ဘူးမွာပဲ ဘူးမွာပဲ

တုတ္ႀကီး (ေခတၱ-တာ၀တႎသာ)

ဘူးသၾကၤန္ကို ဘူးဟန္ျဖင့္ ကြၽႏ္ုပ္ သြားေရာက္ ဘူးေဂၚျခင္း မလုပ္လိုက္ရသည့္အတြက္လည္း ဘူး ... ဟူး ... ဟူး ဟု ဘူးသက္ျပင္းေတြ မႈတ္ထုတ္ရင္း ဘူး စိတ္က်ေရာဂါမျဖစ္သြားေသာ္ျငား မိမိဘ၀ႏွင့္မိမိ ဘူးေလးရာ ဖ ႐ံုမဆင့္ႏုိင္သမို႔ ဘူးတာ၀န္အေရးသံုးပါးျဖစ္ေသာ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးကို ဘူးလံုးနားမထြင္း နလပိန္းတံုးႏိုင္မႈ ျဖင့္ ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရင္း ဘူးခ်ိန္နည္းလြန္းလွသည့္ ဘူးအျဖစ္ကို ဘူးတေယာက္အေနႏွင့္ ဘူး စိတ္ပ်က္မိေတာ့၏။

“ဘူး ဟာ ဘူး သာ ဘူးပါေတာ့မယ္ ဘူးတို႔ရယ္” ဟု ဘာသာ ေရရြတ္လ်က္ သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးေအာက္မွ မသာ အသိုးႀကီး၏ မသိုးမသန္႔ မ်က္နွာေပးမ်ဳိးႏွင့္ အေနာက္စြန္းသို႔ ယြန္းလုေနမင္းကို ေတြေတြငိုင္ငိုင္ ေငးရီမိႈင္ေတြ ရင္း ပုလင္းတူဘူးစို႔ ဘူးေဖာ္ဘူးဖက္ေတြကို သတိရေနမိဆဲခ်ိန္၀ယ္ ငန္း႐ိုင္းတို႔ ေျမာက္အရပ္သို႔ ပ်ံေလ၏ ... ဟု ေမာင္စိန္၀င္း (ဖရီးကုန္း) ၏ ဟန္အတိုင္း တမတ္ဖိုးေလာက္ ဖမ္းလြမ္းမိျပန္၏။

ၾကာသာပုေတးနံေတြ က်ယ္ေလာင္သည့္ႏွစ္ ...။
ဘူး ... ဗံုး ... ဗြမ္း ... ဘြတ္ ... ႁပြတ္စ္ ... ႁပြတ္စ္ ... ပလြတ္ ပလြတ္ ပလံု ပလူးပလဲ ပလီစိေခ်ာက္ခ်က္ စသည္ျဖင့္ ...။

“ခ်ာပီေရ ... ရားမယ္ဆို ဘူးသီးနဲ႔ မူလက်ီေလး စားခ်င္ဒယ္” ဟု ခ်စ္ရေသာ မခ်ာပီ၏ ေခါင္းၿမီးျခံဳကေလး ဆြဲ လွန္ကာ ႏႈတ္ခမး္ေမႊးစစႏွင့္ မ်က္နွာျပဲေလးအား မုတ္ဆိတ္ငုတ္တိုျဖင့္ ဖြဖြေလးပြတ္ရင္းေတာင္ ေျပာလိုက္ခ်င္ လာ၏။ သို႔ေပသည့္ ဗိုက္က ဆာဆာရွိလွသျဖင့္ တခါမွ အေႂကြးအသစ္မယူရေသးေသာ ႏွစ္ရပ္ကြက္ေက်ာ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ ခ်ီတက္ရန္ ျပင္ဆင္မွျဖစ္ေပေတာ့မည္ဟု အာ႐ံုရလာေတာ့သည္။

**** **** *****

“ႏွစ္သစ္မဂၤလာ အတာေရသဘင္ပြဲမွာ ... ညႇစ္ပစ္ခ်င္စရာ ပ်ဳိမဒီေတြ တကယ္ေပါတာ (အဟုတ္ေပါတာ) ...
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...”

ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ရင္ေခါင္းေလာက္ကို ၀တ္ၿပီး ေလေဘးထုပ္ထဲက ေရြးထားေသာ တီရွပ္အက်ႌအပြ အနီေရာင္ ျဖင့္ ပဲေပးမည္ဟု အားခဲလ်က္ အိမ္ေရွ႕တြင္ ရပ္ထားေသာ စမုတ္ႏွစ္ေခ်ာင္းျပတ္ ဆိုက္ကားဆီသို႔ ပရိသတ္၏ စိတ္၀င္စားမႈအခံရဆံုး အူေၾကာင္ၾကား သ႐ုပ္ေဆာင္တေယာက္ကဲ့သို႔ တက္ႂကြစြာ ေပါ့ပါးေသာ ေျခလွမ္းမ်ား ၏ သယ္ေဆာင္မႈျဖင့္ ေစြ႔ကနဲ ေစြ႔ကနဲ ဦးတည္လိုက္မိ၏။

ဆိုက္ကားကို မိုင္ကုန္မနင္းဘဲ ေျဖးေျဖးေအးေအး တလိမ့္ခ်င္းလိမ့္ေစလ်က္ အုန္းလက္မ်ား၊ တမာကိုင္းမ်ား၊ စေကာမ်ား၊ ေရတိုင္ကီမ်ား၊ ေရတိုင္ကီေနာက္တြင္ေထာင္ထားေသာ ႏွစ္တလက္မသစ္သားေခ်ာင္းမ်ား၊ ငွက္ ႀကီးေတာင္ဓားမ်ား စီထားေသာ ေရပက္မ႑ပ္ကေလးေတြကို ျဖတ္နင္းလာမိ၏။ ဦးထုပ္ေျပာင္းျပန္ ေဆာင္း ထားေသာ အနာဂတ္၏ ေခါင္းေဆာင္ေလးမ်ားအားလည္း မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးျပံဳးျပရ၏။ သို႔ျဖင့္ ... အလည္ရပ္ ကြက္သို႔ ေရာက္ခ်ိန္၀ယ္ ... ...

ေစာေစာစီးစီး အသက္ေလးဆယ္ေတာင္ မျပည့္ေသးေသာ ၿမီးေတာင္ကြၽတ္မေလးမ်ားထဲမွ တေယာက္က ကြၽႏု္ပ္ကို ျမင္သည္နွင့္ ခါးထစ္ခြင္ခ်ီထားေသာ ေျမးဦးကေလးကို ေရတိုင္ကီႏႈတ္ခမ္းေပၚ ဆတ္ကနဲ တင္လိုက္ ကာ လံုး၀အလြတ္ေပးမည္မဟုတ္ေသာဟန္ျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ေျပးလာပါေတာ့၏။ ရင္ေတြတုန္လိုက္သည္မွာ ကား အစ္မျဖစ္သူ မဂၤလာဦးညတြင္ ေယာက္ဖကို ဘားပလက္ဘူး ၀ယ္ေပးမိၿပီးမွ အသိေနာက္က်လိုက္သကဲ့ သို႔ ...။

ယခုေတာ့ ကြၽႏု္ပ္ ဘူးကိုယ္ေတာ္လည္း ဆိုက္ကားကို ဇိမ္ကေလးႏွင့္ တလိမ့္ခ်င္း မလိွမ့္အားေတာ့ဘဲ မတ္ တပ္ရပ္ကာ အားကုန္သုတ္ေလေတာ့ရာ အႏွီ ၿမီးေတာင္ကြၽတ္မက ကတၱရာလမ္းေဘးမွ ေက်ာက္ခဲတလံုး ေကာက္၍ ကြၽႏု္ပ္အား အားရွိပါးရွိထုရင္း ပါးစပ္မွလည္း “ေသာက္ကျမင္းမ တုတ္ႀကီး အေႂကြးမေပးဘဲ ပတ္ ေရွာင္ေနတယ္ ေသဖို႔သာျပင္” ဟု ေအာ္လည္းေအာ္ ေနာက္မွလည္း ထမီကို စြန္ေတာင္ဆြဲကာ လႊားကနဲ လႊားကနဲ ေရဗြက္မ်ား၊ ရႊံ႕မ်ားၾကားမွ ပ်ံလႊားသိုင္းမ်ား တဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္ထားသလား ထင္ရ ေလာက္ေအာင္ ေျပးလိုက္လာပါေတာ့၏။

ကြၽနု္ပ္သည္ ဆိုက္ကားဟြန္းကို ကလင္ ... ကလင္ ... ကလင္ေနေအာင္ တီးကာ အေရးေပၚ ဒုန္းစိုင္းလာသည့္ နွယ္ ခ်ဳိင့္ခြက္မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္၍ စြတ္တင္လာခဲ့သည္မွာ တရပ္ကြက္တိတိေက်ာ္လာသည္အထိ။ ေနာက္သို႔ လံုး၀လွည့္မၾကည့္ဘဲ သုတ္လာလိုက္သည္ကေတာ့ စစ္ကူမပို႔မွန္းသိလိုက္သည့္ ေရွ႕တန္းေရာက္ တပ္ရင္းမွဴး တဦးႏွယ္ ...။

သို႔ကလိုျဖင့္ ကာကာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ ေရာက္ၿပီးသကာလ ပလာတာေလးတခ်ပ္ႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းတခြက္ကို အက်သားမွာ၍ ေဆးေပါ့လိပ္တလိပ္ကို ခဲလိုက္ရင္း လမ္းေပၚျဖတ္ေလွ်ာက္ သြားေသာ ေစ်းျပန္ အပ်ဳိတသိုက္၏ ေရစိုစို ေနာက္ေက်ာျပင္လွလွကို အားပါးတရ ဘူး႐ႈ ႐ႈလိုက္ရင္း သၾကား မင္း ဦးမာဃစည္းစိမ္နွင့္ေတာင္ မလဲႏိုင္ေအာင္ပင္ ၿငိမ့္ေနမိပါေတာ့၏။

ထိုအခ်ိန္၀ယ္ မိေခ်ာင္းမ်ား မ်က္ရည္ျဖင့္ ကြၽႏု္ပ္ထိုင္ေနေသာ ေခြးေျခကေလးပင္ ျမဳပ္မတတ္ျဖစ္သြားသည္ကို သတိမထားမိလိုက္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရင္း သမိန္ေပါသြပ္ ဇာတ္ေတာ္ႀကီးထဲမွ ဇာတ္ေကာင္မ်ား ရယ္သလို ဘူး ထြားဟားဟားဟားဟု ရွက္ရယ္ ရယ္လိုက္၍ ကြၽႏု္ပ္ ဘူးမိ အျပစ္ရွိသည့္အျဖစ္ကို မလံုမလဲျဖစ္ရင္း ဘူးတာ ဟုတ္ပါဘူးဟု ဘူးတလံုးေဆာင္လိုက္မိပါေတာ့၏။

တုတ္ႀကီး (ေခတၱ-တာ၀တႎသာ)

“ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျပံဳးစရာေလးေတြ မေရးျဖစ္တာၾကာသျဖင့္
ဘူးအဖြဲ႔ေတာ္သားမ်ားအား ဘူးစာျဖင့္ အားေပးလိုက္ရသည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ...”