏိုင္ငံရပ္ျခားခရီးစဥ္မ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ထြက္ၿပီး လက္ျဖန္႔အသနားခံျခင္း နည္းနာမ်ားေလာက္သာ ေဆာင္ ရြက္ကာ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနၾကျခင္း (၀ါ) ေရေပၚဆီႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္မႈေလာက္တြင္သာ ေမြ႔ေလ်ာ္ေနၾကျခင္း၊

(၆) နအဖစစ္အုပ္စုကို နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ရင္ဆုိင္တုိက္ခိုက္ေနသည့္ အဖြဲ႔အစည္းတခ်ဳိ႕၏ လုိအပ္ခ်က္မ်ားအေပၚ ၀ိုင္း၀န္းအေထာက္အကူျပဳမႈ နည္းပါးလွျခင္း၊

(၇) ဒီမိုကေရစီေရးလုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ားႏွင့္ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမရွိ လူထုအၾကား တသားတည္း ဆက္စပ္မႈ မ်ဳိး မေတြ႔ရဘဲ “အဖြဲ႔အစည္းလူတန္းစား” သေဘာမ်ဳိး သီးျခားျဖစ္တည္ေနျခင္း၊

… စသည့္ စသည့္ အားနည္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္းကို လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမရွိ ျမန္မာလူထုက အယံုအၾကည္ ကင္းမဲ့လာျခင္းသည္ ညီၫြတ္မႈကို မတည္ေဆာက္ႏိုင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းတခ်က္ ျဖစ္လာေတာ့ သည္။

ဒုတိယအခ်က္အေနျဖင့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးကို ေဆာင္ရြက္ေနၾကေသာ လူတကိုယ္ခ်င္းစီ၏ ျဗဟၼစိုရ္တ ရား လက္ကိုင္ထားႏိုင္မႈ အေနအထားကို သံုးသပ္ၾကည့္မိေပသည္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔သည္ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာတည္းဟူေသာ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးကို လက္ကိုင္ထားသည္ဟု ဆိုၾကေသာ္လည္း ျဗဟၼ စိုရ္တရား ေလးပါးထဲမွ မုဒိတာတရား ပြားမ်ားႏိုင္မႈအပိုင္းကိုမူ ခံယူက်င့္သံုးႏိုင္သူ လြန္စြာနည္းပါးလွသည္ဟု ထင္မိေပသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ …

(၁) ေတာ္လွန္ေရးနယ္ထဲသို႔ အရင္ေရာက္ႏွင့္သူမ်ားက ‘ေမာင္ဦး’ ဘြဲ႔ခံယူကာ မိမိထက္ အရည္အခ်င္းရွိသူ မ်ားကို ေနရာေပးရန္ ၀န္ေလးတတ္ၾကျခင္း၊ မိမိထက္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္သူမ်ား မိမိတို႔စည္း၀ိုင္းအတြင္း ၀င္ေရာက္လာၾကမည္ကို အႀကီးအက်ယ္ စိုးရိမ္ကာ ကန္႔သတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကျခင္း (အာဏာရွင္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ ရ ထားသည့္ ကုလားထုိင္ေနရာမ်ားကို ရာသက္ပန္ ရယူထားလိုၾကျခင္း)။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အမွန္တကယ္ တိုက္ပြဲ ၀င္လိုစိတ္ရွိသူတခ်ဳိ႕ စိတ္ဓာတ္က်ကာ တတိယႏုိင္ငံသို႔ ထြက္ခြာကုန္ၾကျခင္း၊

(၂) မုဒိတာတရား ပြားမ်ားႏိုင္မႈ နည္းပါးျခင္းက တဦးႏွင့္တဦး၊ တဖြဲ႔ႏွင့္တဖြဲ႔အၾကား အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ၊ အျပန္အလွန္ အသိအမွတ္ျပဳမႈ ကင္းမဲ့ျခင္းဆီသို႔လည္း ဦးတည္ေစသျဖင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈအပိုင္းတြင္ အားနည္းလာျခင္း၊

… စသည့္ စသည့္ အခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အႏွစ္ (၂၀) ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္း၊ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈအပိုင္းတြင္ ထက္ျမက္သြက္လက္လာျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ တေန႔တျခား ခ်ဳံးခ်ဳံးက်လာျခင္းသည္ ညီ ၫြတ္ေရး မတည္ေဆာက္ႏိုင္ျခင္း (၀ါ) ညီၫြတ္ေရးတည္ေဆာက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းလိုစိတ္မရွိေတာ့ျခင္း၏ အ ေၾကာင္းတခ်က္ ျဖစ္လာေပေတာ့သည္။

ထို႔ျပင္တ၀ ညီၫြတ္ေရး မတည္ေဆာက္ႏိုင္ျခင္း၏ အျခားအေၾကာင္းတရားမ်ားလည္း မ်ားစြာ ရွိဦးမည္ျဖစ္ သည့္အားေလ်ာ္စြာ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ရဦးမည့္ ေတာ္လွန္ေရးခရီးၾကမ္းအတြက္ ညီၫြတ္ေရးကို ႀကိဳးပမ္း လိုစိတ္ရွိသူမ်ား တတ္အားသေရြ႕ ရွာေဖြဆန္းစစ္ၾကရမည္ျဖစ္ေပသည္။ ထိုထိုေသာ ညီၫြတ္ေရး မတည္ ေဆာက္ႏိုင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းတရားေပါင္းစံုကို ရွာေဖြသံုးသပ္ၿပီးသကာလ အထက္တြင္ ဆိုခဲ့သကဲ့သို႔ ဦး ေဆာင္မႈအပိုင္းကို အယံုအၾကည္ကင္းမဲ့ေနမႈအား ျပန္လည္တည့္မတ္ႏိုင္ကာ လူတကိုယ္ခ်င္းစီ၏ စိတ္ထား မ်ားကို ျပဳျပင္ၿပီး ႏိုင္ငံႏွင့္ ျပည္သူအေပၚ အမွန္တကယ္ စိတ္ေစတနာေကာင္းထား ေဆာင္ရြက္မည့္သူမ်ား ဦး ေဆာင္မႈအခန္းက႑၌ ပိုမိုပါ၀င္လာႏိုင္သည့္ တေန႔တြင္ ညီၫြတ္ေရးတည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ ပိုမိုနီးစပ္လာမည္ ဟု ယံုၾကည္မိပါသည္။ ။

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ