မ်က္မွန္စိမ္းအတပ္ခံရျခင္းမွ ကင္းေ၀းၾကပါေစ

အာကာထက္

အခုတေလာ သမိုုင္းျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားကို ေသးသိမ္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေစဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ႐ုပ္ရွင္ ကားနဲ႔ စာေပမ်ားကို နအဖစစ္အုပ္စုအလိုက် ပိုမိုေရးသားလာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် မ်ိဳးဆက္မ်ားလည္း ကြာျခားလာတဲ့အတြက္ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ့ အႏုပညာရွင္ ေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မက္လံုးေတြေပးၿပီး ပါ၀င္ပတ္သက္ေစျခင္းမွာ သမိုင္းကို မသိ၊ မမီလိုက္သူ မ်ိဳးဆက္ သစ္ေတြအတြက္ သမိုင္းကို လြဲမွားစြာ နားလည္သြားေစႏိုုင္ပါတယ္။ သမိုင္းရဲ႕ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကို အမွန္အတိုင္း သိမွသာ မိမိႏိုင္ငံအတြက္ ေနာင္လာမယ့္ မိမိမ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကိုေရာက္ ေအာင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပေပးႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

စာေရးသူအေနနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးမရခင္နဲ႔ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ေခတ္ေတြကို မသိမီလိုက္ေသာ္လည္း ဆိုရွယ္ လစ္ေခတ္နဲ႔ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုကာလေတြကို ကုိယ္တိုင္သိမီ ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ အ ေၾကာင္းအရာေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာထဲမွ မင္းမဲ့စ႐ိုက္ဆိုၿပီး တြင္တြင္၀ါဒျဖန္႔ေနတဲ့ ေခါင္းျဖတ္သတ္မႈေတြကို ဘယ္သူေတြက ဖန္တီးခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို လြဲမွားစြာ နားလည္ေနတဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြ၊ ဒါ႐ိုက္တာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြနဲ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို တင္ျပသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

ရွစ္ေလးလံုး ဒီမိုကေရစီရရွိေရး အေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ ျမန္မာျပည္မွာသာမက ကမၻာတလႊားမွာပါ သမိုုင္းမွတ္ တိုင္အျဖစ္ တည္ရွိေနတာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္လက္ေအာက္၊ ဖစ္ဆစ္ဂ် ပန္လက္ေအာက္တို႔ကေန လြတ္လပ္ေရးကို ရရွိခဲ့ေပမယ့္ မၾကာေသာ ကာလအတြင္းမွာပဲ ျမန္မာျပည္သားအ ခ်င္းခ်င္း ကြၽန္ျပဳအုပ္ခ်ဳပ္တာကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ လူသားတိုင္းရဲ႕ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးေတြျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားထုတ္ေ၀ခြင့္၊ ေျပာဆိုခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ စတာ ေတြအားလံုး ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရပါတယ္။

ျပည္သူအမ်ားစုဟာ ဆင္းရဲတြင္း နက္သထက္နက္လာခဲ့တယ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြထက္ အစစ အရာရာသာ လြန္ခဲ့ရာကေန ေအာက္ဆံုးကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ သယံဇာတ အလြန္ေပါတဲ့တိုင္းျပည္ဟာ အဆင္းရဲဆံုး ႏိုင္ ငံအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံလိုက္ရတယ္။ ေဖာက္ျပန္သူ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားေတြကေတာ့ ျပည္သူပိုင္ပစၥည္း ေတြကို ထင္သလို သံုးစြဲၿပီး ခ်မ္းသာေနၾကတယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ပညာေရးစနစ္ကို အစမ္းသပ္ခံအျဖစ္ အ သံုးခ်ၿပီး ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြကို ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ မ်က္ေျချဖတ္၊ အေတြးအေခၚ အသိဉာဏ္ေတြကိုလည္း အေမွာင္တိုက္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒါေတြဟာ ဘယ္လိုမွေမ့ေပ်ာက္လို႔မရတဲ့ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ေတြပါ။ အဲဒီအျဖစ္ ေတြကို ႏွစ္ေပါင္း (၂၇) ႏွစ္ခန္႔ တတိုုင္းျပည္လံုး ခံစားခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ဆံုး မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းသား မ်ားဦးေဆာင္မႈနဲ႔ ရဟန္းျပည္သူတရပ္လံုးပါ၀င္ကာ အာဏာရွင္ကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ခဲ့တယ္။ အဲဒါဟာ ရွစ္ ေလးလံုးပဲ။ ဘယ္ကြန္ျမဴနစ္ေတြမွ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားကမွ ေျမႇာက္ေပးခဲ့လို႔ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိ ေစခ်င္ပါတယ္။

ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာစကားနဲ႔ဆိုရင္ ၁၃၀၀ ျပည့္ ေရနံေျမသပိတ္အေရးေတာ္ပံုၿပီးရင္ ၁၃၅၀ ျပည့္ရွစ္ေလးလံုး ဟာ ဒုတိယအေရးေတာ္ပံုျဖစ္တယ္။ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ကလည္း ရွစ္ေလးလံုးဟာ ဒုတိယေျမာက္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ ျဖစ္တယ္လို႔ေတာင္ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ နအဖစစ္အုပ္စုအ လိုက် ဒါ႐ုိက္တာေတြ၊ စာေရးသူေတြက ငယ္ရြယ္သူ မသိနားမလည္တဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ျပည္ သူကို လိမ္ဖို႔လုပ္ေနတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ဦးသန္႔ဟာ ဘယ္သူလဲဆိုတာေတာင္မသိတဲ့ သူေတြပါေနတယ္။ ေစ တနာမွန္ရင္ ရွစ္ေလးလံုးဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္း အရွိကိုအရွိ္အတိုင္း တင္ျပ မွသာ မွန္ကန္တဲ့သမိုင္းကို၀င္သြားမွာပါ။ သမိုုင္းဆိုတာ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ ျဖစ္ေစ၊ မွန္သည္ျဖစ္ေစ အရွိကိုအရွိအတိုင္း တင္ျပရပါတယ္။ တကယ္ျဖစ္သြားတာကို တင္ျပရပါတယ္။ သ မိုင္းကို မည္သူမွ၀င္ေရာက္ဆံုးျဖတ္ခြင့္မရွိပါ။ သမိုင္းကို သမိုင္းကသာ ဆံုးျဖတ္ေပးသြားပါမယ္။ ဒါမွလည္း ျမန္ မာျပည္ရဲ႕ အႏုပညာတန္ဖိုး ျမင့္တက္လာပါလိမ့္မယ္။

မမွန္ကန္တဲ့ အခ်က္အလက္မွားေတြ ေပးမိရင္ေတာ့ အဲဒီအက်ိဳးဆက္က ဘာလဲဆိုရင္ မတရားမႈကို ေတာ္ လွန္တာမွားတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ရြံ႕စရာအလုပ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပသူေတြကို လက္နက္နဲ ့ အၾကမ္းဖက္ေျဖ ရွင္းတာဟာ မွန္တယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစားကို ခံမေျပာနဲ႔၊ ေပးတာယူ ေကြၽးတာစား၊ ခိုင္းတာလုပ္ဆိုတဲ့ အ ေခ်ာင္သမားရဲ႕ေနာက္လိုက္ စိတ္ဓာတ္ေတြ ၀င္သြားႏိုင္ပါတယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးဟာ မွန္တယ္ဆိုတဲ့ အသိေတြ ၀င္သြားႏိုင္တာပါပဲ။ ႏုိင္ငံမ်ိဳးဆက္အတြက္ လြန္စြာမွ အႏၱရာယ္ႀကီးပါ တယ္။

စာေရးသူအေနနဲ႔ အဓိက တင္ျပလိုတာကေတာ့ အေရးေတာ္ပံုကာလအတြင္းမွာ ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ ေခါင္းျဖတ္မႈ ေတြအထဲက ေတာင္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းရပ္ကြက္နဲ႔ စာတိုက္လမ္းဆံုေနရာေတြမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့ တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို မွတ္မိသေလာက္ တင္ျပသြားပါမယ္။ မိမိအေနနဲ႔ အခ်ိန္ကာလၾကာခဲ့သည္ကတ ေၾကာင္း၊ ေတာထဲမွာ အေနၾကာခဲ့ၿပီး ငွက္ဖ်ားေရာဂါကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ခံစားခဲ့ရသည္ကတေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ မွတ္ဉာဏ္ေတြ မေကာင္းေတာ့တဲ့အတြက္ ေန႔ရက္အတိအက် ေဖာ္ျပႏိုင္ျခင္းမရွိတာကို နားလည္ေပးေစလိုပါ တယ္။

ျဖစ္ပံုက ဒီလိုပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ တႏုိင္ငံလံုးမွာ အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး ဒီေရျမင့္တက္ေနခိုက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ ေတာင္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္မွာရွိတဲ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြ ေနထိုင္ရာရပ္ကြက္ဟာ မည္သည့္အခါမွ ျပည္ သူလူထုနဲ႔ ပူးေပါင္းပါ၀င္ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ သပိတ္ေကာ္မီတီေတြက စည္း႐ံုးေပမယ့္ ပါ၀င္ျခင္းမရွိခဲ့ပါ (ထူးျခားေနပါ တယ္)။ အထူးသျဖင့္ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ုပ္သိမ္းၿပီးခ်ိန္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမဲ့ေနခ်ိန္ျဖစ္ပါ တယ္။ ေတာင္ဥကၠလာရဲစခန္းမွာလည္း မည္သည့္ရဲမွ မရွိေတာ့ပါ။ သပိတ္ေကာ္မီတီေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါတယ္။

တညမွာ သပိတ္ေကာ္မီတီစခန္းကို သတင္းတခု ညဦးပိုင္းမွာ ၀င္လာပါတယ္။ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းရပ္ကြက္က သပိတ္ေမွာက္ဖို႔ လာစည္း႐ံုးတဲ့ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို သတ္ၿပီး ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းထဲမွာ ေမွ်ာလိုက္တဲ့ သတင္းျဖစ္ပါတယ္။ ၾကားရသူအေပါင္းကို ေဒါသစိတ္ အျမင့္ဆံုးအေျခသို႔ တြန္းပို႔လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီကာလမွာ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ဘယ္သူမွထိပါးခံတဲ့ ကာလမဟုတ္ပါ (၂၀၀၇ စက္တင္ဘာတြင္သာ နအဖက လမ္းေပၚမွာတင္ ႐ိုက္သတ္ပါတယ္)။ လူအခ်ိဳ႕က ထိုသတင္းအား ရပ္ကြက္တုိင္းမွာ လိုက္လံျဖန္႔ေ၀ၿပီး စစ္မႈ ထမ္းေဟာင္းရပ္ကြက္အား သြားေရာက္၀ိုင္းၾကဖို႔ စည္း႐ံုးပါေတာ့တယ္။

ခဏအတြင္းမွာပဲ လူရာေပါင္းမ်ားစြာမွာ အဲဒီရပ္ကြက္ကို ခ်ီတက္သြားခဲ့ပါတယ္။ မိမိလည္း ပါသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီရပ္ကြက္ကို အေရာက္မွာ ပထမဦးစြာ ဂ်င္ဂလိ (ျမား) လက္နက္ျဖင့္ စတင္ ပစ္ခတ္တာကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ တိုက္ပြဲက ညသန္းေခါင္ယံကေန မိုးလင္းထိတိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ မိမိမွာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေျခ ေထာက္မွာ ဒဏ္ရာရတဲ့အတြက္ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးသို႔ သြားပို႔ရၿပီး ျပန္အလာမွာ ရပ္ကြက္ကို မီး႐ိႈ႕ေနၾကပါၿပီ။ အဲဒီထက္ဆိုးတဲ့ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ျမင္ကြင္းကေတာ့ ရပ္ကြက္ဓမၼာ႐ံုလား၊ ရပ္ကြက္႐ံုးလား မသိေတာ့ပါ။ ထိုအ ထဲမွာ လူတခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေခါင္းေတြကို ျဖတ္ၿပီး တင္ထားၾကပါတယ္။

ထူးဆန္းတာကေတာ့ ထိုလူေတြအားလံုးဟာ အေပၚမွာ အ၀တ္မပါဘဲ ေအာက္ပိုင္းမွာ ပုဆိုးကို ခါးေတာင္း က်ိဳက္ထားပါတယ္။ ၀ါးကပ္ေတြကို ကာဒိုင္းအျဖစ္ အသံုးျပဳၿပီး ေရွ႕ကိုတက္လာပါတယ္ (မိမိအေနနဲ႔ လက္ နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွာ မူးယစ္ေဆးတမ်ိဳးမ်ိဳးကို သံုးစြဲၿပီး ေရွ႕ကို အတင္းတက္လာတဲ့ န၀တ၊ နအဖ စစ္သားမ်ားပံုစံနဲ႔ တူေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္)။ လူသားခ်င္းစာနာစိတ္ကင္းမဲ့စြာ ေခါင္းေတြကုိ ျဖတ္သူေတြ ဟာ ဘယ္လိုမွ တုန္လႈပ္ျခင္းမရွိသၾကလို ခံရသူေတြကလည္း လြန္စြာမွ ေသြးေအးေနတာဟာ မိမိတို႔ေက်ာင္း သားေတြ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ပါ။

အဲဒီေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ၾကဘဲ လူ (၂၀) ေက်ာ္ခန္႔ကို ဖမ္းၿပီး ရဲစခန္းအခ်ဳပ္မွာ ထည့္သြင္းကာ တဦးခ်င္းကို စိတ္ႀကိဳက္ျဖတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကို ရပ္ကြက္အလိုက္ ျဖတ္ရန္ ခြဲတမ္းအျဖစ္ လိုက္လံေ၀ငွေနပါတယ္။ အဲဒီအ ခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြ သိလိုက္တာ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ တို႔ရည္ခ်က္နဲ႔ လြဲေနၿပီ ဒါေၾကာင့္ ထင္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားေတြကို ၀င္ေရာက္တားဆီးေပးဖို႔ အကူညီေတာင္းခဲ့ေသာ္လည္း ေရာက္ရွိခဲ့ျခင္းမရွိပါ။ သတင္းမရ လို႔ပဲလားေတာ့ မသိပါ။ မိမိတို႔ တားပါကလည္း ေသြးဆာေနတဲ့သူေတြက မိမိတို႔အား မဆလလူအျဖစ္ သတ္ မွတ္ၿပီး မိမိတို႔ပါ ခြဲတမ္းထဲမွာ ပါသြားႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေငြၾကာယံစာသင္တိုက္မွ ဆရာေတာ္ အလွဴခံမႈ ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီး ရဟန္းေဘာင္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။

ထူးဆန္းတာကေတာ့ အဲဒီရပ္ကြက္ကလူေတြ ကိုင္ေဆာင္တဲ့ ဂ်င္ဂလိလက္နက္က အားလံုးပံုစံတူေနပါတယ္။ စက္႐ံုတခုကေန စနစ္တက် ထုတ္လုပ္ထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီဂ်င္ဂလိေတြကို ထည့္ထားတဲ့ ပံုးေတြ ဟာ ကစလ အႀကီးစား စက္မႈလုပ္ငန္းတံဆိပ္ပါ ပံုးေတြျဖစ္ပါတယ္။ သတ္သူေတြဟာ အလြန္ေသြးေအးသလို မိမိတို႔နယ္ေျမမွာ တခါဘူးမွ မေတြ႔ဖူးသူေတြပါ။ အသတ္ခံရသူေတြကလည္း တုန္လႈပ္ျခင္းကင္းမဲ့ၿပီး ျပန္ ေတာင္ ျပံဳးျပေနပါတယ္။ နာက်င္ျခင္း ကင္းမဲ့ေနပါတယ္။ အျပစ္မဲ့ျပည္သူမ်ား အသက္ဆံုး႐ႈံးသြားခဲ့ေပၿပီ။

ထိုေၾကကြဲဖြယ္ရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြအၿပီး မိမိနဲ႔ ေက်ာင္းသားသူငယ္ခ်င္းတစုမွာ ထိုအျဖစ္အပ်က္အား သိလို၊ စံုစမ္းထားဖို႔ လိုတယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး တိတ္တဆိတ္ လိုက္လံစံုးစမ္းပါေတာ့တယ္။ အေျဖရလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ ရပ္ကြက္မွာ မိမိနဲ႔ ခင္မင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းရွိပါတယ္။ ေကာင္းမြန္စြာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းသူျဖစ္ၿပီး ပထမႏွစ္ နဲ႔ ေက်ာင္းဆက္မတက္ႏုိင္သူျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီညမွာ သူငယ္ခ်င္းက ေခ်ာင္းတဘက္ကမ္းကို ကူးသြားလို႔ အ သက္ေဘးက လြတ္ခဲ့ပါတယ္။

မိမိတို႔က ေမးပါတယ္။ မင္းတို႔ဆီမွာ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ေက်ာင္းသားကို သတ္တယ္ဆိုၿပီး တို႔ဆီမွာ သတင္း၀င္လာ တယ္။ အဲဒါဟုတ္လားဆိုေတာ့ ဟာမဟုတ္ဘူး ဘယ္သူမွမသတ္ပါဘူး၊ ငါတို႔ဆီမွာလည္း ဒီညမွာ ဘုန္းႀကီး ေတြ ေက်ာင္းသားေတြက ရပ္ကြက္ကို မီးလာ႐ိႈ႕မယ္၊ အားလံုး သတိနဲ႔ေနပါ၊ လံုျခံဳေရးလုပ္ပါ လူမမွားေအာင္ အားလံုးအေပၚက အ၀တ္မ၀တ္နဲ႔ ေအာက္ပိုင္းက ပုဆိုးကို ခါးေတာင္းက်ိဳက္နဲ႔ေနပါလို႔ ေျပာလာတယ္တဲ့။ က် ေနာ္က မင္းတို႔ဘာျဖစ္လို႔ သပိတ္ထဲမွာ မပါတာလဲ ေမးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ငါေတာ့ ပါတဲ့ရက္ပါတယ္၊ အျခား အခ်ိန္ေတြမွာ အလုပ္႐ံုသြားရတယ္ (သူက ပရိေဘာဂ လုပ္ပါတယ္)။ အျခားေတာ့ သူမသိပါဘူးလို႔ အေျဖေပး ပါတယ္။

အဲဒါအေျဖ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာလဟာလကို ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း မုန္းတီးေအာင္ အဖြဲ႔အစည္းတခုက ၾကားထဲက ေန စနစ္က်စြာ ဖန္တီးသြားခဲ့ပါတယ္။ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ေခါင္းျဖတ္သူ တရားခံမ်ားအား မမိပါ။ ဖမ္းသည္ လည္း မၾကားပါ။ ဗြီဒီယို ႐ိုက္ကူးတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားကို ဘာသာျပန္ေပးတဲ့သူကိုသာ မိပါတယ္။ မိမိမွတ္သားမိတဲ့ စာသားတခုအရ “တိုင္းျပည္ကို အာဏာသိမ္းလိုလွ်င္ တိုုင္းျပည္ကို မတည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ရမည္၊ ေခါင္းျဖတ္မႈ ေတြ၊ မီး႐ိႈ႕မႈေတြျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးရမည္” ဆုိတဲ့နည္းအတိုင္း လုပ္သြားပါတယ္။ အဲဒီျဖစ္ရပ္ေတြအပီး မၾကာ ခင္ စက္တင္ဘာ (၁၈) ရက္မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး ကယ္တင္ရွင္ လုပ္လာပါေတာ့ယ္။ ဖဲေ၀သူနဲ႔ ဖဲခ်ိဳး သူ တူတူဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါေတာ့တယ္။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကိုလည္း မင္းမဲ့ စ႐ိုက္အျဖစ္ လက္ညိႇဳးေငါက္ေငါက္ထိုးၿပီး အျပစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တင္ေနသည္မွာ ယေန႔တိုုင္ျဖစ္ပါတယ္။

ထိုအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ တကယ္ျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေခါင္းျဖတ္မွုေတြျဖစ္ေအာင္ ေနာက္ကြယ္ကေန ဘယ္သူေတြက ဖန္တီးေနတယ္ ဆိုတာကို စဥ္းစားႏိုင္ၾကပါေစ။ စစ္အုပ္စုက ထိုအခ်က္ကုိ ယူၿပီး လိႈင္းႀကီး ေလထန္ ျဖစ္ရပ္မွန္ဆိုၿပီး နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔ခဲ့ပါတယ္။ မိမိနဲ႔ လူ႔ေဘာင္သစ္ ရဲေဘာ္တစု ေတာမခိုခင္ တပ္္ မေတာ္ မွတ္တမ္း႐ံုးမွာ သြားေရာက္ၾကည့္ခဲ့ပါေသးတယ္။ မိမိအေနနဲ႔ ထိုအခိ်န္က စာထုတ္ဖို႔ စဥ္းစားခဲ့ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ။ (၂၂) ႏွစ္ၾကာကာလက်မွပင္ တိုက္ဆိုင္မႈရွိသျဖင့္ တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ထိုစဥ္အခါက တန္ျပန္ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ကို ဦးေန၀င္းအိမ္တြင္ ေထာက္လွမ္းေရးက ဗိုလ္ ခင္ၫြန္႔၊ ဦးေန၀င္းသမီး ေဒၚစႏၵာ၀င္းတို႔ ဦးေဆာင္ၿပီး သပိတ္အဖြဲ႔မ်ားအား ၿဖိဳခြဲရန္ ဖြဲ႔စည္းၿပီး လုပ္ေဆာင္ သည္ဟု သိရပါသည္။

(ရွစ္ေလးလံုး ၂၂ ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ ....)

သူရဲေကာင္းအေပါင္းအား အစဥ္ဦးၫြတ္လ်က္ ...
အာကာထက္
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု။