ေနျပည္ေတာ္ ဟာသမ်ား

ၾကပ္ေျပး-ၾကမ္းပိုး ေပးပို႔သည္

မင္းတုန္းမင္းေလာက္ေတာ့ သနားတယ္

ေနျပည္ေတာ္ေရႊနန္းတည္ မင္းတရားႀကီး ဦးသန္းေရႊသည္ လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္တို႔ျဖင့္ ထိန္ထိန္ညီးေနေသာ ေန ျပည္ေတာ္၏ ည႐ႈခင္းအား ၾကည္ႏူးစြာ ေငးေမာရင္း ေတြးေတာေနမိသည္မွာ ...

“အင္း ... ငါတည္ထားေတာ္မူတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးကျဖင့္ အလြန္ႀကီးက်ယ္တာေပကပဲ။ ေဇယ်ာသီရိဗိဗၼာန္ ႀကီးဆိုလည္း အေမရိကန္သမၼတအိမ္ျဖဴေတာ္ေတာင္ ႐ံႈးရမယ္။ လမ္းမႀကီးေတြ ေဖာက္ထားတာကလည္း ကမၻာ့အဆင့္မီေတြခ်ည္းပဲ။ ဓာတ္တိုင္ေတြမွာထြန္းထားတဲ့ မီးလံုးေတြကလည္း တလံုးကို တသိန္းေက်ာ္တန္ ရဲ႕။ ေရွးေရွးတုန္းက မင္းတုန္းမင္းတို႔ ရတနာပံုနန္းေတာ္ တည္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ ေနျပည္ ေတာ္ႀကီးနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ အေသးအဖြဲ ျဖစ္သြားေရာမဟုတ္လား”

ထိုသို႔ အေတြးေပါက္သြားမိေသာ ဦးသန္းေရႊက “ဟင္း ... ဟင္း၊ မင္းတုန္းမင္းေလာက္ေတာ့ သနားတယ္” ဟု ပါးစပ္မွ ေရရြတ္မိေလသည္။ ထိုစဥ္ အေမွာင္ထဲမွေန၍ ...

“ေဟ့ေကာင္ ... သန္းေရႊ၊ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ မိန္းမစံြတဲ့ေနရာေကာ ၿပိဳင္မလားကြ” ဟူေသာ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး၏ ေအာင္ျမင္ခ့ံညားလွသည့္ အသံႀကီး ထြက္ေပၚလာေပရာ တေယာက္တည္းရိွေသာ မိန္းမကိုေတာင္ သူမ်ား အက် ယူထားရသည့္ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ မင္းၾတားႀကီး ဦးသန္းေရႊခမ်ာ ဇက္ပု၍သြားရပါေတာ့သည္။

ႀကိဳင္ႀကိဳင္နဲ႔ ယိုင္ယိုင္

စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္အတြင္း တီဗြီကလႊင့္ေနတဲ့ ဦးသန္းေရႊ တိုင္းခန္းလွည့္လည္တဲ့ သတင္းကို ၾကည့္ၿပီး လူႏွစ္ေယာက္ ေဝဖန္ေနၾကတယ္။

ပထမလူ ။ ။ ငါေတာ့ ဘိုးေတာ္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ဇရာဆိုတာကို ေတာ္ေတာ္ဆင္ျခင္လာမိတယ္ကြာ။ သူ႔ခမ်ာ အားသာ မနည္းတင္းထားေနရတယ္။ လူက ယိုင္တိုင္တိုင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ လမ္းေလွ်ာက္တာေတာင္ အားမပါသလို ျဖစ္ေနတယ္။

ဒုတိယလူ ။ ။ ဒါဆို ငါတို႔ သူ႔ကို နာမည္ေျပာင္းၿပီး ေပးလိုက္ၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား။ ‘ယိုင္ယိုင္’ ဆိုၿပီးေတာ့ ေလ။ သူ႔မိန္းမနာမည္နဲ႔လည္း ကာရန္တူသြားတာေပါ႔။

သူတို႔ေျပာေနတာေတြကို ၾကားၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္မွာ မျပံဳးဘဲမေနႏိုင္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္လည္း တတ္ႏိုင္ၾကတဲ့ လူေတြ။ အဘိုးႀကီးကို နာမည္ေျပာင္ေပးတာေတာင္မွ ကာရန္ေလးနဲ႔။ မိန္းမနာမည္က ‘ႀကိဳင္ႀကိဳင္’ ဆိုေတာ့ ေယာက္်ားနာမည္က ‘ယိုင္ယိုင္’ တဲ့ေလ။ လိုက္လည္းလိုက္ဖက္တာေပကိုး။