အားလံုး ေနာက္ဆံုးေရြးခ်ယ္ရမည့္ လမ္းကို ေရာက္ေနၿပီ

အက္ဆစ္

မၾကာမီအခ်ိန္တြင္ စစ္အာဏာရွင္က ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြႀကီးကို အဘယ္သူေတြ ၾကည္ျဖဴသည္ျဖစ္ေစ၊ မ ၾကည္ျဖဴသည္ျဖစ္ေစ က်င္းပပါေတာ့မည္။ သူတို႔ဘာသာ အက်ႌ၀တ္လိုက္ ေဘာင္းဘီခြၽတ္လိုက္လုပ္ရင္း သူ တုိ႔ဇာတ္ကိုသူတုိ႔ ကၾကပါေတာ့မည္္။

ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီမုိကေရစီက်င့္စဥ္အရ ၾကံ႕ဖြတ္ပါတီက မဲအျပတ္အသတ္ႏွင့္ အႏုိင္ရသြားေၾကာင္းကို ႏိုင္ငံ တကာကို ထုတ္ေဖာ္ျပသေတာ့မည္္။ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရိွ ဒီပလိုေမစီႏိုင္ငံႀကီးမ်ားက အထူးစိုးရိမ္မိ သည္၊ ႀကိဳဆိုပါသည္၊ လူအခြင့္အေရး ေလးစားလိုက္နာပါ ... စသည့္ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ (၂၃) ႏွစ္ေျမာက္ (အ ႀကိမ္အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္မွန္းမသိ) ရွိေတာ့မည္ျဖစ္သည့္ ျမန္မာအေရးကို စိတ္မပါလက္မပါ တာ၀န္ ေက် ေျပာဆိုသံကိုလည္း ၾကားရေပေတာ့မည္။ ေနာက္တက္လာမည့္ အစုိးႏွင့္ ကိုက္ညီသည့္ လိုက္ေလ်ာညီ ေထြ ဆက္ဆံေရးကို သူတုိ႔ေဖာ္ေဆာင္ေတာ့မည္။ တက္လာသည့္ အစိုးရက ဘာအစိုးရပဲျဖစ္ပါေစ အေမရိ ကန္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တ႐ုတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အိႏၵိယပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုရွားပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔အားလံုး တာ၀န္ေက်ေျပာဆိုမႈေတြကို လုပ္လာေတာ့မည္။

ႏုိင္ငံႀကီးမ်ားမွ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဒီလိုေျပာလိုက္မွ ေခတ္မီတာ ဆိုသည့္မူကို က်င့္သံုးၿပီး ေျပာဆုိေတာ့မည့္ ႏုိင္ငံေတြကို ေတြ႔ရေတာ့မည္ျဖစ္သလို အက်ိဳးစီးပြားအရ ငါတို႔ ကာကြယ္ရပ္တည္ေပးမွ ရမည္ဆိုသည့္ ႏုိင္ငံ ႀကီးမ်ားလည္း ရိွေပသည္။ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားအေနႏွင့္ ကံဆိုးလွေပစြ ...။

“အႏွစ္ (၂၀) ကာလအတြင္း အန္အယ္လ္ဒီပါတီႀကီး လံုးပါးပါးသည့္ အေျခအေနဆိုးကို ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရသည္။ စစ္အာဏာရွင္၏ ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈေၾကာင့္ တခုတည္းလို႔ ေျပာလို႔မရပါ။ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္မႈ အလြဲအမွားမ်ားႏွင့္ စီမံခန္႔ခဲြမႈမဟာဗ်ဳဟာ၊ နည္းဗ်ဳဟာအစီစဥ္ ၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄ စတာေတြ မရိွခဲ့သည့္အတြက္ လံုးပါးပါးလာျခင္းျဖစ္သည္ကို မည္သူမွ် ျငင္းႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ”

အင္မတန္ ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္ေသာ အာဏာရွင္တိုင္းျပည္က လူမ်ိဳးေတြျဖစ္ရ႐ံုသာမက ဒီမိုကေရစီကို အာ ဏာရွင္ဆီကေန လက္၀ါးျဖန္႔ေတာင္းဆိုေနသည့္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုဆိုသူမ်ားေၾကာင့္ သူတို႔ေတြ ဘ၀ေရ တိမ္နစ္ေနရရွာသည္။ အခုဆိုလွ်င္ လာမည့္ ႏို္၀င္ဘာလ (၇) ရက္ေန႔ တြင္ စစ္အာဏာရွင္က သူတုိ႔ လုပ္ခ်င္ တာကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပလိမ့္မည္။ ၂၀၀၈ ဖဲြစည္းပံုကိုလည္း ျပည္သူေတြ ဒုကၡဆင္းရဲၾကံဳေနသည့္ၾကားက ေရးဆဲြခဲ့ေပသည္။ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုဆုိသူမ်ားကလည္း စစ္အာဏာရွင္၏ ေရြးခ်ယ္ရာ လမ္းေနာက္က ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသည္။ အမ်ိဳးသားညီလာခံဆိုလည္း ညီလာခံေနာက္လိုက္ၾကၿပီး တက္သူ မတက္သူေတြ ၀ိ၀ါဒကြဲျပားသည္။ လမ္းျပေျမပံု (၇) ခ်က္ကို ေရးဆဲြေတာ့လည္း အခ်က္တိုင္းကို အ ဆင့္တုိင္း တိုက္ဖ်က္သြားမည္လို႔ဆုိသည္ (ဘာမွလည္း မတိုက္ဖ်က္ႏုိင္ခဲ့ပါ)။ ဖဲြ႔စည္းပံုကို အတည္ျပဳလိုက္ ေတာ့လည္း ေငြရသူမ်ားက ‘ႏို္း’ ကမ္ပိန္းကို လုပ္ၾကသည္။ ေကာင္းမြန္သည့္ ဖဲြစည္းပံုျဖစ္ေရး အၾကံျပဳ ဒီပလို မက္ စကားေျပာသူမ်ားကလည္း ခပ္မ်ားမ်ားပင္။ အန္အယ္လ္ဒီက အစ ...။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြဆီကို တက္လွမ္းလာျပန္သည္။ ဒီအခါမွာလည္း ေရြးေကာက္ပဲြ သမာ သမတ္ရိွေရး ေရြးေကာက္ပဲြ ဥပေဒထြက္ဖို႔ ႏိႈးေဆာ္မူေတြ လုပ္သလို ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပါ၀င္ႏုိင္ဖို႔ ေျပာၾကျပန္သည္။ မပါရေတာ့လည္း မဲေပးခြင့္ရဖို႔ ေတာင္းဆိုေျပာဆိုေနၾကသည္မွာ အင္မတန္ စက္ ဆုပ္ရံြရွာဖြယ္ေကာင္းလွသည္ (၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖဲြ႔စည္းပံုကို လက္မခံလွ်င္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြကို စကားေတာင္ မဟသင့္ပါ။ ေရြးေကာက္ပဲြကို ဆန္႔က်င္သည္ဆိုလွ်င္ ေရြးေကာက္ပဲြႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဘာကိုမွ စိတ္၀င္စားစြာ ေျပာေနစရာလိုမည္မထင္ပါ။ သပိတ္ေမွာက္ပါ ေျပာေနသူက မဲေပးသည့္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိတ္၀င္စား သည္ျဖစ္ျဖစ္၊ မဲသြားေပးမိလွ်င္ျဖစ္ျဖစ္ သမိုင္းတြင္ ႀကီးမာသည့္ အမွားႀကီးတခုကို က်ဴးလြန္သလို ျဖစ္သြာပါ လိမ့္မည္)။

ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္၊ ကိုယ့္ဦးတည္ခ်က္ကို လုပ္ဖို႔ မစဥ္းစားဘဲ စစ္အာဏာရွင္ႀကိဳးဆဲြရာ ကေနသူမ်ားအျဖစ္ မိ မိကိုယ္ကိုယ္မိမိ ျပန္လည္စဥ္းစားသံုးသပ္သင့္ပါသည္။ မိမိတို႔ လုပ္ရမည့္ လုပ္ရပ္သည္ ၈၈ ခုႏွစ္ကတည္းက ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖဲြ႔စည္းႏုိင္ေရးအလုပ္ပင္ျဖစ္သည္။ အတိုက္အခံေတြ မညီၫြတ္ခဲ့လို႔ ေရြးေကာက္ပဲြလမ္း ေၾကာင္းဆိီကို ေရာက္သြားခဲ့ရျပန္သည္။ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ လူထုက အန္အယ္လ္ဒီကို မဲအျပတ္အသတ္ ေပး ခဲ့သည္။ စစ္တပ္က ေပးသည့္ မဲမ်ားကိုပင္ အန္အယ္လ္ဒီက ရခဲ့သည္။ မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္သားမ်ားက အန္ အယ္လ္ဒီႏွင့္ ပူးေပါင္းခဲ့တာေတြလည္း ရိွသည္။

ယခုတာ၀န္ယူထားသည့္ အခြင့္ေရးသမားႀကီးမ်ားကို မဆိုလိုပါ။ ဦးတင္ဦးတို႔လို လူမ်ိဳးေတြကို ဆုိလိုသည္။ ၈၈ က စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားပါ၀င္ခဲ့ၾကသည့္ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို ေျပာဆိုခ်င္တာျဖစ္သည္။ ဒီလို မဲအျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရသည့္ ပါတီႀကီးလက္ထဲကို လူထုက လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာေတြကို ထည့္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အ ႏုိင္ရခဲ့သည့္ ပါတီႀကီးက အာဏာရယူၿပီး ျပည္သူလုထုေပးသည့္ တာ၀န္ကို ေက်ရပါလိမ့္မည္။ တုိင္းျပည္ကို ဆင္းရဲမဲြေတမႈကေန ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးရမည့္တာ၀န္ သူတုိ႔ပခံုးေပၚ ေရာက္ေနေပသည္။ လူထုကေတာ့ တာ၀န္ေတြ ေက်ခဲ့ပါၿပီ။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီႀကီးကေတာ့ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါ။

သို႔ေသာ္လည္း အႏွစ္ (၂၀) ကာလအတြင္း အန္အယ္လ္ဒီပါတီႀကီး လံုးပါးပါးသည့္ အေျခအေနဆိုးကို ဆိုက္ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ စစ္အာဏာရွင္၏ ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈေၾကာင့္ တခုတည္းလို႔ ေျပာလို႔မရပါ။ ပါတီေခါင္းေဆာင္ မ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္မႈ အလြဲအမွားမ်ားႏွင့္ စီမံခန္႔ခဲြမႈမဟာဗ်ဳဟာ၊ နည္းဗ်ဳဟာ အစီစဥ္ ၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄ စတာေတြ မရိွခဲ့သည့္အတြက္ လံုးပါး ပါးလာျခင္းျဖစ္သည္ကို မည္သူမွ် ျငင္းႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ ထြက္ေပၚလာခဲ့ေသာ္ျငား အသက္၀င္လႈပ္ရွားမႈမရွိဘဲ အိုႀကီးအုိမ က်န္းမာေရးမေကာင္းသည့္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက အန္အယ္လ္ဒီမ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီး ကျပအသံုး ေတာ္ခံရသည္။ ႏိုင္ငံတကာစာမ်က္ႏွာတြင္ အန္အယ္လ္ဒီနာမည္ကုိ ယူထားၿပီး စစ္အာဏာရွင္ကို မည္သည့္ ဖီဆန္မ်ဳိးကမွ် မလုပ္ဘဲ ႐ံုးတက္႐ံုးဆင္း လူအို႐ံုတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသလို လုပ္ေနၾကသည့္ ေခါင္းဆာင္ဆို သူမ်ားေၾကာင့္ လက္ေအာက္ငယ္သား လူငယ္အဖဲြ႔၀င္မ်ား အားမလိုအားမရျဖစ္ၿပီး ၾကံဳရာတုိက္ပဲြကို မရဲတရဲ ႏွင့္ ေနာက္ကြယ္က ပါ၀င္ခဲ့ၾကရွာသည္။ ရဲရဲတင္းတင္း ပါ၀င္ပါက ေနာက္ေန႔ထုတ္ ပယ္စာရင္းတြင္ ပါ၀င္ၿပီး ၾကဥ္ဖယ္မႈ စနစ္တက်လုပ္သည္ကို အန္အယ္လ္ဒီတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား ခံရသည္။

အန္အယ္လ္ဒီမ်ား မည္သည့္လႈပ္ရွားမႈတြင္မဆို ၀န္းရံသည္ဆိုသည့္စကားသည္ အလြန္မွန္္ကန္ပါသည္။ ယခု ခ်ိန္အထိ အန္အယ္လ္ဒီကို ႏုိင္ငံတကာစင္ျမင့္ေပၚ ပခံုးထမ္းတင္ေပးေနသည့္ အစေတးခံ အဖဲြ႔၀င္မ်ားကို ဤ စာႏွင့္ အေလးျပဳဂုဏ္ယူမိပါသည္။ သို႔ေသာ္ အန္အယ္လ္ဒီတခုလံုးအရ ေျပာရမည္ဆိုလ်ွင္ ၀န္းရံရမည့္ အမ်ဳိး အစားထဲကပဲ မထြက္ႏုိင္ေသးသည့္အတြက္ ရွက္စရာေကာင္းလွသည္။ အန္အယ္လ္ဒီသည္ ဦးေဆာင္ရမည့္ ပါတီႀကီးျဖစ္သည္။ အန္အယ္လ္ဒီသည္ ေရွ႕တန္းမွ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ရမည့္ ပါတီႀကီးျဖစ္သည္။

ထပ္ေျပာပါဦးမည္။ စက္တင္ဘာ သံဃာလႈပ္ရွားမႈႀကီး လုပ္သည့္အခ်ိန္က အန္အယ္လ္ဒီသည္ အစည္းအေ၀း ထုိင္ေကာင္းတုန္းျဖစ္သည္။ သံဃာေတြႏွင့္အတူ လုိက္ပါသူမ်ားကို အျပစ္တင္ ထုတ္ပစ္မည့္ သေဘာေတြ ေလသံေတြ ပစ္သည္။ ဒီအထဲက တက္ႂကြသည့္ ျပည္သူလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္တခ်ဳိ႕ႏွင့္ လူငယ္ေတြ အ မ်ိဳးသမီးေတြေၾကာင့္ သူတုိ႔က ၀န္းရံသလို အသံထြက္ခဲ့သည္။ လက္ေတြ႔အားျဖင့္ အန္အယလ္္ဒီတခုလံုး ၀န္း ရံသည္လို႔ မဆိုႏုိင္ေပ။ သံဃာေတြႏွင့္ လုိက္ပါသူမ်ားသည္ပင္ အျပစ္ရွိသလို စြပ္စြဲခံၾကရေသးသည္။

ဒီလိုႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အိမ္ေရွ႕နားကို သံဃာမ်ား ေမတၱာပို႔လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့သည္။ ‘မတရားတဲ့ အမိန္႔ေတြကို ဖီဆန္တဲ့ သံဃာေတြက ကုလသမဂၢက ကိုယ္စားလွယ္ေတာင္ ေတြ႔ခြင့္မရတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာ ေသာ ဒါကာမႀကီး’ ကို သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။ လက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီး ရွစ္ခိုးဦးတင္တာမွအပ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္က စစ္အာဏာရွင္ ဥပေဒစက္၀ိုင္းထဲက ႐ုန္းထြက္ဖို႔ စိတ္မကူးခဲ့ေပ။ လူထုကို ဦးေဆာင္ဖို႔ သူမကို အဘယ္အရာေတြက တားဆီးထားပါသနည္း။ သံဃာေတြကေတာင္ မေၾကာက္မရြံ႕ႏွင့္ သူမဆီကို ေရာက္ ေအာင္လာၾကသည္၊ သူမက ဥပေဒမရိွသည့္ တုိင္းျပည္တြင္ ဥပေဒႀကီးကို ေလးစားလုိက္နာၿပီး လူႀကီးလူ ေကာင္းဆန္ျပခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္မူ လက္နက္မဲ့ ေမတၱာပုိ႔သသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားသာ ေသြးေျမက်ၿပီး ေသနတ္ရိွသူေတြ၏ အာဏာစက္ေအာက္တြင္ ထုေထာင္းႏွိပ္စက္ခံရၿပီး လူလံုးမလွသည့္ ဘ၀ကို ရဟန္းသံ ဃာ၊ ေက်ာင္းသားျပည္သူမ်ား အခုထိ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲတြင္ ခံစားေနရဆဲ ရိွေနပါေသးသည္။

ဒီလိုႏွင့္ ကံဆုိးလွသည့္ ျမန္မာျပည္သူေတြကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ နာဂစ္မုန္တုိင္း တိုက္ခတ္သည္။ ေသလိုက္ ေၾကလိုက္ၾကသည့္ ျပည္သူေတြ၊ အစာေရစာ ေပးဖို႔ လမ္းေပၚတြင္ သူေတာင္းစားေတြပမာ လုယက္ေတာင္း စားေနရသည့္ ျပည္သူေတြ၏ ဘ၀ကို ႏုိင္ငံတကာစာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ေတြ႔ရျပန္သည္။ ႏိုင္ငံတကာအကူအညိီ ေတြကို အာဏာရွင္ေတြက ပိတ္ပင္ထားသည္။ ျပည္သူ႔အလွဴရွင္ေတြကို ဖမ္းဆီးတားျမစ္သည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ႏုိင္ငံတကာအကူအညီေတြ ရႏုိင္ဖို႔ ၁၉၉၀ ျပည္တြင္ အႏိုင္ရထားသည့္ လူထုက ေရြးခ်ယ္ထားသည့္ ပါတီႀကီး တြင္ တာ၀န္မရိွေတာ့ဘူးလားဟု ေမးလိုသည္။ ဆုေတြ အမ်ားႀကီး ဆြတ္ခူးထားသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္ေရးႏိုဘဲလ္ဆု ရွင္ႀကီးကလည္း လူထုကို အကူအညီေပးဖို႔ ႏုိ္င္ငံတကာကို ေျပာရမည့္ စကားကုိ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္။ သဘာ ၀ေဘးဒဏ္ႀကီးေၾကာင့္ ေသာက္ေရေတာင္ ေသာက္စရာမရိွ ယခုထိ ဘ၀ေတြပ်က္ေနရသည့္ လူထုအတြက္ ဘာလို႔မ်ား အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနရသလဲဆိုသည္မွာ အံ့အားသင့္စရာ ျဖစ္ခဲ့ ရသည္။

သူတုိ႔ လုပ္ခဲ့ပါသည္။ ပါတီအလံေထာင္ၿပီး မျဖစ္စေလာက္ ေသာက္ေရေလးေတြ၊ စားစရာေလးေတြ သြား ေရာက္လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ တားလိုက္ဆီးလိုက္ႏွင့္ သတင္းျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး သူတို႔ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ဥပေဒႏွင့္ ၿငိစြန္းေစမည့္ ကိစၥရပ္မ်ားအား သူတုိ႔ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ဆိုသည့္ သေဘာထားကို ျမင္ေတြ႔ ့လိုက္ရသည္။ သတင္းဌာနမ်ားကေန ၾကားေနရသည့္ အင္တာဗ်ဳးမ်ားပင္လွ်င္ နအဖႀကီး စိတ္ဆုိးသြားမည္ကို စိုးရိမ္ပူပန္စြာႏွင့္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေျပာေနရသည့္ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရိွသူ၏ ဒုကၡကိုလည္း ျမန္မာျပည္သူလူ ထုအေနႏွင့္ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ေတြ႔ၾကားသိရသည္။ လူနည္းစုျဖစ္သည့္ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားပင္ လွ်င္ သူတုိ႔တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကသည္။

သို႔ႏွင့္ အန္အယ္လ္ဒီကို ၀န္းရံေပးမိတာကို မွားမ်ားသြားၿပီလားဟု လူထုေတြက ေတြးေတာလာၾကသည္။ ႏိုင္ ငံေရကို စိတ္မ၀င္စားေတာ့သည့္ပံုမ်ဳိး ျဖစ္လာၾကသည္။ ေန႔စဥ္ စား၀တ္ေနေရးက သူတို႔၏ အနာဂတ္ျဖစ္လာ သည္။ အန္အယ္လ္ဒီကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကံ႕ဖြတ္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ အာ႐ံုစိုက္ျခင္း မရွိေတာ့သည္ကိုေတြ႔ရသည္။ ယ ခုလည္း တုပ္တုပ္မွ်မလႈပ္၊ ခဲမွန္ဘူးသည့္ စာသူငယ္မ်ားပမာ ျဖစ္ေနရသည္က ျပည္သူေတြျဖစ္သည္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြကို စိတ္၀င္စားေအာင္လုပ္ေနသည္က ျပည္သူလူထုမဟုတ္ဘဲ အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ အတုိိက္အခံ အင္အားစုေတြ၊ မီဒီယာေတြ ျဖစ္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

စစ္အာဏာရွင္ေတြအတြက္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေပးခဲ့သည္။ သူတို႔လုပ္ရမည့္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ရလဒ္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနၾက ၿပီး ေရြးေကာက္ပဲြအေၾကာင္းကို တြင္တြင္ေျပာေနၾကသည္။ နအဖကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပင္။ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အင္းစိန္ထဲထည့္ဖိုေတာင္ လုပ္ခဲ့ေသးသည္။ ဒါလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခ်စ္ ၾကသည့္ သူမ၏ အဖဲြ႔၀င္ေတြေၾကာင့္ႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာဖိအားေတြေၾကာင့္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ကို ေစတနာ ေမတၱာထားသည္ဆိုကာ ျပန္ပုိ႔ခံခဲ့ရသည္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြကေတာ့ သူတို႔လုပ္စရာရိွသည္မ်ားကို စနစ္တ က် ျပင္ဆင္သြားခဲ့သည္။ ျပင္ဆင္ၿပီး အန္အယ္လ္ဒီကို စနစ္တက် ေအးေအးေဆးေဆး ဖ်က္သိမ္းခဲ့သည္။

တုိင္းရင္းသားမ်ားကို စီးပြားေရးႏွင့္ ဖ်က္ဆီးၿပီး အပိုင္းပိုင္း အစိတ္စိတ္ ၿဖိဳခဲြၿပီး စီးပြားေရးကြၽန္ဘ၀ကို သြတ္ သြင္းခဲ့သည္။ နအဖတသိုက္ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရလာခဲ့သည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံကိုေတာင္ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ေလာ္ဘီလုပ္ခဲ့သည္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ဆိုသူတခ်ဳိ႕ကို အသံုးခ်ၿပီး ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ သည္။ ဘက္စံုဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးျဖစ္မလာေသာ္ျငား ဘက္စံုဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေခတ္မီသည့္ နည္း စနစ္မ်ားႏွင့္ သူတုိ႔အင္အားကိုသူတို႔ အလ်င္အျမန္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ခဲ့သည္။

ယခုဆိုလွ်င္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြ နီးလာေလၿပီ။ ေရြးေကာက္ပဲြကို ဆန္႔က်င္ကန္ကြက္ေနရသည့္ အင္အားစု ေလးေတြ၏ လုပ္ရပ္ကလည္း တတုိင္းျပည္လံုး အေျခအေနကို မေျပာင္းလဲႏုိင္ေသာ္ျငား ရသမွ် မီးပြားတစ ေလးျဖစ္ႏိုး ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ေနၾကသူမ်ားလည္းရိွသည္။ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္း၌ ရသမွ်လက္ နက္ေလးမ်ားႏွင့္ တိုက္ေနခုိက္ေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ သူတုိ႔ အားႏွင့္အင္မမွ် လုပ္ေနၾကၿပီး ဇဲြမေလွ်ာ့ ဘဲ ႀကိဳးစားေနၾကဆဲျဖစ္သည္။

ႏို၀င္ဘာ (၁၃) ရက္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္လာေလမလား ေမွ်ာ္လင့္သူမ်ားလည္းရိွသည္။ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္လံုး သူ အနစ္နာခံလုပ္ေနတာပဲဆိုၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာဆုိရဲသည့္သူမ်ား မရိွသည္ ကလည္း ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္သည့္ စိတ္ဓာတ္ေတြေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားႏွင့္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံျဖစ္လာရန္ အလားအလာ မေကာင္းပါ။ သူမ်ားလုပ္သည္အထိ ေစာင့္ေနခ်င္သူမ်ား၏ ေမွ်ာ္ေတာ္ေရာင္ အေတြးအေခၚေတြေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

တကယ္ပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေလးစားသည္ဆိုလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သည္ ယခုကဲ့သို႔ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အက်ဥ္းက်ေနစရာ အေၾကာင္းမရိွေပ။ အမ်ား ေျပာဆိုခံရမည္ စိုးသည့္အ တြက္ႏွင့္ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို မေျပာရဲမဆိုရဲသည့္သူမ်ား မရွိခဲ့လွ်င္ သို႔တည္းမဟုတ္ မိမိတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္ ဟု အေသအခ်ာ သတ္မွတ္ထားခဲ့လွ်င္ အတိတ္ကာလကတည္းက အသက္ႏွင့္ရင္းၿပီး သူမကုိ ကယ္ထုတ္သူ ေတြ ရိွခဲ့လိမ့္မည္။

ကိယ့္ေခါင္းေဆာင္အား ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလး ဖမ္းသလို ဖမ္းထားသည္ကို ေၾကညာခ်က္ႏွင့္ ေတာင္းဆို မႈအေနႏွင့္ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ လူမ်ားက တာ၀န္ႀကီးတရပ္ကဲ့သို႔ လုပ္ေနၾကသည္မွာ အဓိပၸါယ္မဲ့ လုပ္ရပ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ေစာင့္ၿပီး ေတာင္းတုိင္းသာ ဒီမုိကေရစီရမည္ဆုိလွ်င္ ျမန္မာျပည္သည္ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ ၾကာမည္ မဟုတ္။ အသက္အရြယ္ေတြ ရလာၾကၿပီး တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခ်ိန္က ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ေနခ်ိန္ မက္သည့္ အိမ္မက္ထဲတြင္သာျဖစ္ႏုိင္သည္။

ဒီေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏို၀င္ဘာ (၁၃) တြင္ လြတ္ခ်င္ လြတ္လာမည္၊ လြတ္ခ်င္မွလည္း လြတ္မည္။ လြတ္ျခင္း မလြတ္ျခင္းထက္ ဘာလုပ္ၾကမလဲဆိုသည္က အေရးႀကီးသည္။ ဤအခ်ိန္သည္ ေနာက္ဆံုးေရြး ခ်ယ္ရမည့္ လမ္းကို ေရာက္လာေပေတာ့မည္။ ယခုအခ်ိန္ ေရြးခ်ယ္ရမည့္ လမ္းသည္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အ ႏိုင္ရခဲ့သည့္ ပါတီႀကီးက ဦးေဆာင္ၿပီး အစိုးရဖဲြ႔ႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစာေရးသာ အဓိကျဖစ္ေပေတာ့သည္။

အက္ဆစ္