၂၀၁၀ ကို ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း

ထြန္းေအာင္ေက်ာ္

ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အလားအလာႏွင့္ ယေန႔အေျခအေနကို အမွန္အကန္ သုံးသပ္ရလွ်င္ ...

(၁) ျပည္ပေရာက္ အတိုက္အခံမ်ား ညီၫြတ္မႈမရွိဘဲ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ေငြ သန္းခ်ီရေနေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖည္၍ ကိုယ္က်ဳိးရွာ စီးပြားေရးသမား ႏုိင္ငံေရးလုပ္စားသူမ်ား ျဖစ္လာၾကျခင္း၊ ျခံခတ္ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ ေငြေၾကးျဖတ္ေတာက္မႈမ်ားျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးေသလာျခင္း။

(၂) ျပည္တြင္း NLD ပါတီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို သေဘာတူၿပီးမွ NDF အမည္ျဖင့္ ခြဲထြက္ပါတီေထာင္ျခင္းေၾကာင့္ နအဖမွ ကမၻာသုိ႔ NLD အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ေနပါသည္ဟု အေၾကာင္းျပခ်က္ ရရွိသြားျခင္း ေၾကာင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို NLD သပိတ္ေမွာက္ျခင္းမွာ ထိေရာက္သင့္သေလာက္ မထိေရာက္ေတာ့ျခင္း။ ထို႔ အျပင္ NLD ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းမွ အသက္ႀကီးရင့္သူမ်ားကို ေသြးသစ္လူငယ္မ်ားျဖင့္ အစားထုိး အားျဖည့္ႏိုင္မႈ မရွိျခင္း။

(၃) ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးကို အားေပးေသာ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္ႏွင့္ EU ႏိုင္ငံမ်ား ေနာင္တက္လာမည့္ အ စိုးရႏွင့္ ဆက္လက္ညိႇႏႈိင္းၾကရန္ စဥ္းစားလာျခင္းသည္ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ၎တို႔အေနႏွင့္ သြယ္ ဝိုက္၍ အသိအမွတ္ျပဳေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အခ်က္ျပသလိုျဖစ္လာျခင္း။

(၄) ၾကံ႕ဖြတ္ကို ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ ပါတီမ်ား လူအင္အား၊ ေငြအင္အား မႏႈိင္းယွဥ္သာေအာင္ ခ်ဳိ႕တဲ့ေနျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ ၾကံ႕ဖြတ္ပါတီသည္ အလိုအေလ်ာက္ တပ္မွ ရရွိသည့္ (၂၅) ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ၂၅% ရာခိုင္ႏႈန္း ရလွ်င္ပင္ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည့္ အစိုးရဖြဲ႔ႏုိင္သည့္ အေျခအေနကို ပိုင္ႏိုင္စြာ ရရွိထားၿပီးျဖစ္သည္။

ထိုအေျခအေနကို သိလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ဆက္လက္ၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ေနၾကသနည္းဟု ေမးစရာရွိလာသည္။ လူဆိုသည္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ အသက္ရွင္ရပ္ တည္ေနျခင္းျဖစ္သလို ယုံၾကည္ခ်က္ျဖင့္ လႈပ္ရွားေနျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ “ေ႐ြး ေကာက္ပြဲမွသည္ လူထုတိုက္ပြဲဆီသုိ႔” ျဖစ္သည္။ ညစ္ပတ္ေကာက္က်စ္ေသာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ျပည္သူတို႔က လက္မခံဘဲ အားလုံးသပိတ္ေမွာက္ၾကလွ်င္ အေထြေထြသပိတ္ႀကီးမွတင့္ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္မည္ဆို သည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္သည္။ ထိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ ျဖစ္ႏုိင္ေျခ (၁) % ပင္ရွိေစဦး ကြၽႏု္ပ္တို႔အေနျဖင့္ ဆက္ လက္ကိုင္စြဲ တုိက္ပြဲဝင္ရမည္သာျဖစ္သည္။ အေလ်ာ့ေပးလိုက္၍မရ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မျဖစ္ႏုိင္ေသာ အရာ ေလာကတြင္မရွိ၊ မျဖစ္ေသးျခင္းသာလွ်င္ ရွိသည္။

ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ယုံၾကည္ခ်က္မွာ ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ျပည္သူအတြက္ တရားေသာစစ္ကို ဆင္ႏႊဲေနသည္။ မတရားဖိ ႏွိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ ေဖာက္ျပန္သည့္ စစ္အုပ္စုကို တုိက္ပြဲဝင္ေနျခင္းျဖစ္သျဖင့္ တေန႔တြင္ ေအာင္ပြဲရမည္ဆို သည့္ ယုံၾကည္ခ်က္ျဖစ္သည္။ မတရားလုပ္ေနသူမ်ားကို တုိက္ေသာတုိက္ပြဲသည္ တရားေသာ တိုက္ပြဲျဖစ္ သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တေန႔ ႏုိင္ကိုႏိုင္ရမည္ဟု ယုံၾကည္သည္။

သုိ႔ရာတြင္ NLD ေ႐ြးေကာက္ပြဲမဝင္ျခင္းသည္ မဟာဗ်ဴဟာအရ အႀကီးအက်ယ္ မွားယြင္းမႈျဖစ္သည္ဟု သာ ကူးမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးသိုက္တူးသူမ်ား၊ နအဖအက်ဳိးေဆာင္ ပညာတတ္မ်ားက သြယ္ဝိုက္၍တမ်ဳိး၊ ေျဗာင္တမ်ဳိး ေျပာလာေနၾကသည္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသပိတ္ေမွာက္လို႔ ၾကံ႕ဖြတ္ႀကီးပဲႏုိင္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ကိုယ့္ဘက္က ပါ ႏုိင္သေလာက္ပါရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အသံထြက္ႏုိင္တယ္၊ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲႏုိင္တယ္ဆိုေနတဲ့ Evolution သမားမ်ားကို တခုေတာ့ ေျပာခ်င္ပါသည္။ အတိုက္အခံမ်ားအားလုံး ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မဝင္လွ်င္ ၾကံ႕ ဖြတ္ တရားဝင္မႈ ရရွိႏုိင္ေတာ့မည္မဟုတ္ ဆိုသည္ကို ေတြးမိဖုိ႔ေကာင္းသည္။ ထို႔အတူ ညစ္နည္းေပါင္းစုံႏွင့္ ၾကံ႕ဖြတ္ပါတီကိုသာ အျပတ္အသတ္ႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္မည့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ၎တို႔ထင္သလို လႊတ္ေတာ္ ထဲတြင္ အသံထြက္ႏိုင္လိမ့္မည္မထင္၊ ၎တို႔ အာေပါက္ေအာင္ ေျပာေသာ္လည္း လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ ၾကံ႕ ဖြတ္အသံကသာ လႊမ္းေနလိမ့္မည္၊ ၎တို႔ အာေပါက္ေအာင္ ေျပာသည့္အသံကိုလည္း သတင္းစာ ႐ုပ္ျမင္သံ ၾကားတို႔တြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပလိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။

ဒါျဖင့္ ဘာေတြ လုပ္ရမည္နည္း၊ ဘာေတြ ျဖစ္လာႏုိင္သနည္း။ သဘာဝက်က် ျဖစ္လာႏိုင္သည္မ်ားက ...

(၁) ေဘာင္းဘီခြၽတ္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီဝတ္တို႔ၾကား အာဏာသုံးစြဲမႈတြင္ ပဋိပကၡ ျဖစ္လာမည္။ ဖြတ္ႀကီးလွ်င္ မိ ေက်ာင္းျဖစ္သည္ စကားကို ေျပာင္းျပန္ယူ၍ မိေက်ာင္းဘဝမွ ဖြတ္ျဖစ္သြားသူမ်ားသည္ ေဘာင္းဘီခြၽတ္တိုက္ ပုံဝတ္ ဖြတ္က်ားႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ တပ္တြင္ က်န္ခဲ့သူမ်ားကေတာ့ မိေက်ာင္းအျဖစ္ ေရေျမကို ဆက္လက္ပိုင္ စိုးေနမည္သာျဖစ္သည္။

ဖြတ္ျဖစ္သြားသူအခ်င္းခ်င္းတြင္ အရင္ဖြတ္ျဖစ္ၿပီးသည့္ တစညတုိ႔ႏွင့္ အရွင္လတ္လတ္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း လတ္ လတ္ဆတ္ဆတ္ ဖြတ္ျဖစ္လာသူတို႔ အာဏာလုၾက၊ ခြက္ေစာင္းခုတ္ၾကေတာ့မည္။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ျဖစ္လာေသာ ဖြတ္က်ားႀကီးမ်ားက ေ႐ြးေကာက္ပြဲအၿပီးတြင္ အာဏာရလာၿပီး မိေက်ာင္းမ်ားကို အာဏာျပ သည့္အခါ မိေက်ာင္းမ်ားက ၎ဖြတ္မ်ားကို ႐ြံရွာမုန္းတီးလာေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ရပ္တည္ခ်က္ရွိေသာ ျပည္ သူေလးစား ေသာ NLD ကို ခ်ဥ္းကပ္လာလိမ့္မည္။

(၂) ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရးေရးစီးေၾကာင္းကို ၾကည့္လွ်င္ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံမ်ား ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားရာ တြင္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားက အႏုိင္ရ၍ အစိုးရဖြဲ႔စည္းသြားျခင္း ျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာ တြင္ ျပည္သူမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရးအသိအျမင္သည္ ဒီမိုကေရစီရသည္ႏွင့္ ၎တုိ႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ား ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေျပလည္သြားမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ၎တို႔ထင္သလို ျဖစ္မလာခဲ့ဘဲ ေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈမ ရွိ ဒုံရင္းဒုံရင္း ေနရသည့္အခါ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ယုံၾကည္ကိုးစားမႈနည္းလာခဲ့ၿပီး ေနာက္တႀကိမ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ယခင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ေဟာင္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ျပည္လည္ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသည္။ အ ေရွ႕ဥေရာပ ဒီမိုကေရစီျဖစ္ထြန္းသည့္ ျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္လွ်င္ ၎ေဖာ္ျမဴလာကို ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။

အာဏာရွင္စနစ္ - အာဏာရွင္ ျပဳတ္က်ျခင္း - ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပျခင္း - ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား အႏုိင္ရ ျခင္း - အစိုးရဖြဲ႔ျခင္း - ဒုတိယအႀကိမ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်င္းပျခင္း - အာဏာရွင္ေဟာင္းပါတီမွ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ တြင္ အႏုိင္ရျခင္း - ဒီမိုကေရစီႏိုင္္အျဖစ္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ျခင္း (သုိ႔) ဒီမိုကေရစီတဝက္/ အာဏာရွင္တဝက္ စနစ္ျဖင့္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ျခင္း။

ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံအေျခအေနသည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အာဏာရွင္က ေျပာင္းၿပီး ၎၏ပါတီမွ ဆက္လက္အုပ္ ခ်ဳပ္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုၾကံ႕ဖြံ႔အစိုးရက ျမန္မာႏုိ္င္ငံလို စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးကအစ ခြၽတ္ျခဳံက်ေန သည့္ ႏိုင္ငံကို (၅) ႏွစ္အတြင္း ဦးေမာ့ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္မည္မဟုတ္။ ထိုအခါ ျပည္သူတို႔ ၾကံ႕ဖြတ္ကို လို လားမႈ နည္းသထက္နည္းလာဖို႔သာရွိသည္။ ၂၀၁၀ လြန္ကာလတြင္ NLD သည္ ျပည္သူၾကားသုိ႔ဝင္၍ သတၱိ ရွိရွိ ကြင္းဆင္းစည္း႐ုံးေရးကာလ၊ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးကာလ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ၾကံ႕ ဖြတ္ႏိုင္ေျခ (၉၉) % ရွိသည္ကို လူတိုင္းသိသည္။ သုိ႔ရာတြင္ အႏိုင္ရျခင္းသည္ သန္႔ရွင္းမွ်တမႈမရွိေၾကာင္း ၾကံ႕ ဖြတ္ပါတီဝင္တိုင္းလည္း သိေနသည္မွာ ၎ပါတီေခါင္းေဆာင္တို႔အတြက္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ေသးသိမ္မႈကို ျဖစ္ ေစလိမ့္မည္။ အႏိုင္ရပင္ရျငားေသာ္လည္း ဂုဏ္မယူႏိုင္သည့္ အႏုိင္ရျခင္း တနည္း ရွက္စရာေကာင္းသည့္ အ ႏိုင္ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

၂၀၁၀ မွ (၅) ႏွစ္တာ ၂၀၁၅ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မထင္မွတ္သည့္ ျဖစ္စဥ္မ်ား မ်ားစြာျဖစ္ႏုိင္ ေျခရွိသည္။ ၾကံ႕ဖြတ္ပါတီႏွင့္ စစ္တပ္ပဋိပကၡ၊ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ လြတ္လပ္ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔အဖြဲ႔အ စည္းမ်ား (Civil Society) ဖြဲ႔စည္းခြင့္အရ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား၊ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ား၊ စာေရးစာခ်ီသမဂၢ မ်ား၊ ေတာင္သူလယ္သမားသမဂၢမ်ား ဖြဲ႔စည္းခြင့္ကို ေပးရေတာ့မည္။ ပုဂၢလိက သတင္းစားလြတ္လပ္ခြင့္တို႔ကို ေပးရေတာ့မည္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွ (ညစ္ပတ္၍) တက္လာေသာအစိုးရသည္ နအဖကဲ့သုိ႔ စစ္အာဏာသုံး၍မရ။ ၂၀၁၀ လြန္ အစိုးရသည္ အေရခြံလဲ အရပ္သားအစိုးရျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ န အဖႏွင့္မတူႏိုင္၊ Civil Liberty လူမႈလြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို ေပးကိုေပးရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

ဦးေနဝင္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီမွ မဆလပါတီတည္ေထာင္ၿပီး အတုအေယာင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ ယေန႔ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသည္ ဆင္တူသေယာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း စံနစ္ခ်င္းမတူသည္ ကို သတိျပဳသင့္သည္။ ေဘာင္းဘီခြၽတ္အစိုးရသည္ တပါတီစံနစ္ေအာက္တြင္ ရွိသည္၊ ယေန႔ပါတီစုံ ေပးထား ရသည္က ေနဝင္းေခတ္ထက္ တပန္းသာသည္၊ ေနဝင္းကဲ့သုိ႔ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို လုံးဝပစ္ပယ္၍မရ။ NLD ပါတီ ကို ဖ်က္သိမ္းေသာ္လည္း NLD ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဆက္လက္ရပ္တည္ေနသည္ကို နအဖက ျငင္းခ်က္မ ထုတ္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။

ဥပမာ - ပိုလန္ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္ၾကပါစို႔။ ပိုလန္ႏိုင္ငံဟာ ဆိုဗီယက္ပုံစံနဲ႔ သြားမယ့္ အေျခခံဥပေဒသစ္ကို ၁၉၅၂ ခုႏွစ္မွာ အတည္ျပဳၿပီး “ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ” (People’s Democracy) လို႔ ေၾက ညာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ တကယ္လြတ္လပ္ တရားမွ်တမႈကို မေပးတဲ့ အတုအေယာင္သာျဖစ္လို႔ ျပည္ သူေတြက မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့ေသာ္လည္း ေသနတ္မိုးအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ဆိုဗီယာက္ ဝါေဆာအုပ္စုဝင္အျဖစ္ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္မွာ က်ေရာက္သြားခဲ့တဲ့အတြက္ မလႈပ္သာခဲ့ဘူး။ သို႔ရာတြင္ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မွာ စီးပြားေရးအက်ပ္အ တည္းေတြေၾကာင့္ အလုပ္သမားဆႏၵျပမႈေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး အစိုးရဟာ မလႊဲမေရွာင္သာဘဲ လြတ္လပ္တဲ့ အ လုပ္သမားသမဂၢကို ဖြဲ႔စည္းခြင့္ေပးခဲ့ရတယ္။

၁၉၈၀-၁၉၈၁ တႏွစ္အတြင္း အလုပ္သမားဆႏၵျပပြဲေတြေၾကာင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ (၄) ဦး ေျပာင္းလဲခန္႔အပ္ရတဲ့ ဘဝ ကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Wojciech Jaurzelski ဟာ မာရွယ္ေလာထုတ္ၿပီး အလုပ္သမားေခါင္း ေဆာင္ Lech Walesa နဲ႔ အေပါင္းအပါမ်ားကို ဖမ္းဆီးခဲ့တယ္။ အလုပ္သမားအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တဲ့ ေသြးစည္းညီ ၫြတ္ေရးအဖြဲ႕ (Solidarity) ကို မတရားသင္း ေၾကညာခဲ့တယ္။ မာရွယ္ေလာကို ၁၉၈၄ ခုႏွစ္မွာ ယုတ္သိမ္းခဲ့ ေပမယ့္ အစိုးရက ဆက္လက္တင္းက်ပ္စြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့ၿပီး တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ဆက္လက္ခြ်တ္ျခဳံက်ေနမႈ ေၾကာင့္ ဆက္တိုက္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အလုပ္သမားဆႏၵျပပြဲမ်ားကို မလြန္ဆန္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ အ တိုက္အခံ Solidarity ကို ျပန္လည္အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ရၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ပါဝင္ခြင့္ေပးခဲ့ရတယ္။

Solidarity ပါတီဝင္ေတြဟာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ မဲအျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရရွိခဲ့တယ္။ NLD ၁၉၉၀ မွာ ႏုိင္ခဲ့သလိုေပါ့ဗ်ာ။ အထက္လႊတ္ေတာ္ေနရာ အားလုံးနီးပါး၊ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ (Sejm) မွာ ကိုယ္စား လွယ္ (၄၆၀) မွာ Solidarity ကို (၁၆၉) ေနရာကိုပဲ ေ႐ြးခြင့္ေပးတယ္။ Solidarity ဟာ ၁၆၉ ေနရာလုံးမွာ အႏိုင္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၉၀ သမၼတ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္တဲ့အခါ Lech Walesa ဟာ (၇၄) % နဲ႔ အႏိုင္ရ ၿပီး သမၼတျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ လုံးဝလြတ္လပ္တရားမွ်တတဲ့ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစနစ္ အေျခခံထားတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ယခင္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက လႊမ္းမိုးတာေတြ အာဏာသုံးၿပီး ေအာက္လႊတ္ေတာ္မွာ သူတို႔အတြက္ သီးသန္႔ေနရာခ်န္ထားတာေတြ အားလုံးမရွိေတာ့ဘဲ တကယ္လြတ္ လပ္တရားမွ်တတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲျဖစ္လာခဲ့တာပါ။ Lech Walesa သမၼတ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲပါ။ ႏိုင္ငံေရးပါတီ (၂၉) ပါတီ ဝင္ၿပိဳင္ၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္ ပိုလန္ႏိုင္ငံလို ျပည္သူပိုင္လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္က စၿပီး တပါတီစနစ္၊ ဗဟိုဦးစီးစီးပြားေရးစနစ္ နဲ႔ ခ်ီတက္ရင္း တေျဖးေျဖး ဆင္းရဲမြဲေတမႈေတြနဲ႔ ခြၽတ္ျခဳံက်ေနတဲ့ ႏိုင္ငံကို ေန႔ခ်င္းညခ်င္း တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးတဲ့ ဒီ မိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးအျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲဖို႔ဆိုရာမွာ အလြန္ခက္ခဲလွပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း (၄၀) ေက်ာ္ ကိုယ္ပိုင္စီး ပြားေရးအေတြ႔အၾကဳံ ကင္းမဲ့ေနရာကေန ပိုလန္လူထုႀကီးဟာ ပုဂၢလိကစီးပြားေရးကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ကြၽမ္း ကြၽမ္းက်င္က်င္နဲ႔ မလုပ္ႏိုင္၊ မလုပ္တတ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ Lech Walesa တို႔ရဲ႕အစိုးရ အခက္အခဲေပါင္း မ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းခဲ့ရပါတယ္။ ျပည္သူပိုင္ကို ပုဂၢလိကပိုင္ ေျပာင္းျခင္းအျပင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကြၽမ္းက်င္မႈ လည္း အသစ္တက္လာတဲ့ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ ခ်ဳိ႕တဲ့ေနခဲ့တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းမွာ မေက်နပ္ မႈေတြ၊ အားမလိုအားမရျဖစ္မႈေတြ၊ ယုံၾကည္မႈ ကင္းမဲ့လာတာေတြ ေနရာအႏွံ႔အျပား ေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

ယခင္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွစ္ (၅၀) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအေတြ႔အၾကဳံ၊ စနစ္တက် ဖြဲ႔စည္း လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ လူအင္အားအဖြဲ႔ဝင္ေတြ ဆက္လက္တည္ရွိ ရွင္သန္ေနတဲ့အတြက္ သူတို႔က အတိုက္အခံအျဖစ္ ရပ္တည္ၿပီး လူထုကို စည္း႐ုံးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕အမွားေတြ၊ အာဏာအလြန္အကြၽံ သုံးစြဲမႈေတြကို ေတာင္း ပန္ၿပီး ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ခ်ီတက္မယ္၊ သူတို႔မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကြၽမ္းက်င္မႈရွိတယ္ ဆိုတာေတြနဲ႔ မဲဆြယ္ၿပီး ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ကြန္ျမဴနစ္လူထြက္ ပါတီဝင္ေဟာင္းမ်ားကို ျပည္သူက မဲေပးခဲ့ပါတယ္။ Lech Walesa ဟာ အသစ္ေ႐ြးခ်ယ္ခံရတဲ့ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ျခင္းေတာင္ မျပဳႏိုင္ဘဲ သမၼတရာထူးမွ ခါး သည္းစြာ ဆင္းေပးခဲ့ရပါတယ္။

ဒီအခ်က္ကိုၾကည့္ရင္ က်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ျဖစ္ရင္ ျပည္သူေတြက သူတို႔စားဝတ္ေနေရး ေန႔ခ်င္း ညခ်င္း တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ တိုင္းျပည္ကို အခ်ိန္ယူ ထူေထာင္ရဦးမယ္ဆိုတာလည္း သူတို႔မသိၾကပါဘူး။ သူတို႔ထင္ထားသလို လုပ္မေပးႏိုင္ရင္ သူတို႔ က ေနာင္ကို မဲေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အခု ၂၀၁၀ လြန္ကာလမွာ ၾကံ႕ဖြတ္က တက္လာမွာ ေျမးႀကီးလက္ခတ္မလြဲပါ။ နဂိုကတည္းက မႀကိဳက္တဲ့ အ ဖြဲ႔အစည္း ေသနတ္ျပ ၿခိမ္းေျခာက္တက္လာေတာ့ ျပည္သူက ပိုရြံမုန္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီ့အျပင္ လမ္းျပင္၊ တံတားေဆာက္၊ ယခင္ ျပည္သူပိုင္ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံ၊ အေဆာက္အဦေတြကို ပုဂၢလိကပိုင္အျဖစ္ ေရာင္းဝယ္ ေလလံပစ္တယ္ဆိုတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈဟာလည္း ကိုယ့္လူကိုယ္ ေအာက္ေစ်းနဲ႔ ေပးၿပီး ပင္းစားၾကတာ လူတိုင္းသိ ေနတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီအတြက္ ပုဂၢလိကစီးပြားေရးက႑လည္း တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေတဇ၊ မက္စ္ ေဇာ္ေဇာ္၊ စတီဖင္ေလာ ... စတဲ့ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ လူနည္းစုေတြသာ ေဝစားမွ်စား ႀကီးပြားျမဲ ႀကီးပြားေနတာကို ျမင္ရမွာပါ။

ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၀ လြန္ကာလမွာ ၾကံ႕ဖြတ္တက္လာလည္း ဘာမွပူစရာမလိုပါ။ ျပဳတ္က်ဖို႔ တက္လာတယ္လို႔ သာ မွတ္လိုက္ပါ။ ေရွ႕အနာဂတ္မွာ ဖြတ္က်ားအဖြဲ႔နဲ႔ မိေက်ာင္းတို႔တိုက္ပြဲ၊ ယခင္ဖြတ္က်ားမ်ားနဲ႔ လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ ဖြတ္က်ားတို႔ တိုက္ပြဲေတြကို ၾကဳံေတြ႔ရေတာ့မွာပါ။ NLD အေနနဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို အထိပါးမခံဘဲ ျပည္သူ႔ၾကား ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ရမယ့္အခ်ိန္မွာ ေနာက္မတြန္႔ဘဲလုပ္ေဆာင္ၿပီး ျပည္သူကို လမ္းျပေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၀ မွာ NLD မယွဥ္ၿပိဳင္တာဟာ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကံ႕ဖြတ္ ဟာ တရားခံအျဖစ္ခံဖို႔ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဝင္ေရာက္သြားတာျဖစ္လုိ႔ ... ရြာစားေရ ... ဘိန္းေမာင္းတီးလုိ႔ တြန္းထုတ္လိုက္ၾကပါစုိ႔။ ။

ထြန္းေအာင္ေက်ာ္