ဆိုၾကမယ္ ကၾကမယ္ ျပည္သူအတြက္ (သို႔မဟုတ္) ...

ဆိုၾကမယ္ ကၾကမယ္ ျပည္သူအတြက္ (သို႔မဟုတ္) ...
ကိုခ်စ္ေဖ

က်ေနာ္ ခုတေလာ ေတာ္ေတာ္ေတြးမိေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာတခုရွိပါတယ္။ အျခားသူေတြေတာ့ ဘယ္လို ေတြးမိၾကမလဲ မသိပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္ ေတြးမိတာကေတာ့ “တကယ္လို႔မ်ား က်ေနာ္သာ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ေနထိုင္တဲ့သူတေယာက္လည္းျဖစ္မယ္၊ အႏုပညာသမားတေယာက္လည္းျဖစ္မယ္ဆိုရင္ စစ္အစိုးရရဲ႕၀ါဒျဖန္႔ ႐ုပ္ရွင္ေတြ၊ သီခ်င္းေတြကို စစ္အစိုးရအလိုက် ဆိုမွာလား ေရးမွာလား၊ မေရးမေနရ မဆိုမေနရ ႐ုပ္ရွင္ဗြီဒီယို မ႐ိုက္မေနရ ဆိုရင္ေကာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ” လို႔ပါ။

အရာရာကို စစ္တပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားၿပီး သူတို႔အလိုက် လိုက္မလုပ္တဲ့သူေတြကို နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ ဒုကၡေပးေလ့ရွိတာကိုေတာ့ အမ်ားျပည္သူအားလံုးသိသလို အႏုပညာရွင္ေတြလည္း သိၾကပါတယ္။ ဒီလိုအ ေနအထားကို အေၾကာင္းျပၿပီး လုပ္မိကိုင္မိတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြက ေၾကာက္ရြံ႕ရလို႔ မိမိရဲ႕ဥစၥာပစၥည္းဓန၊ နာ မည္ဆံုး႐ံႈးမွာစိုးလို႔ စစ္အစိုးရရဲ႕အလိုက် (ေပၚတာဆြဲတဲ့အခါ ပါသြားသလို) ဆိုၾကရ ကၾကရပါတယ္လို႔ ဆို လာၾကပါတယ္။

က်ေနာ္သာ နာမည္ႀကီး သ႐ုပ္ေဆာင္မင္းသားျဖစ္မယ္၊ နာမည္ႀကီး အဆိုေတာ္ႀကီးျဖစ္မယ္ ဆိုရင္ေကာ ဆိုမ လား ကမလား၊ မဆိုရင္ ဒုကၡေတြ႔ေတာ့မယ္ဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ကိုယ္က နာမည္ႀကီးသ႐ုပ္ေဆာင္၊ နာမည္ ႀကီး အဆိုေတာ္ ေတးေရးဆရာမျဖစ္လို႔ “စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုေတာ့ ဆန္႔ကို ဆန္႔က်င္ရမွာပဲဗ်ာ” လို႔ ေျပာ တယ္လို႔လည္း အထင္မေရာက္ၾကပါနဲ႔။ က်ေနာ္သာဆိုရင္ ဘယ္လိုရပ္တည္မလဲ။ ဆိုရမလား၊ ႐ိုက္ရမလား၊ ေရးေပးရမလား၊ တီးမႈတ္ေပးရမလား၊ မေပးရင္ ရပ္ကြက္ထဲအထိဆင္း ဒုကၡေပးေနတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးအမ်ဳိး မ်ဳိးရဲ႕ ဒုကၡေပးျခင္းကို ခံႏုိင္မလား ေတြးမိေနတာပါ။

ဒီလိုဗ်ာ၊ ဟိုအရင္ က်ေနာ္တို႔ မမီလိုက္ေပမယ့္ သမိုင္းေၾကာင္းအရ အထင္အရွားရွိေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲ က ကိုလိုနီေခတ္မွာ ေနမ၀င္အင္ပါယာပိုင္ရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကို သေရာ္တဲ့စာ၊ မိမိအမ်ဳိးသားေတြကို ဇာတိ မာန္တက္ႂကြေစတဲ့ သီခ်င္းေတြကို ေရးခဲ့တဲ့သူေတြ၊ ဆိုခဲ့ ကခဲ့တဲ့သူေတြကိုေရာ အဂၤလိပ္အစိုးရမင္းမ်ားနဲ႔ အ လိုေတာ္ရိေတြက ႀကိဳက္ပါ့မလား။ ႀကိဳက္ႀကိဳက္မႀကိဳက္ႀကိဳက္ အႏုပညာရွင္ေတြအေနနဲ႔ စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္ တာကေတာ့ ‘ဒို႔ဗမာ’ သီခ်င္း၊ ‘နဂါးနီ’ သီခ်င္း၊ ‘မီးဒုတ္’ သီခ်င္း ... အစရွိတဲ့ က်ေနာ္မသိတဲ့ သီခ်င္းေတြေရာ ဟာ ခုလြတ္လပ္ေရးရၿပီး ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ေက်ာ္အထိ မူလရည္ရြယ္ခ်က္ အမ်ဳိးဂုဏ္၊ ဇာတိဂုဏ္ကို ထင္ဟပ္ တက္ႂကြေစႏိုင္တုန္းပါ။

ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕အစိုးရ အလိုေတာ္က် ေပၚလစီသီခ်င္းေတြ၊ ေဂ်ာ့ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔သီခ်င္းေတြက ေတာ့ ၾကားေတာင္မၾကားဖူးေတာ့ပါဘူး၊ ဘယ္သူေတြ ေရးလို႔ ဘယ္သူေတြ ဆိုခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း မသိၾက ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီလူေတြအေနနဲ႔ တကယ္လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေခတ္မွာေကာ သူတို႔ အဲဒါေတြ ေရးခဲ့ ဆိုခဲ့ပါတယ္ လို႔ မရွက္မေၾကာက္ ေျပာရဲေရးရဲပါ့မလား။ အဲ့ဒီတုန္းက ငါက၊ ငါ့အေဖက၊ ငါ့အဖိုးက အဲ့ဒီေပၚလစီသီခ်င္းေတြ၊ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔သီခ်င္းေတြ ေရးခဲ့သူ၊ ဆိုခဲ့သူပါရယ္လို႔ ေၾကညာရဲပါ့မလား။

အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရဆိုေပမယ့္ အခုစစ္အစိုးရေလာက္ ဖိႏိွပ္မႈမရွိလို႔ ဇာတိမာန္သီခ်င္းေတြ သီဆို ခဲ့ၾကတာ ထင္ရွားၿပီး တမ်ဳိးသားလံုး အသည္းစြဲျဖစ္ခဲ့ရတာလို႔ ေျပာရင္လည္းေျပာပါ။ က်ေနာ္ထင္တာေတာ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ ေပၚလစီကားကို မ႐ိုက္မေနရဆိုရင္လည္း မ႐ိုက္ဘူးကြာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုတဲ့ သေဘာထားမ်ိဳး မ ထားႏုိင္တာေၾကာင့္ရယ္၊ ဆိုလိုက္ေရးလိုက္လည္း ၿပီးတာပါပဲကြာ၊ ကိုယ္က ႏုိင္တာမွမဟုတ္တာ ႏွမ္းတေစ့နဲ႔ ဆီမျဖစ္ပါဘူး၊ အမ်ားမိုးခါးေရေသာက္ ကိုယ္လည္း ေသာက္လိုက္ေပါ့၊ ကိုယ့္ဒုကၡမေပးရင္ ကိုယ့္မိသားစု ဒုကၡ မေပးရင္ ေတာ္ပီဆိုတဲ့သူေတြက အမ်ားစုျဖစ္ေနလို႔ လို႔ထင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီသူေတြကို ဦးေဆာင္တာကေတာ့ တက္လာတဲ့ အစိုးရ ဒို႔အစိုးရ တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ကို လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အခြင့္အေရး ေရွ႕တန္းတင္ အႏုပညာသ မားေတြက ဦးေဆာင္ပါ၀င္တာပါ။

ဒီေတာ့ကာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က စစ္အစိုးရဆိုတာ မတရားတဲ့ အစိုးရ၊ ႏိုင္ထက္စီးနင္း အစိုးရ၊ ျပည္သူလူထုႀကီး ကို ဆင္းရဲတြင္းထဲ ဆြဲခ်တဲ့ အစိုးရ၊ ဘယ္သူေသေသ ငေရႊမာရင္ၿပီးေရာ အစိုးရ၊ ဒီအစိုးရကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ ေတာ္ လွန္ဖို႔ ႏွမ္းတေစ့နဲ႔ ဆီမျဖစ္ေသာ္လည္း ႏွမ္းဆိုတာ ဆီျဖစ္တတ္တဲ့အမ်ိဳး၊ မတရားမႈ မမွ်တမႈကို ငါ့အခြင့္အေရး ဆံုးပါေစ ဆန္႔က်င္သြားမယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး မထားႏုိင္ရင္ေတာင္မွ မီးေလာင္ရာေလမပင့္ဘူး၊ အဆိပ္ပင္ ေရမေလာင္းဘူးဆိုတဲ့ သေဘာထားမ်ိဳးထားႏိုင္ရင္ ေရွာင္လို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ပါးပါးနပ္နပ္ ေရွာင္တဲ့သူေတြ လည္းရွိတာပါပဲ။

ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္အႏုပညာကို အႏိုင္က်င့္ၿပီး မီဒီယာေတြကေန ပိတ္ပင္ထားရင္ေတာင္ အျခားေသာ ရရာနည္း လမ္းေတြနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္တာပါပဲ။ ကိုဇာဂနာတို႔၊ ကိုေက်ာ္သူတို႔လို စစ္အစိုးရ ႀကိဳက္ႀကိဳက္မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ေဘာင္ထဲကေန ရသေလာက္ မိမိရပ္တည္ခ်က္အတိုင္း လုပ္သြားရင္ေကာ မရဘူးလားဗ်ာ။

က်ေနာ္က က်ည္ကြယ္မ်က္ကြယ္ကေနၿပီး လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းေနတယ္လည္း ထင္ခံရပါဦးမယ္။ က် ေနာ္လည္း ျမန္မာ့အမ်ိဳးသား ျမန္မာႏိုင္ငံသား မတရားမႈကို နည္းနည္းမွမႀကိဳက္သူမို႔ စစ္အစိုးရကို အားေပးကူ ညီသူေတြကိုလည္း မႀကိဳက္ပါ။ မႀကိဳက္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္နည္းနဲ႔ကိုယ္ ဆန္႔က်င္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရ ဘက္ ေတာ္သားေတြလို႔ ယူဆရတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြကို အားမေပးပါဘူး။ သူတို႔သီခ်င္း ဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္ႀကိဳက္ နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါ က်ေနာ္တို႔ ပရိသတ္အခြင့္အေရးပါ။

က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္က အသည္းစြဲ တိုင္းရင္းသားအဆိုေတာ္တေယာက္ဆို က်ေနာ့္ စိတ္ထဲ မေတြ႔တာနဲ႔ သူ႔ သီခ်င္းေကာင္းေလးေတြေတာင္ နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဟိုတုန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ေလးစားမိ သေဘာက်မိတဲ့သူပါ။ သူ႔ရပ္တည္ခ်က္ ေျပာင္းသြားတာကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ပ်က္သြားမိလို႔ပါ။ အဲ့ဒီနည္းနဲ႔ ဆန္႔ က်င္ပါတယ္။ ဒါ ပရိသတ္တေယာက္ရဲ႕ အခြင့္အေရးပါ။ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ဘူးရယ္လို႔ မခံယူပါဘူး။

ပုဂၢိဳလ္ေရး အၿငိႇဳးအေတး အာဃာတရယ္ေတာ့ မရွိပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔ကိုအားေပးမႈကို ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းျဖင့္ စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ရာေရာက္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရရဲ႕ေပၚလစီကားေတြ၊ သီခ်င္းေတြကို ေၾကာက္ လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အတင္းေခၚလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သီဆိုရတယ္ဆိုလည္း သီဆိုပါ။ သူ႔အႏုပညာကို အသံုးခ်ၿပီး စစ္အစိုးရအ တြက္ လုပ္ေပးတယ္၊ အေထာက္အကူျပဳတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ကလည္း သူ႔အႏုပညာအားလံုးကို အားမေပး ႐ုံပါပဲ။ အားေပးဖို႔ ေရွ႕ေဆာင္ေရွ႕ရြက္လုပ္သူေတြကိုလည္း ဆန္႔က်င္႐ုံပါပဲ။ ျပည္သူေတြဘက္က အျမဲရပ္တည္ ၿပီး အႏုပညာဖန္တီးသူေတြကိုေတာ့ အျမဲအားေပးရမွာေပါ့ဗ်ာ (ဒီၾကားထဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက သီခ်င္းေရးဆိုပဲ)။

႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ေနတိုးတို႔၊ မင္းေမာ္ကြန္းတို႔၊ ထြန္းထြန္းတို႔ဆိုလည္း ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ မုန္းတီးစရာမရွိပါဘူး။ ၀ိုင္းစုခိုင္သိန္းတို႔၊ ရဲေလးတို႔ဆိုလည္း မုန္းတဲ့စိတ္ မျဖစ္မိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႔ရဲ႕အႏုပညာစြမ္းပကား နဲ႔ စစ္အစိုးရကို ေထာက္ပံ့ခ့ဲမႈကိုေတာ့ ဆန္႔က်င္ရမယ္လို႔ ေတြးမိေနတယ္ဗ်ာ။

လူသားခ်င္းအေနနဲ႔ကေတာ့ နားလည္စာနာႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕အခက္အခဲကို သို႔ေသာ္လည္း တႏုိင္တပိုင္ ဆႏၵျပမႈပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တေယာက္ထဲ ဆႏၵျပမႈပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း အလိုမရွိေၾကာင္းေတာ့ မိမိတို႔ရဲ႕ လြတ္ လပ္မႈကို အသံုးခ်ၿပီး ဆန္႔က်င္ရမွာပါပဲ (ဆန္႔သာဆန္႔က်င္ရတယ္ ၀ိုင္းစုခိုင္သိန္းေလးကိုေတာ့ အားအနာဆုံး ပါပဲ)။ သူတို႔ကို ပုဂၢိဳလ္ေရး လံုး၀မုန္းတီးမႈမရွိဘဲ သူတို႔ရဲ႕အႏုပညာအားလံုးကိုေတာ့ ျပန္ဆန္႔က်င္သင့္တယ္လို႔ ထင္ေနေတြးမိေနပါတယ္။

က်ေနာ္ စိတ္ႀကီးေနတာလည္း ျဖစ္ရင္ျဖစ္မွာေပါ့ဗ်ာ။

ကိုခ်စ္ေဖ