ေဘာင္းေဘာင္းခြၽတ္ၿပီး ေခါင္းေပါင္းစြပ္ၿပီလို႔ ဆုိ ...

တုတ္ႀကီး(ေခတၱ-တာ၀တႎသာ)

ကြၽႏ္ုပ္ကိုကိုတုတ္တေယာက္ စာေပေရးသားျခင္းအမႈအား ရပ္နားထားခဲ့သည္မွာ ကာလၾကာေညာင္းခဲ့ေလၿပီ။

အဘယ္အေၾကာင္းဟူမူ ကြၽႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္လည္း ျပက္ျပက္ထင္ထင္မသိ။ သို႔ေသာ္ျငား အေတြးေတြက ဦး ေႏွာက္ထဲ ဗေလာင္ဆူေနသည္မွာကား တူတူပုန္းတမ္းကစားရင္း ရာ၀င္အိုးထဲ ၀င္ပုန္းလိုက္မိၿပီးသကာလ အ လံုးလိုက္ အတြဲလိုက္ အားပါးတရ အီးထုလိုက္မိသည့္ႏွယ္ က်ယ္ေလာင္လြန္းလွ၊ ပဲ့တင္ထပ္လြန္းလွ စိတ္၏ ဂႏၶာ႐ံုကိုပင္ ေႏွာက္ယွက္လြန္းစြ ...။

ကြၽႏ္ုပ္၏ တကုိယ္ရည္စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ၾကံဳရာက်ပမ္းအလုပ္မ်ားျဖစ္ေသာ၊ ေတာက္တိုမယ္ရ လက္တို လက္ေတာင္းအလုပ္မ်ားကို လုပ္ရင္း ရရွိရွာေဖြလာခဲ့ေသာ အသျပာေလး တမူးတပဲေလာက္ကို က်စ္က်စ္ပါ ေအာင္ လက္ကိုင္ပု၀ါကေလးျဖင့္ ထုပ္လ်က္ အိတ္ကပ္ထဲထည့္ၿပီး ေမးစိေလးပြတ္ကာ ဘတ္စ္ကားခံုလြတ္ရာ ဆီ အေသာ့နွင္ရင္း စိတ္ထဲတြင္ ကိုဗဒင္၏ ‘ေနရာ’ ဆိုေသာ သီခ်င္းကေလးကို ညည္းေနမိ၏။

ယင္းသို႔ျဖင့္ ဘယ္အခ်ိန္ကာလ၀ယ္က ဘတ္စ္ကားေပၚတက္လာသည္မသိေသာ မိတ္ေဆြ ဗိေႏၵာဆရာက ကြၽႏု္ပ္၏ သန္မာထြားက်ဳိင္း ေတာင့္တင္း၀ါ၀င္းေသာ လက္ေမာင္းအိုးႀကီး ၀ါးျခမ္းျပားေလာက္ကို လွမ္းပုတ္ ကာ “ေဟ့လူ ... ေအာင္မယ္ေလးဗ်ာ ... က်ဳပ္တေယာက္လံုး ဘတ္စ္ကားေပၚတက္လာတာ မျမင္ဘူးလား ဘာေတြ အေတြးလြန္ေနသလဲဗ်”

ကြၽႏ္ုပ္၏ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ “ဒင္းက ဘာမို႔လုိ႔ က်ဳပ္တေယာက္လံုး တက္လာတာမျမင္ဘူးလားလို႔ ေျပာရတာ တုန္း” ဟုေတြးရင္း ေႏြရာသီမနက္ခင္း ေစ်းတန္းမွ ငါးစိမ္းသည္၏ ဗန္းထဲတြင္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနေသာ ငါးခူတ ေကာင္လိုျပံဳးကာ ...

“ဘာရယ္ဟုတ္လွပါဘူးလဗ်ာ ... ဂလိုပါပဲ သီခ်င္းေလး စိတ္ထဲက ညည္းေကာင္းလို႔ ညည္းေနတာဗ်” ဟု ဆိုကၠားဘယ္ေသာအခါမွ စီးမည္မဟုတ္ေသာ ျမင္းလွည္းဆရာကို ေျဖလိုက္သည့္ လမ္းထိပ္က ဆိုက္ကၠားဆ ရာ ကိုျပဴးေမာင္၏ ဂိုက္ျဖင့္ လက္ပိုက္ေျဖလိုက္ကာ ထိုင္ခံုေနာက္မွီကို အသာေလးမွီၿပီး မ်က္စိကို စံုမွိတ္လိုက္ ၏။ ထင္လာေသာပံုရိပ္မ်ားကို ႐ုပ္ရွင္ပိတ္ကားတခုေပၚမွ ဇာတ္ေကာင္မ်ားကို ေငးသကဲ့သို ့ စိတ္အာ႐ံုျဖင့္ ေငး ရင္း မ်က္စိမွိတ္လ်က္ ငံုထားေသာ ကြမ္းကို ေျဖးေျဖးေလး ၀ါးေနလိုက္မိေတာ့၏။ တိုက္ပြဲသေဘာအရ ဗ်ဴဟာ ေျမာက္ေျပာရမည္ဟူမူ ငံုမိမွေတာ့ ၀ါးမွျဖစ္ေပေတာ့မေပါ့ ... ဟုတ္ေပဘူးေလာ ...။

ဇရက္မင္းစည္းစိမ္ျဖင့္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးႏွပ္ေနေသာ ကြၽႏု္ပ္၏ လိပ္ျပာကို ဆတ္ဆတ္ခါသြားေအာင္ နားေနေသာ အကိုင္းအား ေသာက္ရမ္းကိုင္လႈပ္လိုက္သည္နွင့္တူသည့္ ေညာင္နာနာ အသံျဖင့္ ဗိေႏၵာဆရာက ...

“ေဟ့လူ ... တတ္သိပညာရွင္ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ ေရးတာ ဖတ္လိုက္ရလားဗ်။ ဧရာ၀တီသတင္းဆိုက္မွာ” ဟု ေမးလိုက္ေတာ့၏။

“ဘာဗ် ဓာတ္မီးပညာရွင္ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေနေကြးတာ ျဖတ္လိုက္ရလားဟုတ္လား” ဟု ဆတ္ကနဲ ျပန္ေမးလိုက္ မိ၏။

“ဟာ ... ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္ ေခတ္ႀကီးနဲ႔ ကင္းကြာေနၿပီပဲဗ်။ ဧရာ၀တီမွာေလဗ်ာ ဧရာ၀တီမွာ” ဟု အေလာတ ႀကီးပင္ ငတိက ေျပာရင္း လူကိုပင္ ဖမ္းသန္းရွာေတာ့မည့္ လက္ေပါက္ျဖင့္ ေျပာလာသည္မွာ ကြၽႏ္ုပ္၏ အိမ္ ေဘးမွကြမ္းယာသည္ ခ်ိဳခ်ဳိေပၚမသိမ္းတို႔တသိုက္၏ အထာႏွင့္ပင္ တူေသးေတာ့၏။

“ဟ ... ဧရာ၀တီမွာေတာ့ ဒိုက္ပံုရယ္၊ တံုကင္းေပၚက ပါသြားတဲ့ ေခ်းတံုးရယ္၊ သဗၺၺာန္သမား ေငါ့ပန္းထားတဲ့ ေသးရယ္ပဲရွိမွာေပါ့ဗ်။ က်ဳပ္က ဘာလို႔သြားရမတုန္း” ဟု ျပန္ေမးလိုက္၏။ အမွန္ေတာ့ ကြၽႏ္ုပ္လည္း ေခတ္ႀကီး ႏွင့္ ထိုမွ်ေလာက္ မကင္းကြာပါ။

ထိုင္းႏိုင္ငံအေျခစိုက္ သုေတသနအဖြဲ႔ျဖစ္ေသာ လဥအဖဲြ႔မွ ေစာ္ျပဴးတို႔ႏွင့္တကြ ႐ိႈစရာ၏ လင္ေတာ္ေမာင္ ေၾကာင္ကိြဳင္ဘူးတုိ႔ အပါအ၀င္၏ ဂြင္႐ိုက္ဖင္ႏိႈက္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားျဖစ္သည့္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွ ကေလးမ်ား အား ေခၚထုတ္ကာ သင္တန္းေပါင္းစံုေပးလ်က္ ကေလးမ်ားအား မ၀ေရစာ ေန႔စဥ္အသံုးစားရိတ္ေလး ထုတ္ ေပး၍ အခန္းထဲေလွာင္ပိတ္ၿပီး၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို မထိေရး၊ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ Negative ျဖစ္ မည့္ ေမြးခန္းမ်ားအား အိမ္သာဗ်ဴးရာတြင္ မဗ်ဴးေရးတို႔ကအစ ၾကက္တူေရြး စာအံသလို သင္ေပးေနသည္ကို မသိ၍ မဟုတ္ သိေပ၏။

ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္လွ၏ဟု ကြၽႏ္ုပ္မမွတ္မိေသာ ပညာရွိတဦးက ေျပာခဲ့သည္ကို ၾကားဖူးနား၀ရွိထားေပသျဖင့္ ဆိုရပါေတာ့လအံ့။

ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ ဦးသုေ၀တို႔ ျပည္တြင္းမွ အျပင္ထြက္လာသည္။ ‘ျမန္မာ့အတင္းသတ္မကြ’ မွ ဖိတ္ၾကားကာ ထိပ္ထားမဟာမမကဲ့သို ့ အျပတ္ဆင္ယင္ေပးလ်က္ CNN မွ မစၥတာ ႐ုိ႕စ္တို႔ထက္ ပိုမိုစမတ္က် လွေသာ ဆရာစိန္၀င္း ဆိုသည့္ ... မတ္စိမ ဆိုသည့္ သတင္းဆိုက္မွ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာကလည္း ေရလာေျမာင္း ေပး လက္၀ါး႐ိုက္ေမးသြား၏။ ဦးသုေ၀ ဘာဆိုတာကို ဦးသုေ၀ ေကာင္းေကာင္း သိပါသည္။ ထုိ႔အတူ ဦးခင္ ေမာင္ေဆြ ဘာဆိုသည္ကို ဦးခင္ေမာင္ေဆြ သိပါသလား။

ဒီကိစၥႏွင့္ပတ္သက္လို႔ “အသိဘူး အသိဘူး တားတား ဘားမွ အတိဘူး” ဆုိၿပီး ၾကက္ေတာင္စည္းစည္းကာ ေခါင္းခါခါ လည္ခါခါျဖင့္ ခါးေတာင္းက်ဳိက္၊ သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကား မ်က္ႏွာႏွင့္ေတာ့ မေျဖလိုက္ပါႏွင့္။ ခင္ဗ်ား တို႔ ဓာတ္မီးပညာရွင္ေတြအဖြဲ႔ကို အထင္နည္းနည္းေလးႀကီးခဲ့ဖူးသျဖင့္ မိမိ၏ ညံ့ဖ်င္းမႈကို အျပစ္တင္ေနေသာ ကြၽႏု္ပ္အတြက္ မသက္သာလြန္းလွသျဖင့္ ျဖစ္ပါေတာ့၏။

တကယ္ေတာ့ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ၊ ေအာင္ႏုိင္ဦးတို႔ႏွင့္ အျခားအျခားေသာ ဓာတ္မီးပညာရွင္မ်ား၊ ေလလည္သူ မ်ားသိထားဖုိ႔လိုသည္မွာ Compromise လုပ္သည္ ဆိုသည့္ကိစၥသည္ give in လုပ္ျခင္းမဟုတ္၊ အမ်ဳိးသား ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး၊ ေခတ္မီၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းႂကြယ္၀ သာယာ၀ေျပာထြန္းကားေသာ ႏိုင္ငံေတာ္တခုျဖစ္ေရး၊ ျပည္ေထာင္စုမၿပိဳကြဲေရးဆိုသည့္ အႏွစ္သာရမ်ားကို တကယ္လိုလားပါလွ်င္ သက္ဆိုင္ရာ အင္အားစုမ်ား တ ဘက္ေပၚတဘက္ အႏိုင္မယူ၊ အထက္စီးမွ ဓားမမိုးဘဲ ေအးေအးသက္သာ တိုင္းျပည္အက်ိဳး၊ လူထုအက်ိဳး တ ခုတည္း ဦးထိပ္ထားကာ ေဆြးေႏြးႏုိင္ပါသည္ သို႔မဟုတ္ေပလည္း ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ကာ ေျခကန္ေ၀ွ႔ႏုိင္ၾကပါ သည္။

ကြၽႏု္ပ္သည္ မည္သည့္အခါကမွ် အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို အားကိုးအထင္ႀကီးခဲ့ဖူးသည့္ ၀က္သား တုတ္ထိုးသည္ မဟုတ္ပါ။ အမဲအူျပဳတ္ေရာင္းရင္း မိမိ လွီးရမည့္ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ကို စဥ္းတီတုံးေပၚတင္ကာ အဘိဓမၼာျဖင့္ က်က်နနလွီးရင္း ေနေစာင္းလွ်င္ အျဖဴေလး တစိတ္ေလာက္ ဆြဲရန္သာ မူက်က် ေတြးေတာေန တတ္ေသာ ေပၚလစီကိုအာမခံသည့္ ပညာရွင္တဦးျဖစ္ပါသည္။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲကလုပ္တာ ကြၽႏု္ပ္အေနျဖင့္ ျမင္လိုလွပါသည္။ အင္မတန္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္ မႈ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ျဖင့္ ငတိေတြပါလားဟုေတာ့ ကြၽႏု္ပ္က မွတ္ခ်က္မေပးပါ။ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးက ေဘာင္းဘီခြၽတ္ေတြကို မဲမေပးဘူးဟု သင္တို႔ အပိုင္တြက္သည္ဆိုလွ်င္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ေလးရာ့တစ္ အား လက္မွတ္ထိုးထြက္လာတဲ့ သူလို ဟုတ္ပါဘူး ေနာက္အလုပ္ရဘူး ေျပာတာပါ တားက ဒါနဲ႔ပဲ လက္မွတ္ ထိုးလိုက္တာဟု မိမိကိုယ္မိမိနွင့္ ျပည္သူလူထုကို ဆက္၍ အတည္ေပါက္ႏွင့္ ညာၾကမည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ... ဟြန္႔ ဘိုက်ီး ေဘာင္းဘီခြၽတ္ ... လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ လုပ္မယ္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ လုပ္မယ္ ... ဟု ဆိုသည္ကိုသာ စိတ္ အာ႐ံုျဖင့္ ၾကားေနမိပါေတာ့သည္။

တုတ္ႀကီး(ေခတၱ-တာ၀တႎသာ)