ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး

ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

႐ုရွားျပည္ေထာင္စုအတြက္ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီြ ကူးစက္ျပန္႔ပြားမႈဟာ စိန္ေခၚမႈအသစ္တရပ္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ေရႊလျခမ္းေဒသမွာ ရွိေနတဲ့ မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားတဲ့ ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းေတြကေတာ့ အသစ္အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဆိုဗီယက္ဆိုရွယ္လစ္ျပည္ေထာင္စုသမၼတႏိုင္ငံေဟာင္းနဲ႔ အာဖဂန္နစၥတန္ႏိုင္ငံတို႔ ႏွစ္ရွည္စစ္ပြဲ ျဖစ္ပြားစဥ္ကတည္းက ရွိခဲ့တာပါ။ ဆိုဗီယက္ဆန္႔က်င္ေရးတပ္ေတြအတြက္ တန္ဖိုးအရေရာ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ဖို႔ လြယ္ကူတဲ့အေပၚမွာပါ ဟီး႐ိုးအင္းကို ယွဥ္ႏိုင္တဲ့ တျခားပို႔ကုန္ရယ္လို႔ မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မူဂ်ာဟစ္ဒင္သူပုန္ေတြ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးတာကို အေနာက္အုပ္စုႏိုင္ငံေတြက သည္းခံလိုက္ေလ်ာေနခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒါရဲ႕ အက်ဳိးဆက္အေနနဲ႔ အာဖဂန္နစၥတန္စစ္ပြဲအတြင္း တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ ဆိုဗီယက္တပ္သားေတြၾကားမွာ ဟီး႐ိုးအင္းသံုးစြဲမႈနဲ႔ ေဆးစြဲတဲ့ ႏႈန္းထားေတြ ျမင့္တက္လာမႈဟာ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းထားတဲ့အတိုင္း ျဖစ္လာခဲ့တဲ့အျပင္ အဲဒီဟီး႐ိုးအင္းပို႔ကုန္က ဆိုဗီယက္စစ္သားေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕မိသားစုေတြနဲ႔ ဆိုဗီယက္ႏိုင္ငံသားေတြကို စစ္ပြဲအတြက္ ေထာက္ပံ့ရသက္သာေအာင္ အကူအညီျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။

အာဖဂန္နစၥတန္ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးသူေတြဟာ နည္းပါးလွတဲ့ သူတို႔ရဲ႕၀င္ေငြေတြကို ကာမိေစဖို႔ စီးပြားျဖစ္စိုက္ပ်ဳိးတဲ့ သီးႏွံတမ်ဳိးျဖစ္တဲ့ ဘိန္းကို ေရာင္းစားၿပီး အဓိကအားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အာဖဂန္နစၥတန္မွာ ဟီး႐ိုးအင္းရဲ႕ တကယ့္အက်ဳိးအျမတ္ဟာ ေရႊႀတိဂံေဒသမွာလို စိုက္ပ်ဳိးမႈက ရတာမဟုတ္ဘဲ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈက ရတာျဖစ္ပါတယ္။ အခြန္ဘ႑ာေတြ အမွန္တကယ္ တိုးပြားလာဖို႔ဆိုတာ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈ ကြန္ရက္ေတြအတြင္းမွာပဲရွိတယ္။

“ျမန္မာလိုႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာေတာ့ ဟီး႐ိုးအင္းက ရတဲ့ အခြန္ဘ႑ာေတြဟာ မူးယစ္ရာဇာေတြနဲ႔ အက်င့္ပ်က္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားေတြ ျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕ျပလူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ပ်က္သုဥ္းေစၿပီး ေက်ာခ်မ္းစရာေကာင္းတဲ့ အနိဌာ႐ံုေတြကို ဖန္တီးေနတဲ့ သူတို႔တေတြအတြက္ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈနဲ႔ အာဏာကို ဖန္တီးေပးတဲ့အရာ ျဖစ္ပါတယ္။”

ဒါေပမယ့္ စစ္ပြဲရဲ႕အေမြအႏွစ္ တစိတ္တပိုင္းအေနနဲ႔ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ၊ ထုတ္လုပ္မႈနဲ႔ မူးယစ္ေဆး၀ါးေရာင္းခ်မႈေတြဟာ ေဒသဆိုင္ရာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးတခု ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အာဖဂန္နစၥတန္စစ္ပြဲမွာ ဆိုဗီယက္ေတြ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ပထမဆံုး အက်ဳိးဆက္အေနနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့ ဆုိဗီယက္စစ္သားေတြ လက္ထဲကို ဟီး႐ိုးအင္းေတြ ေရာက္ရွိလာၿပီး အဲဒီေနာက္ ေမာ္စကိုအထိကို ဟီး႐ိုးအင္းေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့တယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ထင္ျမင္ၾကေပမယ့္ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈ အဆက္အသြယ္ေတြဟာ အာဖဂန္နစၥတန္ျပည္သူေတြရဲ႕ ေရရွည္စစ္ပြဲေၾကာင့္ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အေမြအႏွစ္တခုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ဟီး႐ိုးအင္းနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ ျပန္႔ပြားမႈတခုကို ေလာေလာဆယ္မွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက ေတြ႔ၾကံဳခံစားေနရပါတယ္။ ကို္ယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသတခုျဖစ္တဲ့ Xinjiang Uighur ဟာ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕တခုတည္းေသာ မူဆလင္အမ်ားစု ေနထိုင္ရာေဒသျဖစ္တယ္။ Xinjiang ေဒသဟာ အာဖန္ဂနစၥတန္၊ ကာဇက္စၥတန္၊ ႐ုရွားျပည္ေထာင္စု (ဆိုက္ေဗးရီးယား) တို႔နဲ႔ နယ္နမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ေနၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ က်န္ေဒသေတြဆီကို ပိုးလမ္းမႀကီးက ဆက္သြယ္ေပးထားတယ္။ ေတာင္ဘက္အစြန္ဆံုး ယူနန္ျပည္နယ္ၿပီးေနာက္ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီြကူးစက္မႈႏႈန္း ဒုတိယအမ်ားဆံုး ျပည္နယ္လည္းျဖစ္တယ္။

Xinjiang ေဒသမွာ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီြကူးစက္မႈရဲ႕ ၇၈ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ဟာ ဟီး႐ိုးအင္း အပါအ၀င္ မူးယစ္ေဆးကို အေၾကာထဲသြင္းၿပီး သံုးစြဲတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက Xinjiang ျပည္နယ္ထဲက ၿမိဳ႕ႀကီးႏွစ္ၿမိဳ႕မွာ မူးယစ္ေဆးကို အေၾကာထဲသြင္းၿပီး သံုးစြဲသူေတြရဲ႕ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ဟာ တိုင္းရင္းသား Uighur လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္တယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ဒီလို အႀကီးဆံုးျပည္နယ္ထဲမွာ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီကူးစက္မႈေတြဟာ မူဆလင္လူငယ္ေတြၾကားမွာ အဓိကျဖစ္ပြားေနတယ္ ဆိုတာကို ရည္ၫႊန္းလိုတာ ျဖစ္တယ္။

ဘီလာရပ္စ္၊ တ႐ုတ္၊ အီရန္အစၥလာမၼစ္သမၼတႏိုင္ငံ၊ ကာဇက္စတန္၊ ပါကစၥတန္၊ ႐ုုရွားျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ယူကရိန္းႏိုင္ငံေတြ အားလံုးမွာဆုိရင္ လူငယ္ေတြၾကားမွာ ဟီး႐ိုးအင္းသံုးစြဲမႈ ႀကီးထြားေနတဲ့ ျပႆနာေတြနဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳခံစားေနရၿပီး အခုအခါမွာ ဟီး႐ိုးအင္းသံုးစြဲမႈနဲ႔ ဆက္ႏြယ္တဲ့ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီြေရာဂါ ကူးစက္ပ်ံ႕ပြားမႈေတြပါ အဲဒီႏိုင္ငံေတြအားလံုးမွာ ျဖစ္ေပၚေနတယ္။ ေရႊလျခမ္းေဒသကေန ဟီး႐ိုးအင္းတင္ပို႔မႈေတြဟာ အဲဒီ႐ႈပ္ေထြးလွတဲ့ ျပႆနာေတြရဲ႕ အရင္းအျမစ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီျပႆနာေတြဟာ ေဒသဆိုင္ရာ စိန္ေခၚမႈေတြလည္းျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ အဲဒီစိန္ေခၚမႈေတြဟာ တရားမ၀င္ ဟီး႐ိုးအင္းေရာင္း၀ယ္မႈက အခြန္ဘ႑ာေတြရေနတဲ့ ေရႊလျခမ္းေဒသကေန ေရႊႀတိဂံနယ္ေျမအထိ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ ျပႆနာအျဖစ္လည္း ၫႊန္ျပေနတယ္။

၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ အာဖဂန္နစၥတန္ဟာ စာရြက္ေပၚမွာေတာ့ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုး တိုင္းျပည္ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုေတာ့ ကုလသမဂၢက ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအနည္းဆံုး ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ေဖာ္ျပတယ္။ အာဖဂန္နစၥတန္ႏုိင္ငံဟာ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွာ အလွဴရွင္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အကူအညီအေပၚ လံုး၀နီးပါး မွီခိုေနၿပီး အရန္ႏိုင္ငံျခားေငြ လံုး၀မရွိဘူး။ ခြၽတ္ျခံဳက်ေနတဲ့ ဘ႑ာတိုက္ပဲရွိၿပီး တရား၀င္ပို႔ကုန္ေတြကိုလည္း ကန္႔သတ္ထားခဲ့တယ္။ ေရႊလျခမ္းေဒသမွာ အေျခစိုက္တဲ့ မူးယစ္ေဆး၀ါးေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈ ကြန္ရက္ေတြရဲ႕ စီးပြားေရးအေနအထားကိုလည္း မသိႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ဒါေပမယ့္ ဟာမစ္ကာဇိုင္း ၾကားျဖတ္အစိုးရကို ဦးမေဆာင္ခင္က ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးတဲ့ ေတာင္သူေတြ ေပးေဆာင္ရတဲ့ အခြန္အတုတ္ေတြနဲ႔ မူးယစ္ေဆး၀ါးေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားတဲ့ သူေတြကို အကာအကြယ္ေပးလို႔ရတဲ့ အခြန္ဘ႑ာေငြေတြဟာ အဓိကအားျဖင့္ တာလီဘန္ေတြနဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းမဟာမိတ္ေတြဆီက ရတာျဖစ္တယ္လို႔ သိရတယ္။ အာဖန္ဂနစၥတန္နဲ႔ ျမန္မာႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုးမွာ ဟီး႐ိုးအင္းဟာ တရားမ၀င္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ေသာင္းက်န္းသူေတြနဲ႔ ရာဇ၀တ္ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ေတြကို ၀င္ေငြရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးတယ္။ အာဖန္ဂနစၥတန္ႏိုင္ငံမွာ ဂ်ဳံနဲ႔ သစ္သီး၀လံေတြ အပါအ၀င္ အျခားေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ စုိက္ပ်ဳိးႏိုင္ေပမယ့္ ေရသြင္းစိုက္ပ်ဳိးဖို႔ ဆည္ေျမာင္းေတြ လိုအပ္တယ္။ ႏိုင္ငံအတြင္းမွာရွိတဲ့ ေဒသအသီးသီးအတြက္လည္း ေစ်းကြက္ရွာဖို႔ဆိုတာ အဓိက စိန္ေခၚမႈတရပ္ ျဖစ္ေနတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးတဲ့ ေဒသေတြဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီး အဂၤလိပ္ေတြ ဆုတ္ခြာသြားကတည္းက ဗဟုိအစုိးရနဲ႔ စစ္မက္ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ေဒသေတြမွာ ရွိခဲ့တာျဖစ္တယ္။ အဆိုပါေဒသေတြက ဘိန္းတင္ပို႔မႈ ေလ်ာ့က်ေစဖို႔ဆိုရင္ ေက်းလက္ေနျပည္သူေတြအတြက္ ဘိန္းအစားထိုး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ထူေထာင္ေပးဖို႔ လိုအပ္တယ္။ အဲဒီအတြက္ အလွဴရွင္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ေရရွည္ေထာက္ပံ့မႈရဖို႔၊ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ လည္ပတ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ျပလူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးဖို႔ အခ်ိန္ယူရမယ္္။

အာဖန္ဂနစၥတန္ႏိုင္ငံဟာ ၿမိဳ႕ျပပဋိပကၡေတြနဲ႔ စစ္နယ္ရွင္ေတြ မင္းမူတဲ့ေခတ္ကို ေနာက္တႀကိမ္ သက္ဆင္းခဲ့ရင္ ဟီး႐ိုးအင္းထုတ္လုပ္မႈေတြ ျပန္ၿပီး ေခါင္းေထာင္ေကာင္းေထာင္လာႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာလိုႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာေတာ့ ဟီး႐ိုးအင္းက ရတဲ့ အခြန္ဘ႑ာေတြဟာ မူးယစ္ရာဇာေတြနဲ႔ အက်င့္ပ်က္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားေတြ ျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕ျပလူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ပ်က္သုဥ္းေစၿပီး ေက်ာခ်မ္းစရာေကာင္းတဲ့ အနိဌာ႐ံုေတြကို ဖန္တီးေနတဲ့ သူတို႔တေတြအတြက္ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈနဲ႔ အာဏာကို ဖန္တီးေပးတဲ့အရာ ျဖစ္ပါတယ္။

(C.Beyrer ရဲ႕ Poppy Cultivation & Politics ကို ျမန္မာျပန္ဆိုပါသည္။)
(ေခတ္ၿပိဳင္အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွ ...)